Chapter 1  

Many years ago… 

MAALIWALAS ang bati ng panahon pagkatapos niyang buksan ang bintana  mula sa kaniyang silid. Mula sa labas ay nakita na naman niya ang mga ibon  na malayang nakikipaglaro sa isa’t isa. Tumingin siya sa ibaba at nakita ang  kaniyang ina habang nagdidilig ito ng mga halaman. Tatawagin sana niya ito  ngunit agad siyang nakita nito.  

“Mundo, gising ka na pala iho. Good morning! Baba ka dito, didiligan  din kita.” biro ng ina bago ito tumawa pagkakita sa kaniya. Kinawayan pa siya  nito na parang bagong dating siya sa airport.  

Napanguso na lamang siya sa sinabi nito. “Mama naman, ang aga-aga,  binibiro mo na naman ako!”  

“Ikaw talaga, hindi ka na mabiro. Bilisan mong bumaba dito bago  maubos ang tubig.” birong muli ng kaniyang ina.  

Binigyan niya ng isang malaking belat ito. “Ayoko nga! Babasain mo na  naman ako!”  

“Ayaw mo?” sigaw ng ina mula sa ibaba. Hinawakan nito ng mahigpit  ang hose.  

“Ayaw.”  

“Pwes, etong sayo!” sigaw ng ina bago nito itinapat ang hose sa kaniya  habang nakadungaw siya sa bintana. Kasunod nito ay mabilis siyang naabot  ng tubig dahil sa lakas ng pressure nito mula sa gripo. Sa huli, nabasa siya ng  wala sa oras. Instant hilamos ang nangyari sa kaniya.  

“Mama! Sobra ka na!” aniya habang pinipiga ang kaniyang damit. Pati  kaniyang kwarto tuloy ay nabasa na rin.  

“Kung gusto mong gumanti iho, bumaba ka na diyan para mapaliguan  na rin kita. Palibhasa kasi, tuwing hapon ka lang naliligo pag walang pasok.  Kaya binabasa na lang kita lagi pag nalalapit ka sa tubig.”  

“Hintayin mo ako mama! Gaganti talaga ako!”  

Mabilis siyang lumabas ng kwarto at bumaba sa hagdan. Pakiramdam niya,  kumpleto na ang araw niya dahil sa kaniyang ina. Kahit wala ang kaniyang  ama ay ayos lang sa kaniya—hindi naman sila close nito. Sapat na ang  kaniyang ina upang maging maligaya siya. 

Minsan, iniisip niya kung bakit pa kailangan ng tatay gayong wala  naman itong isang salita sa kanila. Nangako kasi ito na babalik sa kanila bago  ito lumipad patungo sa ibang bansa upang mag-trabaho. Pero ilang taon na  ang nakakalipas ngunit wala pa rin siyang nababalitaan sa ama. Kahit na  bulong mula sa ibon ay wala siyang narinig. Ang ina naman niya ang wala ring  sinasabi sa kaniya dahil tulad niya ay pareho silang walang balita mula dito.  Mabilis niyang binuksan ang pintuan papunta sa malawak nilang hardin. Hinanap niya kaagad ang ina ngunit hindi niya ito makita. Pumunta pa siya sa  pinakasulok ng hardin ngunit wala ito.  

“Huli ka!” mabilis na sabi ng ina pagkatapos nitong sumulpot sa  likuran niya. Kasabay nito ay ang pagtutok sa kaniya ng hose na pasabog ding  nagsaboy ng tubig. Tuluyan na siyang nabasa.  

“Mama! Ang daya mo!”  

“Ganyan talaga iho, nanay ako eh.”  

“Eh ako anak lang, ganun?”  

Binatukan siya ng ina bago siya nito niyakap at hinalikan sa noo. “Oo  iho.”  

Niyakap niya pabalik ang ina. Ramdam niya ang init ng yakap nito.  

Pakiramdam niya ay ligtas siya sa anumang panganib sa tuwing  kapiling ang ina. Ito lang ang kaniyang kakampi. Ito lang ang kaniyang karamay.  

“Mama, aalis ka rin ba gaya ng ginawa ni papa?”  

Ngumiti ito sa kaniya bago nito itinutok sa ibabaw ng kaniyang ulo ang  hose saka siya binasang muli. Hindi na siya gumanti dahil tiyak, wala rin  siyang magagawa. “Hindi iho, bakit mo naitanong?”  

“Kasi si papa, hindi na bumalik. Pag umalis ka, magiging mag-isa na rin  ako.”  

“Gusto mo ba akong umalis?”  

“Ayoko.”  

“Gusto mo bang maging mag-isa?”  

“Ayoko rin.” 

“Alam mo iho… para kang bata.” anito bago inialis ang hose sa ibabaw  ng kaniyang ulo. Pinahinto ng kaniyang ina ang pagdaloy ng tubig mula sa  gamit nitong hose.  

“Bakit naman mama?”  

“Kasi—ang drama mo! Ang laki-laki mo na eh para ka pa ring bata!”  muli na namang sabi ng ina bago siya nito kinurot sa puwet.  

“Bastos ka mama!”  

Nagpameywang ang kaniyang ina bago ito ngumisi sa kaniya. “Sige,  binabawi ko na ang sinabi ko. Hindi ka na bata.” Biro nito habang  humahalakhak na parang bata.  

“Ewan!” aniya habang hinanaplos niya ang kaniyang puwet. “Eh ano na  ako?”  

Niyakap siya ng ina bago ito bumulong sa kaniya. “Baby pa rin kita  iho.”  

Napabuntong-hininga na lamang siya. Ang hirap talagang makipagtalo  sa isip-bata niyang ina. Pakiramdam niya minsan ay mas matured pa siyang  mag-isip kesa dito. Pero madalas sa minsan ay nahahawa rin siya ng pagiging  childish nito. “Lagi naman…”  

“At mahal na mahal kita Mundo, ikaw ang buhay ko…”  

“Mama…”  

“Tara, kainin na natin ang niluto kong almusal. Pinag day-off ko muna  lahat ng mga katulong natin. Full-time mom ako ngayon.” anito bago ginulo  ang kaniyang buhok.  

“Dapat lang, weekend eh.” buong sigla niyang ngiti sa kaniyang ina  bago niya ito hinawakan sa kamay.  

Sabay silang pumasok sa kanilang malaking bahay. Isang malaking  bahay na silang dalawa lang ng ina ang naruon. Isang malaking bahay na kahit wala ang kaniyang ama ay maituturing niyang isang tahanan dahil kasama  niya ang ina. Isang ina na mapagmahal, mapagbiro at maalalahanin…  

A couple of years later… 

“ATE! Nasaan na ang panty ko!? Wala sa sampayan eh!” si Remi, pangalawa  sa panganay nilang magkakapatid, second year HRM student. 

“Ate! Turuan mo naman ako sa assignment ko!” si Demi, ang ikatlo,  kasalukuyang fourth year hayskul student.  

“Ate! Nasira yung project ko, paano na to?” si Semi, ang ikaapat, grade  six student.  

“Ati, mamam?” si Pemi, ang bunso, nasa prep school na sana pero  hindi makapasok dahil walang sapat na pera ang kanilang mga magulang.  

Maya-maya ay mabilis siyang tumayo sa pinakamataas na bahagi ng  kanilang bahay, sa cabinet, bago siya sumigaw ng ubod ng lakas. “Nandito na  si Super Ate Yehni at pupulbusin ko kayong mga kampon ng kadiliman!”  sabay turo sa kaniyang apat na makukulit na kapatid gamit ang kaniyang  hawak na sandok.  

Tumahimik ang paligid. Nagkatinginan ang kaniyang mga  

magkakapatid habang pinagmamasdan ang kaniyang mala-sailormoon na  pose. Ang kulang na lang sa kaniya ay costume para magmukha talaga siyang  anime—pang model kasi ang kaniyang pangangatawan.  

“Ano raw?” koro ng tatlo liban kay Pemi na pumapalakpak pa  pagkatapos makita ang kaniyang pose.  

Napabuntong-hininga siya bago niya inulit ang kaniyang pose. “Uulitin ko! Pupulbusin ko ‘kayong’ mga kampon ng kadiliman!” sabay turo ng paisa isa sa kaniyang mga kapatid.  

“A—ate, you’re so weird.” Si Remi.  

“Oo nga.” si Demi.  

“Walang kaduda-duda.” Si Semi.  

“Ayiy!” si Pemi.  

Pinagbabatukan niya ng mahina ang apat bago niya ibinalik ang sandok  mula sa niluluto niyang sardinas na may itlog. “Diba ang sabi ko sa inyo, pag  nagluluto ako, huwag kayong maingay? Nasisira ang concentration ko!”  

“Eh kasi ate, nagmamadali na ako eh. Male-late na ako!” pagdadahilan  ni Remi bago ipinagpatuloy ang paghahanap sa kaniyang nawawalang panty.  

Lumapit naman siya sa cabinet bago ipinasok ang kaniyang kamay sa  likuran nito. “Oh eto, dito mo kaya sinampay sa likod ng cabinet kagabi. Ulyanin ka na Remi, mahirap yan baka pati pekpek mo eh maiwan mo rin.”

“Eh ate, yung assignment ko mahirap. Ano bang sagot sa bugtong na  ito? Balong malalim, puno ng patalim?” si Demi habang hawak ang kaniyang  magkabilang sentido habang nag-iisip.  

Napangisi na lamang siya dahil naalala niya ang sagot sa bugtong na  iyon nuong nasa hayskul siya. “Simple lang. Bibig yan. Kasi ang bibig parang  balon pero kapag nagsalita ka ng masama at nakakasakit, parang nagiging  patalim ang bawat salita na lalabas sa iyo.”  

“Eh ate, paano tong project ko? Kailangan ko na to maipasa ngayon.  Mabobokya ako pag di ko ito nagawa.” si Semi bago ipinakita ang project  nitong pencil holder. Tumabingi ang project nito kaya hindi ito pantay  tingnan.  

Napabuntong-hininga na lamang siya bago kumuha ng barbeque stick  mula sa basurahan. Kinulayan niya ito gamit ang crayola ni Semi saka nito inilagay sa gilid ang stick. Nilagyan nito ito ng glue upang hindi ito matanggal.  “O ayan, nilagyan ko na ng design.”  

Maya-maya lang ay nakita niya si Pemi na kumapit sa kaniya mga paa.  Niyakap siya nito bago ito nagsalitang muli. “Ma—mam!” May pagkabulol ito  pero unti-unti naman itong natututo ng ibang mga salita dahil sa matiyaga  niyang pagtuturo.  

Kumuha siya ng baso saka nagsalin ng tubig mula sa pitsel. “Oh eto na  Pemi. Anong sasabihin pagkatapos bigyan ng tubig?”  

“Yenkyu!” mabilis nitong sagot bago ito ngumiti. Halos umabot sa  magkabilang pisngi ang ngiting ibinigay sa kaniya ni Pemi. Pakiramdam niya  ay nawala lahat ng kaniyang pagod mula sa kaniyang ginagawang pagluluto at paglalaba kaninang madaling-araw.  

Niyakap naman siya nila Remi, Demi at Semi bago ito umalis papasok  ng eskwela. Sa pagkakataong ito, daig pa ata niya si Darna dahil mas malakas  pa siya sa kalabaw ngayon. Dahil kahit makukulit at pasaway ang mga kapatid  niya ay hindi naman nakakalimutan ng mga ito ang maglambing sa kaniya. 

“Pagdating ni nanay mamaya, magdadala ako ng suman para may  almusal tayo bukas.” si Remi.  

Sumegunda naman si Demi. “Ako magdadala ng iced tea at yelo  mamaya para kunwari, nasa foodcourt tayo habang kumakain.”  

Hindi naman nagpahuli si Semi. “Ako, eh, ano—“   

“Ano Semi?” tanong niya habang hinihintay din ni Remi at Demi ang  sasabihin ni Semi.  

“Kami nila nanay ang kakain ng suman at iinom ng iced tea ninyo!”  Sabay ngisi sa dalawa niyang kapatid. Binitbit naman niya si Pemi na abala pa  rin sa pag-inom.  

“Kayo talaga… basta, kahit mahirap tayo, huwag ninyong kalilimutan-“  

“— na weather-weather lang yan!” koro ng tatlo. Nakabisado na ng tatlo  ang lagi niyang pangaral sa kanila.  

Pagkatapos umalis ng tatlo niyang kapatid dahil sa personal nitong  mga lakad ay naiwan silang dalawa ni Pemi sa bahay. Ka-ga-graduate lang  niya pero wala siyang mahanap na trabaho, kulang daw kasi siya sa experience  at credentials. Tuwing weekend naman nag-ta-trabaho ang kaniyang ina  samantalang pag weekdays ay nasa bahay lang ito dahil abala naman siya sa  paghahanap ng trabaho.  

At dahil sa weekend ngayon ay may panahon siya upang asikasuhin ang  kaniyang pamilya. Isang pamilya na bagamat salat sa lahat ng bagay ay  masiyahin, mapagtiis at may takot sa maykapal. 

Chapter 2  

Three years before… 

NAGTAYO siya ng kaniyang sariling private investigation agency pagkatapos  niyang mag-retiro ng maaga bilang isang US SEAL soldier.  

Ang pagiging isang SEAL na yata ang pinakamahirap na pagsubok na  nadaanan niya sa kaniyang buhay. Para maging isang SEAL, dumaan siya sa  isang mahigpit na pagsasanay na halos tumagal ng mahigit sa isang taon.  Sinanay kasi silang maging bihasa sa lahat ng aspeto ng pakikipaglaban—sa  tubig, lupa o maging sa himpapawid man.  

At sa pagiging imbestigador niya ngayon, hindi niya ipinapaalam sa  kaniyang mga kliyente at maging sa mga taong nakakasalamuha niya ang  tungkol sa kaniyang pagreretiro. Mahirap na dahil baka ma-intimidate sa  kaniya ang mga ito. Kung mayruon mang nakakaalam ng kaniyang pagreretiro  ay tanging mga piling tao lamang.  

Katatapos lamang niyang mag-kape nang pumasok si Zeni sa kaniyang  opisina, ang pinaka-huli niyang kliyente. Tinulungan niyang lutasin ang  problema nito ukol sa lupain nito. Kinakamkam kasi ng tiyuhin nito ang buo  nitong pag-aari. Inabot din ng ilang buwan bago nila tuluyang na-kumbinsi ito  na sumuko na lamang sa ginagawa nitong kasamaan.  

Tinakot kasi niya ang tiyuhin ni Zeni na mapipilitan siyang isiwalat sa  publiko ang ginagawa nitong pagnanakaw sa pondo ng gobyerno. Palibhasa’y  gobernador ito sa probinsiya nila Zeni at ayaw mawala sa pwesto kung kaya’t  napilitan itong isuko ang lahat ng mga titulo na hawak nito.  

“Hello Mundo, are you free tonight?” tanong ni Zeni sa kaniya  pagkatapos nitong umupo sa harapan ng kaniyang lamesa.  

Tiningnan niya ito. Kung susuriin ito sa pamantayan ng isang tunay na  lalake, talagang hindi ka mapapa-hindi sa lahat ng mga bagay na inaalok nito.  Maganda ang hubog ng pangangatawan nito samantalang ang mga mata  naman nito ay tulad ng sa isang bughaw na kalangitan. Malulusog din ang  mga dibdib nito na siyang lalong nagpapaganda dito. Sa madaling salita, Zeni  is a hot and fine lady. A perfect lady for a man like him dahil bukod sa  maganda at ma-pera na, may utak pa.  

“What do you think? Are you trying to tease me again young lady?”  sarkastiko niyang sagot dito. Wala siyang panahon makipag-date, lalo na sa  isang kliyente kagaya nito. 

Humalakhak naman ito bago nito kinuha ang kaniyang tasa na pinag inuman niya ng kape. Pumunta ito sa dirty kitchen saka inilapag ang tasa.  Tumingin itong muli sa kaniya. “I’m just teasing you, ikaw talaga.”  

“I know. What’s up?” matipid niyang sagot dito bago niya isinara ang  folder na kanina pa niya binabasa pagkatapos niyang buksan ang kaniyang  opisina.  

Tinitigan niya ito na abala na ngayon sa paghuhugas ng kaniyang  pinagkainan. Sinubukan niya itong pigilan dati sa pagiging dishwasher nito  ngunit ito pa ang nagalit sa kaniya. Simula nuon ay hindi na niya pinipigilan  ito kapag ni-ra-ransack nito ang office niya. Buti na lamang at wala dito ang  ka-partner niya dahil tiyak na magiging playground ang kaniyang opisina  kapag nagsama ang dalawang ito.  

“Alam mo Mundo, wala akong planong maghugas ng tasa mo. Pero  nang makita ko itong lababo mo na punong-puno ng mga plato na dapat  hugasan, di na ako nakatiis! Lagi na lang ganito, eew!” iritable nitong sagot sa  tanong niya ngunit may halong biro sa boses nito.  

“Aba, ikaw ang lumapit diyan sa lababo at hindi ko na kasalanan kung  ano man ang makita mo diyan. Busy ako kaya wala akong panahong  maghugas.”  

“You really need a girlfriend.”  

“I don’t need one.”  

“You don’t need me?”  

Napa-atras siya sa kaniyang kinauupuan. Ano raw? Girlfriend? Nag-a apply ba ito sa kaniya? No way! Lalake dapat ang unang mag propose! At kahit  na lalake siya at nasa kaniya ang karapatang iyon, wala siyang planong mag girlfriend. Sa dami ng mga kasong hinahawakan niya, tiyak na magiging  burden lang ang isang ‘girlfriend’ para matapos niya ng maayos ang kaniyang  trabaho! Natapos ni Zeni ang paghuhugas ngunit hindi pa rin siya  nakakasagot sa katanungan nito. Tanging katahimikan lamang ang iginanti  niya dito.  

“Ayaw mo talaga akong i-date Mundo?” muling tanong sa kaniya nito.  Nagsisimula na naman itong magpa-cute sa kaniya gaya ng ginagawa nito  dati. Pero mas matindi ngayon dahil tila nag-iinit ang pakiramdam niya dahil  sa suot nitong blouse na may mababang neckline! Kitang-kita niya tuloy kung  gaano kalusog ang mga dibdib nito.  

“I said no already.” 

“Pustahan tayo, i-de-date mo ako bago matapos ang araw na ito. Pag  natalo ako, hindi na kita kukulitin at—“ lumapit ito sa kaniya bago pinisil ang  kaniyang pisngi. “—lalambingin.”  

“Zeni, wala akong panahon sa pakikipag-relasyon, sa pag-ibig. Alam  mo naman siguro ang nature ng trabaho ko. Magiging burden lang ako sayo.”  

Lumapit ito sa likuran niya bago siya nito niyakap. Gusto niyang  tumayo upang lumayo dito ngunit hindi na niya ginawa. Pinagbigyan na  lamang niya ito tutal ay isang kaibigan na rin naman ang turing niya dito.  Kasabay nito ay talagang naramdaman na nga niya mula sa kaniyang likuran  ang malalambot nitong dibdib. Kung kanina ay nag-iinit siya– ngayon ay nagsisimula ng tumaktak ang mga butil ng kaniyang pawis.  

“Mali ka Mundo dahil baliktad ang iniisip mo. Ako ang magiging  burden sayo dahil sa tingin mo ay magiging pabigat ako sa lahat ng mga plano  mo dahil sa nature ng work mo.”  

Natahimik siya. Zeni is more than what he thinks. Hindi nga siya  nagkamali ng pagkakilala dito. Minsan tuloy ay gusto niyang magsisi kung  bakit tinulungan niya pa ito sa problema ng tiyuhin nito gayong mas  matapang pa nga ito sa kaniya. Aaminin niya, humahanga siya sa ugali nito  but that’s not enough for him to consider her offer. He needs something more  from her ‘future girlfriend’ to be— kung magkakaruon man siya ng isa.  

“May mahal ka bang iba Mundo?”  

“Wala Zeni—wala.”  

“Then ako na lang ang mahalin mo.” Hinalikan siya nito sa labi.  

Wala itong bahid ng pag-aalinlangan nang halikan siya nito. Pilit  niyang idinidilat ang kaniyang mata upang huwag siyang tuluyang mahulog sa  kakulitan nito ngunit sa huli ay kusang pumipikit ang mga ito. Kung kanina ay  pinipigilan niya ang kaniyang init na nararamdaman, ngayon ay pinakawalan  na niya iyon. Sinagot niya ang halik nito.  

Maya-maya pa ay ibinuka na ni Zeni ang mga labi upang ipasok ang  dila nito sa kaniyang bibig. Seryoso nga ito sa kaniya. Agad namang pumasok  sa kaniya kung gaano ka-komplikado ang kaniyang trabaho at kung mawawala  siya, magiging malungkot lamang ito sa kaniya. Bumalik siya sa katinuan at  siya na mismo ang pumutol sa halik na inumpisahan nito.  

“Bakit?” tanong nito sa kaniya bago idinikit ang noo nito sa kaniya ring  noo. 

Nakapikit pa rin ito at nakangiti. “Sinagot mo ang halik ko Mundo at alam kong mahal mo rin ako kahit hindi mo sabihin.”  

Huminga siya ng malalim bago niya ito sinagot. “Wala akong  maipapangako sa iyo pagdating sa pag-ibig na hinihingi mo. Maaari ka ng  makaalis, I’m busy.”  

Binatukan siya nito bago ito lumayo sa kaniya. Akala niya ay magagalit  ito saka iiyak bago lumabas ng pinto. Ngunit nagkamali siya dahil nakangiti pa ito bago nito hinawakan ang door knob papalabas ng pinto.  

“Mundo… bakit kinakailangan ng tubig at sinag ng araw ang puno?”  Nag-sign language pa ito na parang isang pipi habang nagsasalita.  

Nag sign-language din siya bilang sagot. Ang akala siguro nito ay hindi  siya marunong ng sign language– pwes nagkakamali ito! “Siyempre— para  mabuhay.”  

“Ganun din ako sayo. Magkita na lang tayo mamaya.” Nginisian muna  siya nito saka kinindatan bago tuluyang sinara ang pinto. Napatanga siya sa  eksenang iyon.  

Kakaiba talaga ang Zeni na iyon! Sobrang persistent! Sumandal siya sa  kaniyang executive chair ngunit bumukas na naman ang pinto bago sumulpot  ang ulo ni Zeni! Nagulat siya sa ginawa nito na halos ikabuwal niya sa  kaniyang kinauupuan!  

“And by the way, I love you. Don’t forget my flowers para sa date natin  mamaya ha?”  

“Sinabing wala ngang date na mangyayari mamaya—“  

Bigla na namang sumara ang pinto! Naalala tuloy niya ang kaniyang  mama. Kung makulit ito at may pagka-isip bata, mas worst ang personality  nitong si Zeni! As in!  

NAGKITA sila ni Zeni sa isang pizza restaurant dahil natuloy ang kanilang date!  

Tinakot kasi siya ni Zeni na kung hindi siya makikipagkita dito ay  magpapatiwakal ito. At dahil hindi na siya makatiis sa ginagawa nitong pagkunsensiya sa kaniya ay pumayag na rin siyang makipagkita dito. Hindi  lang iyon, bago pa sila magkita ay nakita niya si Zeni sa mismong harapan ng bahay nila upang bigyan siya ng pabango at ipaalala dito ang kaniyang  pagsipot. At dahil duon ay hindi na nga talaga siya nakatanggi. Tiyak, bago  matapos ang gabing ito ay talagang magkakaruon na nga siya ng girlfriend! 

“Paano mo nalaman kung nasaan ang bahay ko kanina? And don’t tell  me na nuon mo pa alam kung saan ako nakatira?” tanong niya kay Zeni pagkatapos iabot sa waiter ang menu pagkatapos umorder.  

Ngumisi ito sa kaniya. “Imbestigador ka, you should know.”  

“Lemme guess. Sinundan mo ang kotse ko noon after kong lumabas ng office, right?”  

“Korek! At dahil diyan, may reward ka sa akin!”  

Inilahad niya ang kaniyang palad sa mukha nito upang pigilan ito sa  anumang balak nitong gawin. He had enough of her childish play dahil suko  na rin siya dito. This time, siya naman ngayon ang mauuna.  

“Flowers, for you.” aniya bago niya ito binigyan ng isang payak at simpleng ngiti. Isang ngiti na ngayon na lang niya naramdaman simula ng  makilala niya ito. Marahil, nabihag na rin nito ang kaniyang puso. Puso na  maraming pag-aalinlangan pagdating sa pag-ibig na hinihiling nito mula sa  kaniya.  

Agad namang tumayo si Zeni pagkatapos makita ang mga bulaklak na  binili niya dito. Agad siyang niyakap nito saka hinalikan sa labi. She doesn’t  care if there are people looking around them. What she only cared about is  him. This is the moment she’s been waiting for– ang mahalin din siya ng  hard-to-get na Mundo na iyon!  

“You always knew that I like red flowers, don’t you honey?”  “Imbestigador nga ako diba? Of course I know.”  

“So tinatanggap mo na ang alok ko sayo?”  

“Ang alin?”  

“Ang maging girlfriend mo!” Di sinasadyang napasigaw ito, tiningnan  tuloy sila ng mga tao sa paligid nila. Namumula naman ang pisngi niya  habang sinasabi sa mga tao na nakatingin sa kanila na walang dapat ipag alala.  

“Oo na! Sa kakulitan mong yan as if may magagawa pa ako para  umiwas sayo?”  

Sinuntok siya nito sa braso. “Ayaw mo ata eh!”  

“Namimilit ka kasi.” 

Nginisian na lamang siya nito bago siya nito muling hinalikan sa labi.  “Alam mo honey, para kang bata pag nabibigla. Magaling ka ngang detective  pero hindi ka pa rin uubra sa akin!”  

“Talaga lang ha?” tanggi niya dito kahit alam niyang totoo ang sinasabi  nito. Nagpaubaya na siya. Tutal, may girlfriend na niya ito at nagkatotoo nga  ang sinabi nito. May pag-aalinlangan siyang nararamdaman sa pakikipag relasyon dito pero kung si Zeni naman ang magiging ka-partner niya, alam  niyang magiging maayos ang lahat para sa kanila.  

Niyakap siya ng mahigpit ni Zeni bago ito bumulong sa kaniya.  Nakaharap ito sa labas ng madilim na bintana na puno ng mga ilaw. Tanaw na  tanaw nito ang magandang tanawin mula sa likuran niya. Kung sa loob ng  restaurant ay may kaingayan ng kaunti dahil sa mga taong nag-uusap, sa labas  naman nito ay parang napakatahimik at payapang-payapa.  

“Honey, ang pagmamahal ko sayo ay tulad ng mga ilaw na yan sa labas.  Kahit kailan, hindi ito mawawala kahit ang mga nakapaligid sa mga ito ay  kadiliman.” Anito bago hinigpitan ang pagkakayakap sa kaniya.  

“Zeni…” bulong niya dito habang hinahaplos niya ang buhok ng  kasintahan, apakalambot nito at mabango. Napaka-swerte niya dahil wala na  siyang hahanapin pa dito. She’s too perfect for him.  

“I know it’s been a long time since your mother left you. I also promised  you that I won’t even mention her name or ipapaalala ko siya sayo kasi alam  kong malulungkot ka na naman. But I promise to her that I will always be at  your side and I will always love you. I will be your all.”  

Niyakap din niya ng mahigpit ang bagong katipan. Tuluyan na rin na  nahulog ang loob niya dito. This girl is all he needs to be complete. Kung  mawawala pa si Zeni, there’s no reason for him to live. “Zeni… Ipinapangako  ko rin na—“  

“Sshh… You don’t need to make any promises. Sapat na ang  pagmamahal mo sa akin para maging maligaya ako. After all that I’ve been  through, ikaw lang pala ang kailangan ko. I had enough being alone and I  want to spend the rest of my life with you…” mas hinigpitan pa nito ang  pagyakap nito sa kaniya.  

“Honey, I lo—“  

Biglang nabasag ang salamin sa likuran niya. Kasabay nito ay ang  pagkalat ng pulang likido sa iba’t-ibang bahagi ng restaurant malapit sa lugar  nila. Hinigpitan niya ang paghawak kay Zeni upang ilayo ito sa bintana ngunit 

napansin niya na maluwag na ang pagkakahawak nito sa kaniya. Sinulyapan  niya ang katipan ngunit hindi na ito gumagalaw dahil patay na ito.  

Tiningnan niya ang paligid at halos tulala rin ang mga tao sa paligid  nila. Nasira din ang mga pulang rosas na ibinigay niya dito. Ngunit higit sa  lahat ay wala na rin si Zeni… ang babaeng kauna-unahang nagmahal sa  kaniya. Patay na ito. 

Chapter 3  

Present day… 

“THANK you! Please come back again!” magiliw niyang bati sa customer  pagkatapos nitong bumili ng mga bulaklak para sa dadaluhang kasal nito.  

Agad na lumapit naman sa kaniya si Kairi pagkatapos nitong magtabas  ng mga tangkay sa mga bulaklak. “Buti na lang pumayag ka na tulungan akong  magbantay ng shop Yehni. Hindi ko akalain na may kahirapan din pala ang  ganitong negosyo.”  

“Ikaw talaga Kairi, you always talk like somebody else. Friend kita, of  course, tutulungan kita, right?”  

“Oo nga naman.”  

“At dahil sa friend kita, pautang naman oh. I mean, babale muna ako  kasi bibilhan ko ng regalo si Remi, ka-ga-graduate lang kasi ng kapatid kong  iyon. Baka magtampo pag wala akong nabili kahit ano.” Nag-beautiful eyes pa  siya kay Kairi para makumbinsi niya ito.  

Humalakhak naman si Kairi sa kaniya bago ito nagpagpag ng kamay.  “Graduate na pala si Remi, siya ang sumunod sayo diba? Sige, papahiramin na  lang kita ng pera tutal minsan lang naman grumadweyt ang kapatid mo.”  

“Talaga!? You’re such a good friend Kairi! I’m so thankful nakilala kita  pati na rin si Danica at Cathy! Kung wala kayo, paano na ako?” lambing niya  dito.  

Binatukan naman siya ng mahina nito bago siya nito inakbayan.  “Yehni, napaka-energetic mo. Yan ang bagay na nagustuhan ko sayo na wala  sa akin. Besides, you’re something else and unique. Mahahanap mo rin ang  kapalaran mo.”  

“Kapalaran? Anong ibig mong sabihin dear?”  

Tiningnan siya ni Kairi ng deretso sa mga mata bago lumaki ang mga  ito. “Ano ka ba! I’m talking about having a boyfriend! Simula ng magkakilala  tayo, hindi ka pa nagkaka-boyfriend! Ano ba kasing problema sa pagkababae  mo?”  

“Hay nako Kairi, can I use my lifeline for your question? I mean, hindi  ko pa siguro natatagpuan ang kapalaran ko.”  

“Really? What do you mean?” 

“I mean, open naman ako kung merong gustong manligaw sa akin pero  ang gusto ko yung makakatulong sa akin at sa aking pamilya pagdating ng  panahon. I’m not getting any younger and honestly, wala pa nga akong  desenteng trabaho tapos puro lang ako part-time lang ako. Nakakahiya naman sa magiging fafa ko kung sakali.”  

“Ikaw talaga. Hindi pa siguro dumarating ang swerte mo Yehni. Time  will come, maaawa sayo ang mga diosa ng kapalaran!”  

“Sana nga!” aniya bago niya ipinagpatuloy ang pag-aayos ng bulaklak.  Sinulyapan niya ang kaniyang relo. Before lunch ang meeting ni Kairi para  makipagkita sa kanilang supplier ng bulaklak. Balita niya ay bata pa ito at  gwapo. Well, sana nga para naman mahanap na rin ni Kairi ang kaniyang  kapalaran. Pero pag nangyari yun, siya na lang ang magiging single sa grupo.  And come to think of it, siya ang pinakamatanda sa grupo pero siya ang  kolelat pagdating sa social status ng mga ito. Napakagat siya ng labi dahil  naaawa siya sa kaniyang sarili.  

“Kairi, you still have a meeting with our supplier, right? Mahuhuli ka  na. Ako na muna ang bahala sa shop.” Paaalala niya dito.  

Halos magulat naman si Kairi pagkatapos niyang matapos ang sinabi  nito sa kaniya. “Oh no! Male-late na ako! Thanks for reminding me Yehni. At  eto yung hinihingi mong favor. Ikaw na rin ang mag close ng shop just in case  na gabihin ako ng uwi.” Anito bago siya inabutan ng pera. Sobra ito sa  kaniyang inaasahan kung kaya’t tuwang-tuwa siya. At least, makakabili pa siya  ng iba pang bilihin para sa iba pa niyang kapatid.  

DEATH anniversary ngayon ni Zeni at kanina pa siya naghahanap ng flower  shop ngunit wala siyang makita.  

Pagliko niya sa kanan ay agad na may sumulpot na babae na nagmamadali sa  pagtakbo mula sa kaniyang kaliwa. Ang akala niya ay magagalit sa kaniya ang  babae pero hindi man lang siya nito pinansin dahil agad itong sumakay sa  sasakyan nito na nakaparada sa kabilang kalye saka mabilis na umalis.  Nasulyapan din niya ang isang flower shop sa kaniyang kaliwa, marahil dito  galing ang babaeng muntik na niyang masagasaan.  

Pagkatapos niyang maiparada ang kaniyang sasakyan kung saan nakaparada  ang sasakyan ng babaeng muntikan na niyang masagasaan ay agad siyang  tumawid sa kabilang kalye upang puntahan ang flower shop na nakita niya.  Bubuksan na sana niya ang pinto nang biglang may tumawag sa kaniyang  cellphone. 

“Mundo, our plan has been compromised. We need a new bait.” Sabi ng  boses sa kabilang linya. Ito si Xander, ang dati niyang ka-partner nuong imbestigador pa siya. Marunong din ito pagdating sa field combat kagaya niya  pero mas bihasa ito pagdating sa kompyuter.  

Pero ngayon ay nagtayo na siya ng modeling agency upang gawing scapegoat  sa kaniyang paghihiganti. Ang balita kasi niya ay isang mad killer ang  pumatay kay Zeni na ang tanging mga target ay mga models. Kung hindi dahil  sa tip ni Xander ay hindi siya magkakaruon ng idea kung sino ang pumatay sa  kaniyang girlfriend. Nanghihinayang nga lang siya dahil hindi niya naipadama  dito ang dapat na maramdaman nito bilang kaniyang kasintahan. Naiinis  tuloy siya ng marinig ang balitang iyon.  

“Thanks Xander. I’ll call you later, I want to be alone for a while.”  

“Wait! Hanggang ngayon pa rin ba ay hindi ka pa rin nakaka-recover?  Ilang taon nang wala si Zeni. You should get over with her.”  

“I can’t. Hindi ako titigil hangga’t hindi ko napapatay ang taong pumatay sa  girlfriend ko.”  

“Bahala ka. Just keep it easy.”  

Tinapos niya ang tawag na iyon. Huminga muna siya ng malalim bago niya  hinawakan ang doorknob papasok sa flower shop. Pagkapasok siya ay nagulat  siya nang makita si Zeni ang nagbabantay ng shop!  

“Hello, how may I help you.” Tanong sa kaniya ng babae. Tinitigan niya ito  mula ulo hanggang paa. Ang akala niya ay si Zeni ito pero nagkamali siya.  Magkasingtangkad at magkahawig lang sila pero hindi ito ang kaniyang  girlfriend, ibang tao ito.  

“I need some flowers.” Matipid niyang sabi. Iniiwasan niyang magtama ang  kanilang mga paningin dahil baka hindi niya mapigilan ang kaniyang sarili na  halikan ang babaeng nasa harapan niya. Nakasuot kasi ito ng fitted sleeveless  shirt na siyang nagpapaganda lalo sa hubog na pangangatawan nito.  

“For what occasion sir?”  

“For anniversary…”  

“Great! Katatapos ko lang gawin itong bouquet of red roses . For sure  magugustuhan ito ng pagbibigyan mo sir.”  

“How much?” 

“Only seven hundred fifty pesos sir. Bibigyan na rin kita ng free dedication  card for your message sir.”  

Huminga muna siya ng malalim bago niya iniabot ang buong isang libo sa  babae na nagbigay sa kaniya ng bulaklak. Ang pagkakataon nga naman parang  pinaglalaruan siya. Una, kamukha ni Zeni ang babae. Ikalawa, katatapos lang  nitong ayusin ang mga pulang rosas na gusto rin ni Zeni. At ang pinakahuli,  halos magkasintulad ng babae at si Zeni pagdating sa tono at enerhiya ng  pagsasalita.  

“Sir? Change po ninyo, two hundred fifty pesos.”  

Nagulat siya. Nawawala na naman siya sa sarili. Tumalikod na lamang siya sa  babae pagkatapos niyang kunin ang kaniyang inorder na bulaklak. “Keep the  change and this flower is for the death anniversary of my girlfriend.” Aniya  bago siya tuluyang lumabas ng shop.  

KATATAPOS lang niyang mag-arrange ng mga red roses nang mapansin  niya ang isang lalake na pumasok sa shop.  

Isang hunk! Gwapo ito at mukhang mayaman. Base rin sa tindig nito,  mukhang bigatin ito at hindi ordinaryong lalake lamang. “Sino kaya ito?  

Parang masarap tikman!” bulong sa kaniya ng kaniyang masamang  kunsensiya.  

Ginising niya ang kaniyang sarili sa pagpapantasya at binati na lamang  ang lalake. “Hello, how may I help you?” Nginitian pa niya ito ngunit ang  sinagot lamang sa kaniya nito ay kailangan daw nito ng bulaklak.“Antipatiko!  Obvious naman you need flowers, kaya ka nga nasa flower shop para bumili  ng bulaklak. Alangan namang pumunta ka dito para bumili ng diaper para  sa anak mo no!” 

Nginitian na lamang niyang muli ang lalake. Papalipasin na lamang  muna niya ang inis niya dito kahit na may kainitan sa loob ng flower shop nila.  Buti na lamang at naka sleeveless na shirt siya dahil kung hindi ay kanina pa  siya naliligo sa pawis. At kailangan din niyang makabenta para naman  pagbalik ni Kairi ay matuwa ito sa kaniya.  

“For what occasion sir?”  

“For anniversary…” matipid nitong sagot sa kaniya.  

Sa wakas! Nagsalita rin ng may sense ang lalakeng nasa harap niya.  Agad niyang naalala na katatapos lang niyang mag-arrange ng red roses kung  kaya’t iyon ang una niyang inalok dito. Tinanggap naman nito ang inalok niya 

dito. Base sa tono ng pananalita nito, parang may problema ito. Pero anong  pakialam niya dito, hindi naman niya ito boyfriend at sigurado, taken at not  available na ang lalakeng ito.  

Pagkatapos magbayad ng lalake ay agad niyang sinuklian ito. Ngunit  nang ibibigay na niya ang sukli ay agad itong umalis pagkakuha sa bulaklak nito. Nakalabas na ito ng shop pagkatapos sabihin na para daw sa death  anniversary ito ng girlfriend niya. Nakunsensiya dahil parang may mali sa  itinanong niya dito kanina. But that means—?  

Hindi na siya nag-isip at agad niyang hinabol ang lalake. Awtomatiko  ang lahat. Kakaiba dahil sa lalakeng ito lamang niya ginawa ang ganun. Buti  na lang at hindi pa ito nakakasakay ng sasakyan. Sinigawan niya ito. “Sir! I…”  

“Yes?”  

“I’m sorry. Ito po ang sukli ninyo.”  

Kinuha naman ng lalake ang sukli nito. Oo, kailangan niya ng pera pero  sa pagkakataong ito ay parang mabigat sa kalooban niya ang bigyan siya ng tip  ng lalakeng nasa harap niya. “Why are you saying sorry to me, may nagawa ka  bang mali?”  

Para siyang tinamaan ng bala sa sentido. Oo nga naman, bakit ba siya  nag-so-sorry dito gayong wala naman siyang ginagawang mali. Naguguluhan  tuloy siya. Buti na lang at mabilis na nag-rehistro sa utak niya ang dapat  niyang sabihin. “I mean, condolence for your girlfriend.”  

“It’s ok.”  

Tiningnan niya ang lalake ngunit hindi ito nakatingin sa kaniya.  Nakatingin ito sa malayo at tila may malalim na iniisip. First time niyang  maka-encounter ng ganitong lalake. Gwapo nga pero halos ata lahat ng  problema sa buong mundo ay dala nito.  

“I’m Yehni, you are?” Nagpakilala siya dito without thinking of  anything else. Pero sa pagkakataong ito, hindi siya nahihiya kung siya man  ang naunang magpakilala. Wala namang mawawala sa kaniya. Besides, she  finds him mysterious and attractive at the same time. Sa tingin niya kasi ay  kailangan nito ng isang kaibigan at sa tingin niya ay siya ang pinaka perfect  candidate for that position.  

“Edmundo but please call me Mundo instead.” Anito bago nito inilahad  ang kamay nito sa kaniya. Nakikipag-kamay ito bilang tanda ng kanilang  pagkakaibigan. 

Tinanggap niya ang pakikipagkamay nito. Ramdam niya ang init ng  mga palad nito at base sa higpit ng hawak nito sa kamay niya ay hindi nga siya  nagkamali ng pagpapakilala niya dito. He really needs her in some way or the  other.  

“Sige, babalik na ako sa shop. Ingat ka at balik ka ulit if you need some  flowers.” Matipid niyang sagot dito. Sa isang iglap ay nahiya siya dito. Ang  gulo niya!  

“May modelling agency ka na ba Yehni? You look like a model kasi.”  bigla nitong tanong sa kaniya.  

Agad namang namula ang kaniyang mga pisngi. Totoo ang sinabi nito.  Pang-model nga ang kaniyang kagandahan pero hindi niya inaasahan na agad itong magtatanong ng ganuon. Kunsabagay, friends na sila kung kaya’t hindi  siya dapat mag-isip ng mga bagay na may malisya. “Wa—wala dahil wala  namang nag-aalok sa akin. Bakit mo naitanong?”  

“Just in case you need one, you may call me here. Sige, ingat ka— Yehni.” Sabay abot sa kaniya ng calling card bago ito pumasok sa sasakyan  nito at tuluyang umalis sa harapan niya.  

He called her name at dahil duon ay halos lumagpas ang kaniyang ngiti  sa kaniyang tenga. Pero mas maganda siguro kung inalok na lamang siya  nitong mag-date kaysa bigyan siya ng calling card. Aanhin niya iyon,  kakainin? Huwag na lang!  

Tiningnan niya ang calling card at nuon niya lang na-realize na CEO  pala ito ng nangungunang modelling agency ngayon sa bansa! Ito na yata ang  sinasabing swerte ni Kairi! Sa wakas, ito na ang simula ng kaniyang  magandang buhay! 

Chapter 4  

The same day, many years ago… 

GABI na nang matapos silang mag-date ng kaniyang nanay sa Manila.  Gaya ng ipinangako ng nanay niya, naging full-time mom nga ito ngayong  weekend. At pagkatapos nilang mananghalian ay bigla siyang hinila nito  upang mag-date daw sila sa malayo. Agad naman siyang pumayag dahil  minsan niya lang makasama ang ina dahil sa pagiging busy nito sa trabaho.  Nasa loob sila ng kotse habang binabaybay ang highway pabalik sa kanilang  bahay sa Bulacan.  

“Nag-enjoy ka ba anak?” tanong sa kaniya ng ina pagkatapos  pagkatapos guluhin ang kaniyang buhok.  

Sinimangutan niya ito. “Hindi! Napagod nga ako eh!” sarkastiko niyang  sagot dito bago niya ito nginitian.  

Halos wala silang kasabay na mga sasakyan sa sobrang luwag ng  daanan. Napakapayapa ng kanilang dinadaanan. Tumingin siya sa kabilang  linya ng highway at ganun din ang kalagayan nito. Napakasarap talagang  magmaneho pag walang kasunod na mga sasakyan.  

“Ma, ito ba ang graduation gift mo sa akin?”  

“Ang alin iho? Itong pagiging full-time mom ko ngayong weekend at  yung date natin kanina?”  

“Oo mama.”  

“Of course not, I want to give you something more iho. Something na  talagang makakatulong sa iyo paglaki mo. But I’m not sure if you’re going to  like it since you’re not the type of man for such thing.”  

Nagtaka siya sa sinabi nito. “What are you talking about mom?”  

Magsasalita na sana ang nanay niya nang biglang may mabilis na truck  na dumaan sa gilid nila. Halos abutin ang gutter ng sasakyan nila ngunit  mabilis namang naikabig ng nanay niya ang sasakyan papalayo dito kung  kaya’t ligtas pa rin sila.  

“Hey watch it! Ang luwag ng daan oh!” sigaw ng kaniyang ina.  Pinakalma muna ng kaniyang ina ang sarili nito bago ito muling nagsalita.  Huminga muna ito ng malalim saka tumingin sa kaniya. “I want you to  become a—“ 

“Ma, watch out!” agad niyang sigaw ng mapansin na nag-slide patungo  sa center lane ang truck na nag-overspeed sa kanila kanina.  Hindi naman nataranta ang kaniyang ina habang nag-iisip ito ng paraan kung papaano sila makakaiwas sa truck na iyon. Nang mapansin ng ina niya na  talagang hindi sila makakaligtas sa mangyayaring aksidente, niyakap na  lamang siya nito ng mahigpit bago inilayo ang kaniyang paningin sa  nagpapagulong-gulong na truck habang papalapit ito sa kanilang kotse. Ang  mga sumunod na pangyayari ay tanging katahimikan at kadiliman na lamang.  

MADILIM ang paligid ngunit may naririnig siyang mga boses.  

Boses ng mga lalake ito. At kung hindi siya nagkakamali ay kilala niya  ang mga ito. Sina Kyro at Resty ito na mga kaklase niya since college at  hanggang sa grumadweyt sila! Iminulat niya ang kaniyang mga mata. Tama  nga siya, sila nga ang naririnig niyang boses. Pero nasaan siya? Anong  nangyari? Ang mama niya!  

Mabilis siyang bumangon ngunit nakaramdam siya ng matinding  pagkirot mula sa kaniyang likuran. May sugat siya ngunit kinakailangan  niyang maging maingat sa pagkilos. Pinakalma siya ni Resty bago siya muling  bumalik sa pagkakahiga.  

“Mundo, how are you feeling?” may pag-aalala tanong sa kaniya ni  Resty. Hindi naman makatingin ng deretso sa kaniya si Kyro kung kaya’t ito  na lamang ang una niyang tinanong.  

“Kyro, what happened to my mom?”  

“She’s— she’s—“  

“She’s fine actually!” putol ni Resty ngunit halata na nangangalid ang  luha sa mga mata nito.  

This guy is lying to him! He don’t need to guess what happened because  his mom is dead! His guide, counsellor and a friend died in a blink of an eye!  Kanina lang ay magkasama sila pero ngayon ay wala na ito. Mag-isa na lang  siya.  

Nasuntok na lamang niya kaniyang headboard pagkatapos na marinig  ang iba pang kwento nila Kyro at Resty. Wala namang nagawa ang mga ito  kundi tingnan ang kaniyang kaawa-awang kalagayan.  

PAGKALABAS niya ng ospital ay agad siyang umuwi.  

He had enough with his life and he’s going to end it now. Kumuha siya  ng lubid sa kanilang garahe at palihim niya itong ipinasok sa kaniyang kwarto. 

Pagkatapos niyang maitali ang lubid sa kisame ay agad siyang tumuntong sa  upuan saka ipinulupot ang lubid sa kaniyang leeg.  

“This is it, susunod na ako sayo mama…” bulong niya sa sarili bago siya  lumundag sa upuan.  

Humigpit ang pagkakabuhol ng lubid sa kaniyang leeg habang unti-unti  niyang nararamdaman ang pagsikip ng daloy ng hangin sa kaniyang paghinga.  Ilang sandali na lang at mawawala na siya ngunit may narinig siyang nag crack sa kanilang kisame. Bumagsak ito kasunod siya. Palpak ang plano  niyang pagpapatiwakal dahil bumigay ang kisame kung saan nakasabit ang  lubid na gagamitin niya upang tapusin ang kaniyang buhay!  

Napaiyak na lamang siya sa kaniyang kalagayan habang nakalugmok  ang buo niyang katawan sa sahig. Maya-maya lang ay may nakita siyang isang  papel na tila nakausli sa kaniyang kama. Tumayo siya at nakita ang isang  sulat. Kinuha niya ito at napansin na galing ito sa kaniyang ina! Agad niyang  binuksan niya ang sulat upang basahin ito.  

Mundo, anak…  

Happy graduation. Sana ay maging masaya ka pagkatapos ng date  natin. Gusto sana kita surpresahin kaya lang baka maging useless din  itong sulat na ito dahil I can’t keep any secrets from you. I’m planning  to say this to you personally kasi but at least, may kodigo na ako  pagbalik natin sa bahay mamaya.  

Listen, I want you to become a soldier. To be exact, not just a soldier  but an elite soldier. Nakausap ko na ang Tito Hanzo mo at pumayag  siyang maging guardian mo sa US habang nag-te-training ka bilang  isang SEAL soldier.  

I don’t want you to think that I want to dispose you. I mean, I’ve been  always been busy but this is my choice for you. You also must make a  choice anak and I want you to choose my suggestion. (If not, I will  deep fry you!).  

Besides, I don’t want you to manage our business and become an old  man. Mas maganda kung puno ng adventure at thrill ang buhay,  diba?  

Whether you like it or not, you will leave next week. But if you choose  not to leave, then stay forever to become my baby (and me as your busy mom pero wag kang magagalit pag hindi na kita masyado  naaasikaso ha? You know how busy I am.) 

I love you so, twenty four hours a day!  

Mama  

PS: Regarding you dad, I guess it’s about time to tell you the truth. He  didn’t left us. He died a long time ago habang nasa ibang bansa siya.  Gusto ko sanang i-sekreto ito sayo hanggang sa mamatay ako but  bibigyan na rin kita ng bonus kaya sinabi ko na rin. Sana matanggap  mo rin ang pagkawala niya gaya ng pagtanggap ko nung mga panahong malungkot ako.  

Ibinalik niyang muli ang sulat mula sa envelope nito at napansin ang  isang plane ticket at pocket money. Tiningnan niya ang departure date at ilang  araw na lang pala ang nalalabi para makapag desisyon siya. Pinunasan niya  ang kaniyang luha at pilit siyang ngumiti bago mahigpit na niyakap ang sulat  na ibinigay sa kaniya ng ina.  

“I will become a US SEAL Soldier mom but I can’t promise that I will do this for your sake. I only want to die in a hard way because my life is  useless now ever since you left me. But don’t worry, I will see you later but not  for now.” bulong niya sa sarili bago siya inimpake lahat ng kaniyang gamit.  

Present day. 

IMINULAT niya ang kaniyang mga mata bago niya inilibot ang kaniyang  paningin sa paligid.  

Kakaunti lamang ang mga tao sa sementeryo at ilang oras na rin pala  siyang nakatayo sa harap ng puntod ni Zeni. Kitang-kita niya ang repleksyon  ng araw mula sa mga talulot ng pulang rosas na binili niya kanina. Para itong  salamin na nakikipaglaro sa mga sinag nito. Kumuha siya ng isang pirasong  rosas mula dito bago siya lumapit sa puntod sa tabi ni Zeni. Ngumiti siya kahit  punong-puno ng kalungkutan ang kaniyang puso.  

“Ma, it’s been many years already since you went into a vacation. I  don’t know if you really like this red roses like Zeni does but it doesn’t matter,  right? This is still a flower and a girl like you love such thing, right?” Mahina  niyang sabi pagkatapos na mailapag ang pulang rosas na kinuha niya mula sa  bouquet ni Zeni.  

Huminga siya ng malalim bago siya tumalikod sa puntod ng kaniyang  ina at ni Zeni. “I’ll be leaving now at sa susunod kong pagdalaw sa inyo, I’ll  make sure na hindi na talaga tayo magkakahiwalay. I’ll finish this case once  and for all.” 

Habang naglalakad siya papalapit sa kaniyang kotse ay bigla siyang  nakatanggap ng tawag mula sa kaniyang cellphone. Tiningnan niya ito at si  Xander ang nag-register sa kaniyang screen. Sinagot niya ito.  

“What’s up?”  

“Mundo, you won’t believe this but the mad killer that you want to kill  was already dead! I can send you all of the details pagdating ko sa office kaya  you can go on and focus in regrouping our agency again.” Masaya ang tono ng  pananalita ni Xander habang nagsasalita ito. Pero hindi siya.  

“Papatayin kita Xander kapag nalaman kong nagbibiro ka. Now tell me,  what really happened.”  

Huminga lamang ng malalim si Xander bago ito muling nagsalita.  Ayaw kasi niyang maniwala sa sinasabi nito. Hindi maaaring mamatay ang  taong pumatay kay Zeni dahil sa kamay niya dapat bumagsak ang mad killer  nito! At pag nangyari iyon, hindi lang niya babarilin sa sentido ang killer na  iyon. Gagawin din niyang sisig ang lahat ng parte ng katawan nito!  

“If you don’t believe, then fine but I will give you what I found out. Give  me at least a couple of weeks para makabalik diyan sa Pilipinas. Nonetheless,  I will fax you all the details you need. Masyadong unsecured ang email para sa  ating mga transactions, mahirap na dahil baka ma-hack pa ang  correspondence natin.”  

“Xander…”  

“If you’re sorry, then it’s accepted already. Like you, nawalan din ako  ng mahal sa buhay kaya alam ko ang sakit na nararamdaman mo. But you  have to move on Mundo.”  

“Thanks Xander. Take care.” Aniya bago niya pinutol ang tawag nito.  

Tumingin siya sa kalangitan at nakita niya ang pagiging matingkad ng  kulay bughaw ito. Katulad na katulad ito ng mga kulay ng mata ni Zeni.  Kasabay nito ay ang paglipad ng mga ibon sa ibabaw ng kalangitan na siyang  naging dahilan upang maalala rin niya ang kaniyang ina. Parang sinasabi ng  mga ito sa kaniya na itigil na niya ang kaniyang paghihiganti.  

Aaminin niya na natutuwa siya sa balitang inihatid sa kaniya ni Xander ngunit sa kabilang banda ay parang hindi siya masaya sa sinabi nito. Parang  may kulang. Parang may mali. Kung anuman ang mga kasagutan sa kaniyang pag-aalinlangan ay tanging si Xander lamang ang makakasagot sa lahat. 

At ngayon, pansamantala siyang makakaramdam ng kapayapaan. Isang  kapayapaan na sa dulo niyaon ay isang digmaan na siyang magdidikta sa  kaniyang kapalaran. Kapalaran na kung saan maaari siyang mabuhay o  mamatay. At napili na niya ang gusto niyang kapalaran dahil ang gusto niya ay  ang— mamatay. 

Chapter 5  

“HE’S a real jerk Yehni! Believe me!” nagwawala pa rin si Kairi pagkatapos  nilang buksan at makapasok sa loob ng flower shop.  

Nag-kwento ito na nakilala nito si Kyro sa mismong opisina nito, na  bestfriend naman ni George na close friend ni Danica. Ang akala nilang lahat  ay makikita na ni Kairi ang kaniyang prince charming sa katauhan ni Kyro  pero mas naging worst pa yata ang first meeting scenario nito sa binata.  

Winisikan niya ng tubig si Kairi. “Just give the monkey a chance Kairi!  I’m sure you like him too.”  

“Wha—what are you saying!?” depensa ni Kairi sa sarili.  

“Got yah!” Nginisian niya ito bago niya ito nilapitan na malapitan. Itinapat niya ang mukha niya dito ngunit lumalayo ito sa kaniya. “Uy, Kairi,  parang may tao sa labas oh, ang gwapo!”  

Bigla namang napalingon si Kairi sa pintuan. “We—welcome to our  flower shop! We pick our flowers today so you can pick it up tomorrow!”  

Napatanga naman siya sa ginawa ni Kairi bago siya humalakhak ng  malakas. Ano raw!? Kakaibang motto ata yun para sa kanilang shop! But then  again, it’s very nice!  

“Wa—wala namang tao Yehni! Niloloko mo lang ako eh!”  

“Wala nga. Two points!” sabay lahad ng dalawa niyang daliri dito  pagkatapos ay inakbayan niya ito. Wala na talaga sa sarili si Kairi dahil sa  pangalang ‘Kyro’ pa lang ay natatameme na ito. “In love ka nga Kairi, aminin  mo na kasi!”  

“Hindi nga! Mayabang siya at wala siyang galang! Ang akala niya siguro  porke hot-shot siya eh mahuhulog na ako sa kaniya, hindi no! Hard to get pa  rin itong friend mo Yehni!” anito bago sinuntok ang sariling dibdib, tanda ng  katapangan at pagpapakita ng pride nito.  

Napabuntong-hininga na lamang siya bago siya bumalik sa kaniyang  trabaho. “Well, sabi mo eh… pero crush mo?” mabilis niyang sabi dito.  

Agad namang sumagot si Kairi habang inaasikaso ang income-expense  sheet nila. “Oo! I mean no! Never!”  

“You’re such a bad liar Kairi and I like you for it, you’re too easy to see!”  aniya dito bago niya ito sinabuyan ng mga lantang dahon at talutot. Nginisian 

lang siya nito bago ito nag-seryoso ng pakikipag-usap. Mukhang babawi ito sa  kaniya!  

“And how about you Yehni, it seems like you’re in high spirits, what  happened?”  

Niyakap niya ang buoquet of roses na inaayos niya bago niya ito  inamoy. “You won’t believe it but I will be applying for a part-time model  ngayon!”  

“Talaga lang ha? At sino naman ang nabulag mo?”  

“It’s a big secret. Besides, I’m there to work and not to fall in love like  you!”  

“Kakainin mo yang sinabi mo Yehni, mamatay man yang Kyro na yan!”  “Ikaw talaga, pati yung taong walang kalaban-laban dinadamay mo.”  

“Whatever!” bumuntong hininga si Kairi bago ito lumapit sa kaniya  saka hinawakan ang kamay niya. “In any case, I’m happy for you Yehni.”  

Animo’y naging maamong tuta ang kaniyang mukha pagkatapos  marinig ang cute na boses at pananalitang iyon mula kay Kairi. Kahit kailan  talaga, panira ng comedy moment itong babaeng ito sa tuwing inaasar niya  ito. Pasalamat ito at wala si Danica at si Cathy sa tabi niya dahil kung hindi,  bugbog sarado ito sa kanila.  

“Thank you Kairi! I’ll do my best to get that part-time job!”  

“And that’s not more. May good news din ako sayo!”  

“Ano naman yun? Ayaw ko na ng lalake at mga reto dahil wala akong  panahon diyan.” Aniya habang tinatapos niya ang buoquet na ginagawa niya.  Umiling naman si Kairi sa kaniya bago ito umikot na parang bata sa likuran  niya saka ibinigay ang isang susi sa kaniya. Duplicate key ito ng kanilang  flower shop. “I want you to co-manage this flower shop with me Yehni. So that  means, hindi ka lang magiging part-time model, magiging part-time owner ka  na rin ng shop natin!”  

“Re—really!? You must be joking!”  

“Read my lips. I’m not joking— my business partner.”  

Niyakap na lamang niya si Kairi! Talagang napaka-swerte niya  pagdating sa kaibigan. Magkakaruon na siya ng part-time job, naging business 

partner pa niya ito. Wala na nga talaga siyang hihilingin pa sa itaas. Kahit na  siguro wala siyang maging fafa like Cathy, at least, everything is in place for  her. Ito na talaga ang simula ng kaniyang swerte!  

After a couple of weeks… 

HINDI pa rin nakakabalik si Xander upang ibigay ang report nito tungkol sa  murder case ni Zeni. Naiinip at naiinis na siya dahil laging busy ang cellphone  nito sa tuwing tatawagan niya ang dating kasamahan.  

Naisipan muna niyang mag-kape upang magpalamig ng ulo. Pagka pindot niya sa down button sa elevator ay biglang tumunog ang kaniyang  cellphone! May tumatawag sa kaniya, isang unregistered number. Agad niya  itong sinagot.  

“Hello? May I speak with Edmundo?” sabi sa kabilang linya. Pamilyar  sa kaniya ang boses na iyon.  

Napabuntong-hininga na lamang siya dahil alam niyang hindi si  Xander iyon. “Kyro, it’s been a while, what’s up?”  

“Finally! I’ve been calling you for ages, anong nangyari sa iyo?” may  pag-aalala nitong tanong sa kaniya. “Nagkausap na ba kayo ni Resty? Sigurado ako, mabibigla yun kapag nalaman niyang na-kontak na rin kita.”  

“Marami lang akong inaasikaso. In fact, I’m not doing anything  sensible right now. I need to kill somebody to make myself busy, may target ka  ba?” pagbibiro niya dito kahit na alam ni Kyro na nagsasabi din siya ng totoo.  

Humalakhak naman si Kyro. Marahil kung nasa tabi niya ito,  mabubulunan na naman ito sa tuwing nagbibiro siya dahil once in a bluemoon  lang mangyari iyon. “Actually, I badly need your help. I have a friend who’s  being threatened by some kind of a maniac or something. I can’t help her  alone, not even Resty.”  

Bumukas ang elevator ngunit hindi siya sumakay dito. Pinili niya  munang kausapin ang dating ka-barkada kaysa mag-kape mag-isa. “Sounds  fun. Don’t tell me— hindi ka pa rin nalalagay sa tahimik?”  

“Ako? Ewan ko lang. Ayokong pag-usapan natin dito ang lovelife ko  pare. You know me.” Depensa ni Kyro. “Ikaw ba, kamusta ka na? Meron ka na  bang asawa?”  

“Wala at wala akong balak pag-usapan ang lovelife ko pare.” Ganti niya  dito. Gusto niya itong batukan sa tuwing nagsisimula itong mag-open-up sa 

mga lovelife issues nila. Pasalamat lang ito at wala ito sa harapan niya dahil  kung hindi—  

“I need to go Mundo. I will send you all the information you need.”  Maingay na sa kabilang linya ni Kyro. Marahil naghahalungkat na naman ito  ng kung anu-ano habang kausap siya. “It’s nice to hear your voice again.  Later!”  

Aaminin niya, nakaramdam siya ng kaunting ginhawa pagkatapos  marinig ang boses ni Kyro. Kung hindi niya matutulungan ang kaibigan niya,  tiyak na sasama ang loob sa kaniya nito pati na rin si Resty.  

Huminga muna siya ng malalim bago niya tinungo ang fire exit.  Magha-hagdan na lang siya pababa ng building kaysa sumakay ng elevator.  Pakiramdam niya kasi ay kailangan niyang mag-warm-up bago niya pag aralan ang kasong ibibigay sa kaniya ni Kyro.  

Tatanggapin niya ito habang wala pa si Xander. Kung nasaan man ito  ay wala siyang panahong manghula. Basta’t ang mahalaga ay ang magkaruon  siya ng gagawin na kung saan maaari niyang ibuwis ang kaniyang buhay.  

MAAGA siyang nagsara ng flower shop dahil nagpaaalam siya kay Kairi na  mag-a-apply sa modelling agency ni Mundo.  

Nanlulumo siya dahil ilang linggo na rin ang lumipas simula ng  makilala niya ito ngunit hindi pa niya ito napupuntahan dahil kinakailangan  niyang magbantay ng shop para kay Kairi. May nananakot kasi dito at pati buong barkada nila ay naapektuhan para sa kaibigan. Mabuti na lamang at  nasa tabi nito si Kyro at nakaalalay sa sitwasyon ng barkada.  

Nakita niya ang opisina kung saan matatagpuan ang modelling agency  ni Mundo. Hindi nakabase ang opisina nito sa mataas at malaking building,  bagkus ay nasa isang condominium ito. Marahil ay kumuha ito ng tatlo o apat na kwarto at pinag-sama na lang ang mga iyon para maging opisina nito.  

Mabilis niyang inakyat ang eksaktong floor kung saan matatagpuan ang opisina nito at napansin ang mga taong nag-aabang sa lobby. Mga aplikante  rin sigurado ang mga ito dahil magaganda at gwapo ang mga karamihan dito.  

Pumasok siya sa loob upang ilista ang kaniyang pangalan. Nang  mapansin ng receptionist ang pangalang isinulat niya, agad itong tumayo sa  sinabihan siyang maghintay sandali. Pumasok ang receptionist sa loob at  maya-maya lang ay tinawag na siya para sa kaniyang interview. Naunahan pa  niya ang mga unang dumating kaysa sa kaniya. 

“So—sorry Mundo, natagalan ako bago ako nakarating.” Pautal-utal  niyang sabi bago niya hinawakan ng mahigpit ang kaniyang dalang bag. Kahit  nakatalikod ito ay puno ito ng awtoridad. Pakiramdam niya tuloy ay tinutunaw siya ng dalang aura nito.  

Humarap sa kaniya si Mundo bago ito upo sa kaniyang executive chair.  “Please sit down Yehni. I’m not expecting you today and I’m quite surprised.”  

“Wh—why is that?” napalunok siya ng malaki. Tiyak, magsisimula na  ito ng katatanong sa kaniya.  

“Because…” tiningnan siya nito mula ulo hanggang paa. “… you simply  look beautiful today, that’s all.” Payak nitong sabi bago nito muling dinaanan  ng tingin ang resume na ibinigay niya sa receptionist kanina.  

Nginitian niya ito kahit pakiramdam niya ay nambobola o nang-aasar  lang ito. “Thank you.”  

“Ok, you’re hired. Just state your free time here and we’ll call you  immediately for our shampoo endorsement. Siguro mga three to four weeks  from now magkakaruon ka na ng project kaya make yourself available before  the actual photoshoot date.”  

“Ha?”  

“I said you’re hired. Didn’t you hear me?”  

“Pa—paki-ulit.” Dahan-dahan siyang pumikit habang nakangiti ng  malaki. “Please?”  

“Ang sabi ko. You—are—hired.”  

“YES!” Pagkarinig niya sa sinabi ni Mundo ay agad siyang napatili at  napatalon sa ibabaw ng lamesa nito sa sobrang tuwa. Wala sa sarili niyang  hinalikan ito sa labi. Niyakap pa niya ng mahigpit ang lalake habang  hinahalikan niya ito.  

Nabigla naman si Mundo sa ginawa niya at natulala ito habang yakap  siya. Back in her mind, alam niyang pinipigilan ni Mundo ang sarili nito na  tugunin ng buo ang kaniyang ginagawa dito. Maganda at sexy naman siya so  what seems to be the problem of this guy? Pilyang sabi ng kaniyang  kunsensiya.  

Nang mahimasmasan siya sa kaniyang ginawa ay agad siyang bumalik  sa kaniyang kinatatayuan kanina. Nagkalat naman ang mga gamit ni Mundo  sa paligid pagkatapos ng pangyayaring iyon. 

“Oh—what have I done? I mean, what was—that?” tanong niya sarili  habang inaaayos niya ang kaniyang buhok. Hinahabol niya rin ang kaniyang  paghinga habang nagsasalita siya.  

Ngumiti lamang si Mundo bago ito tumayo at pinulot isa-isa ang mga  nagkalat na gamit. “I simply said that you’re hired and you quickly jumped on  me. Para kang bata.” Ngumiti ito sa kaniya.  

Sinubukan niyang tulungan ito sa pagpupulot ng gamit ngunit pinigilan  siya nito. “Ka—kasi… A—ano…”  

“What? I’m not going to eat you or something. Hindi pa ba palagay ang  loob mo sa akin Zeni?”  

“E—excuse me?” tanong niya dito nang marinig na nagbanggit ito ng  ibang pangalan. Sinong Zeni? Baka Yehni ang ibig nitong sabihin. Tama,  nagkamali lang siguro siya ng pagkakarinig.  

“I mean, what’s with the sudden ruckus Yehni? May nangyari ba?”  tanong ni Mundo sa kaniya bago nito tuluyang nakuha ang lahat ng gamit na  ginulo niya sa table nito.  

“First time ko kasi magkaruon ng trabaho Mundo. I’ve been always  rejected by my employers sa tuwing mag-a-apply ako sa kanila kaya nung  sinabi mong hired na ako, talagang hindi ko napigilan ang sarili ko sa tuwa.  Pasensiya ka na ha?”  

“Ok lang yun. If you like, uulitin ko yung sinabi ko kanina.” 

“Ang alin?”  

“Na… you—are—hired.”  

Titili at tatalon sana siyang muli ngunit agad siya nitong pinigilan.  Talagang may rush excitement syndrome siya sa tuwing maririnig ang mga  sinabing iyon ni Mundo sa kaniya. Para tuloy siyang bata na binigyan ng isang  mamahaling laruan. For some reason, hindi siya nakaramdam ng hiya sa  ginawa niya. Pakiramdam niya kasi ay nakahanap siya ng isang kaibigan sa  katauhan ni Mundo.  

Pagkalabas niya ng opisina ay bakas pa rin sa kaniyang mukha ang  isang kakaibang kaligayahan. Masaya siya dahil sa wakas ay nagkaruon na  siya ng trabaho at nakahalik pa siya ng isang gwapong lalake sa katauhan ni  Mundo. Hinaplos niya ang kaniyang labi bago niya napansin na ito rin pala  ang unang beses kung saan may lalakeng nakahalik sa kaniya. Ay mali pala  dahil siya ang unang humalik at hindi ito. 

Pero hindi siya nanghihinayang sa nangyari dahil pagkatapos niyang  maisalugar ang kaniyang pamilya ay may bago siyang plano. At ang planog  iyon ay pag-aaralan niyang mahalin si Mundo kahit ngayon niya lang ito  nakilala. Dahil ang sinasabi ngayon ng puso niya ay… “Siya na ang lalakeng  para sa iyo Yehni. Hold him tight in your arms before he’s gone.” 

Nagkatotoo din ang sinabi ni Kairi sa kaniya na kakainin niya ang  sinabi niya dito na hindi mahuhulog ang puso niya habang nagta-trabaho siya. Napa-isip tuloy siya sa nangyari. “Ano ba ang meron sa Mundo na iyon at  sobrang attached ako sa kaniya?” 

Chapter 6  

PAGKAKUHA niya sa mga impormasyong ibinigay ni Kyro ay napag-alaman  niyang si Kairi pala ang may-ari ng flower shop kung saan niya unang nakita si  Yehni.  

Kusang ngumiti ang kaniyang mga labi. Sa tuwing sumasagi sa isipan  niya ang pangalang ‘Yehni’ ay gumagaan ang pakiramdam niya. Parang unti unti nitong ginagamot ang sugat na natamo niya maraming taon na ang  nakakaraan simula ng mamatay si Zeni.  

“Sshh… You don’t need to make any promises. Sapat na ang  pagmamahal mo sa akin para maging maligaya ako. After all that  I’ve been through, ikaw lang pala ang kailangan ko. I had enough  being alone and I want to spend the rest of my life with you…”  

Bigla ay naaalala niya ang mga huling sinabi sa kaniya ni Zeni bago ito  nawala sa kaniyang piling. Pakiramdam niya ang sinusundot nito ang  kaniyang kunsensiya na huwag magmahal ng iba. Muling umusbong ang galit  na nararamdaman niya dahil sa pangungulila dito.  

Humarap siya sa salamin na nasa kaniyang desk at nakita ang  repleksyon niya dito. Mas humaba na pala ang buhok niya ngayon at may  kaunting balbas na rin siya. Pati pag-aalaga sa sarili ay unti-unti na rin niyang  nakakalimutan.  

Bumalik ang kaniyang ulirat sa pag-issip tungkol kay Yehni.  Imposibleng mahal niya ito dahil alam niyang si Zeni ang tinitibok ng  kaniyang puso—hanggang ngayon. Kung nahalikan o hinalikan man siya ni  Yehni, alam niyang hindi sinasadya iyon ng babae. Na-surpresa lang talaga ito  dahil nagkaruon na ito ng trabaho pagkatapos ng maraming taon simula ng  maka-graduate ito. Kung siya siguro ang nasa katayuan ng babae, marahil ay  ginawa na rin niya ang ginawa nito.  

Tumayo siya upang lisanin ang kaniyang opisina. Mabilis niyang  pinuntahan ang flower shop kung saan maaari niyang makita si Kairi.  Kailangan kasi niyang mangalap ng impormasyon upang malaman niya kung  saan susunod na aatake ang stalker nito. Pagdating niya sa parking lot ay agad  niyang tinakbo ang kaniyang kotse bago niya ito pinaharurot palabas ng  condominium. Wala siyang oras na dapat aksayahin!  

PAGBUKAS niya ng pintuan sa flower shop ay agad siyang nagtaka dahil  walang tao dito.  

Kinutuban kaagad siya ng masama dahil baka pinasok na ang flower  shop nito at sinaktan na ng stalker si Kairi. Agad niyang binunot ang kaniyang 

baril bago naglibot sa paligid ng shop. Tiningnan niya kung may tao sa  counter area ngunit wala. Agad naman niyang napansin na bukas ang storage  room kung kaya’t nag-desisyon siya na tingnan iyon.  

“Here goes nothing!” sabi niya sa sarili bago itinutok ang baril sa  paligid ng storage room. Wala ring tao pero may babaeng nakahiga sa sahig.  Nasa paligid nito ang ilang bulaklak at marahil ay bumagsak ito kasabay ng  babae. Maya-maya lang ay nakilala niya ang babae—dahil si Yehni ito!  

Isinuksok niyang muli ang kaniyang baril bago nilapitan si Yehni. Agad  niyang tinapik-tapik ang pisngi nito. “Yehni! Wake up!”  

Ngunit hindi pa rin nagigising ang babae. Malalim ang mga paghinga ni  Yehni. Marahil ay napagod talaga ito sa trabaho. Sa pagsasaliksik niya kasi ay  workaholic itong babae dahil marami itong kapatid na sinusuportahan.  Pakiramdam niya tuloy ay isa siyang super-hero para dito dahil binigyan niya  ito ng dagdag na pagkakakitaan.  

“Wake up already Yehni!” sambit niya dito bago niya naramdaman na  lalong humigpit ang pagkakahawak nito sa kaniyang damit. Nahihirapan itong  hininga.  

Nakita niya ang suot nitong blouse at talagang mahihirapan nga itong  huminga dahil umabot na hanggang baba ang neckline nito. Agad niyang pinunit iyon upang makaramdam ng ginhawa si Yehni ngunit sumobra ata  ang pwersang ginamit niya. Napunit iyon hanggang sa puson nito dahil  manipis lang pala ang blouse nito. Tuloy, nakita niya ng walang kahirap-hirap  ang hinaharap nito.  

Napangiti na lamang siya sa nakita niya dahil kahit hindi malulusog ang dibdib nito kagaya ng mga iba nilang model ngunit sa likod ng kaniyang  isipan ay parang mas gusto niya ito. Agad niyang iniiwas ang kaniyang  paningin dito ng maalala niya na nasa harapan siya nito upang alalayan at  hindi upang molestiyahin.  

Hinubad muna niya ang kaniyang polo shirt bago niya ito ibinalot kay  Yehni. Pagkatapos ay binuhat niya ito patungo sa sofa na malapit sa pintuan  ng shop. Ini-lock niya ang pintuan ng shop saka ibinaba ang mga blinds ng  bintana upang walang pumasok na tao.  

Bumalik siya sa storage room upang maghanap ng baso. Swerte naman  na meron siyang nakita kung kaya’t nilagyan na rin niya ito ng tubig. Pagbalik  niya kung saan nakahiga si Yehni ay napansin niyang nagkamalay na ito.  

“HI Sleeping Beauty, what happened?” tanong niya dito bago niya ibinigay  ang bago na may lamang tubig dito. 

Kinuha naman iyon ni Yehni at naubos naman nito ang tubig. “Mu— Mundo, why are you here?” anito bago nasabunutan ng mahigpit ang sarili  nitong ulo. “Ouch, that hurts.”  

Hinaplos niya ang ulo nito upang maibsan ang nararamdaman nitong  sakit. Maya-maya lang ay kumuha siya ng ointment mula sa kaniyang bulsa  bago niya ito binuksan saka pina-amoy kay Yehni. “Smell this and you will feel  better sooner or later.”  

“Th—thanks.”  

“So what happened?” anito pagkatapos makapagpahinga ng ilang  minuto.  

“Hi—hindi ko alam. Basta’t ang alam ko, kabubukas ko lang ng shop  tapos pumunta ako sa storage room para tingnan ang mga supplies. After that,  bigla na lang nagdilim ang paningin ko and the next thing I saw was you.”  

Imposibleng bumagsak na lang ito ng walang dahilan. Well, it’s about  time for him to find out what really happened. He’s going to use his  investigation skills for her sake. Gusto niyang makatulong. Lalo na ngayon at  nalaman niya ang ilang bagay sa pagkatao nito.  

“Anong oras ka ba natulog kagabi ha?”  

“Ako? Alas dos na ng madaling araw. Nag-deliver pa kasi ako ng  flowers para sa isang wedding event eh.”  

“Nung isang araw?”  

“Alas-tres kasi—“  

“Eh nung bago ang isang araw?”  

“Err… alas-kwatro…” nakagat na lamang nito ang labi na animo’y isang  bata na pinapagalitan ng magulang. Nginisian siya nito na parang walang nangyari.  

“Hindi na ako magtataka kung bumabagsak ka na lang sa sahig. Dahil  yan sa sobrang pagod! Are you trying to kill yourself?”  

Inismiran siya nito bago sinundot ang kaniyang noo ng hintuturo nito.  “Pinapangaralan mo ba ako Mundo? Besides, I’m only working, masama ba  yun?” 

“Masama yun kung nakakasama na ito sa kalusugan mo!” depensa niya  sa sarili dahil pakiramdam niya ay ni-re-reverse psychology siya nito.  

“Bakit ikaw, hindi ka rin ba nag-ta-trabaho?”  

That question hit him—hard! Oo nga naman, pareho lang silang nag-ta trabaho pero mas worst ang babaeng nasa harapan niya ngayon dahil parang  robot ito kung kumayod. Buti na lang at hindi ito umiinom ng langis dahil  kung hindi, mauubos ang langis sa mundo sa sobrang pagiging in-demand  nito pagdating sa trabaho.  

“Nag-ta-trabaho din that’s why I’m here.”  

Nabigla naman ito sa sinabi niya. “Nag-ta-trabaho? Bilang ano? Bilang  messenger?”  

“No Yehni. I’m here to help Kairi. I need to know kung mayruon kang  napansin na kakaiba simula ng may magpadala sa kaniya ng mga threats. I  also need to know if there are any changes in Kairi’s personalities eversince  that incident happened.”  

Binatukan naman siya nito ng mahina bago ito ngumiti ng mapanglaw.  Hindi pa kasi nito tuluyang nababawi ang lakas nito kaya ganuon ang klase ng  ngiti ang naibigay sa kaniya nito. “Paano mo nalaman ang nangyari kay Kairi?  Kahit boss kita hindi ako magdadalawang-isip na balatan ka ng buhay kapag  

sinaktan mo ang barkada ko.”  

“Chill out Yehni. I’m Kyro’s friend. I’m expecting na nandito sa Kairi  ngayon but I never expected na papasok ka rin. Ang balita ko kasi ay in-charge  ka sa deliveries pag weekdays.”  

Napahawak naman sa mga labi si Yehni. “Speaking of Kairi, hindi pa  siya tumatawag sa akin!”  

Tumunog ang cellphone ni Yehni. Agad itong kinuha ni Yehni saka  pinindot ang accept call button. Nasa kabilang linya si Kairi at sinabi nitong  hindi muna ito makakapasok dahil masama ang pakiramdam nito. Sinabihan  din ito ni Kairi na mag-inventory na lang ngayong araw dahil medyo delikado  ang sitwasyon niya kung sakaling mag-isa lang siya sa flower shop. Hindi  sinabi ni Yehni na naruon si Mundo na kaibigan ni Kyro upang sekretong  tulungan siya.  

Ngumisi ng todo si Yehni bago siya nito tinitigan sa mga mata. Tulad ni Zeni ay kulay bughaw din ang mga mata nito. Mas maganda nga lang ang kay  Yehni dahil parang may mamahaling diamante sa gitna ng mga mata nito. 

“Maaga na lang akong magsasara ngayon Kairi. May aasikasuhin lang  kasi akong importante. Ok? Sige, bye. I’ll call you later.” Anito bago tinapos  ang tawag kay Kairi. Pagdaka’y bumangon ito sa sofa bago siya nito  binulungan.  

“Wait for me, we’re going to have a date today— boss.” 

Chapter 7  

PAGKATAPOS maisara ni Yehni ang huling padlock para sa shop ay  nilingon niya kaagad si Mundo na kanina pa aburido sa paghihintay sa kaniya.  

Pati siya ay nabigla sa nangyari dahil bigla na lamang niya itong  niyayang mag-date. Kababae niyang tao at siya pa itong may lakas ng loob  upang yayaing mag-date ang isang lalakeng hindi pa niya lubusang kilala. Isa  pa—hindi pa niya lubusang naisasalugar ang kaniyang pamilya at nangako  siya na hindi makikipag-relasyon pero heto siya ngayon—nakikipag-date!  

Tinapik niya ang sarili at sinabihan ang kaniyang kunsensiya na  magiging isang friendly date lang ito. Besides, Mundo needs a friend. For sure,  sa date nilang ito, mas makikilala niya ang lalake na siya ring boss niya  pagdating niya sa kaniyang part-time modelling.  

“Yehni, I can’t go on a date with you. Marami pa akong gagawin.” 

Tinuro niya ang padlock sa harap ng flower shop. “Maaga ako nagsara  ng shop for you tapos aatras ka rin pala. You’re unfair.”  

Napabuntong-hininga ito. “That’s not it. I’m here to investigate  regarding Kairi’s case and not to date a girl like you.”  

“Ok, ganito na lang. You can ask me anything about Kairi habang nasa  daan tayo and I will answer anything that you might ask.”  

“That’s not possible. You’re not even Kairi and she might be in danger  right now.”  

Napabuntong-hininga siya. Parang gusto na niyang magselos dahil  puro Kairi ang bukang bibig ng lalakeng nasa harap niya. Pero sino ba naman  siya para magselos, ni hindi nga niya boyfriend ito. In fact, ni hindi nga  nanliligaw ito sa kaniya.  

Tatalikuran na sana niya ito at iiwan dahil naiinis na siya dito nang  biglang nag-ring ang cellphone nito. May kinausap ito sa kabilang linya at  parang nawala sa pagmumukha nito ang anumang bakas ng pag-aalala.  Nilapitan siya nito bago tinuro ang sasakyan nito.  

“Let’s go. I guess my work here is done so I’m free now. Where do you  want to go?” Hindi ito nakatingin sa kaniya habang nagtatanong. Marahil  nahihiya ito sa kaniya.  

Sinimangutan lamang niya ito. “Nagbago na isip ko sayo, uuwi na lang  ako!” 

“MUNDO! I’m scared!” anito pagkatapos niyang ituro ang isang haunted  house booth sa Star City. Niyakap siya ng mahigpit ni Yehni habang pinipilit  niya itong pumasok sa loob. Nagyayabang kasi ito sa kaniya na gusto nitong  subukan ang lahat ng attractions na makikita nila pero puro hanging lang pala  ang laman ng bibig nito.  

“May sapak ka rin ano? Una, nagyaya kang makipag-date. Nung  pumayag na ako bigla namang nagbago ang isip mo at sinabi mo na uuwi ka  na lang. Nung pumayag ako na umuwi na lang, bigla mo akong hinila at sinabi  mong gusto mong pumunta dito sa Star City at gusto mong subukan lahat ng  attractions dito. Tapos ngayong nandito na tayo, natatakot ka naman sa—“  sabay turo sa haunted house booth. “—sa simpleng attraction na yan!” 

Sinipa siya ng mahina nito, umaray naman siya kahit hindi naman siya  nasaktan sa ginawa nito. “Hindi mo ba alam na takot ako sa multo? Kung  yung mga kapatid ko nga eh hindi ako napipilit sa ganiyan, ikaw pa kaya?”  

“Bakit, ilan ba kayong magkakapatid?” tanong niya dito habang  nakayakap pa rin ito sa kaniya.  

Lumuwag ang pagkakayakap sa kaniya nito bago siya nito tiningnan  saka ngumiti. “Lima kaming magkakapatid. Sina itay at inay naman ay busy  rin sa paghahanap-buhay pero mas magiging magaan na ang trabaho nila  ngayon dahil this is my lucky year!”  

“Lucky year?”  

Tumango ito na parang bata. “Yep! Lucky year! Kasi co-owner na ako sa  flower shop ni Kairi. Tapos malago rin ang mga extrang raket ko. At tinanggap  mo pa ako bilang part-time model! Ayos diba?”  

Napakamot na lamang siya sa ulo. “I’m not sure but do you really  believe in luck?”  

“Oo naman! Parang weather-weather lang yan! Pag swerte ka, hindi ka  matatangay ng unos. Pag malas ka, kahit anong laban mo sa panahon— matatangay ka pa rin!”  

Natahimik siya. Iba ang paniniwala nito. Si Zeni, hindi naniniwala sa  swerte dahil halos kaparehas lang daw ito ng kapalaran. Dahil para dito, ang  mismong tao ang gumagawa ng sariling kapalaran nito. Samantalang si Yehni  ay—  

“Bakit ikaw, hindi ka ba naniniwala sa swerte?” putol nito habang nag iisip siya.  

Natahimik siya sa tinanong nito. Sasagutin niya na ba ito ngayon o hindi muna? Baka pag nalaman niya ang sagot sa katanungan nito ay  magbago ang pagtingin nito sa kaniya. Pero bakit naman siya mag-aalala ng  ganuon? Mag-kaibigan lang naman sila so dapat matanggap nito ang anuman  niyang sasabihin.  

“Hello world, may kausap ba ako? Yoohoo!?”  

Hinawakan niya ng mahigpit si Yehni bago niya ito binuhat na katulad sa bagong kasal. Natahimik naman ito sa kaniyang ginawa. “Yehni.”  

“Mundo…”  

“Magagalit ka ba kung sasabihin kong hindi ko alam ang sagot sa  katanungan mo?”  

“Hindi…”  

“Bakit?”  

“Kasi hindi mo naman masasagot ang isang tanong kung hindi alam  mo ang sagot, diba?”  

“Ganun ba…” Napangiti ang kaniyang kalooban.  

Pinagmasdan niya ng maigi ang mga mata nito. Napaka-ganda talaga  ng kulay ng mga mata nito. Pakiramdam niya ay tumititig siya sa isang  walang-hanggang kalangitan. Nakakagaan talaga ng pakiramdam.  

Kusang ipinikit ni Yehni ang mga mata nito bago ito kumapit ng  mahigpit sa kaniya. Sa posisyon nito ngayon ay malayang-malaya siya upang halikan ito. Pansamantala ay nag-desisyon siyang kalimutan ang lahat alang alang sa babaeng buhat-buhat niya ngayon. Alam niyang ginagawa ito ni  Yehni dahil nararamdaman nito ang kaniyang kalungkutan at hindi niya  kayang balewalain ang nararamdaman ng babae. In the first place,  humahanga na rin siya dito.  

Besides, Zeni is long gone already. He will give his heart a chance to  move on again kahit alam niyang mahirap. Ipinikit din niya ang kaniyang mga  mata bago naglapit ng dahan-dahan ang mga mukha nila sa isa’t isa. Nang  malapit ng maglapat ang kanilang mga labi ay—  

“Mundo…” 

Napadilat siya at napansin na nakatitig ito sa kaniya. At hindi lang  iyon, nakangisi pa ito na parang isang tusong lobo. “Ba—bakit?” Pakiramdam  niya ay napahiya siya dito dahil plano na niya itong halikan pero—  

“Mabigat ba ako?”  

Sa pagkainis niya ay binagsak niya ito. Plakda itong bumagsak. “Oo!”  

“A—aray! Bakit mo ako binitiwan!?” agad nitong tanong sa kaniya  pagkatapos nitong makatayo.  

Pinisil niya ang pisngi nito na parang nag-di-disiplina sa isang makulit  na bata. “Kasi may kumagat sa aking lamok!”  

Umarte naman si Yehni na parang naghahanap nga ng lamok.  “Nasaan? Wala naman ah? Sinungaling!”  

Nakaisip siya ng paraan para makabawi dito. Muli niya itong binuhat  saka naglakad papalapit sa entrance ng haunted house. Kahit anong palag ni Yehni ay wala itong nagawa dahil tuluyan na silang nakapasok sa loob. Wala  siyang pakialam kahit tinitingnan sila ng maraming tao. Nagtititili naman ito  

habang tinatahak nila ang madilim na daan sa bahay na iyon. 

Chapter 8  

PAGKALABAS nila sa Star City ay nagyaya na siyang umuwi, masyado na  kasing gabi at kailangan siya sa bahay. Sinabihan siya ni Mundo na tawagan  ang kaniyang mga magulang para sabihin na gagabihin siya ng uwi. Ginawa  naman niya ang sinabi nito.  

“Anong sabi nila?” tanong nito sa kaniya habang nagmamaneho na sila  pabalik sa bahay. Nakatutok ang mga mata ni Mundo sa pagmamaneho  habang binabaybay nila ang kahabaan ng daan.  

Nginitian niya ito bago niya isinandal ng buo ang kaniyang likuran sa  upuan ng kotse. “Sinabihan ako na kanina pa raw sila nag-aalala. Sabi ni inay kung sobrang late na raw, h’wag na ako umuwi at magpalipas na lang ng gabi  kung saan ako safe.”  

“Ganun pala, eh di may isa pa tayong pupuntahan. Dito ako lagi  tumatambay pag nag-iisip ako.” anito bago sila nag-iba ng daan. Palihis ito sa  kanilang bahay kung kaya’t medyo kinabahan siya.  

Napahawak siya sa dashboard bago siya nagsalita habang tinitingnan  niya si Mundo. Nakangiti ito at parang hindi na problemado kung kaya’t lalo  siyang nagka-interes na usisain kung ano ang iniisip nito. “At saan naman  iyon?”  

Ini-nguso ni Mundo ang mga labi nito sa malaking signboard na  nakalagay sa gitna ng daan. Binasa niya iyon at ang nakalagay ay:  

< Sucat  

^ Cavite  

^ Tagaytay  

Namilog ang kaniyang mga mata. Saang lupalop kaya siya dadalhin ni  Mundo? At bakit siya sumasama dito?“Gaga!” batok sa kaniya ng kaniyang  kunsensiya. “Remember, ikaw—ikaw ang nagyaya kay Mundo para  makipag-date at ngayon sisisihin mo ang tao sa kalokohan mo!” 

Hinipan niya papalayo ang kaniyang makulit na kunsensiya bago siya  muling kinausap ni Mundo. “Kung ayaw mo akong samahan, ok lang. May alam naman akong shortcut pabalik sa bahay mo.”  

“Hi—hindi, ok lang.”  

“Anong ok lang?” 

“I mean, ok lang kung saan mo ako dalhin. Tutal ako naman ang  nagyaya sayo makipag-date.” Aniya bago siya napabuntong-hininga.  

Pinisil ni Mundo ang baba niya. “What’s with the deep sigh Zeni?”  

“Zeni?” Ayan na naman! Narinig na naman niya ang pangalang laging  binabanggit ni Mundo. Sino ba kasi yun? At bakit sa tuwing naririnig niya ang  pangalang Zeni ay parang naiinis siya.  

“I mean Yehni, sorry.” Anito bago nito muling itinutok ang paningin sa  pagmamaneho.  

Tumagilid siya ng upo paharap kay Mundo bago niya hinawakan ang  tenga nito saka kinurot ng marahan. “Sir Mundo, Yehni po ang pangalan ko,  hindi po Z—E—N—I.”  

“A—aray! Oo alam ko! At pwede ba, bitawan mo ang tenga ko, ang sakit  kaya!”  

“Hindi ko bibitawan ito hanggat di mo sinasabi kung sino yun!” lalo  niyang binigatan ang pagkurot niya sa tenga nito. Napaigting naman si Mundo  sa sakit pero maya-maya lang ay hinawakan nito ang kaniyang kamay saka  hinaplos iyon na parang haplos ng isang kasintahan nito.  

“She’s my girlfriend…”  

Napahawak siya sa kaniyang mga labi. May girlfriend na pala ang  kumag pero bakit parang ang lambing nito sa kaniya? “Hello? Friends kayo  diba? Natural lang yun!” biglang sundot ng kaniyang kunsensiya. “O baka  nami-mis-interpret mo na ang sweetness ni Mundo sayo iha?” 

Napa-isip siya. Kung malambing si Mundo sa kaniya, marahil ay bunga  lamang ito ng pangungulila sa girlfriend nito. Naisip din niyang kung sakaling  mahuhulog ang loob niya kay Mundo at bumalik ang girlfriend nito, tiyak na  iiwanan din siya nito sa huli. Kung pwede niya lang hanapin ang Zeni na iyon  at bugbugin sa harapan ni Mundo ay ginawa na niya. At pag nangyari iyon,  tiyak na siya ang pipiliin ni Mundo dahil intact pa rin ang kaniyang beauty  kesa dito.  

Pero bakit niya gagawin iyon? “Siyempre, you fell in love with Mundo  already, simple math di mo maintindihan. Magyayaya ka ba ng date kung  hindi mo type ang tao? Mag-isip-isip ka nga iha!” birit muli ng kaniyang  kunsensiya bago siya nito niyakap.  

Tinitigan niya sa mga mata ang kaniyang kunsensiya. Kamukhang kamukha niya ito pero may isa silang pagkakaiba dahil mas mahaba ang hair  

niya dito. “May punto ka! Do you think I’m getting insane—and jealous?” bulong niya dito.  

“Natahimik ka ata Yehni, may problema ba?” sabi ni Mundo sa kaniya  bago nito hinawakan ng mahigpit ang kamay niya na nakahawak pa rin sa  tenga nito.  

Ibinalik niya sa normal na kondisyon ang sarili. “May itatanong sana  ako sayo Mundo kaya lang gusto ko magsabi ka ng totoo ha?”  

“Sige.”  

“Mahal mo pa ba siya?”  

“Oo.”  

Nasaktan siya sa sinabi nito. Aaminin niya na gusto niyang marinig dito na  hindi na nito mahal si Zeni pero hindi niya kayang kontrolin ang emosyon  nito. Napabuntong-hininga na lamang siya bago niya binawi ang kamay niya  sa pagkakahawak sa tenga nito bago niya ito tinalikuran.  

Nanaig ang kaunting katahimikan sa loob ng sasakyan ngunit binasag  iyon ni Mundo. “But she was murdered by a serial killer who targets fashion  models. Our relationship lasted only for a couple of hours.”  

Natahimik siya dahil ang pinagseselosan niya pala ay matagal ng wala.  Noon lang niya naalala na bumili pala ito ng bouquet of red flowers para sa  dead girlfriend nito. Hindi niya ini-expect na si Zeni pala ito.  

Gustuhin man niyang matuwa ay hindi niya magawa dahil alam niya  kung gaano kasakit para kay Mundo ang magsabi ng totoo at mawalan ng  minamahal. Alam niya ito dahil siya shock-absorber ng mga problema ng mga  kapatid niya at kaibigan.  

Bumusina si Mundo ng mahaba upang makuha ang atensyon niya.  Pagkatingin niya dito ay nginitian siya nito ng malaki. At ang pangit ng ngiti  nito dahil alam niyang napipilitan lang ito. Parang hindi sanay ngumiti o  maging masaya si Mundo. “It’s okay Yehni. Don’t worry, malapit na tayo sa  pupuntahan natin.”  

Tumango lang siya saka niya ito nginitian pabalik. Kung may  magagawa lang siya para para ibsan ang nararamdaman nitong kalungkutan  ay gagawin niya. Pero hindi niya alam kung saan siya magsisimula dahil  magulo ang kaniyang isipan. Magulo ito dahil tuluyan na yatang nahulog ang  loob niya para kay Mundo. 

ANG bawat banayad na hampas ng alon sa dalampasigan ay tila musika sa  kaniyang pandinig.  

Ang bawat kislap ng mga ilaw sa kalayuan ay nagpapaalala sa kaniya na  ang lahat ng problema ay may kalakip na solusyon. Sinulyapan niya si Yehni  na tila ngayon lang nakapunta sa isang beach kung saan sila naruruon ngayon.  

“Para kang bata, alam mo yun?” sabi niya dito bago niya ito winisikan  ng tubig.  

Iiwas sana ito ngunit dumampi ang ilang tubig nito sa labi ni Yehni.  “Maalat!”  

“Natural, tubig dagat yan eh.” Nagsimula siyang maglakad, sinundan  naman siya nito.  

“Alam ko. Pero yang mukha mo, maalat tingnan.” Sabay turo sa  kaniyang mukha.  

Tumigil siya sa paglalakad habang iniisip niya kung ano ang itsura niya  ngayon. Tiyak, malalim na ang eyebags niya dahil ilang araw na rin siyang  puyat at hindi masyadong nag-aayos sa sarili. “Bakit mo naman nasabi?”  

Imbis na sagutin ang kaniyang tanong ay tumakbo si Yehni sa lugar na  kung saan mas maliwanag at duon kumuha ng isang mahabang stick.  Nagsimula itong magsulat sa buhangin. Isang sad smiley face ang iginuhit  nito.  

“Ayan! Ganyan ang mukha mo!”  

Tiningnan niya ang iginuhit nito. Ang pangit! “You know, if you’re  trying to console me, it’s not working.”  

Umupo si Yehni sa buhanginan bago ito humiga. Itinuro nito ang mga  daliri sa madilim at malawak na kalangitan. Pagkatingala niya ay namangha  siya sa kaniyang nakita—dahil napakaganda nito bunga ng mga bituin sa itaas  nila!  

“Alam kong malungkot ka and I find it irritating dahil pakiramdam ko  nakikialam ako sa iyo. Pero tulad ng mga bituin na yan, nandito lang ako sa  tabi mo— whenever you need a friend to talk to.”  

“Honey, ang pagmamahal ko sayo ay tulad ng mga ilaw na yan sa  labas. Kahit kailan, hindi ito mawawala kahit sa ibang bahagi nito ay  may kadiliman.” 

Hindi niya iniiwasan na maaalala ang sinabi sa kaniya ni Zeni bago ito  namatay. Hindi ito maaari! Bakit parang sumisikip ang kaniyang  pakiramdam? Bakit nahihirapan siyang mag-isip? Nahihirapan siyang  unawain kung ano ang dapat at kung ano ang hindi!  

“Mundo, are you alright?” sabay tapik sa balikat ni Yehni sa kaniya.  Bumalik siya sa kasalukuyan. Nagbabalik-tanaw na naman siya sa nakaraan.  

“Ye—yes. I’m sorry.”  

“It’s ok. If you like, magpahinga na lang tayo. I’m sure pagod ka sa  pagmamaneho.”  

“Si—sige.”  

MAGKAHIWALAY na kwarto ang kinuha ni Mundo para sa kanila.  

Kahit sinabi niya na ok lang sa kaniya na mag-share sila ng kwarto ay  hindi pa rin ito pumayag. Siguro kung ibang lalake ito ay hindi ito  magdadalawang-isip na makipag-share pero iba si Mundo.  

Inihatid muna siya ni Mundo sa kwarto niya. Hindi pa rin ito  makatingin ng deretso sa kaniya. Marahil ay naiisip pa rin nito ang Zeni na  yun!  

“Selos lang yan!” Suhol ng kaniyang kunsensiya. Tinitigan niya ng  masama ito bago ito nawala na parang bula. Siguro nga, tama ang kunsensiya  niya. Nagseselos siya sa Zeni na yun dahil kahit wala na ito ay ito pa rin ang  bulong ng puso ni Mundo. Kung pwede lang sana—  

“Good night Yehni. Bukas na lang ulit.”  

“O—ok.” Aniya bago siya dinampain ng halik ni Mundo sa kaniyang  pisngi. May kakaibang init siyang naramdaman na hindi niya naramdaman  nuon. Dahil ba sa ginawa ni Mundo kaya siya nagkakaganito?  

“Thank you for coming with me. I’ll make it up to you, I promise.”  Anito bago ito tumalikod sa kaniya at naglalakad sa katabing kwarto nito kung  saan ito matutulog. Tiningnan pa siya nito bago ito pumasok sa kwarto. Sinara  na nito ang pinto.  

Binuksan niya ang pinto ng kwarto kung saan siya matutulog. Pumasok  siya dito at sinara ng mabilis ang pintuan saka sumandal dito. Huminga siya  ng malalim bago niya ipinikit ang kaniyang mga mata. 

Hindi ito maaari! Parang may kulang sa ginawa ni Mundo! Parang may  gusto siyang gawin at itama sa gabing ito, pero ano? Hindi maaari! Imposible  ang kaniyang iniisip dahil iba si Mundo! Mahal pa nito si Zeni at hindi siya!  

“Magpahinga na tayo dear, I’m tired!” reklamo ng kaniyang  kunsensiya habang hinihila siya nito papalapit sa kama. Tinitigan niya ang  malaking kama na nasa kaniyang harapan. Ayaw niyang matulog ngayong  gabi na nag-iisa! Gusto niyang—gusto niyang—  

“Mundo…” bulong niya bago niya mabilis na binuksan ang pintuan.  

Nagulat siya ng makita si Mundo na nakatayo sa harapan ng kaniyang  pintuan. Agad niya itong hinagkan ng madiin sa labi saka niyakap ito ng  mahigpit. Sinagot naman ni Mundo ang halik at yakap niya bago siya nito  binuhat papasok sa kaniyang kwarto. Ini-lock ni Mundo ang pintuan saka siya  dinala nito sa kama.  

Pagkahiga niya ay naramdaman niyang maluwag na ang pagkakasukbit  ng kaniyang bra, natanggal na pala iyon ni Mundo pagkayakap nito sa kaniya.  Hindi niya alam ang gagawin dahil unang beses niya ito. Nahihiya siya dahil wala siyang karanasan pagdating sa larangan ng pag-ibig ngunit sa likod ng  isipan niya ay parang alam niya ang dapat niyang gawin.  

Tama. Sasabay na lamang siya sa agos kung saan patungo si Mundo.  Kung kaya nitong sumisid ay sisisid din siya. Kung kaya nitong magpalutang lutang ay magpapalutang-lutang din siya. Gagawin niya ito alang-alang kay  Mundo. Alang-alang sa lalakeng unang inibig niya nang hindi niya sinasadya. 

Chapter 9  

“KYRO, may hinala ako na si George at Lance ay iisa. Mag-iingat ka. Ayon  dito sa profiling na ginawa ko, kasabwat din ang tatay ni Kairi.” Panimula niya  pagkatapos na marinig ang boses nito. Hawak niya ang isang folder at  binabasa niya ito habang kausap si Kyro.  

“Tatay? Bakit kasabwat? I can’t imagine that there’s a father trying to  kill his own own daughter!”  

“Yan pa ang aalamin ko. Don’t worry, I’ll try to investigate around  Kairi’s house tonight. May kutob ako na ngayon gagawa ng hakbang si Lance  para mawala si Kairi. He has all the keys which he stole from Danica kaya sa  anumang oras ay tiyak akong gagawa na ng masamang hakbang ang lalakeng  iyon.  

“Sige, tawagan mo agad ako pag may bagong balita.” Ibababa na sana  ni Kyro ang phone ngunit agad siyang nagsalita.  

“One more thing.”  

“What is it Mundo?”  

Yehni. Yan ang tanging bagay na tumatakbo sa isipan niya. Itatanong  niya sana kay Kyro kung kumusta na ito ngunit wala siyang lakas ng loob  upang kausapin si Kyro tungkol kay Yehni. Kunsabagay, hindi porke  magkaibigan si Kairi at Yehni ay kailangan na rin nito malaman kung ano ang mayruon sila nito.  

Ilang linggo na rin niya itong hindi nakakausap simula nang magsimula  ito sa photoshoot para sa shampoo endorsement nito. Bakit ba kasi ang dami  niyang problema gayong hindi naman niya dapat problemahin ito! Hindi kaya  siya ang problema kaya siya nagkakaganito? Ang gulo!  

“Wa—wala pare. Sige, bye.”  

KINAGABIHAN ay agad siyang dumeretso sa bahay ni Kairi. Pagkaparada  niya ng sasakyan ay napansin niyang bukas ang garahe nito. Tila kaaalis lang  ng sasakyan ni Kairi.  

Pumunta siya sa garahe at napansin ang kakaibang likido sa sahig nito.  Nilapitan niya ito at sinuri. Langis? Bakit may langis dito? Kinutuban agad  siya ng masama dahil isa lamang ang ibig sabihin nito! Nasa panganib si Kairi! 

Agad siyang bumalik sa kaniyang sasakyan at binuksan ang isa niyang  PDA na mayruong GPS capabilities. May pulang tuldok na na lumalayo sa  kaniyang direksyon. Ito ang sasakyan ni Kairi!  

Pinaharurot niya ang kaniyang sasakyan patungo sa direksyon kung  saan nagpapatay-sindi ang pulang tuldok na iyon. Mabilis ang paglayo nito sa  kaniya ngunit unti-unti na rin siyang nakakaabot dito.  

Buti na lamang at nakabitan niya ng bug ang sasakyan ni Kairi na  kayang matunton ang isang bagay o tao saan man ito pumunta. Natutunan  niyang gumamit ng mga ganitong teknolohiya nuong nasa SEAL pa siya at  hindi niya akalain na magagamit pa rin niya ang mga natutunan niya sa  pagkakataong ito upang tulungan ang kaniyang kaibigan.  

Maya-maya pa ay huminto ang paggalaw ng pulang tuldok kung saan  naruon si Kairi. Binilisan pa niya ang pagmamaneho at sa loob lamang ng  ilang minuto ay nakita na niya ang kinaroroonan ni Kairi. Hindi siya  makapaniwala sa kaniyang nakita dahil nabangga ang sasakyan nito!  

Agad niyang inihinto ang sasakyan niya malapit sa sasakyan ni Kairi  upang tulungan ito. Pagkabukas niya ng pintuan ay agad niya itong  pinulsuhan. Buhay pa ito. Nakaramdam siya ng ginhawa dahil kahit papaano  ay nasa mabuting kalagayan ang minamahal ni Kyro.  

Agad niyang inilabas si Kairi sa sasakyan upang makalanghap ito ng  sariwang hangin. Makakatulong ito upang bumuti ang nararamdaman nito.  Mabilis niyang dinala si Kairi sa malapit na ospital kung saan nangyari ang  insidente pagkatapos ay tinawagan niya si Kyro tungkol sa nangyari.  

Pagkaraan ng ilang minuto ay agad na dumating si Kyro at ang mga  kaibigan ni Kairi. Pero may kulang—wala si Yehni. Kung nasaan man ito ay  hindi niya alam. Gusto sana niyang tanungin ang mga kaibigan nito ngunit  nag-desisyon siyang ipagpaliban muna ang pagtatanong tungkol dito.  

Pabalik na sana siya sa sasakyan nang may natanggap siyang text  message. Agad niya itong binasa at umaasa siyang huwag sana si Yehni ang  nag-text sa kaniya. Masyado pang magulo ang isip niya para pag-usapan kung  ano ang magiging demands nito pagkatapos nang nangyari sa kanila sa Cavite. 

“Mundo, si Xander to. Where you at? Nandito ako sa NAIA, sunduin  mo ako.”  

Saved! But not for long. If Xander is here, it only means one thing— work, more work.  

MADALING araw na ngunit pakiramdam niya ay hindi pa rin siya pagod. 

Maging si Xander na kalalapag pa lang sa eroplano ay masiglang masigla din. Pareho silang hindi makapaniwala na tapos na ang kasong pinag aksayahan niya ng panahon pagkatapos ng maraming taon simula ng  mamatay si Zeni. Ngayon ay matatahimik na rin siya at makakapagsimulang  muli sa kaniyang buhay.  

“So what have you been up to Mundo?” ani Xander bago nito kinuha  ang inorder na kape.  

Tumingin siya sa labas bintana at napansin ang magandang tanawin  dito. Parang kailan lang pagkatapos mawala si Zeni sa piling niya. Kung dati  ay puno siya ng poot at paghihiganti, ngayon ay unti-unti na itong napapawi.  At least, based on Xander’s report, the killer is gone for good. There’s no use in  killing a dead person again. “I’m helping my friend with some sort of a mess.”  “Really? Care for me to join?”  

“Sure Xander but this one is kinda hard for me. It seems like I’m losing  my touch.”  

Humalakhak si Xander. “This is not like you Mundo, the best detective  in the world!”  

Binato niya ito ng magazine na nasa tabi niya. Sinalo naman ito ni  Xander saka binuksan ang mga pahina nito habang ngumingisi-ngisi pa. “I’m  not joking. You’ll see when you get all the details.”  

“Speaking of details, I have what you need regarding Zeni’s case. Mag usap na lang tayo bukas. I’m wasted already.” ani Xander bago nito iniabot  ang folder na naglalaman ng lahat ng impormasyon tungkol sa imbestigasyon  na ginawa nito tungkol sa pagkamatay ni Zeni.  

Agad namang niyang kinuha ang folder bago siya tumayo at humarap  sa pintuan ng coffee shop upang lumabas na at magpahinga. “Me too. See you  tomorrow at the office Xander.”  

NAGPALIPAS muna ng ilang minuto si Xander sa loob ng coffee shop  pagkatapos makalabas ni Mundo.  

Tinitigan niyang muli ang magandang babae na nasa gitnang bahagi ng  magazine na nag-e-endorso ng isang shampoo product. Maganda ang buhok  nito ngunit mas maganda ang mga mata nito— kulay bughaw ito na gaya ng  isang maliwanag na kalangitan.  

“Beautiful.” bulong ni Xander sa sarili bago ito muling pumunta sa  coffee bar at umorder pa ng isang kape. 

KINAUMAGAHAN… 

“Thanks for the report Xander, I owe you a lot.” Aniya pagkatapos na  isara ang folder na naglalaman ng buong detalye sa kaso sa pagkamatay ni Zeni. “By the way, have you seen the documents I gave you regarding Kairi?”  

Nginitian siya nito bago nito binuksan ang window blinds sa tabi ng  lamesa niya. “Yes. In fact, may nalaman kaagad ako nang tumawag ako sa  opisina ni Kyro.”  

“What? Tumawag ka sa opisina ni Kyro? Ang bilis naman! But for  what?”  

“To gather information. Believe me, I was surprised.”  

“Ok, spill all the details.”  

Binato sa kaniya ni Xander ang notes nito. “The secretary of Kyro  seems to hold a grudge against Kairi. Nung nagpanggap ako bilang manliligaw  ni Kairi eh bigla ba naman akong sinigawan. Ayun, nadulas ata.”  

“Nadulas? Papaanong nadulas?”  

“Sabi niya—Malandi ang Kairi na yan—or something like that ang  pagkakasabi niya.”  

Napakagat siya ng labi. Kung si Lance lang ang pino-problema niya,  ngayon ay may isa pa atang tao na magpapadagdag ng sakit ng ulo niya.  Mabuti na lamang at dumating si Xander at nakatulong ito upang  madagdagan ang mga impormasyon na kailangan niya tungkol sa kaso ni  Kairi.  

If the secretary of Kyro hates Kairi that much then it only mean one  thing— may koneksyon ito kay Lance at sa buong kaguluhang nangyayari kay  Kairi ngayon! Pero bakit magagalit ito kay Kairi? Ano ang rason nito? Sigurado siya, hindi lamang ito isang maliit na rason. Marahil ay may  kinalaman din si Lance sa nangyayari sa mga galaw ng sekretarya ni Kyro.  

Mabilis niyang kinuha ang kaniyang jacket bago lumapit sa pintuan  papalabas ng kaniyang kwarto. “Xander, we need to get going! We need to  finalize this case once and for all!”  

Huminga lamang ng malalim si ito bago siya nito sinundan. “In one  condition, I’ll drive for you.”  

“Deal!” 

“And I have one more question for you.”  

“What is it?”  

“Do you still manage your modelling business stuff? Are you still into  it?” tanong ni Xander sa kaniya bago siya nito nilagpasan.  

Umiling lang siya bago niya ito tinulak papalabas ng kaniyang opisina. “Sort of.”  

“Interesting.” payak na sagot nito bago siya nito iniwang nag-iisa sa  opisina.  

Modelling stuff—Yehni. He wondered if how Yehni is doing with her  production team. Of all the things na maiisip niya bakit laging sumisiksik si  Yehni sa isipan niya? Even if he forces himself to work like crazy—sa isang  bagay pa rin siya na-ba-blanko at bumabalik— kay Yehni!  

But no! He do not want Yehni to be involved with all the dangerous  stuffs that he is doing. Sapat na ang minsan na sinubukan niya itong mahalin.  Kung ipagpipilitan niya ang sarili niya dito, tiyak na darating ang panahon ay  masasaktan niya ito. If sacrificing his feelings for her will make her safe and  sound then so be it! Yehni is not meant for him— not now—nor for tomorrow. 

Chapter 10  

NATAPOS niya ang kaso ni Kairi dahil na rin sa tulong ni Xander.  

Hindi niya lubos akalain na may naging kasintahan pala ni Kairi ang  dating asawa ni Amelia na siyang sekretarya ngayon ni Kyro. Gumamit ng  ibang pangalan si Amelia upang makapaghiganti kay Kairi. Ito rin ang nagpadala ng mga threats kay Kairi na una nilang ikinabahala.  

Kasunod nito ay lumantad rin ang katauhan ni Lance na siyang kapatid ni Kairi. Nagpanggap ito bilang George at bilang close-friend ni Kyro. Isa rin  ito sa kaniyang mga part-time male model. Hindi niya lubos akalain na  magagawa nitong saktan ang sarili nitong kapatid. Marahil ay nagawa ito ni Lance dahil na rin sa impluwensiya ni Arturo na ama nila ni Kairi.  

Sa huli, namatay si Arturo at nakulong naman sina Lance at Amelia.  Bagama’t nasaktan ng lubha si Kyro ay nagawa pa rin nitong makaligtas sa  bingit ng kamatayan. Kaakibat pa nito ay nakuha rin ni Kyro ang puso ni Kairi  at nag-plano na rin ang dalawa na magpakasal upang lubusan nilang  mapatunayan sa lahat ang kanilang pag-iibigan.  

Humingi siya ng malalim habang naka-upo siya sa kaniyang executive  chair. Nakadungaw siya sa bintana habang tinatanaw ang mga sasakyan na  parang mga langgam kung gumalaw. Maya-maya lang ay narinig niyang nag ring ang kaniyang telepono— sekretarya niya ang nasa kabilang linya.  

“Sir, Yehni wants to talk to you.”  

Ang aga naman nito parang makipag-usap sa kaniya! Tiningnan niya  ang kalendaryo. May naka-schedule pa itong photo-shoot ngayon pero bakit  ito nandito ngayon?  

Then some imaginary wind hit him from behind. Hindi pa pala sila  nag-uusap ng matino simula ng magpunta sila sa Cavite. Iniwan niya ito  pagkatapos niyang makipag-date dito. Kung anuman ang rason niya nuon,  iyon pa rin ang rason niya ngayon. At ang rason niya ay—  

“Sir? If you like, I’ll just tell her that you’re on leave and—“  

“No, please let her in.”  

“Ok Sir.” Sabi ng kaniyang sekretarya bago naputol ang linya ng  telepono.  

Maya-maya lang ay pumasok si Xander at nakangisi ito. 

“Xa—Xander!? Why the hell are you here?” napatayo siya sa kaniyang  kinauupuan dahil sa pagkabigla.  

“Surprised? Oh—you’re expecting Yehni nga pala.” Sabay halakhak nito  ng malakas.  

“Don’t tell me pati boses ng sekretarya ko ay nagaya mo na rin?”  

“Of course, ako pa! It’s one of my specialties, remember? Besides, sa  mga segundong ito, pabalik na ang tunay mong sekretarya sa desk niya after  niyang mag may I go out sa akin kanina.”  

Napa-upo na lamang siyang muli sa kaniyang upuan bago niya natapik  ang kaniyang ulo. “So what’s your business here? After Kyro’s case, you can’t  force me to grab another one. I only did that since he is my friend.”  

“I don’t have any particular business here but I have a new case on my  own that I want to take care of.”  

“Ok, I’m listening.”  

Ipinakita ni Xander ang magazine saka nito binuklat ang pahina kung  saan may naka-pose na isang magandang babae na nag-e-endorso ng  shampoo—kulay bughaw din ang mga mata nito. “Siya.”  

“Siya?” Si Yehni ang nasa larawan pero bakit ito pinapakita ni Xander sa kaniya?  

Sa isang banda, hindi niya maiwasang hindi tumingin sa magandang  mukha nito. Para itong anghel na nalaglag sa lupa upang maging modelo niya.  He admits that line is too scratchy for everyone to read but he is telling the  truth. Siguro, ang lalong nagpapaganda kay Yehni ay ang kulay bughaw na  mga mata nito. Katulad na katulad nito ang mga mata ni Zeni. Magkahawig  sila in one way or the other pero may isang difference. Petite ang  pangangatawan ni Yehni samantalang si Zeni naman ay sadyang napaka perpekto.  

Huminga siya ng malalim. Bakit ba siya nagkakaganito? At bakit ba ito  pinapakita ni Zander sa kaniya? Ano ba ang iniisip nito?  

“Help me.” si Xander.  

“Help me for what?” tanong niya dito bago niya sinara ang magazine kung saan naruon ang larawan ni Yehni. 

Ngumisi si Xander bago nito sinuklay ang buhok nito gamit ang mga  daliri nito. “I want that girl to fall in love with me.”  

“Wha—what!?”  

IPINAGPATULOY nila ni Xander ang pag-uusap sa coffee shop na nasa  ibaba ng kanilang building.  

“Pero bakit?” agad niyang tanong bago ini-straight ang kape na kaka order pa lang niya.  

Ngumiti naman si Xander sa kaniya bago nito inilahad ang mga kamay  nito na waring inosente sa lahat ng mga nangyayari. “Wala lang. I mean, she’s  beautiful and I’m attracted to her.”  

“But you don’t know her!”  

“I can date her to know her even better, diba?”  

Napa-iling siya. “Bahala ka but don’t come running to me if she will  break your heart into tiny million pieces.” Pagbibigay-babala niya dito.  

“I smell something fishy—“  

“Wha—what!?”  

“May nangyari sa inyo no!?”  

“Yes! I mean no! She’s all yours if you like!”  

“Talaga lang ha? Wala nang bawian yan ha? Sinasabihan lang kita kasi  model mo siya. Ayoko lang na magulat ka na isang araw kami na ni Yehni.” 

“Whatever.”  

“Thanks pare, isa kang mabait na kaibigan!”  

HUMATSING nang malakas si Yehni habang nasa last set sila ng  photoshoot.  

Nagkatawanan ang buong staff dahil halos tumulo ang sipon niya  pagka-hatsing niya. Binigyan niya ng tig-iisang belat ang mga ito bago siya  nag-excuse upang ayusin ang kaniyang sarili. Nagtungo siya sa comfort room. 

Maya-maya lang ay sinundan siya ni Cathy sa loob. Nagpumilit itong  sumama upang makita kung papaano ba ginagawa ang isang komersyal at ang  isa pa sa mga dahilan ay na-bo-bore daw ito sa bahay.  

“Ang laki ng lobo sa sipon mo kanina Yehni!” sabay halakhak ni Cathy  bago rin ito naghilamos kasabay niya.  

“Para bang air balloon?” suporta niya sa pang-aasar ni Cathy.  “Oo nga! Siguro may nakakaalala sayo.”  

Humatsing ulit siya bago niya inayos muli ang kaniyang sarili. “Siguro  nga! Pasaway na nilalang kung sinuman yun!”  

“O bakit parang galit ka ata?” tanong ni Cathy bago iniabot sa kaniya  ang towel.  

Kinuha niya ang towel ngunit humatsing na naman siya. “Ah! See!  Even if he is not around that weird mojo is hunting me!”  

“Weird mojo? Who could that be?”  

Humatsing siyang muli—this time, mas malakas pa sa mga nauna. “My  boss!”  

Kumislap naman ang mga mata ni Cathy bago siya nito siniko sa  tagiliran. “Mundo? The one who helped Kyro regarding Kairi’s case?”  

“Yes! Sino pa ba!?”  

“You love him?”  

“Yes! I—I mean no! Never!”  

Kinurot siya sa singit ni Cathy bago siya nito kiniliti sa tagiliran. Napa indak siya sa pagkabigla. “You’re such a bad liar Yehni. Come on, tell me. I  know you. You can’t keep everything within yourself lalo na pagdating sa mga  ganiyang issues. Isa pa, we’re friends, remember?”  

Tumalikod siya sa salamin bago siya huminga ng malalim. “Iniwanan  ako ng lalakeng yan after ng date namin! At naiinis ako until now! Para tuloy  akong pusa na basang-basa sa ulan! Ang hirap kaya!”  

Binatukan siya ni Cathy. “Natural iiwan ka na nun kasi ‘tapos’ na ang  date ninyo, diba? So what are the other things that you’re expecting?”  

Natameme siya sa sinabing iyon ni Cathy. Oo nga, tapos na ang date  nila nang gabing iyon at natural lang na iiwan na siya nito. Pero bakit wala  man lang siyang souveneir mula dito? What she meant was a some  unforgettable kiss or something.  

Suddenly, she remembered what happened that night…  

Pagkahiga niya ay naramdaman niyang maluwag na ang  pagkakasukbit ng kaniyang bra, natanggal na pala iyon ni Mundo  pagkayakap nito sa kaniya. Hindi niya alam ang gagawin dahil unang beses niya ito. Nahihiya siya dahil wala siyang karanasan pagdating sa larangan ng pag-ibig ngunit sa likod ng isipan niya ay  parang alam niya ang dapat niyang gawin.  

Mabilis niyang tinanggal ang kaniyang panty. Pumailalim siya  upang tanggalin ang underwear ni Mundo ngunit mabilis na lumayo  sa kaniya ang lalake saka lumayo. Hindi man lang ito nagpaalam sa  kaniya dahil mabilis itong lumabas ng kaniyang kwarto. Mabilis  niyang kinuha ang kumot saka ipinalibot iyon sa kaniyang katawan.  

Nahihiya siya sa kaniyang ginawa. Tiyak, mababaw na ang tingin sa  kaniya ni Mundo ngayon. Ang tanga niya! Bakit ba kasi siya  nagmadali gayong alam niyang dapat ito ang gagawa ng  kapangahasan niya ngayong gabi.  

Oo nga pala. That guy still loves Zeni! If Mundo can leave her like this  then it simply mean one thing—he still loves that girl and— and—  

“Don’t tell me!?” bulalas ni Cathy habang pinagmamasdan kung may  papasok sa comfort room.  

Nginitian lamang niya ito. “No, nothing happened between us.”  “Really? But you kissed each other, right?”  

“Yeah but that’s all to it.”  

Tama. Walang nangyari sa kanila ni Mundo ng gabing iyon. Masyado  siyang umasa na kung ibibigay niya ang sarili niya dito ay kahit papaano’y  makakalimutan nito si Zeni.  

Huminga siya ng malalim. There’s no point for her to compete with a  dead girl—but wait! May naisip siyang paraan! She only needs Cathy’s input as  a jumpstart for her new plan!   

“Cathy! I have a plan!” malakas na sabi nito kay Cathy.  

Nagulat naman si Cathy habang naglalagay ito ng pulbo sa mukha.  Muntikan pa nga itong tumapon sa kaniya. Binatukan siya ng mahina nito.  

“Ano! At huwag na huwag mo akong gugulatin bruha ka!”  “Talagang bruha ako!”  

“So what’s the plan Super Yehni?”  

“I’m going to rape that Mundo!”  

Nabitawan ni Cathy ang kaniyang pulbo at napanganga na lang ito sa  sinabi niya. Halos umabot ang panga nito sa sahig. “You’re crazy!”  

“Yes I am!” aniya bago siya humagikhik. 

Chapter 11  

ABALA siya sa pag-aayos ng mga dokumento dahil mayruon silang big event sa darating na Valentines Day.  

Kailangang maging maayos ang lahat dahil ito na ang magiging huling  event ng kanilang modelling at ad agency. Plano niyang bitawan na ito sa  kamay ni Xander o sa pangangalaga ng kaniyang sekretarya.  

Tutal, wala na rin namang rason para ipagpatuloy niya ang ganitong  negosyo dahil na-resolba na rin ang kaso sa pagkamatay ni Zeni. In the first  place, itinayo niya ang agency na ito para tugisin ang mad killer ni Zeni but  apparently, the bastard died without him doing anything. Mas mabuti na rin  siguro iyon, at least, he can live alone and wander somewhere else. 

Yehni. Paano na si Yehni? Blah! That girl can live alone without him.  Besides, natitipuhan naman siya ni Xander kaya alam niyang nasa mabuting  kamay ang babaeng minahal niya. Bigla ay may malamig na hangin ang  pumalibot sa kaniya. Animo’y sinasabi nito na huwag niyang pakawalan si  Yehni at hayaan na lamang na maging maligaya ito sa piling ng ibang lalake.  

Mabilis siyang tumayo at dumungaw sa bintana kung saan natatanaw  niya ang mga tao sa ibaba. Parang kailan lang pala ng makilala niya si Yehni.  Gustuhin man niyang bumawi sa mga pagkukulang niya dito ay hindi naman  niya alam kung papaano niya sisimulan. Susuntukin na sana niya ang kaniyang sarili ng biglang bumukas ang pintuan niya.  

“Mundo?” si Xander, at nakangiti pa ito sa kaniya.  

Huminga siya ng malalim bago niya ibinalik ang pagtanaw niya sa labas  ng kaniyang bintana. “Anong kailangan mo?”  

“Wala naman. I’m just checking you out.”  

“Eto, medyo busy. May big event kasi sa darating na fourteen.”  “Fourteen? Ah yes, Valentines Day. So may ka-date ka na?”  “Wala.”  

“Wala? Come on! Di ka pa rin ba nakaka-recover?”  

“Xander, ayokong pag-usapan na naman natin ito. Just leave me alone  and enjoy.”  

“Sure ka?” 

“Oo. So please…” paglingon niya ay nasa tabi na ito ng pintuan niya.  

“Ok pare, no problem. Sige, maghahanap pa ako ng ka-date.” ani  Xander bago ito tuluyang lumabas ng pintuan niya.  

Huminga muli siya ng malalim bago siya umupo ng kaniyang desk.  Napaisip siya. It seems something is missing. Hindi niya lang alam kung ano  ito pero pakiramdam talaga niya ay may kulang sa kaniya ngayon. Naikuyom  niya ang kaniyang mga palad bago niya kinuha ang kaniyang jacket saka  muling tumayo sa kaniyang kinauupuan. Kung ano man iyon, kailangan  niyang mahanap iyon kaagad!  

MARAMING customers na naglalabas-pasok sa flower shop nila Kairi sa  araw na ito.  

Kunsabagay, malapit na ang valentines day kung kaya’t hindi na  nakakapagtaka kung bakit ganuon na lang ang dami ng kanilang mga  customers. Sumapit ang lunch-break kung kaya’t mabilis na isinara muna ni  Kairi ang pintuan ng shop upang magkaruon sila ng oras upang magpahinga  at kumain.  

“Yehni! Grabe! Ang lakas ng shop ngayon no?” magiliw na bati sa  kaniya ni Kairi habang naglilinis siya sa kanilang stock room. Binigyan naman  niya ito ng OK sign, tanda na masaya din siya sa nangyayari.  

“Oo nga. Later, kakailanganin natin ng mas malaking espasyo para sa  shop. Pakiramdam ko tuloy masikip na itong shop para sa ating dalawa.”  sabay halakhak na parang bata.  

Inakbayan siya ni Kairi. “So ano na? Sinimulan mo na ba ang  panggagahasa kay Sir Mundo mo?”  

Inalis niya ang kamay ni Kairi sa pagkakaakbay nito sa kaniya.  “Actually, ngayon ko sisimulan ang aking plano. Pero dahil sa kulang na ako  sa oras, wala akong magagawa kung hindi ipakita sayo ang aking killer  technique!”  

“Killer– technique?”  

“Oo! Eto yun!” sinimulan niyang i-dial ang numero ni Mundo. Maya maya lang ay nag-ring sa kabilang linya at agad namang may sumagot.  

“Hello sir?” may lambing sa tinig niya ng simulan niya ang pagbati dito.  

“May itatanong po sana ako sa inyo ng personal– sir?” sa pagkakataong  ito, mas malambing ang kaniyang tinig. 

Ngumisi siya kay Kairi, senyales na nahulog na sa patibong niya ang  lalake. “Ok– sir. I-te-text ko na lang po sa inyo kung saan tayo pwede magkita.  B-y-e.” sabay baba ng phone.  

Nagtatatalon naman silang dalawa ni Kairi. Ewan ba niya pero  pakiramdam niya ay magiging maayos ang plano niya ngayon. At dapat lang  na maging maayos dahil malapit na ang Valentines Day! Gusto rin niya  surpresahin ang mga kapatid niya pag-uwi niya ng bahay. Tiyak na magugulat  ang mga iyon pag nalaman nila na boyfriend na niya ang weirdo niyang boss.  

MAGKIKITA sila ni Mundo sa isang mall kung saan maaari rin nilang  matanaw ang paglubog ng araw.  

Malapit din ito sa dagat kung kaya’t excited na siya sa kalalabasan ng  kanilang pagkikita. Sana naman ay siputin siya ng weirdo niyang boss dahil  kung hindi, talagang kalilimutan na niya ang Mundo na iyon!  

Nagsuot siya ng sleeveless na shirt upang presko niyang maramdaman  ang hangin malapit sa baybayin. Ewan ba niya pero sa bawat segundong  nagdadaan, pakiramdam niya ang parang bumibilis ang pagtibok ng kaniyang  puso. Kunsabagay, lagi na lang ganito sa tuwing sumasagi sa isipan niya ang lalakeng iyon.  

Habang naglalakad siya upang hanapin si Mundo ay may nakita siyang  lalake na nakasuot ng jacket. May nakatahi itong malaking ulo ng agila sa  likuran nito. At base sa tindig at porma nito ay tiyak siyang si Mundo iyon! Sa  wakas! Lagot sa kaniya ang lalakeng ito!  

Agad siyang tumakbo kay Mundo at yumakap dito. Mabilis niyang  hinawakan ang pisngi nito bago niya hinalikan ang malalambot na labi nito.  Nakapikit pa siya habang nilalasap ang tamis ng halik nito. Tamis? Te– teka,  bakit matamis lang? Hindi lang matamis ang halik ni Mundo. Bakit parang  walang excitement sa part ni Mundo ang paghalik nito? Bakit napaka gentleman naman nito?  

Pagkadilat niya ay nagulat na lamang siya sa kaniyang nakita. Hindi si  Mundo ang lalakeng ito! FU#&! Sino ang lalakeng ito at bakit siya nito  hinalikan?  

“Gaga! Ikaw ang unang humalik! Padalos-dalos ka kasi! Yan tuloy!” sermon sa kaniya ng kaniyang kunsensiya.  

“Excuse me?” sabi ng lalakeng aksidente niyang nahalikan. Ngumiti pa  ito sa kaniya na parang nakakagago. 

Inismiran niya ito. “Wa-wala naman! A-akala ko ikaw ang boyfriend ko  kaya yun! Si- sige, bye!” sabay talikod sa lalake.  

“Yehni, wait.” sabi ng lalake sa kaniya.  

Napahinto siya. Yehni? Kilala siya nito! Pangalan niya iyon ha! “Sino  ka!?”  

“Calm down. I’m Xander, friend ni Mundo.”  

Humalakhak siya. “Friend? Ikaw? Imposible! Wala siyang kaibigang  lalake no! Besides, di naman yun friendly!”  

“It seems like you really don’t know Mundo. But that’s ok, I can share a  piece of him if you like.” anito bago nito inilahad ang mga kamay sa kaniya.  Strange pero mataas ang kumpiyansa nito sa sarili. Para bang sa bawat buka  ng bibig nito ay makukuha nito ang gusto nitong naisin.  

Umiling siya. “Sorry but I’m not interested.” tumalikod siyang muli  upang lumayo sa lalakeng ito. At kailangan niyang lumayo dahil alam niyang  mapanganib ito. Para itong anghel sa labas pero sa loob ay may kalokohang tinatago.  

“Zeni.”  

Napahinto siya. Narinig na naman niya ang pangalang kinaiinisan niya!  Grr! Nilingon niya ito at kinompronta. All-out-war na ito! “I’m tired hearing of  that name! Nagseselos ako!”  

Ooppss! Bakit niya nasabi iyon!? Hindi lang napatid ang pisi niya  pagkarinig sa pangalang iyon. Pati ang pagiging cool at wacky niya ay nawala  na rin! Arg! At bakit sa harapan pa ng lalakeng ito!? Worst, unang beses pa  lang niya ito nakilala!  

“At bakit ka naman nagseselos?” anito habang ngumingiti pa ito sa  kaniya. Nakakaloko ang ngiti nito. Parang inaaasar siya nito. At base sa  reaksyon ng pagmumukha nito ay parang natutuwa pa ito sa kaniya. Weirdo!  Weirdo rin gaya ng Mundo na iyon!  

“Ka– kasi! Kasi– ano–”  

“Kasi love pa ni Mundo si Zeni, right?”  

“Ta– tama! Paano mo alam?” 

“Gaya nga ng sabi ko sayo, I know Mundo. Somehow, we two are alike.”  sabi ni Xander bago ito tumingin sa relo nito. “It’s almost time. Ano, gusto mo  bang marinig ang buong katotohanan tungkol sa pagkatao ni Mundo?”  

Oo! Pero hindi! Kung gusto niyang malaman ang tungkol sa pagkatao  ni Mundo dapat ay marinig niya mismo kay Mundo iyon at hindi kay Xander.  Kahit papaano naman ay may delikadesa pa rin siya tungkol sa personal na  bagay ng mga nakakasalamuha niya. She had enough! She’s going.  

“Bye Xander. You’re offer is tempting but I’ll just wait Mundo to  explain his side to me.” aniya bago siya tuluyang tumalikod dito. 

Pero laking gulat na lamang niya ng bigla siyang hinawakan nito at  hinalikan ng madiin ang kaniyang mga labi. Pilit siya pumalag pero wala  siyang magawa, sadyang mas malakas ang lalake kesa sa kaniya.  Naramdaman din niya na unti-unting nanghina ang mga tuhod niya na para  bang mabilis na inubos nito ang lakas niya.  

“Yehni…”  

Sabay silang napalingon ni Xander kung saan nanggaling ang tinig na  iyon. Pagkalingon nila ay nagulat siya kung sino ang nagsalita ng pangalan  niya. Si Mundo! Kitang-kita ni Mundo ang ginawang paghalik sa kaniya ni  Xander! Tiningnan niya si Xander kung ano ang magiging reaksiyon nito  ngunit kalmado pa rin itong nakatingin kay Mundo– at parang masaya pa ito  sa nangyari!  

“Oh pare! Kanina pa kita hinihintay! Papakilala ko sana sayo ang  girlfriend ko– si Yehni.” sambit ni Xander habang kumakaway pa ito kay  Mundo. 

Chapter 12  

HINDI siya makapaniwala sa nakita niya. Hinalikan ni Xander si Yehni. At  hindi lang basta simpleng halik iyon dahil ang pakiramdam niya ay  makahulugan iyon.  

Tiningnan niya ng matalim si Yehni. Gusto niya itong batukan sa  ginawa nitong pagpayag sa ginawa ni Xander. Dahil sa nakita niya, parang  naiinis siya na hindi niya alam!  

“Mu—mundo? Ba—bakit ngayon ka lang?” pagaralgal na tanong ni  Yehni sa kaniya. Kusa itong dumistansiya kay Xander—pero bakit? Hindi ba  sila na ng kaibigan niya? Pero bakit parang lumayo ito kay Xander?  

“A—ano, kasi—“  

“Pasensiya ka na Yehni. Nagpaalam kasi ako kay Mundo na  maghahanap ako ng ka-date ngayong Valentines Day. At dahil pinayagan ako ni Mundo na ligawan ka, hindi na ako nahiyang sabihin sayo ang tunay kong  nararamdaman.” Si Xander bago ito ngumiti kay Yehni ng may buong galak.  

“To—totoo ba yun, Mundo?” mag pag-uusisang tanong ni Yehni sa  kaniya.  

Ano ang isasagot niya!? Kung magsisinungaling niya, siya ang lalabas na mali. Totoo namang nagpaalam si Xander sa kaniya na liligawan nito si  Yehni, pumayag naman siya. Kung sasabihin niya ang totoo, tiyak na—  “O—oo.”  

Isang malakas na sampal ang ibinigay sa kaniya ni Yehni. Sasagot pa  sana siyang muli ngunit sinampal siya muli nito. Mag-asawang sampal tuloy ang inabot niya dito.  

“Aww—Huwag ka ng magalit Yehni, nandito naman ako at—“ Hindi na  natapos ni Xander ang sinasabi nito dahil binayagan ito ni Yehni. Namilipit sa  sobrang sakit si Xander at gustuhin man niyang tulungan ang kaibigan ay  hindi niya magawa dahil baka siya naman ang karatihin nito. Buti na lang  sampal lang ang sa kaniya. At least, safe pa rin ang pagkalalake niya.  

“Ang kapal ng mukha ninyong dalawa para paglaruan ako! Ikaw  Mundo, manhid ka! At ikaw Xander, bastos ka! Yan ang dapat sa inyo!” sigaw  ni Yehni sa kanilang dalawa bago ito tumalikod para umalis.  

Hahabulin sana niya si Yehni ngunit agad itong humarap sa kaniya at  inambahan ng suntok kaya napa-atras siya. Mahirap ng sumugal at pilitin ang  taong ayaw makipag-usap dahil baka matulad siya sa sinapit ni Xander. 

Nang tuluyan ng makaalis si Yehni ay agad siyang hinawakan sa balikat  ni Xander. Ngumiti pa ito sa kaniya kahit alam niyang damang-dama pa rin  nito ang hagupit ng pagtuhod ni Yehni sa pagkalalake nito.  

“She’s tough!” si Xander.  

Tumango siya. “Yeah. Ano, hihirit ka pa?”  

“What? Me? Of course! I won’t let go of a woman like that!”  

Nagtaka siya. Kahit nakatikim na ito ng pambubugbog ni Yehni ay sige  pa rin ito. Imposibleng na love-at-first-hit itong si Xander! Kilala pa naman  niya ito. Pag may ginusto si Xander ay tiyak na gagawin nito ang lahat makuha  lamang ang naisin nito.  

“Are you serious Xander?”  

“Yeah. Just give me a couple of days and I’ll make that girl mine in no  time for sure!”  

ASAR na ibinato niya ang bag sa kaniyang kama.  

Kitang-kita ng mga kapatid niya ang pag-aalburuto niya. Simula kasi ng  pumasok siya sa kanilang gate hanggang sa makarating siya sa kwarto ay  damang-dama ng mga ito ang negatibong aura niya.  

“A—ate?” si Remi pagkatapos nitong buksan ang pintuan niya.  “May problema ba?” si Demi pagkatapos sumulpot sa likuran ni Remi.  

“Tubig ate, you like?” si Semi pagkatapos ilapag ang baso ng tubig sa  kaniyang lamesa.  

Sisigaw sana siya sa mga ito para sabihing “Leave me alone!” pero hindi  na niya nagawa. Bigla kasing sumulpot si Pemi sa paanan niya para  magpakarga. Nginitian niya ito at niyakap na lang ng mahigpit bago tuluyang  tumulo ang mga luha sa kaniyang mga mata.  

“Ati—Iyaken—Ati—Iyaken—“ pabulol na kantiyaw ni Pemi sa kaniya.  Gustuhin man niyang umiyak sa mga ito ay hindi na niya nagawa. Natawa kasi  siya sa boses ni Pemi at sa mga kapatid niya. Sa tuwing nakikita niya ang mga  ito ay gumagaan ang pakiramdam niya. Pakiramdam niya ay kahit anong  problema ang dumating sa kaniya ay tiyak na malalagpasan niya ang mga ito.  Sapat na ang mga ito para maging energy booster niya. 

“Dito nga kayo—payakap.” Malambing na sabi niya sa mga kapatid  bago niya niyakap ng sabay-sabay ang mga kapatid niya. Parang ang tagal  nilang hindi nagkita dahil sobrang busy siya sa trabaho. Lately, naiisip niyang  puro pinansyal na pangangailangan at personal na bagay lamang ang  kaniyang inaasikaso. Nakalimutan niyang may pamilya pala siyang  naghihintay at nagmamahal sa kaniya.  

“Ate, kung ano man ang dahilan kaya ka umiiyak, sorry ha.” Si Remi.  

Sumegunda naman si Demi. “Oo nga ate. Pinagbubutihan naman  naming ang pag-aaral eh.”  

“Ako! Ako! Nagtitipid na rin sa mga gastos! Saka naglilinis na rin ng  bahay!” pagdadahilan naman ni Semi. Magkasunod na batok naman ang  tinanggap nito mula kay Remi at Demi.  

Kusa siyang napangiti. Kahit ang dami niyang problema ay nakukuha  pa ring magbiro ng mga ito sa kaniya. Kayang-kayang magpakatotoo ng mga  ito sa kaniya. Bigla niyang naisip si Mundo. Bakit ito, hindi nito magawang  magpakatotoo sa kaniya? Hindi naman siya panget! At lalong hindi naman siya masunget para iwasan nito. Kakainis!  

“Ano ba kayo. Hindi kayo ang dahilan kung bakit ako nag-aalburuto ng  ganito.”  

Nagkatinginan ang mga kapatid niya sa isa’t isa. Bigla ay ngumisi si  Remi. “Kung ganun ate, bakit ka nga ba nag-aalburuto?”  

“At bakit parang ang bigat ng problema mo?” si Demi.  

Patay! Nag-uusisa na ang mga kapatid niya. Sasabihin ba niya ang totoo?  Tiyak, pag nalaman nilang si Mundo ang dahilan, guguluhin ng mga ito ang  boss niya! Kasi naman!  

“Si Kuya Mundo no!?” hula ni Pemi.  

Umiling siya. “Hi—hindi no! Kumain na nga tayo.”  

Sabay-sabay na umiling ang mga kapatid niya. “Lalab ni ati si koya  mondo!” hirit ni Pemi.  

Dedepensahan pa sana niyang muli ang kaniyang sarili ngunit  naghalakhakan na lang ang mga kapatid niya sa sinabi ni Pemi. Ang kyut  talaga ng boses nito kahit kailan. Kahit bulol ay masarap naman pakinggan sa  pandinig. 

NAGPATULOY pa ang kantiyawan ng kaniyang mga kapatid ngunit nang  makaramdam na ang mga ito ng gutom at pagod, kusa ng lumabas ng kwarto  ang mga ito para kumain. Nag-ayos na lamang siya ng kwarto pagkatapos niya  itong guluhin.  

Habang nag-aayos ay hindi niya maalis sa isipan ang sinabi ng mga  kapatid niya. Tama ang mga ito. Mahal nga niya si Mundo. Pero kung ayaw sa  kaniya ng lalake, dapat ay hindi na niya ipagpilitan ang sarili. Marami namang  lalake ang naglipana sa kalye. Siguradong makakahanap daw siya ng taong  magmamahal ng patas sa kaniya.  

Napa-isip siya. Tama ang mga ito. Pero sino? Biglang sumingit sa  isipan niya ang ginawang paghalik ni Xander. Para siyang naduwal  pagkatapos maaalala ang amoy nito! Mabango ito. Teka! Imposibleng nag iisip pa siya ng positibo tungkol sa lalakeng ito pagkatapos siya nitong halikan  ng walang permiso! Pero—bakit mabango ang unang salitang naisip niya  habang naisip niya ito?  

No way! Binastos siya nito at garapalang sinabi kay Mundo na  girlfriend na siya nito! Ang kapal talaga! Worst, ni hindi man lang sinuntok ni  Mundo ang Xander na iyon para ipagtanggol siya! Nakakainis!  

Wait—  

She was supposed to meet Mundo that time! Pero bakit si Xander ang  nakita niya? If she remember it well, nakausap niya si Mundo sa phone about  their meeting place. If that’s the case, sino ang nakausap niya sa phone? No  way! Imposibleng magkaboses lang sila ni Mundo dahil sa tono ng pananalita  nito, si Mundo talaga ang nakausap niya!  

Agad niyang kinuha ang kaniyang cellphone para kumpirmahin ang  number na tinawagan niya. Pagkakita niya sa numero ay napakagat na lamang  siya ng labi—kay Mundo nga ang numerong iyon! But how the hell in the first  place she met Xander anyway?  

Is that a coincidence or planned scene? Kung ano man ang sagot, aalamin niya ito! With or without anyone’s help—especially that no-good  Mundo! 

Chapter 13  

PABIGLA niyang binuksan ang pintuan upang gulatin si Mundo.  

Nakatanaw ito sa bintana na lagi nitong ginagawa sa tuwing may  malalim itong iniisip. Napahinto siya. Kung ano man ang iniisip nito ay  sisiguraduhin niyang hindi iyon matutuloy kung ito’y makakabuti para sa  sarili nito.  

Agad siya nitong kinausap at ngayon niya lang napagtanto na malapit  na pala ang Valentines Day. At isa lang ang ibig sabihin nito—every guy needs  a date. At yun ang problema ni Mundo!  

Nagpatuloy pa ang kanilang pag-uusap at nakatalikod ito sa kaniya.  Agad niyang nasulyapan ang cellphone ni Mundo na nakalagay sa ibabaw ng  desk nito. Agad niya itong kinuha at tinanggal ang SIM card na nakalagay  dito. Pagkatapos ay ipinasok niya ang SIM card nito sa hawak niyang SIM  Cloning Device na may kakayahang gumawa ng eksaktong kapareho ng SIM  card na pagkokopyahan nito. Mabilis pa sa kisapmata na natapos ang  prosesong at kasunod nito ay ibinalik niyang muli ang SIM card ni Mundo sa  cellphone nito.  

Agad siyang lumapit sa pintuan upang lumabas na ng opisina ni  Mundo. Kung mayruon mang tatawag kay Mundo ay may kakayahan na  siyang malaman ang anumang personal na komunikasyon na gagawin o  sasabihin nito.  

“Oo. So please…” sabi ni Mundo. Nagulat pa siya nang bigla itong  nagsalita ngunit kalmado niya itong sinagot. Hindi dapat nito mahalata na  pinakialaman niya ang cellphone nito.  

“Ok pare, no problem. Sige, maghahanap pa ako ng ka-date.” Aniya  bago siya tuluyang nakalabas sa opisina ni Mundo.  

“Sir Xander, ok na po ba si Sir Mundo?” agad na tanong sa kaniya ng  sekretarya nito.  

“Oo, tapos na.” Nginitian niya lang ito bago siya tuluyang lumabas sa  building kung saan naruon ang opisina ni Mundo.  

PAGKAPASOK niya sa kaniyang kotse ay agad niyang inayos ang settings ng  SIM card na pinagkopyahan niya.  

Pinili niya ang ikalawang pagpipilian. Ibig sabihin, lahat ng tawag o  text na makukuha ni Mundo ay dadaan muna sa kaniya. Kung gusto niyang  ipadala ito kay Mundo ay depende na sa kaniya iyon. Isa pa, kung  magpapadala siya ng mensahe o tatawag sa anumang cellphone ay lalabas ang  numero ni Mundo dahil nga kopya lamang ito ng orihinal na SIM card ni  Mundo.  

“Done. Now, all I have to do is wait.” Aniya sa sarili bago niya binuhay  ang makina ng kaniyang sasakyan.  

Paalis na sana siya nang biglang nag-ring ang cellphone niya. Agad niya  itong kinuha at nakita ang isang pamilyar na pangalan mula dito. Si Yehni. Ang babaeng kinahuhumalingan ni Mundo.  

Napakagat siya ng labi. Naisip niyang kung magkakatuluyan si Mundo  at Yehni ay tiyak na magiging maligaya ang dalawang ito. At hindi niya ito hahayaang mangyari dahil hindi pa tapos ang kaniyang paghihiganti. Kulang  pa ang pagdurusang naranasan nito sa pagkawala ng kaniyang ate.  

“Hello sir?” malambing na sabi ni Yehni sa kaniya. Tiyak, ang  inaasahan nitong marinig ay ang boses ni Mundo. At dahil kaya niya ring  manggaya ng boses ay iisipin nitong si Mundo ang kausap nito at hindi ibang  tao.  

“Bakit ka napatawag?” aniya, gamit ang boses ni Mundo.  

“May itatanong po sana ako ng personal sa inyo—sir?”  

Napalunok siya. Ano bang klaseng babae ito— sa boses pa lang ay  parang hindi na siya makakahindi. Ito ba ang nagustuhan ni Mundo kay  Yehni? Napakababaw naman kung ganun. “Sige, ano yun?”  

“Pwede po ba tayong magkita? Gusto ko yung walang makakakilala sa  atin—sir?”  

Halos tumulo ang dugo niya sa ilong sa narinig mula dito. Iba’t-ibang pangyayari ang naiisip niya. At bawat pangyayari na iyon ay—sabihin na  nating—nakakatindig balahibo! “Si—sige.”  

“Ok—sir. I-te-text ko na lang po sa inyo kung saan tayo pwede magkita.  B-y-e.” 

Magsasalita pa sana siya ngunit agad na nitong tinapos ang tawag. Nakahinga  na rin siya ng maluwag. Grabeng babae iyon! Kung siya nga si Mundo at  kaharap niya ito, marahil, nagahasa na siya ng babaeng iyon.  

Ewan ba niya pero nakaramdam siya ng inggit kay Mundo. Bakit ang  lalakeng iyon ay may karapatang maging masaya at siya ay wala? Iyon ba ang  kagustuhan ng kaniyang ate? Nakakainis. Nakaka-asar!  

Maya-maya lang ay may nag-text. Galing iyon kay Yehni. “Mall of Asia,  Baywalk. Before sunset dapat nandun ka na or else, wala kang hapunan. ^_^”  

Napangisi na lang siya pagkatapos niyang mabasa iyon. “What a girl…”  

DALAWANG oras bago mag-takipsilim ay nauna na siya sa lugar kung saan  sila magkikita ni Yehni. Hindi ganuon karami ang mga taong namamasyal  dito. Karamihan sa mga ito ay mga magkasintahang nag-uusap na para bang  sila lang ang tao sa lugar.  

Iti-next niya rin si Mundo gamit ang SIM card na naka-rehistro sa  pangalan niya at sinabi niya ang lugar at oras ng kanilang pagkikita. Ito na ang  tamang panahon upang umpisahan muli ang paghihiganti niya kay Mundo.  Tiyak na magiging maganda ang pagtatanghal na gagawin niya dahil alam  niyang siya ang magwawagi.  

Naisip niya na kung nandito lang ang ate niya, tiyak na kasama niya rin  ito. Pero hindi na mangyayari iyon dahil pinatay ni Mundo ang ate niya! Kung  sumunod lang ang ate niya sa plano ng kanilang grupo ay siguradong buhay  pa ito ngayon. Ngunit anong ginawa nito? Ito pa mismo ang sumira ng buong  plano nila at inalay ang buhay nito alang-alang kay Mundo!  

Isinuot niya ang paboritong jacket ni Mundo. Tiyak na iisipin ni Yehni  na siya si Mundo dahil halos magkapareho din sila ng laki ng katawan. Mas  matangkad ng kaunti si Mundo kaysa sa kaniya. Kunsabagay, mas matanda ng  dalawang taon sa kaniya si Mundo kung kaya mas senior ang pakikisama niya  dito. Pero palabas lang iyon. Ang hindi alam ni Mundo ay—  

Agad na may lumapit sa kaniyang babae at hinalikan siya sa labi.  Mainit ang halik na iginawad nito sa kaniya at nakakatukso ito kung walang  control ang isang tao sa sarili. Ngunit iba siya. Alam na niya na isa ito sa  maaaring mangyari ngunit hindi niya inaasahan na ang pinakahuli pa sa  listahan ang naganap.  

Pagkadilat ng mata nito ay nagulat ito sa nangyari. Hindi na  nakakapagtaka iyon dahil alam niyang hindi siya ang lalakeng inaasahan  nitong makita. Ngunit kalmado niya lang itong tinanong kahit na alam niya  kung sino ang babaeng humalik sa kaniya—si Yehni. 

“Excuse me?”  

“Wa—wala naman! A-akala ko ikaw ang boyfriend ko kaya yun! Si- sige,  bye!”  

Boyfriend? Pero imposibleng mangyari iyon dahil ayon kay Mundo,  wala silang relasyon ni Yehni. In fact, nung hinamon niya na liligawan niya si  Yehni ay hindi man lang ito tumutol o nag-usisa. Pero may naisip siyang  paraan. Kailangang mapanatili niya si Yehni sa lokasyon nila ngayon dahil  kailangang maabutan sila ni Mundo na nag-uusap upang mapagselos ito.  Sinabi nito ang kaniyang pangalan at sinabi rin rin niya na kaibigan niya si  Mundo. Kasabay nito ay sinabi rin niya na may alam siya sa lihim na pagkatao  ni Mundo at tungkol sa nakaraan nito. Dahil dito ay nagtagumpay siya na  mapanatili si Yehni sa lugar kung saan mismo darating si Mundo. 

Tumingin siya sa relo– it’s almost time for Mundo to show up. Mabilis  siyang lumapit kay Yehni at siniil itong halik. At ayon sa kaniyang plano, nakita ni Mundo ang kaniyang ginawa at mismong si Yehni ay nagulat rin sa  kaniyang ginawa. 

Chapter 14  

MAG-ISA siyang pumunta sa lugar kung saan sila magkikita ni Mundo.  

Ayon kasi sa text message nito, kinakailangan daw nitong ipagtapat sa  kaniya ang totoong nararamdaman nito.  

“There’s something wrong about that guy. Kung ano man yun,  malalaman ko rin pag nakaharap ko na siya ng personal.” aniya sa sarili  pagkatapos niyang marating ang lugar na pinag-usapan nila.  

Sa isang abandonadong warehouse sila magkikita. After lunch ang oras  ng kanilang tagpuan ngunit inagahan niya ng isang oras ang pagkikita nilang  iyon. Gusto kasi niyang malaman kung ano ang pina-plano ni Mundo.  

Para kasi sa kaniya, kakaiba ang nagiging pagkilos at pag-uugali nito.  Unang basa pa lang niya sa text message nito ay pakiramdam na niya ay may  mali sa paraan ng pag-te-text nito.  

Dahan-dahan siyang pumasok sa loob ng malaking warehouse. Hindi  ganuon kadilim sa lugar dahil na rin sa sinag ng araw na lumulusot sa sira-sira  nitong bubungan. Paghakbang niya ay nakaramdam siya ng takot. Takot na  ngayon lang niya naramdaman sa buong buhay niya.  

“Si—sino yan!? Mu—Mundo, ikaw ba yan? Hu—huwag mo akong  bibiruin ng ganyan ha! Alam mong takot ako sa multo!”  

Humakbang siya paatras ngunit hindi naging sapat iyon upang  maibsan ang kaniyang takot. Hahakbang pa sana siyang muli ngunit may  malamig na hangin ang pumalibot sa kaniya na lalong nagpadagdag ng takot  na kaniyang nararamdaman.  

Gustuhin man niyang maiyak ay hindi niya magawa. Natatakot siya  ngunit ayaw niyang ilabas iyon dahil tiyak niyang lalo lang siyang  pagtatawanan ng taong nananakot sa kaniya. At tiyak niyang hindi si Mundo  iyon dahil—dahil—  

“Yehni, ano ka ba naman! Don’t tell me natatakot ka sa akin?” sabi ng  boses at kilala niya kung kaninong boses iyon—dahil kay Mundo iyon!  

Napangiti siya at parang bula na nawala ang kaniyang kaba. “Pasaway  ka Mundo! Lumabas ka na nga diyan! Huwag ka ng makipagtaguan sa akin!  Kanina mo pa ako tinatakot!”  

“Ikaw talaga Yehni, hindi ka na mabiro. Sigurado ka bang wala kang  kasama?” 

“Oo! Sabi mo kasi dapat mag-isa lang ako pumunta dito, diba?”  

Magsasalita pa sana siyang muli nang biglang sumarado ang pintuan  ng warehouse. Napalingon dito at nakita ang anino ng isang lalake na  nagtatago sa kadiliman.  

“Mabuti naman kung ganuon—Yehni.”  

“I—Ikaw!?” Napahawak na lamang siya sa kaniyang mga labi pagkakita  niya sa taong nagpakita sa kaniya. At gaya ng kaniyang inaasahan, hindi ito si  Mundo na kilala niya. Ginaya lang nito ang boses ni Mundo!  

“KYRO! Kailangan ko ng tulong mo pati na rin si Resty!” halos nag-uunahan  ang mga salitang lumalabas sa mga bibig ni Mundo pagkatapos na iangat ni  Kyro ang telepono.  

“Mundo? Anong problema? You sound—terrible.”  

“Sinabi mo pa! Remember Xander? Yung isa sa mga tumulong sa atin  para matapos yang kaso ni Kairi? I think he’s up to no good!”  

“Teka, hussle down pare. Ano bang nangyayari?”  

“I’ll keep it short and simple na lang. Yehni…”  

“Yehni? What about Yehni?”  

“Yehni is in danger!”  

“What!? Te—teka! Nasaan ka ba?”  

“Papunta ako sa lugar kung saan kami magkikita ni Xander. Sinabihan  niya ako na pumunta mag-isa para pag-usapan ang tungkol kay Yehni. But I  don’t believe sa anumang sasabihin niya.”  

“So what do you want me to do?” tanong ni Kyro sa kaniya pagkatapos  na sumenyas kay Kairi na kinakailangan nilang mag-ayos ng sarili dahil may  lakad silang importante.  

Huminga muna ng malalim si Mundo bago ito dahan-dahang lumiko sa  kanto papalapit sa tagpuan nila ni Xander. “I want you to—“  

“XANDER!? Why are you—“ 

“Surprised to see me, Yehni?” nakangising bati ni Xander habang  nilalaro nito ang mahabang bala sa mga palad nito. “I guess not. Oh, you’re  expecting Mundo nga pala, diba?”  

Umatras siya papalayo dito. “Siyempre, siya ang nag-text sa akin eh.  Nasaan siya!? Narinig kong nagsasalita siya kanina!”  

Umubo ng mahina si Xander bago nito pinalitan ang boses na gamit ni  Mundo. “Ikaw talaga Yehni, hindi ka na mabiro. Sigurado ka bang wala kang  kasama?”  

“No… no way! Don’t tell me…”  

“Bakit Yehni, mahal mo ba ako?” sabi ni Xander gamit ang boses ni  Mundo.  

“St—stop!”  

“Ikaw mahal kita pero bakit ako, hindi mo ako kayang mahalin?”  “I said stop it!”  

“Bakit? Dahil ba sa hindi ko makalimutan si Zeni?”  

Tatakbo sana siya papalapit kay Xander upang sampalin ito ngunit  hindi niya namalayan na nasa harapan na pala niya ito. “Why are you doing  this?”  

“Simple lang, dahil—“  

Biglang bumukas ang gate at tumambad sa harapan nila si Mundo.  “Xander!”  

Lumingon naman si Xander sa kinatatayuan ni Mundo bago ito  humalakhak ng malakas. “Sa wakas, dumating ka rin sa oras, Mundo.”  

“Mundo…” bulong niya sa sarili habang ipinapanalangin niya na sana  ay matapos na ang kaguluhang ito. Gustuhin man niyang konsolahin si  Xander ay hindi niya magawa dahil hindi niya alam kung ano ba talaga ang  tunay na dahilan kung bakit nagkakaganito ito.  

“Yehni…” sabi ni Xander sa kaniya bago ito bumunot ng baril saka  itinutok sa kaniya. “Pinatay ni Mundo ang ate ko. Nauunawaan mo bang nararamdaman ko?”  

Halos mabuwal siya sa kaniyang kinatatayuan pagkatapos marinig ang  mga sinabing iyon ni Xander. Kung gayon, ito pala ang nakababatang kapatid  ni Zeni. Pero—kulang pa—kailangan pa niyang malaman ang mas malalim na  rason kung bakit nagagalit ito.  

“Hi—hindi…” payak na sagot niya dito.  

“Ganun ba?” mabilis na inilipat ni Xander ang pagkakatutok ng baril kay Mundo bago nito kinalabit ang gatilyo. Sapol sa binti si Mundo na naging  dahilan upang bumagsak ito sa sahig.  

“Mundo!” lalapitan sana niya ito ngunit agad siyang sinabunutan ni  Xander na naging dahilan upang hindi siya makalapit dito. “A—anong ginawa  mo!?”  

“Gusto ko lang iparamdam sa iyo… at sa kaniya kung ano ang sakit na  nararamdaman ko ngayon! At alam mo ba kung ano ang nalaman ko?”  

“A—ano?” halos mapasigaw siya sa sakit dahil sa higpit ng  

pagkakahawak ni Xander sa buhok niya.  

Inilapit naman nito ang bibig sa tenga niya bago ito bumulong sa  kaniya. “Kahit nasaktan ko na si Mundo at nakita kong naghihirap ka, hindi  pa rin maalis ang sakit na nararamdaman ko!”  

“Xa—Xander… tigilan mo na ito… please…” maluha-luha niyang sabi  bago niya hinawakan ang mga kamay nito na nakahawak pa rin ng mahigpit  sa buhok niya. “Makakapagsimula ka pa ulit, sigurado ako diyan…”  

“I—imposible yang sinasabi mo…” bulong nito sa sarili bago nito  ipinulupot ang isa nitong kamay sa kaniyang leeg. Maya-maya lang ay  dumating ang mga pulis at mabilis na pinaligiran si Xander upang hindi ito  makatakas.  

“ANDY! Wait!” sigaw ni Zeni pagkatapos nilang makalabas ng kampo.  

Kabilang sila sa mga rebelde na ang layunin ay ipagtanggol ang mga  magsasaka laban sa mga taong gustong kumamkam ng mga lupain nito.  

“Ate! Nakapag-desisyon na ako, sasali na ako sa rebolusyon para  matapos na ang pang-aaping ito!”  

Hinatak naman siya ng kaniyang ate sa lugar kung saan walang  makakarinig sa pag-uusapan nila. “Andy! Ayokong piliin mo ang pagkakamaling ginawa ko noon. Oo, galit ako sa mga kaaway natin dahil kung  wala sila, buhay pa sana ang mga magulang natin. Pero hindi ito ang tamang solusyon sa problemang dinaranas natin. May batas tayong dapat sundin at 

iyon ang hindi na kayang sundin ng grupo natin. Lumalagpas na tayo sa bakod 

ng katwiran!” 

Nagpumiglas naman siya. “Anong nangyayari sayo ate? Nakilala mo 

lang yang sundalo na yan, ganyan ka na mag-isip!? Nakalimutan mo na ba ate, 

isa kang espiya! At bilang espiya, wala kang karapatang magpadala sa 

emosyon mo!” 

Niyakap siya ng kaniyang ate. “Andy, tigilan na natin ito, please? 

Magsimula tayong muli. Kakausapin ko si Mundo tungkol dito.” 

“At anong gagawin niya pag nalaman niya ang mga sekreto mo ate? Sa 

tingin mo ba, maniniwala siya sayo? Rebelde tayo ate! Rebelde!” sigaw niya 

bago siya lumayo dito. 

Nang makalayo siya sa kaniyang ate ay nakita niya sa malayo ang 

kanilang pinuno na kakatapos pa lang magsindi ng sigarilyo. “Andy, halika 

dito.” 

Lumapit siya dito. “Ano po iyon, Hukom?” 

“Nakakuha kami ng tip na magkikita ang ate mo at ang 

kinahuhumalingan nitong si Mundo. Gusto kong patayin mo ang lalakeng iyon 

at kapag nagawa mo iyon, kalilimutan ng grupo ang ginawang paglabag ng ate 

mo sa ating batas. Kapag hindi mo iyon nagawa, ako mismo ang papatay sa 

ate mo at sisiguraduhin kong pagsisisihan mo ang hindi pagsunod sa mga 

hatol ko.” 

Hindi siya makapaniwala sa narinig niya. Paano nito nalaman ang mga 

pinag-usapan nila? Naglagay kaya ito ng bug sa damit niya o kaya sa ate niya 

kung kaya’t narinig nito ang pinag-usapan nila kanina? 

“Ma—susunod po ang hatol ninyo, Hukom.” 

NANG gabing din iyon ay agad siyang pumuwesto sa lugar na makikita niya 

ang kabuuan ng restaurant kung saan magkikita ang ate niya at si Mundo. Isa 

lang ang misyon niya sa gabing ito—ang patayin si Mundo. 

May ilang oras din ang lumipas bago niya namataan ang ate niya na 

nauna sa lugar kung saan sila magkikita. Bakit ba ang ate na lang niya ang 

laging nagsasakripisyo sa kanilang dalawa? Samantalang siya ay— 

Hindi bale, sa pagkakataong ito, siya naman ang magtatanggol sa ate 

niya! Sisiguraduhin niyang ma-ku-kumpleto niya ang misyon upang 

mapatawad na ang ate niya sa kasalanan nito laban sa kanilang Hukom. Maya-maya lang ay pumasok si Mundo. Agad niyang itinutok ang 

sniper rifle sa mukha nito ngunit agad na humarang naman ang ate niya kung 

kaya’t hindi niya ito makalabit. 

Pumuwesto sila malapit sa bintana. Magandang pagkakataon ito upang 

mapadali ang pag-asinta niya sa pagmumukha ng Mundo na iyon. Nang paupo na sila ay humarang na naman ang ate niya sa harapan ng target niya. 

Gustuhin man niyang pagsabihan ito ay hindi niya magawa dahil sikreto ang 

misyon niyang ito. 

Pagkatapos nilang umorder ay narinig niya na nagsimulang 

magpatugtog ng musika ang mga musikero sa loob nito. Lihim siyang 

naglagay ng bug sa damit ng ate niya upang marinig niya ang mga paguusapan nito. 

“Honey, ang pagmamahal ko sayo ay tulad ng mga ilaw na yan sa labas. 

Kahit kailan, hindi ito mawawala kahit ang mga nakapaligid sa mga ito ay 

kadiliman.” Sabi ng kaniyang ate habang kausap si Mundo. 

Nakakainis! Bakit sa dinami-dami ng lalake sa mundo ay bakit ito pang

lalakeng ito ngayon ang nagawang mahalin ng kaniyang ate? Pwede namang 

iba na lang na kahanay nila pero bakit ito pa? 

“—I will always be at your side and I will always love you. I will be your 

all.” 

Hindi niya maiwasang malungkot sa narinig niya mula sa kaniyang ate.

Sana, sa kaniya na lang nito sinabi iyon at hindi sa lalakeng iyon! 

Niyakap ng kaniyang ate si Mundo at nagkaruon siya ng pagkakataon 

upang makakuha ng clear shot mula sa kaniyang target. Mabilis ang 

pangyayari. Kinalabit niya ang gatilyo ngunit agad na humarang ang kaniyang 

ate sa daan kung saan patungo ang kaniyang bala. Tinamaan ang kaniyang ate

at hindi ang kaniyang target. Mabilis itong bumagsak sa sahig at kitang-kita 

niya kung papaano inilayo ni Mundo ang kaniyang ate papalayo sa bintana 

kung saan niya ito nakitang huling nakatayo. 

Sa mga oras na iyon, ang tanging huling narinig niya mula sa bug nito 

ay, “Andy, I lo—“

Chapter 15 

HABANG hawak ni Xander ang kaniyang buhok ay nasulyapan niya sina 

Kyro at Resty na tila nag-aabang ng pagkakataon upang mailigtas siya sa 

kamay nito. Sinenyasan siya ni Resty na dumapa pagkatapos na makabilang 

ito ng tatlo. 

Isa— ayon sa daliri ni Resty. 

“Huwag Resty! Hindi mo nauunawaan ang sitwasyon!” bulong niya sa 

sarili habang sinusuri ang kabuuan ng paligid. Ayaw man niyang maniwala sa 

nakikita ngunit marami na palang mga pulis na nakapalibot sa kanila. 

Dalawa— 

“Mundo! Sisingilin na kita ngayon!” sigaw ni Xander pagkatapos nitong 

bitawan ang kaniyang buhok at itutok ang baril kay Mundo na katatapos pa 

lang tumayo. 

Pagkabilang ng tatlo ni Resty ay isang malakas na putok ng baril ang 

umalingawngaw sa kabuuan ng paligid. Sa puntong iyon, hindi si Mundo ang 

higit niyang pinag-aalala kundi si Xander na punong-puno ng pait at 

kalungkutan. Ngayon, nauunawaan na niya kung ano ang sakit na 

nararamdaman nito. 

Pagkadilat niya ng kaniyang mga mata ay saka niya lang napansin na 

nakahiga na pala silang dalawa ni Xander sa sahig. Tiningnan niya ito kung 

maayos pa ba ang kalagayan nito. Maya-maya lang ay umubo ito at dalidaling huminga ng malalim. Maayos ito. 

Samantalang siya naman ay tuluyang inihiga ang sarili sa sahig. 

Pakiramdam niya ay pagod na pagod siya at nag-aalab ang kaniyang buong 

katawan. Pagkaraan naman ng ilang sandali, naging malamig naman ang 

kaniyang pakiramdam. Sa isip niya ay naging maayos ang lahat—at mabuti 

naman kung gayon. 

Hinipo niya ang kaniyang balikat at naramdaman niya ang mabilis na 

pagtagas ng pawis na nagmumula dito. Tiningnan niya kung ano ito sa 

pamamagitan ng pag-angat ng kaniyang kamay mula sa lebel ng kaniyang 

mata. 

“Dugo? Bakit? Anong nangyari?” bulong niya sa sarili habang pilit na 

inaalala kung paano siya nagkaruon ng dugo. 

Bigla ay bumalik sa alaala niya ang nangyari. Pagkabilang ni Resty ng

tatlo ay agad niyang itinulak si Xander sa sahig upang makailag ito sa balang posibleng tumama dito. Sa kasamaang palad ay nadaplisan ng bala ang 

kaniyang balikat ngunit hindi niya iyon agad nahalata. 

“Yehni!” sigaw ni Xander pagkatapos nitong makabangon. Kasunod 

nito ay sumenyas si Mundo na huwag magpapaputok. Nakita ni Xander ang 

ginawang pagsenyas ni Mundo ngunit hindi niya iyon pinansin. Mas inaalala 

niya ang kalagayan ni Yehni ngayon. 

“Bakit mo ako iniligtas?” tanong ni Xander sa kaniya. “Sinubukan

kitang patayin sa harapan ni Mundo pero iniligtas mo pa rin ako.” 

Kasunod nito ay kasalukuyan na ring lumalapit si Mundo malapit sa 

kanilang dalawa habang akay ito nila Resty at Kyro. Tinitigan niya sa mga 

mata si Xander at pilit niyang gustong abutin ang pisngi nito ngunit hindi niya 

magawa dahil sa sugat na natamo. “Kasi…” 

Lumapit si Xander at kusa nitong pinahawak ang pisngi nito sa kamay 

niya. “Kasi ano?” 

Nginitian muna niya ito bago niya ito sinagot. “Kasi matigas ang ulo 

mo. Sing-tigas ng ulo ng mga kapatid ko.” 

“Nagpapatawa ka ba!?” 

“Hindi naman…” 

Maya-maya lang ay naglabasan na rin ang mga pulis sa paligid nila. 

Sumenyas na ang pulis upang madala siya sa ospital ngunit sinenyasan niya si 

Mundo na kaya niya pang tiisin ang sugat na natamo niya. Kung meron mang 

sugat na dapat gamutin ay walang iba kung hindi ang sugat na dala-dala ni

Xander. Isang sugat na hanggang ngayon ay hindi pa naghihilom. 

“Aaminin ko, nagalit ako kay Zeni dahil siya ang dahilan kung bakit

naguguluhan pa rin si Mundo tungkol sa nararamdaman niya. Pero 

pagkatapos kong marinig ang kwento mo, parang mas nagalit ako sa sarili ko 

kesa sayo o kay Zeni kaya humihingi ako ng tawad.” 

Hinintay niya ang sasabihin ni Xander ngunit tumalikod na lamang ito 

at lumapit sa pulis. Inilahad nito ang dalawang kamay nito hindi upang 

ipagpatuloy ang laban nito kung hindi upang isuko ang sarili nito sa mga 

pulis. Gustuhin man niyang habulin ito upang kunin ang sagot nito ay hindi 

niya magawa dahil na rin sa sobrang pagod. Kasunod nito ay mabilis siyang 

dinala sa ambulansya upang madala siya sa ospital. Sumabay na rin si Mundo 

sa ambulansya dahil may tama rin ito ng bala. NANG isasakay na si Xander sa loob ng patrol car ay agad na humabol si Kyro 

upang makausap ito. 

“Xander, teka!” 

Lumingon si Xander kasabay ang mga pulis na may hawak dito. “Kyro– 

I remember you.” 

“May itatanong lang ako na isang bagay sayo.” 

“Sige, ano yun?” 

“May balak ka bang patayin si Mundo?” 

“Oo. Kaya lang naki-alam kayo.” 

“Ganun ba…” Sinenyasan ni Kyro ang imbestigador na kumuha ng baril 

ni Xander at lumapit ito sa kanila. “Inspector, please explain.” 

Ipinakita nito ang baril ni Xander na nakalagay na sa plastic bago ito 

nagsalita. “Itong baril na ginamit mo, isa lang ang bala na nakita namin. Isa 

pa, gumamit ka ng bala na kahit tumama sa katawan ng tao ay hindi kayang 

makapinsala ng talagang delikadong pinsala. Ang ibig sabihin–” 

“– plinano mo ang lahat ng ito pati ang pagkakahuli sa iyo.” 

“Hindi ko alam ang sinasabi mo Kyro.” 

Ngumiti lamang si Kyro. “Kahit magsinungaling ka, hindi lulusot ang 

pagtanggi mo. Bakit?” 

“Bakit pati ikaw Kyro nakikialam ka sa gulo ng may gulo?” 

“Hindi ako nakikialam. In fact, gusto kong magpasalamat sa iyo dahil 

ikaw ang pangunahing rason kung paano namin nailigtas si Kairi noon. Ang 

gusto ko lang malaman ay ang tunay mong dahilan kung bakit mo ginagawa 

ito.” 

Napabuntong-hininga si Xander bago niya sinagot si Kyro ng 

deretsahan. “Gusto ko ng makita ang ate ko sa isang paraan na alam kong 

dadalhin ni Mundo ang lahat ng pinapasan ko ngayon. Pero may isang factor 

na hindi ko inaasahan kaya hindi natupad ang lahat ng plano ko.” 

“At ang factor na iyon ay si Yehni, diba?” “Oo. Ngayon ko lang napagtanto na halos magkasing-ugali sila ng ate 

ko. Worst, pati ata ang nararamdaman nila ay iisa din.” 

“At ano naman yun?” 

“Pareho nilang minahal si Mundo sa paraang hindi ko talaga 

nauunawaan. But look what happened? Namatay ang ate ko at nasugatan pa si 

Yehni dahil sa kagagawan ko.” 

“Nagsisisi ka ba sa ginawa mo?” 

Sa tanong na iyon, maging ang dalawang pulis na may hawak sa kaniya 

ay napatingin sa isasagot ni Xander. “Hindi. I cannot undo what is done. After 

all, huli na ang lahat para sa akin.” 

“I see…” Tumalikod na si Kyro upang magpaalam at nagsimula na itong 

maglakad papalayo. 

“Kyro, wait.” 

Lumingong muli si Kyro. “Bakit?” 

“Kung ikaw ang nasa kalagayan ko, gagawin mo rin ba ang ginawa ko?” 

Ngumiti lamang si Kyro kay Xander. “Hindi ko alam. Siguro– matagal ng 

patay si Mundo sa akin. At alam mo ba kung bakit?” 

Umiling lamang si Xander. 

“Dahil malinis ang puso mo at yun ang pumipigil sayo para bawiin mo 

ang buhay na pagmamay-ari ni Mundo. Isa pa, siguradong aawayin ka ng ate 

mo pag nagkita kayo sa kabilang buhay dahil pinasunod mo agad si Mundo.” 

Ngumiti si Xander bago ito tumalikod kay Kyro. Pagkasakay nito sa 

patrol car ay isang bagay lamang ang pare-pareho nilang naramdaman sa 

pagkakataong iyon– at iyon ay walang iba kung hindi– kapayapaan. 

SA OSPITAL kung saan dinala sina Mundo at Yehni… 

“Ano Yehni, ok ka lang?” pag-aalala ni Cathy habang maluha-luha ito sa 

sinapit ng kaibigan. 

“Dios ko day! Sa dinami-dami ng pwede mong saluhin, bala pa! What’s 

going on to your mind?” sapaw ni Danica. Kayong dalawa, tigilan niyo na nga yan! Kita nyong nagpapahinga na 

itong si Yehni eh.” awat naman ni Kairi sa dalawa. “Yehni, don’t mind this 

two. For sure, happy lang ang mga yan na makita ka kasi ok ka na.” 

“Kayo talaga. Thanks ha?” 

“Walang anuman! Teka, di mo ba kakausapin si Mundo? Kanina pa yan 

sa kabilang kama oh, ni hindi mo man lang kinikibo?” tanong ni Danica sa 

kaniya. 

“Natutulog eh. Isa pa, ayaw ko ng maging pabigat sa kaniya.” 

Tumahimik ang kabuuan ng silid kung saan sila lahat naruon. Buti na 

lang at mayruon silang nakuhang semi-private room sa ospital. At least, hindi 

na nila kailangan pang magpalipat-lipat ng kwarto upang kamustahin ang isa’t 

isa. 

Maya-maya lang ay nagsalita si Mundo. “Hindi ako tulog.” 

“Kitams!” sigaw ni Danica. “O kausapin mo na!” 

“Ayaw.” sagot ni Yehni. 

Lumapit naman si Resty kay Danica bago sila nito sinenyasan na iwan 

muna ang dalawa sa kwarto upang makapagsarilinan. Hindi na muling nagingay si Danica, bagkus ay lumabas ito ng kwarto kasabay sina Cathy at Kairi. 

Ngayon, silang dalawa na lang ni Mundo ang nasa loob ng kwarto. 

“I know masama ang loob mo sa mga nangyari and because of that, I 

want to say sorry.” panimula ni Mundo. 

“Sorry din.” 

“Wala ka man lang ibang sasabihin?” 

“Wala.” 

Naihilamos ni Mundo ang mga kamay nito sa mukha. Parang naiirita 

ito sa kinikilos niya. Eh sa anong magagawa niya, talagang wala naman siyang

masasabi o alam na sabihin dito. 

“I never thought na parte pala ng revolutionary group si Zeni. Ang 

inakala ko na simpleng investigation mission ko para sa kaniya ay isa palang 

napaka-komplikadong bagay. Kung alam ko lang na madadamay kayo, hindi

ko na sana pinagbigyan ang sarili ko upang tapusin ang mga bagay na inaakala 

kong tama.” Huwag mong sisihin ang sarili mo.” 

“Yun lang? Magsalita ka naman. Ang hirap kaya mag open-up ng 

nararamdaman!” 

“Wala ako sa mood Mundo. I want to rest.” 

“Yan ba talaga ang gusto mo?” 

“Oo. So please, magpahinga na lang tayo para makalabas na agad tayo 

dito.” 

Tumahimik ang paligid ngunit hindi pinabayaan ni Mundo na manatiling

gayon iyon. “Do you hate me?” 

“No.” 

“Mahal mo ba ako?” 

Hindi siya agad nakasagot. Gustuhin man niyang sagutin ito ng oo ay

parang hindi niya kayang sabihin ito ng buong-buo. Natatakot siyang mahalin 

ito dahil baka muling mawala ito sa kaniya. At yun ang kinatatakot niya.

“Hindi ko alam and I don’t want to answer it. Simula nung may 

nangyari sa atin sa beach, umasa ako sa maraming bagay. Hindi ako nagtira 

kahit isa para sa sarili ko and yet, you left me. Worst, parang nagsisimula na 

akong maniwala na hindi mo talaga kayang magmahal.” 

“Did you really mean what you said?” 

“Like I said, I don’t know Mundo. Magulo pa isip ko.” 

“But I love you Yehni! Anong gusto mong gawin ko para maniwala ka 

sa akin?” 

Napapikit siya. Ayaw niyang saktan si Mundo at gusto niyang 

tanggapin ang pag-ibig nito. Pero parang ang daming pumipigil sa kaniya. 

Wala na siyang ibang paraan kung hindi sabihin ang gusto niya. Pagbibigyan 

niya ito sa huling pagkakataon. 

“Kung iibigin kitang muli, gusto kong ibigay mo ang tatlong bagay na gusto 

ko.” 

Napabangon si Mundo sa kinahihigaan nito. Kinuha nito ang baston sa 

tabi ng kama nito na naging silbing suporta nito upang makalapit sa kaniya. 

Para itong bata na ngumingiti at naghihintay sa sasabihin niya. “Sige kahit 

ano! Game!Nginisian lamang niya ito. “Sigurado ka?” 

“Oo! Siguradong-sigurado.” 

Sinenyasan niya ito na ilapit ang tenga nito sa kaniya dahil ibubulong 

niya ang gusto niya dito. Pagkalapit ng tenga nito ay binulungan niya ito. 

“Gusto kong bigyan mo ako ng triplets. Kaya mo ba?” 

Halos namilog ang mata ni Mundo sa gulat. Hinalikan siya nito sa ilong 

bago siya nito sinagot. “Depende sa genes natin yan kung kakayanin. Sa tingin 

mo ba pwede?” 

Tumango siya na parang nang-aasar. “Actually, may history kami na 

yung isa kong tita nagka-triplets. Eh parang naiinggit ako kaya dapat ako din.” 

“Ganun ba…” Inilapit ni Mundo ang mukha nito sa kaniya saka siya 

nito siniil ng halik. “Sisimulan na ba natin dito?” 

Binatukan niya ito. “Ano ka ba! Magpagaling ka muna!” 

“Hindi, pwede na yan!” 

“Ano ka, hilo? Injured ka kaya!” 

“Yung paa ko lang ang injured, hindi yun ano ko.” sabay ngisi ni Mundo 

sa kaniya. 

Napabuntong hininga na lamang siya bago niya ito niyakap ng buong 

higpit. “Bahala ka na nga, kulet mo!” 

“Sa wakas, sumuko ka rin.” anito bago sinagot ang yakap niya. 

END