Chapter 2

Nakangiti ako habang nakamasid sa lalakeng pasuray-suray ang lakad papasok sa condominium na inookupa niya.

Nang masigurado kong nakasakay na siya sa elevator papunta ng 20th floor na kinaroroonan ng unit niya ay mabilis na din akong kumilos para sumunod sa kaniya.

Sa lobby ay nakita ko ang isang staff na binayaran namin ng mommy ni Alwin para sa kaniyang spare key.

Nag-alangan pa siya, marahil ay natatakot. Kapag nalaman ng management ay malamang tanggal siya.

Sinabi ko sa kaniya ng paulit-ulit na fiancee ako ni Alwin. Gusto ko lang siyang isurpresa. Dahil do'n, binigyan ko siya ng bonus.

Medyo kabado ako habang nakatingin sa numero na pumapatak sa elevator habang paakyat ako sa 20th floor. Nang magbukas ang elevator ay dahan-dahan akong naglakad papunta sa unit niya.

Luminga-linga pa ako na parang may gagawin akong kalokohan. Hindi naman totally na kalokohan ang gagawin ko.

Ikakasal na din naman kami, sinisigurado ko lang na wala na siyang lusot. Baka makagawa pa ng paraan para hindi matuloy ang kasal namin. Mahirap na.

Siya pa lang ang lalakeng nagustuhan ko. Madami naman akong manliligaw pero wala talaga akong matipuhan sa kanila.

Ayaw ko ng mga ka-edad ko lang. Mas gusto ko ang matured gaya ni Alwin na 28 years old na.

Sabi nila mas magaling daw mag-handle ng relasyon ang mga mature na lalake at sweet daw. Pero okay na din na magaling siya mag-handle ng relasyon. 'Di na ako hihirit pa sa sweet dahil nunka na maging sweet siya sa akin.

Nanginginig ang kamay ko habang pinapasok ang susi sa key hole ng door knob. Nang marinig ko itong mag-click ay nagsimulang mag-alburoto ang aking dibdib.

Parang mga kabayo na nagkakarerahan ang bilis ng pintig ng puso ko.

Dahan-dahan kong pinihit ang door knob at ng magbukas ay bahagya muna akong sumilip sa maliit na awang ng pinto bago ko binuksan. Saktong kasya lang ang katawan ko sa ginawa kong awang.

Maingat kong sinarado ang pinto. May apat na pinto ang unit ni Alwin, isa sa mga iyon ang master's bedroom na kinaroroonan niya.

Ang unang pinto na nabuksan ko ay ang kaniyang study table. Napakarami niyang libro na natitiyak kong puro tungkol sa business lahat. Sinarado ko ito at sunod na binuksan ang sumunod na pinto.

Mga gymn equipments ang bumungad sa akin sa sumunod na kuwarto. May sarili siyang gymn. Kaya naman napakaganda ng katawan ng future asawa ko.

Nangiti ako sa kaisipang magiging mag- asawa na kami, soon.

Nang mahanap ko ang kaniyang kuwarto ay maingat akong naglakad palapalit sa kama na tinutulugan niya. Hindi na niya nagawang magpalit ng damit sa kalasingan at mahimbing na ang tulog.

Nilapitan ko siya at kinalas ang mga butones ng polo niya. Nahirapan akong hubarin ito kaya naman ang slacks niya ang sinunod ko. Nang mahubad ko ay di ko maiwasan ang sunod-sunod na paglunok. Nanunuyo ang aking lalamunan habang nakapako ang aking mata sa malaki niyang umbok sa harap.

Hindi ko naman na siguro kailangan pang hubarin ang kaniyang briefs. Namula ako sa kaisipang ako pa ang maghuhubad ng briefs niya.

Hinubad ko na din ang lahat ng damit ko at ang panty ko lang ang tinira ko. Nahiga ako sa tabi niya at humilig sa kaniyang dibdib.

Tumili ang utak ko ng mapagtanto ang aming itsura. Pakiramdam ko tuloy ay

namumula ang aking mukha. Malakas din ang pagtambol ng aking puso.

Bigla akong nakaramdam ng init kaya naman tiningala ko ang mukha ni Alwin. Napakaguwapo niya talaga kahit tulog. Nangiti ako.

Sana, magawa mo akong mahalin. Promise magiging mabuti akong asawa, wika ko sa aking isip.

NAgising ako sa ingay, gusto ko pa sanang bumalik sa pagtulog ng mapagtanto ko kung nasaan ako. Mabilis akong bumangon at pinantakip ang kumot sa hubad kong katawan.

Naririnig ko ang mga pamilyar na boses kaya naman bigla akong kinabahan.

Ngayon ko lang napagtanto kung ano ang kalokohan na ginawa ko.

Sumilip ako mula sa awang ng pinto ng kuwarto ni Alwin. Kita ko ang hubad baro na likod niya. Nakasuot na siyang khaki shorts. Nakapamaywang siya at natitiyak kong masama ang timpla ng mukha niya

habang nakikinig sa sinasabi ng mommy niya na dinig ko kanina ang boses.

"Magpakasal kayo as soon as possible," utos ng mommy niya. Nangiti naman ako ng hindi ko sumagot si Alwin. Mukhang tanggap na niya na akin talaga siya.

"Kung gusto niyo kahit ngayon pa," sagot niya na siyang kinalaki pa ng mata ko.

"Kakausapin ko ang parents niya para sa mabilisang pag-organize ng kasal niyo," wika ni ma'am bago bumuntong hininga ng malakas.

"Kahit sa huwes na lang, napag-usapan na namin kagabi na huwag ng enggrande na kasal," sagot ni Alwin. Napakunot tuloy ang noo ko. Ano ba ang pinagsasabi ng lalake na 'to? Hindi nga kami nag-uusap at ang huli naming pag-uusap ay inutusan pa niya akong umatras sa kasal.

Nang magpaalam na ang mommy niya ay mabilis akong bumalik sa kama at nagkunwaring tulog.

Narinig ko ang paglapat ng pinto pasara at sunod ay ang mga hakbang niya palapit sa kama.

Nanigas ako at halos hindi huminga habang nagkukunwari pa ding tulog.

"I know you're awake, bitch," wika niya. Nasaktan ako sa tinawag niya sa akin pero pinili ko pa ding magkunwari na tulog kahit pa alam niyang nagkukunwari lang ako.

"You're a desperate, slut," turan niya ulit. Para akong nagsisi sa ginawa ko dahil sa mga mapanghusgang binibitawan niya na salita sa akin ngayon.

Pero, hindi! Mahal ko siya.

Naramdaman kong naupo siya sa gilid ng kama at sunod kong naramdaman ang kaniyang kamay sa aking panga. Madiin ang pagkakahawak niya roon kaya naman napaigik ako sa sakit.

"Your name doesn't fit you, they should have name you Magdalena instead of Maria Pauline," pang-iinsulto niya sa akin.

Napaluha ako pero hindi pa din ako nagmulat ng mata. Hindi ko kayang salubungin ang matapang niyang titig dahil base sa sinasabi at kinikilos niya. Alam kong galit na galit siya.

"Fix yourself, we're getting marry in a few hours. Don't expect a grand wedding."

"I won't give you your dream wedding, you don't deserve it," madiin niyang turan bago pabalang na binitawan ang mukha kong madiin niyang hawak.

Chapter 3

Mga magulang lang namin ang naging saksi sa kasal namin. Nagpirmahan lang kami sa harap ng judge na inimbitahan niya dito sa condo niya. Kahit seremonya ay hindi niya pinagawa. Pinadama niya sa akin kung gaano ako kawalang halaga sa kaniya.

Alam kong dismayado ang mommy at daddy sa akin. Pangarap ng mga magulang na ihatid sa altar ang kanilang anak na babae. Pero heto ang unica hija nila na daig pa ang tight ang badget. Wala man lang reception at mga kaibigan o ibang kamag-anak na dumalo.

Pagkatapos magpirmahan ng marriage certificate ay agad ding umalis ang judge. Kaibigan kasi ito ng pamilya kaya naman hindi na kami nahirapan pa sa pagkuha ng requirements para maikasal.

"Saan niyo planong mag-honey moon?" tanong ng mommy niya habang may matamis na ngiti sa mga labi. Parang siya lang at ang daddy ni Alwin ang masaya ngayon. Tahimik lamang ang mga magulang ko, matiim silang nakatitig sa akin.

Hindi ko magawang salubungin ang mga titig nila dahil alam kong alam nila ang ginawa ko para makasal ngayon.

Parang kailan lang, halos ayaw madikit ni Alwin sa akin. At alam ko na hindi iyon lingid sa mga magulang namin.

Pero sa isang iglap kinasal kami at si Alwin pa ang nagtawag ng judge para makasal kami. Puwede naman siyang tumanggi kung tutuusin. Pumayag siya ng ganun na lang.

Nagmukha akong desperada dahil sa ginawa ko, pero nagmamahal lang ako.

Ngayon na kasal na kami ni Alwin. Gagawin ko ang lahat matutunan lang niya akong mahalin. Magpapakabuti akong maybahay para sa kaniya.

"Madaming proyekto ngayong buwan, hindi ako puwede mawala. Baka kung anong mangyari sa

kompanya," pagdadahilan niya.

Inasahan ko na ang sagot niya. Ang honeymoon para lang sa mga nagmamahalan.

Napilitan nga lang siyang pakasalan ako kaya heto at dinaan na lang sa pirmahan, honeymoon pa kaya.

"Son, kakakasal mo lang. Iwan mo muna ang company kay Nelson," mungkahi ng mother in law ko. Nginitian pa niya ako at makikita ang saya sa mukha niya.

"Mas kailangan kong magtrabaho ngayon na may asawa na ako, mom," palusot niya. Best actor!

Natawa ang mga magulang namin.

"Saan niyo planong tumira?" tanong ni daddy sa kaniya.

"May binili po akong bahay sa Quezon City," sagot niya. Nilingon niya ako at tipid na ngumiti na alam kong pakitang tao lang sa mga magulang namin. Alanganing ngiti naman ang ginawa ko.

Nagpadeliver na lang kami ng pagkain dito sa condo niya. Nang matapos kumain ay umalis na din ang mga magulang namin.

"Ipapadala na lang nila ang mga gamit mo sa bahay ko sa Quezon City," imporma niya. Naglakad ito papunta sa kuwarto.

'Bahay ko'.. Kahit pinakasalan niya ako ay pinapakita pa din niya na wala akong puwang sa buhay niya.

Nakaupo lang ako dito sa couch habang unti-unting pumapasok sa utak ko kung ano ba ang pinasok ko. May asawa na ako, mag-asawa na kami. Pero tanong ng isip ko ay masaya ba ako na nakikita ang malamig na tingin na pinupukol niya sa akin.

Kung noon ay malamig siya sa akin, ngayon naman ay makikitaan mo siya ng kalupitan sa kaniyang mukha. Para siyang nandidiri sa akin na akala mo'y mayroon akong nakakahawang sakit.

Napaayos ako ng upo ng magbukas ng pinto ng silid at lumabas siya na nakasuot na ng tshirt.

Mabilis din akong tumayo para sumunod sa kaniya palabas ng unit niya. Mabilis

siyang maglakad na para bang wala siyang kasama.

Tahimik kami buong biyahe, walang imikan. Ni tapunan ako ng tingin ay hindi niya ginawa hanggang sa makarating kami sa bahay niya sa Quezon City.

Tatlong palapag ang bahay na kombinasyon ng kulay brown at white ang pintura.

Malinis at modernong tignan, may swimming pool din ito sa gilid ng bakuran, may dalawang summer lounge chair, at may mini garden din na natatamnan ng mga ibat-ibang kulay ng rosas.

Sa maindoor ay sinalubong kami ng dalawang katulong. Isang may edad na at ang isa naman ay mas bata sa akin.

"Good evening, hijo, siya na ba ang asawa mo?" tanong ng may edad na maid sa kanya.

Hindi umimik si Alwin at dire-diretso lang ang lakad, sumunod ako sa kaniya.

Nakaramdam ako ng awkwardness.

"Ipagamit niyo sa kaniya ang isang kuwarto sa labas," wika ni Alwin.

Nakatingin siya sa maid. Napansin kong nagulat ang maid sa sinabi niya. Pero hindi na siya nagsalita pa.

"Tara, hija, ihatid na kita sa kuwarto mo," sabi ng matandang maid. Sinulyapan ko si Alwin bago ako nagsimulang humakbang.

"Turuan niyo siya sa mga gawaing bahay. Kailangan matuto siya sa loob ng dalawang linggo. Mula sa ayaw ko at sa mga gusto kong pagkain, ituro niyo sa kaniya. Kung hindi sisisantehin ko kayo."

Napasinghap ang matanda sa narinig na tinuran ni Alwin. Gulat man ay hindi na ako nagprotesta pa. Gawain naman talaga iyon ng mabuting maybahay.

"Kapag natuto na siya, sa mansyon na lang kayo magtrabaho," pahabol niyang wika. Tumango ang maid at giniya na ako papuntang magiging silid ko.

Maliit lang ang silid at electticfan lang ang gamit. Walang aircon, walang tv at walang sariling banyo.

Bumuntong hininga ako at naupo sa kama na banig lang ang sapin. May manipis na kumot at may isang unan.

"Tanungin ko si Alwin kung puwede namin ilipat dito iyong isang kutson," wika ng maid.

Agad naman akong umiling. Alam ko kung ano ang gustong mangyari ni Alwin. Gusto niya akong pahirapan lalo na at alam niyang galing ako sa marangyang buhay.

Gusto niya akong magdusa sa piling niya.

Pero hindi ako susuko. Magagawa din niya akong mahalin, hindi ang mga parusa niya ang makakapagpabago sa nararamdaman ko para sa kaniya.

"Ako nga pala si Manang Gloria, apo ko naman ito, si Vicky."

Kung hindi ako nagkakamali ay baka matagal ng naninilbihan si Manang Gloria sa pamilya nina Alwin. Siguro siya na din ang nagpalaki sa kaniya gaya ko na lumaki din sa katulong.

"Magpahinga ka na, hija, mamayang hapon tuturuan kita magluto," aniya.

Humiga ako sa matigas na kama, hindi ako sanay pero kapag nagtagal magiging normal na lang siguro sa akin ang electricfan at matigas na higaan.

Chapter 4

Ayaw niya akong makasama sa iisang kuwarto, ayaw niya akong makatabi sa kama. Bukod pa doon, hindi asawa ang turing niya sa akin. Turing niya sa akin ay isang katulong at siya ang amo ko na kailangan kong pagsilbihan.

Isa akong prinsesa sa mansyon ng mga magulang ko kaya wala talaga akong alam sa mga gawaing bahay.

Hindi naman ako walang kuwenta, iba lang talaga ang linya ko. Napabalikwas ako ng marinig kong bumukas ang pintuan.

Mukha ni Alwin na seryoso ang bumungad.

"Gusto ko lang masigurado na nahihirapan ka," aniya. Malamig ang kaniyang tingin sa akin. Hindi ako umimik.

Ako iyong tao na walang pinapalampas na salita. Lahat may sagot ako lalo na at hindi ako pumapayag na may umaapi sa akin.

"Kung ginagawa mo ito para mapa-annul agad ang kasal natin ay mabibigo ka lang," sagot ko.

Sarkastiko siyang ngumisi sa akin habang naiiling-iling.

"Inasahan ko na 'yan. You're a desperate slut."

Masakit man ang mga sinasabi niya sa akin ay nagbibingi-bingihan na lang ako. Nag-uumpisa pa lang kami sa buhay mag- asawa. Gusto kong patunayan ang sarili ko, gusto kong mahalin niya ako.

"Welcome to hell, young wife," aniya.

Walang kurap ko siyang tinignan, hindi ako matatakot sa mga pagbabanta niya. Hindi.

"Hindi ka na papasok sa eskwelahan," sambit niya na nakapag-pagulat sa akin.

"And, give me your celphone and your cards," dagdag niya. Mukhang hindi talaga siya nagbibiro.

Maang ko siyang tinignan.

"Gusto mong maging asawa ako, 'di ba? This is the perks of being my unwanted wife," aniya sa mapang-uyam na tono.

Talagang pinapamukha niya sa akin kung gaano niya ako kaayaw. Hindi ko na din kailangang itanong kung bakit pa niya ako pinakasalan kung ganito lang din niya ako tratuhin.

I know already the answer. Ayaw niyang biguin ang mommy at daddy niya. Most especially ang mga grand parents namin na siyang naipagkasundo na kami noon pa man.

Ganoon pa ang ginawa ko kaya naman wala na talagang lusot.

Hindi na siya muling nagsalita, kinuha niya ang hand bag ko kung saan naroon ang mga cards, wallet at celphone ko.

"Baka naman puwede mo akong hayaang maka-graduate. Three months na lang," hirit ko sa kaniya.

"My house, my rule. If you can't abide, you're free to leave and announce to our parents about our annulment."

Hindi ako umimik kaya naman nangisi siya.

"Huwag kang mag-alala, hindi ka naman magtatagal sa paghihirap mo sa poder ko bilang asawa ko eh. Sisiguraduhin kong ikaw na ang kusang aayaw," aniya at nagtuloy-tuloy ng lumabas ng kuwarto.

Frustrated na ako pero hindi ako susuko. Nandito na ako eh, mababalewala lang ang effort ko kung umpisa pa lang susuko na ako.

Als-singko ng lumabas ako ng kuwarto at nagpunta sa kusina. Kailangan kong matutong magluto, mukhang mahilig sa

lutong ulam si Alwin. Hindi siguro siya mahilig kumain sa labas.

"Ano po ang lulutuin natin, manang?" Lumapit ako sa center island table at tinignan ang mga sangkap na hinanda ni manang.

"Mag-chopsuey tayo, tapos fried chicken," aniya. Pinasadahan ko ng tingin ang mga nakahandang sangkap bago ko kinuha ang kutsilyo.

Sinimulan kong gayatin ang sibuyas, masakit pala ito s mata. Binitawan ko ang kutsilyo at nagpunta ng lababo.

Shocks! Sibuyas pa lang iyon ah.

Nginitian lang ako ni manang. Tinuro niya sa akin kung paano ang tamang pag-slice at pag-chop sa gulay.

Nakaka-frustrate dahil pag-slice lang hindi ko pa magawa ng tama. Hindi ko naman kasi linya ang pagluluto.

Nahiwa ko pa ang daliri ko dahil mali daw ang pagkakahawak ko sa kutsilyo.

Alas-sais y media ng matapos i-fried lahat ng chicken. Sunod naman ang chopsuey na saglit lang daw lutuin. Half cook daw ang gusto ni Alwin sa gulay.

Si manang ang nagtuturo at nagsasabi kung ano ang gagawin ko at ano ang isasalang ko.

Tinimplahan ko at pinatikim sa kaniya. Sabi niya ayos na daw.

Sana magustuhan ni Alwin. Mukhang pinagti-tripan pa man din ako ng lalakeng iyon.

Alas-siete y media ng dumating sa dining si Alwin. Tinignan niya ako saglit bago siya umupo at kumain.

Mukhang hindi naman niya ako iimbitahing saluhan siya kaya tumayo ako sa may gilid.

Kumagat siya sa chicken at sunod siyang nagsubo ng gulay.

Pero niluwa niya din ito.

"Masyadong maalat," aniya. Napamaang ako, paanong maalat. Tinikman pa nga ito ng manang kanina.

"Palitan mo," aniya. Napamaang ako sa sinabi niya. Paanong palitan?

"Ako na lang magluluto, hijo," singit ni manang.

"Tss. Paano siya matututo kung sasaluhin mo ang mga dapat ginagawa niya," sikmat niya.

Tahimik na lang ako na sumunod sa utos niya. Naglabas ako ng gulay sa ref. Kinuha ko lahat ng sangkap.

Nakamasid siya sa akin habang nakaupo siya sa dining.

Sinimulan ko na ding maghiwa, pakiramdam ko masakit sa kamay kapag pinupuwersa kong slice ang gulay.

"Anong nangyari sa kamay mo?" tanong niya. Nakita niya ang mga bandaid sa mga daliri ko.

Hindi ako sumagot at nagpatuloy lang sa pag-slice. Dapat ma-perfect ko ito.

Pero walang perpekto s unang subok. Nahiwa na naman ang daliri ko. Naiiyak na ako, paghiwa lang ng gulay hindi ko pa magawa ng tama.

"Nevermind. Kakain na lang ako sa labas," aniya at tumayo na mula sa dining.

Nilapitan naman ako agad ni manang at pinatigil na ako sa paghahanda ng lulutuin.

"Gamutin natin ang sugat mo," aniya. Tahimik lang ako, nagsimula na din akong maluha.

Hindi ako naiiyak sa trato ni Alwin sa akin pero parang mas naiyak pa ako na hindi ko magawa ng tama ang simpleng gawain.

Mukhang hindi ako pang-perfect wife.

Niligpit namin ang mga pagkain na hindi ginalaw ni Alwin. Kami na lang ang kumain. Hindi ko alam kung ano ba ang lasa ng chopsuey dahil hindi naman talaga ako kumakain ng gulay.

"Pangit po ba ang lasa?" tanong ko kay manang at kay Mili. Umiling sila.

"Hindi ko alam kung bakit sinabi ni Alwin na pangit ang lasa. Ayos naman," sabi ni manang.

Ayos, as in okay lang at hindi talaga siya masarap.

O talagang gusto lang akong pahirapan ni Alwin.

Chapter 5

Nakailang baling na ako pero hindi talaga ako makatulog. Nagsisimula ng sumakit ang likod ko dahil sa matigas na higaan.

Nangangati na din ang balat ko dahil sa mga kagat ng lamok.

Naligo pa ako bago ako mahiga pero init na init na ako at pinagpapawisan.

Tuwing iihi ako ay kailangan ko pang lumabas ng kuwarto.

Nakakarindi din ang mga huni ng lamok na lumilipad malapit sa tenga ko. Walang

screen ang pinto at bintana kaya naman malayang nakakapasok ang mga lamok.

Nangangati na din ang balat ko dulot ng mga kagat nila. Hindi ko din mapigilang hindi kamutin at pakiramdam ko nagsusugat na.

Nagsilbing pambugaw ng lamok ang electricfan na nakalagay sa number three. Hindi nakakatulong ang hangin na binubuga nito dahil pinagpapawisan pa din ako.

Grabe namang parusa neto. Hindi puwedeng ganito lagi, dapat kahit sa isang guestroom ako matulog. Kung hindi niya ako makita bilang asawa sana makita niya ako bilang tao.

Parang instant naging poorita ako sa lagay kong ito. No cash, no phone, no anything.

Tumulo ang mga luha ko. Naalala ko ang sinabi ni Alwin kanina na hindi na ako

mag-aaral, wala na din akong makakausap sa mga kaibigan ko.

Ngarag akong gumising kinaumagahan. Alas-sais bumangon na ako para ako mismo ang maghanda ng almusal niya. Sabi ni manang, egg, ham, fried rice at coffee daw ang madalas na almusal ni Alwin. Mas madaling gawin kaysa sa ibang potahe.

"Oh, hija, nahirapan ka bang natulog?" sabi ni manang. Medyo nahihilo nga din ako dahil sa puyat, mahapdi din ang mata ko dahil sa pag-iyak.

"Madami po kasing lamok," wika ko. Nagsalang na ako ng kawali, dapat matuto ako sa lahat ng gawain para hindi ako mahirapan. Dalawang linggo lang dapat matuto na ako.

"Naku, ang dami mong pantal at sugat," sabi ni manang. Mahina ko siyang ngitian.

"Ayos lang po ako," sabi ko. Hinihintay ko lang uminit ang kawali para masimulan ko na ang pagprito.

"Hahanap ako ng gamot, gamutin natin 'yan. Naku, masisira ang maganda mong balat," aniya. Madami nga akong kagat.

Mayroon pa ako sa aking pisngi, leeg, mga braso, hita at binti.

Hanggang ngayon nga makati pero tinitiis ko na lang na huwag kamutin dahil ang iba kong mga nakamot nagsugat na at medyo mahapdi.

Naisalang ko na ang ham, medyo tumatalsik pa ito kaya naman natatakot ako. Umiilag ilag ako.

Bakit ba lahat na lang ay mahirap.

"Ako na ang gagawa niyan, halika rito at gamutin natin ang mga pantal mo," tawag sa akin ni manang.

May hawak siyang ointments at umupo siya sa chair na nasa center island table.

"Hindi ko kasi maintindihan din yang asawa mo. Kung ayaw ka niyang makatabi sa kuwarto, sa guestroom k na lang sana patulugin," aniya.

"Galit po siya sa akin, manang."

"Hindi iyon sapat na dahilan. Kung wala siyang pakialam sa'yo, bakit kailangan ka

niyang pahirapan? Kinuha pa niya ang mga pera mo."

Hindi ako nakaimik. Medyo naginhawaan ang makating balat ko sa ointment na pinahid ni manang. May cooling effect kasi siya sa balat.

"May mga kakilala ako na galing sa fixed marriage pero maayos namang nagsasama. Ang mga magulang niya, fixed marriage sila. Noong bago pa lang silang nagsasama. Hindi sila natutulog sa isang kuwarto. Wala nga silang pakialamanan noon."

Nagulat ako sa kuwento ni manang. Fixed marriage lang pala ang mga in laws ko.

"Sinisikap din ni Wilma noon na maging isang mabuting asawa. Pero ng mainis dahil tatlong buwan na at wala pa ding pakialam si Alfonso, ayun at nakipagsabayan siya sa asawa niya."

Ngumiti si manang at umiling-iling.

"Uuwi si Alfonso na lasing, uuwi din siyang lasing. Minsan mas malala pa gagawin

niya, mag-out of town sila ng mga kaibigan niya. Hanggang sa napapansin ni Alfonso ang mga ginagawa niya. Nag- komprontahan sila."

Kaso magkaiba naman kasi kami ng biyenan ko. Iba din ang lalake kong biyenan kay Alwin na mas mahigpit. Lahat gusto niyang pakialaman.

"Sinabi ni Wilma na naglilibang lang siya kaysa maburyo sa bahay. Maglalagi ako dito sa bahay, pero bigyan mo ako ng dalawang buwan na maging asawa mo. Kung hindi pa din umubra at hindi mo ako magustuhan o hindi kita magustuhan.

Maghiwalay tayo, iyan ang sinabi ni Wilma."

Si mommy Wil kaya ang unang nagmahal sa kanilang dalawa kaya niya ginagawa iyon?

"May nobyo noon si Wilma, mahal niya iyon. Kahit spoiled siyang bata, sumunod pa din siya sa gusto ng kaniyang mga magulang ng sabihing nakatakda siyang ikasal sa iba."

Ako kaya? Magagawa din kaya akong mahalin ni Alwin? Kulang na lang idikta niya lahat ng kilos na gagawin ko eh.

Nginitian ako ni manang.

"Huwag kang mag-alala, magiging maayos din ang lahat," aniya. Hinaplos pa niya ang mga kamay ko.

"Good morning, my daughter in law."

Nagulat ako s biglang pagdating ni mommy Wilma. Si manang ay mukhang hindi man lang nagulat.

"Good morning, mommy," bati ko pabalik at nginitian siya.

Pero hindi siya ngumiti. Nakatingin lang siya sa akin at mukha siyang galit.

"Manang, tawagin mo si Alwin," utos niya kay manang.

Bigla tuloy akong kinabahan.

Mabilis kong nilapitan ni mommy, una niyang tinignan ay ang mga binti ko, mga braso hanggang sa aking mukha.

Umiling-iling siya at mukha siyang dismayado.

"Sa maids quarter ka ba natulog?" tanong niya. Hindi ko puwedeng sabihin ang totoo dahil ayaw kong magalit siya kay Alwin.

Mabilis akong umiling-iling.

"H-Hindi po, mommy," sagot ko at mabilis umiling. Mukhang hindi siya naniniwala sa akin. .

"Mom." Napabaling ang tingin namin ni mommy kay Alwin na parating. Bagong gising lang siya, medyo magulo ang buhok niya at nakasuot siya ng tshirt at board shorts.

Tinignan siya ng seryoso ni mommy, tinignan din ako ni Alwin. Mukha na siyang galit sa akin. Baka iniisip niya na nagsumbong ako sa mommy niya.

"Sa maid quarters mo siya pinatulog?" tanong ni mommy sa seryosong tono.

Hindi sumagot si Alwin, nakatingin lang siya ng seryoso.

"Hindi po, mommy," wika ko. Ayaw kong magalit pa sa akin si Alwin at baka kung ano pa ulit ang gawin niya.

"Huwag mo na siyang pagtakpan," aniya.

Hindi sumagot si Alwin. Nanatili siyang tahimik.

"Manang, ilipat mo ang mga gamit ni Pauline sa kuwarto ni Alwin," utos ni mommy kay manang.

Chapter 6

May dala na pagkain si mommy kaya naman hindi ko na tinuloy ang pagluto ko ng almusal ni Alwin.

Seryoso sila ng mommy niya, nakaupo kaming tatlo sa harap ng hapag.

"Alam ko kung ano ang nangyayari sa inyo, kaya naman pumunta ako agad dito."

Bumuntong hininga si Alwin at hindi umimik. Binaba ko ang tingin ko at sinimulang kumain. Masarap ang mga

dalang pagkain ni tita kaya naman ganado akong kumain.

"Dapat nagsasama kayo sa iisang kuwarto. Para saan pa na nagpakasal kayo."

Wala pa ding imik si Alwin, ako naman ay nagbaba ng tingin. Hindi ko na lang sila pinansin pa.

"Remember, son. Ikaw ang nagsabi na magpakasal kayo ni Pauline. You're a man for doing that. Pero sana bigyan niyo ng pagkakataon ang pagsasama niyo na maging maayos."

Kumakain ako pero lumilipad ang utak ko. Parang ang hirap pala ng pinasok ko. Ang hirap pala magkaroon ng asawa.

Magsisisi ako kung wala akong ginawa. Gagawin ko ang lahat para maging maayos kami ni Alwin.

Gagawin ko ang lahat hanggang sa magkaroon na din ako ng puwang sa buhay niya at matutunan na niya akong mahalin.

Nang matapos kaming kumain ay tinanong ni mommy kay manang kung nasa kuwarto na ba ni Alwin ang mga gamit ko.

Nginitian niya ako at tinapik sa aking balikat. Si Alwin naman ay nailing lang na tila ba iniisip niya pinagkakaisahan namin siya ng mommy niya.

"Dito titira si Almira," sabi ni mommy kay Alwin.

"Hangga't hindi ko nalalaman na hindi kayo nagiging maayos ni Pauline, dito siya titira. Don't try to bribe her also."

Walang nagawa si Alwin at natahimik na lang. Mukhang hindi talaga niya kinokontra ang mga sinasabi ng mommy niya.

"I'm done here. May meeting pa ako," wika ni Alwin at agad ng tumayo.

Tinignan lang namin siya habang naglalakad paalis ng dining.

"Don't worry, I got your back, always," ani mommy. Nginitian ako at inakbayan.

"Buti na lang hindi sumama ang mommy mo. I'm sure mag-aaalala iyon sa'yo lalo

sa mga pantal ng lamok sa katawan mo. I'm sorry, hija."

"No, paano kung ma-dengue ka. Oh God."

Nangiti ako sa pagiging concern niya sa akin. Sana si Alwin din maging concern sa akin.

Kahit bilang tao man lang.

"Mommy, ano pala ang ginawa mo no'n para magustuhan ka ng asawa mo?" tanong ko. Baka makatulong ang mga nagawa niya noon para naman mahalin ako ni Alwin.

"Noong una, pinagsisilbihan ko siya. Hindi niya ako nakikita bilang isang asawa. Kaya noong nagsawa ako sa mga ginagawa kong effort. Naku, sinabayan ko nga siya.

When he notice it. He confronted me. Maybe she wants a responsible wife. Paano ko gagawin iyon kung hindi naman siya responsableng asawa."

"Ikaw po ba ang unang nagmahal?" Mukhang wala talaga akong pag-asa..

"Mula noon, lagi na siyang nag-e-effort. Niligawan pa niya ako," usal niya at natawa.

"Don't worry. Mamahalin ka din ng anak ko."

Umalis din agad ang mommy ni Alwin kaya naman sumunod na din ako sa silid niya para maayos ko ang mga gamit ko.

Pagbukas ko ng pinto ng kaniyang kuwarto ay sinalubong ako ng malamig na temperatura galing sa aircon.

Dahan-dahan akong naglakad at bumungad sa akin ang panlalakeng silid niya. Parang kahapon lang napaka- imposibleng magsama kami sa iisang kuwarto pero ngayon, heto na ako.

Nilibot ko ang tingin ko sa buong paligid. Hinahanap ko kung saan nakalagay ang mga gamit ko.

Napukaw ng atensyon ko ang picture frame na nasa night stand.

Nasa ilang metro ang layo nito sa akin pero hindi ako maaring magkamali.

Sumikdo ang tibok ng puso ko at medyo nanginig ako.

Hindi ko maintindihan ang sarili ko pero alam ko kung ano ito. Nagseselos ako.

Nilapitan ko ito at tinignan ng maayos.

Ang isang frame ay larawan ng babae half body ang kuha. Maganda siya, may magagandang features sa mukha.

Bakit nga ba nawala sa isip ko na may mahal nga pala si Alwin kaya pinakiusapan niya ako noon na umurong sa kasal.

Ang isang frame ay picture nilang dalawa. Nakaharap sa camera ang babae at si Alwin naman ay hinalikan siya sa kaniyang pisngi. Sobrang sweet nila.

Kita din sa mukha ng babae kung gaano siya kasaya at ka-inlove kay Alwin.

"Don't you dare touch that!" Napatalon ako sa gulat sa biglang pagsigaw ni Alwin.

Hindi ko nga hinawakan at nagkasya na lang akong silipin ito.

Humakbang ako palayo sa night stand. Kita ko ang seryosong mukha ni Alwin.

At hindi lang iyon, kita ko kung gaano siya ka-hot sa itsura niya ngayon.

Nakatapis siya ng tuwalya at tila ba nang- aakit ang macho niyang katawan para himasin ko.

"Tsk. Huwag mo ng tangkain. Hinding- hindi kailanman ako papatol sa'yo," mapang-uyam niyang wika at tumalikod na.

Nangilid ang mga luha ko. Napakasakit talaga sa kalooban ang ginagawa niyang pag-trato sa akin.

Tila ba nandidiri siya sa akin. Nagpunas ako ng luha at agad nilapitan ang maleta ko na nasa tabi ng couch.

Saan ko naman kaya ilalagay ang mga gamit ko at baka kahit sa walk in closet niya ay hindi din welcome ang mga gamit ko.

"Sa couch ka matutulog," aniya, nasa pinto siya ng kaniyang walk in closet habang inaayos ang kaniyang belt.

Hindi naman ako nag-assume na hihiga ako sa tabi niya.

"Wala ka namang pakialam sa akin, baka puwedeng hayaan mo akong mag-aral," buong lakas kong sinabi.

Sumeryoso siya ng tingin sa akin. Hindi naman siya galit, tila nag-iisip siya.

Bumuntong hininga siya at naglakad diretso sa pinto. Hindi ba talaga niya ako kakausapin tungkol sa set up namin dito?

"Mag-usap tayo pagdating ko," aniya at sinara na ang pinto.

Chapter 7

Nag-practice akong magluto ng sinigang at mag-prito ng sunny side up na itlog ng sumapit ang alas-onse ng tanghali.

Hindi talaga gano'n kadali para sa akin ang pagluluto.

''Manang, nakita mo na po ba iyong nobya ni Alwin? Iyong nasa picture frame?" tanong ko. Hindi agad sumagot si manang kaya naman nilingon ko siya.

Bumuntong hininga siya. Tila ba ayaw niya sa topic o sadyang ayaw lang niyang magkuwento dahil iniisip niy na masasaktan ako.

"Ang mahalaga, hija, ikaw ang pinakasalan." Iyan ang sagot niya.

"Hindi naman po ako masasaktan manang. Gusto ko lang malaman ang katangian niya," wika ko.

"Isang beses lang kasi siya noon naipasyal sa mansyon ni Alwin. Noong bago umalis si Pia papuntang Europe," kuwento ni manang tumango ako at hinarap siya. Gusto kong malaman ang lahat tungkol sa kaniya. Pia pala ang pangalan niya.

"Mabait po ba siya? Sa tingin mo po, manang?" pangungulit ko sa kaniya.

"Parehas kami ng tingin sa kaniya ni Wilma," ani manang. So, negative siya kay mommy?

Matutuwa na sana ako eh, kaso naalala ko na ang biyenan ko lang naman ang may gusto sa akin at hindi ang asawa ko.

"Well, she's a hypocrite and a social climber."

Napalingon kami parehas ni manang sa nagsalita. Bahagya pang napaawang ang bibig ko habang nakatingin sa kaniya.

"Hello, sister in law," bati niya sa akin at naglakad palapit sa amin ni manang.

Bumeso siya sa akin.

"H-Hi," bati ko din sa kapatid ni Alwin. Nakangiti ito sa akin, mukhang tunay ang mga ngiti niya na gaya ng ngiti ng mommy nila sa akin.

Pinagmasdan niya ako na para bang kinikilatis niya ako. Medyo nailang ako kaya nag-iwas ako ng tingin.

"Hmmm. Well, mommy really have a good taste on woman," aniya.

"I like you." Ngumiti siya sa akin kaya naman nangiti ako.

"Don't tell me, tinatanong mo si manang tungkol kay Pia dahil gusto mo siyang gayahin?" tanong niya.

"Tara, lumabas tayo. Diniretso ko lang ang mga gamit ko, gusto kong magpa- spa," aniya. Hinila niya ako ng marahan palabas ng kitchen.

"Bakit ka pala pumayag sa gusto ni mommy?" tanong ni Almira na kinakunot ko ang noo.

"I'm a psychic," biro niya kaya naman nangiti ako.

"Siguro, na-love at first sight ako s kuya mo," sagot ko.

"Eventhough. Sa maiksing panahon na 'yon?"

Hmm. Mukhang hindi siya fan ng pag- ibig.

"I don't know," mahina kong sagot.

Nandito kami ngayon sa isang coffee shop, ine-enjoy ang frappe at carrot cheese cake na order namin.

Alas-singko na ng hapon at kakalabas lang namin galing sa spa.

Masaya kasama si Almira lalo na at hindi kami nagkakalayo ng edad. Mas matanda siya sa akin ng isang taon at tapos na siya sa pag-aaral.

Hindi siya pumasok ng trabaho o kumuha ng posisyon sa kompanya nila. Napili niyang mag-franchise ng mga food cart at palaguin ito.

Gusto daw niyang maging independent at bumukod na. Kaso, hindi pumapayag ang daddy at mommy niya.

Mukha siyang party girl, siguro iyon ang dahilan kung bakit hindi siya pinapayagang bumukod. I'm a spoiled brat pero hindi ako party goer.

Pinangakuan siya ng mommy niya about living alone basta sa bahay muna ng kuya niya siya mag-stay.

"May condo ako na maliit lang. Last time na nag-party ako, doon ako umuwi.

Mom freak out, iniisip niya na nakipag- one night stand ako. Hell no! I would never do that," aniya.

Kanina pa siya nag-ra-rant dahil doon. Bilang nag-iisang anak at babae pa, alam ko ang nasa isip ng parents niya.

They love her that's why they are protecting her.

"Sumama ka sa akin mamayang gabi," sabi niya habang tinataas-baba ng salitan ang kilay. Nakangisi siya sa akin.

"Baka magalit ang kuya mo," sagot ko. Inikutan niya ako ng mata.

"Sinusunod mo talaga ang gusto niya? Samantalang hindi ka nga niya kino- consider as a wife," aniya at umirap.

Tahimik lang ako. Brutal siyang magsalita but she has a point tho.

"Hindi ka ba mahilig mag-party? After school or after exams? Nakaka-relax kaya 'yon." Umiling ako. Hindi naman kasi ako ganoon.

"Kung ganoon, dapat sumama ka. I-te- text ko si Cecilia, tanungin ko kung malapit na ba siya. Saka tayo umalis dito."

Nagtipa siya ng kaniyang celphone. Na- mis ko tuloy bigla ang celphone ko, ang wallet ko.

First time ito na nangyari sa akin. Nililibre na lang ako dahil wala akong pera.

"Sorry, medyo traffic." Nag-angat ng tingin si Almira ng may babaeng tumayo sa gilid ng table namin.

Tinignan ko din siya. She's wearing fitted vneck shirt paired with skinny jeans and doll shoe.

"It's okay," ani Almira. "Meet my sister in law," pakilala ni Almira sa akin.

Ngumiti ako sa kaniya. "Hi," bati ko.

"Hi, ikaw ang asawa ni kuya Alwin?" tanong niya. Tumango naman ako.

"She's Cecilia, a friend, pinsan siya ng fiancee ng barkada ni kuya," ani Almira. Nginitian ko pabalik si Cecilia. She looks like a probinsyana if I am not mistaken.

Dahil sa hindi pantay ang kaniyang kulay. She has a natural fair skin but maybe due to suns exposure kaya medyo tan ang kaniyang braso.

"Sayang, hindi ka nakasama sa amin magpa-spa," wika Almira. Tumayo na kami at aalis na.

"Next time na lang. Hinatid ko pa kasi si ate Tasha," sagot niya.

"Tara na. Sa condo na lang tayo didiretso. Nandoon ang mga damit ko pang-party." Tinignan ko si Almira.

"Hindi ka sasama? Mabobored ka lang sa bahay niyo ni kuya. Baka nga pupunta pa iyon sa bar," aniya.

"Oo, nga. Kagabi nasa bar siya," sabi din ni Cecilia.

Umalis pala siya kagabi? Nag-enjoy, samantalang ako kagabi. Umiiyak habang pinapapak ng lamok at pinagpapawisan dahil mainit ang kuwarto na pinagamit niya.

"Oo. Kaya tigilan mo na ang pagkagusto mo sa lalakeng mailap pa sa hayop," ani Almira kay Cecilia. Ngumiti lang si Cecilia.

"Hindi ka pa kasi nagkakagusto, Almira kaya ganiyan ka."

"My God. Hindi ko naman gagawin ang ginagawa niyo no," sagot ni Almira.

Wala talagang preno ang bunganga neto. But, it's okay, gusto ko siya.

Pakiramdam ko nagkaroon ako ng bagong kaibigan at kakampi.

Chapter 8

Alas-sais ng makarating kami dito sa condo ni Almira. Maliit lang ito at sakto

lang talaga para sa mga nag-so-solo. Bigla tuloy akong nainggit dahil nagagawa niya ang mga bagay na ito.

Nag-iisa lang kasi ako na anak kaya naman hindi ko puwedeng iwanan ang mga magulang ko para mamuhay mag- isa.

Naisip ko pa talaga ang bagay na iyon, samantalang heto nga at hindi pa nakapagtapos ng pag-aaral ay nag- asawa na.

"May mga pantal ka kasi sa balat. Dapat conservative type ng dress ang isuot mo," ani Almira habang tinitignan ang kaniyang wardrobe.

Nakaupo lang kami ni Cecilia habang kumakain ng pasta at pizza. Ito na ang dinner namin.

"Madami bang pantal ang binti mo?" tanong ni Almira.

"Magaling na. Mabisa ang ointment na pinahid ni manang. Ang braso ko lang ang medyo nagkasugat," sagot ko.

"Tsk. Tsk. Alagaan mo ang sarili mo. Lalo kung hindi ka naman kayang alagaan ni kuya."

Bigla akong nalungkot sa sinabi niya. Totoo naman iyon.

Alas-nuebe y media ng makarating kami dito sa bar.

Nakasuot ako ng black glitterized long sleeve mini dress na backless. Mabuti na lang at okay na ang mga pantal ko sa binti at hita. Hindi naman nagsugat, ang tiyan at braso ko lang talaga ang hindi ko tinantanan kamutin hanggang sa magsugat.

"Tara, doon tayo sa dulo," pasigaw na sambit ni Almira. Malakas ang tranche music na siyang ine-enjoy ng mga taong nagpunta dito para mag-party. Mabilis ang lakad ni Almira at ekspertong lumulusot sa pagitan ng madaming kumpol na mga tao na nandito din para magsaya.

"Nasaan ang ibang mga kaibigan mo?" tanong ni Cecilia kay Almira.

"Hindi ko lang feel mag-party kasama sila." Tumango si Cecilia, pagkatapos ay luminga-linga siya ulit.

"Girl, obvious ka masyado, simplehan mo lang ang mga galawan," sita ni Almira sa kaniya. Nangiti lang si Cecilia at hindi na muling luminga.

Margarita ang in-order ni Almira na drinks namin. Tamang simsim lang ang ginagawa ko dahil hindi naman ako malakas uminom. Naiinom lang kami ng mga kaibigan ko kapag may birthdays pero hindi iyong tipong inuman na matira matibay.

Ayaw ko kasing malasing at kinaumagahan ay may pagsisihan. Kahit naman may pagka-brat ako ay hindi naman iyong tipong rebelde. Siguro, kay Alwin lang ako pumalpak at hindi na nakapag-isip.

But, I know this will be right when Alwin will finally love me.

"Let's dance." Hinila kami ni Almira. Ang babaeng 'to talaga makakaladkad sa amin wagas.

Tipid lang ang ginawa kong sayaw sa dance floor, sa dami ng tao nagkakagitgitan, nagkakabanggaan at halos magkatulakan na.

"I told you, nandito si kuya!" sigaw ni Almira para madinig ko. Nilingon ko ang banda kung saan siya nakatingin.

Nandito nga siya. May kasama siyang mga kaibigan at may mga nakalingkis na mga babae sa kanila.

Hindi ko alam kung dapat ba ay makaramdam ako ng galit, inis o selos dahil asawa niya ako. Pero, hindi naman niya ako tinuturing na asawa. Hindi niya ako binigyan ng karapatan sa kaniya.

Heto nga at nandito siya para magsaya at mambabae.

"Pabayaan mo siya, girl. Magsaya ka, huwag mong pansinin mga pinaggagawa niya."

Tipid kong nginitian si Almira na mukhang nayayamot sa sitwasyon namin.

Alam kong tinutulungan niya lang ako para hindi masyado magpaapekto sa pambabalewala ng kapatid niya.

Pasalamat na din ako at nandito siya. Tama lang ang ginawa ng biyenan ko talaga.

Nasa tatlumpong minuto kaming sumayaw sa dance floor bago nag-aya si Almira na bumalik na sa couch.

"Huwag kayong tumingin sa banda nila, hayaan niyo na sila makapansin sa atin," wika ni Almira bago sunod-sunod na tinungga ang tatlong shot glass na may alak.

"Baka hindi ka makapag-drive," awat ko sa kaniya.

"Kaya kong uminom ng isang bote ng hindi nalalasing, sis, no worries." Ngumisi siya bago inabot sa akin ang isang shot glass, pagkatapos ay inabutan din niya si Cecilia.

"Cheers, para sa dalawang talunan," aniya at tumawa. Ngumiti lang kami ng tipid ni Cecilia saka sumunod din sa pagtungga ng alak. Sinisikap kong magsaya at huwag paapekto.

May mga lumalapit din na mga kakilala ni Almira, nakikipagkilala at nakikipag- kumustahan. Kahit paano ay nawala sa isip ko ang pinagdadaanan ko.

"Inumin natin ng magkasunod ang tatlong shots," hamon ni Almira saka nag-lagay sa tapat namin ng mga alak.

"Go," aniya at hinawakan ang isang shot glass.

Gano'n din ginawa namin ni Cecilia. Isang shot, pangalawang shot at saktong paghawak ko sa pangatlong shot glass ay may kamay na pumigil sa akin.

Napaangat ako ng tingin at nakita ko ang madilim na mukha ni Alwin. Wala siyang sinabi at basta na lang kinuha ang shot glass mula sa kamay ko. Hindi na lang din ako nakipag-agawan pa lalo

na at nakatingin sa amin ang mga kaibigan niya.

"Cecilia, mag-usap tayo." Napatingin ako sa lalakeng nakatayo sa gilid ni Cecilia. Isa sa kabigan ito nina Alwin.

Ito ba iyong lalakeng gusto niya? Mukhang siya ang pinaka-seryoso sa kanilang lahat na magkakaibigan.

Tumayo naman si Cecilia, sumulyap muna siya sa lalakeng nakatayo sa tabi ni Alwin bago naglakad kasunod ng lalake na tumawag sa kaniya.

So, hindi iyon ang gusto niya.

"What are you doing here?" tanong ni Alwin.

Akala ko ako ang tinatanong niya, pero hindi. Kay Almira siya nakatingin.

Siyempre kapatid niya iyon, kaya may pakialam siya, wika ng isip ko.

Ano nga ba naman ang pakialam niya sa akin? Kahit siguro hindi ako umuwi matutuwa pa siya.

"Hindi naman puwede na maburo kami sa bahay ng sister in law ko," sagot ni Almira. Nginisihan niya ako bago siya bumaling sa kuya niya.

"Umuwi na kayo," ani Alwin.

Ang dalawang kaibigan ni Alwin ay umupo sa tabi ko.

"Easy, bro, bakit 'di na lang natin sila samahan dito?" Nagtawag iyong isang lalake ng waiter.

"Hi, Mrs. Montengro," bati sa akin ng isa, pagkatapos ay natawa at binalingan si Alwin. Hindi ko na kailangan pang tignan ang reaksyon ni Alwin. Malamang ay nakangiwi siya na dala ko apelyido niya.

"I'm Jetro, by the way, and this is Aki," pakilala ng kaibigan niya. Ngumiti sila sa akin parehas.

"Hello," tipid kong bati.

Si Alwin naman ay napilitang umupo, sa gilid siya umupo habang

seryoso ang mukha. Hindi niya ako tinapunan ng tingin man lang.

Maya-maya pa'y may lumapit na babae sa kaniya, daring ang suot ng babae.

Sexy ito at matangkad. Umupo siya sa tabi ni Alwin, kulang na lang ay magpakandong siya dahil dikit na dikit ito sa kaniya.

Nangisi si Alwin sa babae, kaya naman nag-iwas ako ng tingin. Ang mga kaibigan niya ay narinig ko ang pagpalatak.

"Sayaw tayo!" biglang sigaw ni Almira at tumayo, hinila niya ako papuntang dance floor.

"Alam mo, huwag mo masyadong pinapansin si kuya. Bukas, tuturuan kita kung paano i-divert ang isip mo," ani Almira.

"Kung ako sa'yo, tatapatan ko ang mga ginagawa niya. Bawiin mo ang celphone, cash and cards mo. Hindi naman sa kaniya iyon. Sa'yo iyon,

you're an heiress. Ano, papayag kang kawawain ka? For God sakes!"

Chapter 9

Matagal-tagal na din kami sa dance floor, medyo masakit na nga ang binti ko sa pagsayaw, nakaramdam na din ako ng pagkahilo dahil sa halo halong alak na nainom ko.

May mga kakilala kasi si Almira na lumalapit sa amin sa dance floor at nag- aabot ng alak.

Palalim na ang gabi kaya naman mas nadagdagan pa ang mga taong nagsasayaw sa dance floor. Mas naging wild na din ang music na mas lalong nagpa-wild sa mga taong nandito para magsaya at mag-enjoy.

Madami na ang mga lasing at halos hindi na kaya ang mga sarili nila.

May mga sweet couple sa iba't-ibang sulok ng club.

May mga nag-me-make out na din sa mga couch pati sa dancefloor. Tila wala na silang pakialam pa kahit may mga taong nakakakita sa kanila.

May mga lalake na ding mga manyak at pasimpleng nanghahaplos, hawak, at hipo sa ilang mga babae.

Hindi ako komportable pero I tried to ignore it and enjoy the night even if I'm not.

Nakikita ko si Alwin mula dito sa dancefloor. Kitang-kita ko ang babae na katabi niya kung paano niya haplusin sa hita ang aking asawa.

"Sabi ko huwag mo ng pansinin, matutuwa lang si kuya kapag nakikitang apektado ka," agaw sa atensyon ko ni Almira.

"Don't worry, may gagawin tayo mamaya," aniya sabay kindat.

Hinila niya ako sa gitna ng dance floor, nilayo ang paningin ko sa banda nina Alwin.

Magkaharap kami ni Almira habang sumasayaw, nakapikit siya na tila ineenjoy ang music kaya naman ginaya ko siya.

Siguro dapat hindi ako maging mahina, I am a tough girl and no one messes with me. Iyan ang biglang pumasok sa isip ko.

Mukhang hindi ako matutulungan ng pagbabait-baitan ko sa harap ni Alwin. Mukhang hindi naman mabait na babae ang tipo niya.

She likes flirt woman. Ano ba 'tong naiisip ko? Mapait akong nangiti, medyo bumagal ang ginawa kong pag-indak kasabay ng musika dahil naramdaman ko na may dumidikit sa gilid ko.

This guy wanted to flirt.

Humakbang ako patagilid para iwasan ang lalake na tumabi sa akin, ginawa ko ito habang sumasayaw pa din.

Pero naramdaman ko na sumunod siya, dumidikit pa talaga sa akin.

Kaya naman nagmulat na ako ng mata at tinignan si Almira. Hindi ko na inabalang bigyan ng pansin ang malanding lalake na dumidikit sa akin, dahil hindi naman ako interesado.

"Restroom tayo," sabi ko kay Almira. Tumango siya at hinawakan ako sa kamay. Naglakad na kami paalis ng dance floor.

"Mukhang may gustong lumandi sa'yo," wika ni Almira habang natatawa.

Umiling lang ako, medyo nahihilo na talaga ako. Gusto kong maghilamos para mabawasan iyong pagkalasing ko.

Nakasabay pa naming pumasok ng restroom iyong babae na dikit ng dikit kanina kay Alwin.

"Good timing," bulong ni Almira habang nakangisi.

Masungit kaming sinulyapan ng babae. Siguro iniisip niya na nilalandi namin si Alwin dahil kasama namin siya kanina sa couch.

Dumiretso ako sa lababo upang maghilamos. May dala namang make up si Almira kaya mag-re-retouch na lang siguro ako. Red lipstick at dark eye shadow lang. No need ng gumamit ng foundation or concealer.

Tinignan ko ang mukha ko sa salamin pagkatapos kong sabuyan ang mukha ko ng tubig. Napansin ko si Almira na naghahalungkat sa basurahan.

Tsk. Lasing na yata ito.

"Ano'ng ginagawa mo?" tanong ko sa kaniya. Umiling siya at ngumisi, sabay senyas na huwag akong maingay.

Nailing na lang ako at tinuloy ang paghilamos. Malamig ang tubig mula sa faucet kaya naman nabawasan ang

pagkahilo at pagkaantok na kanina'y nararamdaman ko.

Lumapit sa faucet si Almira, may hawak siyang empty bottled water na sinalukan niya ng tubig.

"Pang-hugas mo ba? May sprinkler naman ah," wika ko.

Sumenyas siya ulit na huwag daw akong maingay.

Nang mapuno ang bottle ay hinila niya ako papasok sa loob ng isang bakanteng cubicle.

"Ano'ng gagawin natin diyan?" tanong ko. Hindi niya ako inimik. Ni-lock niya ang pinto ng cubicle, pagkatapos ay tinakpan ang bowl. Tumuntong siya doon sabay angat ng kamay na may hawak ng bottled water.

Nanlaki ang mga mata ko at kinalabit siya. Umiling ako bilang pagtutol sa plano niyang gawin. Hindi siya umimik, tinuloy niya ang ginawa niya.

Ang sunod kong narinig ay ang pagtili ng babae mula sa kabilang cubicle. Si Almira naman ay mabilis bumaba mula sa tinutuntungan.

Ngising-ngisi siya at nagpipigil ng tawa at mabilis akong hinila palabas ng banyo. Mabuti at hindi agad lumabas iyong babae. Mukhang nagbabawas siya kaya naman hindi agad makalabas kahit na nabasa na at halatang inis na inis. Nagtatalak siya at nagmumura.

"Nawala ang tama ng alak sa akin do'n ah," ani Almira at tawang-tawa.

Umiling ako pero inirapan niya ako.

"Ano, naawa ka pa sa malanding 'yon?" tanong niya sa akin.

"Hindi naman. Parang ang pangit lang ng ginawa natin," sagot ko.

"Dear, kapag mahina ka talo ka. Hindi sapat ang ganda at pagiging mabait mo. Dapat matuto kang lumaban. Daig pa ng malandi ang maganda," aniya.

Akala mo napakadami ng experience neto. Minsan parang tunog bitter din siya.

"Saan kayo galing?" Sinalubong kami ni Cecilia na mukhang kanina pa kami hinahanap.

"Nagbanyo lang. You missed the fun," ani Almira sa kaniya. Nailing lang ako at nangiti.

"Tara, sayaw ulit tayo," aya ni Almira.

"Hello, girls," bati sa amin ng mga lalake na humarang sa dinadaanan namin.

Hindi kami nag-abalang tumingin sa kanila, lalo na at nakikita ko na nakatingin sa banda namin sina Alwin at mga kaibigan niya.

"Sorry, we're not here to flirt," ani Almira sa masungit na tono. Tumawa lang ang mga lalake at mukhang walang plano na lubayan kami.

Humakbang kami habang magkahawak ng kamay. Sa gilid na kami naglakad

dahil nakaharang sila. Pero hinila ng isa ang kamay ko.

"Masungit, 'yan ang gusto ko," aniya habang nakangisi. Hinila din ako ni Almira pero hinawakan siya ng isa din sa lalake. Si Cecilia naman ay natuod. Mukhang natakot.

"Sorry, but you're not my type," masungit kong sambit at winasiwas ang kamay kong hawak niya. Ayaw pa din niya akong bitawan kaya naman hinampas ko na siya.

"Get off me," asik ko pero hinigpitan pa niya ang hawak sa akin.

"She said, get off!" Napabaling kami sa nagsalita. Akala ko si Alwin, pero hindi.

Ang mga kaibigan lang niya, nasa couch lang siya at kasama ang babae na kanina ay binuhusan ni Almira.

Talagang wala siyang pakialam sa akin.

Chapter 10

Sa sobrang sama ng loob ko kay Alwin ay nag-aya na akong umuwi kay Almira. Hindi ko na din talaga magagawa pang mag-enjoy habang ang asawa ko ay nakikipag-flirt.

So, ganiyan pala siya magmahal. He said, he's inlove with his girlfriend pero heto siya, nakikipaglandian. In a public place pa talaga.

It's past midnight na at inaantok na din daw si Almira kaya namab pumayag na siyang umuwi kami. Alam kong nauunawaan din niya ako.

Sinama na namin si Cecilia pauwi, dahil wala din naman siyang kasama sa tinutuluyan niya. First time niya dito sa Manila, baka mapaano pa siya.

Nag-hire si Almira ng substitute driver para sa amin dahil nakakaramdam na daw siya ng pagkaantok. Tahimik ako habang nakatingin sa daan.

Napapagitnaan namin ni Cecilia si

Almira. Nakapikit na siya, mukhang tinablan na siya ng alak.

"Huwag kang masyadong paapekto sa mga kinikilos ni kuya, sis, tatanda ka lang niyan. Enjoy life. Hindi nakadepende sa kaniya ang buhay at kasiyahan mo," ani Almira habang nakapikit. Akala ko tulog na siya.

"I know, masakit lang kasing isipin," malungkot kong saad.

Paano nga ba hindi isipin? Paano hindi maapektuhan? Sa maiksing panahon hulog na hulog na ako kay Alwin, pinakasalan nga niya ako, pero hindi naman niya ako magawang saluhin.

Sa kuwarto kami ni Almira natulog kasama si Cecilia. Natatalo na ako ng pagkaantok at pati ang magpalit ng damit ay hindi ko na nagawa. King size iyong bed ng guestroom kaya naman kasyang-kasya kaming tatlo.

Alas-onse na ako nagising kinaumagahan, naging komportable ang pagtulog ko dahil sa malambot na kama

at aircon. Pero dala ng hang-over ay nakaramdam ako ng pagsakit ng aking ulo.

Wala na akong kasama sa higaan. Baka nasa kitchen na ang dalawa at kumakain. Bumangon na din ako at dumiretso sa banyo, naghilamos ako at nag-tooth brush. May mga nakalagay na un-used toothbrush sa cabinet.

Paglabas ko ng kuwarto ay nakita ko si Alwin na nasa bingad ng hagdanan pababa.

Bagong paligo siya at nakasuot lang ng tshirt at khaki pants. Nang makita ako ay tumigil siya sa pagbaba, seryoso ang mukha niya habang nakatingin sa akin.

Akala ko hindi niya ako papansinin at didiretso na siya sa pagbaba pero hindi.

Mukhang hahamunin na naman ako ng lalakeng 'to.

"Ano ang ginawa mong kalokohan kagabi kay Laina, huh!" sigaw niya ng makalapit ako sa hagdanan.

Ano ba ang pinagsasabi neto? Basta na lang naninigaw.

"Hindi ko alam ang sinasabi mo," sagot ko.

"Nagmamaang-maangan ka pa. Binuhusan mo siya ng tubig sa restroom, walang ibang gagawa noon, ikaw lang," bintang niya sa akin.

Bumuntong hininga ako at nailing. Kapag pala may nangyari sa mga kalandian niyang babae ako agad ang may sala.

"Hindi ko alam ang sinasabi mo. Pero kung gano'n man ang nangyari sa kaniya, serves her right," wika ko. Nag- iwas ako ng tingin at lalakad na sana pero hinablot niya ang kamay ko. Hindi naman malakas pero tama lang ang pagkakahawak niya para pigilan ako.

"May sasabihin ka pa?" tanong ko.

"She's a client, hindi mo siya dapat ginawan ng ganoon!"

Dapat pala isang timba na ang binuhos ni Almira sa babaeng iyon eh.

"Huwag mo akong pinapakialaman," may diin niyang wika.

Huwag papakialaman sa pambababae niya?

Kailan ba ako nakialam? Naghahanap ako ng tamang salita na isasagot sa kaniya ng sumingit si Almira.

"Hindi pa kayo nakapag-almusal away agad," wika ni Almira habang paakyat ng hagdanan.

"Ako ang nagbuhos sa haliparot mong babae kagabi," aniya.

Nailing si Alwin at tila nainis sa kapatid niya. Pero hindi gaya ng galit niya sa akin na akala mo mananakit.

Well, she's her sister and I am just his wife. Asawa sa papel.

"Kunin mo ang bag mo sa closet, pumasok ka sa school kaysa kung anong kalokohan naiisipan niyo," aniya. Wow! Nag-iba yata ang ihip ng hangin.

Nangisi si Almira at tinaasan ako ng kilay. Tipid din akong ngumiti.

Tamad akong tinignan ni Alwin.

"Huwag kang matuwa. Kailangan mong mag-aral para sa future mo."

"Your dad ask me too merges our companies. He's getting old and he wants me to take care of your company. As soon as we file for an annulment bahala ka na sa kompanya niyo."

"Huwag mong iasa sa akin ang future mo," aniya.

"Wow! Grabe ka naman sa asawa mo, kuya. Kapag si Pia, ayos lang na halos ibigay mo sa kaniya ang lahat?" tanong ni Almira. Matapang niyang tinignan ang kapatid niya.

Ako naman ay nakaramdam ng kirot sa aking puso.

"Huwag kang mangialam dito,

Almira. Pinakasalan ko lang siya para hindi sumama ang loob ng mga magulang natin."

Humakbang na siya pababa. Ako naman ay natuod sa kinakatayuan ko. Ang sakit. Nagsimula na ding umagos ang mga luha ko.

"Huwag ka ng umiyak," alo sa akin ni Almira.

Niyakap ako ni Almira habang hinahaplos ako sa aking likod.

"Almira. Gusto kong malaman ang tungkol kay Pia," sabi ko sa gitna ng aking pag-iyak.

Bumuntong hininga si Almira, akala ko tatanggi na naman siya.

"Anak siya ng katulong ng kapitbahay namin noon. Nagpapa-cute lagi kay kuya. Wala kaming problema sa mga mahihirap pero ewan ko. Iba talaga ang dating niya sa amin nina mommy. She's a big time gold digger."

Parang alam ko na kung bakit siya tinatawag na gold digger.

"Noong college si kuya, tinulungan niya si Pia na makapasok din sa university

na pinapasukan niya. Siguro siya din gumagastos sa lahat para sa babaeng iyon."

"And when she finished college, gusto niyang magtrabaho sa Europe.

Ginastusan pa siya ni kuya ng isang milyon para makapunta ng Europe."

Naluluha ako habang nakikinig sa kuwento ni Almira. So, ganoon pala magmahal si Alwin.

"Huwag kang mainggit doon. Focus on yourself and expertise. Huwag kang magmadali na mahalin ka ni kuya.

Hayaan mo ang tadhana."

"Ipagluto mo siya ng agahan, baunan mo ng lunch, lutuan ng dinner. Enough na 'yon." Tinapik niya ang balikat ko.

"Nandito lang kami ni mommy para sa'yo. Alam kong ikaw lang ang babaeng nararapat para kay kuya."

Chapter 11

Dahil sabado ngayon at wala akong pasok sa eskwelahan ay naisipan kong ipagluto ng lunch si Alwin. Dadalhin ko ito sa opisina niya.

Isang buwan na kaming nagsasama. Nakakalungkot man pero wala man lang nagbago. Malamig pa din ang pakikitungo niya sa akin, iisa ang bahay na tinitirhan namin. Hindi ito matatawag na tahanan dahil wala naman itong pagmamahal na bumubuhay. Hindi sapat ang pagmamahal ng isa lang para bumuo ng isang pamilya.

Hindi niya ako iniimik kahit sa iisang kuwarto kami natutulog. Sa couch ako natutulog dahil ayaw naman niya akong makatabi sa kaniyang kama.

Ang bigat matulog sa kuwartong iyon lalo na at may mas karapatan pa sa akin ang letrato ni Pia.

Hindi din niya ako kinakausap, talagang pinapakita niya sa akin ang kawalang importansya ko sa kaniya.

Umaasa pa man din ako na sana ay subukan man lang niya akong mahalin. Iyong mamuhay kami bilang mag-asawa hindi iyong para akong estranghero sa kaniya.

Dito pa din nakatira si Almira. Halos hindi din kami nagkikita tuwing weekdays dahil gabi-gabi siyang nagpa- party. Hindi pa ulit ako nakakasama dahil graduating ako. Focus muna ako sa pag-aaral.

"Manang, tikman mo nga po kung tama ang timpla?" tanong ko kay manang.

Nakangiti siya habang pinagmamasdan ako.

"Amoy pa lang masarap na. Matutuwa dito ang asawa mo," aniya at kumuha ng kutsara. Pagkatapos niyang tikman ay nag-thumbs up siya.

"Sana nga po, manang, magustuhan niya. Manhid pa man din ang lalakeng iyon," wika ko.

"Lalambot din iyon. Mabuti kang asawa, Pauline." Tinapik niya ako sa balikat.

Ngumiti ako, isip-isip ko ay sana nga dumating na ang araw na iyon.

Umakyat na muna ako ng kuwarto para magbihis. Nagsuot ako ng red asymmetric above the knee dress at silver wedge.

Naglagay din ako ng light make up para naman presentable akong tignan.

Nang makarating ako sa kompanya ay nag-dire-diretso lang akong naglakad papuntang elevator. Naharang pa ako ng security guard.

Nakaramdam ako ng pagkainis. Mabuti na lamang at nakapagpapalit ako ng status. Ang surname ko ay napalitan na ng Montenegro.

Ito ang pinakita ko sa receptionist at guwardiya.

"I am Mr. Montenegro's wife," pakilala ko. Hindi pa sila agad nakumbinsi kaya naman sumama na ang timpla ng mukha ko.

"S-Sorry, ma'am," hingi ng despensa ng guardiya at receptionist. Hindi ko na sila pinansin at diretso lang akong naglakad.

Pagdating ko sa 18th floor ay hinarang naman ako ng sekretarya.

"Ma'am, may appointment po ba kayo?" tanong ng sekretarya.

"Kailangan pa ba magpa-appointment ng asawa ni Mr. Montenegro?" tanong ko.

Umiling siya at ngumiti. Akala ko ay okay na kaya naman humakbang na ako palapit ng pintuan ng office ni Alwin pero pinigilan niya ulit ako.

"Ma'am, bilin po ni sir," aniya kaya naman tinignan ko siya.

"Bilin ni sir, kapag daw pumunta kayo ipaalam daw muna sa kaniya," aniya.

Hindi ko alam kung inis o galit ang nararamdaman ko sa sinabi ng sekretarya. Kasi kung galit ako, I will not feel a pang of pain in my chest.

Magalang akong giniya ng sekretarya sa couch. Wala akong magagawa kung iyon ang bilin ng boss niya.

Gusto kong maiyak pero laging sinasabi sa akin ni Almira na huwag akong umiyak lalo na kung ang dahilan ay ang kuya niya. Matutuwa lang daw ang kuya niya at mas lalong gagawa ng bagay para sukuan ko ang marriage namin.

"Hintayin na lang natin si sir, ma'am. May ka-meeting pa po kasi siya sa loob," sabi ng sekretarya.

"Matagal pa ba?" tanong ko. Alas-onse na ng tanghali. Malapit ng mag-lunch break.

"Kanina pa po diyan si Ms. Laina. Alas- dies pa."

Ano naman kaya ang pinag-uusapan nila ng ganoong katagal.

Tahimik akong naupo sa couch, nakakapag-isip ako ng mga negative na bagay pero pilit kong winawaglit sa isip ko.

Hindi ako puwedeng maiyak dito.

Alas-dose ng bumukas ng pinto ng opisina ni Alwin. Ngising-ngisi si Laina paglabas niya. Nang makita ako ay sumeryoso ang mukha niya.

"Anong ginagawa mo dito?" tanong niya. Ang kapal talaga ng mukha.

She sounds like a jealouse wife.

"Bawal bang bisitahin ang asawa ko?" masungit kong tanong.

"Asawa? You're joking," aniya at tumawa.

Tinignan ko siya ng seryoso.

"Mrs. Montenegro, tuloy na po kayo," tawag ng atensyon ko ng sekretarya. Nginisian ko ang babae bago ako tumayo at naglakad papunta ng pinto ng office ni Alwin.

"What are you doing here?" tanong ni Alwin ng makapasok ako.

"Dinalhan kita ng lunch," sagot ko. Diretso ang lakad ko hanggang sa couch, nilapag ko ang dala ko sa table.

Tumayo din siya at lumapit. Inayos ko ang mga pagkain.

Pinaghain ko siya, kinuha naman niya ito at sinimulang kainin. Wala siyang anumang reaksyon habang kumakain.

"Kumain ka na ba?" tanong niya. Umiling ako. Parang first time na tanungin niya ako kung kumain na ba ako.

Ang babaw pero naiiyak ako dahil doon.

"Kumain ka na, hindi ko mauubos lahat ang dala mo," aniya. Tumango ako.

Naghain na din ako para sa sarili ko at sinabayan siyang kumain. Tahimik kaming pareho hanggang sa matapos kaming kumain.

Niligpit ko na ang mga baunan para makaalis na din ako agad. Hindi ako magtatagal at baka ipagtabuyan pa niya ako.

"Ano'ng plano mo pagkatapos ng graduation mo?" tanong niya.

Hindi ko alam pero nakaramdam ako ng kaba sa tanong niya.

"Mag-trabaho," tipid kong sagot.

"After graduation, simulan mo ng ag- aralan kung paano patakbuhin ang kompanya niyo," aniya.

Tumango ako. Minadali ko ang paglagay sa paper bag ng mga ginamit naming kumain.

Ayaw kong marinig ang susunod niyang sasabihin.

"Pag-usapan natin ang tungkol sa bagay na 'yan after your graduation," aniya.

Naluluha na ako kaya naman nakayuko lang ako at tumango.

"Aalis na ako," paalam ko at diretso ng naglakad palabas ng opisina niya.

Tumayo pa ang sekretarya niya ng makita niya ako. Pero hindi ko na siya pinansin.

Nangigilid na ang mga luha ko sa magkabilang mata. Hindi ko na mapigilan ang pagbagsak, diretso akong naglakad hanggang sa elevator.

Nasasaktan ako. Hindi man niya diniretsang sabihin. I know. He's planning to file an annulment after my graduation.

Chapter 12

Another month had pass. Patuloy pa din ang ginagawa kong paghanda ng almusal ni Alwin. Dahil hapon ang klase ko ay pinapadlhan ko siya ng lunch sa driver. Eight pm na din natatapos ang

klase ko kaya naman hindi ko na siya naipaghahanda ng hapunan.

Madalas late din naman siyang umuwi. Umuuwing amoy alak, nagtutulug- tulugan na lang ako kapag ganoon.

Kapag weekends naman ay hindi na ako ang nagdadala ng lunch niya. Ang driver na lang, pero naglalagay ako ng note sa pagkain na pinapadala ko.

Hindi ko alam kung papansinin man lang ba niya kaya naman hindi ko na hinahabaan ang sinusulat ko.

Madalas lang naman na sinusulat ko ay I hope you'll like it.

Cook this for you. Enjoy your lunch.

For two months, I feel like I am unheard. Mabuti pa nga yata ang hangin nararamdaman niya, pero ako na asawa niya hindi pansin ang presensya.

Isang buwan na lang, magtatapos na ako ng college. Natatakot na ako ngayon pa lang.

Oo nga at hindi naman siya nagmintis sa pambabalewala sa akin pero alam ko sa sarili ko na kahit ganito ang trato niya sa akin ay masaya pa din ako.

Nagagawa ko ang responsibilidad ko bilang asawa niya. Sana kahit kaunti, napapansin niya.

Alas dies na ng gabi at hindi ako dalawin ng antok. Wala pa din si Alwin.

Sana sumama na lang ako kay Almira mag-bar, pero, hindi. Sinabihan kasi ako ni manang na iwasan ko muna ang pagliliwliw para walang makita si Alwin na ikakapintas sa akin bilang asawa niya.

May point din naman si manang. Hindi ako puwedeng gumawa ng kahit anuman na puwedeng isumbat niya sa akin.

Bumuntong hininga ako at bumangon. Nagpunta ako ng banyo para umihi.

Siguro uumagahin na naman si Alwin.

Buhay binata. Like, he didn't care. Wala siyang pakialam sa asawa niyang naghihintay sa kaniya. Para sa kaniya, binata siya at wala siyang asawa.

Saktong pagbukas ko ng pinto ng banyo ay papasok din si Alwin. Amoy alak na naman siya.

Ngumisi siya ng makita ako.

Gumilid ako para padaanin siya pero bigla niya akong niyakap. Nanlaki ang mata ko sa ginawa niya. Mahigpit ang pagkakayakap niya sa akin, tila sabik at mis na mis ako.

"I miss you," bulong niya. Yumakap ako pabalik at sinamyo ang pabango niya.

Naiiyak din ako sa saya sa sinabi niya at ginawa niya. Answered prayer.

"I love you." Natigilan ako sa sinabi niya, nagsimula ding bumuhos ang luha ko sa kagalakan.

Sasagutin ko din sana siya pero nagsalita ulit siya.

"Pia," aniya. Para akong nabuhusan ng malamig na tubig. Bakit nga ba naisip ko na para sa akin ang sinabi niya.

Nagpaniwala naman ako, hindi ko na naisip na lasing siya at napagkamalhan pa akong si Pia.

Marahan ko siyang tinulak sa kaniyang dibdib. Naiiyak ako.

Hinawakan niya ang batok ko, amg sunod na ginawa niya ay nagpabilis ng tibok ng puso ko.

He kiss me. He is kissing me passionately.

Dapat masaya ako. Dapat suklian ko. It was my first kiss. And it was with the man whom I love.

Pero hindi. He's drunk, at iniisip niyang ako si Pia.

"Alwin, si Pauline 'to. Hindi si Pia," wika ko sa gitna ng halik niya. Bahagya siyang tumigil sa paghalik sa akin.

"Yeah, Pauline. My fucking wife." Binitawan niya ako. Tinignan niya ako, malamig ang pagkakatitig niya sa akin.

"Bakit ba para kang linta na kapit na kapit kahit ayaw naman sa'yo," aniya s mapang-uyam na tono.

Hindi ko na napigilan ang pag-agos ng luha ko. Sa sinasabi niya para bang sa loob ng dalawang buwan wala pa din akong naging puwang sa buhay niya.

Kahit ga-tuldok man lang.

"Huwag kang umiyak, kasalanan mo din naman 'yan."

"I know," mahina kong sambit at nagyuko.

"I told you, hindi kita mahal."

"Sana subukan mo man lang akong mahalin. Kahit kaunti. Ituring mo akong asawa, Alwin," mahina kong sambit sa gitna ng paghikbi ko.

"You're such a drama queen," aniya at tinalikuran ako.

Tahimik akong umiyak. Ang sakit-sakit, umaasa pa man din ako na s naglipas na dalawang buwan ay kahit kaunti ay natutunan na din niya akong mahalin.

Pero wala talaga.

Isang buwan na lang ang at matatapos na ang pagiging Mrs. Montenegro ko.

Hindi ko alam kung anong oras ng tumunog ang celphone ni Alwin. Akala ko hindi siya magigising dahil sa kalasingan niya pero narinig ko ang pagsagot niya.

"Hello, Pia." Natigilan ako sa narinig ko, pigil ang hininga ko habang kinakabahan.

"One more month, please," aniya sa malambing na tono. Ni minsan hindi niya ako kinausap sa ganoong kalumanay at kalambing na boses.

"I know. Please, understand. Dalawang kompanya ngayon ang nakasalalay sa akin. Hindi pa ako makakapunta diyan," aniya.

Mas lalo akong naging emosyonal habang naririnig ko ang asawa ko na nakikipag-usap sa babaeng mahal niya.

Bakit ganito ang nararamdaman ko? Ako ang asawa pero mas mukha pa akong kabit.

"I'll try, okay. Mabilis lang ang isang buwan."

Isang buwan para malaya siya? Iyon ba iyon?

Alam kaya ni Pia na kasal na siya sa akin? Kaya naman pinapasunod siya ni Pia doon, o kaya naman inuudyukan na niyang hiwalayan ako?

Hindi ko alam kung dapat ba akong magalit dahil doon dahil siya naman talaga ang nauna. Siya ang mahal.

Pero ako ang pinakasalan. Dapat ba akong masaktan? Dapat ko nga bang ipaglaban ang pagiging asawa ni Alwin? Gayong alam ko naman sa sarili ko na hindi naman talaga niya ako mahal.

Umiyak ako ng umiyak. Halos wala akong tulog sa sobrang bigat ng dibdib ko.

Alas-singko ng nagpasya na akong bumangon. Aagahan ko na lang pumasok sa eskwela. Maaga pa para ipaghanda ng almusal si Alwin, lalamig lang dahil alas-siete pa siya gigising.

Masakit ang ulo ko sa magdamag na pag-iyak, mahapdi at mugto din ang

Pagkatapos kong maligo at magbihis ay lumabas na ako ng kuwarto. Maingat ko itong sinarado.

"Ang aga mo namang pumasok." "Almira, kakauwi mo lang?"

Nginisian niya ako, mukhang may tama pa siya ng alak.

"Nakatulog ako sa kotse sa may garahe," aniya at mahinang tumawa.

"Sige, matulog ka na. Papasok na din ako."

Humakbang na ako pero si Almira ay nanatiling nakatayo.

"Umiyak ka na naman," aniya.

"Umasa kasi ako. Umuwi siyang lasing, he kissed me. He says he loves me. He says he miss me. He thought. I was Pia." Naluha na naman ako.

Mahinang napamura si Almira.

"Narinig ko din ang usapan nila. Plano niyang sundan si Pia doon. Hinihintay lang niya ang isang buwan. In one month, ga-graduate na ako. Siguro doon niya ako hihiwalayan."

Napakuyom ng kamao si Almira. Nilapitan niya ako at niyakap.

Chapter 13

Ang bigat ng dibdib ko maghapon. Mabuti na lang at tapos na ang exam sa mga major subjects ko.

"Pauline, mag-inom kaya tayo. Alam mo na, pampa-refresh utak," aya ng mga kaklase ko.

Alas-singko pa lang ng hapon. Parang ayaw ko ding umuwi muna. Parang sobra na kasi ang sakit.

Tumango ako bilang pagpayag. Gusto kong mag-relax kahit kaunti. Ayaw ko munang isipin ang problema ko.

Sampu kaming lahat na magkakasama. Sa isang open air bar kami nagpunta.

May stage siya kung saan puwede kang

kumanta.

Kami pa lang ang customer kaya naman sa amin ang buong lugar, pati ang stage ay halos hindi na iniwan ng mga kaibigan ko.

"Ang kantang ito ay para sa lahat ng hindi pinili." Napaangat ako ng tingin sa isang kaklase ko.

Humiyaw naman ang mga kasama namin. Nagsimula siyang kumanta.

?Escaping nights without you with shadows on the wall

My mind is running wild, trying hard not to fall

You told me that you love me But say, I'm just a friend

My heart is broken up into pieces 'Cause I know I'll never free my soul

It's trapped in between true love and being alone

When my eyes are closed, the greatest story told

I woke and my dreams are shattered here on the floor

Bakit ba hindi na lang ako?

Baby, I know I could be all you need If you only knew how much I love you

The day after tomorrow I'll still be around

To catch you when you fall, and never let you down

You say that we're forever, our love will never end

I've tried to come up, but it's drowning me to know ?

Nagsimulang bumuhos ang mga luha ko. Sunod-sunod ang ginawa kong paglagok sa flavored drinks na order ko.

Napalingon ang mga kasama ko pero umiling lang ako.

"Ayos ka lang, Pauline?" tanong nila sa concern na tono. Umiling lang ako. Hindi nila alam ang tungkol sa pinagdadaanan ko. Hindi ko na din k-in-uwento pa. Para saan pa? Isang buwan na lang maghihiwalay na lang din naman kami.

Panibagong paliwanagan na naman.

?You'll never free my soul

It's trapped in between true love and being alone

When my eyes are closed the greatest story told

I woke and my dreams are shattered here on the floor

Baby, I know I could be all you need

Suddenly, parang gusto kong umiyak ng malakas. Kaso may mga kasama kami. Ayaw ko namang magpaka-wasted dito sa bar at baka mamaya ano pa isipin ng mga tao.

If you only knew how much I love you Baby, I know I could be all you need Baby, I know I could be all you need If you only knew how much I love you

I wanted to blame fate. But, I couldn't.

This is all my fault.

I have to accept it. Kahit paano naranasan kong maging asawa ng lalakeng mahal ko.

Mapait akong nangiti. Mabuti na lang at tapos na ang mga grado namin. Dahil kung hindi baka babagsak pa ako at hindi makapag-martsa.

Alas-otso ng magpasya kaming umuwi na. Sumakay ako ng taxi. Mula kasi ng tumira ako kay Alwin ay hindi pa ako nakauwi sa bahay ng mga magulang ko. Hindi ko nakuha ang kahit isa sa mga sasakyan ko.

Halos hindi ako makababa ng taxi sa kalasingan ko. Nahihilo na ako.

Nilapitan ako ng guwardya, pero sinabi ko na ayos lang ako.

Pasuray-suray ang lakad ko at halos matumba na ako. Si manang ang nagbukas ng pintuan ng bahay.

"Hija," aniya sa nag-aalalang tono.

"Dumating na pala ang asawa ko," mapang-uyam na tono ni Alwin. Hindi ko siya pinansin. Pagod na akong umiyak.

Ayaw ko ng makinig sa masasakit na sasabihin niya.

Gusto ko sana na ang huling isang buwan ko bilang asawa niya ay maging masaya man lang.

"Tapos ka na ba sa pagbabait-baitan mo?" tanong niya. Nailing ako at hindi umimik. Sinandal ko ang likod ko sa may saradong pintuan.

"Thats good. Ibig sabihin titigil ka na sa kahibangan mo sa akin."

Hindi ako umimik at nanatili lang akong nakatitig sa kaniya. This gorgeous man. Mamimis ko siya ng sobra sa oras na maghiwalay na kami.

"Pinakasalan mo ako kahit ayaw mo naman talaga. But you still marry me.

Its your responsibility na tratuhin ako bilang asawa," matapang kong usal.

"Kasi in the first place pumayag ka na pakasalan ako."

Tinignan niya ako ng seryoso. Mapaghamon ang tingin niya.

"What do you want me to do?" aniya. Talagang wala na yatang maayos na pakikipag-usap pagdating sa akin.

Laging nakasinghal at galit.

"You want me to act like I am inlove with you even if im not?" tanong niya. Parang libo-libong kutsilyo na sumaksak sa puso ko ang mga katagang sinabi niya.

"Hindi ko sinasabi na ganoon ang gawin mo. Sana man lang sinubukan mo man lang."

Pumalatak siya at umiling-iling. "Wala ka man lang bang maayos na

pakikipag-usap sa asawa mo, kuya? My God. Bakit ka ganiyan?" Pababa si Almira sa hagdanan. Nakasuot siya ng short at tshirt. Hindi siya magpa-party.

"Paki-asikaso na sa kaniya manang," utos ni Alwin.

"Bukas, mag-uusap tayo," aniya at tumingin sa akin.

Makikipaghiwalay na siya agad?

Chapter 14

Kahit lasing akong umuwi kagabi ay maaga pa din akong nagising. Sa kuwarto ako ni Almira natulog.

Mukhang siya ang nag-alaga sa akin, dahil napalitan na din ang damit ko.

Malabo pa sa tubig ng kanal na asikasuhin ako ni Alwin. Magpapamisa talaga ako kapag ginawa niya iyon.

Nanatili akong nakatitig sa kisame ng ilang mga minuto. Naiisip ko kung ano ang maaring mangyari ngayong araw. Parang ngayon pa lang naiiyak na naman ako.

Maghihiwalay kami na hindi man lang niya sinubukang ayusin ang pagsasama namin.

Narinig ko ang pagbukas ng pintuan ng banyo.

"Sis, tara, mag-jogging tayo." Dinig kong wika ni Almira. Tamad akong bumangon.

Mukhang kailangan kong makasagap ng sariwang hangin. Ang bigat ng ulo ko,

hindi dahil sa alak, kundi dahil sa bigat ng pinagdadaanan ko.

Hindi na ako nagpunta sa kuwarto ni Alwin para kumuha ng damit at rubber shoes. Kay Almira ang ginamit ko, iwasan ko na lang siya ngayong araw. Hindi ko pa kayang tanggapin ang sasabihin niya. Hindi ako handa.

Pero mukhang hindi na ako makakaiwas. Pababa pa lang kami ng hagdanan ay kita na si Alwin na nagkakape sa may living room.

Ang aga naman niyang gumising. Mukhang ganoon siya ka-excited upang makausap ako at tapusin na ang lahat.

Nagkatinginan pa kami ni Almira.

"Kaya mo 'yan," aniya ng makababa na kami ng hagdan. Naglakad siya papuntang kitchen.

Hindi na kailangang magsalita ni Alwin. Kusa na akong lumapit sa kaniya habang patuloy ang malakas na pagkabog ng dibdib ko.

Umupo ako sa tapat niya, nakahalukipkip siya at seryosong tumingin sa akin.

"Alam mo naman umpisa pa lang na hindi na kita puwedeng pakasalan. But you still push it sa pamamagitan ng pamimikot mo." Seryoso siyang nakatingin sa akin habang nagsasalita. Tila ba gusto niya akong sugatan gamit ang matatalim at masasakit niyang salita.

Bumuntong hininga siya, ako naman ay nagsimula na namang maluha.

"Ayaw ko lang magkasira-sira ang mga pamilya natin," aniya.

Hindi naman. Kasi feeling ko ako ang dahilan kung bakit magkakasira ang mga pamilya namin. In the first place ako naman talaga itong namikot.

Tinakpan ko ng dalawang palad ko ang mukha ko. Pinipigilan kong huwag mapahagulgol.

Wala na talaga akong magagawa. I have tried everything pero wala talaga.

"About giving our marriage a try." Bumuntong hininga ulit siya.

"I'm sorry. Gustuhin ko man, pero hindi puwede."

Talaga? Kung gustuhin man niya he would have tried?

My God! What am I thinking. He's still dumping me anyway.

"Nakapangako na ako noon pa lang na pakakasalan ko siya," medyo humina ang mga salita niya.

Tumango-tango ako. Hindi ko na mapigilan ang mga paghikbi ko. Pero sinisikap ko pa ding huwag mapahagulgol.

"Makakahanap ka pa ng iba. You're a beautiful woman in and out."

I don't know if he should be really saying these words on my face. Isa kang

napakalaking assholes. Napupuri mo pa talaga ako sa lagay na 'yan?

Naisisingit mo pa din iyan while hurting me.

"Pirmahan mo ang annulment," aniya. Hindi ako sumagot, nanatiling nakatakip ang dalawang palad ko sa aking mukha.

I probably look like shit right now.

"Hindi mo ba talaga kayang subukan, Alwin?" tanong ko. Tunog nakikiusap at tunog desperada.

Umasa ako na may isang buwan pa. Pero ngayon tinatapos na niya agad.

"Akala ko hihiwalayan mo ako after my graduation," dagdag ko. Nilulunok ko ang bara sa aking lalamunan. Ang sakit.

"I'm sorry, kailangan ko na kasing sumunod sa Europe. Hinihintay niya ako," aniya.

Wala na akong mahanap na salita na sasabihin pa kay Alwin. Siguro ito na talaga ang wakas ng lahat.

Sana kahit isang buwan man lang naramdaman ko ang pagpapahalaga niya. Kahit peke man lang. Kahit pagpapanggap man lang.

But no. He didn't tried, ganoon siya ka- loyal kay Pia.

Naramdaman ko ang pagtayo niya at pag-alis niya dito sa living room.

Mahina akong napahagulgol ng makumpirma kong wala na siya.

Gusto kong isigaw lahat ng frustrations ko. Ang sakit. My first heartbreak.

Ang sakit pa lang magmahal. Sobrang sakit.

Dinaluhan ako nina Almira at manang. May hawak na isang baso ng tubig si manang.

"Tahan na, anak," alu niya sa akin. Niyakap naman ako ni Almira.

"Ssssh. It's okay, sis," alo niya habang hinahaplos ang likod ko.

Humagulgol ako, feeling ko nawalan ako. Feeling ko, durog na durog ang puso ko.

Tatlumpong minuto na nasa ganoon kaming lagay. Tumigil na ako sa paghagulgol at paghikbi, pero madami pa din akong luha na umaagos.

"Mag-ikot ikot muna tayo. Tara," aya sa akin ni Almira. Kinuha niya ang kamay ko at marahan akong hinila.

Naglakad kami palabas ng bahay, nagpatianod lang ako hanggang makarating kami sa kaniyang kotse.

Nag-drive lang si Almira paikot-ikot. Nag-drive thru kami ng coffee at pagkain bago kami tumigil sa isang parke.

"I'm sorry," aniya sa akin. Umiling ako, wala naman siyang kasalanan.

"It's okay, kasalanan ko naman talaga ang lahat," wika ko.

"May kasalanan kayong dalawa. Pero maling-mali din ang ginawa ni kuya.

Hindi ka niya dapat pinakasalan kung wala naman pala talaga siyang plano na seryosohin ang lahat."

Hindi na lang ako sumagot sa sinabi niya. May punto naman siya. Pero wala na ding magagawa ang mga opinyon namin. Choice ni Alwin iyon. Choice niya na hiwalayan ako.

"Alam mo feeling ko inoorasyonan ni Pia si kuya eh."

Natawa ako sa sinabi niya. We're in the 21st century at naniniwala pa siya talaga diyan.

"Mahilig kasing magdrama iyon na akala mo inaapi siya. Siguro kung ano-ano na naman sinabi nun kay kuya. Heto naman si kuya paniwalang-paniwala.

Susundan niya talaga si Pia doon? Anong plano niya sa kompanya." Gigil na gigil si Almira.

Tahimik lang ako. Ang kompanya ng pamilya ko. Bibitawan na din ni Alwin, kailangang matuto na siguro ako sa pagpatakbo nito.

Ilang minuto kaming tahimik. Panaka- naka na lang din ang luha na umaagos sa pisngi ko.

Sana maging manhid ako at hindi ko maramdaman ang lahat ng sakit na nararamdaman ko ngayon. Sana.

"May text si mom, nasa bahay daw siya," ani Almira. Ini-start na niya ang sasakyan.

Chapter 15

Siguro nalaman na ang nangyari dahil kay manang. O, puwede ding nagpaalam si Alwin na aalis na. Maiiwan ang kompanya na bakante at walang mamamahala dahil aalis siya.

Nang makarating kami sa labas ng bahay ay nagkatinginan pa kami ni Almira. May maleta na nasa labas ng maindoor.

Aalis na siya? Agad agad?

Mabilis ang hakbang na ginawa namin ni Almira.

"Pumayag ka na magpakasal sa kaniya. Puwede ka sanang tumanggi pero hindi mo ginawa. Be a man, son." Dinig ko mula dito sa labas ang boses ng daddy nina Alwin.

"Dad, masasaktan lang siya sa piling ko," tunog frustrated si Alwin. Marahil ay kanina pa sila nagtatalo.

"Try to love her." Boses ng mommy niya.

"Nakapangako ako kay Pia."

"Hindi ko na alam kung anak pa ba kita dahil sa pinagsasabi mo ngayon." Mukhang galit na ang mommy niya.

"Mom. Alam mo naman na noon pa lang si Pia na ang gusto kong pakasalan."

Nagsimula ulit akong umiyak. Nandito kami sa labas ng pinto ni Almira at nakikinig lang sa mga usapan nila.

"Then why did you marry, Pauline, then?" mataas ang tono ng boses ng daddy nila.

"Ayaw ko lang mapahiya ang pamilya natin."

"Sa tingin mo sa gagawin mo, hindi tayo mapapahiya?"

"You don't understand me, mom."

"Hindi talaga kita maunawaan. Ikaw ang nagpumilit noon sa kasal. Sana man lang sinubukan mong mag-work ang marriage niyo. She is the best woman for you."

Paano nga ba naman ako magiging best woman sa kaniya? Pia was her ideal wife.

"Aalis na ako," paalam ni Alwin.

"Kung aalis ka. Kalimutan mo na din ang pamilya mo."

Humagulgol ang mommy niya. Nanatili akong nakayuko at nagpipigil ding humagulgol.

Tuloy-tuloy siyang naglakad palabas ng bahay. Doon din ako tuluyang napahagulgol. Nanghihina ako, ang sakit ng dibdib ko. Sobrang sakit talaga, hindi ako ready. Hindi ba't may isang buwan pa dapat?

Pero tinatapos na niya. Aalis siya at susundan niya si Pia sa Europe. Hindi pa siya tuluyang nakakarating sa kaniyang sasakyan ng may dumating na sasakyan.

Napalingon kami ni Almira. Gulat na gulat ako na makita si mommy at daddy. Mabilis silang naglakad palapit kay Alwin.

May mga nangingilid na luha sa gilid ng mata ni mommy. Si daddy naman ay pula ang mata, marahil sa emosyon na nararamdaman para sa unica hija niya na bigong-bigo. Galit din siya.

Tinakbo ko si mommy. Mabilis akong niyakap ni mommy ng makalapit siya. Humagulgol siya.

"I'm sorry, anak," aniya sa gitna ng pag- iyak. She feel sorry for me.

Nakaramdam ako ng guilt. Dahil sa akin nasasaktan din ngayon ang mga magulang ko. Masakit sa parte ko pero mas masakit pa sa parte nila na ang inalagaan nilang anak ay nasasaktan ngayon.

"No, mom, I am okay," alo ko sa kaniya. Kailangan kong ipakita sa kanila na malakas ako.

Dinig namin ang sigaw ni daddy. Nagbitaw kami sa yakap ni mommy at mabilis na sinundan si daddy. Mukhang nakasuntok na siya kay Alwin. Mabilis kong niyakap si daddy.

"Dad, tama na po. It's okay. I am okay," I assure him.

Pero tinanggal niya ang pagkakayakap ko sa kaniya.

"Sana noon pa lang hindi mo na siya pinakasalan. Now, you're leaving her just like that. Kung hindi pa ako

nagpunta ng opisina hindi ko malalaman na binitawan mo na din ang pamamahala at nag-hire ka ng OIC!" sigaw ni daddy.

"Sorry po," mahinang sambit ni Alwin.

"Sorry, I can't love your daughter." He sounds like he is about to cry.

Those words from him always hurts me. Pero alam kong mas masakit iyon na marinig ng mga magulang ko. Naiyak si daddy, napahagulgol naman lalo si mommy at mommy ni Alwin.

"Then, lets end it here then. Tapusin na din natin ang ugnayan ng mga pamilya natin," ani daddy sa matigas na tono.

Natigilan ako maging ang mga magulang ni Alwin.

"Paulo, huwag naman natin hayaang magkaganito," apela ng daddy nila.

"Tandaan mo ito, A-Alwin. P- Pagsisisihan mo ang ginawa mong-

"Dad!" sigaw ko. Nakita ko na hinaplos ni daddy ang diddib niya. Mabilis ko

siyang dinaluhan. Si Alwin ay hinawakan siya sa kaniyang braso.

Natumba siya, mabilis siyang inalalayan ni Alwin. Pulang-pula ang mukha ni daddy at pinagpapawisan. Like he's into so much pain.

"Ihanda niyo ang van!" sigaw ng father in law ko. Malakas na din ang iyak ni mommy.

"M-My p-rince-princess." Ito ang huling salita ni daddy bago siya nawalan ng malay.

Mabilis din na lumapit ang mga bodyguard at tulungang binuhat si daddy.

Nanghihina ako pero mabilis akong sumunod sa kanila.

Sari-saring emosyon ang nararamdaman ko. This can't be happening. No.

Hindi ko talaga mapapatawad ang sarili ko kapag may mangyaring masama kay daddy.

Tuliro ako hanggang sa makarating kami ng ospital. Nasa hallway kaming ospital nina Almira at parents niya.

Kasama din namin si Alwin na mukhang frustrated. Marahil ay dahil napurnada ang alis niya dahil sa nangyari.

Wala din naman siyang pakialam. He could just have leave. Si mommy ay kanina pa din iyak ng iyak.

"Pauline." Napalingon ako sa tumawag sa akin. Sina ate Angel, ate Michelle ang naglalakad palapit sa amin kasama ang kanilang mga asawa.

Niyakap nila kami ni mommy ng makalapit sila.

"How's tito?" tanong ni ate Angel.

"Diniretso siya sa ICU," sagot ko. Tumango sila.

"Ano pong nangyari?" tanong ni Michelle kay mommy. Hindi sumagot si mommy, nanatili din akong tahimik lang.

"Nakatakda kaming umalis in five days papuntang Amerika para sa operasyon

niya," usal ni mommy pagkatapos ng ilang minuto na katahimikan. Nagulat ako sa narinig ko. Bakit hindi ko alam?

Naiyak ako. Pakiramdam ko wala akong kuwentang anak dahil wala man lang akong alam. Puro sarili ko ang iniisip ko.

"Kailangan niya ng heart transplant."

Niyakap ko si mommy at humagulgol.

"I'm sorry, mom, I am sorry," hingi ko ng patawad ng paulit-ulit.

"Wala kang kasalanan, anak, don't blame yourself," bulong niya at hinahaplos ako sa likod.

Nang lumabas ang doktor mula sa ICU ay sina mommy at inlaws ko ang nakipag-usap. Nakaupo lang kami sa bench kasama si Almira at mga pinsan ko.

Chapter 16

"Nasa sa'yo 'yan, anak, pero mas maganda sana kung tapusin mo ang pag-aaral mo bago ka sumunod sa amin ng daddy mo," wika ni mommy.

In three days kasi ay lilipad na sila ng Amerika ni daddy. May private plane si kuya Jake, asawa ni ate Angel, iyon ang gagamitin nila mommy papunta doon.

Gusto ko sanang sumama para matulungan si mommy sa pag-asikaso kay daddy.

"Nandoon naman ang mga tita at tito mo, kaya na namin."

"Sige po, mom. Iniisip ko din kasi ang kompanya," sagot ko.

"Puwede namang ako muna mamahala," wika ni ate Angel.

"Kakapanganak mo lang, ate, baka mapano ka," sagot ko naman.

"Ako na," sabad ni kuya Jake. Dalawang kompanya na ang mina-manage niya baka mawawalan siya ng oras sa mag-ina niya.

"No need. Itutuloy ko ang pamamahala."

Napalingon kami kay Alwin. Akala ko ba aalis siya? Hindi ako agad nakaimik.

"Hindi mo 'yon responsibilidad. Ayos lang, Alwin, salamat," sabi ni mommy ng hindi tumitingin sa kaniua.

"Ayos lang po. Hindi na muna ako aalis hangga't hindi nakakatapos ng pag-aaral si Pauline," sagot niya. Sinulyapan niya ako bago ang mommy at daddy niya na kanina pa mga tahimik.

Pagkatapos niyang sabihin iyon ay naglakad na siya paalis.

Hindi ko alam pero parang ayaw ko na munang isipin ang tungkol sa amin ni Alwin ngayon. Hindi siya aalis. Oo.

Hindi naman iyon dapat ikatuwa. Hindi siya aalis dahil na-gi-guilty siya sa nangyari. At aalis siya kapag nakapagtapos na ako.

Pinuntahan ko si daddy sa ICU. Nakakaawa ang daddy sa itsura niya, napakadaming aparato na nakakabit sa kaniya.

"I'm sorry, daddy. I am a failure," bulong ko habang hinahaplos ang kamay niyang hawak ko.

Hindi pala dapat ganito ang sinasabi ko sa kaniya.

"Malapit na akong magtapos ng pag-aaral daddy. Ikaw ang kasama kong aakyat ng stage. Magpagaling ka, okay? For me and mom. We love you so much. Promise, hindi na ako magiging impulsive mula ngayon.

Tutulungan kitang patakbuhin ang kompanya."

Tinapik ako ni mommy sa likod. Sumunod din siya.

"Mahal na mahal ka ng daddy mo. Mahal na mahal ka namin. We know that we have raised a good child." Ngumiti si mommy, pilit nagpapakatatag para sa amin ni daddy.

Sinandal ko ang ulo ko sa tagiliran niya. "I love you both," bulong ko.

"Alam ko. Hindi ko naman 'yon kinakalimutan. Please, intindihin mo din sana ang sitwasyon. Nagkakagulo dito, gano'n pa

ang nangyari sa daddy niya. Hindi naman puwede na umalis ako ng basta-basta."

Hirap na hirap siyang magpaliwanag kay Pia sa kabilang linya.

Tahimik akong tumuloy sa kuwarto niya para kumuha ng damit sa closet. Alas-singko pa lang ng madaling araw, umuwi lang kami ni Almira para maligo.

Naiwan si daddy at Cecilia sa ospital, sinamahan niya kaming magbantay. Kagabi nagpunta din ang ibang mga kaibigan ni Alwin.

Diretso lang ang lakad ko papuntang closet at hindi na inabalang lingunin pa si Alwin na busy sa pakikipag-usap sa kabit niya.

Sa nangyari kay daddy ay gusto ko na munang isantabi ang sarili kong interes. Ayaw kong maging makasarili.

My parents are getting old and I should be the one taking care of them and the company they have established.

Alam kong nakatingin si Alwin sa akin. Kumuha ako ng tshirt at pants ag pair ng underwear bago dumiretso ng banyo.

Tinimpla ko ang tamang init ng tubig mula sa shower bago ako tumayo sa ilalim. Hinayaan kong tumulo ang tubig sa buong katawan ko.

Ilang minuto lang ako sa ganoong lagay bago ko simulang magsabon at maglagay ngshampoo.

Sa loob na ako ng banyo nagbihis at nagsuklay ng buhok. Paglabas ko ay tahimik na nakaupo si Alwin sa couch. Parang pasan din niya ang mundo sa itsura niya ngayon.

Naalala ko tuloy ang annulment papers na binigay niya sa akin. Nasaan na ba 'yon?

"How's your dad?" tanong niya.

"He's stable," tipid kong sagot. Pumasok ulit ako sa walk in closet para kumuha ng sapatos at bag.

Paglabas ko ay nandoon pa din sa couch si Alwin.

"Hihintayin ko lang na makaalis sina daddy at mommy papuntang Amerika. Papasok ako sa

opisina ng kalahating araw," wika ko bago ako nagtuloy sa pinto.

Sa tatlong araw na nasa ospital ang daddy ay doon din ako natutulog. Dinadalhan ako ni manang ng damit dahil hindi na ako nakakauwi. Pumapasok din ako ng hapon hanggang alas-otso ng gabi.

Gabi na daw nakakauwi si Alwin. Madalas daw nakainom at kausap si Pia sa kaniyang celphone. Mukhang nagtatalo daw ang dalawa base sa naririnig ni manang na pag- uusap nila.

"Mag-isip na siya ng maayos ngayon pa lang. Napaka-busy niyang tao, hindi niya kailangan ng babaeng demanding," sagot ni Almira.

Nandito kami sa couch, sinenyasan ko si Almira na huwag masyadong lakasan ang boses niya at baka marinig siya ni mommy at daddy.

Umiling si Almira. Hanggang ngayon hindi pa sila nag-uusap ng kuya niya. Mukhang ang mga in laws ko ay masama din ang loob kay Alwin.

May kasalanan din naman ako. Hindi lang si Alwin ang dapat sisihin nila.

Nang makaalis na ang eroplano na sinakyan nina mommy at daddy kasama si ate Michelle at asawa niya ay nagpasya na din kaming umalis. Kasama ko ang mga in laws ko at si Almira.

"Sa mansyon na muna kayo umuwi," sabi ni daddy.

Tatanggi na sana ako pero pinilit nila. Gusto ko na lang muna kasing iwasan si Alwin.

Hindi ko pa natatanong si manang tungkol sa annulment papers.

Pipirmahan ko na. Hindi ko na patatagalin pa. Atat na atat ng makalaya si Alwin sa kasal.

Like marriage was a jail. Kailan ba siya hindi

malaya? Kahit naman kasal siya nagagawa pa din niya ang lahat ng gusto niya.

Total may sarili namang bahay si Alwin, hindi naman siya umuuwi sa bahay ng mga magulang niya, doon na muna ako.

Katabi ko sa kama si Almira, nalulungkot kasi ako. Gusto ko lang na laging may kasama.

Alas-onse na pero hindi pa din ako dalawin ng antok. Nauuhaw pa ako kaya naman bumangon ako.

Iinom ako ng tubig sa kusina.

Dim na ang ilaw sa living room, pero kitang- kita ko ang bulto ng tao na nakaupo sa couch.

Chapter 17

Diretso lang ang tingin at lakad ko. Hindi ko na ibala pang tignan siya. Alam kong nakatingin lang din siya sa akin.

Dapat ko bang ikatuwa na tinatapunan niya ako ng pansin?

I am sure, galit na naman siya sa akin. Sasabihin na naman na sinisiksik ko ang sarili ko sa pamilya niya.

"Bakit nandito ka?" tanong niya. Sinundan pa talaga niya ako dito sa kusina.

"Huwag kang mag-aalala, bukas aalis din ako dito," sagot ko sa malamig na tono.

"That's not what I mean," aniya. Ayaw ko ng tanungin pa siya. All I know is. He hates and loath me.

"Puwede mo ng sundan si Pia sa Europe. Hindi kita pipigilan, pipirmahan ko ang annulment papers. Kakausapin ko din ang magulang mo. Huwag mong isipin na nagpapaka-hero ako sa ating dalawa. Ayaw ko ng madagdagan ang stress ko. Stress na stress na tayong pareho."

"Matutulog na ako, goodnight," sabi ko at tinalikuran ko na siya..

"Hindi ba dapat sa bahay ka umuwi?" tanong niya.

Kinilabutan ako sa narinig ko. Did I hear it right?

"Kaninong bahay?" tanong ko pero hindi ko siya nilingon.

"Sa bahay ba ng magulang ko o sa bahay mo na pinatayo mo para kay Pia?" Hindi siya

agad nakasagot kaya naman humakbang na ako.

Nag-iiba yata ang ihip ng hangin. Hindi, nalulungkot lang siya at naghahanap ng comfort dahil stress siya sa pag-aaway nila ni Pia. Pero kailangan pa ako naging tagabigay ng comfort sa kaniya.

Madami siyang flings na takbuhan niya anytime he wants.

Nang paakyat ako ng hagdanan ay nakita ko si Almira na nakatayo sa taas.

"Nandito pala ang asawa mo. Don't tell me sinusundo ka?" tudyo niya at nangisi. Umiling lang ako.

"Nag-iiba na yata ang ihip ng hangin. Namis ka oh," dagdag pa niya at mahinang tumawa.

"Baka stress lang sa kabit niya," sagot ko at pumasok na sa kuwarto.

Hindi ko na iisipin pa si Alwin. Kailangan ako ng kompanya. Kung babagsak ang kompanya madaming tao ang madadamay.

Kailangan ko ng matulog dahil papasok pa ako sa opisina bukas ng maaga.

Nagising ako sa sunod-sunod na pagtawag sa pangalan ko.

Si Almira na mukhang kakagising lang din. "Bakit?" tanong ko. Madilim pa sa labas.

Alas-tres pa lang ng madaling araw base sa

digital clock.

"Nasa baba ang mga kaibigan ni kuya," ani Almira. Kumunot naman ang noo ko. Dapat ba manggising siya dahil lang nandiyan ang mga kaibigan ng kuya niya?

Tamad akong bumangon at tinignan siya. Mukha siyang tuliro.

"Bakit?" tanong ko sa inaantok na tono.

"Magbihis ka, pupunta tayo ng ospital."

Nataranta ako sa sinabi niya. Ang bilis din ng pintig ng puso ko, kinakabahan at natatakot.

"Naaksidente daw si kuya," aniya at sunod- sunod na ang pag-agos ng luha niya. Naiiyak na din ako pero binilisan ko ang kilos ko.

Kinuha ko ang jacket ko at wallet. "Tara," aya ko kay Almira.

Habang papunta sa ospital ay napapaisip ako.

Nagpunta siya sa bahay ng magulang niya ng lasing. Tapos umalis ulit siya?

Lagi naman siyang umiinom at nalalasing, nagagawa pa din naman niyang mag-drive.

God, huwag mo pong pababayaan ang asawa ko. Asawa ko pa din naman siya kahit hindi asawa ang turing niya sa akin.

Hangga't hindi ako nakakapirma sa annulment paper, asawa pa din niya ako sa batas at sa mata ng Diyos.

Nang makarating kami sa ospital ay nandoon na ang mga magulang ni Alwin. Ang mga kaibigan niya ay kumpleto din.

"Ano bang nangyari? Lagi naman siyang nag-iinom at nakakauwing safe," wika ni Almira. Tahimik lang ako at wala pa ding humpay ang mabilis na tibok ng puso ko.

"Alam mo naman kapag emosyonal tayo at nakainom," wika ni Jetro. Nilingon nila akong magkakaibigan, like ako ang may kasalanan ng nangyari.

Dahil ba hindi siya agad makasunod kay Pia?

Dahil ba kailangan pa niyang mag-stay ng isang buwan bago sumunod?

Dahil ba kailangan niyang akuin ang pag- manage ng kompanya namin?

Nakaramdam ako ng guilt dahil sa nangyari kay Alwin. Pakiramdam ko ako iyong kontrabida sa pagmamahalan nila ni Pia.

Iniwasan daw niya ang sasakyan na makakasalubong niya. Mabilis ang patakbo niya kaya naman malakas ang naging impact ng pagbangga niya sa poste. Yuping-yupi daw ang harap ng sasakyan niya. Himala at hindi siya nagkaroon ng bali sa buto.

Wala din siyang head injury. Panay ang dasal at pasalamat ko sa Diyos dahil hindi malala ang nangyari sa kaniya.

Madami siyang galos, pasa at gasgas sa kaniyang mukha, braso at binti. Bugbog ang kaniyang katawan dahil sa aksidente. May malaki din siyang pasa sa kaniyang dibdib.

Dalawang araw siyang nasa ICU dahil wala siyang malay. Though, sabi naman ng doctor stable na ang lagay niya.

Hinang-hina ako dahil sa mga nangyayari sa amin. Una si daddy, ngayon naman si Alwin..

Sa dalawang araw ay hindi ako umuwi, binantayan ko lang si Alwin.

Mga minor subjects na lang naman na ang iti-take ko na exam. Sabi ni Almira mag- request na lang daw kami ng hand outs para makapag-review ako. Para sa araw ng exam ay doon lang ako pupunta ng school.

Pinupunas-punasan ko ng basang bimpo ang mukha at braso ni Alwin. Iniiwasan ko lang madampian ang mga sugat niya at baka masaktan siya.

Nilagagyan ko ng ointment ang mga pasa at gasgas niya.

"Guwapo ka pa din kahit madami kang galos at pasa," bulong ko.

Bumuntong hininga ako at pinagmasdan siya.

"Hindi ko na hihilingin na mahalin mo ako at magustuhan. Oras na maging okay ka na.

Aalis na ako, hayaan mo lang ako na pagsilbihan ka. Asawa mo pa din naman ako," bulong ko.

Kung naririnig man niya ako at matatandaan sa oras na gumising siya ay ayos lang. Hindi pa ba siya sanay sa mga drama ko.

Drama queen nga ang tawag niya sa akin eh.

Gagawin ko ito dahil asawa niya ako. Hindi na ako hihingi ng kapalit.

Gagampanan ko ang papel ko sa buhay niya. At kapag kailangan ko ng umalis. Aalis ako ng tahimik.

Iiwan ko siya at hindi na ako magmamakaawa sa kaniya.

Chapter 18

Sa pangatlong araw ni Alwin sa ospital ay kailangan ko ng pumasok. Hindi pa din siya

nagigising, bandang alas-onse ng tanghali ng nakapag-ayos ako para pumasok na sa school.

Kailangan ko kasing makapag-take ng exam sa dalawang minor subjects ko.

"Pupunta lang ako ng school," bulong ko sa tainga niya.

"Nahiya ka pa. Halikan mo na, hindi ka naman niya masisinghalan. Tulog," sulsol ni Almira habang nakangisi. Nakatayo siya sa hamba ng pintuan ng banyo.

Mahina din akong tumawa at umiling.

"Naku. Hindi mo na magagawa iyan sa sunod na mga araw," aniya. Ngumiti lang ako. Sinabihan ko na kasi sila na aalis na ako kapag maging okay na si Alwin. Sa bahay na muna ako nina tita tutuloy.

Nakiusap naman ang mommy nila na baka puwede na tapusin ko na lang ang graduation.

Mukhang matagal pa naman bago tuluyang maka-recover si Alwin. Kung hindi naman niya ako ipagtatabuyan paggising niya. Ayos

lang sa akin na ako pa din ang mag-aalaga sa kaniya hanggang s umalis na ako.

Nakausap ko na din si mommy. Inaasahan na din nila na sumunod ako sa kanila pagkatapos ng graduation ko.

"Aalis na ako," paalam ko kay Almira.

"Sige, ingat and goodluck sa exam. Aalis din ako pagdating ni mommy. Magkikita kami ni Cecilia," sabi niya.

Mabuti na lang at naging madali ang pagsagot ko sa mga questionaire.

Medyo lumilipad pa ang utak ko. Naiisip ko si Alwin, baka gising na siya ngayon. Excited na akong makita siya.

Alam kong kapag gising na siya ay hindi na ako makakalapit sa kaniya. Pero sinabi ko sa sarili ko na ako muna ang mag-aalaga sa kaniya. Ang daddy at mommy kasi niya ang pumapasok muna ng opisina para i-asses ang mga proyekto na nakalahad ngayong buwan.

Dahil sa nangyari kay Alwin ay hindi na muna ako pumasok ng opisina. May mga

dokumento naman na pinag-aaralan ko kapag ganiyan na nasa ospital lang ako ng sa gayon ay kahit papano my background ako sa kalakaran at lahat.

Dumaan muna ako sa supermarket para bumili ng prutas bago ako magpunta ng ospital. Pumipili ako ng apples ng makita ako ni Tristan dati kong manliligaw.

Tulad ng family nila Alwin ay malapit din ang pamilya nila sa amin. First year college ako ng manligaw siya sa akin. Ilang buwan din siyang nanligaw sa akin pero dahil bata pa ako that time ay binasted ko.

Hindi ko na din siya nakita noon ulit dahil lumipat daw sila ng kapatid niya papuntang US.

"Kumusta?" tanong niya. Nakangiti siya habang pinagmamasdan ako.

"Ayos lang. Kailan ka pa dumating?" tanong ko.

"Three days ago. Pumunta nga ako sa bahay niyo eh. Kaso hindi ka daw doon umuuwi," aniya. Tumango lang ako. Parang hindi na

kailangang sabihin pa na nag-asawa ako at doon na sa bahay ng pamilya ng asawa ko ako nakatira. Maghihiwalay din naman kami at mahabang paliwanagan iyon.

Kaunti lang din ang nakakaalam na mag- asawa na kami ni Alwin.

"Oo, umalis kasi sina mommy at daddy papunta US." Tumango siya at bahagyang nalungkot ang mukha.

"Yeah. I heard about your dad," aniya. Tumango din ako.

"Saan ka na pupunta niyan?" tanong niya.

"Sa ospital. Nasa ospital kasi ang panganay ng mga Montenegro," wika ko at tinuloy ang pagpili ng prutas.

"Oh. I heard it from dad and mom. Baka nandoon din sila ngayon," wika niya.

Tumango lang ako.

"Pau," tawag niya sa akin kaya naman bahagya ko siyang sinulyapan.

"Can I get your number?" tanong niya.

"Sure." Inabot ko ang celphone niya na hawak at ako na ang nagtipa.

"Great. Let's go out sometimes. You know, catch up. Like when we were kids," aniya. Ngumiti ako at tumango.

"Mauuna na ako ha. I'm meeting some friends here." Bumeso pa siya bago siya umalis.

Nang makuntento ako sa mga napili kong prutas ay dumiretso na ako sa counter para magbayad.

Nag-commute lang ako, hindi kasi ako makapag-drive ng maayos dahil sa dami ng bumabagabag at naiisip ko.

Nakaramdam ako ng excitement at kaba ng makarating ako ng ospital. Hanggang sa naglalakad ako papunta ng room ni Alwin. Sa labas pa lang ay dinig ko na ang mga boses ni Almira, mommy at daddy.

"Kumain ka na, subuan kita." Boses iyon ni Almira. Bumilis pa lalo ang tibok ng puso ko. Gising na siya.

"Sagutin mo na kasi ang tanong ko." Boses din iyon ni Alwin. Nangiti ako. Gising na siya at masungit na agad. Mukhang hindi ko na siya malalapitan pa gaya ng nagagawa ko nung wala pa siyang malay.

Dahan-dahan kong pinihit ang pinto hnggang sa magbukas at dahan-dahan akong pumasok. Nakatingin silang lahat sa akin ng makapasok ako. Maging si Alwin ay nakatingin din sa akin.

Hindi ko na sinalubong ang tingin niya dahil ayaw ko lang na masinghalan na naman niya agad ako.

Naglakad ako hanggang sa couch na kinauupuan ng mga in laws ko. Nilapag ko ang binili kong prutas sa table bago ako bumeso sa kanila.

"Kumusta ang exam, hija?" tanong ni mommy.

"Aalis na din kami mamaya ng daddy mo. Sasabay ka na ba sa amin pag-uwi?"

Medyo natigilan ako. Nilingon ko si Almira, nginisian naman niya ako. Mukhang hindi naman na ako kailangan ni Alwin dito.

"Ayaw kong magbantay no," masungit na usal ni Almira.

"Si Pauline ang maiiwan dito," aniya. Hindi ako umimik. Hinihintay ko na mag-protesta si Alwin, pero, hindi niya ginawa. Hindi ko siya tinitignan.

"Ikaw na nga ang magpakain dito. Ang arte," wika ni Almira sabay baba ng bowl sa table na nasa gilid ng hospital bed.

Natatakot akong mapahiya, baka sigawan lang ako ni Alwin kapag ako ang magpakain sa kaniya. Pero susubukan ko pa din. Kaunti na lang ang mga araw na natitira sa pagiging Mrs. Montenegro ko.

Tumayo ako at lumapit sa kaniya. Hindi ko pa din siya tinitignan, alam kong nakatingin siya sa akin at ang mga in laws ko. Kaya naman medyo tipid ang mga kilos ko at bahagya pa akong na-concious. Tahimik kaming lahat, tumayo ako sa gilid ng hospital bed at kinuha ang mangkok na may sabaw.

Bahagya kong tinignan si Alwin. Nakatingin siya sa akin kaya naman nag- iwas ako ng tingin.

Chapter 19

Hindi pa niya kayang kumain mag-isa dahil bugbog ang kamay at braso niya. Madami din itong sugat na marahil ay galing sa mga nabasag na salamin ng sasakyan niya kaya naman kailangan siyang subuan.

Tinapat ko sa kaniya ang kutsara na may sabaw. Hinanda ko ang sarili ko sa anumang gagawin niyang pagtanggi, pero hindi niya ginawa. Sinubo niya ito. Nangiti ako sa isip-isip ko.

Narinig ko ang palatak ni Almira na nakaupo sa couch at ang pagsita ng mommy nila.

Nakalahati na niya ang sabaw ng dumating ang mommy at daddy ni Tristan.

Nagulat pa sila ng makita kami sa ganoong ayos ni Alwin. Bahagya tuloy akong na-consious kaya naman maang akong tinignan ni Alwin.

Hindi siya nagsasalita pero base sa facial expression niya ay malapit na naman siyang mainis. Ano na naman ang kinakainis nito?

Nagkuwentuhan ang mga in laws ko at ang mga bisita.

"Sila ba ang nagkatuluyan?" tanong ng mommy ni Tristan.

"Forced marriage," maang na sagot ni Almira. Mas lalo tuloy sumeryoso ang mukha ni Alwin. Totoo naman ang sinabi ng kapatid niya ah.

Napa-oh ang mommy ni Tristan.

"Well, you are lucky Alwin. Patay na patay ang Tristan namin kay Pauline. High school kayo ng manligaw siya sa'yo, di ba, Pauline?" tanong niya sa akin. Nilingon ko siya at ngumiti bago tumango.

"Nakita ko nga po siya kanina sa supermarket, tita," wika ko.

"Oo, magba-bonding daw sila ng mga dating kaklase." Tumango ulit ako bago ko binalingan si Alwin para subuan ulit.

Umiling siya, ayaw na niyang humigop ng sabaw. Nakasimangot din siya, masungit pa din pero atleast hinahayaan niya akong subuan siya.

Narinig ko ang mahina na pagtawa ni Almira kaya naman nilingon ko

siya. Umiling lang siya at nagpipigil ng ngisi.

"G-Gusto mo bang uminom ng tubig?" tanong ko kay Alwin. Bumuntong hininga siya. Sasagot lang ng isang word hindi pa magawa.

Nagsalin pa din ako ng tubig sa baso para mapainom siya. Uminom naman siya ng kaunti.

Alas-siete y media ng magpaalam na ang mga in laws ko. Talagang ako lang ang maiiwan. Mabuti at gabi na kung hindi ay maboboring lang talaga ako dito. Gising na

siya pero para lang din naman siyang tulog dahil hindi niya ako iniimik.

"Ikaw na lang ang magbantay. Mag- bonding kayo habang hindi pa kayo tuluyang naghihiwalay," pang-aasar ni Almira bago umalis.

Nang masiguradong ayos na si Alwin ay naupo na ako sa couch. Makakatulog na ako ngayon ng mahimbing kasi gising na siya. Nabawasan na kahit paano ang pag- aalala ko sa kaniya.

Sinandal ko ang likod ko sa armrest ng couch.

Bigla ko tuloy naalala si Pia. Alam na kaya niya ang nangyari kay Alwin? Hindi ba siya uuwi para tignan man lang ang kalagayan niya?

Hindi ba siya nag-aalala? Kung nagmamahalan sila, bakit hindi na lang siya ang bumalik ng Pilipinas? May responsibilidad si Alwin sa business ng pamilya niya.

Hindi ko tuloy maiwasan sulyapan si Alwin. Agad din akong nag-iwas ng tingin dahil nakatingin din siya sa akin.

"M-May kailangan ka ba?" tanong ko ng hindi siya tinitignan.

Hindi siya umimik kaya naman hindi ko na siya kinulit pa ulit. Mamaya na ako magpapalit ng damit, babasahin ko muna ang ilan sa mga dokumento.

"I need to go to the bathroom." Dinig kong wika ni Alwin. Dali-dali naman akong tumayo at lumapit sa kaniya. Nag-alangan pa akong alalayan siya para makabangon ng husto para makababa ng bed.

Baka kasi hindi siya komportable na magdikit ang mga balat namin. Pero inalalayan ko pa din siya, wala naman siyang pakialam kahit halos magkayakap na kami ng alalayan ko siyang tumayo.

Hinawakan ko ang dextrose niya habang ang kamay niya ang nakaakbay sa akin.

Medyo mabigat siya lalo na at paika-ika pa siyang maglakad.

Hinatid ko siya hanggang sa loob ng banyo. Sinabit ko ang dextrose malapit sa inodoro.

"Where are you going?" tanong niya ng humakbang ako.

"Sa labas na kita hihintayin," sabi ko. Alangan naman na panoorin ko pa siyang umihi.

"Ano? Huwag mong sabihing ako pa ang magpapaihi sa'yo!" Tumaas ang tono ko.

Tamad niya akong tinignan na para bang hindi siya nagbibiro.

"Tsk. Para namang hindi mo pa ito nakita at nahawakan noong wala pa akong malay," wika niya. Aba, loko-loko din 'to ah.

Naka-cateter siya noon, at anong rason naman para tignan at hawakan ko ang ano niya?

"Hindi ako manyak para gawin ko 'yon sa'yo," asik ko. Matutuwa na sana ako dahil kinakausap niya ako pero, grabe naman. Ang bastos, hinahayaan na niya

akong makalapit ako sa kaniya at mahawakan. Pati ba naman iyon ipapahawak pa niya sa akin.

"Naka-cateter ka, iyong nurse kaya ang naglalagay at nagchecheck niyan."

"Noong pinikot mo ako. Hinubaran mo nga ako 'di ba?" Hindi ko alam kung tudyo ba iyon o ano. Pero naapektuhan ako sa sinabi niya.

"Tinira ko naman ang brief mo," halos bulong kong sambit.

"Dali na, I'm not joking," aniya sa naiinip na tono.

"Tatawag na lang ako ng nurse," sabi ko sa tinatamad na tono. Baka kung saan pa mapunta ang usapan lalo at nakarating na ang utak niya tungkol sa pamimikot na 'yan.

"Bakit tatawag ka pa ng nurse? You're my wife anyway," aniya na para bang napakadali niyang binigkas ang mga salitang binitawan. Naiiyak ako.

"Okay, but I won't look," sabi ko. Pumihit na ako at lumapit sa kaniya.

Nakangisi siya at umiling. Mas lalo tuloy akong na-consious, nanginginig pa ang kamay ko. Hindi ko alam kung paano ba ang gagawin ko.

Nag-iwas ako ng tingin at hinawakan ko ang laylayan ng kaniyang hospital gown.

"Linisan mo na din ang katawan ko after," aniya. Parang napakakomportable lang sa kaniya na sabihin ang mga salitang iyon.

"Relax," aniya at nangingisi. Marahil kita niya ang kaba ko habang hinahanap ng kamay ko ang ari niya.

"It won't bite," aniya at tumawa. Kinurot ko siya sa tagiliran.

"Ouch, you know your husband is in pain. You still want to harm me," madrama niyang wika. Umiling ako at bumuntong hininga.

Husband? Kailangan ko bang ikatuwa ang sinabi niya? Mag-asawa naman talaga

kami, sa ngayon. Kaya nga heto at inaalagaan ko siya, sa ngayon.

Nahawakan ko ang half erect niyang ari, napakalaki. Medyo natigilan pa ako pero pilit kong kinubli ang kaba ko.

"Dalian mo na," sabi ko. Pumikit siya habang umiihi pero may ngisi sa labi na nakakainis.

Chapter 20

Sinabon ko ng liquid bath soap ang towel para gamitin kong ipamunas sa katawan ni Alwin. Tapos na din siyang mag-tooth brush, na ako din ang gumawa para sa kaniya.

Nakaupo na siya sa toilet bowl habang hinihintay ako na linisan siya. Suot pa niya ang hospital gown niya.

Ramdam ko pa din hanggang ngayon ang panlalambot ng katawan ko dahil sa

nangyari kanina. Halos manginig ang buong laman ko at parang ramdam ko pa din sa aking kamay ang balat ng kaniyang kaselanan. Nailing ako.

"You're blushing," puna niya pero hindi ko na lang siya pinansin.

Kung hindi niya kami kilala kaninang gumising siya ay maiisip ko na talagang nagka-amnesia siya dahil sa inaasta niya ngayon.

O di kaya, nabura sa memorya niya si Pia? Bumuntong hininga ako.

Advantage naman sa akin na maayos ang trato niya sa akin ngayon, lalo na at kulang isang buwan na lang ang nalalabi sa oras naming magkasama. Pagkatapos kasi ng graduation ko ay aalis na ako.

I will just enjoy and brace the moment. Siguro ginagawa niya ito ngayon para maging memorable naman ang huling nga araw namin bilang mag-asawa.

Ginagawa siguro niya ito para suklian ang pag-aalaga ko sa kaniya noong wala pa siyang malay.

Halos bagalan ko ang ginagawa kong pagbanlaw ng towel.

Kailangan ko ba siyang punasan hanggang sa lagpas ng bewang niya?

Alam kong nakatingin lang siya sa akin the whole time na siyang nagpalala ng kaba ko.

Lumapit na ako sa kaniya at tinanggal ang tali ng kaniyang hospital gown.

Hindi ko muna hinubad dahil uunahin ko munang punasan ang mukha niya kung saan walang pasa.

Nakatingala siya sa akin habang maingat kong dinadampian ng basang towel ang mukha niya. Hindi ko sinasalubong ang tingin niya dahil nakaramdam ako ng pagkailang.

Tahimik kami pareho hanggang pababa na ang leeg niya ang ginagawa kong

pagpunas. Nanuyo ang lalamunan ko ng hubarin ko ang

Pinunasan ko ang likod niya. Wala siyang gasgas dito pero sa tagiliran niya ay mayroon din siyang malaking pasa.

Lumipat ako sa harap niya at pinunasan ang mga braso niya. Sunod naman ang dibdib niya. Pumikit siya ng madampian ko ang pasa niya doon na alam ko pinaka- iniinda niya.

"Sorry," bulong ko. Pinunasan ko siya hanggang tiyan, nasa bewang pa din niya ang hospital gown. Nang matapos ko ay doon ako nagsimulang pagpawisan.

Lilinisan ko ba talaga siya doon? Nag-init ang pisngi ko.

Dinig ko ang pag-Tsk niya at alam kong nakangisi siya.

"Gamitin mo ang sprinkler," aniya at tumayo, nalaglag sa sahig ang hospital gown, hubo't hubad na siya ngayon sa harap ko. Napaiwas ako ng tingin.

Tumayo ako at kinuha ang liquid soap at nilapitan siya.

Wala naman siyang malalang galos pababa ng kaniyang katawan kundi ang ilang malalaking pasa lang niya.

"Kaya mo naman na yatang gawin iyan ng ikaw lang," sabi ko.

"Naka-suwero ako," wika niya. May isang kamay naman siya.

Binuksan ko ang sprinkler at tinapat ko sa ari niya ng hindi tumitingin. Dinig ko siyang tumawa kaya naman alam kong pulang- pula na ngayon ang mukha ko.

"Ang lakas mong mamikot, hindi mo naman pala kayang makakita at humawak ng ganito," biro niya habang tumatawa.

Napairap ako. Para bang pinagtitripan niya ako at sinasadya niyang ipagawa sa akin ito.

Naglagay ako ng handwash sa aking kamay, pagkatapos ay hinawakan ko ang ari niya, bahagya pang nanginig ang

buong laman ko. Para akong nangingilo ng madikit ang ari niya sa palad ko.

Sinimulan ko siyang sabunin.

"Wala ka namang plano na i-masturbate ako, di ba?" tanong niya na nagpabitaw ng kamay ko sa ari niya.

"Napakahalay mo, bastos!"

"My friend, down there loves your hand," biro niya. Pulang-pula na ang mukha ko sa ginawa ko at sa mga pinagsasabi niya.

Ang sarap layasan ng lalakeng 'to.

Binanlawan ko na siya at sunod ko namang sinabon ang mga hita niya pababa sa binti hanggang toe nails. Mabilisan na ang ginawa ko dahil hindi na ako komportable.

I really can't believe I am doing this. Can't believe either that he made me do these things to him.

Pakiramdam ko doon nawala ng virginity ko.

Tinuyuan ko na din siya ng towel at umastang walang pakialan kahit mahawakan ko ang ari niya. Hindi ko siya tinitignan at baka biruin na naman niya ako.

Puwede na siyang magsuot ng pajama para mas maging komportable siya kaya naman binihisan ko siya ng tshirt, sinuotan ng underwear at pajama.

Inalalayan ko ulit siya hanggang makarating siya sa hospital bed.

"Gusto mo bang kumain?" tanong ko ng mapaupo ko siya ng komportable sa kama.

"Sige, kung may kailangan ka sabihan mo lang ako. Matulog ka na," sabi ko.

Maglilinis na din ako ng katawan at matutulog na.

Nang matapos akong maglinis ng katawan ay mukhang tulog na siya. Nilapitan ko siya at inayos ang kaniyang kumot hanggang sa kaniyang dibdib. Medyo malamig ang room dahil malakas ang aircon.

Baka sumakit ang mga pasa niya dahil sa lamig.

Pinagmasdan ko ng ilang minuto ang mukha niya bago ako dumiretso sa couch.

Magaan ang pakiramdam ko ngayon. Siguro dahil maayos ang pakikitungo ni Alwin sa akin ngayon. Pakiramdam ko tuloy ay tunay na kaming mag-asawa.

Huwag lang doon sa part na hinawakan ko ang ari niya. Naiilang pa din ako kapag naiisip ko iyon. Parang nangingilo ang buong katawan ko.

Binuklat ko ang papeles na nasa table at sinimulang pag-aralan ang papeles mula sa management department ng kompanya.

Nang mapagod ang mata ko ay nakatulog ako. Naalimpungatan ako ng makita ko si Alwin na nakatayo sa harap ng couch na kinahihigaan ko.

"Bakit ka bumangon?" tanong ko at mabilis umupo. Kinusot ko pa ang mata ko.

"Ah, kinumutan kita. Napansin ko kasi na nilalamig ka," wika niya. Nakita ko ang

kumot niya na nasa katawan ko. Para akong maiiyak sa ginawa niya. Feeling ko tuloy napaka-normal lang ng lahat ng kinikilos niya ngayon towards me.

"Ayos lang ako. Matulog ka na," sabi ko. Nilingon ko ang wall clock at nakita kong alas-tres pa lang ng madaling araw.

"Gusto mo bang kumain?" tanong ko. Hindi siya umimik kaya naman tumayo na ako. Inalalayan ko siya papuntang bed niya, natigilan pa ako ng kusa niya akong inakbayan.

Chapter 21

Naging maayos ang pakikitungo sa akin ni Alwin sa mga sumunod pa na mga araw.

Hindi namin napag-uusapan ang estado namin pero nagkakaroon naman kami ng kasuwal na pakikitungo sa isa't-isa. Medyo naigagalaw na niya ng maayos ang

kaniyang kamay. Hindi ko na siya kailangang subuan.

Pang-limang araw na niya ngayon dito sa private room dito sa ospital. After three days makakauwi na daw siya.

Sa paglagi niya dito sa ospital hindi din niya hinanap ang celphone niya. Hindi ba niya gustong makausap ang kasintahan niya slash kabit?

Bakit ba naghahanap ako ng negatibo?

Dahil tapos na ang lahat ng exams ko ay hindi na ako pumapasok sa school.

Clearance na lang ang kailangan kong gawin sa sunod na mga araw.

Nagbabasa ako ng dokumento ng tumunog ang celphone ko. Hindi registered ang caller kaya naman naisip ko na baka si mommy. Minsan kasi may ginagamit silang isang number na pantawag.

Nagiging local number ang lumalabas na caller kahit na international naman.

"Hello," sagot ko sa tawag.

"Pau, this is Tristan," sagot mula sa kabilang linya.

"Hi, Tristan," wika ko sa masayang tono. Nakita ko si Alwin na kumunot ang noo. Binaling ko ang tingin ko sa hawak ko na papeles habang nakikipag-usap sa celphone.

"Gusto sana kitang ayain for lunch, if you're free," straight to the point niyang usal. Nangiti ako.

"Hindi ako puwede ngayon eh. Pasensya na. Sa mga susunod na araw puwede ako," sagot ko.

"Great. Looking forward for our date."

"Okay," sagot ko na lang. Wala namang masama, he is a childhood friend.

Nang maibaba ko ang tawag ay narinig ko ang marahas na pagpakawala ni Alwin ng hangin mula sa kaniyang bibig.

Hinihintay ko siyang magsalita pero hindi niya ginawa.

"What are you reading?" tanong niya kapagkuwan. Nainip na siguro.

"Some proposals," sagot ko. "Come here. I'll teach you," aniya.

Natigilan ako pero naalala ko na siya naman talaga ang magtuturo sa akin sa pag-manage ng kompanya. Mas mabilis akong matuto mas maganda sa part nila ni Pia.

Lumapit ako at umupo sa stool na katabi ng bed niya.

"Sit beside me," aniya at tinapik ang tabi niya. Parang gusto kong magpamisa dahil sa inaasal niya ngayon.

Tumabi naman ako sa kaniya na gaya ng sabi niya. Pero may enough space pa din sa pagitan namin, pero lumapit siya at nagkadikit kami.

Hinawakan niya ang unang papel, saglit lang niya itong pinasadahan ng tingin.

"When you see this kind of proposal, reject it. Huwag mo ng pag-isipan pa na i- approve," aniya.

"The amount is too good to be true," aniya, tumango ako.

Binasa ko naman ito ng mabuti para maunawaan ko ang sinabi niya. Natigilan ako ng maramdaman ko ang pagsamyo niya sa buhok ko.

"You smells good," he whisper.

Hindi ako nagsalita. I stay still dahil sa ginawa niya. Ramdam ko ang kaniyang hininga na bahagyang tumatama sa balat ko.

I had this unknown kind of feeling building up inside me. Like, I wanted to hug him tight and kiss him passionately.

Ganoon din kaya ang nararamdaman niya?

Hindi ako maaring mahulog pa ng husto. Dalawang linggo na lang ang natitira bago kami maghiwalay. Hindi ako puwedeng mag-invest pa ng mas madaming feelings at baka hindi na ako makabangon.

Ngayon pa nga lang masakit na ang lahat. Ano pa kaya kapag aalis na talaga ako.

Naiiyak ako kaya naman nakailang lunok ako ng maramdaman ko ang pagsakit ng

lalamunan ko dahil sa emosyon na nararamdaman ko.

"H-How about this one?" tanong ko sa kaniya, pilit winawaglit sa isip ang nararamdaman ko ngayon dahil sa ginagawa niya.

"Reject it too," aniya, nakatingin siya sa papel pero ang mukha niya ay nakadikit sa buhok ko.

"The Ceo of that company has a gambling problem," aniya. Mukhang kabisado na din niya ang mga background ng mga ibang companies.

Hindi na ako komportable sa ayos namin, gusto ko siyang itulak dahil pakiramdam ko ay nadadarang na ako sa simpleng pagkakadikit namin.

"Relax," bulong niya. I found his voice sexy like he had utter it purposely in an erotic way.

Tumikhim ako at pinakita ang isa pang papel. Sakto din na nagbukas ang pinto at pumasok si mommy, daddy at Almira.

Halos maitulak ko si Alwin sa gulat ko kaya naman sinamaan niya ako ng tingin.

Ngiting-ngiti naman ang parents niya.

"Wrong timing yata tayo," biro ni Almira at mahinang tumawa. Nginisian niya kami.

"Well, I am happy," wika ng biyenan kong babae na para bang kinikilig. Tipid akong nangiti dahil nakaramdam ako ng hiya.

"Mukhang hindi tayo kailangan dito," sabi ni Almira sa mommy niya. Tumawa naman ang mga in laws ko.

May dala silang lunch na sabay-sabay naming pinagsaluhan. Maganda at malaki ang room ni Alwin, para itong presidential suite kaya naman parang nasa hotel lang kami.

Kita ko ang saya sa mga mukha ng magulang ni Alwin habang kumakain kami. Siguro dahil sa ayos namin ni Alwin ng datnan nila.

Alam ko na umaasa sila na magiging maayos kami ng anak nila at ngayon ay

hopeful sila dahil pinapakitunguan ako ng maayos ni Alwin.

But for me, hindi na ako umaasa pa doon. Ayaw ko ng madadagdagan ang sakit.

Ginagawa lang naman niya ito dahil inaalagaan ko siya.

Siya nga ang may sabi noon, after graduation ko saka siya susunod kay Pia.

Kahit paano ay mayroon na kaming magandang alaala na babaunin ko sa pag- alis ko sa buhay niya.

I am thankful and glad because of that. I am happy and contented with the way he treats me.

Kaya din pala niya akong pakitunguhan ng maayos. Parang gusto ko tuloy ipagpasalamat ang pagkaka-aksidente niya.

Hanggang alas-siete y media nag-stay ang mga in laws ko bago sila umalis. Nagpa- take out sila sa bodyguard ng dinner, naging masaya tuloy ang hapunan namin.

"Komportable ka ba sa couch?" tanong ni Alwin ng matapos akong maglinis ng katawan.

"Oo naman," sagot ko. Sa bahay nga niya dalawang buwan akong sa couch natulog noon.

"You-You can stay here," aniya at tinapik ang tabi niya.

"But it's more comfortable here," aniya. Kumunot ang noo ko. Ano ba ang drama ng lalakeng ito?

Seeing him acting this way makes me feel good--and makes me feel bad also. He's making good memories with me before we part ways.

Tinapik niya ulit ang tabi niya. Bumuntong hininga ako bago ako lumapit at sumampa sa kama at nahiga sa tabi niya.

Chapter 22

Ngayong araw lalabas si Alwin sa ospital pero kailangan ko ding pumunta ng school para magpa-clearance.

Inabot kami ng alas-dos bago matapos ang clearance namin. Ngayong araw din ang usapan namin ni Tristan kaya naman nahiya ako sa kaniya dahil kaninang alas onse na naghintay sa parking area ng university.

"Sorry," sabi ko sa kaniya ng makalapit ako sa kaniyang sasakyan. Pinagbuksan niya ako ng pinto at umikot papuntang drivers seat.

"It's okay," sagot niya.

Gutom na gutom na din ako kaya naman sa malapit lang sa university kami kumain.

Kumain na muna kami bago kami nagkuwentuhan. Gaya ng dati, hindi siya boring kausap.

Hanggang sa nag-open siya ng seryosong topic.

"Alam kong wala akong karapatang mangialam, pero nalaman ko kasi na

kinasal ka kay Montenegro," aniya. Medyo inayos ko ang pagkakaupo ko.

Hindi ako handang magkuwento sa mga kakilala at kaibigan ng tungkol sa amin ni Alwin. It was an arrange marriage na tinatanggihan niya pero pinikot ko siya na naging dahilan para matuloy ang kasal.

Tapos heto, malapit na kaming maghiwalay.

Hindi ako agad nakasagot, hindi ko alam kung alin ba sa parte ng mga nangyari ang ikukuwento ko sa kaniya. Bahagya pa akong na-concious ng makita kong pumasok sa restaurant ang mga kaibigan ni Alwin.

Si Jetro at Aki. Seryoso silang tumingin sa akin at kay Tristan bago sila umupo sa table na nasa dulo.

"Ayos ka lang?" tanong ni Tristan. Tumango naman ako.

"Magpapa-annul din kami, after ng graduation ko siguro. Forced marriage ang nangyari sa amin," sabi ko.

"He force you?" tanong niya.

Force me? Malabo yata sa hangin na siya ang magpumilit sa akin ng bagay na iyon.

"I did," sagot ko, nakaramdam ako ng hiya at takot na baka husgahan niya ako.

"He's so lucky," aniya sa boses na may kalungkutan.

"He's miserable with me," malungkot kong wika. Tinitigan ako ni Tristan, tila ba naaawa siya sa akin.

"Magiging maayos ka din. You're strong, you'll forget him eventually," aniya at ngumiti. Ngumiti din ako at tumango.

Alas-singko na ng hapon ng makauwi ako sa bahay ng mga in laws ko. Nasa living room si Alwin at Almira. Seryoso ang mukha ni Alwin kahit na nginitian ko siya, si Almira naman ay nakangisi.

"Hi," bati ko sa kanila.

"Hello, sis," masiglang bati ni Almira.

"Anong oras natapos ang pa-clearance mo?" tanong ni Almira.

"Alas-dos na, hapon na tuloy kami nakapag-lunch," sagot ko. May lumapit na maid at dinalhan ako ng tubig.

"Kami?" tanong ulit ni Almira.

"Oo, may usapan kasi kami na mag-lunch. Tuloy naghintay siya ng ilang oras sa kotse niya," kuwento ko. Nadinig ko ang pagpalatak ni Alwin.

"Don't tell me nagseselos ka kuya?" tudyo ni Almira sa kuya niya.

"Tss. You got to sign some documents," sabi ni Alwin at tumingin sa akin. Hindi niya sinagot ang sinabi ng kapatid niya. Tumayo na si Alwin at naglakad papunta sa may hagdanan.

"Tumawag sina kuya Aki, niloloko nila si kuya na nakahanap ka na daw ng ipapalit mo kay kuya," bulong ni Almira at tumaw.

"Mukhang affected ang asawa mo," dagdag pa niya.

Ngumiti ako at umiling, imposible namang magselos siya. Kung si Pia siguro maari pa.

"Oh, sundan mo na 'yon," sabi ni Almira. Nakatayo si Alwin sa puno ng hagdanan at mukhang hinihintay ako.

Tumayo na din ako at sumunod sa kaniya.

Sa kuwarto niya dito sa mansyon siya nagtungo. Nagulat din ako ng pagdating ko doon ay nakita ko sa labas ng walk in closet niya ang maleta ko.

Ang biyenan ko kaya ng naglagay no'n dito?

Sabagay, malaki naman ang couch niya dito sa room.

Nauna siyang naupo sa couch, may mga nakatambak na papeles doon. Umupo ako sa tabi niya upang makita ko ang papeles na hawak niya.

May mga hiniwalay siya na ilang papel pagkatapos ay inabot sa akin. Inabot ko ito at sinimulang basahin.

Narinig ko ang ringtone, akala ko sa akin pero napansin ko na celphone ito ni Alwin.

Binalik ko ang atensyon ko sa papel na binabasa ko habang ang isip ko ay

lumilipad. Marahil ka-text na niya si Pia. Ilang araw silang walang communication at ngayon sila nagkakamustahan.

Dahil doon ay naging tahimik na ako, hindi na ako nagsalita lalo na kapag hindi na kailangan. Ramdam ko ang panaka- nakang pagsulyap niya sa akin.

Tumigil lang kami sa pag-review ng mga dokumento ng magtawag ang katulong ng hapunan.

Tahimik kaming nagtungo sa dining area. Nakakunot ang mga noo nila habang nakatingin sa amin.

"LQ?" biro ni Almira, pambasag sa katahimikan. Hindi ako kumibo, maging si Alwin ay wala ding imik.

Tuloy ang dinner ay naging tahimik, tila lahat ay nagpapakiramdaman.

"You know what, parang magandang magbakasyon ngayon."

Si mommy ang unang nagsalita. Tumango naman si daddy at Almira.

Nagsisimula na nga pala ang summer at usong-uso na naman ang mga outing, out of towns at beach.

"What do you think, Pauline?" tanong ni mommy sa akin. Tipid akong ngumiti.

"Why don't you go out of town?" sabi ni Almira. Out of town na ako lang? Ano ang gagawin ko, magmumukmok?

Saka na kapag hiwalay na kami ni Alwin. Mukhang masaya ang mag-unwind. Beach or island hopping. Hindi ako umimik kaya naman nagsalita din si mommy.

"Para naman marelax kayo," aniya.

Wait. Kami ba ni Alwin ang sinasabihan nila?

Napaka-imposible naman yata na makapag-bakasyon kami ni Alwin na kami lang.

"Hindi na po mommy," tanggi ko. Nakita ko na kay Alwin sila nakatingin.

"Saan ba magandang pumunta ngayon?" tanong ni Alwin. Natigilan ako. Mukhang

nagulat din sila sa sagot ni Alwin pero nagkaroon ng galak sa mga mukha nila.

"Sambauan beach," sagot ni Almira.

"What do you think?" tanong ni Alwin sa akin.

Wow! He's really asking me.

Nagkibit balikat ako. Nakaramdam ako ng saya pero pinaalalahanan ako ng pag- aalala at takot ng aking puso.

Nakatingin silang lahat sa akin. Kailangan bang sumagot ako?

Well, para sa magandang memories bago kami maghiwalay.

"Great," napipilitan kong sagot. Ngumiti silang lahat maging si Alwin.

Chapter 23

Nag-plane kami hanggang Tacloban, mula doon ay may sumundo sa amin na van na

naghatid sa amin hanggang Naval. At mula doon ay sumakay kami ng lantsa papuntang Sambauan Island.

Ang Sambawan ay sakop ng Maripipi Municipality, south of the Samar sea, it is one of the most visited

attraction by tourist here in Samar.

The beach was semi curved with soaring rock formations covered with green grass.

The wonderful scenery makes me feels like I was in another dimension. Nakaka- relax!

Good place to start the summer fun.

May resthouse daw na nabili ang daddy niya dito last year. Hindi pa nila ito napagbabakasyunan dahil sa pagiging busy nila. May caretaker daw na pumupunta para maglilinis ng resthouse lagi.

"You like the place?" tanong ni Alwin ng makarating kami sa harap ng resthouse. Ngumiti ako at tumango.

The resthouse was made with woods and glass sliding window. Nakaka-relax tignan.

Inakbayan niya ako hanggang sa makapasok kami sa loob ng bahay. Para bang normal lang sa kaniya ang ginagawang pag-akbay akbay sa akin.

"Ahm, saan ang gagamitin mong kuwarto?" tanong ko ng mailapag namin ang mga maleta namin sa living room.

Kinunotan niya ako ng noo.

"We've been sharing a room for almost three months," sagot niya sa tanong ko.

"As if we shared the same bed," pabulong kong sagot.

"Yeah, we share the same bed last night," aniya.

Hindi ako nakatulog ng maayos kagabi dahil doon. Magkabilang dulo naman ang higa namin kagabi pero kung ano-ano kasi ang mga pumapasok sa isip ko.

Kagabi kasi ay pansin ko na panay panay ang tunog ng celphone niya, hanggang sa

matulog kami ay tumutunog pa din, pero hindi niya pinansin o sinagot man lang.

Nakita ko na si Pia ang tumatawag pero hindi niya sinasagot.

May tampuhan pa din kaya sila?

Napalingon kami ni Alwin ng magbukas ang pinto. Dalawang matanda na nasa 50s ang pumasok na may bitbit na bilao na puno ng mga sea foods. Luto na ang mga ito.

Fish, shells, crabs and lobsters. May seaweeds din at fresh buko.

"Kanina pa ba kayo, sir?" tanong ng matandang babae.

"Kakarating lang po namin," sagot ni Alwin. Ngumiti sila sa amin at dumiretso na sila sa kitchen.

"Kung may kailangan pa po kayo, sir, tawagan o i-text niyo lang po kami," sabi nila bago sila umalis.

"Let's eat. Gutom na ako," aya ni Alwin.

Naging magana kaming kumain, nagkamay pa kami parehas. Kapwa walang pakialam at ang pagkain lang ang inintindi namin.

Nang matapos kaming kumain ay nauna na si Alwin sa kuwarto, habang ako ay naiwan naman para maghugas ng mga plato.

Nang matapos akong maghugas ay naligo na din ako sa isang banyo.

Naka-bathrobe akong lumabas ng banyo. Nakita ko na nakatayo si Alwin sa terrace habang nakatanaw sa dagat, tila may malalim na iniisip.

Mukhang stress siya sa away nila ni Pia. That's not my business. Hindi na lang ako magpapaapekto pa.

Nilapitan ko ang maleta ko para kumuha ng masusuot. Napamura ako ng makita ko ang mga nakalagay na mga damit. I swear! I wanted to kill Almira at this very hour.

I should not let her pack my things. Mga sexy lingerie at dress ang nakalagay dito. Walang tshirt o kahit above the knee man lang na shorts. Puro panty shorts pa ang nakalagay.

"Bakit?" tanong ni Alwin nakalapit na pala siya sa akin. Mabilis ko namang sinara ang maleta ko.

Hindi ko talaga in-expect na ngayon kami kasi aalis papunta dito. Parang pinag- uusapan lang namin kagabi and the next morning sasabihin nilang aalis kami.

Sinilip niya ng maleta ko na para bang tatagos ang paningin niya sa nakasarado kong maleta.

"You can use my shirts," aniya. Lumapit siya sa maleta niya at naglabas ng tshirt.

"Thanks," wika ko. Kumuha ako ng undies saka ako nagtungo sa banyo para magbihis.

Nagsuot ako ng bra at undies na panty short. Puro ganito ang nakalagay sa

maleta ko. Wala din kahit long beach dress man lang.

Nang lumabas ako ng banyo ay nakaupo si Alwin sa gilid ng kama. Tinignan niya ako at tinaas ang bote ng flavored beer na hawak niya.

"You wanna drink?" tanong niya.

"Okay na ba na mag-inom ka?" tanong ko.

"Para namang may malubha akong sakit," aniya. May isang bote pa ng flavored beer sa night stand.

Lumapit ako sa tabi niya at umupo doon. Sinikap kong maging komportable sa tabi niya.

Inabot niya ng beer sa akin pagkatapos ay pinagbangga niya ang mga bote na hawak namin bago niya tinungga. Ininom ko din ang hawak kong beer hanggang sa halos mangalahati. Tinignan niya ako at nailing.

"I am sorry sa lahat ng ginawa ko sa'yo the past months of our marriage," aniya.

Bahagya akong natigila.

Hindi magandang ideya para sa akin na ngayon na namin pag-usapan ito. Gusto ko kasi na maghiwalay kami na hindi na pag-usapan ang patungkol sa amin. We both know that this marriage won't last long anyway. No need to talk about it.

"I understand," sagot ko.

Nagmahal lang ako, at siya ay may mahal ding iba. Nagawa ko iyon dahil gusto ko siyang maangkin, na dapat hindi ko sana ginawa.

Ano ba ang laban ko sa kanila ni Pia? they both share the same feelings.

Sabi nga sa kasabihan. Don't marry someone you love. Marry the one who loves you.

I am with the wrong person.

Tanggap ko na ngayon. Kailangan pa talagang dumaan ako sa palpak na desisyon bago ako natauhan.

Napansin ko na nakatingin siya sa akin kaya naman tinignan ko din siya. Nginitian

ko siya upang ipakita na ayos lang ako at naiintindihan ko siya.

Nasa ilang minuto kaming nagkatitigan ng magsalita siya.

"Can I kiss my wife?" he ask in a sweet tone.

We are married anyway. Kissing is just normal. I'll let him kiss me and pretend that we are lovers. For memories.

Kinabig niya ang likod ko at agad dinampian ng halik. He kissed me in a gentle way. Nakipagpalitan ako ng halik hanggang sa naging mapusok ang halik niya.

Naramdaman ko ang pagbugso ng aking damdamin. Like I wanted him to kiss me more and do something more with him.

Naramdaman ko ang paghaplos niya sa tiyan ko. He murmured some cuss between our kisses.

"Can I touch my wife?" tanong niya. Bahagya siyang huminto sa paghalik sa akin.

"Mmm. Yes"

Chapter 24

I don't know if I should let him touch me dahil maghihiwalay na din kami pero asawa ko naman siya. Normal lang ang ginagawa namin. He's my first love and he is my husband also.

Darang na darang na ako sa mga halik niya at sa simpleng mga haplos niya.

Ramdam ko ang bolta-boltahe ng kuryente na dumadaloy sa aking katawan sa bawat galaw ng kaniyang labi at sa bawat haplos ng kaniyang kamay sa aking balat.

Impit akong napaungol ng bumaba ang halik niya at bahagyang dinilaan ang aking leeg. Ang kamay niya ay pumasok sa loob ng aking damit at magaan na hinaplos ang aking tiyan.

Nag-uumapaw ang aking damdamin sa ginagawa niya. I really love this man. Para akong maiiyak.

Isa ito sa mga bagay na hindi ko inasahang gagawin namin ni Alwin.

Ang nakaraang dalawang buwan ay napaka-imposible ng lahat sa amin. Ang makatabi siya, mahawakan at mahalikan siya. But now, we're going to do more than that.

Pinaramdam niya na asawa niya ako. Kahit pa mawalan ako dahil maghihiwalay din naman kami, ayos lang. Hindi ko pagsisisihan ito.

Inangat niya ang tshirt ko at mabilis na hinubad. Hinalikan niya ulit ako sa labi habang ang kamay niya ay abala sa pagtanggal sa hook ng aking bra.

Ramdam ko ang paghaplos niya sa paligid ng aking dibdib. Napaliyad ako at niyakap siya ng mahigpit while I answer his kisses wildly.

He groaned. Binuhat niya ako at pinaupo sa kaniyang mga hita paharap sa kaniya habang patuloy pa din kaming naghahalikan.

Our position is perfect. I can feel my wet sex. I can feel his bulging shaft.

I groaned with the tingling feeling.

His shaft is poking my clothed wet sex.

Ginalaw ko ang balakang ko para mas maramdaman pa ang aming mga panggitna.

Ang isa niyang kamay ay humahaplos sa aking likod habang ang isa naman ay naglilikha ng bilog na guhit sa aking dibdib-

- iniiwasan na mahawakan ang aking nipples.

Napapaliyad ako at mahinang napapaungol sa ginagawa niya. Bumaba ang halik niya papunta sa aking leeg.

Bahagya niya itong sinisipsip at dinidilaan hanggang sa makarating ang kaniyang mga labi sa aking dibdib.

I can feel my nipples hardened, I can feel his hot mouth and wet tongue on my nipples.

"Oh," ungol ko. Mas lalo ko pang pinagkiskis ang aming mga panggitna sa pamamagitan ng paggiling sa ibabaw niya habang busy siya sa aking dalawang dibdib.

Salitan niyang hinahalikan ang aking nipples. Darang na darang na ako, I want more of him.

"Oh, Alwin." Mahigpit ko siyang niyakap at bahagya kong hinila ang buhok niya.

"Please," pakiusap ko sa kaniya. I was dry humping fast now. Napapamura din siya kapag ganiyan na nagiging madiin ang pagtama ng aming mga kaselanan.

"Please," pakiusap ko ulit. Tumigil siya sa ginagawa niya sa aking dibdib at tinignan ako.

I know my eyes would've been screaming with lust by now.

"Please, hubby," pakiusap ko ulit. Marahas siyang bumuntong hininga bago ako halikan at tumayo habang buhat-buhat ako.

Nilapag niya ako sa kama at mabilis hinubad ang tshirt niya at maging ang shorts at underwear niya.

Hinila niya ang suot kong panty and the next thing I knew, he is kissing me on my legs up to my thighs. Napaliyad ako at napahalinghing.

Is he going to kiss me on my clit?

The thoughts of it makes me shy and makes me feel wet at the same time.

Pinaghiwalay niya ang aking mga binti. Pumuwesto siya sa aking gitna, he's face on my center.

He softly kiss my center and plunge his tongue on it. I arch my back with the tingling feeling. I feel so turned on and my sex get more wet.

He stuck his tongue and expertly kiss my center. He flickers his expert tongue on my

clit that had made me feel more arouse. He suck me down there.

"Oh, more, please," I moaned.

Mas pinagbuti pa niya ang ginagawa niya sa aking panggitna. Pabaling baling ang aking mukha at bahagya kong nakakalmot ang kaniyang balikat.

"Please, stop, I think, I'm- gonna- pee," putol-putol kong ungol. Bahagya ko pang tinutulak ang kaniyang mukha pero patuloy lamang siya sa kaniyang ginagawa.

I can feel the tingling sensation building up on my stomuch.

"Oh my, I think I'm cumming." Hindi ko alam kung itutulak ko siya o hahayaan lang siya sa kaniyang ginagawa sa aking kaselanan.

"Oh," mahabang ungol ko ng maramdaman ko ang pagsabog ng orgasmo ko. Nanghina ako.

"Nagsisimula pa lang tayo, wife," aniya at bumangon na. Nakangisi siya sa akin.

Should I do something to him also?

Inayos niya ang puwesto namin. I can feel his hard long shaft on my center.

"Are you ready? This will cost you pain, but I will be gentle," aniya.

"I can take it," sagot ko. Ngumisi siya at hinalikan ako.

He poke me down there and slowly thrust. Pinagpawisan ako.

Kumapit ako ng mahigpit sa kaniya. "Don't do it slowly," sambit ko. "This will hurt a lot," sagot niya. "Yeah, pero atleast isahan na."

Tumango siya at hinalikan ako. He. also flickers my nipples with his fingers.

He thrust hard till I can feel his shaft fills me. That makes me cry and sob in pain.

"Sssh," alo niya sa akin. Hinalikan niya ako sa aking labi sa aking pisngi at sa aking leeg para maibsan ang sakit. He suck my nipples at muli akong nag-init.

Nang maibsan na ang sakit ay nagsimula siyang umulos. Mabagal at marahan ang

kaniyang mga galaw, ingat na ingat upang hindi ako masaktan ng husto.

Tinignan niya ako. Tumango ako sa kaniya bilang hudyat na bilisan niya ang pagkilos niya.

He groaned and started to move in a fast pace. He thrust hard and deep that made me scream in so much pleasure.

"Feels--so--good," putol-putol kong ungol.

I can also hear him groan and moan while he expertly jackhammer on me.

He push and pull his shaft on my center. Halos mabaliw ako sa ginagawa niya hanggang sa muli kong naramdaman ang pamumuo sa aking puson.

"Oh, hubby. I'm cumming."

He groaned and continue to pump in a very hard and fast way.

"Ah," sabay kaming napaungol. We both release.

Chapter 25

Nagising ako dahil sa sinag ng araw na tumatama sa akin, nakakasilaw, kaya naman nagtalukbong pa ulit ako.

"Wake up, wife." Dinig ko ang boses ni Alwin.

Tinanggal ko ang nakatalukbong kong kumot at nakita ko siya na bagong paligo na.

Namula ang pisngi ko ng maalala ko ang nangyari sa amin kagabi. We really did it. Hindi lang isa kundi paulit-ulit niya akong inangkin kagabi.

"Anong oras na?" tanong ko. Nag-iwas ako ng tingin dahil sa pilyo niyang mga ngiti.

Shit! Tanghali na pala. Gustuhin ko mang bumalikwas ng bangon pero hindi ko magawa. Masakit ang buo kong katawan.

"Pinaghanda kita ng mainit na tubig na paligo mo," aniya. Nangiti ako. Wow! I

really can't believe na napaka-sweet niya sa akin.

Kung puwede lang sana na pang-habang buhay na kaso hindi puwede.

Pansamantala lang ang lahat.

Winaglit ko sa isip ko ang pansamantala na iyan. Habang magkasama kami ay dapat maging masaya lang ako. We will be making good memories in here.

Dahan-dahan akong bumangon, ingat na ingat dahil ramdam ko ang pagkirot ng aking panggitna, aking hita, buong katawan ko yata. Para akong nabugbog.

Agad naman niya akong nilapitan at inalalayang tumayo. Binuhat niya ako hanggang sa banyo. May thermos na nakalapag doon, siguro kanina pa siya nagpainit ng tubig.

Umupo ako sa toilet bow habang tinitimpla niya ang tubig na pampaligo ko.

"Gusto mo bang paliguan kita?" tanong niya ng matapos niyang timplahin ang init ng tubig.

Inirapan ko siya na siyang kinatawa niya. "Alis na," taboy ko sa kaniya.

"You sure, you don't want me to bath you?" tanong niya ulit ng nasa pinto na siya. Sinamaan ko siya ng tingin, tumawa siya bago isara ang pinto ng banyo.

Nangingiti ako sa mga nangyayari. Tuloy ang tagal kong naligo dahil tila nagfa-flash back ang utak ko sa mga kaganapan namin kagabi.

Kaya din naman pala akong pakiligin ng lalakeng 'yon.

Nang matapos akong maligo ay wala na si Alwin sa loob ng kuwarto. Nagsuot ako ng crop top at panty shorts. Hindi na ako gaano maiilang, may nangyari na sa amin. Nakita na niya ang lahat sa akin.

Paglabas ko ay nakatayo si Alwin sa may veranda habang nakatanaw sa dagat.

Nakasuot siya ng broad shorts at tank top. Nang mapansin niya ako ay nilingon niya ako at nginitian.

"Tanghali na para lumangoy," aniya.

Mataas na ang sinag ng araw, nakakasunog na ng balat.

"Sa bahay na nina manong Lito tayo mananghalian." Pinasadahan niya ako ng tingin.

"Wear my shirt," aniya. Yari talaga sa akin si Almira pagbalik ko. Halos wala na akong masuot sa mga pinaglalagay niyang mga damit sa maleta ko.

Kumuha ako ng tshirt niya sa kaniyang maleta. Sakto din ang pag-vibrate ng celphone niya. Si Pia ang tumatawag.

Nakaramdam ako ng kaba na siyang sumapaw sa saya na nararamdaman ko ngayon.

Nakatitig lang ako sa celphone hanggang sa namatay ang tawag. Nakita ko sa screen na may 46 misscalls si Pia.

Hindi siguro sinasagot ni Alwin ang mga tawag niya kaya naman nag-fi-freak out na ang kabit na 'to.

Hindi ako dapat magpaapekto. Nandito kami ni Alwin para mag-relax at mag-enjoy

together--for the last time, before we part ways.

"Wife, dalian mo." Dinig kong tinatawag na ako ni Alwin sa labas.

"Coming!" sigaw ko at mabilis na akong lumabas.

Magkahawak kami ng kamay ni Alwin habang naglalakad kami papunta ng bahay nina Manong Lito. Ilang metro lang ang layo nito mula sa resthouse.

Yari sa pawid at kawayan ang bahay nila, napakaganda at preskong tignan.

Nag-iihaw sila sa kanilang bakuran ng makita kami ay kumaway sila.

May dalawang maliit din na bata na naglalaro sa labas at ng makita kami ay nakikaway din.

Nasa Manila daw nagtatrabaho ang mga anak ng mag-asawang matanda. Naiwan sa kanila ang dalawang apo nila.

Nagkuwentuhan kami habang nagsalo- salo sa pananghalian. Masarap ang

pagkain lalo na at sariwa ang mga isda na nakahain.

Pagkatapos naming kumain ay nahiga kami ni Alwin sa duyan na yari sa rattan. Nakasabit ito sa pagitan ng dalawang puno na siyang nagsilbing lilim sa malakas na sikat ng araw.

Presko at malakas ang hangin dito sa labas kaya naman nakatulog kami ni Alwin.

Nang magising kami ay alas-singko na ng hapon. Puwede ng magtampisaw at lumangoy sa dagat.

Naghubad ng sando si Alwin sabay baling sa akin. Hinubad ko din ang tshirt niya at naiwan na lang ang red two piece swimsuit ko.

Nangiti siya habang nakatingin sa akin. Like he's proud of her wife's body. Namula ako sa kaisipang iyon.

Hmmm. Hindi ako dapat nag-iisip ng ganitong mga bagay at baka umasa na naman ako.

Magkahawak kamay kaming naglakad papunta sa dagat. We swim together hanggang sa abot dibdib na namin ang tubig.

Hindi naman ako gano'n kagaling lumangoy. Nagpalutang-lutang lang ako lalo na kapag may parating na alon.

Nagpapatangay lang ako.

Malinaw ang tubig ng dagat, kita mo ang mga puting buhangin at mga shells sa ilalim.

"Pumunta pa tayo doon," aya ni Alwin.

"Hindi ako magaling lumangoy," sagot ko at umiling.

"Ako ang bahala sa'yo," aniya at hinila ang kamay ko.

"Relax," aniya ng maramdaman ang kaba ko. Lumangoy kami hanggang sa lagpas tao na ang lalim ng dagat.

Nakaalalay lang siya sa akin.

"Let's dive," wika niya ng makarating kami sa gitna. Mabilis akong umiling-iling.

Ngayon pa nga lang halos hindi na ako

makahinga. Ang sumisid pa kaya. Gusto ba akong patayin ng lalakeng 'to?

Hinila niya ako paharap sa kaniya at niyakap. Tiningala ko siya at nakita ko siyang nakangisi. Hinalikan niya ako.

Mukhang alam ko na ang plano niyang gawin. Tinutulak ko siya but next thing I knew lumubog na kami at nasa ilalim na kami ng tubig.

Pinagpatuloy niya akong halikan. Mauubusan ako ng hangin kaya naman gumanti ako sa halik niya.

Pero ilang minuto pa ang lumipas ay kakapusin na talaga ako ng hangin. Hindi ko na kaya. Tinapik-tapik ko siya upang iparating na hindi ko na kaya pero mukhang hindi niya makuha ang gusto kong ipahiwatig.

Kinakapos na talaga ako ng hininga dahil bahagya na akong nakakainom ng tubig alat.

Chapter 26

"Don't you fucking die on me!"

Dinig ko ang boses ni Alwin, hindi ko alam kung hallucinations ko ba ang lahat pero nahihimigan ko ng mangiyak-ngiyak at nanginginig niyang boses.

Nagmulat ako. Mabilis niya akong niyakap.

"Fuck! I thought I lost you," aniya. Mabilis at malakas ang pintig ng puso niya, marahil dala ng pag-aalala niya sa akin.

Oh! Nawalan ako ng hangin s ilalim ng dagat.

"I'm sorry," bulong niya.

Naiyak ako. Hindi dahil kamuntik na akong mamatay.

Kundi dahil sa itsura niya ngayon at sa mga narinig kong sinabi niya.

I thought I'll lost you. Paulit-ulit itong nag- play sa utak ko.

Paulit-ulit siyang nag-sorry habang umiiyak ako. Marahil iniisip niya na natakot ako.

Well takot naman talaga akong malunod pero ang inasal at sinabi talaga niya ang iniyakan ko.

"Let's go," aya niya pagkatapos ng ilang minuto. Binuhat niya ako at naglakad siya pabalik ng resthouse.

Tahimik kaming pareho hanggang sa makabalik kami ng resthouse. Masaya ako, nag-uumapaw na kasiyahan ang bumabalot sa puso ko.

Pinasok niya ako sa banyo, ngayon ko lang napansin na puno ng buhangin ng katawan namin.

Sabay kaming naligo, sinabon pa niya ang katawan ko kahit na sinasaway ko siya.

Tumawa siya.

"Are you seducing me?" tanong ko dahil pati dibdib ko ay sinabon din niya.

Marahan niyang hinaplos ang dalawang dibdib ko habang kinakalat ang bula ng sabon. Nginisian niya ako.

Nag-iinit ako sa mga haplos niya. Masakit pa ang katawan ko maging ng panggitna ko pero sa mga haplos na dala niya ay para willing na willing ulit ako na may mangyari sa amin.

Mahina akong napamura ng marahan niyang pisilin ang nipples ko.

"B-Bilisan na nating maligo," pabulong kong wika. Tumawa siya.

"We can do it here," aniya. Umiling ako.

"Okay," aniya. Mabilis kaming natapos maligo at nagpatuyo ng basang katawan gamit ang mga tuwalya.

Agad kaming nagsalo sa maalab na halik. Binuhat niya ako hanggang sa makarating kami sa kuwarto. Bumagsak kami sa kama.

Mabilis akong bumangon at umupo sa ibabaw niya at tinuloy ang aming halikan.

"I love you, hubby." Hindi ko napigilang maisatinig ang sinisigaw ng aking puso dahil sa labis na kasiyahan na nararamdaman ko ngayon.

"I know, wife," sagot niya. Hindi na niya kailangang sagutin pa ako. Sapat na sa akin ang pinapakita niya sa akin ngayon. I am glad, really really glad na hinayaan niya akong maging asawa niya sa ilang araw na nalalabi sa buhay mag-asawa namin.

I kiss him hard in the lips that made him groaned and moan. I stuck my tongue out and lick him in his face, jaw down to his neck.

I lightly bite and suck his neck intentionally to leave him some hickeys. Ngumisi siya sa ginawa ko, like he knew what I am up to.

I continue giving him pleasure with my tongue down to his nipples. I lightly suck them until his stomuch.

I am doing great! I can hear his groans and moans.

I kiss and lick his body until I reached his shaft. I carress his hardness. He moaned for my touch.

I get hold of his shaft and stuck my tongue out. I lick and gently swirled the tip of his shaft and slowly put half of it into my mouth.

Napangiti ako sa reaskyon niya. Didn't know that I can please him with my mouth. I move my head up and down slowly while his shaft was inside my mouth. He keeps on groaning and panting all the time until I move in a fast way.

Pinagpatuloy ko ang ginagawa ko sa kaniya hanggang sa maramdaman ko ang paninigas ng mga hita niya.

"Fuck! I'm cumming." Hinila niya ako para mahalikan, while he replace my mouth with his hand. I can feel his hands as he stroke his shaft until he spew.

"Did I please you?" tanong ko sa kaniya pagkatapos. Ngumisi siya at hinalikan ako sa tuktok ng aking ilong.

"You did great, wife." Ngumiti ako sa sinabi niya.

"Come on, finish what you started," aniya. I can feel his hard shaft again.

"Let's clean you up first," wika ko bago ako bumangon. Kumuha ako ng tissue at nilinis siya. Umupo ulit ako sa ibabaw niya.

Hinawakan niya ang balakang ko at bahagya akong inangat. I knew what he wanted me to do.

I reach for his shaft and place it between my thighs. I move down slowly till I can feel his whole thing inside me.

I can feel the pain. But after a minute I am feeling the urge to cum again. He is busy with my nipples, he is playing it with his fingers, flickering and lightly pinching it.

I arch my back and started to move on top of him. Sinimulan kong igiling ang aking katawan at bahagyang nagtaas baba sa ibabaw niya.

We were both panting hard, moaning and screaming in pleasure as I pounded and pump real fast, deep and hard.

I never knew I could be this wild in bed, with him. It was pretty awesome for my first time. I drop on top of him, my face on his chest while his shaft still inside me.

Hingal kami parehas habang ang mga mga puso namin ay pumipintig ng malakas at mabilis.

I would probably treasure every moment we shared in this vacation.

Nakakapanghinayang talaga ang mga bagay na gusto natin pero hindi natin puwedeng makuha at angkinin.

Naramdaman ko ang paghaplos niya sa buhok ko. Nasa ganoon kaming posisyon hanggang sa hindi ko namamalayan na nakatulog na ako.

Our suppose to be one week of stay here turns to three days. Kailangan na daw bumalik ni Alwim dahil kailangan daw siya sa opisina.

Ayos lang naman sa akin. I couldn't protest or ask for more. I feel contented and happy with him for these past three days.

I can leave him in peace and be happy for him. I wish him the best in everything he do.

Chapter 27

"Kumusta ang honeymoon? Nakarami ba?" biro ni Almira ng makarating kami sa mansyon.

"Aasahan na ba namin ang pagdating ng apo namin after nine months?" tanong ni mommy. Uminit ang pisngi ko sa mga pinagsasabi nila. Tumawa naman si Alwin at inakbayan ako.

Natigilan ako sa sinabi niya.

Gusto ba niya akong magbuntis? Paano naman ang bata kapag naghiwalay na kami?

Maiipit lang siya sa sitwasyon. "Magpahinga ka na. Aalis din ako," aniya.

Kumunot ang noo ko. Magdidilim na aalis pa din ba siya?

"Be home by ten pm," aniya at hinalikan ako sa pisngi. Hindi niya sinabi kung saan.

Nagiging clingy na naman ako. Kailan pa ako nagkaroon ng karapatan na pakialaman siya?

"Hayaan mo na siya. Magpahinga ka na muna," sabi ni Almira at hinila ako hanggang sa taas. Sa kuwarto na daw niya muna ako at may ikukuwento daw siya sa akin tungkol kay Cecilia.

Alas-dose ng hating gabi ng magising ako. Nandito pa din ako sa kuwarto ni Almira.

Gising pa siya, nakaupo siya sa couch habang nakatutok sa kaniyang laptop.

"Hindi ka na nakakain ng hapunan, hindi na kita ginising dahil mukhang pagod ka," wika niya. Bumangon ako at lumapit sa kaniya.

"Hindi pa ba dumadating ang kuya mo?" tanong ko. Natigilan siya at sinulyapan ang orasan.

"Hatinggabi na pala. Hindi pa siya dumadating eh."

"Baka nag-inom na naman ang mga 'yon kasama ang mga kaibigan," wika niya.

"Kumusta pala ang bakasyon?" tanong niya. Hindi namin napag-usapan ang bagay na iyon kanina dahil naka-focus kay Cecilia ang usapan namin.

"Ayos na? May nangyari ba sa inyo?" tanong niya. Tipid akong ngumiti kahit pa nahihiya ako, pagkatapos ay tumango ako. Impit na tumili si Almira.

"Oh my! Kinikilig ako. So, did he say something about your marriage?" tunog hopeful niyang tanong.

Umiling ako at bumuntong hininga.

"Wala naman kaming napag-usapan na ganiyan," sagot ko. Sumimangot siya.

"Sana tinanong mo. Nagtataka din kami sa kaniya mula ng gumising siya sa ospital.

Para siyang nagka-amnesia, di ba?" Natawa ako sa sinabi ni Almira.

"I don't know. But one thing is for sure. Masaya ako na pinabaunan niya ako ng magandang memories."

"Ipu-push mo pa din ba ang pag-alis mo? Bakit hindi mo muna kaya siya tanungin? Malay mo naman gusto na pala niyang ayusin ang pagsasama niyo."

"Mukhang malabo. How about Pia?"

"Oo nga no. Pero, come to think of it, sis. Bago siya maaksidente, pinuntahan ka pa niya dito sa bahay. Mukhang gusto ka niyang sunduin." Napaisip din ako.

"Huwag mo na akong paasahin. Hindi naman siguro magkakaroon ng sudden change of heart ang kuya mo. Patay na patay siyang pakasalan si Pia."

"Siya. Bumaba na tayo at sasabayan na kitang kumain. Wala ba kayong nabuo?" tanong niya.

"Wala. I'm on pill mula ng fifteen years old ako." Irregular kasi ang period ko noon.

Nag-worry si mommy at baka hindi daw ako magkaanak kaya naman pina-check

up ako. And the gyne says that I should take pills to make my period regular.

Nang makababa kami ng hagdan ay napansin namin si Alwin, nandito na pala siya. Naka-upo siya sa high chair malapit sa mini bar. Naka-puwesto ito sa dulo ng living room.

Tatawagin ko na sana siya ng pigilan ako ni Almira. Nagtaka pa ako ng hilain niya ako at sinenyasan na tumahimik daw ako. Nagkubli kami sa likod ng mga furniture set.

Mukhang alam ko na kung bakit namin ginagawa ito. Sobrang bilis ng pintig ng puso ko.

May kausap siya sa celphone. "You know, I can't sleep with you."

Kumalabog ang puso ko, kinakabahan ako at nakaramdam ng panghihina. Samo't- saring emosyon ang nararamdaman ko.

Nandito na siya sa Pilipinas. Siya ba ang pinuntahan niya kanina?

Bakit parang masakit? Sinabi ko sa sarili kong huwag ng magpaapekto pero bakit sobrang sakit naman.

"I'll be there tommorow, bye."

Tinapik ako ni Almira. I give her a reassuring smile. It didn't convince her at all. My eyes were in gloom.

Hindi ko napigilan ang pagpatak ng luha ko. Inakbayan ako ni Almira habang inaalo.

"Sa garden muna tayo," bulong niya. Tumango naman ako. Halos gumapang kami palabas huwag lang kami mapansin ni Alwin.

Nang makarating kami sa labas ay panay ang pagmumura ni Almira.

"Siya kaya ang may idea ng bakasyon niyo na 'yon. Asang-asa pa man din kami nina mommy at daddy na aayusin na niya ang pagsasama niyo pero hindi. Mukhang ginawa lang niya iyon dahil pabalik na si Pia," paulit ulit niyang maktol. Tahimik

akong lumuluha habang lumilipad ang mga utak ko sa iba't-ibang senaryo.

Dapat maging masaya na lang ako sa binigay niya na pagkakataon para magkasama kaming dalawa.

Plano ko din naman talagang umalis upang maging malaya sila.

Siguro nasasaktan lang ako ngayon dahil hindi na sila nakapaghintay pa ng ilang araw.

Did they had sex earlier?

"Saan kaya nakatuloy ang Pia na 'yon?" wika ni Almira.

"Kung saan man, I am sure it was one of your kuya's property," sagot ko.

"Tingin mo nandoon siya sa condo ni kuya?"

Nagkibit balikat ako. Isang oras yata kaming nakaupo dito sa longue ng marinig namin ang mga yabag na palapit.

"God! I was looking for you," wika ni Alwin ng matanaw kami.

"Bastard liar," bulong niya.

"N-Nagkukuwentuhan lang kami ng asawa mo," wika ni Almira.

"I want to be with my wife now," ani Alwin. It sounds so real, baka maniniwala na talaga kami ni Almira kung hindi lang namin alam kung saan siya galing kanina.

"Liar," bulong ulit ni Almira.

"Sige na, sis, goodnight. Bukas may lakad tayo," aniya. Tumango na lang ako, mukhang alam ko na kung ano ang tinutukoy niya.

Tumayo na ako at naglakad palapit kay Alwin. Hinalikan niya ako sa labi ng makalapit ako, medyo hindi ako naging komportable.

Scenes of him kissing Pia in the lips flashed on my mind. Palihim kong pinunasan ng palad ko ang aking labi na hinalikan niya. I feel so disgusted.

Chapter 28

Maaga akong ginising ni Almira, para maligo at makapagbihis. Tulog pa si Alwin kaya naman dahan-dahan ang mga kilos ko.

Hindi ko alam kung ano ang plano ni Almira, kung ano man 'yon-kinakabahan na ako ngayon pa lang.

"Ano ba ang plano mo?" tanong ko kay Almira ng makalabas kami ng bahay.

"Maaga 'yan aalis. Kaya naman mag- aabang tayo sa labas," aniya.

"What? That was your plan? Ginising- gising mo ako ng maaga," reklamo ko.

"Isang oras tignan mo, lalabas na si kuya para puntahan ang kabit niya." Bumuntong hininga ako at tumango. So, mag-e-espiya kami.

"Baka mapansin tayo ng kuya mo."

"Nanghiram ako ng kotse sa kaibigan ko. And the glass is heavily tinted."

Well, mukhang planado nga niya ang lahat.

Sa labas ng exclusive subdivision kami nagpark ng sasakyan at nag-abang.

Tama nga si Almira. Isang oras lang ang nakalipas, kita na namin ang kotse ni Alwin palabas.

Kabadong-kabado ako habang sinusundan namin ang sasakyan ni Alwin. Natatakot din ako sa maaring sakit na dulot sa akin ng masasaksihan ko.

Hindi papunta sa condo niya ang daan na tinatahak namin.

"Mukhang nag-iingat sila. Well, you could sue them for concubinage if you caught them," ani Almira. Hindi ako umimik dahil hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong sabihin at maramdaman.

"You are still the wife. Kung ako sa'yo, I won't sign the annulment papers."

"I'll think about it," sagot ko.

Ang nangyayari ngayon ay nakaapekto sa mga plano ko. Nalalason ang utak ko.

Nasasaktan ako.

Sa isang luxury hotel pumarada ang sasakyan ni Alwin. Hindi siya lumabas sa kaniyang sasakyan. Mamaya pa ay may babae na lumabas mula sa hotel.

The woman was wearing an expensive brand of dress and footwear. She screams of luxury.

"Here comes the queen of the gold diggers," wika ni Almira.

Mukhang ginagastusan talaga siya ng husto ni Alwin. Kahit may trabaho pa siya sa Europe hindi niya afford ang ganiyang worth ng mga gamit.

Hindi nga ako ganiyan kahilig sa mamahaling bagay but this Pia really spent tons of money just to look pretty rich.

Sa isang fancy restaurant sila nagpunta. Hindi na kami pumasok pa sa loob dahil baka mapansin kami. Isang oras kaming naghintay hanggang sa lumabas na sila.

Hindi sila agad pumasok sa sasakyan. Mukhang may hinihintay sila.

May pumarada na isang sasakyan. Lumabas mula dito ang driver at binuksan ang back seat ng kotse. Sumakay doon si Pia. Mukhang nag-breakfast lang sila.

"Sundan natin si Pia," wika ni Almira at sinimulan ng kabigin ang manubela ng sasakyan. Tahimik lang akong nakaupo habang sinusundan namin ang sasakyan. Napayamukos ako ng aking kamay. I am in pain and rage.

Sa Podium huminto ang sasakyan. Mukhang mag-sa-shopping siya.

I can't believe that Alwin loves this gold digger bitch.

"Dala mo ba ang mga cards mo?" tanong ni Almira. Tumango ako. I am glad I am well dress today.

"Pakitaan natin ang higad na 'yan," aniya. Lumabas na din kami sa sasakyan.

Unang pinasukan niyang boutique ay sa mga bags. Pumasok din kami ni Almira

nasa apat na metro lang ang layo namin sa kaniya. May sumalubong sa amin na mga sales staff.

Naglakad lakad si Pia habang tumitingin sa mga bags. Hanggang sa may nakita siyang nagustuhan niya. Mabilis ko itong nilapitan at dinampot bago pa niya mahawakan.

"Miss, ako ang nauna diyan," wika niya. Nangiti ako pero kinubli ko ito bago ko siya hinarap.

I swear! Nakita ko siyang natigilan ng makita niya ako. So, this mistress know who I am.

"Ikaw ba ang nauna?" tanong ko.

Ngumisi siya, mukha siyang palaban.

"Ako naman talaga ang nauna," aniya. Double meaning ang sinabi niya.

"I will pay for it, so this will be mine," sagot ko.

"Well, Mrs. Montenegro, that was your family is good at. Magpapaubaya ako, sa'yo na." Ngumisi siya.

"Higit pa sa bag ang gusto kong maging akin," aniya.

Natigilan ako. How can she calls me Mrs. Montenegro with a proud face.

"Goodluck. Sana nga mapasayo," mapang-uyam kong wika.

"Goodluck too. I hope you could bear the pain. Dati pa siyang akin at hanggang ngayon akin pa din siya," may diin ang pagkakabigkas niya.

"I'll get this," wika ko sa sales staff na mukhang nalilito na sa amin ni Pia.

"Ako na ang pipili para sa'yo. If you won't mind. Alam ko kasi ang taste mo eh," wika ko. Nagkibit balikat siya at ngumiti.

"Go ahead. Mukhang parehas lang naman tayo ng taste eh."

I swear! This bitch was making my blood boil. I couldn't do the talking anymore. All I wanted is to scratch her skin.

I won't stoop to low on her level.

"Kasama mo pala ang sister in law mo," aniya ng mapansin si Almira. Tahimik lang si Almira pero kita ang matalim na titig niya kay Pia.

"Hindi ko alam kung bakit ka pa bumalik ng Pilipinas. Pero sinisigurado ko na hindi ka magtatagumpay, scheming bitch."

"This bitch was love by your brother," sagot niya. Talagang palaban siya.

"Hindi ko alam kung ano ba'ng orasyon ang ginamit mo sa kuya ko at napapasunod mo siya."

"I won't tell," sagot ni Pia at tumawa.

"Don't trust anyone, everyone maybe hiding their secrets." Nakatingin si Pia sa akin habang binabanggit ang mga katagang iyon. Natigilan ako.

"Naaawa ako sa'yo. If you can trust me. We can grab a coffee somewhere," aniya.

Parang kinutuban ako sa mga sinabi niya at sa uri ng titig niya. Tinignan ko si Almira.

"Ikaw, kung gusto mong makinig sa sasabihin niya," sabi ni Almira sa akin..

"So, shall we?" tanong ni Pia. Naglakad na siya, sumunod naman ako. Sinabi ni Almira na maglibot-libot lang daw muna siya habang naghihintay.

Sa pinakadulong bahagi ng coffee shop kami pumuwesto ni Pia.

Ilang minuto kaming tahimik bago siya nagsalita.

"You should just sign the annulment paper and leave." Ito talaga ang sasabihin niya? Inaya pa niya ako dito.

"Who are you to tell me that. I am his wife, you are just his mistress," madiin kong bigkas sa mga salita. Ngumiti siya at umiling.

"You are the wife." Inulit lang niya ang sinabi ko, tumango-tango siya.

"But I am the one he love."

"Well, that didn't change the fact that you are still a mistress." Nagtitigan kami.

"Ako ang nauna pero ako pa ang naging kabit. Bakit nga ba nangyari 'yon?" mapang-uyam niyang tanong.

Natigilan ako.

Chapter 29

"Pinikot mo siya. Magkasabwat kayo ng mommy niya," akusa niya. Like she was so sure about everything.

Did Alwin know about it too?

"Sa tingin mo bakit ka niya pinakasalan? Hindi ka ba nagtaka?"

Sumikdo ang tibok ng puso ko.

Ngumisi siya, tila ba nahuli niya ako sa mga salita niya.

"Hindi mo alam, 'di ba?" tanong niya habang nakangisi. Maarte siyang humigop sa kaniyang frappe.

"What do you know?" tanong ko. Tingin ko madami siyang nalalaman. Sinabi ba ni Alwin sa kaniya?

Nanginginig na ang katawan ko dahil sa halo halong emosyon na nararamdaman ko pero I am so eager to know what this woman is about to tell me.

"Ang kompaniya niyo ang top 2 sa mga leading companies sa Asia, ang kompanya niyo din ang pinakamalaking partner ng kompanya ng Montenegro. May 36% din kayo na shares sa stocks sa kompanya nila," she pause. Inaarok niya ang reaksyon ko. Mukhang alam ko na kung ano ang susunod niyang sasabihin.

"Ginamit iyon ng daddy mo para mapasunod sila."

"Tingin mo ba tatanggapin ka nila ng ganoon kung wala kang pakinabang sa kanila?"

"His mommy, daddy or even Almira. Who knows."

Parang hindi ako makapaniwala sa sinasabi niya. Totoo kaya?

I am out of words. Naiiyak na ako ngayon pa lang kahit hindi ko pa nakokompirma ang lahat.

"Natatakot si Alwin na baka malumpo ang kompanya nila sa oras na tumanggi siya sa kasal niyo. So he is expecting that you would somehow back out kung ipakita niya sayo na ayaw ka niya. Pero pinikot mo siya. May choice pa ba siya?"

"Kung hindi ka niya papakasalanan, I am sure their company will suffer including their thousands of employees."

"So he marry you. But he will annul it months later."

"He always calls me and tells me to patiently wait. He always remind me how much I meant into his life."

"Naaawa ako sa'yo. He marry you, but, didn't love you at all. Even a bit."

Her words strikes like a sword into my soul. I was so hurt.

"He's going to annul your marriage by the time you graduated. That's what he is

telling me. I am convincing him to stop with the plan and let go of you. Naaawa kasi ako sa'yo. You know, I am a woman, I know what you are going through."

"Mukhang nakumbinsi ko naman siya. Susundan na sana niya ako noon eh. He'd give up everything pero nagkaroon ng heart attack ang daddy mo. So he choses to stay. Do you know why?"

"Siyempre, he'll stay. Nag-iisa kang anak, you're the heiress. Kapag may nangyari sa'yo or sa daddy mo, siya ang makakakuha ng kompanya niyo. Hindi naman na siya talo sa pagpapakasal sa'yo."

"I don't believe you," wika ko. Umiling-iling ako habang ang mga nangingilid kong luha ay nagbabadyang malaglag.

"Ask your parents. If I were you. Makipaghiwalay ka na at umalis. Hindi mo alam kung ano ang nasa isip ng pamilya na tinitirhan mo. Malay mo sa susunod, ipahamak ka nila."

"Umuwi ako kasi plano na namin ni Alwin na magkaanak." Tumayo siya.

"Well, pag-isipan mong mabuti ang mga sinabi ko."

"Thanks for giving me a spare of your time."

Umalis na siya. Mukha akong talunan na naiwan dito habang patuloy ang pagbuhos ng aking mga luha.

Tinuyo ko ang basa kong pisngi bago nagpasyang umalis na din.

Nilabas ko ang celphone ko at ni-dial ang numero ni mommy. I want to confirm it from her. I wanted to know the truth.

Halos manghina ako at manginig ang katawan ko dahil sa nararamdaman kong kaba. Hindi pa sinasagot ni mommy ang tawag ko.

Paulit-ulit ko siyang tinawagan hanggang sa sagutin niya ang tawag ko.

"Anak, kumusta?" tanong niya sa kabilang linya.

"Totoo ba na pinakasalan lang ako ni Alwin dahil sa share natin sa kompanya nila?"

"Pinangako ba ni daddy ang kompanya sa kaniya kapag pinakasalan niya ako?" sunod-sunod kong tanong.

"Hija, saan mo narinig 'yan?" "Answer me, mommy." Nagiging

desperada na ako dito. I want a fucking

answer.

"May problema ba kayo ni Alwin?" she ask instead.

"Anak, nag-away ba kayo?"

"Mom!" tumaas ang boses ko. Napalingon ang mga tao na dumadaan sa akin.

"Your dad and me wants only the best for you." Mangiyak-ngiyak na tinig ni mommy.

"My God, mom! I really can't believe it. Pinagkaisahan niyo akong lahat!"

"If things won't work. Just leave him, anak, sumunod ka na sa amin ng daddy mo."

Pinatay ko na ang tawag. So, tama ang lahat ng sinabi ni Pia. Akala ko pa man din

ako ang nakalamang noong plinano namin ng mommy ni Alwin ang pamimikot sa kaniya. Akala ko ako na ang nanalo ng pumayag siyang pakasalan ako. Hindi pala.

Ako itong walang kaalam-alam. I feel so stupid! Kamuntik na din akong maniwala sa sweetness na pinapakita ni Alwin sa akin.

Wala silang pinagkaiba ni Pia. Parehas silang mga sakim sa pera. Pera ko at ang kompanya na mamanahin ko lang pala ang gusto nila sa akin.

Alwin and his family. Maybe Almira too.

Kaya ba gustong-gusto ako ng mga biyenan ko? Iniisip ba nila na kapag malipat sa pangalan ni Alwin ang kompanya namin ay magiging makapangyarihan sila?

Naiiyak ako. I feel so lost and alone.

Naisip kong i-text si Ate Angel. Mukhang siya lang ang puwede kong pagkatiwalaan ngayon.

"Sis, ayos ka lang?" Pinatong ni Almira ang kamay niya sa balikat ko. Napatalon pa ako sa gulat.

"Anong nangyari? Anong sinabi niya sa'yo?" tanong niya.

She looks so concern, it looks so real.

Katulad din ba siya ng pamilya niya? Na ang pera at kompanya lang na mamanahin ko ang dahilan kung bakit sila mabuti sa akin?

"O-Oo, ayos lang." Tumango ako at tipid na ngumiti.

"Anong sinabi niya sa'yo?"

Bumuntong hininga ako. Nakaakbay siya sa akin, nagsimula na din kaming maglakad. Hindi ako dapat magdrama dito sa pampublikong lugar.

"She said, they were planning to have a baby," kuwento ko. Natigilan si Almira.

"She told you?" Tumango ako.

"That's why she's here. They wanted to start their family."

Halata ang galit sa mukha ni Almira. "Confront kuya," aniya. Umiling ako. Wala 'yan sa naiisip kong plano.

Chapter 30

"Where are you, wife? Kanina pa ako tawag ng tawag sa'yo?" tanong ni Alwin mula sa kabilang linya.

"Kasama ko si Almira, nag-shopping," kaswal kong sagot. Nakairap si Almira na para bang nasa harap lang namin ang kuya niya.

"Dapat ginising mo ako," aniya himig nagtatampo. Pumatak ang luha ko.

Nasasaktan ako. Ang galing niyang umarte. Grabe!

"Alam kong pagod ka kaya hindi na kita ginising."

"It's fine, wife. Dapat ang card ko na ang ginamit mong pang-shopping," aniya.

Mapait akong ngumiti. Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko habang pinipigilan na mapahikbi ako.

"I-It's okay," sagot ko.

"Okay. Text me from time to time, okay? I'm hanging up now. I had a meeting in a few minutes," aniya.

"Bye." Ako na ang pumatay ng tawag. Doon din nag-tuloy-tuloy sa pagbuhos ang luha ko. Ang sakit!

Mabuti na lang at nasa sasakyan na kami ni Almira.

Hinahaplos niya ang likod ko habang patuloy ang mga hikbi na kumakawala sa bibig ko.

"Fight for him. Ikaw ang asawa."

Umiling-iling ako. How can I fight for him, if he can't love me back. Sabay kaming napabuntong hininga.

"Kumain na muna tayo hindi pa tayo nag- aagahan dahil sa kanila," ani Almira.

Sa isang fancy restaurant sa malapit lang kami kumain. Wala akong ganang kumain kaya naman kaunti lang ang nakain ko.

Pinilit ko lang dahil baka mas lalo akong manghina.

Patapos na kami ng lumapit sa amin si Mrs. Torres. May-ari siya ng isang sikat na jewelry shop. Mga celebrity at mga malalaking tao ang mga suki niya.

"Hello, ladies," bati niya ng makalapit siya sa amin.

"Magpapakasal na ba ang kuya mo? Who's the lucky woman?" tanong ni Mrs. Torres kay Almira. Nagkatinginan kami ni Almira.

"Oh, may order kasi siya sa akin na singsing," aniya. Kinutuban ako at kinabahan sa sinabi niya.

Kapwa kami natigilan ni Almira at hindi agad nakasagot.

"Oh, mukhang hindi mo din alam. Bad mouth, baka ipapakilala pa lang," aniya ulit.

Bilang lang yata ang nakakaalam na may asawa na si Alwin. Mga close friends lang niya at piling relatives.

Napayamukos ang kamay ko na nakapatong sa aking hita. So, they were planning for their wedding.

I scoffed that thought. How can he marry her, we are still married. Damn it!

Kaya ba plano niyang sumunod noon sa Europe, dahil doon sila magpapakasal?

Tahimik ako habang nagku-kuwentuhan sina Almira at Mrs. Torres, saglit lang naman ang pag-uusap nila dahil may mga kasama si Mrs. Torres.

"Ano na ngayon ang plano mo?" tanong ni Almira. Marahas akong nagpakawala ng hangin.

"Sa totoo lang. Wala pa. Gulong-gulo ang utak ko."

Kumaway ako sa waiter at um-order ng wine.

"Pangit maglasing dito," ani Almira.

"One glass is enough to relax my nerves," sagot ko. Nagsalin ang waiter ng red wine sa cabernet. Nagpasalin din si Almira ng sa kaniya.

"I don't know what to say. If you're planning to leave, dapat masaktan mo muna sila," aniya.

Ngumisi ako at umiling. Kailangan bang gano'n ang gawin ko? I am planning to leave in a very peaceful way.

Pagkatapos naming kumain ay pinilit ako ni Almira na mag-check in sa tinutuluyan na hotel ni Pia. Wala din daw naman kaming mapuntahan at maiinip lang kami kung uuwi na kami.

Hindi ko alam kung magandang ideya ba itong suhestiyon niya but I find myself walking on the hotels lobby while we were guided with a bell boy.

Lumilipad ang isip ko ngayon. Madaming katanungan ang bumabagabag sa aking isipan.

Ano ba ang plano sa akin ni Alwin? Itutuloy ba niya ang annulment? Nasa'n na iyong annulment papers noon na gusto niyang pirmahan ko.

Plano niya talagang mag-propose kay Pia kahit kasal pa kami?

Sumasakit na ang ulo ko. Hindi ko na dapat isipin pa ang bagay na 'yon. Ang dapat isipin ko ay kung ano ang dapat kong gawin ngayon na nandito na si Pia.

Sana mabaog siya at hindi sila magkaanak.

Tamad kong binagsak ang katawan ko sa malambot na kama. Si Almira naman ay um-order ng alak. Pumikit ako at pilit winawaglit ang mga gumugulo sa utak ko.

Hindi talaga magandang ideya iyong paglalapit namin ni Alwin ng nagdaang araw.

Nadagdagan lang yata ang feelings ko para sa kaniya. Kahit anong sinasabi ng utak ko noon na I will be happy leaving him

pero ngayon hindi pa man nangyayari, mukha na akong desperada.

"Saan kaya ang room ni Pia dito?" wika ni Almira ng maibaba niya ang tawag.

"Hmm. Mag-espiya ba tayo kung pupuntahan siya ng kuya mo?" tanong ko habang nakapikit.

"Why not. Pero, mukhang mas maganda kung i-text mo si kuya kung nasaan tayo ngayon," aniya.

Umiling ako pero mukhang magandang ideya ang sinabi niya.

Kinuha ko ang celphone ko at nagtipa ng mensahe para kay Alwin.

Ang room number at ang pangalan ng hotel ang nilagay ko sa text ko sa kaniya. Pagkatapos ay binalik ko sa bag ang celphone.

Ano kaya ang plano nina Alwin at Pia. Ang mga magulang ni Alwin, may alam na kaya sila? Mapipigilan ba nila ang anak nila sa planong pagpapakasal ni Alwin kay Pia?

Sumasakit lang ang ulo ko sa kanila. Dapat wala na akong pakialam sa kanila. Sila dapat ang may pakialam sa akin lalo na at malaking kawalan ako at ang kompanya namin kapag naghiwalay kami ni Alwin.

At kay Pia, maghintay siya kung kailan ko gustong bitawan ang pagiging Mrs.

Montenegro ko.

Nasa malalim akong pag-iisip ng tumunog ang celphone ko. Akala ko si Alwin pero si Ate Angel pala. Nasa hotel lobby na daw sila ng asawa niya.

"Kikitain ko lang ang pinsan ko sa baba," paalam ko kay Almira, mabilis akong tumayo at nagsuot ng aking sandals.

"Bilisan mo, para masimulan na nating mag-inom," sagot naman niya. habang busy siya sa kaniyang celphone.

Naglakad na ako palabas ng room hanggang sa may elevator. Nagkagulatan kami ni Pia ng magbukas ang elevator.

Nang makabawi siya ay nangisi siya sa akin.

"Huwag mong sabihin na ini-stalk mo ako," aniya. Ngumisi din ako.

"Dito ka pala tumuloy," maang kong sagot.

"Sorry, mukhang hindi ka na mabibisita pa ng asawa ko, lalo na at alam niyang nandito ako. Alam mo naman, baka mawala sa kaniya ang kompanya ko na inaasam niya kapag nahuli ko kayo," wika ko at nangisi. Nawala ang ngisi niya sa labi.

"Patayo ka muna ng kompanya, huh. Malay mo, baka magamit mo iyon para magustuhan ka din pati ng buong angkan niya," wika ko at agad pumasok sa elevator.

"Kita mo naman, pinakasalan niya ako agad. Perks of having a rich family," pahabol kong wika bago tuluyang magsarado ang elevator.

Mapait akong ngumiti ng umandar ang elevator.

Minsan, kung sino pa ang gumagawa ng masama, sila pa ang sinuswerte sa love life.

Life is so unfair.

Chapter 31

There are rumors that the Montenegro's group of Companies first son and the daughter of MPG Corporations daughter were married.

Kumalat ang article na 'yan sa social media bandang hapon. Alam kong sa mga oras na 'to ay nakakatanggap na ang parehong kompanya ng mga tawag mula sa mga magazines, insider at press para makumpirma amg lahat.

Gusto kong malaman kung paano ito i-he- handle ni Alwin. Hindi siya mahilig magpa- interview dahil gusto niyang maging pribado ang buhay niya.

Ano kaya ang gagawin niya ngayon na may ganitong issue, itatanggi ba niya o patotohanan?

Dahil sa issue ay magiging mainit sa mga paparazzi ang mga miyembro ng pamilya, maging ako. Hindi sila titigil hangga't hindi nakukumpirma ang lahat.

Kung sakali mang makikita sila ni Pia na magkasama magiging issue iyan na maaring makaapekto sa tiwala ng mga tao lalong lalo na ang mga may koneksyon sa mga kompanya namin.

Kaya kung plano man nilang ma-engage ngayon, lalabas si Pia bilang isang mistress. Ang unfair naman sa parte ko kung happy ending sila agad.

"Sino kaya ang nag-leak ng information?" tanong ni Almira.

"Gusto ko ang mga nangyayari ngayon, hindi na ako magtataka kung sa susunod na araw ay issue about kay kuya at Pia ang lumabas dahil may makakita sa kanila na nagde-date."

Tahimik lang ako at ngumiti.

"Alam mo dapat mag-party siguro tayo," wika ko. Ayaw kong umuwi at magpanggap na mabuting asawa kay Alwin. Hindi ko alam kung paano pa ako aakto na mabuting asawa sa harap niya ngayong nakumpirma kong nandito na sa Pilipinas si Pia.

Baka hindi din umuwi iyon agad at makipagkita kay Pia somewhere.

Alas-siete ng mag-check out kami sa hotel, hindi ko na ni-text pa si Alwin mula kanina.

Kakapasok pa lang namin sa sasakyan ng makatanggap si Almira ng tawag mula sa mommy niya. Pinapauwi na daw kami.

Mukhang nakarating na din sa kanila ang napabalitang article.

Matapos ang tawag ng mommy niya ay sakto ding tumunog ang celphone ko.

Hindi ko ito dapat papansinin sa pag- aakalang si Alwin lang ito pero hindi tumitigil ang tawag. Pagsilip ko ay number ni Ate Angel ang nakarehistro sa screen.

"May article akong f-in-orward sa'yo. You should see it," aniya at agad ding binaba ang tawag.

Kinakabahan man dahil sa tono ni ate kanina ay agad kong binuksan ang messenger, para makita ang sinabi niya na article.

Ang bilis ng tahip ng puso ko ng makita ko ang mga letrato nina Alwin at Pia sa NAIA. Kuha ito kagabi, marahil ay siya ang sumundo kay Pia.

Alwin montenegro and an unknown woman was seen in sweet gestures at Naia arrival area last night. Who is this woman?

Mukhang ito ang dahilan kung bakit kami pinapauwi ng biyenan ko. Huminga ako ng malalim. Hindi naman na ako na-surprise sa article na 'to. Kagabi alam naman na namin ni Almira na kasama ni Alwin si Pia.

Ang pinagtataka ko ay kung bakit may lumalabas ngayon na ganitong issue. Kanino ito galing?

Pinakita ko kay Almira ang article, umismid siya sa nakita niya.

Nang makarating kami sa bahay ay nasa living room ang mga in laws ko kasama si Alwin. Mukhang umuwi din siya agad dahil sa issue.

Hindi nila kami napansin na dumating kaya naman bahagya kaming nagkubli para marinig ang mga pag-uusapan nila.

"Hindi ba tayo magpapa-interview man lang o maglalabas ng statement?" tanong ng biyenan kong babae.

Mukhang hindi man lang sila nagalit at nagulat na dumating na si Pia.

Bumuntong hininga si Alwin at nanatiling tahimik habang seryoso ang mukha. I knew it. Hindi talaga siya magsasalita sa media.

Ngayon na may ganoon na issue sa kaniya at sa larawan nila ni Pia kasunod ng lumabas na article na kasal na kami, pipiliin pa din niyang manahimik?

"Ang unfair lang kasi sa asawa mo."

"Huwag na lang natin pansinin ang issue," sabi ni Alwin.

"Hahayaan mong isipin ng mga tao na may affair ka at ni Pia?" medyo tumaas na ang boses ng biyenan ko.

Hindi umimik si Alwin. Nagkatinginan kami ni Almira, nagsimula na siyang humakbang. Umakto kami na parang kararating lang namin.

"M-Mabuti naman at dumating na kayo." Sinalubong kami ni mommy at agad bumeso. Halatang kabado siya. Hindi namin pinahalata ni Almira na may alam kami tungkol sa issue.

"Magpa-party kami dapat. Bakit mo ba kami pinauwi, mommy?" tanong ni Almira.

Somehow, I am convinced na wala siyang alam sa totoong dahilan kung bakit ako gusto ng mga magulang niya.

"Wala naman. Gusto lang namin na magsalo-salo tayong lahat sa hapunan."

Tunog last supper ang dating. Tumayo si Alwin at nilapitan ako. Sinikap kong

ngumiti sa kaniya ng totoo. Ngitian din niya ako at dinampian ng halik sa pisngi.

"Kanina ka pa hinihintay ng asawa mo. Mukhang may ibibigay siya sa'yo," wika ni mommy.

Nagkatinginan kami ni Almira. Basa ko sa reaksyon ni Almira ang iniisip niya.

Tumawa si Alwin at bahagyang nagkamot ng batok, tila teenager na nahihiya.

Marahan niya akong hinila palapit sa couch na kinauupuan niya kanina.

Nakaramdam ako ng excitement at kaba ng makita ko ang tatak ng paper bag. Hindi ako maaring magkamali, galing ito sa jewelry shop ng Torres.

Para sa akin ba ang binili niyang engagement ring?

Parang maiiyak na ako ngayon pa lang. Impit na tumili si Almira dahil gaya ko ay iniisip niyang susuotan ako ng singsing ni Alwin.

Mag-tatlong buwan na kaming kasal pero wala man lang kaming singsing.

Nilabas ni Alwin ang isang box mula sa paper bag at binuksan sa harap ko.

Nalaglag ang luha ko sa nakita ko.

This is not what I expected. Hindi ito singsing kundi isang necklace, white gold necklace na may diamond pendant.

Nakita ko sa gilid ng aking mata ang dismayadong mukha ni Almira.

"Bakit ka umiiyak?" nababahalang tanong ng biyenan ko.

"Masaya lang po ako, mommy. First gift po ito ni Alwin sa akin," wika ko at pekeng tumawa. Pinunasan ko ang luha ko.

"This is my graduation gift for you, napaaga lang. Na-excite kasi akong isuot sa'yo," ani Alwin.

Ngumiti ako upang itago ang sakit na nararamdaman ko. Sino ba ang hindi mae- excite hindi ba? Hindi na talaga siya makapaghintay para makasama si Pia.

Sinuot niya sa leeg ko ang kwintas. Ngumiti ako kahit pa alam kong suhol niya ito sa akin bago kami maghiwalay.

Niyakap ko siya ng maisuot niya ang kwintas sa akin.

"Thank you, hubby," bulong ko sa gitna ng aming yakap. Thank you kahit paano naging masaya ako.

We made love the whole night, like there's no tommorow. Pilit kong sinasantabi sa isip ko ang panibagong article na lumabas na naman kanina.

Chapter 32

Nagising ako ng alas-kuwatro ng madaling araw na wala si Alwin sa tabi ko. Mapait akong ngumiti at bumangon na din. Kinuha ko ang celphone ko na nasa night stand.

Muli kong binasa ang article na lumabas kagabi.

The woman who was seen with the Montenegro's Ceo was known with the name of Pia Angeles.

Hindi man pumayag sa face to face interview ay nagpadala si Pia ng kaniyang statement.

Well it's true. Maria Puline Guttierez was the wife. But she know to herself that the Montenegro only marry her because of business.

Now that I am back, being Alwin's girlfriend and the one he truly loves. It's time for her to sign the annulment papers as part of their agreement.

I am sending this statement because I don't want to be accused as a home wrecker, or a mistress. In the first place, alam na ni Ms. Guttierez kung ano lang siya sa buhay ni Alwin.

Nalaglag ang mga luha ko. Ang babaeng 'yon, talagang ang kapal ng mukha na maglabas ng ganoong statement. Ako tuloy ngayon ang lumalabas na masama.

Lumabas ako ng kuwarto, hindi na ako makakatulog. Maglalakad-lakad muna siguro ako sa garden.

Naglalakad na ako papuntang hagdanan ng mapansin ko ang ilaw na nagmumula sa study room. Awang din ang pinto at dinig ko na may mga nag-uusap.

"Masisira ang kredibilidad ng kompanya dahil sa lumabas na issue," wika ni mommy na tunog aburido na. Mukhang mas concern pa siya sa kompanya.

"Wala ka man lang bang gagawin? Hindi ka ba maglalabas ng statement anak?" tanong ni daddy.

Hindi na ako sumilip pa sa kanila. Sapat ng marinig ko kung ano ang pinag- uusapan nila ng sa ganoon ay alam ko ang gagawin ko.

Hindi ko marinig ang sagot ni Alwin.

"Totoo ba ang nilabas ni Pia na statement?" tanong ni mommy ulit.

"Anak, kawalang respeto sa asawa mo ang nilabas niya na statement. Para tuloy tayong hindi mga proffesional."

"Ang unfair sa part ng asawa mo," dagdag din ni mommy.

"Kung plano mo siyang hiwalayan hindi naman sana sa ganito."

Nasaktan ako dahil hindi man lang nagsalita si Alwin. Parang sa pagkakaintindi ko ay parang may alam siya at may basbas siya sa naging statement ni Pia.

"I will make things right. Hayaan na muna natin ang issue. Hindi natin tatabunan ang issue sa pamamagitan ng press conference. Aalis din ako, may kakausapin lang," ani Alwin.

Mukhang tapos na silang mag-usap kaya naman umalis na din ako agad. Bumalik ako ng kuwarto namin ni Alwin.

Sino ang kakausapin niya, si Pia kaya? Pupuntahan niya si Pia?

Talagang makikipagkita pa din siya kahit ang dami ng mg issue. Bumuntong hininga ako at nag-send ng message kay Ate Angel.

Baka kasi natutulog pa siya kaya naman text na lang muna. Pero dalawang minuto lang ay tumatawag na siya.

"Sigurado ka ba na magpapa-presscon ka?" tanong niya mula sa kabilang linya. Bumuntong hininga ako, buo na ang desisyon ko sa gagawin ko.

"Wala sana kaming plano na maglabas pa ng statement para sa umuugong na issue pero hindi namin nagustuhan ang huling article," wika ni Tita.

"Hahayaan ko na lang ang aking pamangkin na sabihin ang side niya sa issue na 'to."

Dito kami sa kompanya nagpatawag ng press conference. Hindi man ako sanay na humarap sa camera, sa press at sa media. Gusto ko lang na maging malinaw ang lahat bago ako umalis.

"I don't know where to start but I want to confirm that it's true. Mr. Alwin Montenegro is my husband. We got married two months ago."

"Did you two get marry because of love or for the both companies sake?" tanong ng isang press.

"Let's say, both reason," I pause and smile.

"Pinakasalan ko siya dahil mahal ko siya, at pinakasalan niya naman ako dahil sa kompanya." Nagkaroon ng bulung- bulungan.

"Are you saying na parang binili mo ang pagmamahal ni Mr. Montenegro?"

"Nabibili ba ang pagmamahal?" tanong ko at tumawa.

"Kung sana nga kaya kong bilhin ng pera ang pagmamahal." Tumikhim ako upang matanggal ang namumuong bara sa aking lalamunan. Baka maiyak pa ako bago matapos ang press con.

"Gusto ko lang sanang maging malinaw ang lahat. Total ay naglabas na din naman ng statement si Ms. Angeles patungkol dito."

"Ayaw ko lang na magkaroon ng pangit na imahe ang dalawang kompanya dahil sa issue. Montenegro and MPG Corporations are doing good in the business world. At hindi ang isang annulment sa pagitan namin ni Alwin Montengero ang makakasira ng nabuong magandang pagsasama ng dalawang kompanya sa mga nakalipas na ilang dekada."

Ngumiti ako upang ipakita na ayos lang ako. Nagkaroon ng bulung-bulungan bago ulit nagtanong ang isa sa mga press.

"Are you saying na makikipag-annul ka kay Mr. Montenegro? Dahil ba kay Pia Angeles?"

"Yes, I have signed our annulment paper earlier. I just want to confirm na hindi ko ito ginawa dahil kay Pia. Ginawa ko ito para kay Alwin. Gusto ko siyang makalaya na sa loveless na pagsasama namin. Ang of course, I did this for myself."

Hanggang doon lang ang hinanda kong sasabihin, magsasalita lang ako para sa kompanya. At ayaw ko ng masyado pang

maungkat ang personal na buhay ko. Tumalikod na ako.

"Ma'am, napag-usapan niyo na po ba ito ni Mr. Montenegro?"

"May huling mensahe po ba kayo para sa kaniya at kay Pia Angeles?"

Nag-ingay ang mga press, tinignan ko sina tita at Ate Angel, tinanguan nila ako na para bang inuudyukan na sagutin ang tanong na binabato ng press. Humarap ulit ako.

"For Alwin, I hope that you could find peace and hapiness whatever your plans. Thank you for everything." Naluha ako, nag-iwas ako ng tingin sa camera at tinuyo ang ilang butil ng luha na nalaglag.

"Now, I am setting you free."

Bago pa ako mapahikbi ay agad na akong tumalikod upang tapusin ang press con.

Madami pang mga binabato na katanungan ang ilan sa mga press pero umalis na kami. Pinalibutan kami ng mga bodyguards habang ginigiya papunta sa

basement kung saan naroon ang mga sasakyan namin na maghahatid sa akin sa Clark.

Chapter 33

"Nag-open ka na ba ng social media accounts mo?" tanong ni Cecilia sa akin, habang nakatanaw kami sa mga batang naglalaro.

"Hindi pa. Kaya naman tatlong taon na akong stress free." Tumawa ako.

"Nag-open ulit ako kahapon. Ipapakita ko sana sa'yo ang laman ng newsfeed ko kaso, alam kong hindi mo nanaising makita." Bumuntong hininga ako, parang alam ko na ang sasabihin niya. Nang-stalk na naman siguro siya.

"Bakit, ano'ng meron?" maang kong tanong.

"Scarlet got married. Shutgun wedding- kaya siguro hindi na niya tayo nasabihan," sagot niya. Tinignan ko siya ng ilang segundo saka ako napakurap-kurap.

"Who's the lucky man?" tanong ko.

"Carl Akihiro." Kumunot ang noo ko sa sagot niya. Carl Akihiro, her ex.

Nagpakasal sila ng ex niya.

Natahimik kami ulit ng ilang minuto, napabuntong hininga ako at tumingin sa garden.

"Hmmm. She finally have her happily ever after, I guess," wika ko at uminom ng juice.

"She's lucky. Mahal talaga siya ni Carl, kita mo naman, pinakasalan na agad," wika ko. Tinignan ko siya dahil natahimik siya.

"Umuwi lang siya nagka-happy ending na. Ikaw kaya, kapag umuwi ka, ano naman kaya ang naghihintay sa'yo?" biro ko sa kaniya.

Tumawa ako, siya namang kinairap niya. "Asa," aniya. Tunog bitter.

"Pau, nakapag-move on ka na ba?" tanong niya pagkatapos ng ilang minutong katahimikan.

"I guess." Kibit balikat kong sagot. "Ilang taon na din ang nakalipas, hindi

naman habang buhay na makukulong na lang ako sa nangyari sa nakaraan. Ikaw, nakapag-move on ka na ba?"

"Hindi naman naging kami."

"Hindi ka pa nakakapag-move on." I uttered and shook my head. Bitter pa din nga.

Kinawayan namin ang mga anak namin na naglalaro sa garden. Nakakatuwa silang pagmasdan. Parang kailan lang na dumaan kami sa matinding pagsubok sa aming mga buhay. Pero heto, mas malakas na at patuloy na lumalaban.

"Ano kaya ang mararamdaman ng ex husband mo kapag nalamang nagkaanak kayo?" tanong ni Cecilia.

"Ano din kaya ang mararamdaman ng daddy ng anak mo kapag nalamang may

anak pala siya na tinatago mo sa kaniya?" tanong ko din pabalik.

Nagkatinginan kami bago sabay na bumuntong hininga.

Yes, nagkaanak kami ni Alwin. Hindi ko din inakala na mabubuntis ako, pero pinagkaloob siya ng Diyos sa akin. Alam siguro niya kung gaano ako kalungkot kaya binigyan niya ako ng makakasama at magpapalakas sa akin.

Ang huling gabi namin na magkasama ay nawala sa isip ko ang pag-inom ng aking contraceptive pills.

Wala naman akong pinagsisisihan, masaya ako na nagbunga ang nangyari sa amin ng lalakeng una kong minahal.

Naging masaya ako sa pagdating ng anak ko sa buhay ko. Akala ko mapapariwara na ako noon dahil sa paghihiwalay namin ni Alwin, pero hindi. Dahil sa kaniya, kailangan kong maging mabuting ina at maging matatag na babae.

After the press conference three years ago, hinatid ako nina Tita at Ate Angel sa Clark. May private plane doon si Kuya Jake na siyang maghahatid sa akin sa Hongkong.

Hindi kasi mate-trace kung saan papunta ang plane. Hindi naman sa inaasahan kong susundan ako nina Alwin or his family.

Alam kong magiging mainit na ako sa press after ng interview at mga issue na lumabas. At sa mga mangyayari sa kompanya at kahit sa personal na buhay ni Alwin ay lagi ng ili-link sa akin. Noong tinapos ko ang lahat sa amin, gusto ko din na maging stress free na ako sa lahat ng pinagdaanan namin.

Everyone deserves to have a happy and peaceful life. Hindi naman ako artista o celebrity para gawing public ang buhay ko.

Bago ang pressconference ay napag- usapan na namin ni Ate Angel ang pag-alis ko. Nagpa-transfer ako ng malaking amount mula sa aking bank account. Pina-

withdraw ko 'yon sa bank account niya para may gamitin ako. Ginawa ko iyon para walang maiwang trace tungkol sa akin. Kung may magtangka mang hanapin ako.

Nag-stay ako noon sa Hongkong ng isang linggo bago ako lumipat ng Canada. Wala din kaalam-alam noon sina mommy at daddy sa nangyari sa akin. Sinabihan ko sina Tita na kung maari ay huwag muna sabihin sa mga magulang ko dahil ayaw kong mag-aalala sila.

Mabuti na lang din at ganoon ang ginawa ko, dahil kailangan ko ng privacy lalo na at may batang involve.

May kaibigan si tita sa Canada na siyang tinuluyan ko noon. Ang plano ay mag-stay ako doon ng tatlong linggo lang pero things happened. Nakaranas ako ng matinding pagkahilo and the next thing I knew I was lying in a hospital bed, was told by the doctor that I am pregnant.

Hindi din naging madali ang lahat lalo na at sobrang risky ng pagbubuntis ko.

Morning sickness and nausea, plus the food cravings and all that stuff.

Mas lalong hindi din ako puwedeng sumunod kina mommy sa New York that time. It will be too much of her to handle, dahil inaalagaan niya si daddy na nagpapagaling, plus, my ob gyne have advice me to refrain from strenous activities- no travel and totally bed rest.

Kaya minabuti kong huwag din munang sabihin sa kanila.

Noong malapit na akong manganak, sumunod sina Tita sa Canada upang ipakita ang suporta nila sa akin. That time, pinaalam na nina Tita kina mommy at daddy ang kalagayan ko.

Nang malaman nila na magkakaapo na sila, walang mapaglagyan ang saya nila. They can't wait to see me and my baby, pero sinabi ko na pupunta kami doon ni baby kapag puwede na siyang mag-travel.

Bago kami sumunod kina mommy ay

lumipat sila sa ibang bahay sa New York na close relatives lang ang nakakaalam.

I was reunited again with them. Wala silang kapaguran sa pagkarga at pag- alaga sa apo nila.

Kinailangan ko ding maghanap ng pagkakakitaan. Though I have a plenty of money that was enough for decades. I still wanted to earn money to support my daughters needs.

Unang pumasok sa isip ko ang jewelry business. And who would have thought, isa na ako sa mga top 20 jeweller ngayon. Hindi ko naman masasabi na famous na ako dahil I kept my identity a secret.

Amora, 'yan ang ginamit kong pangalan ko in the jewelry industry. It was my daughters name. Amora, which means love.

Nabuo siya sa pagmamahal. Pagmamahal ko sa kaniyang ama.

Chapter 34

"Wala ka pa din bang balak na bumalik ng Pilipinas?" tanong ni Ate Angel mula sa kabilang linya. 'Yan na lang ang laging tinatanong at sinasabi nila sa akin tuwing tumatawag sila.

Kaya naman bumuntong hininga ako.

Sa ngayon kasi ay wala pa sa plano ko ang bumalik ng Pilipinas. Madami akong naka-line up na mga malalaking project kasama ang dalawa sa top jeweller companies.

"It's been three years, and-

"Uuwi din ako, ate. Soon. Hindi lang muna sa ngayon." Agad kong pinutol ang sinasabi niya.

"If you say so. Kailan ka ba bibili ng celphone? At least send us some pictures, we missed you."

"Mag-e-email ako ng pictures namin ni Amora later."

Nagkaroon ng ilang segundo ng katahimikan. Alam kong pinipili niya ang mga salitang gusto niyang sabihin sa akin.

"I know, you're already okay. Umaasa kami na umuwi ka na. Nag-iisa kang anak, tumatanda na sina tita at tito."

I know ate. Nanahimik ako ng ilang segundo. Alam kong sinabi iyon ni ate para mapasok sa usapan si Alwin.

"Soon, ate, soon." Iyon lang ang naisagot ko.

"Okay, I'll hang up now. Nagwawala na naman ang pamangkin mo. Send my hugs and kisses to my niece," ani ate bago binaba ang tawag.

Bumuntong hininga ako at muling binalik ang aking tingin sa laptop na nasa harap ko. Napahilamos ako ng aking kamay at marahas na nagpakawala ng hangin.

Kailangan ko ng saluhin at pamahalaan ang kompanya. Kailangan ko na bang umuwi ng Pilipinas? Si Alwin pa din ba ang in charge sa kompanya hanggang ngayon? Did dad let him?

Last year, umuwi na sina daddy at mommy ng Pilipinas. Wala na akong naging balita

noon tungkol sa kompanya. Ang mga usapin na mag-uugnay kay Alwin ay iniwasan na ding banggitin nina mommy at kasama na doon ay ang kompanya.

Napabalik ako sa wisyo ng marinig ko si Amora. Napatingin ako sa kaniya, nakatingin na naman siya sa picture ng kaniyang ama. Pina-frame pa namin ito para hindi malukot at agad maluma.

Malawak ang ngiti niya sa mga labi habang pinagmamasdan ang larawan ng ama. Nang hindi pa makuntento ay kinuha niya ang larawan at tinapat sa kaniyang dibdib. Muli niya itong tinignan bago halikan at binalik sa shelf.

Humagikgik pa siya na tila ba kilig na kilig sa kaniyang ginawa. Pinagmasdan niya ulit ang larawan bago tinuloy ang paglalaro. Nakaramdam ako ng awa sa anak ko.

Sa totoo lang, wala talaga sa plano ko ang pagpapakita ng larawan ng kaniyang ama.

Not until one day, nakipaglaro siya sa mga bata sa park. Ilan sa mga bata doon ay

kasama ang kanilang mga ama at naririnig ni Amora ang salitang daddy. Since then lagi na niyang binabanggit ang salitang daddy.

Alam kong hindi pa niya nauunawaan ang lahat. Hindi pa niya alam kung ano ba ang ibig sabihin ng salitang daddy. One day, dumalaw si Tristan sa amin. Nagulat ako ng tinawag siyang daddy ni Amora.

Wala namang problema si Tristan na tawagin siyang daddy ni Amora. Tuwang- tuwa pa nga siya. Iniisip niya na approve na siya kay Amora.

Pero, parang ang unfair lang kasi sa part ng anak ko, hindi ko puwedeng i-tolerate ko ang pagtawag niya ng daddy sa mga lalake na makikita niya. Kaya naman pinakita ko ang larawan ng kaniyang daddy.

Nagkakasya na lang siya sa pagyakap at paghalik sa larawan ng kaniyang ama.

Napabuntong hininga ako.

Someday malalaman din niya ang totoo tungkol sa kaniyang ama. Kung ano ang

nangyari sa amin, na ang daddy niya ay may iba ng pamilya.

And that someday ay matagal pa. Sa ngayon, gusto kong protektahan ang anak ko sa lahat ng taong puwedeng makapanakit sa kaniya. Kabilang na doon ang ama niya.

Alam kong hindi naman masamang tao si Alwin. He'll eventually accept Amora, but, the situation is too much for Amora. She's too young for that, and I don't want her to be exposed with the stressful situation of her mom and dads situation.

Bumaling ulit ako sa laptop na nasa harap ko dahil sa sunod-sunod na notification na natanggap ko. Madaming dumating na mga emails. Work mode na muna ako dahil paniguradong ang ilan sa emails ay galing sa ilang big time clients ko.

"Baby, just play there, okay?" wika ko sa anak ko. Sinulyapan niya ako. Ngumiti lang siya at hindi na sumagot.

Pinagpatuloy niya ang paglalaro ng mga barbie dolls niya.

Binuksan ko isa-isa ang mga emails. May mga ilang messages na pinili kong hindi na buksan. Paulit-ulit akong nakakatanggap ng imbitasyon mula sa isang auctioner sa Pilipinas.

Malabo na uuwi ako ng Pilipinas para lang ipa-auction ang ilan sa mga designs ko.

Hindi ako pumapasok sa opisina na gaya ng ibang mga empleyado. Hawak ko ang oras ko kaya naman nakakasama ko lagi ang anak ko at nasusubaybayan siya sa araw-araw.

Noong una hobby ko lang ang pagdisenyo ng jewelries. Nang makita ni mommy ang mga gawa ko ay in-encourage niya akong ilagay ito sa website. Mga affordable at simpleng designs lang ang una kong mga binenta.

In one month nabenta ko ang 10 sets of earrings, bracelets and necklaces na una kong nagawa. Hindi ko inasahan na mabebenta iyon ng gano'n kabilis.

Next na ginawa ko ay engagement ring at wedding rings. Nagmukha pa akong bitter

noon dahil tinanggihan ko. Pero hindi sumuko ang couple sa pangungumbinsi sa akin. Hindi naman ako lugi sa kanila. Six digit ang offer nila and take note, dollars siya.

I am glad na ne-meet ko ang expectations nila. Mula noon nagkaroon na ako ng madaming customers. Lahat ng disenyo na nagawa ko ay mabenta.

And last year, nagkaroon ako ng big break as jeweller. Napasali sa isang auction ang dalawa kong design.

Mula noon nagkaroon na ako ng mga offer from big clients. Nakikipag-meet ako pero may kasunduan kami na maging sikreto ang identity ko. No pictures allowed.

Naisipan kong mag-scroll sa google ng may lumabas na isang article na nagpatigil ng mundo ko.

After the annulment between Maria Pauline Guttierez of MPG Corporations and Alfonso Winard Montengro of The Montenegero's. There are rumors that Pia

Angeles, will be appointed as OIC of MPG Corporations.

Hindi ko na tinapos basahin ang buong article dahil sa sobrang inis na nararamdaman ko.

Walang hiya ka, Alwin! Talagang gagawin mo pang OIC si Pia sa kompanya namin!

Chapter 35

Ilang minuto akong natulala hanggang sa naisipan kong tawagan si daddy.

"Dad, anong nangyari?" mahinahon kong tanong ng sagutin niya ang telepono. Hindi ako puwedeng mag-freak out dahil baka kung ano pa ang mangyari kay daddy.

Maayos naman na siya mula ng maoperahan siya. Pero kailangan niyang umiwas sa stress.

"Umuwi ka na, anak," sagot niya.

"Akala ko ba, dad, na sa'yo na ulit ang pamamahala ng bumalik ka last year?" tanong ko habang hindi ako mapakali sa pagkakaupo dito sa aking swivel chair.

"Alam mo naman na tumatanda na ang daddy. At isa pa, magaling siya sa negosyo."

Really? Bumuntong hininga ako at hindi na muling nagsalita pa. Hindi na ako umangal pa dahil may kasalanan din naman ako kung bakit ganito ang sitwasyon. Dapat ako ang namamahala sa kompanya.

Hinayaan lang naman namin si Alwin dahil bukod sa partners ang mga negosyo namin, magaling din siya sa pag-manage. Plus, he is my ex husband.

"Umuwi ka na, anak," ulit ni daddy. Tumango ako na para bang nakikita ako ng daddy.

'Yan talaga ang gagawin ko. Makikita ng mga walang hiya na 'yon kung ano ang kaya kong gawin.

"Yes, dad, tatapusin ko lang ang trabaho ko today 'til tommorow."

Bukas ng gabi ang kukunin kong flight.

Nang maibaba ko ang tawag ay isa-isa kong ni-replyan ang mga kliyente na puwedeng i-meet ko ngayon.

Perwisyo talaga itong ginawa ni Alwin sa akin. Baka mamaya ay masira ang pangalan ko sa ibang mga kliyente.

Habang naghihintay ng sagot ay naisipan ko ding mag-reply sa invitation ng auctioner sa Pilipinas-- saying that I am accepting the invitation.

Napabuntong hininga ako sabay titig sa anak ko na walang kamuwang-muwang sa nangyayari sa pagitan namin ng kaniyang ama.

Pinapanalangin ko na sana sa pag-uwi namin ng Pilipinas ay hindi mag-krus ang landas nila ng kaniyang ama. Hindi puwede. Hindi ako makakapayag.

"Are you ready?" tanong ni Tristan ng makalabas kami ng bahay. Nauna na ang

mga bagahe namin sa sasakyan na maghahatid sa amin sa airport.

"I don't have a choice," wika ko at nagkibit balikat. Tumawa naman siya at binuhat si Amora na inaantok na.

Alas-otso na ng gabi kaya naman inaantok na siya. Eleven pm ang oras ng flight namin --at kasama namin si Tristan sa pag-uwi.

Dumalaw kasi siya kahapon at nabanggit ko na uuwi kami ng Pilipinas. Pinilit niya na sasama daw siya sa pag-uwi. Mahihirapan daw kaming mag-biyahe ni Amora na kami lang.

Wala na din akong nagawa kahit pa nakakahiya na maabala namin siya.

Ang private plane nila ang gagamitin namin. Gaya ng pag-alis ko noon sa Pilipinas--gusto kong maging sikreto din ang pagbabalik ko. Sa Clark ang landing ng eroplano.

Kailangan naming maging cautious. Baka kasi may mga nakaabang na media pagdating namin ng NAIA.

Mainit ngayon ang mata ng media sa amin ni Alwin dahil sa issue.

Baka doon pa maungkat ang tungkol sa anak niya sa akin.

Nakapag-paalam na din ako kay Cecilia kagabi. Akala ko ay sasama na din siya sa amin sa pag-uwi pero hindi pa daw siya puwede. Madami daw kasi siyang tinatapos na mga projects.

Uuwi daw siya pero in a few months pa. Gustuhin man niyang sumama ay hindi naman maari. Namimis na daw niya ang nanay niya lalo na at lagi daw siyang iniiyakan kapag ganiyan na tumatawag.

Labis ang kaba ko habang nasa biyahe papuntang airport. Tila ba bigla akong naduwag sa kaisipang uuwi na ako at kailangang harapin ang mga tao na nanakit sa akin noon.

Mukhang hindi pa ganoon kahanda at kondisyon ang aking sarili sa muling pagtapak sa bansang sinilangan. Ang bansa kung saan una akong nasaktan.

Makailang beses akong huminga ng malalim --na siyang nakaagaw ng pansin ni Tristan na nasa gilid. Napapagitnaan namin si Amora na mahimbing na ang tulog.

"Kinakabahan ka ba?" tanong niya na may himig ng pangangantiyaw.

Tinignan ko lang siya at hindi sumagot. Inabot niya ang kamay ko at bahagyang pinisil.

"Relax. Hindi dapat ikaw ang kinakabahan," aniya. Tumango naman ako at pilit pinapakalma ang aking sarili.

"Ano ang plano mo?" tanong niya kapagkuwan.

Dapat bang may plano ako?

Napaisip ako ng ilang saglit bago sumulyap sa daanan.

"Hmmmm. Siguro, una kong gagawin ay papa-imbestigahan ko muna sila.

Hahanapan ng baho. Gusto kong malaman kung may tinatago bang baho si Pia."

Narinig ko ang mahinang pagtawa ni Tristan kaya naman nilingon ko siya at tinaasan ng kilay.

"Mali ka ng iniisip. Gagawin ko lang 'yon para sa kompanya ko na gusto din niyang kamkamin." Tumango si Tristan at hindi na kumontra pa.

After more than sixteen hours flight nakarating din kami ng Clark. Alas-singko pa lang ng madaling araw pero sumalubong na ang maalinsangan na klima.

"Welcome home," ani Tristan. Nakasuot kami ng mask at bonnet na tatlo para masiguradong walang makakilala sa amin.

Hindi na kami nagpasundo pa kina mommy o sino mang kamag-anak. Baka kasi makatunog ang press sa pag-uwi ko.

Bodyguards ni Tristan ang sumalubong sa amin.

Sa condominium sa North Edsa kami tutuloy, nandoon na sina mommy at daddy kagabi pa. Excited sa pagdating namin.

Tanging ang mga pinagkakatiwalaang tao lang namin ang nakakaalam na doon kami mag-stay.

"Gusto kong malaman ang lahat, ultimo pinakaliit-liitan niyang sikreto. Scandals or affairs, mas maganda."

Inabot ko sa kaniya ang litrato na may nakasulat na pangalan sa likod.

Agad naman niya itong tinignan saka tumango-tango.

"Kaya mo bang gawin iyon within seven days?" tanong ko sa private investigator.

"Asahan niyo po ma'am. Hindi ko na paaabutin ng pitong araw. Tatawagan po kita agad," pabibo niyang sagot.

Inabot ko ang down payment para may gamitin siya sa pinapagawa ko sa kaniya.

Hindi ganoon kadali maghalungkat ng baho lalo na kung natakpan na niya iyon gamit ang pera.

Kaya ang pinakamagaling na private investigator na kilala nina Ate Angel ang kinuha ko.

Agad na ding umalis ang kausap ko ng matapos kong sabihin ang pinapagawa.

Alam ko, may tinatagong baho 'yang si Pia. At oras na malaman ko 'yon, pasensyahan na tayo, Alwin. Sisirain ko ang babaeng pinakamamahal mo.

At kung hahadlang ka, maging ikaw pa ang ama ni Amora, hindi ako mag- aalangang sirain ka din.

Chapter 36

"Miss Guttierez, where have you been these past three years?" tanong ng isa sa

mga taga press na nakaharang sa dadaanan namin.

"Somewhere peaceful," maiksi kong sagot at tipid na ngumiti sa mga lente na nakatutok sa akin.

"Ano ang dahilan ng iyong pagbabalik, Miss Guttierez?"

I wanted to roll my eyes on them. Kailangan ko pa bang sagutin ang tanong na iyon?

"Dito ako pinanganak at lumaki. I have my family here," nakangiti kong sagot. Hindi ko na binanggit ang tungkol sa kompanya dahil alam kong iuugnay na naman nila iyon sa dahilan ng bigla kong pagbalik.

"Let's go, the auction is about to start," ani Tristan at hinawakan ako sa aking bewang. Giniya na din kami ng mga bodyguard na siyang nagpapalayo sa mga reporter na agresibo para makuha ang panig ko.

Bakit ako ang pinuputakte ng mga ito? Si Pia ang mahilig maglabas ng mga issue dapat siya ang binabantayan.

"Miss Guttierez, kaya ka ba umalis ay dahil sumama ka kay Mr. Tristan?" pahabol nilang tanong.

Gusto kong matawa pero pinanatili ko ang aking poker face at tinuloy ang paglalakad.

I was an instant celebrity sa pag-apak ko ng Pinas. Lahat na lang talaga ng bagay iniuugnay sa akin. Parang gusto ko ng isipin na may nagbayad sa kanila para sundan ako at batuhin ng mga nakakairitang tanong.

It's been three days mula ng nakabalik kami ng Pilipinas. Hindi pa ako pumapasok ng opisina dahil gusto kong may bala akong dala bago sumuong sa giyera.

Giyera-- 'yon ang pinunta ko dito sa Pinas. They want war, I'll give them war.

Nang makarating kami sa bungad ng function hall ay may photographer na

lumapit para kunan kami ng picture ni Alwin.

May kasama ding press from a known magazine na kapwa may mga camera din.

"Miss Guttierez, please tell me something about your gown?"

Ngumiti ako at bahagyang pinasadahan ng tingin ang suot kong gown.

"I am wearing one of the 2020 spring collection of Miss Kara," sagot ko. Sunod- sunod ang pag-click ng camera kaya naman bahagya akong nag-project sa camera upang makuhanan ng maigi ang aking kasuotan.

"Thank you very much. I know this is not the right place to throw some questions or make an interview. We're hoping to have you feature in our magazine in the future." Ngumiti ako sa kanila at tumango.

"Thank you so much. We can set for an appointment for that." Malapad siyang ngumiti sa akin ng marinig ang sinagot ko.

Nakipagkamay ako sa kanila bago nagpaalam.

Pagpasok namin ng bulwagan ay nakaabang na ang may-ari ng auctioner. Malapad ang ngiti nila sa mga labi.

"I am so honored to have you here, Ms. Amo- Ms. Guttierez," aniya at bahagya pang nadulas sa pagtawag niya sa akin ng pangalan. Nilahad niya ang kaniyang kamay at agad ko naman itong tinanggap.

"It's my pleasure, Mr. Mathew." Ngumiti ako. Binalingan ko naman si Mrs. Mathew na agad bumeso.

"You two really look good together," puri ni Mrs. Mathew sa amin. Nagkatinginan naman kami ni Tristan at mahinang natawa.

Two days ago ng makipag-meet ako sa kanila para sa agreement sa gagawing auction. Kailangan din kasi nilang mai- check ang jewelries ko na maisasama sa auction.

Mayroon din kaming agreement na hindi puwede malabas ang identity ko. Pupunta ako sa auction bilang si Ms. Guttierez at hindi bilang si Amora na kilala bilang isang top jeweller.

Nakarinig kami ng tikhim mula sa likuran. Hindi ako agad nakalingon dahil bahagyang pinisil ni Tristan ang bewang ko. Mukhang alam ko na kung ano ang ibig sabihin ng ginawa niyang iyon.

"Pia and your ex husband is here," bulong niya. Sakto ding tinawag siya nina Mr. and Mrs. Thomas.

"I am glad you came, Ms. Angeles and Mr. Montenegro," bati ng mag-asawa.

Napakunot ang noo ko sa tinawag niya kay Pia.

Ms. Angeles? Hindi Mrs. Montenegro?

"Our pleasure, ma'am," magalang na sagot ng baritonong boses niya.

Bahagya na kaming lumingon ni Tristan sa mga dumating. Nakangiti si Pia ng malapad pero nang makita ako ay

nabawasan ang mga ngiti niyang nakapaskil. Sinulyapan ko din si Alwin na bahagyang nagulat ng makita ako.

Nang makahuma ay sumeryoso ang kaniyang mukha. Mula sa pagkakatitig niya sa aking mukha ay bumaba ang kaniyang tingin sa aking bewang kung saan nakahawak si Tristan.

Kita ko ang pagdilim ng kaniyang mukha at pagkuyom ng kaniyang kamao.

Kumunot naman ang noo ko. What's with that reaction?

"Hmmm. I know that you, guys, already know each other," ani Mr. Mathew, sinulyapan niya kami ni Alwin.

Ngumiti naman ako at sinikap kong maging tunay iyon. Si Alwin naman ay nanatiling nakatitig sa akin ng seryoso habang si Pia ay nagiging plastik na ang ngiti. Pinipigilang huwag sumabog sa galit at pagkairita.

"Long time no see." Iyon ang tanging nasabi kong salita. I found the word 'hi'or

'how are you?' not so appropriate to use. It sounds awkward and I may sound so hypocrite.

"It's been a long time," sagot ni Pia. Ngumiti siya at lumapit sa akin at bumeso na akala mo isa akong long lost friend niya.

Plastik siyang ngumiti sa akin. Sinikap kong gamitin ang acting skills ko upang maging tunay ang aking ngiti sa harap nila.

"So, you too are together these past years?" tanong ni Pia na tunog press. Nagkatinginan kami ni Tristan at nangiti.

I was about to say some words when I felt someone grab my arms.

Marahan akong hinila ni Alwin ng hindi ko namalayan. Wala ding nagawa si Tristan dahil hindi naman kami puwedeng maghilaan na tatlo lalo na at may mga mapanuring mga mata na nakatingin..

"Ano ba!" asik ko sabay piksi ng kaniyang kamay.

Hinila niya ako hanggang sa makarating kami sa isang bakanteng silid. Matalas ko siyang tinignan.

"Huwag mong sabihin na kaya mo ako iniwan ay dahil sumama ka sa lalakeng iyon?" sigaw niya sa mukha ko.

Wow! Hindi ko malaman kung saan naman niya nakuha ang ideyang iyon. Akala mo taga press na kung makabato ng issue wagas. Lahat na lang may kuwento.

Nailing ako at ngumisi sa kaniya.

"I deserve to be with someone who deserve me," sagot ko at nakipagmatigasan ng titig sa kaniya. Umigting ang kaniyang panga at bahagyang humakbang palapit sa akin.

Chapter 37

Nakaramdam ako ng kaba dahil sa uri ng mga titig niya. Patuloy siyang humahakbang palapit sa akin.

Ang dapat na ginagawa ko na ngayon na sinisigaw ng utak ko ay hindi ko magawa. Natuod ako sa kinatatayuan ko.

Nakalapit na siya sa akin ng tuluyan. Dahil mas matangkad siya ay bahagya pa niyang niyuko ang kaniyang ulo upang pumantay sa aking mukha. Nasamyo ko ang mabango niyang hininga at ang pabango niya noon pa man ay gustong- gusto ko.

Seryoso ang kaniyang mukha habang pinagmamasdan ang aking mukha. Tila ba sinusuri at minememorya niya ang itsura ko.

Bumuntong hininga siya at mas dinikit pa ang kaniyang mukha sa mukha ko.

Sobrang lapit na niya at kaunting galaw ko lang ay magdidikit na ang mga labi namin.

Napapikit ako ng mariin. Sinasaway ko ang aking sarili kung bakit hindi ko magawang umalis sa mga sandaling ito.

Naramdaman ko ang paghaplos niya sa aking pisngi. Alam ko kung ano ang susunod niyang gawin kaya naman

bahagya kong iniwas ang aking mukha. Narinig ko ang pagngisi niya.

Sakto namang nagbukas ang pinto at pumasok ang ilan sa staff para tawagin kami. Mukhang pinatawag ako ni Mr.

Mathew.

Mukhang kailangan kong mas maging tough at fierce sa harap niya. Hindi na ako ang babaeng head over heels sa kaniya.

Hindi na ako ang asawang sunud-sunuran sa kaniya.

Dali-dali akong humakbang para makalayo na kay Alwin. Madami akong gustong sabihin pero minarapat ko na lang na huwag isatinig.

At isa pa, hindi ito ang tamang oras at lugar para pag-usapan ang issues namin sa isa't-isa.

Madami akong katanungan pero siguro hindi siya ang dapat kong tanungin at baka ma-mis-interpret pa niya.

Baka isipin niya na masyado akong interesado sa buhay niya. Hindi na noh!

Naglakad ako hanggang sa function hall habang nakasunod sa akin si Alwin. Hindi ko na siya nilingon, dahil naiinis lang ako.

Bakit pakiramdam ko ay nakangisi siya ngayon habang naglalakad kasunod sa akin?

Napailing ako. Hindi ka na bata Pauline, kastigo ko sa aking sarili.

Inumpisahan na ang bid para sa unang item ng makarating ako sa function hall.

Nilapitan ko sina Ate Angel at Kuya Jake. Doon din nakaupo sa table nila si Tristan.

Nang mapansin ako ni Ate ay nginisihan niya ako na para bang may nais siyang iparating sa itsura niyang iyon.

Umiling ako at sumali sa palakpakan dahil may nakakuha na sa unang item. Sunod na item ay isang gold hair clip.

Napakunot ang noo ko habang pinagmamasdan ito, mula sa kumikinang na kulay gintong bulaklak at crystal na nagsilbing polen.

I can imagine my baby Amora wearing that hairclip--Gorgeous.

Nag-start ang bid sa halagang one hundred thousand. Mukhang walang interesado sa clip kaya naman napangiti ako. Mas madali sa akin.

I raised my hand, pero laking gulat ko ng mayroon pang nag-bid bukod sa akin.

Napamaang ako at napakurap-kurap.

Si Pia -- mukhang may planong tapatan ang lahat ng gusto ko.

Napangisi ako at tinaas ko ang aking kamay. "Two hundred thousand," wika ko. Pia bid for one hundred fifty thousand.

"Two hundred fifty thousand," saad din niya. Hindi ko alam na mahilig pala siya sa hair clip. O talagang sinasadya niyang mag-bid sa item na gusto ko.

"Three hundred thousand," I raised.

"Three hundred fifty thousand," wika din niya. Napabuntong hininga ako.

Hinawakan ni Tristan ang kamay ko na nakapatong sa mesa.

Tinignan din ako ni Ate Angel. "It's just a hair clip," she mouthed.

No. It is for my dear Amora. "Four hundred thousand," I raised.

Nakatingin na sa amin ang lahat ng mga tao. "One million pesos."

Napalingon kaming lahat sa nag-bid. Napayamukos ang kamay ko ng makita ko si Alwin..

Is he helping Pia to win the bid over me?

Napamaang ako at nakaramdam ng inis. Siya ding pagkarinig ko ang pagpukpok ng hammer.

Masama ang loob ko dahil gusto ko talaga iyon para kay Amora. At mas sumama pa ang loob ko dahil napunta ito kay Alwin na alam ko namang ibibigay niya kay Pia.

Inabutan ako ni Ate Angel ng wine.

"Madami pang mas maganda kaysa do'n," wika niya. Bumuntong hininga ako at tumango.

"The next item is one of the greatest creation of Amora."

Gawa sa white gold ang chain ng necklace, ang nagpaganda nito ay ang black diamond nitong pendant na hugis puso at napapaligiran ng mga maliliit na clear crystal.

"This is called 'amour perdu," wika ng bidder.

Narinig ko ang mga singhap at paghanga nila sa necklace. Nangiti ako habang tinitignan ang isang obra ko na inspired sa aking pagkabigo. Amour Perdu, in english-

-lost love.

"Behind the name of this piece of art. In Italian culture, black diamond symbolises reconciliation and they also believe that black diamond will bring good fortune to married couple," paliwanag ng auctioner.

"Let's start the bid with one million pesos," panimula ng auctioner.

Madami ang nag-raise ng kani-kanilang bid hanggang sa umabot ng five million pesos. The highest bidder was Alwin.

Tinignan ako ni Ate Angel.

Plano ba niyang ibigay ang necklace kay Pia?

"Six million pesos." I raised my hand. Alam kong alam ng karamihan sa mga taong narito ang tungkol sa relasyon namin ni Alwin. At malamang madami na ang mga espekulasyon na tumatakbo sa mga utak nila.

"Seven million," tamad na bid ni Alwin.

Nilingon ko siya at nakita ko si Pia na nakatingin sa akin ng may ngisi sa labi.

Like she's mind talking to me saying that. Hey, ex wife, your ex husband will give me that creation by yours.

Hindi ako makakapayag na isuot ni Pia ang gawa ko!

"Ten million pesos." I raised. Nagkaroon na naman ng bulung-bulungan.

"Twenty million pesos," Alwin raised.

"If he'll win the bid hindi na din masama, Pauline. Ikaw pa din ang panalo. Sa'yo mapupunta ang pera," ani Ate Angel.

"I thought you are here for the bracelet," bulong sa akin ni Tristan.

I almost forget. I really wanted that bracelet. Bumuntong hininga ako at hindi na nag-bid pa.

Nang mag-close ang bid ay pumunta sa harapan si Alwin.

"Why did you bid for these items, Mr. Montenegro?"

Ngumiti si Alwin at tumingin sa banda namin. Hindi ko alam kung asyumera lang ba ako pero pakiramdam ko ay sa akin siya nakatitig.

"I wanted to give it to the one who have my heart," aniya sa sinserong tinig.

Madami ang nag-react. Kung may media lang siguro dito sa loob ay madami na siguro silang naibato na mga katanungan.

Ngumiti si Mr. Mathew at nakipagkamay kay Alwin.

Nang matapos ang bid ay nilapitan ko muna si Mr. and Mrs. Mathew para makapag-paalam na. Kanina pa ako dapat umuwi dahil umiiyak na daw si Amora at hinahanap ako sabi ni mommy sa text niya.

Nakuha ko ang bracelet sa halagang ten million, sumuko din si Pia sa laban. I won't allow her to win either. Hanggang 30 million pesos ang dala ko.

Naglakad na kami nina ate Angel, nasa bahay nila sina mommy, daddy at Amora para makipaglaro sa pinsan niya.

Napahinto ako sa paglalakad ng

harangan ako ni Alwin sa entrance ng function hall. Nakita ko si Pia na nasa gilid habang masama ang tingin sa amin ni Alwin. Hindi ba sabay uuwi ang mga 'to?

"Let's talk somewhere," aniya sa maawtoridad na boses.

Chapter 38

"Nakita mo ba ang mukha ni Alwin kanina habang nakatanaw siya sa atin?" tanong ni Ate Angel sa akin. Bumuntong hininga ako at winaglit ang imaheng iyon ni Alwin sa aking isipan.

Makikitaan ang mukha niya ng samu't- saring ekspresyon-- pagkabigo, lungkot at pangungulila?

Ano ba ang kailangan niya sa akin at gusto niya akong kausapin?

"Mukhang tama ang Kuya Jake mo," ani ate. Tinignan ko siya at kinunotan ng noo.

Sa kanila na ako sumabay dahil nagkainitan si Alwin at Tristan kanina. Nagpapasiklaban sila kung kanino ako dapat sumabay.

"She's mine, so back off," singhal ni Alwin kay Tristan. Pagak na natawa si Tristan.

"Noon, pero ngayon. Akin na siya," mapang-uyam na sagot ni Tristan.

Mabuti na lang at hindi nakarating sa labas ang away nila na 'yon dahil kung hindi katakot-takot na issue na naman ang ibabato kinaumagahan sa business news magazine.

Pero kung may magtsismis sa amin sa ilang tao na nandoon--tiyak na makakarating ang nangyari sa press or media.

"Sa amin na siya sasabay kaya magsitigil na kayong dalawa," sabad sa kanila ni Ate Angel.

"Pauline," tawag sa akin ni Alwin. Tila ayaw pa ding sumuko.

"Uuwi na ako, Alwin. It's already late." Bahagya kong nilingon si Pia na mukhang bigo ang mukha.

Nakita ko ang pagguhit ng lungkot sa mukha ni Alwin. Tila nagsusumamo. Tumikhim ako at nag-iwas ng tingin.

"Hindi ba dapat sinisigurado mong makauwi ng maayos si Pia, kaysa nag- aabala ka pa na ihatid ako?"

Tinignan ko siya ng seryoso.

Natahimik siya kasabay ng pag-igting ng kaniyang panga.

"Thank you, Tristan, sasabay na ako kina Ate. Bukas na lang tayo magkita." Sinulyapan ko si Tristan. Naglakad na kaming lahat palabas.

Humalik pa muna si Tristan sa pisngi ko bago niya ako pagbuksan ng pinto ng sasakyan.

Kita ko ang mukha ni Alwin na tila bigong- bigo bago umandar at hanggang sa tuluyang makalayo na ang sasakyan namin.

"Mukhang pinalabas niya lang ang article na 'yon para palabasin ka sa lungga," ani Ate. For real?

"Ano ba ang nangyari ng umalis ako? Hindi ba sila nagpakasal?" tanong ko habang nakatanaw sa labas ng sasakyan.

Noong umalis ako, hindi na ako nakibalita pa sa mga nangyayari dito. Kapag may hindi magandang mangyari sa negosyo 'yon lang ang bilin ko na ipaalam sa akin.

Tapos ngayon, heto ako at gustong malaman ang mga nangyari.

"Nang umalis ka. Kinaumagahan, nagtaka na lang kami ng namatay na lang ang mga balita tungkol sa issue niyo," kuwento ni Ate.

"Baka binayaran ng pamilya nila," dagdag pa niya.

Para protektahan ang kompanya. Of course, iyon ang gagawin nila para protektahan na din si Alwin at si Pia.

Baka dinaan muna nila sa sekreto ang kasal nila.

"Kailangan pa din nating makasigurado. Baka scheme lang nila ito para maangkin ang kompanya."

"See for yourself," aniya.

"Pumasok na ba ang boss mo?" tanong ko sa sekretarya ni Alwin. Gulat na gulat siya

sa pagdating ko. Siya pa din ang dating sekretarya niya .

"Opo, ma'am. Pakihintay na lang po, may meeting pa po kasi siya," sagot niya.

Tumango ako at naupo sa couch. "Ma'am, puwede na po kayong pumasok

sa loob ng opisina ni sir. Doon niyo na lang po hintayin," aniya.

Naalala ko pa noong mag-asawa pa kami ni Alwin. Hahatiran ko lang siya ng tanghalian niya -- kailangan ko pang magpa-appointment.

Nailing ako. Bakit ba sumisiksik ang mga ala-alang iyon sa utak ko.

"Nandoon din po si Ms. Angeles sa loob, ma'am. Hinihintay din po si sir," imporma ng sekretarya. Napayamukos ako ng kamay.

Welcome na welcome si Pia dito sa opisina niya. Mapait akong napangiti pero mabilis ko ding pinaseryoso ang mukha ko.

Si Alwin ang gusto kong makausap at wala akong plano na makipagbangayan ngayon kay Pia. Kaya naman hindi ako umalis sa pagkakaupo ko dito sa couch.

"Matagal pa ba ang boss mo?"

maarteng turan ni Pia, nasa hamba na siya ng pinto. Napaangat ang tingin ko sa kaniya. Natigilan siya ng makita ako, sumeryoso ang kaniyang mukha pagkatapos ay ngumisi.

"Ano'ng ginagawa mo dito?" tanong niya. Kita mo 'tong babae na 'to. Nakapag-aral daw pero kung umasta akala mo hindi edukada.

Sayang lang ang nagastos ni Alwin sa pagpapa-aral sa kaniya.

"Sa pagkakaalam ko puwede akong pumunta dito anytime," sagot ko.

"Bilang? Asawa? Ex wife?" tanong niya. Pagak akong natawa sa kaniya.

"Sa pagkakaalala ko, pagmamay-ari ko ang kompanya na ka-merge na kompanya

ng mga Montenegro. I am here for my company."

"Oh, akala ko nandito ka para sa personal issues mo sa kaniya."

"Mukhang ikaw lang ang nandito para sa ganoong rason. Ano nga ba ang pinunta mo dito? Para humingi ng pera?" mapang- uyam kong tanong. Napangiwi siya at nagbago ang kaniyang itsura. Galit na siya.

"Naiinggit ka ba dahil ginagastusan ako ng fiancee ko?" aniya.

"Fiancee? Ilang taon na ang fiancee na 'yan. Hindi man lang umangat ng kaunti. I was expecting na pagbalik ko eh promoted ka na as the wife," wika ko sabay natawa.

"Paalisin mo siya dito!" sigaw niya sa sekretarya ni Alwin. Wala pa akong ginagawa galit na galit na siya. Nailing ako.

"At bakit mo ako paaalisin?" tanong ko.

"What's happening here?" tanong ni Alwin. Kakalabas lang niya sa elevator at kasama niya ang mga barkada niya.

Seryoso silang lahat pero ng makita ako nina Aki, Jetro at Adrian ay nangisi sila.

"Pinapaalis ako ng fiancee mo. Feeling yata niya aagawin kita sa kaniya," walang gana kong wika at tamad na tumingin sa kaniya. Nakaupo pa din ako dito sa couch. Bumuntong hininga si Alwin saka binalingan si Pia na galit.

"She insulted me," sumbong niya kay Alwin kaya naman pinaikot ko ang aking mata. I crossed my arms and lazily gaze at them like I was watching a boring afternoon drama show.

Bumuntong hininga si Alwin saka ako binalingan.

"Let's go inside," aniya sa akin.

"It's okay, nauna ang fiancee mo sa akin. I can wait," I uttered.

"Right," sagot ni Pia. Nginisihan ko naman siya saka ko pinilig ang ulo ko.

"Let's talk some other time, Pia," wika ni Alwin. Tila hindi naman makapaniwala si Pia sa tinuran ng kaniyang fiancee.

I wanted to laugh at her reaction.

"Ano ba talaga? Mag-usap na muna kayo. You're wasting my time," wika ko. Narinig ko ang pagtawa ng mga kaibigan ni Alwin sabay iling.

Pinagmasdan ako ni Alwin. Mauubos ang oras ko sa mga ito.

Bumuntong hininga ako saka tumayo. Pinakita ko ang article na lumabas kaninang umaga sa isang magazine business news.

"Kung ano man ang plano mong masama sa kompanya ko, Alwin. Sisiguraduhin kong hindi ka magtatagumpay," wika ko.

Chapter 39

Bumuntong hininga siya saka ako nilapitan. Hinila niya ang kamay ko at naglakad siya ng tuloy-tuloy papasok sa elevator.

"Goodluck!" sigaw sa kaniya ng mga kaibigan niya. Si Pia naman ay tinatawag ang pangalan niya sa naiinis na tono.

Akin na muna ang fiancee mo, ani ko sa isip-isip ko.

"Saan mo ba ako planong dalhin?" wika ko sa masungit na tono. Hinila ko ang kamay ko mula sa kaniya.

"Marami tayong pag-uusapan," aniya.

"Puwede tayong magpa-conference meeting," wika ko. Tinignan niya ako ng seryoso kaya naman nag-iwas ako ng tingin.

"Walang kinalaman ang kompanya sa pag- uusapan natin," sagot niya.

"Gano'n ba? Ang kompanya kasi ang pinunta ko." Binalik ko sa kaniya ang tingin ko saka nakipagmatigasan ako ng titig sa kaniya.

"Pag-usapan natin ang kompanya kapag napag-usapan na natin ang mga issue natin sa isa't-isa."

"So, personal pala na bagay ang gusto mong pag-usapan natin, Mr. Montenegro?"

Sinamaan niya ako ng tingin. Hindi niya ako sinagot dahil bumukas na ang elevator. Nandito na kami sa basement parking.

"Saan mo ba ako planong dalhin? Puwede naman tayong mag-usap sa opisina mo," wika ko. Hindi ako agad sumunod sa kaniya.

Nilingon niya ako at nginisihan.

Sa halip na sumagot ay hinila niya ako hanggang sa sasakyan niya. Naghilaan pa kami dahil ayaw kong pumasok sa kaniyang sasakyan.

"You leave me no choice," aniya at mabilis niya akong binuhat saka patapon na nilagay sa loob ng sasakyan.

"How dare you!" sigaw ko sa kaniya. Ni- lock niya ang pinto at mabilis umikot sa

drivers seat. Inirapan ko siya saka ako humalukipkip.

"Saan mo ba ako planong dalhin, huh?" tanong ko ulit.

"Dati gustong-gusto mo na makasama ako," aniya.

"Dati 'yon," bulong ko, sapat na para marinig niya. Nilingon niya ako pero hindi siya umimik.

Pinaandar na niya ang kaniyang sasakyan at sinimulan niyang mag-drive. Ilang minuto kaming tahimik at tila nagpapakiramdaman. Panay ang lingon niya sa akin. Ako naman ay panay ang buntong hininga na alam kong nagpairita sa kaniya.

"Saan ka nagtago?" tanong niya pagkatapos ng ilang minuto na katahimikan.

Hindi ako sumagot. Sa daan lang ang tingin ko dahil pamilyar ang daan na tinatahak ng kaniyang sasakyan.

Daan ito papunta sa bahay niya. Kung saan kami nagsama bilang mag-asawa kuno.

May plano ba siyang mag-throwback?

"Bakit dito mo ako dinala?" tanong ko ng makarating kami sa labas ng bahay niya.

"Sa restaurant mo ba gusto?" aniya at nilingon ako.

Oo nga pala, mainit ang mata sa amin ng media. Umiling ako at bumuntong hininga.

"Nope. I know, umiiwas ka sa media," wika ko.

You value your privacy too much. And if I know, you're protecting Pia, lalo na at may lumabas na article kaninang umaga.

Iyon ang dahilan kung bakit napasugod ako sa opisina niya.

Nauna na akong humakbang papasok ng bahay niya at siya naman ay nakasunod lang sa akin.

Mukhang dito pa din siya nakatira, the door was open. Siguro nandito pa din si manang naninilbihan.

Nagitla ako ng makita ko ang mga nakakuwadro kong picture na nakalagay sa tabi ng malaki niyang flat screen tv.

What is the meaning of this?

Tumikhim ako at tinuloy ang lakad hanggang sa couch. Sakto namang lumabas si manang mula sa kitchen. Nagulat siya ng makita ako pero ng makabawi ay malapad niya akong nginitian.

"Masaya akong makita ka, hija. Salamat naman at nagbalik ka na," aniya.

"Nagpunta lang po ako dito dahil may pag- uusapan po kami ni Alwin," wika ko. Nag- iba ang kaniyang facial expression, nilingon niya si Alwin at tinignan niya ng may halong simpatya.

"Ano ang gusto mong inumin?" tanong niya sa akin.

"Ayos lang po ako, manang. Aalis din po ako agad."

Marahas na bumuntong hininga si Alwin saka umupo sa tapat ko. Nagtitigan kami ng ilang minuto.

"Pinikot mo ako hanggang sa napilit mo akong pakasalan ka," aniya.

Magsasalita na sana ako pero nagsalita ulit siya.

"Pinakasalan kita. Tapos iiwan mo lang ako ng basta basta?"

Gusto ko siyang batuhin ng mga salita dahil sa sinabi niya pero hindi ko gagawin 'yon.

"I did the right thing," maiksi kong sagot. Ayaw ko ng halungkatin pa ang nakaraan dahil baka maiyak lang ako.

"Iniwan mo ako ng basta-basta," aniya.

"Ano pala ang dapat na ginawa ko? Ang mag-stay? Ang magmatigas at ipaglaban ang karapatan ko bilang asawa mo?" tanong ko.

"Hindi ba dapat iyon ang ginawa mo?" tanong niya pabalik.

Lumunok ako. Umiling ako at mapait na ngumiti. What the hell is he saying?

"I get tired. Maybe I matured too. Pinikot lang naman kita noon dahil akala ko kapag pinakasalan mo ako magiging masaya tayo. But I was wrong. Marrying you was the worst decision I have ever made."

Napaawang ang labi niya. Disbelief was written on his face. He shook his head like he can't believe what I have just uttered.

Or, he can't believe that the woman who wanted him so bad had change her heart.

I can see him hurt. I can see how his eyes become watery and was about to cry.

Pumikit siya ng mariin sabay hinga ng malalim.

"I don't believe you," aniya saka ako tinitigan. Nangisi ako.

"Why? Hindi ka makapaniwala na hindi pangmatagalan ang feelings ko para sa'yo?" tanong ko.

Bumuntong hininga siya saka ako tinitigan ng seryoso. He look at me straight to the eye.

"Answer me, iniwan mo ba ako dahil sumama ka kay Tristan?" tanong niya na hindi ko alam kung saan naman niya nakuha.

"So, 'yan ang iniisip mo na dahilan?"

Napakamanhid mo. Buong akala ko pa man din kilala mo na ako pero mukhang hindi pala.

He didn't know that I was hurting so bad. He didn't know I was in pain. He didn't know that I get tired of loving him. That I gave up being his wife.

I gave up and leave him just to set him free, so that he'll be able to marry Pia, the one he truly loves.

Sobrang sakit noon para sa akin ang desisyon na 'yon. Masakit ang magparaya. Masakit magpaubaya.

Chapter 40

Kasalanan ko ba na napagod ako? Kasalanan ko ba na sumuko ako?

Kasalanan ko ba na pinili kong maging masaya siya, kahit masakit para sa akin?

Sinikap kong huwag maiyak at pinatatag ang loob ko.

"Don't act as if naapakan ng ego mo ang paghihiwalay natin. Alam na yata halos ng lahat na pinakasalan mo lang ako dahil sa kompanya ko." Natigilan siya.

"And you believe that?" tanong niya.

"Hindi ba totoo naman? Pumayag kang magpakasal sa akin dahil nagbanta si daddy na mag-pull out siya ng shares?"

"So, iyon pala ang iniisip mo. Iyon ba ang dahilan kaya ka umalis?"

Bakit ba napakamanhid ng lalakeng 'to?

"Umalis ako para maging malaya ka. Umalis ako para maging malaya na din ako."

"Naging masaya ka ba? Masaya ka ba all those years?" tanong niya sa malungkot na tono. Like he had been so miserable the past years.

"Yes," matatag kong sagot. I have Amora with me. I am happy.

"I see. You had a great life all those years. Mukhang ako lang 'tong nag-akala at umasa na mahal mo ako kaya babalik ka," he said in his saddest voice. It hurts me hearing and seeing him like this.

Umiwas ako ng tingin, hindi ko kayang salubungin ang mga mata niyang nagsusumamo.

"Pagkatapos mo akong paibigin, iiwanan mo ako. Iniwan mo akong halos mabaliw sa kakahanap sa'yo," aniya. His voice broke.

Uh oh. This is not good. Nag-iwas ako ng tingin. Bakit parang nakakaiyak ang sinabi niyang iyon.

"Huwag mo nga akong pinagloloko!" asik ko.

"I am not joking. I am telling the truth," sagot niya. May nangingilid na luha sa kaniyang mga mata.

"Kung totoong minahal mo ako, hindi mo pinaramdam sa akin na wala akong kuwentang babae para sa'yo," wika ko.

Matatag pa din ang boses ko dahil hindi ako napiyok. Pilit kong nilalabanan ang sarili na huwag maluha.

"I am sorry. But, I did, right? Hindi mo ba 'yon nakita? Hindi mo ba 'yon naramdaman?" tanong niya.

So, when he woke up in the hospital and acting like a real husband to me. Mahal na ba niya ako noon?

Hindi ako sumagot. Wala akong maisip na salita.

"Akala ko ako lang ang manhid sa atin. Ikaw din pala," aniya kaya naman sinamaan ko siya ng tingin.

"Give me a chance, Pauline. Give me a chance to prove myself to you," pakiusap niya.

Nagulat ako sa sinabi niya. Natulala ako ng ilang sandali. Wala akong masabi, wala akong maisip na sagot sa kaniyang sinabi.

Napailing ako. Mas naging malungkot ang mukha niya.

Kung mahal niya ako. Ano pala niya si Pia?

Kaya ko nga siya iniwan noon para hayaan na silang magsama o magpakasal.

"Please, let me prove myself to you. Hayaan mo akong ipakita na mahal kita. Mahal na mahal."

Naluha na ako ng tuluyan. Ang sakit, ang bigat sa dibdib.

"Sorry, Alwin." Pumiyok ang boses ko, kaya naman nag-iwas ako ng tingin. Hindi ba dapat, noon niya sa akin sinabi iyon?

Noong mga panahong pilit kong pinapaniwala ang sarili ko na may pagtingin na din siya sa akin.

Noong pilit kong nilalabanan ang tadhana makuha ko lang siya. It's too late now.

"When I left three years ago, desidido na akong kalimutan ka at ang nararamdaman ko sa'yo," wika ko.

Napapikit siya at patuloy ang pag-agos ng luha niya. Nakaramdam ako ng awa pero mas nakakaawa ako kung aasa ako at muli na namang masasaktan.

Masaya ako na marinig mula sa kaniya na mahal din naman pala niya ako. Pero huli na ang lahat.

Takot na akong magmahal.

"I am sorry, pero hindi na kita mahal. Wala ng natira," wika ko. Agad siyang nagpunas ng luha at nagyuko.

Nakarinig ako ng andar ng sasakyan mula sa labas kaya naman mabilis ko ding pinahid ang mga luha ko.

"May meeting ako ngayon with a client. Aalis na ako," paalam ko sa kaniya at agad ng tumayo.

"Hindi pa tayo tapos mag-usap," pigil niya sa akin. Nagsusumamo ang kaniyang mukha. Hindi ko matagalan na makita siya na ganito kalungkot kaya naman nag-iwas ako ng tingin at bumuntong hininga.

"Let's talk some other time," wika ko.

"Pauline!" malakas na tili ang narinig namin mula sa bukana ng maindoor.

Si Almira ang dumating at mabilis ang hakbang niya hanggang sa makalapit siya sa akin ng tuluyan. Mahigpit akong niyakap halos mapiga ako.

"I miss you," aniya sa naiiyak na boses.

"Hindi ka man lang nagpaalam sa akin. Hindi mo man lang sinabi na iiwan mo na pala si kuya. Alam mo naman na susuportahan kita. Wala ka bang tiwala sa akin kaya hindi ka man lang nagsabi na aalis ka na?" Mahaba niyang litanya habang mahigpit pa din akong yakap.

"Akala ko ba naman kakampi ang turing mo sa akin, kaibigan, kapatid," dagdag pa niya.

Parehas na sila ng kuya niya na madrama. "Sorry," mahina kong sambit.

Niluwagan niya ang yakap niya sa akin at tinignan ako.

"Alam kong magkasama kayo ngayon dito eh, kaya agad akong nagpunta," aniya at ngumiti.

"Ayos na ba kayong dalawa? Nakapag- usap na ba kayo ng maayos?" tanong niya.

"May appointment kasi ako ngayon, kaya kailangan ko ng umalis," sabi ko.

Nalungkot ang mukha niya, tila nakikisimpatya siya sa kapatid niya ng mapagtantong hindi gaya ng inasahan niya ang lahat.

"Ako na ang maghatid sa'yo. Sigurado namang hindi ka magpapahatid kay kuya," aniya at marahan akong hinila palabas ng bahay ni Alwin.

Nilingon ko si Alwin bago kami makalabas ng pinto. Nakayuko siya, tila bigo at sawi.

Napapaisip tuloy ako habang nasa biyahe kami ni Almira.

"Mula ng umalis ka, ngayon lang ulit umapak si kuya sa bahay niyo," ani Almira.

Tinignan ko siya ng nakakunot ang noo. Bumuntong hininga siya at nilingon ako, tinignan niya ako gamit ang malungkot na mga mata.

"Minahal ka niya, Pauline. Hindi niya kayang tirhan ang bahay niyo dahil mababaliw daw siya sa sobrang pangungulila sa'yo," aniya.

Naiiyak ako pero pinigilan ko ang sarili ko.

"Siguro, let's talk about this over a meal," aniya. Tinignan niya ako na tila kinukumbinsi. Alam kong ginagawa niya ito para sa kapatid niya.

"Yeah. Kunin mo ang number ko," wala sa sariling wika ko.

Chapter 41

Malalim na ang gabi pero hindi pa din ako dalawin ng antok. Madaming mga bagay na gumugulo sa isip ko. Hindi mawala sa isipan ko ang mga sinabi ni Alwin, gano'n din ang sinabi ni Almira.

Hinanap ba niya talaga ako?

Naiiyak tuloy ako. Hindi mabura sa isip ko ang imahe ni Alwin. Iyong itsura niya kanina habang nagmamakaawa at humihingi ng chance.

All these years na kinalimutan ko siya, hindi pala niya ako kinalimutan. Nangulila siya sa akin.

Pero mahalaga pa ba 'yon? Tapos na kami. I can't afford for another heartbreak. I need to be whole. I need to be strong for my daughter.

Akala naman niya basta-basta ko na lang siyang tatanggapin porket sinabi niyang mahal niya ako?

Hindi pa din malinaw ang lahat.

Hindi ba at iyon ang bukambibig niya noon sa akin kung bakit hindi niya ako puwedeng pakasalan?

Kung bakit gusto niya ng annulment? Kung bakit niya ako iiwanan at kung bakit hindi niya ako kayang mahalin?

Sana hindi niya hinayaang ako ang humarap noon sa mga press. Hindi naman sana mangyayari ang lahat ng iyon kung sinagot niya ang mga lumabas na issue. Noong nagsalita si Pia, pinili niyang manahimik..

Parang ako tuloy ang lumalabas na nanira sa relasyon nila. Wala man lang siyang ginawa. Para tuloy pinatotohanan niya ang mga sinabi noon ni Pia.

Hindi man lang niya nasabi noon na mahalaga ako sa kaniya. Siguro kung sinabi niya iyon, ipaglalaban ko siya. Kahit masakit. I will stay.

And how about the ring that he bought from the Torres? Binili ba niya iyon para sa akin? Bakit hindi niya binigay sa akin?

Naalala ko si Pia. Hindi ko napansin kung may suot ba siyang singsing.

Urgh! Sumasakit na ang ulo ko.

Bumuntong hininga ako at bumaling sa puwesto ng anak ko na mahimbing ng natutulog.

"Ano kaya ang mararamdaman ng daddy mo kapag nalaman niya ang tungkol sa'yo?" bulong ko at hinaplos ang pisngi ng anak ko.

Kagabi ay naglabas ng statement ang panig ng mga Montenegro. Ito ay sa paglalayon na klaruhin ang naunang mga issue at article na lumabas patungkol sa planong pagtatalaga kay Pia Angeles bilang OIC ng MPG Corportions.

Ang MPG Corporations ay pagmamay-ari ng ex wife ni Mr. Montenegro na si Maria Pauline Gutierez. Mula ng makipaghiwalay si Ms. Gutierez ay naiwan ang

pamamahala ng MPG kay Mr. montenegro.

Ito ang pahayag na pinadala ng spokes person ng pamilya.

Since Maria Pauline Gutierez was back, Alwin Montengro was giving the position to her, for she was the heiress and the rightful person to handle MPGC.

Hinihingan namin ng karagdagang statement ang panig ni Mr. Montenegro. And for the first time, papaunlakan niya ang programa sa isang interview. Abangan natin ang face to face interview with Mr.

Montenegro sa mga susunod na araw.

Napairap ako. Ano na naman ba ang plano ng lalake na 'yon? Himala yata at bukod sa naglabas sila ng statement ay pumapayag pa ito sa isang interview.

Nangiti si daddy at nailing. Akala ko may sasabihin siya pero hindi siya nagsalita..

"Nag-usap na ba kayo, anak?" tanong ni mommy.

"Kahapon, mom, we talked-- a bit," tamad kong sagot.

"Hindi namin papakialaman ang desisyon mo, anak. Basta kung saan ka magiging masaya, magiging masaya kami ng dad mo para sa'yo."

Ngayong araw ay napagkasunduan namkn nina daddy na umuwi na ng mansyon. Mas makakabuti daw kasi iyon kay Amora, may malawak na bakuran siyang mapaglalaruan. Makakalanghap din siya ng sariwang hangin.

Pumayag na din ako, doon lang ako sa ikakabuti ng anak ko. At isa pa, may mataas na bakod naman ang mansyon.

Mapoprotektahan ang privacy ni Amora lalo na at magiging mainit na naman yata kami sa mga magazine's business' insider.

Ngayong araw ay papasok ako sa kompanya. As for my first day ay pag- aaralan ko muna ang flow ng bawat departamento.

Alas-otso ng dumating ako ng kompanya. Binati ako ng ilang empleyado na nakakakilala sa akin. Mukhang inaasahan nila ang pagpasok ko ngayong araw.

Pagdating ko sa floor kung nasaan ang opisina ko ay nakita ko si Pia na nakaupo sa couch na nasa tabi ng desk ng aking sekretarya.

Ang aga namang manira ng araw ng babaeng ito.

"What are you doing here?" malamig kong tanong sa kaniya. Tinaasan ko siya ng kilay.

"Bakit ka pa bumalik, huh?" singhal niya sa akin. Pinaikot ko ang mata ko sa kaniya.

Sabi na nga be eh, gulo lang ang pinunta niya dito.

"O ang tinutukoy mo ay bumalik sa buhay ni Alwin?" mapaglaro kong wika sa kaniya, saka ko siya nginisihan.

Tiim bagang siyang tumingin sa akin na tila ba nagtitimpi na huwag makipagbuno sa akin.

"This is my company, Ms. Angeles. In case you didn't know."

"I don't care about your company Ms. Gutierez. Tigilan mo si Alwin!" she shouted right into my face.

Napamaang ako ng ilang segundo. Umiling ako at pagak na natawa sa kaniya.

"Ano mo nga ulit siya?" tanong ko.

Natigilan siya pero galit pa din ang mukha niya.

"Sa lahat ng fiance ikaw lang yata ang walang suot na singsing," wika ko at mahinang natawa.

"Hindi naman uso kay Alwin ang singsing. Ikaw nga pinakasalan pero hindi naman sinuotan ng singsing," she fired back.

Feeling naman niya maaapektuhan ako sa sinabi niya. I just rolled my eyes and then smile.

"At least, pinakasalan, 'di ba? May marriage certificate na nagpatunay. Eh ikaw, pinapangalandakan mong fiancee ka pero wala ka namang katibayan."

Ngumisi ako. Pulang-pula na ang mukha niya at parang sasabog na sa galit.

"Tigilan mo siya! Huwag mo na kaming guluhin. Huwag mong agawan ng pamilya ang anak namin!" bulalas niya na nakapagpatigil sa akin.

Bakit nga ba hindi ko naisip na sa nagdaang taon ay nagkaanak sila? Napaismid ako at binalewala ang sinabi niya.

"Kaysa nag-aaksaya ka ng oras sa akin. Bakit hindi mo bantayan ang fiancee mo kuno. Sa pagkakaalala ko, nakikiusap siya sa akin kahapon. He said he'd do everything just to have me back."

Tamad ko siyang tinignan. Sakto namang bumukas ang elevator at dumating ang mga security na tinawag ng sekretarya ko.

"Puwede ka ng umalis, Ms. Angeles. Try to act nice. Act like your surname. Hindi ka mukhang anghel na gaya ng apelyido mo.

Mukha kang asawa ni Satanas," wika ko at tinalikuran siya.

Naririnig ko pa siyang nagsisigaw pero hindi ko na siya nilingon pa. Ginagamit niya ang anak nila ni Alwin sa akin. Bakit hindi niya iyon sabihin sa pagmumukha ng Alwin na 'yon.

Marahas akong bumuntong hininga saka pabagsak na umupo sa aking swivel chair. Nakaka-stress silang dalawa.

May "give me a chance" pang nalalaman ang lalakeng 'yon. Mariin akong napapikit.

Please, give me a chance.

Parang naririnig ko pa siya habang sinasabi ang mga katagang iyon.

Sinikap kong mag-focus sa trabaho sa kabila ng mga bagay na bumabagabag sa akin.

Alas-onse ng tumunog ang intercom na nakakonekta sa sekretarya ko.

"Ma'am, nandito po si Mr. Montenegro gusto ka daw pong makausap," imporma ng aking sekretarya.

Chapter 42

May appointment ba siya? Tell him to come back tommorow if he wants to discuss things," sagot ko saka ako bumalik sa trabaho.

Hindi naman sa sinasadya kong gawin ito para gantihan siya dahil sa mga ginawa niya sa akin noon. Ayaw ko lang na magkausap muna kami ngayon.

Ayaw ko siyang makita pagkatapos ng nalaman ko kay Pia na nagkaanak pala sila.

Halos mabaliw pala, huh. Napa-tiim bagang ako.

Hindi naman na muling tumunog ang intercom kaya naman naisip ko na umalis na siya. Baka masapak ko lang siya kapag nangulit siya. Mainit ang ulo ko ngayon.

Inuna kong basahin ang tungkol sa mga naka-line up na project for next month.

Halos wala din akong naintindihan dahil pumapasok sa isip ko si Alwin.

Naalala ko pa noon sa ospital habang binabasa ko ang ilang mga proposal. Magkatabi kami sa hospital bed at habang binabasa ko ang dokumento ay nakadikit siya sa akin. Sinasamyo ang buhok ko.

What the hell am I thinking?

Ang isang dokumento naman ang binasa ko.

Hindi ko pa nakakalahati ang binabasa ko ng pumasok naman sa isip ko iyong kailangang umihi ni Alwin sa ospital.

Nabitawan ko ang papel. Pakiramdam ko iyong ano niya ang hawak ko.

Pakiramdam ko nanuyo ang lalamunan ko. Inabot ko ang bottled water na nasa gilid ng aking table.

Huminga ako ng malalim pagkatapos kong uminom. Hinawakan ko ulit ang papel at sinimulan ulit na basahin.

Tuwing may ibang naiisip ako ay pilit ko itong winawaglit. I groaned. I am feeling irritated with myself.

Hindi ba at galit ako dahil may anak pala sila ni Pia tapos ang pumapasok sa utak ko ay mga malalaswang bagay na nangyari sa amin noon?

Marahas akong nagpakawala ng hangin.

Napansin ko na ten minutes na lang ay alas-dose na. Naubos ang oras ko sa kaka-throwback ng mga malalaswang bagay ng utak ko.

Tamad kong sinandal ang likod ko sa swivel chair. I am just wasting my time here.

Mariin akong napapikit. Mga ilang minuto akong nasa ganoong ayos.

Parang niloloko ko lang ang sarili ko.

Tumayo na ako para makapag-lunch sa labas.

Sakto namang nakarinig ako ng ilang katok sa pinto.

Mukhang magpapaalam na para mag- lunch break ang sekretarya ko.

"Come in," wika ko habang kinakalkal ko ang bag ko. Ang wallet at susi lang ng sasakyan ang dadalhin ko. Narinig ko ang pagbukas ng pinto.

"Lunch," wika ng baritonong boses Napatalon pa ako sa gulat. Sabi ko ayaw ko siyang makita ngayon dahil naiinis ako sa kaniya.

"Nandito ka na naman?" wika ko sa masungit na tono.

"Hindi ako umalis. Hinintay ko ang lunch time para masabayan na kitang mag- lunch," aniya.

Tinignan ko siya at nakita kong may dala siyang dalawang paper bag na mukhang take out galing sa paborito kong restaurant.

Mas lalo akong nagutom, pero ayaw ko siyang makasabay mag-lunch.

Pinindot ko ang intercom. Mukhang hindi pa naman nag-lunch break ang sekretarya ko, hindi pa siya nagpapaalam.

"Yes, ma'am?" sagot niya.

"Come here, sabayan mo kaming mag- lunch," wika ko.

Nakita ko ang pag-igting ng panga ni Alwin pero nginitian ko lang siya. Hindi naman siya nagreklamo. Naglakad siya hanggang sa coffee table at nilapag doon ang mga bitbit niya.

"Nakakahiya naman sa isang Montenegro, at naabala pa siya," wika ko.

Tinignan niya ako sabay buntong hininga.

"I just want to eat lunch with you. Alam ko namang hindi ka papayag for a lunch o dinner kaya pinuntahan na kita," aniya.

"And I am also here to guide you. I have manage your company for how many years. Dapat ako ang mag-train sa'yo," aniya.

"That's so nice of you. Pero, I already asked Tristan's help."

Tinigil niya ang ginagawa niya saka ako masamang tinignan. Magsasalita na sana siya pero hindi niya tinuloy dahil nagbukas ang pinto.

Pumasok ang sekretarya ko. May bitbit siyang food container.

"Parang nakakahiya pong sumabay sa inyo," aniya sa nahihiyang boses. Pero hindi siya mukhang masiyahin. Bibo ang tingin ko sa kaniya.

Ngumiti lang ako at kinumpas na lumapit na.

Umupo ako sa couch -- tapat ng inupuan ni Alwin. Sa gilid naman umupo si Lyn-

- ang sekretarya.

Ayaw kong tignan si Alwin kaya naman kay Lyn ako tumingin. Bahagya ko siyang pinagmasdan.

She look young, parang kakatapos lang niya sa kolehiyo.

"Ilang taon ka na, Lyn?" tanong ko. "Mag-twenty years old, ma'am," aniya.

Just as I thought. Tumango ako.

"Bread winner ka ba?" tanong ko ulit. Natapos ng ayusin ni Alwin ang mga pagkain.

"Nabuntis po ako ng eighteen ako, ma'am. Mag-third year college na sana ako noon. Para masuportahan ang anak ko kailangan kong magtrabaho," aniya.

Medyo nagulat ako sa sinabi niya. It must be so hard for her.

Well, I have the same experience as her, pero hindi naman ganoon kahirap dahil I am financially established.

"Where is the father?" tanong ko. Nakita ko sa gilid ng aking paningin na nakatingin sa akin si Alwin.

"Sumakabilang pepe na, ma'am," aniya sa seryosong tono. Tama ang naisip ko. Hindi nga siya mahiyain.

Natawa ako sa bulgar na salita na ginamit niya. Mukhang masaya siyang kasama.

"Pagkatapos makuha ang gusto niya sa akin. Iniwan na ako. Malaman laman ko na

lang, bumalik na pala siya sa ex niya," gigil na gigil niyang kuwento.

"Parang iyong kilala ko," bulong ko. Hindi ko namalayan na naibulalas ko pala ang nasa isip ko lang.

"Naku, ma'am. Madami ang ganiyan na lalake. Iyong ipaparamdam sa'yo na mahalaga ka. Na ikaw lang ang lahat sa kaniya pero iyon pala may tinitikman pang iba," aniya. Tawang-tawa ako sa sinabi niya.

"Talo kasi tayo na maganda lang. Gusto ng mga lalake iyong magaling sa kama," ani Lyn na nagpatigil sa akin. Required ba na magaling sa kama para mahalin ka ng lalake?

"Sabagay," hindi ko napigilang magkomento. Feeling ko tuloy tunog bitter ang tono ko.

Nakita ko ang galit na mukha ni Alwin. Akala ko mag-re-react siya pero hindi siya umimik. So, kailangan talagang magaling sa kama? Naiisip ko tuloy na baka

magaling si Pia. Erase. Erase. Natahimik ako.

"Sa tingin mo, sir, bilang isang lalake. Bakit hindi kayo makuntento sa iisang babae lang. Kailangan ba iba-iba at sabay- sabay?" tanong ni Lyn na tila gigil na gigil.

Tinignan ko ang reaksyon ni Alwin, gusto kong marinig ang sagot niya.

"You loved the wrong guy," sagot ni Alwin.

"Yeah. Gaya ko, maling lalake ang minahal ko."

Chapter 43

Nang matapos ang lunch ay hindi pa din umalis si Alwin. Ayaw niyang umalis kahit pinagtatabuyan ko na siya. Pinagpipilitan niya na siya daw ang mag-train sa akin sa pagpapatakbo sa kompanya.

Hindi na ako nakipagtalo pa lalo na at matatag ang desisyon niya. If I know.

Ginawa lang niya iyon para makasama ako araw-araw.

I sighed that thought. Umaasa ka na naman. Hindi ba't galing dito si Pia kanina, pinagbabantaan ka pa na tigilan mo sila, paalala ng aking utak.

Nakaupo pa din ako sa couch kung saan ako nakaupo kaninang kumain kami.

Hawak ko ang papeles sa aking kamay at pilit iniintindi ang mga nakasulat rito.

Si Alwin naman ay sa tapat ko pa din nakaupo habang seryosong pinaghihiwalay ang mga papeles. Naalala ko pa noon, habang tinuturuan niya ako.

Ayan ka na naman, Pauline, saway ng isip ko.

Nakatingin lang ako sa kaniya ng mag- angat siya ng tingin.

Nahuli niya akong nakatitig sa kaniya kaya naman mabilis kong tinaas ang papel upang maitago ang mukha ko.

Narinig ko siyang nangisi.

"I miss you," mahina niyang sambit. I rolled my eyes.

There was a moment of silence between us. I can hear his sigh almost every minute.

Tinigil ko ang pagbabasa ng papeles dahil masyado akong nadi-distract sa presensya niya.

"Bakit mo binitawan ang pagpapatakbo ng kompanya?" tanong ko ng hindi na ako nakatiis.

"Wala akong interes sa kompanya niyo. Kaya ko lang naman noon sinalo dahil asawa mo na ako. Nakiusap din ang daddy mo na ako na muna ang mag- manage habang hindi ka pa nakakatapos," aniya.

I wanted to throw some questions to him. Suddenly, I wanted to know everything. I wanted to hear his side. But I am not yet ready to face it. I am not ready to get hurt again.

Oh, my God! Did I just thought of having him back in my life?

"Sa US ka ba tumira sa mga nakaraang taon?" tanong niya. Tinitigan ko siya ng ilang segundo bago ako tumango.

"Ang galing mong magtago," aniya. Ayaw kong mapunta sa nakaraan ang topic namin dahil pakiramdam ko nag-uumapaw ang emosyon na nararamdaman ko ngayon.

"Buti at okay lang sa fiancee mo na kasama mo ako?" I asked him instead. Kumunot ang noo niya habang nakatingin sa akin.

"I don't have a fiancee," sagot niya.

"Talaga? Ang aga nga niyang sumugod dito para sabihing tigilan ko ang fiancee niya," bulalas ko.

"She did that?" tanong niya na akala mo hindi makapaniwala na ginawa iyon ni Pia. Anong tingin niya sa babaeng iyon, Anghel?

"Deny pa." Nakipagtitigan ako sa kaniya.

"Stop being so insecure, Mrs. Montenegro," aniya.

"I am not insecure. And it's Ms. Gutierez, Mr. Montenegro," pagtatama ko.

"Yeah? Who gave you the persmission to use your maiden name?" he ask in a serious tone.

"Mukhang hindi ka na din nakibalita pa noong umalis ka. Hindi mo man lang ako naisipang kumustahin sa mga kamag-anak mo. Talagang kinalimutan mo na ako?" he asked. He look so disappointed.

"Tell me. Hindi mo ba ni-process ang anulment?" tanong ko.

Ngumisi siya sa akin na nagpakulo ng dugo ko. Pinaglalaruan ba niya ako?

"Bakit?" I asked in annoyance. "Simple. I wanted to keep you," he

answered. I close my eyes and suddenly felt a pang of pain on my chest.

"You are still my wife, wifey," he said that makes my chest aches even more. I

wanted to cry. I wanted to punch him. I felt like I have been played all these years.

I can barely recall how he treated me back then. How he insulted me with his words.

How he tells me that he wanted to annul our marriage just to be with his girlfriend. And now, here he is, saying that he loves me.

"I don't want to be your wife anymore, Mr. Montenegro," I stated in a hard tone.

"I don't have plans of putting an end to our marriage," he replied.

"There are so many grounds for an annulment."

"And?" he asked as if I am ignorant with the law.

"First, it was a fixed marriage. That's a ground for annulment," I said.

I can see how his jaw tightened.

"But, we both agreed in the end, right?" he ask with a smirk on his face. I rolled my eyes.

"Second, I forced you to marry me. Pinikot kita," I said.

"But, you didn't forced me to marry you. I was the one who called the judge so we could marry immediately," he reasoned out.

There was seconds of silence again. Nag- iisip ako ng mga puwede kong idahilan para sa annulment.

I can see how he lost his cool at started to get irritated.

"Don't act as if you didn't wanted me so bad!" he shouted.

"That was before. Now everything has change!" I shouted back.

"Huwag mong ubusin ang pasensya ko, wifey. Baka hindi ko mapigil ang sarili ko. Hindi uubra 'yang pagpapakipot mo sa gagawin ko sa'yo."

Anong ibig niyang sabihin?

Namula ang pisngi ko. Masyado na namang malaswa ang pumasok sa utak ko.

He plastered a satisfying smirk on his face.

"Sa ayaw at sa gusto mo. Simula ngayon sa bahay na natin uli tayo titira," sabi niya.

"Cecilia is with you these years, am I right?" putol niya sa sasabihin ko sana. Natigilan ako.

"I will keep your secret. In return, you will live with me under one roof."

"She's your fiancee. Anong plano mong gawin sa amin, huh!" singhal ko.

Bumuntong hininga siya at tinitigan ako. "I already said that she's not my fiancee." "Hindi na?" I wanted to confirm.

"Kung hindi naman pala, bakit wala kang ginawa noong may lumabas na issue?" tanong ko.

"Bakit wala kang ginawa ng in-announce niya sa lahat na sinira ko ang pagmamahalan niyo? So, did she lie back there?"

"Kaya ka ba nagpasya na iwan ako dahil doon? Kaya ka nagpa-interview?" tanong niya.

"Oo. I wanted to clear my name. I wanted to make things right."

"Make things right, by leaving me?" tanong niya sa malungkot na tono. Pareho kaming emosyonal. Kaunti na lang at bubuhos na ang mga nangingilid naming mga luha.

Chapter 44

Nag-iwas ako ng tingin saka pinunasan ang tumakas na luha mula sa aking mga mata.

Mahal niya talaga ako. I can see it, I can feel it.

He's acting like he can't live without me. Like he's so desperate for me. Dapat masaya ako, di ba?

Pero may anak sila. May anak sila ni Pia, wika ng kabilang isip ko.

May anak din kayo, my mind answered me back.

If I will take him back and give our marriage a chance. Will he fight for me this time? Hindi na ako puwedeng

magpadalos-dalos na naman.

Kailangang mawala muna sa landas ko si Pia.

Kailangan kong tawagan ang private investigator para tanungin kung ano ang natuklasan niya tungkol kay Pia. Tiyak na makikipag-matigasan sa akin ang babaeng iyon.

Gagamitin niya ang bata. Hmmm, anak ba talaga iyon ni Alwin?

Kung anak niya nga. Ano ang gagawin ko?

Marahas akong bumuntong hininga. I feel so exhausted already.

Kapag ikaw pinagloloko mo talaga ako, Alwin. Lalayasan na naman kita at

hanggang sa nabubuhay ako hindi mo malalaman na may anak tayo.

Speaking of Amora. Kailangan ko din pala munang magpaalam sa anak ko na mawawala ako ng ilang araw.

I will tell her about her daddy, soon. Hindi muna sa ngayon dahil sisiguraduhin ko muna na maaayos na ang lahat. Dapat wala ng maging problema, 'yong wala ng hadlang pa sa relasyon namin ni Alwin. At kapag ayos na ang lahat sasabihin ko na kay Amora ang tungkol sa kaniyang daddy.

Magiging masaya ang anak ko kapag nangyari iyon. Magkakaroon na siya ng kompletong pamilya.

Ilang minuto ang nagdaan at nanatili kaming walang imik. Hindi ko matagalan ang mga titig niya sa akin.

"Are you thinking of how you can escape from me again, wife?" tanong niya. Ang layo na ng naisip ng lalake na 'to. Hindi ba dapat nag-iisip siya ngayon kung paano ako suyuin?

"You bet," wika ko para inisin siya.

Nagdilim ang mukha niya kasabay ng pag- igting ng kaniyang panga.

"Paano naman ako tatakas sa'yo. You're blackmailing me." Inirapan ko siya.

Magsasalita na sana siya ng tumunog ang celphone niya. Tinignan niya ang screen ng kaniyang celphone at bumuntong hininga. Mukhang galing sa kompanya niya ang tawag. Tungkol sa mga dokumento na kailangang-kailangan niyang mapirmahan.

Sa akin lang ang tingin niya habang nakikipag-usap sa celphone hanggang sa matapos ang tawag.

"I need to go. Papapuntahin ko na lang driver dito para may masakyan ka pag-uwi ng bahay natin." May diin ang pagkakabigkas niya sa "pag-uwi sa bahay natin."

Bahay natin. Ang sarap naman sa tenga. Parang kailan lang noong araw na nagpirmahan kami ng marriage certificate.

Hindi niya ako trinato bilang asawa. Wala akong halaga sa kaniya. He even treats me as a servant. He let me sleep in the maids quarter.

Heto na naman ako sa pag-o-overthink. Kung iyon lagi ang iisipin ko ako lang din ang mahihirapan.

"May dala akong sasakyan. At isa pa, magpapaalam muna ako kina mommy at daddy," wika ko. Tinitigan niya ako ng ilang minuto.

"Hindi kita tatakasan, okay?" Tinaasan ko pa siya ng kilay.

Bumuntong hininga siya bago tumango.

"Okay. Don't ever try, wife," aniya. Tila takot ang itsura niya ngayon pero pinipilit niyang pinapatatag ang kaniyang mukha upang sindakin ako.

Nakaramdam ako ng pagkaawa sa kaniya. I feel the urge to hug and utter some words of assurance. Assure him that I won't escape nor leave him.

I won't ever do it. Not until he give me assurance first.

Kung takot man siya, mas takot ako na masaktan na naman. I want him to prove his sincerity to me.

Tumayo na siya, at humakbang palapit sa akin. Bigla akong naalarma kaya naman halos patalon akong tumayo.

"Don't you ever try," banta ko sa kaniya. Hinarang ko pa ang dalawang kamay ko upang huwag niya akong lapitan.

Natawa siya sa ginawa ko. "I just want us to exchange numbers," aniya at natawa. "Did you think that I will kiss you?" he asked playfully. Bahagya pa niyang dinilaan ang labi niya. Napatulala ako dahil tila ba nag-slow mo ang lahat.

Napalunok ako ng makailang beses. Ngumisi siya habang nakatitig sa awang kong bibig, kinagat pa niya ang kaniyang pang-ibabang labi, tila batang tinatakam.

This guy is really a flirt.

Inabot niya sa akin ang celphone niya upang maitipa ko ang numero ko. Pag- tingin ko sa screen ay laking gulat ko na picture naming dalawa ang nakalagay sa kaniyang lock screen. Picture namin ito sa Sambawan.

Kunwari hindi ako apektado.

"Password," sabi ko at inabot sa kaniya ang celphone niya. Hindi niya ito kinuha, sa halip ay dinikta niya ang bawat titik ng password niya.

"P-a-u-l-i-n-e," he spell my name. Nakaramdam ako ng kagalakan pero sinikap kong huwag ipakita sa kaniya. Unang araw pa lang siya sa panunuyo niya, hindi puwedeng bumigay agad.

Pagkatapos kong matipa ang numero ko ay inabot ko na pabalik sa kaniya ang phone niya.

Sa halip na abutin ang celpone ay ang kamay ko hinawakan niya. Nakaramdam ako ng kuryente sa pagdikit ng aming mga balat kaya naman naalarma ako, pero sa

halip na bawiin ang kamay ay nagawa ko pang salubungin ang mga titig niya.

"Can I kiss my wife?" he asked. That tone. It's so tempting.

"A-Ayoko," utal kong sagot.

Sa kabila ng paghila ko sa kamay kong hawak niya ay mas lalo lang niya akong hindi binitawan.

Hinila pa niya ang kamay ko upang magdikit pa kami lalo. Dikit na dikit ang aming mga katawan lalo na ng kinulong niya ako sa kaniyang mga bisig. Niyakap niya ako. Hindi ako pumalag. I close my eyes and hug him back.

He let out a satisfied sigh, like he was so relieve. Bumitaw siya sa yakap at nagpaalam ng umalis.

Alas-kuwatro ng hapon ng makatanggap ako ng tawag galing sa private investigator. May resulta na daw ang pinapagawa ko sa kaniya.

Agad akong umuwi ng bahay upang doon kami makapag-usap ng payapa.

Apat na brown envelope lahat ang inabot sa akin ng private investigator.

Nakaramdam ako ng kaba at takot ng tanggapin ko ito. Nag-alangan pa akong buksan para masagot ang mga katanungang bumabagabag sa akin.

Una kong nabuksan ay ang kaniyang mga medical records. Nagulat ako sa nabasa ko na kondisyon niya.

"T-Totoo ba 'to?" Hindi makapaniwalang tanong ko.

"One hundred percent, ma'am," aniya.

Inisa-isa ko itong tinignan ngunit halos wala namang rumerehistro sa utak ko.

Scenes of her and Alwin suddenly flashed on my mind. How they are wildly satisfying each other on the bed while they were heavily panting and moaning so hard.

Napayamukos ako ng aking kamay. Naalala ko ang sinabi kanina ni Lyn, na gusto ng lalake ay iyong mga babaeng magaling sa kama.

Para akong naubusan ng lakas sa nalaman ko kaya naman hindi ko na muna tinangkang buksan ang ibang envelope.

Bumigat lalo ang pakiramdam ko.

Chapter 45

Pagod na pagod ako dahil sa mga bagay na naglalaro sa utak ko. Naiisip ko tuloy na baka sa mga sandaling ito ay magkasama si Pia at Alwin habang may ginagawang milagro.

Oh my God! I am going insane.

Nilabas ko ang aking celphone para makinig ng music, nang sa gayon ay ma- distract ako at ma-relax pansamantala.

Hindi ko namalayan nakatulog na pala ako.

Madilim na ng nagising ako at wala na din si Amora na kanina ay naglalaro sa tabi ko.

Past six pm na. Baka nagugutom na ang anak ko, kaya naman bumangon na ako para ako mismo ang magpakain sa kaniya.

Dahil sa mga inaasikaso ko sa mga nagdaang araw ay nababawasan na tuloy ang oras ko sa kaniya.

Mabuti na lang at pumapasyal ang mga pinsan ko dito at dinadala ang mga anak nila para may makalaro si Amora.

Nakarating na ako ng living room pero hindi ko nakita si Amora at mommy. Sa ganitong oras ay narito sila at naglalaro.

Nangiti ako ng marinig ko ng hagikgik ni Amora na nagmumula sa dining. Mukhang kumakain na ang baby ko.

Nakangiti pa ako habang naglalakad papuntang dining pero agad akong kinabahan ng makita ko kung sino ang mga kasama ni Amora.

Mangiyak-ngiyak ang biyenan kong babae ng nakita niya ako. Agad siyang tumayo at mabilis na lumapit sa akin at niyakap ako ng mahigpit.

"Pauline, I miss you," sambit niya. Niyakap ko siya pabalik at hinaplos ang kaniyang likod.

"I am sorry. Pakiramdam ko ang laki ng kasalanan namin sa'yo. Hindi ka namin nadamayan kaya umalis ka at sumuko sa pagsasama niyo ni Alwin," aniya habang umiiyak.

"Wala po kayong kasalanan, mommy," I said.

"Noong isang araw pa namin gustong- gustong magpunta ng daddy mo dito. May apo na pala kami. Sana nasamahan ka namin habang nagbubuntis ka."

"Thank you sa pagbigay mo sa amin ng apo. Tignan mo at hawig na hawig pa namin," aniya at tumawa.

Walang namana sa features ko si Amora.

Namana niya ang features ng lolo at lola niya sa father side. Kaya naman hawig siya kay Almira at Alwin.

"Kaya hindi na ako nagtaka na Amora ang pinangalan niya sa pamangkin ko. Dahil

bestfriends tayo, kaya kinuha mo sa pangalan ko ang pangalan ng pamangkin ko, di ba?" ani Almira habang sinusubuan ng pagkain ang anak ko.

Pinaikutan ko siya ng mata.

"Saan mo naman napulot 'yan?" wika ko sa kaniya.

"Almira, Amora," aniya. Pilit pinaglalapit ang mga pangalan nila. Naisip pa niya 'yon?

"Don't worry, hija. Hindi namin sasabihin kay Alwin ang tungkol kay Amora.

Hihintayin namin na ikaw ang magsabi sa kaniya. Alam kong inaayos niyo pa ang lahat sa relasyon niyo," wika ng mother in law ko.

Naging masaya ang dinner namin kasama ang mga in laws ko. Past eight na sila umalis dahil hinintay pa nilang makatulog si Amora.

Nangako sila na babalik bukas para makasama ulit ang anak ko.

Kahit papaano ay nawala sa isip ko ang mga bagay na bumabagabag sa akin.

Sa ngayon ay kailangan na lang talaga naming magkalinawan ni Alwin para maging maayos na ang lahat.

Pagkatapos kong mag-shower ay sinilip ko ang aking celphone upang tignan kung may mensahe ba or missed calls galing kay Alwin.

Sumama lang ang loob ko dahil wala man lang siyang pinadalang mensahe.

Naku, ang lakas makaaya na sa bahay na ako ulit titira tapos mukha namang gabi- gabi lang niya akong paghihintayin.

Marahas akong bumuntong hininga at tumabi na sa anak kong mahimbing ang tulog.

Halos kakaidlip ko lang yata ng magising ako dahil sa ingay ng aking celphone.

Agad akong bumangon at dinampot ang celphone na nakapatong sa night stand.

Hindi nakarehistro ang numero ng caller. Pero natitiyak kong kay Alwin ang numerong ito.

Bago ko sinagot ang tawag ay tinignan ko muna ang oras. Past ten na at ngayon lang siya tatawag. Bumuntong hininga ako.

Hindi ako nagsalita at hinihintay ko na siya ang maunang magsalita.

"Wife," sabi niya mula sa kabilang linya. "Bakit?" malamig kong sagot.

"I can't sleep alone tonight." Napairap ako sa kadramahan niya.

Baka nga kasama mo si Pia eh, ani ng isip ko.

"Matulog ka na dahil inaantok na ako," tamad kong sagot.

"But I want to sleep beside you. Come down now, let's go home."

"U-umuwi ka na. Anong oras na. Matutulog na ako," masungit kong sambit.

"Okay. Diyan na lang tayo sa kuwarto mo matulog."

Hindi pa niya puwedeng makita si Amora. "Bababa na," alerto kong sagot.

"Be there in five minutes." Pinatay ko na agad ang tawag at saka mabilis nagtungo sa aking closet.

Kinuha ko ang weekend bag ko at nilagay ang ilang piraso ng damit, undies at sapatos. Binitbit ko na din ang bag ko kanina at ang mga brown envelope.

Sa hagdanan ay kita ko na siya. Nasa living room siya kasama sina daddy at mommy. Mukhang ginising ng mga maid ang mga magulang ko dahil sa pagdating niya.

Wala ba talaga 'tong pakialam sa ibang tao? Basta kung anong gusto iyon lagi ang nasusunod. Dapat ako din ang masunod this time.

Nang makita niya ako ay sinalubong niya ako para kunin ang bitbit kong weekend bag. Pagkaabot niya ay saka naman dumukwang para halikan ako pisngi.

Inirapan ko siya pero siya, tila batang kilig na kilig. Tuloy ay nangiti na lang din ako sabay iling.

Malapit na talaga akong maniwala na mahal na mahal niya ako dahil sa mga kinikilos niya.

Sana lang talaga at hindi ka nagpapanggap, Alwin. Baka mabaliw na ako kapag niloko mo pa ako.

"Aalis na po kami, mom, dad. Pasensya na at naistorbo pa ang tulog niyo," paalam niya sa mga magulang ko.

Humalik muna ako kay daddy at mommy.

"Kayo na po muna ang bahala kay Amora, mom," bulong ko kay mommy.

"Okay, anak. Huwag niyo munang bibigyan ng kapatid si Amora," bulong din niya sabay hagikgik.

"Mom!" saway ko sa kaniya. Nakita kong nakakunot ang noo ni Alwin. Umiling lang ako at hinila na siya palabas.

Agad naman niyang pinagsiklop ang mga kamay namin. Naghilaan kami pero hinila pa niya ako lalo para maakbayan.

"Malapit na akong maniwala na mahal mo talaga ako," wika ko. Tumawa naman siya at pinanggigilan niya akong yakapin.

"Ano ba! Ang oa mo na," sita ko sa kaniya pero tumawa lang siya lalo.

Chapter 46

Hindi matanggal-tanggal ang ngiti niya sa mga labi habang nagmamaneho. Naiirita tuloy ako sa kaniya.

Hindi maiwasan ang pagpasok sa isip ko na baka masaya siya dahil naka-score siya kay Pia.

"Gosh!" Hindi ko napigilang bulalas dahil sa prustrasyon. Nilingon niya ako sabay kunot ng noo.

"What are you thinking?" tanong niya.

"Nothing," sagot ko at tumingin na sa daanan hanggang sa nakaidlip na ako.

Kulang sang oras ang biyahe papunta sa bahay niya. Maghating gabi na kaya naman antok na antok na talaga ako.

"Sa guestroom na lang ako matutulog. Doon sa kuwarto dati ni Almira," wika ko ng makapasok kami ng bahay.

"Come on. We're married," kontra niya.

Nagtagisan pa kami ng titig. Pero dahil inaantok na ako ay wala na akong sapat na enerhiya para makipagtalo. Siguro sa couch na lang ako matutulog gaya ng dati.

"We should set some rules and boundaries," wika ko ng makarating kami sa kuwarto. Agad siyang kumontra sa sinabi ko kaya naman sinamaan ko siya ng tingin.

Luminga ako sa kabuuan ng kuwarto niya. Una kong napansin ang napakalaking picture ko na nakalagay sa taas ng head board. Wala na ang picture ni Pia na nasa night stand.

I Tsked and shook my head and walk straight to the couch. Bago na ang mga gamit dito sa silid niya.

Ang mga furnitures ay napalitan na lahat.

"Where are you going?" tanong niya na kinalingon ko sa kaniya.

"Sa couch ako matutulog," wika ko sabay hikab na. Napuyat pa tuloy ako dahil sa kaartehan ng lalakeng ito.

"Kaya nga kita sinundo para makatabi kitang matulog," sabi niya.

"Wala munang skin contact, Mr. Montenegro. Hindi pa kita napapatawad," wika ko.

Tumango siya sabay buntong hininga.

"But, we can sleep together, right? In the same bed?" Para siyang bata na naglalambing.

Pumihit ako at nagpunta na sa kama sabay higa sa dulo. Inaantok na talaga ako kaya naman pinikit ko na ang mga mata ko.

Hindi siya agad tumabi sa akin, mukhang maliligo pa siya. Nakaramdam ako ng kaba at kiliti dahilan upang mawala ang antok ko.

Parang ang lumakas din ang pandinig ko at pati ang lagaslas ng tubig mula sa shower ay dinig na dinig ko.

Heto na naman ako. Parang walang pinagbago kahit nasaktan na noon. Hindi ako dapat maapektuhan sa kaniya.

Bumaling ako sa gilid at pumasok sa loob ng quilt.

Hinihila na ako ng antok ng marinig ko ang yabag niya palapit ng kama.

Bigla ko na namang naramdaman ang kaba at ang kiliti sa aking tiyan.

Naramdaman ko ang paggalaw ng kama. Tumabi na siya sa akin at ramdam ko ang pagpasok ng katawan niya sa loob ng quilt.

"I know you're still awake," aniya pero nanatili akong walang imik.

Naramdaman ko ang pagdikit ng presko niyang balat sa likod ko na siyang kinabilis ng tibok ng puso ko. Shit! Hindi puwedeng bumigay, paalala ko sa sarili ko.

Sinampay niya ang kamay niya sa tiyan ko habang ang mukha niya ay sinubsob niya sa buhok ko.

Malakas ang paghinga niya at tumatama ito sa aking balat. Mas lalong nagwala ang puso ko at bumilis pa ang pagtibok.

Nalaman niya tuloy na gising pa ako dahil sa mabilis na tibok ng puso ko.

Baka iniisip din niya na masyado akong apektado sa kaniya.

Narinig ko ang mahina niyang pagtawa.

"Thank you, wife," bulong niya na nagpatayo ng balahibo sa aking batok dahil sa pagtama ng hininga niya doon.

Naramdaman ko ang mga bolta-boltaheng kuryente na dumaloy sa katawan ko dahil sa pagkakadikit ng katawan namin.

Pakiramdam ko tuloy miss na miss ko siya. Gusto kong maiyak at yumakap sa kaniya

pero hindi pa puwede. Madami pa akong katanungan. Madami din akong mga agam-agam na siyang nagiging dahilan ng pagkaramdam ko ng insecurities sa aking sarili at sa aming relasyon.

"Be good this time," mahina kong sambit. Please, be a good husband this time.

"Promise, wife," bulong niya.

"Promise me that you won't leave me again," aniya.

"Hmmmm," tanging sagot ko.

"I don't want that kind of answer."

"I won't leave. As long as you won't fail me," sagot ko. Tumango siya.

"I've been longing so long for this. Nakakalungkot mag-isa, nakakalungkot ang umuwi sa bahay at walang dadatnan na asawa. Nakakamis makatabi ka sa pagtulog," aniya sa nanginginig na boses. He's crying.

Naiyak din ako, tinakip ko ang palad ko sa aking mga mata.

I missed him so much too.

Huminga ako ng malalim at saka nagpakawala ng hangin. I wanted to asked him.

"Did you a-and P-Pia," wika ko na hindi ko maituloy tuloy dahil natatakot ako sa sagot.

Three years ago, noong mga panahong hinahabol ko pa siya at nagawang pikutin. Parang ayos lang sa akin kahit alam ko na flirt siya. Kahit alam kong madami siyang mga babae. Kahit pa sinasabi niyang mahal niya si Pia.

Pero ngayon, dahil sa mga nangyari. Pakiramdam ko napuno na ako ng insecurities.

Pero ng bumalik ako at sinabi niya na hindi naman niya talaga fiancee si Pia. Parang mahirap tanggapin na may nangyayari sa kanila sa kabila ng pagsabi niya na wala silang relasyon.

Lalo na ngayon na nalaman ko ang kondisyon ni Pia.

What if he's addicted to her. What if he wanted a woman who will satisfy him in bed.

"You mean, sex?" tanong niya. Tumango ako bilang sumagot. Kinagat ko ang pang- ibabang labi ko dahil nanginginig ang labi ko s pigil na iyak.

"Iyan ba ang bumabagabag sa'yo?" he asked instead of answering my question.

Tumango ako. I don't want him to notice that I was crying. Baka hindi niya sabihin ang totoo kapag malaman niyang umiiyak ako.

"No, never." Iyan ang sagot niya. I don't know if it's true. But, I can't find myself believing the words he just said.

"You can tell me the truth. Promise, I will understand," matatag kong sagot.

"Believe me or not, but, we never. I would never," aniya.

"But, did you really plan of marrying her?"

"Yes, right?" Ako na ang sumagot sa tanong ko.

"We'll talk about it tommorow. I'll explain everything, okay?" Naramdaman ko ang paghalik niya sa buhok ko.

"I love you so much, wife. I love you very much," bulong niya.

Ilang minuto ang nakalipas at ramdam ko na ang pantay niyang pag-hinga.

Nakatulog na siya. Ako naman ngayon ang hindi makatulog.

Naninibago ako sa lahat. Namimis ko din agad si Amora.

Dahan-dahan kong tinanggal ang kamay niya na nakasampay sa aking tiyan, saka ako pumihit paharap sa kaniya.

Payapa siyang natutulog. Pakiramdam ko ay pagod na pagod siya.

Bakit ba iba ang pumapasok sa utak ko sa pagod na 'yan?

Ilang minuto akong nakatitig sa kaniya pero hindi na talaga ako dalawin ng antok.

Naisipan kong tignan ang laman ng mga envelope ng sa gano'n, may alam na ako bukas bago kami mag-usap.

Umupo ako sa couch at inumpisahang buklatin ang mga papel. Napangiti ako ng ang una kong makita ay ang sagot sa mga katanungan na bumabagabag sa akin.

Chapter 47

Isang oras lang yata ang tulog ko pero heto ako at maaga pa ding

nagising. Unang araw namin ulit bilang mag-asawa.

Naisip ko na hindi lang siya dapat ang maging mabuting asawa. Dapat gawin ko pa din ang part ko. Kaya heto, magluluto ako ng breakfast.

Kasama ko dito sa kusina si manang. Sinabi niya sa akin na masaya daw siya at bumalik na ako. Saksi daw siya sa mga pinagdaanan ni Alwin noong umalis ako.

Mangiyak-ngiyak siya habang nagkukuwento. Naluha din tuloy ako.

Alas-siete na ng matapos ko ang paghahanda ng almusal.

"Manang, gising na ba si Alwin?" Dinig ko ang boses ni Pia mula sa hamba.

Paano nakapasok ang babae na 'to?

"Naiwan ko yatang bukas ang pinto kaninang nagdilig ako ng halaman," bulong ni manang.

Nilingon ko si Pia at nagulat ako ng may kasama siyang bata. May bitbit din siyang paper bag na natitiyak kong pagkain para kay Alwin.

Tinaasan ko siya ng kilay.

"Nandito ka pala?" aniya sa mapang-uyam na tono. Gusto kong matawa sa kaniya.

Kung makaasta, dinaig pa ako.

"Asawa ako, malamang na nandito ako," wika ko sa mataray na tono.

Hindi siya umimik at nakatitig lang sa akin. Hindi ba niya alam na hindi annuled ang kasal namin?

Sabagay, kung alam niya hindi niya ipagdudukdukan na fiancee siya ng asawa ko.

O makapal lang talaga ang mukha niya. Feeling entitled. Hindi mo puwede tawagin na fiancee ang sarili mo kung ang pinagpipilitan mong nobyo ay may asawa naman.

"Anong ginagawa mo dito? Ang aga-aga nandito ka na," wika ko. Ngumisi siya at dire-diretsong naglakad hanggang sa mesa. Pinatong niya ang dala niya sabay buhat sa anak niya at pinaupo sa chair.

"Hindi mo ba alam na bahay ko ang nasa tapat. Binili sa akin ni Alwin," sagot niya na nagpainit ng dugo ko.

"Ang hina mo pala. Bakit hindi ka na lang lumipat dito ng wala ako, di sana minu-mi-

Hindi ko tinuloy ang sasabihin ko dahil naalala ko na may batang nakikinig.

Masamang impluwensya itong nanay niya dahil ang lakas maghamon ng away kahit nakikita ng anak niya.

"Binili niya 'yan para sa anak namin," confident niyang sagot. Hindi man lang nanginig sa kasinungalingan niya.

"Mahiya ka sa balat mo, Pia. Pati ang inosenteng bata dinadamay mo sa kagagahan mo," hindi ko napigilang sagot.

"Hindi mo ba matanggap na nagkaanak kami ng asawa mo, huh," aniya sa mapang-uyam na tono.

Hindi ako affected. Tinawanan ko lang siya.

"Pia, umalis ka na. Kasama mo ang bata nakikipag-away ka," paalala ni manang sa kaniya. Inirapan niya si manang.

"Hindi ko alam kung bakit bumalik ka pa sa buhay ni Alwin. Hiwalayan mo na siya o kaya mas mabuting umalis ka na. Baka hindi ko mapigilan ang sarili ko at ilabas ko ang baho mo," aniya na kinakunot ng noo ko.

Wala akong baho na tinatago. Ano naman ang pinagsasabi ng babae na 'to?

Siya pa talaga ang nagbanta. Eh, kung ibigay ko kaya sa press ang mga impormasyon na nalaman ko tungkol sa kaniya?

"Pia, Pia, Pia. Desperada kang talaga. Ikaw ang umalis na sa buhay namin at magpakalayo-layo. Kahit ano'ng gawin mo, hindi mo maaagaw ang asawa ko."

"Tignan natin kung hanggang saan 'yang tapang mo, Pauline. Matatanggap ka pa kaya ng asawa mo kapag nalaman niya ang totoo." Nababaliw na ang babae na 'to.

"Kaya ka umalis dahil may lalake ka, di ba?" aniya. Doon na ako tuluyang natawa. So, siya ba ang nagsabi kay Alwin ang ideya na 'yon?

Akala ko naman kung ano na. "Sa mapagkakatiwalaan ka lang

maghanap ng impormasyon, okay?" wika ko at umiling-iling.

"Huwag mo akong binabantaan. Matapang ka pa sa akin talaga. Ano'ng

pinagmamalaki mo, huh? Ang pagiging big time gold digger mo?"

Napayamukos siya ng kamay. Si manang naman ay agad nilapitan ang bata at dinala sa living room.

"How dare you!" sigaw niya. War freak talaga.

"Huwag mo kong sigawan. Wala ka sa teritoryo mo. At huwag mo ding magamit- gamit ang bata dahil natitiyak ko, na sa dami ng lalake na pineperahan mo.

Natitiyak kong hindi si Alwin ang ama niyang anak mo." Seryoso ko siyang tinignan.

Natigilan siya at napipil ng ilang sandali.

"W-What are you saying?" nauutal niyang tanong.

Nginisihan ko lang siya.

"Umalis ka na. At kung puwede lang ay huwag mo ng ipapakita pa ang pagmumukha mo sa akin," pagtataboy ko sa kaniya.

"Huwag ka ding papakasigurado," aniya. Aba, matapang pa din.

"Alam ko na may anak ka na," aniya. Mukhang pinaimbesitigahan niya ako. At sa tono niya mukhang hindi sapat ang nalalaman niya.

"Tapos ang kapal ng mukha mong makipagbalikan kay Alwin," aniya kaya naman natawa ako.

Kanino naman niya nasagap ang tsismis na 'yan?

Ngumisi siya. Umiling-iling lang ako pero hindi na ako nag-aksayang itama siya.

Gusto kong malaman kung ano ang gagawin niya. And from what I forsee, she's going to use it to destroy me.

Inis na inis siya habang tumatawa ako. "How dare you!" sigaw niya sa akin.

"What the hell are you doing?" Nagulat kami sa biglang pagsigaw ni Alwin. Nasa hamba na pala siya ng pintuan at mabilis siyang naglakad palapit sa akin.

"What are you doing here?" tanong niya kay Pia.

"I told you, she's not worthy!" sigaw niya at padabog na nagmartsa paalis. Akala ko mag-iinarte pa.

"Are you okay?" tanong niya sa akin habang sinusuri ako. Tingin ba niya sinaktan ako ni Pia? I won't let that happen..

Bumuntong hininga siya saka ako niyakap ng mahigpit.

"Akala ko tumakas ka," aniya sa natatakot na boses.

"Hindi ako aalis," I assure him.

Tahimik kaming kumain ng almusal habang may panaka-nakang sulyap sa isa't-isa hanggang sa natapos kaming kumain.

"Binilhan mo ba ng bahay si Pia?" tanong ko ng matapos kaming kumain.

"No," mabilis niyang sagot sabay buntong hininga.

Tumayo na ako upang ligpitin ang mga pinagkainan namin ng tumunog ang celphone ko. Text message ito galing kay mommy sabi niya buksan ko daw ang tv sa biz channel.

"Nagpa-interview ka?" tanong ko kay Alwin. Ngumiti lang siya sa akin at hindi sumagot.

Hinanap ko ang remote control ng tv dito sa dining at nilagay sa channel na sinabi ni mommy.

"Thank you at pinaunlakan mo kami sa interview na ito," ani ng talk show host. Tipid na ngiti at tango lang ang sagot ni Alwin.

Mukhang kagabi ito na-film. Doon ba siya galing bago niya ako sinundo kagabi?

"May mga espekulasyon kami na kaya mo pinalabas ang article na ito ay dahil gusto mong palabasin ang ex-wife mo mula sa pagtatago, correct me if I am wrong." Nag- flash sa vtr ang article tungkol sa pagtatalaga kay Pia bilang OIC.

Ngumiti si Alwin at sumagot ng "Yes, it's true."

Nilingon ko siya at inilingan. Nakangiti lang siya at sa akin nakatingin.

"Did you talked to your ex wife already?"

"Yes. We've talked and agreed to make things work with our marriage."

"Marriage? You mean, hindi natuloy ang annulment?" Tipid na tango ang sagot ni Alwin.

"Can you tell us about it? What really happened. Ang nakuhanan lang kasi ng pahayag three years ago ay ang side ni Ms. Pauline at Ms. Pia."

"Hindi ako maghuhugas ng kamay pero hindi ko fiancee si Pia na gaya ng sinabi niya noon. And I really feel sorry for my wife dahil siya ang naging biktima dito.

Nasaktan siya ng husto kaya napili niyang umalis."

Napaluha ako sa sinabi niya.

"I wish I did the right thing, three years ago. Sinisisi ko ang sarili ko kung bakit

siya umalis. Maybe, she felt that I didn't love her."

Ang ginawa niyang ito ang unti-unting tumunaw sa galit at tampo ko sa kaniya.

"Pinili kong manahimik noon at hindi sinagot ang mga issues, dahil iniisip ko na hindi ko kailangang linisin ang sarili ko sa mga tao."

"I wanted to prove myself to her by making her feel how much I value her. I was waiting for her to finish college. Gusto ko siyang ayain ulit magpakasal. Dahil nagsisisi ako kung bakit hindi ko siya nagawang bigyan noon ng maganda at maayos na kasal. Gusto kong bumawi."

"Hanggang dito lang ang masasabi ko. I just want to clear things. I wanted to say sorry to my wife. I can't say all the details about this issue. I want to keep it between me and my wife."

"Thank you, Mr. Montenegro, any last word for Ms. Angeles?"

"I wish you well"

Chapter 48

Bilang isang Montenegro, panganay, anak na lalake at tagapagmana ng kompanya, wala akong karapatang magmahal o pumili ng magiging asawa ko. Hindi din ako puwedeng makipagrelasyon at magmahal.

Hindi din ako puwedeng mahalin. Hindi pa man ako pinapanganak,

naipangako na ako sa kasal ng aking mga ninuno.

I was thirteen years old when I found out that I was promised to marry an heiress.

Dahil bata pa naman ako binalewala ko ito. Hindi ako nagtanong o na-curious man lang kung sino ba ang pagkakakilanlan ng babae na mapapangasawa ko.

Sa angkan namin normal lang na ang pamilya mo ang pipili ng mapapangasawa

mo. Marriage and business comes together.

Bata pa lang ako ng sinimulan akong i- train sa pagpapatakbo ng kompanya. Mula sa history at background ng kompanya -- lahat kailangan kong pag-aralan.

Sa murang edad din ay sinasama ako sa mga gatherings ng mga elite businessmen upang mahasa ako sa pakikisalamuha sa mga ibang negosyante.

Naaalala ko pa ang isang party na dinaluhan namin ng fifteen years old ako. Isa na yata ito sa pinakaboring na party na ponuntahan ko.

Kinailangan kong tanggihan ang school field trip para lang dumalo sa party kasama ng mga magulang ko. It sucks!

Sa party na iyon ay pinakilala ako ni daddy kay Mr. and Mrs. Guttierez, isa sila sa leading companies sa Asia at America.

"Siya na ba ang binata mo?" tanong nila kay mommy at daddy.

"Oo, balae." Dinig kong biro ni mommy kaya naman napakunot ako ng noo.

"Kasama din namin si Pauline pero hindi ko alam kung saan na naman sila nagsusuot ng mga pinsan niya," wika ni Mrs. Guttierez.

Hindi ko pinakialaman ang usapan nilang mga nakakatanda. Nag-iisip ako kung saan ba ako puwedeng pumunta habang hindi pa tapos ang party.

Nakakapagod ding makisalamuha, bukod sa boring ang musika ay puro pa matatanda ang nandito.

Pumuslit ako ng busy na ang mga magulang ko sa pakikipag-usap.

Naglakad ako palabas hanggang sa makarating ako sa garden na nasa gilid ng venue ng party.

May naririnig ako na mga tinig ng mga babae. Mukhang may mga sumama ding mga bata pero nainip kaya naman nagpasyang magpalipas ng oras dito sa labas.

"Gusto ko ng royal wedding kapag kinasal ako." Dinig ko ang boses ng isang batang babae.

Naglakad pa ako ng kaunti hanggang sa malinaw kong natatanaw ang tatlong mga babae. Ang dalawa ay kasing edad ko lang kung hindi ako nagkakamali. Kita ko ang mga mukha nila mula dito sa likod ng halaman na pinagkukublian ko.

Nakaupo sila sa wooden stools, ang isa naman na mukhang mas bata sa kanila ay nakaharap sa kanila, kaya likod lang niya ang kita ko. Mukhang siya ang pinakabata sa kanila at natitiyak kong nasa elementarya pa lamang siya.

Mukhang siya ang narinig kong nagsalita kanina patungkol sa tema ng kasal na gusto niya. Nailing ako.

Normal ba sa ganiyang edad na naiisip na ang pag-aasawa? Pati kasal planado na niya.

"Sa akin iyon eh, dapat mag-isip ka ng iba," sabi ng isa sa kanila.

Maamo ang mukha niya, mukhang siya din ang pinakamukhang mahinhin at mabait sa kanila. Boses maldita kasi iyong pinakabata. Mukha ding maarte.

"Eh gusto ko din iyon eh," pagpupumilit ng mas bata.

Ang isang kasama nila ay binaba ang hawak na celphone saka nagsalita at sumali din sa usapan.

"Siguraduhin niyo lang na kayo ang mauuna na magpakasal. Dahil kapag ako ang kinasal, royal theme din ang gusto ko," sabi niya sa mapang-asar na tono. I am sure, at her age she is a playgirl.

"Baka nga mauna ako sa inyo eh. Naipangako na akong ikasal kay Joaquin," sabi ng isa na maamo ang mukha.

"Eh di kayong dalawa na ang mga may fiancee. Basta ako, mapapangasawa ko ang lalakeng mahal ko," sagot ng isa ng may pagmamalaking boses.

"Sinabi na ba ng mommy at daddy mo, Pau, kung ano ang pangalan or surname

ng fiancee mo?" tanong ng isa sa mas bata.

Pau ang pangalan niya. At may fiancee na ang bata bata pa? Mukhang umiihi pa nga sa higaan eh.

Base sa usapan nila mukhang mga naipangako na din sila ng mga magulang nila sa kasal kagaya ko.

"Hindi ko tinanong. Siguro, kapag eighteen na ako saka ko itatanong.

Dapat bago kami magpakasal, kailangang ma-experience ko naman na magka- boyfriend. Iyong lalakeng gusto at mahal ko," sagot ng pinakabata.

Kabata-bata, boyfriend na ang naiisip. I am sure, she will be a hell'a playgirl. Napailing ako.

"Paano kung mainlove ka bago pa itakda ang engagement niyo ng mapapangasawa mo?" tanong ng isa.

Napaisip din ako at pakiramdam ko para sa akin din ang tanong na 'yon.

"I don't know. Siguro, I'll disobey my parents. I'll call off the engagement. Malay mo, hindi naman pala guwapo iyong fiancee ko. Sayang naman ang ganda ko. Hindi ako magtitiis makisama sa kaniya.

Or, pagbibigyan ko lang sina daddy tapos, we'll annul our wedding later on," sagot niya.

Tsss. Impulsive and stubborn.

Bigla ko din tuloy naisip ang kalagayan ko.

What if, hindi ko din gusto ang babae na nakatakdang ipakasal sa akin?

Can I tell my parents? Can I ask them to call off the wedding too?

But, I remember what my grandfather used to tell me. We are a man of our words. We take responsibility on our own words.

I guess, I have no choice.

Aalis na sana ako ng makita kong tumayo ang pinakabata sa kanila. I was curious to see her face dahil may pagka-feeling maganda siya.

You better be pretty, I whisper.

Sakto namang pumihit siya sa kanan at humarap ng bahagya. Nakita ko ng maayos ang mukha niya.

I was stunned for a moment. Iyon nga lang, pangit ang ugali.

Nailing ako. Mukha siyang anghel pero maldita. Kawawa naman ang lalakeng nakatakdang ipakasal sa kaniya. He will suffer a lot in their marriage.

Mamumuhay siyang dala-dala ang stress habang nagsasama sila.

I can see her point though. Bihira na lang ang nagkagustuhan kapag fixed marriage. And I admire my parents for that.

Siguro mahilig manood ang batang ito sa mga fairytale movies kaya naman naniniwala siya sa romance at love.

Kung siya kaya niyang sumuway sa isang kasunduan. Ako naman ay iba. Kaya naman wala sa bokabularyo ko ang umibig. All I want in life is to rule the business world.

Napatitig pa ako sa kaniya ng ilang sandali bago ko naisipang umalis na. Nangingiti na lang ako at nailing sa aking sarili.

She's just a spoiled brat kid.

Chapter 49

"Dude, siya iyong anak ng katulong ng kapitbahay niyo, 'di ba?" tanong ni Adrian habang kumakain kami dito sa school canteen.

"Oo nga no. Mukhang binu-bully ng grupo ng mga cheer leaders," saad naman ni Aki. Nag-angat ako ng mukha at binaling ko ang tingin sa direksyon na tinuturo nina Jetro.

Kumunot ang noo ko habang nakatingin sa babae na tinutukoy nila.

Tama sila. Siya nga iyong babae na madalas dumaan sa harapan ng gate

namin at tumatanaw sa amin ni Almira kapag nasa garden kami.

Tahimik lamang siya sa kinatatayuan niya habang pinipigilan na huwag mahulog ang nangingilid na luha sa kaniyang mga mata. Habang ang mga grupo ng cheer leaders at ilang babaeng estudyante naman ay pinalibutan siya at pinagtatawanan.

Hindi ko ugaling makialam na sa mga issues at business ng mga kapwa ko estudyante na wala naman akong kinalaman, lalo na kapag away ng mga babae.

Pero nakaramdam ako ng inis dahil alam ko kung ano ang dahilan kung bakit siya naging tampulan ng bully.

Nakaramdam ako ng awa sa kaniya. Hindi basehan ang estado sa buhay para lang pagtawanan siya. Hindi rin makatarungan na dahil lang isa siyang mahirap ay minamata siya at nilalait.

Bumuntong hininga ako at tumayo. Humakbang ako hanggang sa makalapit

ako sa kanila. Hinila ko ang babae ng marahan.

Napamaang ang ibang mga cheer leaders na nam-bu-bully sa kaniya dahil sa ginawa ko.

"Come on, Al, don't tell me you like that cheap, girl," angal ng mga cheer leaders.

Tamad ko silang tinignan upang ipakita na hindi ko nagustuhan ang kanilang ginagawa.

"Do you like her?" tanong nila ng may pandidiri sa kanilang boses.

I don't do relationships and I don't fell in love. Hindi ako nanliligaw, hindi din ako nagkakagusto sa mga babae. Maliban na lang siguro sa isang batang babae na hindi mawala-wala sa isip ko, kahit pa unang beses ko lang siyang nakita. She had an attitude problem but why can't I get her out on my system.

Marahan kong hinila ang babae at hindi na pinagtuunan pa ng pansin ang mga estudyanteng naghihinty ng sagot ko.

Binitawan ko siya ng makarating kami sa table na inookupa naming mga magkakaibigan.

"Hi. Anong pangalan mo?" bati ni Jetro sa kaniya ng makalapit kami sa kanila. Inalok sa kaniya ang bakanteng upuan, samantalang ako naman ay bumalik sa aking puwesto upang ituloy ang aking pagkain.

"H-Hello. I-I'm Pia," sagot ng babae sa nahihiyang boses. Ramdam kong panay ang pagsulyap niya sa akin na gaya ng ginagawa niya tuwing nasa labas kami ng mansyon.

Nakita ko ang nanunudyong ngisi ng mga kaibigan ko pero pinagsawalang bahala ko na lang.

PAGAKATAPOS ng klase kinahapunan ay nakita ko ulit ang babae. Nakatayo siya sa labas ng classroom namin at tila may hinihintay.

"Pustahan tayo, may gusto talaga siya kay Alwin ," saad ng mga kaibigan ko.

Mahina pa silang natawa na tila ba tinutuya ako.

Inilingan ko lang sila na gaya ng dati kong ginagawa sa tuwing ni-re-reto ako sa ibang mga girls.

Hindi na bago sa akin ang may mga babae na nagkakagusto sa akin at nagpapapansin.

Since I am engage, I don't have plans on having relationship or flings.

My focus is on my study and on my dream to be a successful and an effective CEO in the near future.

Hindi din ako pa-fall at paasa. I don't like hanging with girls, because the next thing I knew, they will be so clingy. It's a pain in the ass.

I don't want to give hope to girls and most especially to this poor girl. Lalo na at obvious naman sa mga kilos niya na may gusto siya sa akin.

Nang makita kami ni Pia ay agad siyang tumayo at tipid na ngumiti sa amin.

Lumapit din siya sa amin at binati ang mga kaibigan ko.

"Susunduin ko pa si Almira, mauna na ako," paalam ko sa mga kaibigan ko ng hindi tumitingin. Nagsimula na din akong humakbang ng marinig ko ang pagtawag niya sa akin.

"A-Alwin," utal niyang tawag sa akin. Tamad ko siyang nilingon at walang emosyong tinignan.

"P-Puwede bang sumabay na ako sa'yo?" tanong niya ng may tipid na ngiti sa labi.

Kinunutan ko siya ng noo.

"B-Baka puwedeng sumabay na lang sa'yo, pauwi," ulit niya.

"Susunduin ko pa ang kapatid ko sa school nila," sagot ko.

"Isabay mo na," singit naman ni Jetro na may ngisi sa mga labi. Tila nang-aasar.

Nagkibit-balikat ako sa kanila at naglakad na ulit. Si Pia naman ay sinundan ako.

Tahimik siyang naglakad sa likod ko

hanggang sa makarating kami sa aking sasakyan.

"PUWEDE bang lagi na akong sumabay sa iyo sa pagpasok?" tanong niya pagkatapos ng ilang minutong katahimikan. Tahimik akong nag-da-drive at hindi siya pinansin.

Ano ba ang motibo niya sa paglapit sa akin?

"Kapag lunch break puwede din ba akong sumabay sa inyo para hindi na nila ako i- bully?" tanong niya ulit gamit ang nakakaawa na boses. Nailing ako.

Plano niya bang makipag-close sa akin?

Hindi ko siya sinagot o tinapunan ng tingin. Hindi na din siya ulit nagsalita hanggang sa nakarating kami sa labas ng school ni Almira.

KITA ko ang pagguhit ng inis sa mukha ng kapatid ko ng makita si Pia na nakaupo sa passenger seat.

Nakabusangot siyang pumasok sa back seat. Kita ko sa rear mirror ang pag-irap niya sa akin.

"Hi," bati sa kaniya ni Pia, nilingon niya si Almira at binigyan ng tipid na ngiti.

Tumango lang si Almira na gaya ng ginagawa niya kapag hindi niya gusto ang isang tao.

"KUYA, bakit mo kinakaibigan iyong anak ng maid? Eww," wika ni Almira sa akin ng makarating kami ng bahay.

"Almira, stop eyeing a person just because of her status," sagot ko.

"Hindi ako matapobre kuya. Iba lang talaga ang pakiramdam ko sa kaniya. Don't make friends with her," she said with her authoritive tone.

"We're not friends, okay? Sumabay lang siya." Pinaningkitan niya ako ng mata kaya naman tinignan ko siya ng mariin.

"Are you a psyschic now?" tanong ko.

Inirapan niya ako saka siya tumingin sa akin ng mariin.

"Don't tell me, gusto mo siya?" akusa niya, ako naman ang napairap.

"Of course not, alam mo naman na hindi ako puwedeng magmahal, di ba?"

"You better keep your principles. Nakikinita ko na ang mangyayari kapag nakipag- relasyon ka sa kaniya."

That will never happen. Kung mangyayari man na magkaroon ako ng karelasyon bukod sa fiancee ko ay natitiyak kong hindi si Pia iyon.

Nailing ako at nangiti ng maalala na naman ang mala-anghel niyang mukha pero kabaliktaran sa ugali niya.

"Kita mo, kinikilig ka pa," inis na asal ni Almira.

Chapter 50

"Nagka-girlfriend ka na ba?" tanong ni Pia habang nag-da-drive ako pauwi galing school.

She already knew the answer to that question, but why still bother to ask me? Did she thought that I will change my mind? I exhaled and still choose to answer her.

Tamad ko siyang nilingon. All of a sudden she's asking some personal questions.

I don't want to be rude, but, I felt like she's making herself so comfortable being around me these past days, it seems like she's assuming that we were close friends.

And here she is asking some personal questions.

"I am already engage," sagot ko sa seryosong tono. Almost everyone knew it. Girls in the school knew it.

"Curious lang ako. Wala ka man lang bang nagustuhan na babae? Like, ano ang tipo mo?" tanong niya.

"May nagustuhan naman," tamad kong sagot.

"Talaga?" tanong niya sa kuryosong tono, bakas ng excitement.

"A girl I saw on a party," I answered.

"So, mayaman din? Mayaman ba ang tipo mo?" she tried to ask with an amusement but I still notice the bitternes in her tone.

Bumuntong hininga ulit ako. "Why did you ask?" tanong ko.

"I knew what are you trying to say. I don't date girls. At iisa lang ang babaeng nagustuhan ko pa lang."

"At ang susunod kong magustuhan ay ang fiancee ko at ang babaeng pakakasalan ko," I frankly told her to stop.

Mula noong tinulungan ko siya sa mga bully sa school ay lagi na siyang sumasabay sa akin. Hindi ako komportable pero hinayaan ko na lang siya dahil magiging tampulan lang siya ng pam-bu- bully kapag hindi siya nakadikit sa akin o sa amin ng mga kaibigan ko.

Tumahimik siya at alam kong naramdaman niya ang gusto kong ipahiwatig sa mga salitang binigkas ko.

"Paano kung hindi pala mag-work out ang marriage niyo dahil fix marriage lang naman ang magaganap," she ask.

"Not your problem anymore," sagot ko para tumigil na siya.

Hinatid ko lang siya sa labas ng village at umalis na ulit ako para magpunta sa isang shopping mall. Naghihintay na doon si Almira at kanina pa text ng text, tila nauubusan na naman ng pasensya.

"LET me guess, hinatid mo pa iyong friend mo, kuno," saad ni Almira sa naaasar na tono. Umiling lang ako at inakbayan na siya at nagsimulang maglakad.

"Kakain na ba muna tayo o mag-sa- shopping ka na?" tanong ko sa kaniya habang ginagala ang tingin ko.

Natigilan ako ng makita kong pumasok sa isang restaurant ang isang pamilyar na mukha.

She looks pretty with her braided hair. She was wearing a white vneck shirt paired with mini skirt and wedge.

Hmmm. Sa tingin ko kakain na muna kami ni Almira.

"Mag-shopping na muna," sagot ni Almira pero hindi ko siya pinakinggan. Marahan ko siyang hinila papasok sa restaurant na pinasukan ng babae kanina.

"Tinanong pa ako, siya din naman nasunod," maktol ni Almira ng nakapasok na kami sa restaurant.

Ginala ko ang paningin ko hanggang sa makita ng aking mga mata ang hinahanap ko.

Gano'n na lang ang disappointment na naramdaman ko ng makita ko siya.

Hindi siya nag-iisa. May kasama siyang lalake. Napakatamis ng ngiti niya sa mga labi, mukhang nandito siya para makipag- date. Napayamukos ako ng aking kamay.

Talagang ginagawa niya ang sinabi niya noon. She will date guys before she gets marry.

I felt betrayed. And why the hell am I feeling this? We are strangers for petes sakes.

"Sino 'yon?" tanong ni Almira na nakapagpabalik sa akin sa ulirat.

Umiling ako at pinulot ang menu card upang ilipat doon ang atensyon ko.

I feel so frustrated to myself.

Bakit ganito ang nararamdaman ko sa isang estranghero. And to think alam ko sa sarili ko na isa siyang brat.

You are already engage, Alwin, I reminded myself. I harshly exhaled.

Habang kumakain ay panaka-naka ang ginagawa kong pagsulyap sa kaniya.

Nakita ko silang nagtatawanan ng ka-date niya.

Hindi man lang siya namili ng i-de-date niya. Hindi mukhang mapagkakatiwalaan ang lalake na kasama niya.

Her standards on boys are too low.

She had a bad taste of boys, really, really, bad.

"Kilala mo ba siya?" tanong ni Almira na agad kong inilingan.

"C'mon, kuya, you like that girl?" tanong niya ulit. Agad ko siyang sinamaan ng tingin dahil medyo napalakas ang boses niya.

Tinikom niya ang bibig niya, pero may ngisi siya sa labi na tila ba inaasar pa ako.

"I guess, hindi ito ang unang beses na nakita mo siya," wika niya ulit pero hindi ko siya sinagot. Bumuntong hininga lang ako.

"Hmmm, mukhang hindi matutuloy ang engagement mo," aniya saka ako salitang tinignan at ang gawi ng babae.

"She's not my type. Ang bata pa niya, kasing edad mo lang yata siya pero date na ang inaatupag," wika ko.

Nainis ako lalo ng makita ko na sinubuan siya ng lalakeng ka-date niya. Narinig ko ang mahinang pagtawa ni Almira.

"Kuwento mo sa pagong," pang-aasar niya sa akin. Pinulot niya ang celphone niya at tumayo.

"Restroom lang ako," paalam niya. Tinuon ko naman ang atensyon ko sa celphone ko upang hindi na ma-tempt na lingunin ang gawi ni Pau. Ang batang playgirl. Napailing ako.

Pagbalik ni Almira sa table namin ay binigyan niya ako ng malaking ngiti. Nilapag niya sa tapat ko ang kaniyang celphone. Kumunot naman ang noo ko ng makita ko ng mabuti ang nasa screen ng kaniyang celphone.

"Tsss. I am not interested," walang gana kong sagot.

"Kunwari ka pa," saad ni Almira at mabilis binawi ang celphone niya na nakalapag sa harap ko. Pinulot din niya ang celphone ko.

"Done," aniya pagkatapos ng ilang minuto. Binalik niya sa akin ang celphone ko at nakita ko na ginawa niyang wallpaper ang kuha niyang picture ni Pau.

Hindi ko alam kung bakit hindi ko nagawang palitan o tanggalin ang picture niya sa phone at wallpaper ko.

Did I really like her that much? I can't let myself fall for her.

We can't be together either.

The fact that she is engage and so do I.

Chapter 51

"Is she your fiancee?" tanong ni Pia habang nakaturo sa celphone ko na nakapatong sa table na gamit ko dito sa library.

Hanggang ngayon ay hindi ko pa din tinatanggal o pinapalitan ang picture ni Pau na wallpaper ng celphone ko.

Umiling lang ako sa kaniya bilang sagot. "Your girlfriend?" tanong niya ulit.

Umiling lang ulit ako sa kaniya.

"The one you -- l-like?" alanganin niyang tanong.

Bumuntong hininga ako at alam kong naintindihan na niya ang reaksyon kong iyon. Natigilan siya at ilang sandaling natahimik.

"Are you--Are you i-in, inlove?" dagdag niyang tanong.

Alam kong sa pagsama-sama niya sa akin ay umaasa siyang magugustuhan ko siya. But, I would never ever change my mind.

"Hmmm," tanging sagot ko.

"So, did you change your mind? H-Hindi ka na magpapakasal sa fiancee mo?"

"I didn't change my mind," sagot ko. Natigilan siya at tila iniisip ang sagot ko.

"I thought, you like her, you love her?"

Bumuntong hininga ako. I am getting impatient with her questions.

"What if you will have a chance with her?"

Sincere ba talaga siya sa sinasabi niya o inaalam niya kung ano ang puwedeng makapagpabago sa isip ko?

"That doesn't matter. I am a Montenegro. We are a man of our words."

"Mas matimbang ba sa'yo ang responsibilidad kaysa sa damdamin mo?" tanong niya.

Hindi ko talaga maintindihan kung bakit ganito siya umaakto lalo na kapag patungkol sa personal kong buhay.

Eh ano naman kung hindi ko pakasalan ang mahal ko?

"What can change your mind?" tanong niya na nagpaseryoso sa akin.

"Are you into something?" tanong ko at tinignan siya ng seryoso. Napailing-iling si Pia.

Naging normal na lang at nakasanayan ko na ang presensya ni Pia kapag narito kami sa school.

Napagkakamalhan na din kaming magkarelasyon ng ibang mga estudyante na hindi ko na inabalang

Hindi ko ugaling sagutin ang mga tanong ng iba. I don't need to explain everything, I am not a celebrity. Ako lang ang nakakakilala sa sarili ko.

Ginagawan ko lang ng pabor si Pia para hindi na siya maging tampulan ng bully.

Konsensya ko na lang kung hahayaan kong may nananakit sa kaniya. Hindi okay sa akin na inaapakan ang isang tao lalo na kung mahirap lang ito.

Akala ko ayos lang na nakadikit lang din si Pia sa akin. Hanggang sa isang araw na natagpuan ko ang aking sarili na naiipit sa responsibilidad ko bilang isang Montenegro at sa responsibilidad ko sa kaniya.

"WHAT should I do, papa?" tanong ko kay lolo sa nanlulumong tono.

Bumuntong hininga siya at nailing.

"Kung ano ang sa tingin mo ay tama, iyon ang gawin mo," sagot niya sa seryosong tono habang mariin na nakatingin sa akin.

"But, if that decision won't make you happy and will only make you miserable for the rest of your life. Better think it through," payo niya.

Hindi ko masyadong naisip ang katagang binitawan niya. Dahil ang nasa isip ko lang ay ang pag-atras sa engagement namin ng babaeng ipapakasal sa akin.

Aatras ako sa kasunduan dahil sa responsibilad. Responsibilidad ko kay Pia.

Tanggap ko naman na na hindi ang mahal ko ang makakasama ko sa habang buhay pero hindi ko inakala na si Pia iyon.

Pero hindi naman kaya ng konsensya ko na pabayaan na lang siya. Naaawa ako sa kaniya lalo na at dumadanas siya sa deppression.

"ARE you sure about that, dude?"

"Know what, mukhang nakasama pa na hinayaan natin na lumapit si Pia."

Bumuntong hininga lang ako. Naalala ko na naman ang labis na pag-iyak at ang paghihisterikal niya.

"Hindi mo naman kasalanan 'yon, bro," alo sa akin ni Aki. Hindi ako umimik. Tahimik lang ako nag-inom.

"Ang bigat ng atmosphere. You know what, let's get us some women tonight," saad ni Jetro. Yeah, right. Maybe that's what I need. Women.

Malapad ang ngiti sa labi ni Pia habang inaalala ang nangyari. Gusto niyang mag- celebrate dahil pagkatapos ng ilang taon na pagdikit-dikit kay Alwin ay unti-unti ng nagbunga ang lahat. Ang lalakeng pinakaaasam niya at ang lalakeng puwedeng magbigay sa kaniya ng karangyaan.

Sawa na siyang maging fuck buddy ng mga mayayaman na lalake. Mga lalakeng pansamantalang nagpapawi sa init ng kaniyang katawan na madalas niyang maramdaman.

Nagkakapera siya doon, pero hindi naman sapat. She wants more than that. She wants her man -- the man he desire.

At heto nga, nasimulan na niya. Pasasaan ba't doon din ang patutunguhan ng lahat.

Nailing-iling siya at tila baliw na kinakausap ang sarili.

Sabi ko na nga ba, Alwin, matimbang sa'yo ang responsibilidad, natatawa niyang bulong habang tinitignan ang sarili sa salamin.

May mga gasgas siya sa kaniyang pisngi na hindi pa gaanong natutuyo, kung puwede nga lang huwag munang matuyo dahil nagagamit niya ito para kaawanan siya ni Alwin.

Hindi siya maaring ikasal sa fiancee niya. At mas lalong hindi siya makakasal sa babaeng mahal niya.

Naalala pa niya kung paano niya gasgasan ang mukha niya bago siya umuwi ng umagang iyon.

Tiniis niya ang sakit na ginawa niya sa sarili upang magmukhang totoo ang naisip niyang plano.

The plan went so well. Paniwalang- paniwala si Alwin sa akting niya.

Sisiguraduhin niyang meron na siyang panghahawakan kay Alwin. Nakita niya ang guilt at awa sa mukha ni Alwin.

"Oh my God! Alwin, I was so scared, I thought I would die," iyak niya habang yakap niya ang binata ng mahigpit.

Humagulgol pa siya ng malakas at ang mga masunurin niyang luha ay saganang umagos sa kaniyang pisngi.

"Where were you? I though you'd come and save me," wika niya. Pero sa loob loob niya ay natatawa na siya.

"I texted you, I called you," dagdag pa niya para mas lalong ma-guilty ang binata.

Paano nga naman masasagot ng binata ang tawag niya kuno eh nasa kaniya ang celphone nito na sinadya niyang kunin

para talagang hindi nito masagot ang tawag niya.

Inaalo siya ni Alwin habang hinahaplos ang kaniyang likuran. Finally, nahahawakan na din kita, aniya sa isipan.

"Who did this to you?" tanong ni Alwin.

Umiling siya, hindi niya puwedeng sabihin. Wala siyang puwede maituro dahil hindi naman totoo. She acted like she was so scared to remember that terrible night of her life.

Terrible nga ba? No. She enjoyed that night. She was sex addicted. She didn't feel violated at all. It was a night full of pleasure.

"They abused me," saad niya sa garalgal na boses na kasama sa magandang pag- arte niya.

"Wala ng magmamahal sa akin, Alwin."

"Don't say that," sagot ni Alwin. Napangiti siya sa loob-loob niya. Mukhang gumagana na ang pagiging maawain ni Alwin.

"I am not a virgin anymore." Matagal ka ng hindi virgin, kontra ng isip niya na muntik pa niyang ika-irap.

"Hindi basehan ang pagiging isang birhen ng isang babae," sagot ng binata. His voice was so sincere.

Maingat na hinaplos ng binata ang pisngi niya.

"Ikaw lang ang tanging lalake na makakatanggap sa akin."

Nakita niyang natigilan si Alwin sa sinabi niya.

"Don't leave me, please, I am so scared," aniya sa nagpapaawang boses. Tumango ang binata. Gusto niyang lumundag sa tuwa.

"Akala ko papatayin nila ako," aniya.

"I won't," wala sa sariling sagot sa kaniya ng binata.

Ang alam lang niya ngayon ay binabagabag siya ng konsensya niya. Kung bakit ba kasi iniwan niya ito kagabi

sa bar. Hindi man lang niya naisip na baka mapahamak ang babae.

Pero hindi naman siya ang kasama nito kagabi. May mga kasama din itong mga babae. Bakit pinabayaan lang ng mga ito si Pia na mapahamak. Where were they?

"I called you how many times. You are the one I have in mind who could save me."

Those words. It struck him.

Napapikit siya. Hindi kaya ng konsensya niya.

Chapter 52

"Your grandpa is right, don't make a decision without thinking it thorough." Bumuntong hininga ako dahil wala naman akong maapuhap na sagot sa sinasabi nila.

"Hindi mo pa nakikilala kung sino ang babaeng nakatakdang ipakasal sa'yo, malay mo magustuhan mo pala siya."

"Pia is not your responsibility. I don't know if my instinct is right, but, I think your sister is right. She doesn't look trustworthy."

Umiling lang ako. Nandito kami ngayon sa condo ni Aki, dito na kami dumiretso after school. Tinakasan namin si Pia. I need to breathe.

She's getting into my nerves. Daig pa niya ang girlfriend sa inaasta niya. Halos lahat ng kilos ko pinapakialaman na niya.

Am I really going to spend my whole life with her?

Sumasakit na din ang ulo ko sa panay pag-iyak niya sa tuwing hindi napagbibigyan ang gusto niya.

She told me she's undergoing some treatment due from her trauma years back because of what happened that night--- when I left her alone in the bar.

I really feel guilty about it. Wala pa naman akong pinapangako sa kaniya. But these past years, I always make sure that I have given all she needed.

Sabi nila na best therapy daw ng mga babae ang pag-shopping kaya naman madalas ko siyang dinadala sa mall at hinahayaan siyang mamili.

"LET'S call off the engagement, mom," wika ko kay mommy pagkagaling ko ng opisina. Nag-aaral pa lang ako pero binigyan na nila ako ng posisyon sa kompanya. Nang sa gayon ay mas maging epektibo akong CEO sa oras na mag-take over na ako.

Tumigil si mommy sa kaniyang ginagawa at tinignan ako ng seryoso.

"Why?" matapang niyang tanong na tila alam ko na ang susunod niyang sasabihin.

"Because of that maid!" tumaas ang boses niya at halos umusok na ang ilong dahil sa galit. Bumuntong hininga ako. I don't want my mom to get mad but I want her to know my decision as early as now.

"Mom! Don't be harsh," saad ko sa kaniya.

"Do you like her? I thought, you will keep your words?" tanong niya at hindi makapaniwala akong tinignan. I thought I could keep my words about the engagement also.

"Matatanggap ko pa sana kung ibang babae, Alwin. Ang daming mga maaayos na babae na anak ng mga kasosyo natin. Pero sa isang hamak na kagaya pa ni Pia, talaga? Wala akong problema sa mahihirap. I love our maids and our employees, but that Pia. Even though she is poor. I can't see some decency on her."

"You don't understand mom-"

"Don't decide yet. The Guttierez heiress is the best woman for you." Pero umaasa si Pia sa akin. Naguguluhan na din ako.

Siguro kung may makakapagpabago man ng isip ko ay kung magmamahal ako.

Gusto kong matawa sa kaisipang iyon.

Hindi ako naniniwala sa pagmamahal. Sa kaisipang iyon ay biglang pumasok sa isip ko ang isang tao. Nailing ako.

"Papuntahin mo si Pia dito, gusto ko siyang kausapin," utos niya sa akin saka kinumpas ang kaniyang kamay. Tila naiirita siya sa presensya ko at gusto na akong paalisin sa paningin niya.

Nagpunta ako ng kusina at sinabihan ang maid na dalhan ng tubig sa sala si mommy. Nagtipa na din ako ng mensahe para kay Pia para sabihing pumunta siya dito sa bahay.

"HINDI na ako magpapaligoy-ligoy pa. I don't like you," bulalas ni mommy sa harap ni Pia. Maluha-luha agad ang mukha ni Pia sa salitang binato sa kaniya ni mommy.

"I don't like you for my son. Hindi ko alam kung ano'ng mahika ang ginawa mo at napapasunod mo ang anak ko. Pero, sisiguraduhin ko-- hangga't nabubuhay ako, hinding-hindi ako papayag na madikit ang apelyido namin sa pangalan mo," banta ni mommy. Hindi ko na siya nagawang sawayin pa sa masyadong masakit na salita na binitawan niya kay Pia

dahil matalas na tingin na pinukol niya sa akin.

Huminga ng malalim si mommy bago ulit nagsalita.

"After graduation, you can go to the country you prefer. You can choose one. I can help you make a life there. I will help you find a job and a house," nagulat ako sa sinabi ni mommy.

Nagningning ang mga mata ni Pia. Nakaramdam ako ng kalagalakan sa reaksyon niya. Malalayo na siya sa akin at baka makatulong din ang ibang environment para sa kaniyang therapy.

Pero maya-maya pa ay nilingon niya ako. Tinitigan niya ako ng ilang minuto saka nag-iba ang mukha. Inilingan niya si mommy.

"Hindi ko po kayang mawalay kay Alwin." Laglag ang panga ni mommy pero agad ding pinalitan ng galit na ekspresyon.

Nakita ko ang pagkuyom ng kamay ni mommy tila nagtitimpi ng galit.

"You can be great in other country. If you're expecting a position in our company. Alwin can't give it to you."

Tinaasan niya ng kilay si Pia.

"I will think about it po," sagot ni Pia at bahagyang nagyuko.

"What is this all about? May meeting pala hindi man ang ako nasabihan." Naglakad si Almira hanggang sa makaupo sa sofa na katabi ni mommy. Inirapan niya si Pia.

"Wala naman, anak," sagot ni mommy.

Tila may pagdududa kaming tinignan ni Almira. Tinaasan niya ako ng kilay pero umiling lang ako sa kaniya. Kung malalaman niya ang offer ni mommy kay Pia, malamang na sasabog na naman siya sa galit.

I know, this is mom's way of helping me out with my problem with Pia.

Palakad-lakad si Pia habang madaming bumabagabag sa isip niya. Paano kung pag-alis pala niya ng bansa na gaya ng

gusto ng mommy ni Alwin ay doon naman siya ipakasal sa fiancee niya?

Hindi maari. Ginugulo niya ang kaniyang ulo na tila ba napakabigat ng problema niya sa mundo.

Ilang taon na wala siyang naririnig mula kay Alwin patungkol sa pagpapakasal sa kaniyang fiancee. Nang dahil doon ay napanatag siya.

Buong akala niya ay wala na siyang magiging problema dahil bukod sa pakiramdam niya ay girlfriend na siya ni Alwin. Pero, mukhang nagkamali siya.

Kaya naman kailangan niya ng assurance. Hindi ng salita o pangako ni Alwin.

Kailangang may panghawakan siya sa binata. Kailangang may mangyari sa kanila.

Ni hindi man lang nagkakamali na halikan siya ng binata kahit minsan. Pero ngayon kailangang higit pa sa halik ang mangyari sa kanila.

Sisiguraduhin niyang magbubunga din iyon ng isang Montenegro.

Kapag nangyari iyon ay wala ng magagawa ultimo ang mommy ni Alwin kundi ang ipakasal silang dalawa.

Tama!

Chapter 53

Natigilan ako ng muli kong makita si Pau. And as usual, she's on a date again.

Napatingin din si Pia sa banda ng nakaukulan ng pansin ko. Alam kong natigilan siya. She must have recognize, Pau.

"I-Is that the girl you like?" tanong niya pero hindi ko pinansin. Humakbang na ako para pumunta sa table pero hinila niya ang braso ko.

"S-Sa i-ibang restaurant na lang tayo," aya niya at nauna na siyang lumabas.

Hindi ko alam kung nagseselos ba siya kay Pau, pero sa nakikita ko sa kinikilos niya ay natataranta siya.

Wala akong nagawa kundi sundan siya sa labas. Nakailang-lingon pa ako kay Pau bago ako tuluyang nakalabas. Masayang- masaya siya sa kausap niya.

The guy look like my age. Mukha siyang womanizer and he's too matured for her. Baka pagsamantalahan lang siya.

Umaakto siyang ignoranteng playgirl, mapapahamak siya sa ginagawa niya. Umiling-iling ako.

Nasundan pa ulit ang ganoong ganap. Nakita ko na naman si Pau at may kasama na naman siyang lalake. Damn! Girl! Para kang mauubusan ng lalake.

"Is that the girl you love? Mukhang wild," ani Pia. Kumunot ang noo ko sa kaniya dahil sa salitang ginamit niya upang ilarawan si Pauline.

"The guy she's with." Nginuso niya ang kasama ni Pau.

"He's a womanizer. He was known as a monster in bed," she said like she was so sure about the info she had said.

"Mukhang ang dami mong alam," wika ko sa kaniya. Bumuntong hininga ako at nilingon siya.

"Ha? Na-Narinig ko lang sa mga kakilala ko galing kabilang university. Galing daw ng US, kaya alam mo na."

"Pinipilahan 'yan ng mga kababaihan para matikman lang. Kaya malamang nagustuhan din siya ng babaeng gus-"

Sinamaan ko siya ng tingin kaya naman tumigil na siya sa mga salitang idudugtong pa niya sa sasabihin niya. Nawalan ako ng gana dahil sa nalaman ko kaya naman umuwi na ako pagkatapos naming kumain sa ibang restaurant ni Pia.

Iniwan ko na siya sa mall dahil hindi ko matiis ang pag-iinarte niya.

Pabagsak kong nilapag ang katawan ko sa sofa sabay hampas ng celphone ko.

Bakit kahit nakakaramdam ako ng inis kay Pau ay hindi pa din siya mawala sa aking sistema?

She's just a kid for petes sakes!

I can have and taste every woman I want. Mas madami pang mas hamak na maganda sa kaniya.

"Mukhang problemado ka." Dinig ko ang boses ni mommy. Bumuntong hininga ako pero mabilis siyang nagreact kaya naman bahagya ko siyang tinapunan ng tingin.

"Kung tungkol lang sa babaeng hindi ko gustong marinig. You better not tell me," aniya. Natawa ako sa sinabi niya.

You wouldn't believe me if I will tell you, mom.

Naramdaman ko ang pagtabi niya sa akin at pagpulot niya sa celphone upang hindi niya maupuan.

"Hindi ko maalalang sinabi ko sa'yo na si Pauline ang fiancee mo." Dinig kong wika ni mommy na mababakasan ng pagkamangha.

Mabilis akong umayos ng upo at tinignan si mommy. Hawak niya ang celphone ko at alam kong nakatingin siya sa picture ni Pau na nagsilbing wallpaper ko.

Kumunot ang noo ko pero gayon na lang ang panlalaki ng mata ko ng rumehistro sa isip ko ang sinabi niya.

"Are you sure, mom, it's really her?" tanong ko ng may bakas ng kaligayahan at excitement.

Nginitian ako ni mommy at marahang tumango at tumango ng maraming beses. Mababakas ang labis na kagalakan sa kaniyang mukha.

Niyakap niya ako kaya naman mahina akong natawa sa kaniya.

"I am glad, son, that you like her," aniya. Napaisip naman ako. If she was my fiancee, then, I have all the rights to meddle with all of her affairs. I should stop her from dating guys.

Pero naalala ko na naman ang sinabi niya noon sa party na hindi mawala-wala sa isip ko.

She will leave me after months of our marriage.

May karapatan ako sa kaniya dahil ako ang fiancee niya.

And I should be her first everything.

Halo-halo ang nararamdaman ko dahil sa nalaman ko.

"Convince Pia to take my offer," ani mommy. "Makakasira siya sa kompanya anak kapag nanatili siyang nakadikit sa'yo."

Sumunod na araw ay nakita ko na naman si Pau. He's with the guy she's with the last time I saw her.

At ang nakapagpakulo ng dugo ko ay sa hotel ang tungo nila.

Gusto ko siyang hablutin mula sa lalake pero hindi ko nagawa. Natuod ako. Naisip ko din na baka magulat siya at hindi pa niya ako nakilala.

Okay, let's get even. Manlalake ka hanggang gusto mo and I'll bed every woman I wanted too. Kapag nakilala mo ako sisiguraduhin kong paparusahan muna kita.

Naglasing ako kinagabihan dahil sa inis na nararamdaman ko sa kaniya. Hindi ko na alam kung paano ako nakauwi.

"Good morning." Naalimpungatan ako sa boses na narinig ko. Ano'ng ginagawa ni Pia dito sa kuwarto ko. Talagang nakapasok siya na walang humarang sa kaniya?

"Nag-order na ako ng food natin," dagdag niya kaya naman doon na ako tuluyang napabalikwas. Lalo na at naramdaman ko na hubo't-hubad ako sa ilalim ng quilt.

Nakita ko si Pia na may malaking ngiti habang inaayos ang mga pagkain.

"What are you doing here? Where are we?" sunod-sunod kong tanong.

"Relax, nasa hotel tayo, lasing na lasing ka kagabi at sinabi mo na mag-hotel na lang

tayo," aniya. Wala akong maalala na kasama ko siya sa bar kagabi.

Nakayamukos ako ng kamay ko. Wala din akong maalala.

Did we do it? Did I do it with her?

Pero wala akong maramdaman sa sarili ko. Dapat maramdaman ko 'yon kahit gaano pa ako kalasing.

"We made love the whole night, wala ka bang maalala?" inosente niyang sinabi.

Bumuntong hininga ako. Kung ibang babae ayos lang sa akin. Pero si Pia? Mas lalo siyang magdedemand sa akin dahil dito.

"Forget what happened. I was drunk," saad ko sa kaniya. Nalungkot ang mukha niya at marahang umiling.

"That was the best night of my life, Al, you know how much I love you so much. My life is yours, my heart, my body."

"No, it was a big mistake, Pia," sagot ko. Isa-isa kong pinulot ang mga damit ko na nagkalat at sinuot.

"Kumain na muna tayo," aya niya sa akin pero hindi ko siya pinakinggan.

Hindi puwedeng mag-iba ang trato ko sa kaniya dahil sa nangyari. Mas lalo lang siyang aasa.

A/N: Plano ko na siyang tapusin ngayon pero sumasakit pa din ang ulo ko. ?

Chapter 54

Bago ako magtapos ng kolehiyo ay namatay si lolo. Naaalala ko pa ang mga eksaktong salita na sinabi niya noong nabubuhay pa siya.

"If the mind fails to think wise and can't come up with a good decision. Try to hear your heart also. It'll help. Believe me, the heart knows what we desire. When you do, everything becomes lighter."

"Huwag basta-basta magdedesisyon. Kilalanin mo muna ang babaeng

nakatakda mong pakasalan. Their family were-

"Great and powerful?" putol ko sa sasabihin niya. Kaya nila ako pinagkasundo sa kasal para maging matagumpay ang kompanya kapag madikit sa pamilya ng mga Guttierez.

"No." Inilingan niya ako.

"Ang pamilya nila ay kilala din dahil sa pagiging mabubuti nilang tao. I am sure, they have raise their heiress to be a good woman. She will be a good wife, and success will be pour upon you both."

"You will be happy with her." Sana nga lolo. Masasabi mo kaya ang bagay na 'yan kung nakikita mo ang babaeng pinupuri mo na laging may ka-date.

Matapos ang graduation ay napapayag ko din si Pia na magpunta ng abroad kahit labag sa loob niya.

"Susunod ka, 'di ba?" tanong niya sa akin. Hindi ko na siya hinatid sa airport, pinahatid namin siya ni mommy sa driver.

Galit pa din ako sa kaniya. Ang padalos- dalos na desisyon niya ay naglagay sa alanganin kay lolo hanggang sa kinamatayan na niya.

Mula noon ay hindi ko na gaano kinakausap si Pia. Pero hindi ko pa din naman siya pinabayaan. Inuutusan ko ang katulong na dalhan siya ng pagkain at iba pa niyang kailangan.

"I'm sorry. Sana mapatawad mo ako sa nangyari, desperada na ako. Ayaw ko lang naman mawalan ng ama ang anak natin," aniya habang maluha-luha. Tamad ko siyang tinignan saka ko sinenyasan ang driver na paandarin na ang sasakyan at umalis na sila.

Ilang taon pa ang lumipas at tinutok ko ang sarili ko sa pagpapalago sa kompanya.

Kailangan kong magtrabaho ng maayos sa aming kompanya. Gusto ko itong iangat.

Ayaw kong pipichugi lang kaming kompanya kompara sa kompanya nina Pauline.

Isang beses ko lang nadalaw si Pia sa Europe dahil kailangan niya ako. Pero mula noon hindi ko na ulit siya binisita. Sinabi ko na abalahin din niya ang sarili niya.

I don't have time to hear all of her dramas through phone.

Hanggang sa dumating ang araw na inaasahan ko. Pinakilala kami ni Pauline sa isa't-isa.

Hindi ko alam kung pagkamangha ba ang nakikita ko sa mga mata niya habang nakatingin sa akin.

She grew up gracefully. I tsked that thought. She grew up a playgirl. Kontra ng isip ko.

Naalala ko pa din na sa tuwing nakikita ko siya sa mga mamahaling restaurant na pinupuntahan ko ay lagi ko siyang nakikitang may ka-date.

Paparusahan kita. At paghihirapan mo akong makuha, Pauline. Isip-isip ko.

Sinusundo ko siya sa school niya para bakuran siya sa kaniyang mga manliligaw. Pero buong akala niya ay inutusan ako ni mommy upang gawin 'yon.

Hindi ko iyon tinama. Hinayaan kong isipin niya na napipilitan lang ako sa kaniya.

Hindi ko siya pinapakitunguhan ng maayos marahil dala na din ng pride. Mas mayaman sila kaysa sa amin at mas mayabong ang kanilang negosyo. Ayaw kong isipin niya na nabibili ako.

Hindi ako nabibili. Siguro kung hindi siya ang naging fiancee ko, masasabi kong magpapakasal ako para sa kompanya.

Pero siya si Pau. Papakasalan ko siya, hindi dahil gusto kong makuha ang kompanya nila. Papakasalan ko siya para maging pagmamay-ari ko siya.

Kita ko kung gaano siya kaagresibo. Na para bang sa sandaling panahon ay gustong-gusto na niya talaga ako.

Hindi ko pa din nakakalimutan ang sinabi niya noon. Kinakatakot ko 'yon.

Hanggang sa isang umaga na nagising ako na katabi ko siya sa aking kama, pareho kaming nakahubad.

I feel the urge to kiss her and touch her. Pero pinigilan ko ang aking sarili. Hindi pa tamang oras para gawin ko iyon. Hindi ako magpapadala sa taglay niyang ganda.

Dapat mas baliw siya sa akin.

Hindi ako ganoon kalasing kaya natitiyak kong walang nangyari sa amin.

Natawa ako habang pinagmamasdan ko siya. May pagkadesperada ka din pala.

Kung totoo man 'yang pinapakita mo sa akin. Dapat mas mabaliw ka pa sa akin. Nang sa gano'n, hindi mo ako maiisipang iwanan.

I will marry you today. Pero hindi ko pa din ibibigay ang pinakaaasam mo.

Paghihirapan mo ako.

Hinalikan ko siya bago ako bumangon dahil narinig ko ang pagtunog ng doorbell.

Kung hindi ang mga kaibigan ko, natitiyak kong si mommy ang nasa labas ng unit ko.

Hindi nga ako nagkamali. Si mommy nga. Seryoso akong nakinig sa sermon niya.

Pero sigurado ako. Kasama siya ni Pauline sa pagplano ng lahat ng ito.

Kaya naman nagulat siya ng sinabi ko na pakakasalan ko si Pauline ora-mismo.

Dinala ko siya sa hinanda kong bahay ilang taon na ang nakakaraan. Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isip ko at sa kuwarto sa labas ng bahay ko siya pinatulog.

I even treated her as a maid. Nawalan ako ng gana ng makita ko ang mga galos niya na dulot ng ginawa niyang paghahanda ng pagkain ko. Gusto kong halikan ang mga paltos niya sa kamay pero pinigilan ko.

Hindi ako puwedeng bumigay agad. Kapag ginawa ko iyon, ako ang paglalaruan niya.

Sinadya kong ilagay ang picture ni Pia sa nightstand upang inisin siya. Gusto kong makita ang magiging reaksyon niya. Kung magseselos ba siya o masasaktan?

Gusto kong maramdaman niya ang naramdaman ko noon habang nakatanaw ako sa kaniya kasama ang mga ka-date niya.

Pero unti-unti niya akong natatalo.

Naguguluhan na din ako sa sarili ko. Bakit ko siya sinasaktan? Bakit ko siya pinapaiyak?

Dumagdag pa ang araw-araw na pangungulit ni Pia sa akin sa telepono. Ang pag-iyak niya at pagmamakaawa.

"AKALA ko pupuntahan mo ako dito? Sinungaling ka!" sigaw ni Pia mula sa kabilang linya.

"Tigilan mo ako, Pia, pinakisamahan kita ng maayos pero ginago mo lang ako!" sigaw ko dahil napupuno na ako sa kaniya. Malaking pagkamamali talaga na pinalapit ko siya sa akin.

"Really?" matapang niyang tanong. Akala ko susumbatan na naman niya ako na gaya ng ginagawa niya lagi pero hindi niya

ginawa. Sa halip ay humagulgol siya sa kabilang linya.

Pinatayan ko siya ng tawag. Sunod-sunod ang mga pagbabanta niya sa akin sa text at dinamay pa niya si Pauline.

"Iiwan ka din niya. Nagmamahalan sila ng lalake na nakita natin noon na ka-date niya!" 'Yan ang lagi kong natatanggap na mensahe sa kaniya. Nakaramdam ako ng insecurity at takot. Iiwan ba ako ni Pau dahil sa lalakeng 'yon? Nagpapanggap lang ba siya na gusto niya ako?

Nagpunta ako sa club pagkagaling ko ng ospital. Kasalanan ko ang lahat ng nangyari. Gulong-gulo ang isip ko.

Natigil ako sa pag-iinom ng makakita ako ng pamilyar na mukha. Siya ang madalas na ka-date noon ni Pau. Nilapitan ko siya. Gusto kong ipamukha sa kaniya na ang babaeng pinagpapantasyahan niya ay pagmamay-ari ko na.

Kumunot ang noo niya na tila ba inaalala niya ako ng makarating ako sa harap niya.

"Alwin Montenegro," aniya at tumango. Tumango ako at nakipagtitigan sa kaniya.

"Tigilan mo si Pauline," wika ko. Nakita ko siya na kumunot ulit ang noo pagkatapos ay tumawa.

"At bakit?" tanong niya habang nakangisi.

"Dahil akin siya. Asawa ko na siya," asik ko. Tumawa siya at tumango-tango.

"That brat," aniya at ngumiti. "Alagaan mo ang pinsan ko, Al," aniya at sumeryoso. "Ayaw kong dumating ang araw na paiiyakin mo lang siya."

Natigilan ako sa sinabi niya.

"Pinsan?" Tumango siya sa akin at ngumiti.

May mga pamilyar na mukha pa ng lalake na lumapit sa parte namin. At napag- alaman kong mga pinsan din niya. Sila ang mga nakita ko noon na ka-date din niya.

Illegitimate child daw sila kaya naman lihim ang pagkatao nila sa ibang mga tao.

Sikreto ang pagkatao nila na pilit nililihim sa ibang mga tao.

MABILIS ang patakbo ko ng sasakyan para lang makarating sa bahay. Gusto kong bumawi sa asawa ko pagkatapos ng lahat ng nalaman ko.

Pero mukhang huli na ang lahat. Malamig ang pakikutungo niya sa akin na tila ba sa buong maghapong iyon ay kinalimutan na niya ang damdamin niya para sa akin.

Pinagtabuyan pa ako na sundan si Pia. Alam kong sa puntong 'yon na sagad na ang sakit na pinadanas ko sa kaniya. I hurt the woman I love.

Nagising ako sa ospital at laking pasalamat ko ng malaman ko na ang asawa ko ang nag-alaga sa akin. Hindi niya ako iniwan at natitiyak kong mahal pa din niya ako.

Unti-untiin kong ayusin ang relasyon namin. Sisiguraduhin kong magiging masaya siya sa piling ko at hindi niya ako iiwan.

Pero mukhang kulang pa din ang ginawa ko para iparamdam kung gaano siya kahalaga sa akin. Iniwan niya ako.

Nakita ko sa mga mata niya kung gaano siya nasasaktan habang nasa isang press con.

Sinundan ko sila hanggang Clark pero nasa loob na sila noon ng eroplano.

Hinarangan ako ng mga guwardiya at ng mga bodyguards.

Gusto kong baliin ang leeg ni Pia dahil sa ginawa niya.

Gusto ko lang protektahan si Pauline. Gusto kong mabuo ang tiwala niya sa akin. Paano mangyayari iyon kung panay ang pagbabanta ni Pia?

Kung hindi ko siguro siya sinundo noon sa airport, wala sigurong lalabas na issue na magiging sanhi ng lahat ng mga nangyari.

Gusto kong ibuhos lahat ng galit ko sa kaniya pero nalaman namin sa inupahang private investigator ni Jetro na buntis si Pia.

"I swear! Kapag hindi mo pa din ako tantanan, pagsisisihan mo na nakilala mo pa ako," banta ko sa kaniya.

Chapter 55

Since my wife left me, everything becomes worst. Wala na akong ganang mabuhay.

Umiinom ako ng sleeping pills para lang makatulog.

Nakakatakot mag-isa. Labis akong nangungulila sa kaniya.

My life becomes miserable.

Alam kong ginagamit ng pamilya nila ang kanilang mga koneksyon para hindi ko siya mahanap. She left without traces.

Nawawalan na ako ng pag-asa. Pinanghihinaan na ako ng loob. I keep on praying and hoping that one day she will come back for me.

Babalik siya. Babalikan niya ako dahil mahal niya ako.

AKALA ko noon hindi ako magiging masaya dahil makakasama ko habang

buhay ang babaeng hindi ko naman mahal. Pero nagkamali ako.

I am more than happy and grateful to my grandparents for choosing the right one for me.

Alam ko, at sisiguraduhin ko na kami pa rin ni Pauline hanggang dulo. Hindi ako pipirma sa annulment. Sisiguraduhin kong walang puwedeng magmay-ari sa kaniya kundi ako lang.

Sisiguraduhin kong magiging maayos ang pagsasama namin. Kung nagbago man ang damdamin niya para sa akin, sisiguraduhin kong mahuhulog ulit siya sa akin. Liligawan ko siya araw-araw -- habang buhay.

Hindi ko na siya ulit sasaktan.

I want to be a good husband. I want us to build a happy family. I wanted to have children with her.

"Any message to your wife?" tanong ng talk show host kay Alwin.

"Wife, I promise. I won't fail as a husband and as a man to you this time." He smile but a tear escape from his eyes.

And that's the end of the interview. Nagpunas ako ng luha at hindi ko magawang lumingon sa kaniya. I feel so overwhelmed.

"I love you, wife." Dinig kong sambit niya. Mahina akong tumawa sa kabila ng pagtulo ng mga luha ko sa mata.

Tumango-tango ako saka ko siya nilingon.

May mga luha din siya sa magkabilang pisngi na ebidensya sa pagiging emosyonal niya. Marahil naiiyak siya dulot ng kagalakan.

Nagtitigan kami ng ilang minuto hanggang sa tumayo siya mula sa upuan at nilapitan ako.

He scooped me up with his two arms and I immediately flung my arms around him. He kiss me. We kiss passionately.

I miss my husband so much.

I don't know how long we've been kissing when I realized that we are in the dining. Kaya naman agad akong humiwalay sa kaniya.

Nagmaktol siya sa ginawa ko kaya naman natawa ako.

"Nandito tayo sa dining, Mr. Montenegro," wika ko.

"At anong oras na, papasok pa tayo sa trabaho," paalala ko sa kaniya.

"Hindi tayo papasok ngayon," aniya.

"At bakit?" Tinaasan ko siya ng kilay. Kahapon pa lang niya ako sinimulang i- train sa kompanya tapos ngayon parehas pa kaming liliban.

"We'll stay here all day," aniya sabay kindat. Pinamulahanan ako pero pinanatili ko ang nakataas kong kilay.

"A-Anong gagawin natin dito?" maang kong tanong.

Mahina siyang tumawa saka ako mahigpit pang niyakap.

"Magkukulong sa kuwarto," malandi niyang bulong sa tenga ko.

Ang lalakeng 'to. Mahina ko siyang tinampal sa braso.

"Ang landi mo," wika ko. Mas lalong lumakas ang tawa niya.

"Tara na ng makarami," aniya. "Sa kuwarto na din natin pag-usapan ang mga bumabagagabag pa sa'yo."

Mahina akong natawa sa mga pinagsasabi niya, pero sa kabila no'n ay nakaramdam ako ng excitement.

"Maligo muna tayo," wika ko na tila pagsang-ayon na din sa gusto niyang mangyari.

"Sabay na tayo," aniya pero agad ko siyang inilingan. "Ayaw ko," sagot ko.

Sumimangot siya na parang bata kaya naman sinamantala ko ng tumakbo sa loob ng banyo at mabilis na ni-lock. Nailing ako habang nagpipigil ng ngiti.

Tumikhim ako at sinimulan ng maghubad ng aking damit. Hindi ko alam kung bibilisan ko ba ang pagligo o babagalan.

Wala pa akong limang minuto sa banyo ng marinig ko ang pagkatok ni Alwin sa pinto ng banyo.

"Hindi pa ako tapos!" sigaw ko.

Tinagalan ko pa ang pagbabad sa katawan ko ng body wash. Nang matapos ako ay nagsuot ako ng roba saka ako lumabas. Laking gulat ko ng makita ko si Alwin na bagong ligo na din.

"Ang tagal mo, sa guest room na ako naligo," aniya habang may ngisi sa mga labi.

Mabilis niya akong nilapitan saka binuhat. Napahiyaw ako pero agad niya akong sinunggaban ng halik.

Mapusok at puno ng pangungulila ang mga uri ng halik niya na agad ko namang sinuklian ng parehas na intensidad.

Humakbang siya habang buhat pa din ako at hinahalikan.

Naramdaman ko ang paglapat ng likod ko sa malambot na kama. Hinubad niya ang suot kong roba at agad niya akong kinubabawan at muling hinalikan.

Bumaba ang labi niya mula sa aking panga papunta sa aking leeg habang panaka-nakang dinidilaan ang leeg ko.

"Hmmm," pigil kong ungol. Nagsimula na akong mag-iinit dahil sa mga haplos niya sa akin.

"Ah!" napalakas ang daing ko ng maramdaman ko ang kaniyang daliri sa tuktok ng aking dibdib.

He alternately kiss, suck and lick my n*pples.

"A-Alwin. Ah!" I arched my back as my toes curled because of the tingling sensation. I miss this. I miss him so much.

My body heated because of pleasure. I can even feel my core getting wet. I am aching for him.

Bumaba pa ang labi at dila niya hanggang sa narating niya ang aking hiyas. Mariin

akong pumikit ng maramdaman ko ang mainit niyang hininga na tumatama sa aking kaselanan. He kiss it. Lick and nip it.

"Oh! Oh!" Pabaling-baling ang aking ulo habang mahigpit ang pagkakahawak ko sa magkabilang dulo ng aking unan.

He was pleasuring me with his hot mouth and tongue. He expertly flickers my cl*t with his tongue.

I scream with pleasure. Ang sarap.

He slowly slid one finger on my core. I can feel pain but I felt more arouse. He push and pull his finger inside me, deep, hard and fast.

"Alwin! I'm-- cumming!" Pigil ko ang aking hininga kasabay ng pagsabunot ko sa kaniya. Nanghina ako dahil sa pagsabog ng aking orgasmo.

Muli niya akong kinubabawan. I can feel his massive against my sensitive core. He was teasing me.

"Oh!" I moaned. I reach for his nape and started to kiss him aggressively.

"I want you now," utos ko sa gitna ng aming halik. He groaned and immediately obliged.

Slowly he started to bury his shaft until I can feel him fully inside me.

It stings but still bearable. My desire for him was awaken. I badly want him, so hard. He started to grind and pump slowly.

"Yes! Harder, please!" I pleaded. He chuckled with my aggressiveness.

Hinawakan niya ang magkabilang balakang ko at sinimulan niyang gumalaw sa mas agresibo pang paraan.

He push and pull deep and hard --harder. Parehas kaming hingal at pigil ang hininga. He keeps on moaning my name while thrusting real hard and fast.

Nanunuyo na ang lalamunan ko sa kakaungol. I can feel the build up of orgasm on my belly again.

"Hubby! Ah! Faster!" I command him.

Sinampay niya ang isa kong paa sa kaniyang balikat. Binunot niya ang

kaniyang kargada at saka muling binaon ng malalim.

"Fuck!" Ilang beses pa niyang ginawa iyon hanggang sa parehas naming naabot ang rurok ng aming pagniniig.

Dinaganan niya ako at siniksik niya ang kaniyang mukha sa aking balikat.

We were both sweating and panting hard. "I miss you so much, wife," bulong niya.

Mahina akong tumawa at hinaplos ang kaniyang buhok.

Nag-angat siya ng kaniyang mukha at tipid akong nginitian. Pinagmasdan niya ako ng mabuti. Puno ng pagsusuyo at pagmamahal ang mga uri ng titig niya sa akin.

Hinaplos niya ang pisngi ko at tinanggal ang mga takas na buhok na nakatabing sa aking pisngi.

"Maybe we should go back to Sambawan," aniya saka kumindat. Kumunot naman ang noo ko sa sinabi niya.

"Ano'ng gagawin natin doon?" tanong ko.

"Honeymoon," aniya na kinatawa ko. Naisip pa talaga niya iyon?

"I want you to get pregnant. Gusto kong magbunga ang pagmamahalan natin. I want a princess," nakangiti at tila nangangarap niyang turan. Natawa ako.

Matagal ng natupad ang pangarap mo, ani ko sa aking isip. Dapat kasama namin si Amora kapag aalis kami.

"Kailan tayo aalis?" tanong ko.

"Mamayang hapon," sagot niya. Agad- agad? Magsasalita pa sana ako ng mapusok niya akong halikan.

And he made love to me again...

Chapter 56

Nakahiga ako paharap sa asawa ko na mahimbing na natutulog. Naalala ko na naman ang sinabi ni Almira na hirap matulog sa gabi si Alwin kaya umiinom

siya ng sleeping pills. Nangilid ang luha ko. Naisip ko ang mga pinagdaanan naming mga pagsubok.

Buong akala ko talaga ay hindi na kami magiging maayos. Buong akala ko ay hindi niya ako magawang mahalin, pero nagkamali ako.

Bumuntong hininga ako para pawiin ang paninikip ng aking dibdib.

Bago ko pa man maisipang yakapin at halikan ang asawa ko ay nagpasya na akong bumangon. Hahayaan ko na muna siyang makapagpahinga ng mabuti.

Hayaan mo, hubby, may katabi ka ng matulog. Hindi mo na kailangan pang uminom ng sleeping pills.

I am here now. We are here for you.

Kumuha ako ng underwear ko at tshirt ni Alwin sa closet. Pinadaanan ko ng aking daliri ang aking buhok.

Pinulot ko ang cellphone ko bago ako lumabas ng silid. Alas-tres na ng hapon. Hindi ko alam kung anong oras plano ni

Alwin na umalis papuntang Sambawan pero puwede namang ipagpabukas.

Naisipan kong tawagan si mommy para sabihin na ihatid dito sa bahay si Amora. Tiyak na labis na magagalak ang anak ko kapag nakilala na niya ang daddy niya.

Kinilig ako habang naiisip ang magiging tagpo na 'yon.

Nang makababa ako sa living room ay tinawagan ko si mommy. Pero ang sabi niya ay sinundo daw ng mga inlaws ko si Amora at dinala sa mall.

Sakto namang pagbukas ko ng aking messenger ay sunod-sunod ang natanggap kong mensahe mula kay Almira.

Nagsend siya ng mga picture nila kasama si Amora. Nagtipa ako ng mensahe at sinabing dito na sila dumiretso. Ipapaalam ko na kay Alwin ang tungkol sa anak namin.

Isa-isa ko ding tinignan ang iba ko pang mga messages. Ang huli kong binuksan ay

ang kakadating lang na mensahe galing kay Tristan.

Napahawak ako ng mahigpit sa aking celphone dahil sa nararamdam kong inis.

"Nandito ka pa din?" Napalingon ako sa pintuan ng marinig ko ang boses ni Pia.

Mabuti naman at naisipan niyang ipakita ang pagmumukha niya sa akin.

"At ikaw, ano na naman ang ginagawa mo dito sa bahay namin ng asawa ko?" diniinan ko pa ang pagkasabi ko ng 'bahay namin ng asawa ko.' Tinaasan ko siya ng kilay. Pero ang bruha nagawa pa akong ngisihan.

"Pumunta lang naman ako para masaksihan kung paano ka palayasin dito ni Alwin," sagot niya.

"Parang sigurado kang ganoon nga ang mangyayari." Pagak akong tumawa.

"Hinding-hindi 'yan mangyayari," wika ko at tumayo. Hinayaan kong suriin niya ang itsura ko. Napangisi ako ng pasadahan niya ako ng tingin.

"Hindi ko na kailangang tanungin kung ikaw ba ang may kagagawan ng lumabas na issue. At ang kapal ng mukha mo na idamay ang anak ko!" sigaw ko sa mukha niya.

Hindi niya kasama ang anak niya kaya naman malaya akong singhalan ang pagmumukha ng babaeng impakta na 'to.

"Bakit? Natatakot ka bang lumabas ang baho mo. Bunga ang batang iyon sa kataksilan-

Malakas ko siyang sinampal dahil sa sinabi niya.

"You bitch!" sigaw niya habang nakaduro ang kaniyang daliri sa akin.

"Hindi tayo magkauri. At tigilan mo na ang pag-i-ilusyon mo na mapa-sayo ang pagmamay-ari ko na. Alwin. is. mine," may diin kong binitawan ang mga huling salita.

"Huwag kang magsalita ng tapos, sabihin mo sa akin 'yan kapag natanggap na niya ang batang hindi naman sa kaniya."

Paano niya naisip na hindi anak ni Alwin si Amora? Pinilig ko ang ulo ko.

"Iniisip mo ba na never kaming nag-s*x ni Alwin? We made love. Ginagawa namin ang mga bagay na kailanman hanggang pangarap mo lang." Tinawanan ko siya.

"Amora is our daughter. " Tinignan ko siya ng seryoso.

"Huwag mo akong igaya sa'yo. Baka akala mo wala akong nalalaman sa mga pinaggagawa mo." Nagtitigan kami ng seryoso.

"You're sex addicted. Nagkunwari ka pang inabuso ka para gawing pangonsensya kay Alwin." Nakita ko siyang natigilan pero nagawa pa ding magtapang-tapangan.

"Huwag ka ngang mag-imbento!" sigaw niya sa akin.

"And lastly?" Nginisihan ko siya pagkatapos ay seryoso ko siyang tinignan.

"Tinabihan mo siyang matulog noong lasing siya para palabasin na may

nangyari sa inyo." Kilala ko si Alwin kapag sobrang lasing.

"Para saan? Para ipaako sa kaniya ang dinadala mo noon? Come on! I am not like you." Tinignan ko siya ng may pandidiri.

"May nangyari sa amin. And he is the father! Dumating ka lang sa eksena!

Pinakasalan ka lang dahil sa kompanya niyo!" Nagsimula na siyang maging histerikal.

"Bakit ka pa bumalik! Dapat naging masaya ka na lang kasama ang anak niyo ng lalake mo sa kung saan ka man galing!"

"Hindi ako kagaya mo! Hindi ako manggagamit! At lalong hindi ko magagawang ipapalaglag ang bata sa sinapupunan para lang punatahan ka niya sa Europe. Wala kang kuwentang babae at ina!" Halos maputol ang ugat sa leeg ko sa pagsigaw.

"Liar!" mas malakas na sigaw niya sa akin.

"Tantanan mo na kami! Kahit kailan, wala kang puwang sa buhay ni Alwin. Ako ang nagmamay-ari sa puso niya!"

"Ikaw ang umalis dito!" sigaw niya.

Kailangan ko ng kaladkarin ang babaeng 'to palabas at baka maabutan pa ni Amora ang ganitong tagpo.

Akmang sasampalin niya ako pero nasalo ko ang kamay niya. Mariin ko siyang hinawakan at halos bumaon na ang kamay ko sa braso niya. Hinila ko ang buhok niya hanggang sa mapatingala siya.

"Lumayas ka na dito. Plano mo bang maki- family reunion sa anak ko at ama niya?" Tinulak ko siya.

Sumisigaw siya at kumakawala. Nagsilabasan na ang mga katulong at nakasunod sila sa akin.

"Pasalamat ka at naiisip ko pa din na babae ka kahit paano naawa ako sa anak mo. Dahil kung hindi, baka pinagpi- piyestahan na ang mga scandal mo sa social media," bulong ko sa tenga niya.

Malakas ang pagkakahawak ko sa kaniya pero nagawa niyang makawala. Mabilis niyang nahablot ang buhok ko. Napahiyaw ang mga katulong.

"I will kill you!" sigaw niya habang hila-hila niya gamit ng dalawang kamay ang buhok ko. Napaigik ako sa sakit ng mga anit ko pero nagawa ko pa din siyang tawanan para mainis siya.

Tumulong na ang mga katulong para matanggal ang hawak niya sa mga buhok ko.

"Bitawan mo siya, Pia! I will fucking kill you!" sigaw ni Alwin. Dinig ko ang malakas niyang yabag pababa ng hagdan.

"She started it first," painosenteng wika ni Pia at mabilis na binitawan ang buhok ko. Ang sakit tuloy ng anit ko.

Mabilis akong tinabihan ni Alwin. "Umalis ka na. Don't ever fuckin' show your face again!" sigaw niya kay Pia. Nangilid ang luha ni Pia at mukhang plano pang luhuran ang asawa ko. Napaikot ako ng mata at humalukipkip.

"Alwin, tatanggapin mo pa din ba siya? She cheated on you! Nakita mo ba ang kumakalat na picture sa social media ngayon? Malinaw na pinagtaksilan ka niya!" sigaw ni Pia habang dinuduro ko. Nailing ako.

Naninira ng diskarte ang babaeng ito. Hindi na tuloy surpresa ang tungkol kay Amora.

"Umalis ka na!" sigaw ni Alwin sabay senyas sa mga guwardya na tarantang pumasok dito sa loob.

"Pakibitbit na 'yan palabas," tamad niyang utos. Naglakad siya papunta sa couch habang hila ang isang kamay ko.

Nagsisigaw pa si Pia hanggang sa mailabas siya ng mga guwardiya. Naupo si Alwin sa pang-isahang couch.

Seryoso ang kaniyang mukha at tila ba galit. Mukhang nakita na din niya ang picture.

Picture namin iyon nina Amora at Tristan sa Clark. Pinapalabas na anak namin ni Tristan ang kasama naming bata.

"You cheated on me," bulong niya. Bumuntong hininga ako. Gusto ko siyang sigawan dahil sa pamimintang niya pero nanatili akong kalmado.

"Nope," sagot ko. Minasa-masahe ko ang anit ko na kumirot.

"Nagkaanak ba kayo ni Tristan? Kaya ka ba umalis? Kaya mo ba ako iniwan?" pasigaw niyang tanong.

"Can you calm down?" sigaw ko pabalik.

"Nag-aaway ba kayo?" bungad ni Almira. Hindi ko na nagawang lumingon dahil mas inabala kong abutin ang dala ng maid na first aid kit.

"Mommy!" Nangiti ako ng marinig ko ang sigaw ni Amora. Narinig ko ang marahas na buntong hininga ni Alwin kaya naman binalingan ko siya ng tingin.

Gusto ko siyang hampasin. Hindi man lang ba niya naisipan na marahil anak namin si Amora?

"Mommy!" Mabilis na nakarating sa harapan ko si Amora. Agad ko siyang niyakap at pinugpog ng halik. Nakatingin lang si Alwin sa akin ng seryoso.

Pinaharap ko si Amora sa banda niya para makita nila ang isa't-isa. Kunot ang noo ni Alwin habang pinagmamasdan ang anak.

Si Amora ang unang nakakilala sa ama.

"Daddy?" tawag sa kaniya ng anak. Kita ko ang paglaki ng mata ni Alwin at ang pag- awang ng bibig. Narinig ko ang mahinang tawa ng inlaws ko.

"Daddy!" Mabilis na nilapitan ni Amora ang amang gulat na gulat. Nang makahuma ay mabilis niyang binuhat ang anak at mahigpit na niyakap.

Hinalik-halikan siya ni Amora sa pisngi. Pinapakita kung gaano siya kasabik sa kaniyang ama.

Naluluha si Alwin at tipid na nakangiti sa anak. Pakatapos ay tinignan ako ni Alwin ng may pagtatanong.

"Surprise!" sigaw ni Almira sa kuya niya kaya naman mahina akong natawa.

Masama kaming tinignan ni Alwin.

"Come here, Amora, mommy and daddy are going to talk," tawag ng mother in law ko sa anak namin. Agad naman lumapit si Amora.

"Nauna pa sila na nakaalam kaysa sa akin," puno ng pagdadamdam niyang wika sa akin. Inirapan ko siya.

"Talaga lang ha. Samantalang mas naisip mo pang anak namin siya ni Tristan kaysa maisip na anak mo siya?" I back fire.

Bumuntong hininga siya at agad lumambot ang mukha.

Chapter 57

"Sana kasama mo ako noong nagbuntis ka. Noong nanganak ka. Sana kasama mo ako sa mga gabi na napupuyat ka sa pag- aalaga sa kaniya."

Siniksik niya ang ulo niya sa leeg ko. Tipid akong ngumiti. Nakaupo kami sa couch habang pinagmamasdan si Amora na busy sa paglalaro. Tuwang-tuwa siya sa mga bagong laruan na binili ng lolo at lola niya.

Umalis na sila pagkatapos naming magsalo-salo sa snacks. Hahayaan na daw muna nila na magkaroon kami ng family bonding. Nakiusap sila na kung puwede sa mansyon kami umuwi sa mga susunod na araw.

Sabik na sabik sila sa apo. Overwhelmed naman si Amora sa mga atensyon na natatanggap niya.

Finally, may pamilya na siyang matatawag. Hindi man ako nagkulang sa pagmamahal sa kaniya sa mga nagdaang taon pero alam kong iba pa din talaga kapag mayroon siyang buo na pamilya.

Buo na din ang pagkatao niya. Nakakapiling na niya ang ama na noon ay sa letrato lang niya nakikita at hinahagkan.

"Puwede ka namang bumawi sa mga taon na hindi mo siya nakasama," sagot ko.

Bumuntong hininga siya na tila ba walang salitang magpapagaan sa nararamdaman niya.

"I will really do that. Hindi ka ba noon nahirapan na magbuntis?"

"Sobrang hirap. Hindi ako agad nakasunod sa New York kina mommy dahil kailangan kong mag-bed rest," sagot ko.

Nag-angat siya ng tingin at pinagmasdan ako ng mabuti. Nginitian ko siya at kinuwento ang pag-alis ko hanggang sa nakarating ako kina mommy na kasama na si Amora.

"I'm sorry, wife, kung hindi mo ako katuwang sa nagdaang taon," buong lambing niyang sambit na may kasamang pagdadamdam.

"Kasalanan mo naman," dagdag niya kaya inirapan ko siya. Plano na naman niyang mang-away.

"Dapat masaya tayo na magkatuwang noon. Dapat pinapahirapan mo ako sa paghanap ng mga gusto mong kainin," aniya habang nakasimangot. Natawa ako sa sinabi niya. Nangilid din ang luha sa magkabilang mata ko.

Kasalanan ko, kasi umalis ako noon. Pero ano'ng magagawa ko? Sobrang nasasaktan na ako noon. Parehas kami ng nararamdaman. Parehas kaming nagsisisi at nanghihinayang. Pero nakaraan na 'yon.

"Kay baby number two ka na lang bumawi," bulong ko sa kaniya kaya naman tinaasan niya ako ng kilay. Nginisihan ko siya hanggang sa tuluyan siyang napangiti. Nagkaroon ng ilang minuto na katahimikan bago siya muling nagsalita.

"So, you become a great jeweller, huh," aniya ng maalala ang pangalan ni Amora. Nagkibit balikat lang ako.

"Nasa'n na pala iyong clip at necklace na galing sa subasta?" tanong ko ng maalala ko.

"It's in the safe. You'll wear it on our church wedding." Nangiti ako sa sinabi niya. May plano na siya agad at hindi man lang ako sinabihan.

"Kay Amora ang hair clip," sabi ko. "Hindi ko alam bakit kailangan mo pang makipag- pataasan ng bid sa akin noon."

"Lahat ng gusto mo, ibibigay ko." Natawa ako dahil naalala ko kung paano siya makipagpataasan sa akin ng bid sa bracelet noon. Kung hindi ko pa siya tinignan ng masama hindi pa siya magpapatalo. Para kaming mga tanga noon.

Hinaplos niya ang kamay ko. Biglang sumagi sa isip ko na wala man lang akong suot na anumang singsing.

"Ilang taon na tayong kasal pero ni hindi mo man lang ako sinuotan ng singsing," mahina kong sambit, kasabay ng pangingilid ng aking mga luha.

"I ordered a new one," aniya. Bahagya niyang pinisil ang balikat ko.

"Nasaan ang binili mo noon kay Mrs. Torres?" tanong ko sabay bukas ko ng aking palad. Baka naman sinuot na niya kay Pia, lagot talaga siya sa akin.

"I kept it. Huwag mo ng isuot. Malas yata 'yon," sagot niya sabay tawa.

"Gusto ko pa ding isuot." Ngumuso ako kaya naman mahina siyang tumawa sabay pisil ng ilong ko.

Nang magsawa sa paglalaro si Amora ay lumapit siya sa amin at nagpakarga sa ama. Hinaplos ni Alwin ang buhok niya pati ang kwintas na suot. Ito ang kwintas na bigay noon ni Alwin bago ko siya iniwan.

"I love you, my princess." Pinugpog niya ng halik si Amora, panay hagikgik naman ang anak namin dahil nakikiliti sa tumutubo ng balbas ng ama niya.

"Daddy, baka magka-rashes siya," saway ko sa kaniya kaya naman tumigil siya.

Napahiyaw ako ng ako naman ang kilitiin niya.

"Tama na, isa!" saway ko pero patuloy pa din siya sa pagkiliti sa akin.

"Dalawa! Sa guestroom ako matutulog, bahala ka," banta ko kaya naman tumigil siya.

Magsasalita sana siya ng may nga tao na pumasok. Hindi sila pamilyar sa akin kaya naman may pagtataka kong tinignan si Alwin.

"Nagpapunta ako ng photographer," aniya sa akin. Para saan naman ang photographer?

"Pumayag ako na ma-feature tayo sa business magazine," dagdag niya sabay kamot ng batok.

"Mukhang napapadalas na yata ang paglabas natin sa media ah," tudyo ko.

"Gusto kong ipaalam sa buong mundo na masaya ako sa piling ng babaeng una at huli kong mamahalin," aniya. Namula ang pisngi ko dahil sa kilig sa sinabi niya.

"And for petes sakes! Pinapalabas na anak siya ni Tristan! Hindi ako makakapayag na abutin pa hanggang bukas ang issue na 'yan," mariin niyang saad.

"Your mouth daddy," saway ko sa kaniya.

Nagsimula ng mag-ayos ng gamit ang mga taga media. S-in-et nila ang mga gamit nila. Tumayo na din ako para makapagbihis, kailangang maging kaaya- aya ang itsura ko lalo na at mapa- published ang article sa Asia.

"ANO ang unang impression mo ng makilala mo si Ms. Guttierez?"

Tinignan ako ni Alwin na para bang may hindi siya magandang sasabihin.

"The first time I met her, I really thought that she was a brat," aniya. Tumaas ang kilay ko pero nagpaskil pa din ako ng ngiti. Baka ang away pa namin ang ma-feature kung hindi ako makapagtimpi sa tampalin siya.

"She was just a kid that time," dagdag niya kaya naman kumunot ang noo ko.

Mukhang may hindi pa ako alam ah.

"She really catches my attention. She has a very pretty face. Hindi ko inakala na siya pala ang nakatakda kong pakasalan." Tinignan niya ako ng may pagsusuyo.

Nakaramdam ako ng pagkailang dahil may mga ibang tao na nakatunghay sa amin.

"Hindi ko inakala na magiging masaya ako. Bihira lang ang mga nagiging maayos sa mga fixed marriage. I never thought that the woman who first caught my heart and soul will be my wife. God really is great!" Mahina akong natawa. Ang cheesy ng asawa ko.

Tumikhim ako ng ako naman ang tanungin.

"He was my first and great love. Hindi ako nagsisisi na pinikot ko siya para makasal kami agad, nadaan sa puwersahan," sagot ko na nagpatawa sa aming lahat.

"No. It was not a forced marriage. I was not forced to marry her. We are so much in

love." Nagtinginan kami ng may ngiti sa labi.

Chapter 58

"Sa study room lang ako, wife." Tumango ako at hindi na sumagot pa dahil baka magising si Amora. Kakapikit lang niya pagkaubos na pagkaubos niya ng kaniyang gatas.

Alas-nuebe na ng gabi, late na siya natulog dahil nawili sa pakikipaglaro sa daddy niya.

Nang masiguradong mahimbing na ang tulog niya ay kinumutan ko na siya at iniwan sa kama.

Ipagtitimpla ko muna ng kape ang asawa ko bago ako matulog.

Pinadala niya sa sekretarya niya ang lahat ng mga papeles na kailangan niyang pirmahan kaya naman magpupuyat siya

ngayong gabi para matapos ang mga 'yon dahil magbabakasyon kami.

Pagbaba ko ng hagdanan ay nagtaka ako kung bakit nakabukas pa ang ilaw sa kitchen.

Nagkumpol-kumpol ang mga maid na tila may importanteng pinag-uusapan. Kaya naman laking gulat nila ng tumikhim ako.

"Sorry, ma'am," hingi nila ng dispensa. Tipid akong ngumiti at umiling sa kanila.

"Ayos lang po. Tuloy niyo lang. Magtitimpla lang ako ng kape para kay Alwin," wika ko.

Pansin ko ang pagmasid nila sa bawat kilos ko pero pinagsawalang kibo ko na lang.

"Ma'am," tawag sa akin kaya naman lumingon ako.

"Siguro dapat mong malaman ang pinag- uusapan namin," wika nila kaya naman hinarap ko sila.

Kumunot ang noo ko at hinintay silang magsalita.

"Tungkol saan ba 'yon?" tanong ko dahil tila nagpapakiramdaman sila kung sino ang mauunang magsalita.

"T-Tungkol po kay P-Pia."

Natigilan ako at nakaramdam ng kaba. May dapat ba akong ikatakot sa sasabihin nila?

"Ano'ng tungkol sa kaniya?" kuryoso kong tanong.

"Kanina po kasi, pumunta ang daddy ng anak niya diyan. Nagkagulo pa sila," panimulang kuwento nila. Akala ko naman makakasama na naman sa aming mag- asawa ang sasabihin nila.

"May kasama siyang taga social service dahil nakuha daw niya ang kustodiya ng anak nila." Tumango-tango ako.

"Panay ang sigaw ni Pia kanina, ma'am, sabi wala daw siyang karapatan na ilayo sa kaniya ang anak niya. Kahit anong paliwanag ng taga social service hindi nakikinig si Pia. Nagwala siya." Kaniya- kaniya nilang kuwento. Ang linaw naman

ng pandinig nila at nalaman nila ang lahat ng iyon.

"Sabi ng daddy ng bata, siya daw ang nararapat dahil may psychiatric problem daw si Pia. Sabi niya kailangan daw magpagamot si Pia. Ayun. Mas lalong nagwala si Pia lalo na ng may dumating na mga staff ng ospital na pagdadalhan sa kaniya. Ipapa-rehab daw siya."

"Mabuti naman at wala ng manggugulo," singit ni manang. Nginitian ko siya.

"Gabi na. Magsitulog na kayo mga tsismosa kayo," pagtataboy ni manang sa ibang maid.

Makakabuti sa lahat ang nangyari kay Pia. Sana magpagaling siya at maisip ang kapakanan ng anak niya. Matatahimik na din ang pagsasama namin ni Alwin. Wala na akong iisipin pang manggugulo at hahabol-habol sa asawa ko.

Napailing ako. Napaka-guwapo kasi ng asawa ko, wika ko sa aking isip. Mahina akong napatawa.

Hindi na ako nag-abala pang kumatok sa pinto ng study room. Nag-angat ng tingin ang asawa ko ng pumasok ako sa loob.

"I brought you coffee," wika ko. Kinumpas niya ang kamay niya na lumapit daw ako sa kaniya.

Nilapag ko ang kape sa gilid malayo sa mga tambak na papel bago ako umupo sa mga hita niya.

"What took you so long?" aniya kaya naman napairap ako.

"Naabutan ko kasi na nagkukuwentuhan ang mga maids kaya naman nakinig ako sa pinag-uusapan nila," wika ko pero mukhang hindi naman siya interesado.

"Dumating daw ang ama ng anak ni Pia at kinuha sa kaniya. Dinala din daw sa rehab si Pia." Tumango siya na para bang may alam siya.

"Pinahanap ko ang ama ng anak niya. I'm glad he did the right thing," aniya.

Tumango ako at ngumiti.

"Puwede na tayong magpakasal. Wala ng pipigil sa kasal natin," biro ko at mahinang tumawa. Hinawakan niya ang kamay ko at hinalikan. Nagulat ako ng suotan niya ako ng singsing. Dalawang singsing; engagement ring at wedding ring.

"I want the grandest wedding for my lovely wife."

"A simple wedding is fine for me." Pinagmasdan ko ang daliri kong may suot na mga singsing. Totoong misis Montenegro na ako.

Pinulupot niya ang kaniyang mga braso sa aking tiyan.

"No, I want a royal wedding theme," aniya. "You deserve the grandest wedding." Nginitian ko siya, makikipagtalo pa ba ako.

"That was your dream wedding. I heard you and your cousins talking about it."

"Huh? Wala akong maalala. Kailan mo ako unang nakita?" Bakit parang matagal na niya akong kilala.

"We were young back then. In a party. At the garden. Narinig ko kayo na nag- uusap." Napaisip ako.

"Oh, I remember. Ikaw huh. Matagal ka na palang patay na patay sa akin," biro ko sa kaniya.

"I can't get you off my mind since then." Tipid siyang ngumiti, binuksan ang mini drawer at may nilabas na picture frame.

"This is me," mangha kong wika habang nakatingin sa letrato ko. Tinignan ko siya ng seryoso.

"Stalker ba kita, hubby?" Nagtawanan kami.

"Si Almira ang kumuha niyan. Masama ang loob ko that time. Tuwing nakikita na lang kita lagi ja na lang may mga ka-date."

"Yeah, date with my cousins," mahina kong sagot saka muling tinignan ang picture ko.

"Bago ako naaksidente. Nakita ko ang mga pinsan mo. Nagpakilala sila sa akin.

Doon din nalinawan ang isip ko. I thought you were a playgirl." Sinimangutan ko siya.

"Ang sama ng tingin mo sa akin. Ikaw nga diyan ang babaero."

"I was faithful," depensa niya.

"Huwag ako, Montenegro." Sumimangot siya. Mukha na naman siyang pikon.

"Noon pa man na sa'yo na ang puso ko. Kahit noong hindi ko pa nakikilala ang babaeng pakakasalan ko. Pakiramdam ko nagtataksil na ako sa kaniya dahil ikaw ang laman ng puso at isip ko." Kinilig ako sa sinabi niya kaya naman malapad akong nangiti.

"Masaya akong malaman na ako ang first love mo. Siguro kung may past talaga kayo ni Pia, hindi ko masasabi na buo pa kitang matatanggap at mamahalin." Naluluha ako pero sinikap kong ngumiti.

Bumuntong hininga siya. "We don't have a past. Trust me. Mula noon at habang nabubuhay ako, ikaw ang nagmamay-ari

ng puso ko," masuyo at madamdamin niyang wika.

Bahagya niya akong hinarap sa kaniya at pinatakan ng halik. Hanggang ang halik niya ay naging mapusok at maalab.

"Madami ka pang pipirmahan," paalala ko sa kaniya.

"It can wait. My friend is already hard," bulong niya at bahagyang kinagat ang tenga ko.

"Dito talaga?" tanong ko.

"Kahit pa nakatayo, puwedeng-puwede," aniya at mahinang tumawa.

Sinimulan niya akong halikan sa aking leeg papunta sa aking balikat. Panaka- naka din niya itong dinidilaan na siyang nagpataas ng balahibo ko.

"Hmmmm." Napaliyad ako ng marahan niyang masahein ang dibdib ko hanggang sa nahanap ng kaniyang daliri ang aking n- ples. "Oh! Hubby," paanas kong sambit.

Naramdaman ko din ang isa niyang kamay

na gumagapang papunta sa aking tiyan pababa ng aking puson.

Ginalaw ko ang aking balakang. Naramdaman ko ang kaniyang katigasan na nauupuan ko.

Napamura siya sa ginawa ko kaya naman inulit ko ulit ang paggiling ng aking balakang.

Nadadarang na ako sa ginagawa niya. I feel the urge to kiss and touch him too. Kaya naman tumayo ako at umupo paharap sa kaniya.

Hinalikan ko siya ng maalab. Parehas naming hinahaplos ng isa't-isa hanggang sa mahubad namin ang mga kasuotan namin.

I felt his fingers playing on my nipples. "Hmmm." Dinilaan at bahagya kong sinipsip ang leeg niya.

"Fuck!" mura niya. "Shit!" napamura ako ng maramdaman ko ang kaniyang daliri na naglalaro sa aking kaselanan.

Until he slid his finger and started to thrust. Kusa kong ginalaw ang balakang ko at nagtaas baba upang salubungin ang mga daliri niya na naglalabas-masok sa akin.

"Ah! Hubby!" I need him.

"Ipasok mo na," paanas kong bulong. Bahagya ko pang nakagat ang kaniyang tenga dahil nagsimula ng manginig ang katawan ko dulot ng nagbabadyang pagsabog ng aking orgasmo.

Hinugot niya ang kaniyang daliri, bahagya niyang inangat ang katawan ko hanggang sa maramdaman ko ang dulo ng kaniyang pagkalalake.

Hinila niya ako pababa. Ramdam na ramdam ko ang hapdi at sarap dahil sa pagkakapuno at sagad ng kaniyang alaga sa loob ko.

"Ride me hard, wife," nahihirapan niyang sambit. Humawak ako sa kaniyang balikat. Gumagalaw ang swivel chair pero hindi ko na pinansin pa.

Nagsimula akong gumalaw, malakas, marahas at sabik na sabik.

Napuno ng aming halinghing at ungol buong silid. Ang kamay niya ay nakahawak sa aking balakang habang tinutulungan akong magtaas-baba at maglabas-masok sa kaniyang kahabaan.

"Oh! It feels so good!" ungol niya. Mas binilisan ko pa ang galaw ko dahil sa pamumuo sa aking puson. "I-Im c- cumming!" mahaba kong ungol.

Mas binilisan niya ang pag-angat niya sa aking katawan. Madiin ang paglalapat ng aming katawan. Sinasalubong niya ang bawat pagbagsak ko.

"Oh! Fuck!" Ilang pag-angat at pagbagsak pa ng katawan ko hanggang sa parehas na kaming nakarating sa rurok.

"You're so hot," bulong niya sa tenga ko ng matapos kami.

"You too," sagot ko at mahinang tumawa.

"Round number two, in the bathroom," mapang-akit niyang bulong. Tumawa ako at muli siyang hinalikan.

A/N: Next chapter ay wakas na po. ? Wala na akong mapiga sa brains ko. Kailangan ko ng tapusin at naiinip na si Jetro.

Maraming salamat sa inyo, guys. ??

Chapter 59

Noong una ko siyang nakita --nakakainis man ang pagiging maldita niya pero naagaw niya agad ang atensyon ko.

I envy her for having the courage to fight for what she wanted. Kaya niyang ipaglaban ang taong mahal niya. Kaya niyang sirain ang kasunduan ng pagpapakasal para makasama ang lalakeng mahal niya.

How I wish I can do the same thing. And how I wish I was the guy who will caught her heart, and the man whom she will

marry. Masuwerte ang lalakeng mamahalin at pakakasalan niya.

And I am that lucky man.

Hindi naging maganda ang simula namin, punong-puno ng hindi pagkakaunawaan. Kulang sa tiwala at kulang sa komunikasyon.

I have hurt her so much, at hanggang ngayon ay pinagsisisihan ko pa din iyon.

Now that she is back, and has given me chance. I will make sure that everyday and every moment we spent together will be memorable and worth remembering as we get older.

Magiging masaya siya sa pagsasama namin. I will never hurt her again and make her cry. If she'll shed tears -- it was tears of joy.

Magiging masaya kami at bubuo ng malaking pamilya.

I am sure that there will be times that we'll fight and argue, but, it will never lead us to end our marriage. We'll talk about our

misunderstandings and settle things immediately.

Hindi ako makakapayag na mawala na naman siya sa akin. Wala ng makakapaghiwalay pa sa amin. I will love her until eternity.

And today, I stood here in the altar with so much bliss in my heart -- waiting for my bride to walk down the aisle and tie the knot with me. Together we will be united and blessed by God.

Kasal na kami pero deserve niya ang maikasal sa simbahan. Gusto kong mabasbasan ng Diyos ang aming pagsasama. Dahil naniniwala ako na ang pinagsama ng Diyos ay kailanman hindi mapaghihiwalay.

"Congrats, dude." Tinapik ako sa balikat ni Adrian.

"Finally!" Nakipag-fist bomb ako kay Aki.

"Welcome to marriage world," bati din ng iba ko pang mga kaibigan.

"Dude, this is our friends wedding, and not yours, can you atleast put on a smile?" puna ni Aki kay Jetro. Natawa naman kami ni Adrian sabay baling kay Jetro na seryoso lang.

"Alam namin na may trauma ka na sa kasalan, pero, can you atleast, be happy for our friend," dagdag ni Aki at mahinang natawa.

"Fuck you!" mahina pero madiin na mura ni Jetro.

"Throwback ba?" pambubuyo din ni Adrian kaya naman mas lalo pang nalukot ang mukha ng kaibigan namin.

"Guys, mag-start na," anunsyo ng wedding coordinator kaya naman umayos na kami ng tayo at tinuon ko ang tingin sa saradong pinto ng simbahan.

Nakailang buntong hininga ako ng makaramdam ako ng kaba. This is so gay!

Natapos ang processional march na halos wala ako sa sarili dahil sa kaba. The

church main door closes again for the entrance of my bride.

The wedding band began to play the song Pauline has chosen.

When the church main door open, the wedding coordinator give me the signal to start to walk.

Bumuntong hininga ako at tinignan ang mahabang aisle na lalakaran ko hanggang makarating ako sa altar.

Hindi namin sinunod ang tradisyunal na march na kung saan hinahatid ng magulang ang anak sa altar.

Mag-isa lang ako maglalakad sa aisle kaya naman nakadagdag sa kaba na nararamdaman ko ngayon.

?As the seasons go circlin', And the highway grows narrow,

Naisip ko ang lahat ng pinagdaanan namin ni Alwin. Mula sa unang beses ko siyang nakita. Agad akong nahulog sa kaniya.

I didn't expect it, but, I am happy that fate has play its fair part for me. I felt love the first time I laid my eyes on him.

?There's a promise I made you, on the first day of spring.

To have and to hold, this gold wedding ring. ?

I did the most stupid things just to have him. It was so hard for me to gave up being single at an early age.

But I am glad that I won't have to break the engagement because God did great.

with all the love in my heart 'till we both have grown old. ?

Now that we have talk our misunderstandings and fully understands and accepted each other. I am here again, giving all of me to the man who owns my heart.

?Through all of life's seasons, And if we can have children,

Nagpunas ako ng luha at pinigilan ang mahikbi. Mabuti na lang at waterproof ang ginamit na make up kaya naman hindi masisira ang ayos ko.

Tumigil ako saglit sa paglalakad dahil biglang nanikip ang dibdib ko. I am so emotional.

Napasinghap ang mga tao. Tinignan ko sila at kita ko ang hindi maipaliwanag na mukha nila.

Tumingin din ako sa harap at kita ko ang gulat at takot sa mukha ni Alwin. Gusto kong matawa.

Bumuntong hininga ulit ako at muling humakbang. Nakatingin lamang ako kay Alwin na halos hindi na tantanan ang mata kakapunas.

I can see how in love he was. I am so in love with him too.

'till the ends of the earth. with all the love in my heart. 'till we both have grown old.

Through all of life's seasons, Through all of life's seasons,

"What happened earlier, why did you stop?" puno ng pag-aalala niya ng makarating ako sa altar.

Umiling ako at mahinang tumawa. "I was so emotional, that my chest hurts." Natawa kaming parehas.

"I feel the same too." Niyakap niya ako.

"I tell you this everyday, but I want to repeat it today. You are my one and only, my inspiration. You make everyday better and you made me a better man. I promise to love you unconditionally, through thick and thin, better or bad days I will keep on loving you. I will always put you first and I will give you my best for the rest of my days."

"Alwin, my love, my husband, you always made me happier than I could imagined and more love than I ever thought was possible. I vow to listen to you and learn from you. I vow to laugh and cry for you. I

vow to be a best version of me as your wife. I love you, 'til eternity."

"I love you," he sweetly utter before he kiss me.

"I love you more," I answered between our kisses.

Noong umalis ako at piniling sumuko na sa paghahangad sa pagmamahal niya. I know to myself that I will never ever love that deep again.

We are very grateful in heavens above. We didn't ask for more but He has given us more than we deserve.

With his blessings we will make a fresh start with our relationship. As a lover and as husband and wife.

Thank you so much sa suporta niyo hanggang sa matapos ko ang story ni Alwin. Love u all. ?