Chapter 1

 

Tamad nagumising si Bianca sa kanyang kama at nagtungo sa banyo upang mag-shower. Late na ito nakatulog kagabi dahil sa paglalaro nang-ML. Paglabas nito sa banyo ay tiningnan nito kung anong oras na. Napasigaw ito dahil malapit na siyang ma-late sa kanyang klase, first day of school pa naman niya.

Si Bianca Nasya Min o mas kilala sa pangalang Bianca Min, isang famous model sa kanyang henerasyon. Anak siya ni Misty Cheon, an academy award winning actress, at ni Brax Min, a script supervisor originally from Maroochydore, Quennslands, Australia who also directed a film. May dalawa siyang kuya sina Braxton and Matteo, nagtrabaho din sa entertainment industry. Kaya sanay na si Bianca sa spotlight dahil ito ang kanyang kinalakihan at dito umiikot ang buhay ng kanyang pamilya. Mahigit dalawang taon din naging model sa London si Bianca at umuwi ito sa Pilipinas upang mag-focus sa kanyang pag-aaral.

"Bianca, kumain ka na," ani ng kanilang kasambahay ng makababa na siya.

"Manang Rosie, sa school na lang ako kakain. Late na kasi ako baka mapagalitan pa ako ng teacher namin," sabi ni Bianca at nagmamadaling itong nagtungo sa kanyang sasakyan.

Ilang minuto rin bago ito nakarating sa Alexander Hamilton High School, kung saan siya nag-aaral. Kilala itong paaralan dahil na rin sa bihira lang ang makapasok dito dahil sa mahal ang tuition fee. Tanging mga anak lang ng mayayaman ang nakapag-aral dito. Kadalasan ay nasa entertainment industry ang mga mag-aaral dahil ligtas sila dito sa mga issue at reporter.

Paglabas ni Bianca sa kanyang kotse ay nagmamadali itong nagtungo sa kanyang room dahil late na ito sa kanyang first subject. "I'm sorry ma'am, I'm late." Paghingi nito nang paumanhin sa kanyang guro.

"It's okay, tama pa 'yong dating mo. Hindi ka pa naman huli," sagot ng kanyang guro. Nagpasalamat si Bianca saka tuluyan ng pumasok. Naghanap ito ng bakanteng upuan hanggang sa makita niya ang kanyang bestfriend na si Misha at wala pang naka-upo sa tabi nito. Lumapit ito at doon natumabi.

"Simula pa lang ng pasukan late ka na agad, Bianx," sabi ni Misha habang nakatingin sa pisara.

"Late na kasi ako nakatulog kagabi, kaya natangalan ako nang gising," paliwanag nito sa kaibigan.

"Di ba sinahihan na kitang itigil mo na 'yang paglalaro mo nang-ML," ani nito.

"Ms.Min at Ms. Shin pwede naman sigurong mamaya na kayo magkwentuhan. Baka gusto n'yo mo nang sagutin ang nakasulat sa pisara o siguro gusto n'yong lumabas upang tapusin n'yo'yang ginagawa n'yo," mataray nasabi ng kanilang guro habang nakataas ang kilay.

"Sorry po ma'am," sabay nasabi nila.

"Okay, sagutin n'yo mo na ito," sabi nito. Napakunot naman ang noo ni Bianca sa kanyang nabasa. Hindi niya naintindihan ang mga tanong sa pisara. Napakamot ito sa kanyang ulo, kahit anong isip niya ay hindi talaga niya makuha ang sagot.

 

"What is the measure of angle B in the following figure if angle A measures 135"?" Basa ni Bianca sa tanong na nakasulat sa pisara. Parang bata ito na panay ang kamot sa kanyang ulo, hindi niya

naiintindihan ang tanong.

"The area of a triangle may be found by using the formula, A=1/2bh, where brepresents the base and represents the height. Thus, the area may be written as A-1/2(11)(6), or A= 33. The area of the triangle is 33 cm," agad nasagot ni Misha.

"Good, itong pangalawa Bianca," sabi ng kanyang guro. Napayuko na lang si Bianca habang ang kanyang mga kaklase ay nakatuon sa kanya, naghihintay sa kanyang sagot. "Ano na Bianca?" dagdag ng kanyang guro.

"I'm sorry ma'am, I don't know the answer," nahihiyang sabi nito sabay yuko. Mahina talaga sa Math si Bianca. Kaya nahirapan talaga ito sa mga tanong, kumpara sa bestfriend nitong si Misha na matalino

"Iyan na ba sinasabi ko. Kasi kayo, hindi naman kayo marunong pero ang lakas n'yong hindi makinig sa discussion ko," inis nasambit ng kanyang guro. Umupo na lang si Bianca habang nakayuko pa rin ito. Nanahimik na lang ito dahil tama naman ang kanyang guro. Hindi nabago sa kanya ito, nakakapasa lang siya pero pasang-awa naman ang kanyang grade.

"Okay lang 'yan bes," mahinang sabi nito, pilit pinapalakas ang loob ng kaibigan. Nginitian na lang niya ito upang hindi mag-alala at nakinig na lang sa kanyang guro habang nagpapaliwanag ito. Hanggang sa natapos ang kanilang klase. Sabay na nagtungo si Misha at Bianca sa canteen upang kumain. Lalo't kanina pa nakaramdam ng gutom si Bianca dahil hindi ito nag-almusal sa pagmamadali na hindi ma-late.

Papasok na sila sa canteen ng biglang may bumonggo kay Bianca. Tiningnan niya ito kung sino at napataas ang kanyang kilay ng makita kung sino ito.

"Harang-harang kasi sa dinadaanan," mataray nasabi ng nakabunggo sa kanya.

"Aba't kasalanan pa ng kaibigan ko?" inis sambit ni Misha.

"Hayaan mo na, Mish," awat ni Bianca sa kaibigan.

"Shut up, Misha, hindi naman ikaw ang binunggo ko kung makatahol ka," mataray nasabi nito.

"Tahol? Ano ako aso? Aba Rachel kung titingnan sa ating dalawa mas mukha ka pang aso." Ayaw paawat ni Misha, hindi ito nagpapatalo.

"Tama na 'yan, Mish, umalis ka na Rachel," mahinahon nasabi ni Bianca. Baka matawag pa sila sa guardian office dahil dito, first day of school pa naman.

"Halika na, Rachel, huwag mo ng kausapin 'yang mga loser na 'yan," sabi ng kasama ni Rachel sabay hila nito.

"Yeah right,Casey, hindi natin sila ka-level," maarte nasabi nito sabay talikod at naunang pumasok sa canteen.

"Pigilan mo ako, Bianx, baka masakal ko 'yang bruha na 'yan. Kung makasabing loser," nagpupuyos sa galit nasabi ni Misha.

Tinapik ni Bianca ang balikat ng kanyang kaibigan. "Hayaan mo na 'yon," nakangiting sabi sa kaibigan. Pumasok na sila at kumuha ng pagkain. Naghanap sila ng bakanteng upuan at doon na-upo. Habang

masayang nag-uusap sila ay napasigaw na lang si Bianca ng may bumuhos na malamig na-juice sa kanya.

"Sorry," sarcastic nasabi ni Rachel.

"Aba't namumuro ka na," tumayo si Misha upang sugurin si Rachel.

Hindi na makatiis si Misha sa ugali nito, maliit lang ang pasensya nito hindi tulad ng kanyang kaibigan.

"Mish, wag na," awat nito sa kaibigan.

"Oh, bagay pala sayo Bianca, mas nagmukha ka lalong

loser, nakangiting sabi ni Rachel habang 'yong mga kasama niya sa likuran ay nagtatawanan.

Hinawakan ni Bianca si Misha upang pakalmahin, kilala nito ang kaibigan. Hindi talaga ito nagpapaapi nang kahit sino, mahilig ito sa away." Alam mo Rachel kung tutuusin mas loser ka sa akin!" Kitang- kita sa mga mata ni Rachel ang gulat sa narinig nasinabi ni Bianca. "Alam ko naman galit ka sa akin dahil feeling mo inaagaw ko 'yong mga endorsement mo. Kasalanan ko ba na mas maganda ako? Kasalanan ko ba na ayaw nila sayo. Dapat kasi mas galingan mo," dagdag nasabi ni Bianca na mas kinainis ni Rachel.

"How dare you?" Sasampalin sana ni Rachel si Bianca pero nahawakan ni Misha ang kamay nito."Oops, ang pikon talo, huwag ka rin magkakamali nasaktan 'yang bestfriend ko baka masapak kita at masira 'yang retokada mong ilong, baka mapagastos ka pa." Binaba nito ang kamay ni Rachel at hinila si Bianca upang lumabas sa canteen.

"Thanks, Mish" Pasalamat nito sa kaibigan sabay yakap.

"Always welcome, Bianx. Paano ka na n'yan. Sobrang basa muna," nag- alalang sabi nito sa kaibigan.

"May damit naman ako sa kotse magpapalit na lang ako," sabi nito sabay ngiti. Mabuti at may lagi itong dalang extra nadamit. Sinamahan naman ni Misha ang kaibigan napumunta sa parking lot upang kunin ang damit. Pagkatapos magbihis ay nagtungo na ito sa kanilang classroom para sa next subject nila. Hanggang sa matapos ang kanilang klase sa araw na ito.

Antok na antok pa si Bianca pero kailangan niya pang sagutan ang kanyang homework. Kanina pa niya ito binabasa pero hindi talaga niya naiintindihan. Nakinig naman siyang mabuti kanina sa klase pero wala talagang pumasok sa kanyang utak.

"Ano ba laman nang-utak mo, Bianca," inis nasabi nito sa sarili sabay pitik ng mahina sa kanyang noo. Nag-alala ito kung ano ang kanyang ipapasa bukas, siguradong mapapahiya na naman siya. Napatingin siya sa kanyang cellphone at nainisip natawagan si Misha. Pero nakatatlong ring na at hindi pa rin nito sinagot. Naisip na lang niya na baka nakatulog na ito.

Kaya kinuha niya ang kanyang laptop at naghanap siya ng sagot sa tulong ni google. Ilang oras pa lumipas ay natapos na rin sa wakas si Bianca pero hindi ito sigurado natama ba ang kanyang mga sagot. Naghilamos lang ito mukha at ginawa ang kanyang night routine saka natulog.

Kinabukasan, maaga itong nagising kahit kaunti lang ang kanyang tulog. Nagtungo ito agad sa banyo upang maligo at nag-ayos na upang makababa para kumain.

"Good morning, princess," bati ng kanyang ama. Napatakbo ito patungo

sa kanyang ama at niyakap ito. Bihira lang silang magkita dahil busy ito sa trabaho. Kaya minsan lang ito umuuwi sa kanila. "I miss you, dad," malambing nasabi nito sa ama.

"I miss you too, princess. Kumain ka muna upang mahatid nakita sa school mo," sabi nito at tinawag ang kanilang kasambahay upang ihanda ang pagkain.

"Dad, magpahinga ka na lang. Malaki na ako kaya hindi mo na ako kailangan ihatid pa," nakangiting sabi nito at nagsimula ng kumain. Nagpumilit pa ang kanyang ama na-ihatid siya pero tinangihan talaga niya ito. Kaya wala nang nagawa ang kanyang ama.

Pagdating ni Bianca sa room ay umupo ito agad sa kanya upuan habang hinihintay ang kanilang guro. Naririnig nito ang ingay ng kanyang mga kaklase, na may kanya-kanya itong ginawa."Tumawag ka kagabi," bungad ni Misha sa kanya, binaba ang bag nadala at umupo ito sa kanyang tabi.

"Magtatanong sana ako about sa homework natin, "sagot nito.

"Nakatulog ako pagkatapos sagutin 'yong homework natin. Okay na ba sayo? Ito oh!" Inabot nito 'yong notebook niya. Tiningnan naman ni Bianca ang sagot ni Misha at napakamot na lang ito ng makita na-iba ang kanyang mga sagot.

"Ano ba 'to," mahinang reklamo ni Bianca. Napatingin naman agad si Misha sa kanya at napataas ang kilay ng makitang nakabusangot ito. Kaya kinuha niya agad ang notebook ni Bianca upang tingnan ang sagot. Napapikit na lang ito sa kanyang nakita, lahat ng kanyang sagot ay mali at hindi niya alam kung anong solution ang ginawa ng kanyang kaibigan para maging ganito. "Ang hirap naman kasi, hindi ko

maintindihan kung paano sagutan 'yan," dagdag ni Bianca.

"Copy mo na lang yan, explain ko sa iyo mamaya," sabi ni Misha sa kaibigan. Kaya nagmamadali inulit ni Bianca ang kanyang homework, sakto naman pagdating ng kanilang guro ay natapos na ito. Pagkatapos nilang ipasa ang homework ay pinakita nito sa kanila kung paano kunin ang tamang sagot. Napatingin naman siya kay Misha dahil tama ang lahat ng sagot nito.

"Alam ko 'yang tingin na 'yan, your welcome Biarx, ako lang "to," mahinang sabi nito sabay kindat. Kaya napailing nalang ito at tumingin nasa pisara upang makinig. Pero tulad pa rin ng dati ay walang pumasok sa kanyang utak.

Natapos ang kanilang klase nawala man lang pumapasok sa utak niya. Kinakabahan natuloy ito dahil bukas ay magkakaroon sila ng pasulit. Nasa rooftop sila ni Misha habang kumakain nang nabili nilang pagkain. Dito sila mahilig magtambay kapag wala ng klase.

"Ilang years na lang ay magtatapos na tayo," excited nasabi ni Misha. "Ano ba kukunin mo pag-college Biarx?" tanong nito sa kaibigan.

"Ako? hindi ko alam, alam muna gulong-gulo na-isip ko. Kung ano ba talaga kukunin ko kapag nag-college na ako. Hindi ko alam kung ano ang gusto ko," malungkot nasabi nito at ininom ang juice nahawak. Sa tuwing naiisip niya kung ano ba ang gusto niya gawin para sa future niya ay hindi niya malaman ang sagot. Minsan nakaramdam siya ng inggit sa kapatid. Maganda ang buhay nito ngayon at masaya ito sa buhay.

"H'wag kang mag-alala, malalaman mo din 'yan. Mataas pa naman ang panahon, makapag-isip ka pa." Nagkatingin sila saka biglang

nagtawanan. Mabuti na lang talaga may kaibigan si Bianca na tulad ni

Misha. Sa tuwing kailangan niya ito ay lagi itong nandiyan para sa kanya. Hindi siya nito iniiwan at lagi itong nasa tabi niya upang tulungan siya.

"Ano ba kukunin mo na kurso, Mish?" tanong nito.

"Gusto ko kumuha ng medisina, matagal ko na talaga itong pangarap. Sinabihan ko naman si mommy at daddy tungkol dito, masaya ako at pumayag sila," wika nito. Masaya si Bianca para sa kaibigan dahil alam talaga nito kung ano ang gusto na makuha sa buhay. Siguro kapag hindi pa rin talaga niya malaman ang gusto ay kukuha na lang siya ng business at ipagpatuloy ang pagiging model. Hindi naman talaga niya gusto maging model pero 'yon ang gusto ng kanyang ina kaya wala na siyang nagawa at sinunod ang gusto nang-ina.

Nang makita nilang medyo madilim na ang paligid ay nagpasya silang umuwi na, agad naman nagpahinga si Bianca. Kinabukasan, pagkatapos ng kanilang exam ay sinabihan si Bianca na huwag muna lumabas dahil kakausapin ito ng teacher niya.

"Bianca, may problema ba?" tanong nito sa kanya. "Gusto lang kita sabihan na ikaw ang nakakuha ng pinakababang marka ngayon. Mag- aral kang mabuti dahil next year ay nasa 4th year ka na," dagdag nito.

"Yes ma'am." Iyon lang ang nasabi ni Bianca, may sinabi pa ang kanyang guro bago ito tuluyan na umalis. Lumabas si Bianca sa kanilang classroom nawala sa sarili kaya nabangga niya bigla si Rachel.

"Ano bang problema mo?" Malakas na tinulak siya nito kaya napa-upo ito sa sahig. "Akala mo siguro nakalimutan ko 'yong sinabi mo no'ng isang araw. Ang kapal mo naman nasabihan akung loser, eh bobo ka naman. Ganda lang ambag mo," inis nasabi nito saka agad na nilagpasan siya nito. Napatayo na lang si Bianca, kahit medyo nakaramdam ito ng sakit. Tinawagan na lang niya si Misha at tinanong kung nasaan ito. Pagkatapos malaman ay agad nitong pinuntahan

"May problema ba?" lyon agad ang tanong nito sa kanya. Nginitian n'ya lang ito at sinabi nawala, hindi n'ya sinabi ang totoo baka kasi mag- alala pa ito. Nagyaya si Misha nakumain sila sa labas kasi na-miss na nitong gumala rin. Upang malimutan ang problema, agad naman itong pumayag. Nagsuot lang ito nang-mask upang iwas na rin sa gulo, baka kasi matulad ng dati na makilala ng kanyang mga tagahanga kaya dinumog ng kanyang mga fans.

 

 

 

Chapter 2

 

 

Ilang buwan na rin ang nakalipas, hindi pa rin nagbabago ang

performance ni Bianca sa school. Ilang beses na siyang pinatawag ng kanyang mga teacher tungkol dito. Hindi naman alam nito kung ano ang kanyang gagawin. Minsan nagpapaturo siya kay Mish pero agad naman niyang nakakalimutan, nahihiya na din siya ditong magtanong ulit dito.

Nasa mall sila ngayon, nagyaya kasi si Misha nagumala sila dahil bored ito sa bahay. Pumayag din siya kasi wala naman siyang gagawin sa kanila. Umalis din kasi 'yong daddy niya dahil may aasikasuhin naman. Masaya silang nag-shopping magkaibigan. Hindi nila namalayan ang oras hanggang sa makaramdam sila ng gutom at agad itong nagpasya nakumain. Habang kumakain tumawag ang manager ni Bianca dahil may photoshoot raw ito, alas tres ng hapon para sa new brand. Kaya sinabihan nito ang kaibigan na kailangan nila umalis mga 2pm para sa kanyang photoshoot.

Matapos kumain ay lumabas na ang magkaibigan ng biglang may lumapit sa kanila. "Bianca, pwede ba pa picture?" Nagulat si Bianca sa sinabi ng babae at doon niya napansin na nakalimutan pala niyang suotin ulit ang mask niya. Pumayag naman si Bianca baka masabihan pa siya na suplada. Nang matapos nito magpa-picture ay dumadami ang mga tao na nag-request sa kanya. Kaya humarang na si Misha dito

at hinila siya.

Nagkahiwalay sila ni Misha ng tumakbo sila para takasan 'yong mga fans niya. Napatingin siya sa kanyang cellphone ng tumunog ito at may- message si Misha sa kanya at sinabi na doon sila magkikita sa parking lot. Sinuot naman ni Bianca ang mask at nagtungo doon. Nakita niya ang sasakyan ni Misha at agad napumasok doon. Pero nagulat siya ng may makitang lalaki na nakasakay doon. Hindi niya ito kilala. "Sino ka?" tanong nito sa lalaki. Napatingin naman ang lalaki sa kanya at

napakunot ang noo.

"Who are you?" Balik tanong nito sa kanya kaya napataas ang kilay ni Bianca. Siya ang unang nagtanong tapos binalik lang sa kanya. Sinuri niya ang lalaki, hindi naman ito mukhang magnanakaw pero ano ang ginagawa nito sa sasakyan ng kaibigan niya. "Ako unang nagtanong, bakit ka pa nandito sa sasakyan ng kaibigan ko," wika ni Bianca dito. Nagulat naman ang lalaki sa sinabi nito at napakunot ang kanyang noo. "Are you crazy? This is my car? Who the hell are you? I don't even know you." He said it sarcastically. Naguguluhan naman si Bianca sa sinabi ng lalaki. Paano naging sa kanya ang kotse ng kanyang kaibigan. "Modus mo "to no? Magnanakaw ka ba? lyan kasi ang uso ngayon. May pa who are you ka pa nalalaman," malakas nasabi nito.

"Miss, get out of my car or else I will call the police." He warned her and then gave her a cold stare. Sasagot pa sana si Bianca ng tumunog ang kanyang cellphone. Nakita niya natumatawag si Misha sa kanya kaya agad naman niya itong sinagot. "Saan ka na? Okay ka lang ba?" bungad nito sa kanya.

"Nasa kotse mo?" sagot nito habang ang lalaki ay nakatingin lang sa kanya.

"Saan? Nandito na ako. Jusmeyo, naging invisible ka na ba?" naguguluhan nasabi nito. "Bianx, kanina pa ako dito hindi man lang kita nakita. Asan ka na ba?" Nagulat si Bianca sa kanyang narinig at agad napatingin sa lalaki. Seryoso itong nakatingin sa kanya, nakaramdam naman nanghiya siya dahil sa pangyayari. Nagkamali pala siya ng kotse

napinasukan. Narinig pa niya natinatawag siya ni Misha sa kabilang linya pero hindi na niya ito nasagot. Iniisip niya ngayon kung paano hihingi ng paumanhin sa istorbo naginawa niya

"Don't stare at me, it annoys me," he said seriously.

"Sorry nagkamali lang ng pasok," sabi nito at agad nalumabas. Napatigil din ito ng may makitang tatlong lalaki at mukhang nagulat din sa paglabas niya. Nang mahimasmasan siya ay nagmamadali itong tumakbo at hinanap ang sasakyan ni Misha.

Habang ang mga kaibigan ni Lance ay agad naman pumasok sa kotse. "Sino 'yon? Don't tell me Nathan na gumagawa ka ng milagro sa sasakyan habang wala kami," wika ni Blue sa kanya.

"Gago, hindi ako ganyan tulad mo," sabay bato nito ng hoodie sa kaibigan.

"Bro, nanakit ka na," pagdadrama nito sabay hawak sa kanyang dibdib.

"Tama na 'yan, lets go to The Junk. We need to chill and relax, stress ako sa exam natin," sabi ni Ash sa kanila. Kaya nagtungo ang magkaibigan sa The Junk isa sa class at expensive na bar sa lugar nila.

Habang si Bianca ay tulala buong biyahe nila ni Misha.Hinatid siya ni Misha sa venue kung saan ang kanyang photoshoot. "Ano ba nangyari sa iyo?" Nag-alalang tanong nito sa kaibigan. Simula kasi ng bumalik ito ay parang malalim na ang iniisip. Nakatulala lang ito.

"Mish, nakakahiya 'yong nangyari kanina." Kinuwento ni Bianca lahat sa kaibigan kung ano ang nangyari sa kanya kanina. Napatawa naman si Misha ng marinig niya ito. Hindi niya akalain na iyon pala ang naganap sa kaibigan niya kanina nang maghiwalay sila. Hindi niya maisip kung anong katangahan ang nagawa ng kaibigan. Kahit siguro kung siya ang nasa sitwasyon nun ay mapatulala na lang o gustuhin na lang lamunin ng lupa dahil sa kahihiyan.

"Please, Mish, hiyang-hiya na ako. Huwag ka namang tumawa." Parang sinukluban ng lupa ang mukha ni Bianca at hindi maalis sa kanyang isipan ang nangyari kanina.

"I'm sorry, Bianx. Hindi ko lang mapigilan," paghingi nito ng tawad.

"Mabuti nalang naka-mask ako kaya hindi niya ako makilala. Grabe 'yong hiya ko kanina noong tumawag ka at sinabihan akong nasa kotse ka na. Alam mo 'yong feeling na gusto ko na talaga lamunin ng lupa." Napatakip ito sa kanyang mukha ng maisip niya ulit 'yon.

"Wag ng mag-overthink Bianx, hindi na kayo ulit magkikita no'n kaya kalimutan mo na lang iyon. Smile kana kasi may photoshoot ka pa ngayon at kailangan maganda." Nginitian ni Misha ang kaibigan.

Nang mahatid na siya ni Misha sa studio ay umalis nadin ito agad. Pupuntahan pa raw nito 'yong mommy n'ya kasi sabay raw silang mag- dinner. Minsan nakaramdam nang-ingngit si Bianca sa pamilya ng kaibigan hindi ito sobrang yaman tulad nila pero masaya at kontento ito sa kanyang pamilya. Habang siya minsan lang sila magkasama na buo. Laging busy ang parents niya sa mga career nito kasama na din ang dalawa niyang kapatid. Noon bata siya halos manglimos siya ng pagmamahal at atensyon sa magulang hanggang sa magsawa na lang siya.

Minsan hinihiling ni Bianca na hindi na lang sila mayaman para

makaramdam din siya ng pag-aalaga ng isang ina na minsan hindi niya naranasan. Simula bata ay kanyang yaya na ang kanyang nakakasama

sa kanilang bahay. Tuwing birthday niya ay tanging kasambahay lang ang kasama niya or kanyang daddy. Kung magkasama naman sila ay hindi naman niya naiintindihan ang mga pinag-usapan nito.

Pagpasok ni Bianca sa studio ay sinalubong siya ng kanyang manager. Dali-dali naman siyang inayusan ng kanyang team. Ilang oras lang sila sa kanyang pictorial at natapos rin ito agad. Nagyaya ang kanilang manager nakumain sila sa labas at sagot nito. Masaya naman ang buong team niya. Pag-uwi niya sa kanilang bahay ay agad na nag- shower si Bianca. Pagkatapos patuyuin ang buhok ay nahiga na ito upang matulog.

Kinabukasan, maagang pumasok si Bianca sa school. Habang papunta sa kanyang classroom ay nagbabasa ito ng note ni Misha sa Math. Nakalimutan kasi nitong mag-aral kagabi dahil nakatulog siya ng maaga dahil sa pagod. Sinabihan pa naman sila na may long quiz sila ngayon. "Nakikita n'yo ba ang nakikita ko," boses iyon ni Rachel. Pero hindi na lang niya ito pinansin dahil kilala na niya ito at sanay na siya sa ugali nito."May naiintindihan kaya 'yan,” dagdag pa nito. Pero nilampasan lang ito ni Bianca, wala siyang oras para sa gulo. Kailangan n'ya pa mag- aral. Pagdating niya sa kanyang classroom ay nakita niya ang kanyang mga kaklase na abala din sa pag-aaral. Umupo ito at napatingin siya sa kanyang relo. Nagtaka kung bakit wala pa 'yong bestfriend niya, hindi naman ito na-late sa klase.

Maya-maya ay pumasok na ang kanilang guro at nagbigay ito ng instructions para sa kanilang long quiz. "I'm sorry ma'am, I'm late." Hinihingal nasabi ni Misha, halata nagaling lang ito sa kakatakbo.

"Five minutes late, Misha, take your set at magsisimula na tayo." Nagpasalamat naman si Misha at agad na umupo.

"Bakit ka late?" mahinang sabi ni Bianca.

"Long story, bes," sagot nito. Napatigil sila sa pag-uusap ng magsimula ulit magsalita 'yong guro nila. Muling pinaalala sa kanila na kapag nahuli na nag-cheat ay automatic zero ang score. Binigay na sa kanila ang test paper, pagtingin ni Bianca ay para itong pinagsukluban ng langit. Hindi nito alam kung paano ito sagutan. Sumakit ang kanyang ulo sa kakatingin sa mga numbers.

Napatingin ito sa kanyang mga kaklase at seryoso ito sa pagsagot. Kaya sinubukan na lang niya nasagutin ito, sa isip niya bahala na kung anong maging resulta. Ilang minuto ang lumipas at pinapasa na ang mga sagot nila. Pagkatapos ay tuluyan na umalis 'yong guro nila.

"Ang sakit ng leeg ko." Narinig ni Bianca na reklamo ng kanyang

kaklase. Niligpit na nito ang kanyang gamit pero napatigil ito ng makita ang kaibigan na malungkot.

"May problema ba?" Nag-alalang tanong nito sa kaibigan. Minsan lang niya ito makita na ganyan kalungkot.

"We broke up. It so hurt that he cheated on me," maiyak-iyak nasabi nito. Hindi alam ni Bianca kung paano patahanin ito lalo't alam niya kung sino ang dahilan ng pag-iyak ng kaibigan. Kahit siya ay naguguluhan kung nagawa ba talaga ng kanyang kuya na mag-cheat sa kaibigan.

"Sigurado ka ba?" lyan lang ang tanging lumabas sa kanyang bibig, ayaw niya maisip ng kaibigan na kinakampihan niya ang kanyang kuya.

"I called him last night. Tapos babae 'yong sumagot. Tapos 'yong babae

pa nagalit kasi tumawag raw ako sa boyfriend niya." Niyakap na lang nito ang kaibigan. Hindi niya akalain na magagawa ng kanyang kuya ito. Noong una tutol ito sa relasyon ng kapatid at ng kaibigan dahil malaki ang agwat nito sa edad. Pero wala siyang nagawa kung hindi tanggapin ito dahil nagmamahalan ang dalawa. Ayaw naman niya maging kontrabida sa dalawa kaya sinuportaan na lang niya ito.

"Kakausapin ko kapatid ko," sabi nito sa kaibigan pero hindi ito pumayag at sinabihan siyang hayaan na lamang ito. Buong umaga ay parang wala sa sarili itong si Misha. Minsan hindi na alam kung paano kausapin dahil lutang ito lagi. Kaya labis ang inis na naramdaman ni Bianca sa kapatid.

Nang maghapon ay naglaro sila ng volleyball para sa kanilang PE. Hinati sila nito sa dalawang group. Lahat ay magagaling sa laro, walang gusto magpatalo. Naririnig ni Bianca ang sigawan at cheers ng mga nanood sa kanila. Sobrang lapit lang ng kanilang mga score, pero biglang na aksidente ang kasama nila. Hindi na ito makapaglaro. Binigyan sila ng ilang minuto na break, pawis na pawis na si Bianca kaya pinatuyo niya sa dalang towel.

"Si Misha," sabi ng kaklase nila. Hindi naman pumayag si Bianca dahil alam niya na wala sa sarili si Misha. Hindi inaasahan ni Bianca napumayag si Misha at naglakad ito patungo sa kanila. Tinanong pa niya ito kung okay lang pero tanging ngiti lang ang sagot nito.

Nagsimula silang maglaro, ilang oras din lumipas at natapos din sila. Nanalo ang team ni Bianca kaya masaya sila dahil nakakuha sila ng malaking points. Nagpasya na silang magpalit ng damit dahil nangangamoy pawis na sila. Pagkatapos noon ay umuwi na si Bianca. Pagpasok niya sa kanilang bahay ay nagulat siya ng makita ang kapatid na nanonood ng TV.

"Kuya?" Nagtatakang tawag nito, napalingon naman ang kanyang kuya at napangiti ng makita siya. Tumayo ito at niyakap siya ng

mahigpit."Hello, princess," sabi ng kanyang kapatid at binitawan ito sa pagkakayakap.

"Kailan ka pa umuwi?" nakangiting tanong nito sa kapatid. Matagal na niya itong hindi nakikita dahil busy ito sa trabaho.

"Kanina lang, may kailangan ayusin," sagot nito sabay kamot sa kanyang batok. Doon lang naalala nito ang nangyari sa kanyang kaibigan. Kaya tinanong niya agad ang kapatid. Tumanggi naman ito saka pinaliwanag ang lahat, nanghingi rin ito ng tulong upang makausap ang nobya.

Napangiti na lang si Bianca ng makita kung gaano kamahal ng kanyang kapatid 'yong kaibigan niya. Umuwi pa talaga ito ng Pilipinas upang magpaliwanag lang dito. Alam nito kung gaano ka-busy ang kapatid sa trabaho, bihira nga niya itong nakikita. Kaya agad ito nag-isip ng paraan si Bianca kung ano dapat gawin upang magkaayos na ang dalawa.

Napalingon naman silang dalawa ng marinig ang boses ng ama. Nagulat din ang kanyang ama ng makita ang pangalawang anak nito. Sinabi din ng ama ni Bianca na kailangan nilang mag-usap. Kaya pagkatapos nila kumain ay nag-usap si Bianca at kanyang ama.

"Bukas Bianca ay makilala mo na ang tutor mo," kalmadong sabi ng ama nito.

 

"Dad," tawag nito sa ama, hindi niya naiintindihan ito.

"Tinawagan ako ng guro mo at sinabi na ang liliit ng marka mo. Nag- alala ako anak tapos nalaman pa ng mommy mo. Kaya pinahanapan ka ng tutor. Mabuti na lang at pumayag ang anak ng kaibigan ko," paliwanag ng kanyang ama. Walang nasabi si Bianca lalo't ang ina nito ang dapat masusunod. Tama naman din ang kanyang ama na marami itong mababa na score sa klase. Kaya maganda na pagkakataon ito sa kanya.

Naisip din Bianca na baka kailangan na talaga niya ng tulong para dito, lalo't mahina talaga siyang matuto. Siguro matulungan na siya nitong makakuha ng pasado na grades. Kaya hahayaan na lang niya ang desisyon ng ama at ina.

Pagkatapos ng mag-ama na mag-usap ay nagpaalam na si Bianca napumunta sa kanyang silid upang makapagpahinga narin siya. Napagod din kasi siya sa laro nila kanina, kaya kailangan niya ng mataas na pahinga. Nagbihis lang ng damit pambahay bago tuluyan ng natulog.

 

Chapter 3

 

 

Ngayon makilala ni Bianca ang kanyang tutor, sabi ng kanyang ama napupunta iyong tutor niya alas singko ng hapon sa kanila dahil may pasok pa ito. Kaya napaisip tuloy si Bianca. Hindi niya akalain nag-aaral pa 'yong tutor n'ya. Naisip din niya ang hitsura ng kanyang tutor, iniisip nito na mukhang nerd ito na may suot na malaking eyeglasses at old fashion kung manamit. lyon kasi ang kanyang nakikita kadalasan sa Tv or nababasa sa libro.

Kaya pag-uwi nito galing sa school ay agad itong nagtungo sa kanyang kwarto saka nahiga. Hindi na ito nag-abala pang magbihis. Tinatamad ito lalo't pagod na pagod ito sa school, madami kasi silang ginawa ngayon araw na ito. Hanggang sa hindi niya namalayan nakatulog pala ito. Nagising na lang ito dahil sa ingay ng katok sa pintuan, tinatawag siya kanilang kasambahay.

Nakapikit pa itong bumangon, magulo pa ang buhok nito. Hindi na kasi ito nag-abala na mag-ayos "Manang, bakit?" bungad nito ng mabuksan ang pinto. Unti-unti dinilat ni Bianca ang kanyang mata pero napatalon ito sa kanyang nakita. Sobra itong nagulat ng makitang may kasama ang kanyang yaya at familiar sa kanya ang pagmumukha nito. Dali-dali niyang sinara ang pinto, nakaramdam siya nanghiya sa kanyang hitsura.

"Bianca, nandito na tutor mo. Ano ba nangyari sayo?" Narinig niyang sabi ng kanyang yaya.

"Yaya, give me five minutes. Samahan n'yo po siya sa study room. Doon ko lang po siya pupuntahan," taranta nasabi nito. Narinig niya na kinakausap ng kanyang yaya 'yong tutor niya at nakarinig siya ng mga yapak napalayo.

Agad siyang nagtungo sa banyo, napahampas na lang siya ng makita ang kanyang hitsura. Magulo ang kanyang buhok, para itong pugad nang-ibon. Dali-dali itong naghilamos at nagbihis ng pambahay. Nakasuot pa kasi siya ng school uniform kanina, inayos niya ang kanyang buhok bago kinuha ang kanyang gamit at nagtungo sa study room.

Pagpasok niya ay nakita ang lalaking nakatalikod at abala sa katitingin nanglibro. Halatang mahilig itong magbasa. Nang maramdaman nito na may tao ay agad itong lumingon."Five minutes ha," sarcastic na sabi nito ng tumingin ito sa kanyang rolex na relo. Makikita mo na mayaman ito dahil sa kanyang mga suot. Ang pinagtataka ni Bianca kung bakit ito pumayag na mag-tutor kung marami naman pera. "Don't stare at me." Napatalon si Bianca ng marinig niya ito.

"Hindi no," tanggi nito. Iniisip din ni Bianca kung saan niya ito nakita, napaka-familiar kasi ng mukha. "Nagkita na ba tayo?"

"I don't know. Let's start. I don't want you to waste my time." Inilabas nito ang kanyang mga gamit.

"Ngayon na?"

"Yes, I don't waste my time. Sit down so we can start," seryosong sabi nito at nilabas din 'yong laptop niya.

Walang nagawa si Bianca kung hindi ang sundin ito. Kaya umupo ito sa bakanteng upuan, nakaharap na siya sa kanyang tutor.

"Answer this." Inabot nito ang kanyang laptop. Kaya tiningnan ito ni Bianca.

"Di ba tuturuan mo ko? Eh.. Bakit pasasagutin mo ako nito?" Turo nito sa laptop, naguguluhan din kasi ito.

 

"Gusto ko lang malaman kung saan aabot ang kaalaman mo?" Hindi

man lang siya nito sinulyapan. Iba din 'yong style niya, 'yan na lang ang naisip ni Bianca.

"Ehh... Paano kung tama 'yong lahat kung sagot?" Curious natanong niya dito kahit alam nito sa sarili na hindi mangyayari iyon.

"Then you don't need me."

Na-shock ito sa sagot nito, kaya tiningnan na niya 'yon. At napakamot ito sa kanyang nakita. Hindi niya naiintindihan kung ano ang mga nakalagay doon, wala siyang alam kung paano ito sagutin.

"Wala bang mas madaling sagutin dito?" Tiningnan nito ang kanyang tutor. Nahihirapan talaga siya dito.

"I will give you one hour." Napataas ang kilay nito sa narinig. Sinong tao ang kayang sagutan ang ganito ka hirap natanong sa loob ng isang oras. 'Yan ang nasa isip ni Bianca. Hindi na man siya matalino.

Gusto ni Bianca magreklamo pero alam n'yang sinasayang lang nito ang oras na binigay sa kanya napalugit. Kaya pinili na lang niya na manahimik. Sinimulan na niya itong sagutan, napamura na lang siya sa kanyang isipan dahil sobra itong hirap. Wala siyang naintindihan dito.

Napatingin si Bianca sa oras, pinagpawisan na siya. Hindi niya alam kong tama ba ng kanyang mga sagot na nilagay.

"Stop," seryosong sabi nito nakinagulat ni Bianca. Hindi natapos ni Bianca sagutan lahat. Nagdalawang isip tuloy siya na ipakita ito. Humingi pa ito ng palugit pero hindi ito nadaan sa kanyang pagpa-cute. Kinuha ng kanyang tutor ito at tiningnan.

Doon natitigan ni Bianca ang mukha ng kanyang tutor, abala ito sa pagtingin ng kanyang sagot. Napatakip ito sa kanyang bibig ng maalala kung saan niya ito nakita. Biglang nag-flashback sa kanyang isipan ang nangyari sa mall. Napaisip tuloy ito kung namumukhaan ba siya nito. Pero Malabo mangyari iyon dahil naka-mask siya, Nahihiya siya ng maalala ang nangyari nun. Akala kasi niya na hindi na sila magkikita pa muli. Pero grabe naman talaga maglaro si tadhana, sa dami ng pwede niya maging tutor ito pa talaga.

"25/80, Failed!" Mas lalong nahiya si Bianca sa kanyang narinig. Hindi niya akalain na ito lang ang tama niya. Hindi tuloy siya makatingin dito dahil sa sobrang dami ng mali niya.

"Ang hirap naman kasi kahit siguro sino ay babagsak d'yan," lakas loob nasabi ni Bianca. Alam naman din kasi nito na hindi ito matalino. Sa school nga hirap na hirap na siya, paano pa kaya sa mga tanong na 'yan. Pasalamat na din siya at may kaunting tama nasagot ito mas nakakahiya kung bokya ito.

"All third year students in Hamilton Academy passed and only two student got a lower score of 50 points," paliwanag nito sa kanya. Kaya namangha na lang si Bianca sa kanyang narinig. Sana ganyan siya katalino. Hindi kasi siya pinagpala sa talino, ganda lang ambag niya sa mundo na ito.

"Matalino naman siguro sila. Kahit siguro ikaw sumagot d'yan mahihirapan ka."

"I already answered this. Unfortunately, I got 79 points." Hindi alam ni Bianca kung ano ang kanyang sasabihin. Sobra itong namangha sa kanyang narinig. Nahiya tuloy si Bianca sa kanyang score. Napahanga na lang si Bianca dito dahil gwapo at matalino ito.

"Ikaw na 'yong matalino." Hindi napigilin niya ang sarili nasabihin ito. Ngumiti lang ito sa kanya, kaya napatitig si Bianca dito. Hindi maipagkakaila na ang gwapo talaga nito kahit laging naka-poker face lagi ito, umiling siya at pilit inaalis sa kanyang isipan.

"Stop that!" Pigil nito kay Bianca ng mapansin nito na nakatitig lang ito sa kanya.

Namula sa kahihiyan si Bianca, hindi niya maisip na lagi itong nahuhuli na nakatingin dito. Pero parang wala lang naman sa kanyang tutor ito. Siguro sanay na ito.

"Ano name mo?"

"Nathaniel Lance," maikling sagot nito.

"Nice name." Hindi siya nito sinagot at may nilabas itong mga papel. At sinimulan na nito ipaliwanag ang mga sagot kanina at paano kunin ang tamang sagot..

Namangha si Bianca dito, napakagaling nitong mag-explain.

Maiintindahan mo talaga dahil napakalinis nito magturo.

Pagkatapos siyang turuan nito ay umalis na ito dahil may gagawin pa. Bukas na naman babalik ito. Natawa na lang si Bianca sa kanyang sarili ng maisip 'yong imagination niya sa hitsura ng kanyang tutor. Hindi pala iyon kundi napakagwapo na nilalang, para itong goddess sa taglay na aura at kagwapohan. Sigurado siya na madaming babae ang

nahuhumaling dito.

Bumalik na si Bianca sa kanyang kwarto. Tiningnan niya ang kanyang cellphone at nakita niya ang tawag ng kanyang kaibigan. May text din ito kaya binuksan niya ito. Napailing na lang ito sa kanyang nabasa. Nainis ito kung bakit hindi sinabi ni Bianca na umuwi ang kanyang kuya. Nabigla kasi ito ng dalawin siya sa kanyang bahay.

Hindi na lang niya ito pinansin, sigurado siya bukas na-uulanin siya ng mga tanong non. Nagpasya itong bumaba upang kumain dahil kanina pa ito nakaramdam ng gutom lalo na sa ginawa niya kanina. Naubos lahat ng lakas at naubos 'yong laman ng kanyang utak sa mga tanong nito kanina. Pero hindi man lang nakapasa 'yong score na nakuha niya dito. Pagkatapos niya kumain ay agad ito umakyat upang matulog.

Maaga gumising si Bianca dahil may quiz sila sa kanyang first subject. Nagtaka din ito dahil nagpumilit ang kanyang kuya na ihatid ito sa school. Hindi sana siya pumayag pero wala siyang nagawa. Ang kanyang kuya ang nasunod sa huli dahil sa pangungulit.

Habang sa kanilang biyahe ay nabanggit ng kanyang kapatid na nagpunta ito sa bahay ng kanyang kaibigan. Hindi na nagulat si Bianca dahil kahapon nakatanggap ito ng text galing sa kaibigan. Alam din nito kung ano dahilan kung bakit napauwi bigla ang kapatid. Gusto lang naman ayusin ang relasyon nito sa kanyang kaibigan.

"Sorry," agad na sabi ni Bianca ng may mabunggo ito. Hindi kasi niya ito nakita. Nagmamadali kasi ito, dahil ang kanyang magaling na kuya ay nagyaya pa na pumunta muna sa Starbucks dahil gusto uminom ng kape. Hindi nila namalayan ang oras at ilang minuto na lang late na siya sa kanyang first subject. Useless lang ang kanyang paggising ng umaga dahil sa kagagawan ng kanyang kuya.

"Sorry? Ano magagawa n'yan? Nadumihan na 'yong damit ko," mataray

na sabi nito. Naisip tuloy ni Bianca na grabe 'yong reaksyon nito. Alam naman ni Bianca na may kasalanan siya. Natapon kasi 'yong juice nadala ng babae sa kanyang damit.

 

"Sorry, babayaran ko na lang 'yang damit mo," sabi ni Bianca. Nakita kasi ni Bianca na limited edition 'yong damit nito at halata na bago pa.

"Like duh..! Alis," sabi nito sabay tulak kay Bianca na naging dahilan upang mapaupo ito sa may damuhan. Napahawak si Bianca sa kanyang balakang dahil sa sobrang sakit. Hindi maganda ang kanyang bagsak. "Harang-harang kasi,” dagdag nito sabay alis.

Pinagtitinginan si Bianca ng mga estudyante nadumadaan dito. Kaya pilit siyang tumayo kahit masakit pa balakang niya dahil nahihiya na ito. Dahan-dahan siyang naglakad patungo sa kanyang classroom.

"Hey, ano nangyari sayo?" Nag-alalang tanong ni Misha sa kaibigan ng makita ito.

Umupo muna ito sa tabi ni Misha at sinabi lahat ang nangyari kanina, walang labis at walang kulang. Hindi pa kasi dumating 'yong guro nila, mabuti na lang at hindi pa siya na-late.

"Ang sarap naman sapakin ng babae na 'yon. Kilala mo 'yon, hintayin natin sa may gate mamaya para masapak." Natawa na lang si Bianca sa sinabi ng kaibigan. Ang hilig talaga nito maghanap ng gulo, kaya walang nagbalak na i-bully ito.

"Hayaan mo na 'yon. Kasalanan ko rin naman. Ang mahal kaya ng damit niya." Sabay tapik sa balikat ng kaibigan upang pakalmahin.

"Kahit na, nanghingi ka na ng sorry tapos inalok mo pa nababayaran mo. Eh.. Ba't may pa tulak-tulak pa siya," inis nasabi nito.

"Hayaan mo na, hindi na rin kami magkikita non. Parang bago 'yon sa school natin. Sa laki ng school natin hindi ko na 'yon makikita pa."

"Sana nga bes, baka masapak ko iyon." Natawa na lang si Bianca sa

sinabi nito.

"Napaka-protective talaga ng sister-in law ko," pagbibiro ni Bianca sa kaibigan.

"Manahimik ka, may kasalanan ka pa sa akin," sabay kurot nito sa tagiliran ni Bianca. Natigil lang ito ng pumasok 'yong guro nila

"Good morning." bungad nito sa kanila. Tumayo silang lahat upang batiin din ito.

"Sit down," utos nito sa kanila. "You have a new classmate. Get inside, Ms. Vasquez.

Nagulat si Bianca sa kanyang nakita, ito 'yong babae kanina. Sa dami- dami ng pwede nila maging bago nakaklase ay ito pa.

"Hi, I'm Fiona Vasquez" Maarte napakilala nito sa amin. Sinabihan na siya ng guro na umupo at sa dami pwede maupuan ay sa may likod pa ni Bianca ang napili nito. Bago ito umupo ay tinaasan pa ng kilay si Bianca ng makita nito. Iba nadamit na 'yong suot nito, nakapagpalit ns

ito.

Naisip tuloy ni Bianca na nadagdagan na naman 'yong mga haters niya. Sumali na rin kasi yata itong si Fiona sa listahan dahil hindi maganda 'yong nga tingin.

Nagkaroon lang sila ng short quiz tapos nag-discuss na 'yong guro nila sa panibagong lesson. Pagkatapos ay nag-iwan ito ng activity. Kung minamalas nga naman si Bianca, si Fiona pa ang naging partner niya dito. Nalungkot tuloy ito dahil alam naman niya na mainit na ang dugo nito sa kanya.

 

"Hati tayo dito sa tanong, tapos ibigay mo na lang bukas ang sagot mo sa akin." Tuluyan na itong umalis. Nang tingnan ni Bianca 'yong binigay nito ay napahampas ito sa kanyang upuan. Lahat ng mahirap ay nasa kanya habang kay Fiona ay madadali lang. Naiinis siya dahil hindi man lang nito hinati ng maayos

"Nasaan ang partner mo?" Tanong ni Misha ng makabalik na ito. Galing ito kasi sa kanyang partner, nag-discuss muna sila bago naghatian.

"Ayon umalis na. Binigyan lang ako nito," sabay taas ng papel na kailangan niya sagutan. Kinuha naman ito ni Misha at tiningnan.

"Ano to? Bakit nasayo ang mahihirap? Hindi ba ninyo hinating maayos?"

"Hayaan muna, malaki yata galit non sa akin," sabi nito sabay kuha ulit ng papel.

"Bakit naman? Magkakilala ba kayo non?" Kinuha ni Misha ang mga gamit upang ligpitin ito.

"Siya kasi 'yon nabangga ko kanina." Nagsimula nang ligpitin ni Bianca ang kanyang gamit.

"Ano?" Sigaw nasabi ni Misha kaya napatingin tuloy lahat ng kanilang kaklase na naiwan sa room. "Sorry..." Nag-peace sign ito at bumalik ang tingin sa kaibigan. "Totoo?" pagsisigurado sa narinig nito.

"Oo," tipid na sagot nito.

"May balat ka pa sa pwet Bianca? Ang malas mo yata, naging kaklase pa natin. Ano gusto mo sapakin ko na 'yon."

"Hayaan na lang natin. Hindi naman ako sinaktan ng tao, maldita lang sa akin"

"Gusto mo tulungan kita sa pagsagot niyan?" Nag-alalang tanong nito. "Huwag na, magpapaturo na lang ako dito sa tutor ko," sabi nito sabay tayo.

"Ano?" Sigaw ulit nito kaya hinampas ito ni Bianca ng bag.

"Mahilig ka ba magkape, madali ka yata magulat ngayon."

"Sino naman hindi magugulat, hindi ko 'yan alam." Hinila ni Bianca ang kaibigan palabas dahil ang ingay nito at naiinis na 'yong iba nila na kaklase.

Habang nasa canteen sila ay kinuwento ni Bianca ang tungkol sa paghanap ng kanyang ama ng tutor upang matulungan siya sa kanyang academic. Sinabi din niya dito na 'yong una na pagkikita nila sa

canteen.

Lumipas ang oras at natapos din ang kanilang klase. Sinundo siya ng kanyang kuya, ayaw din sana ni Misha sumama sa kanila at magpahatid dito pero napilit siya ni Bianca. Unang hinatid si Bianca ng kanyang kapatid. Hinayaan na lang din ito ni Bianca, nagbabasakali na mag-ayos na ang dalawa.

"Yaya, tawagin mo ako kapag nandito na 'yong tutor ko," sabi nito bago umakyat sa taas. Nag-shower muna ito dahil amoy araw na ito. Pagkatapos ay hinanda na niya ang kanyang mga gamit saka naglaro ng games sa kanyang cellphone.

Maya-maya ay tinawag na ito ng kanyang yaya upang sabihin na nandito na ang kanyang tutor.

 

"Nasaan ang notes mo?" bungad agad ng kanyang tutor. Para tuloy

itong bata na inabot ang kanyang notebook. Umupo ito sa harapan ng kanyang tutor. Nahihiya din ito dahil hindi maganda ang kanyang hand writing

Tinuruan siya nito at pinaliwanag ng mabuti sa kanya ang mga dapat gawin. Natigil lang ito ng kumatok ang kanyang yaya at pumasok na may dalang snack. Nagpasalamat lang si Lance dito.

"Pwede ba magpaturo sayo nito." Pinakita ni Bianca ang kanyang activity. Ininom muna nito ang juice bago kinuha at tiningnan ang kanyang activity.

"Madali lang ito." Pinaliwanag nito ang mga dapat gawin.

"Pwede ba paulit?" Nahihiyang sabi ni Bianca, hindi kasi pa rin niya naiintindihan. Kaya nag-explain ito sa kanya ulit. Nakadalawang ulit ito ng pagpaliwanag sa kanya bago ito tuluyan naiintindihan ni Bianca.

Pinakita nito ang kanyang sagot agad kay Lance. Tiningnan naman ito agad ni Lance at sinabi na okay na.

"Thanks."

Sa natirang oras nila ay tinuruan pa siya nito sa kanyang ibang subject kung saan siya nahihirapan saka ito tuluyan umalis. Niligpit na lang ni Bianca ang kanyang gamit bago tuluyan bumalik sa kanyang kwarto.

 

Chapter 4

 

 

Nagising si Bianca dahil sa lakas ng music galing sa kabilang kwarto. Napakamot ito sa kanyang ulo at hinanap ang kanyang cellphone. Tinawagan nito ang kanyang kapatid dahil alam nito na lagi nito hawak ang

cellphone.

"Kuyaaa," sigaw nito ng sagutin ng kanyang kapatid.

"Yes princess, ano kailangan mo?" sagot nito.

"Patayin mo 'yang music mo kung ayaw mo ikaw ang mapatay ko," galit nasabi ni Bianca. Kaunti lang ang tulog niya kagabi dahil nanood ito ng c-drama. Hindi kasi ito natulog hanggang sa hindi niya ito natapos.

"Relax, PMS lang 'yan," natatawang sabi nito saka pinatay na ang music. "Sana hindi kayo magkabalikan." Agad nitong pinatay ang tawag. Alam na nito kung ano naging itsura ng kanyang kuya.

Tumayo na ito at nagtungo sa banyo upang mag-shower. Nawala din kasi 'yong antok niya dahil sa kanyang magaling na kapatid.

Pagkatapos ay nagmamadali itong umalis, gusto niya kumain na lang sa Mcdo. Ayaw niya magpahatid sa kanyang kapatid, na-miss na kasi niya ang kanyang sasakyan.

Nag-order lang ito ng pancakes at coffee. Pagkatapos kumain ay agad itong nagmaneho patungo sa kanyang school. Madali lang siya nakarating dahil wala namang traffic.

Pagpasok niya nagulat siya ng magkagulo 'yong mga babae sa school. Nagtaka ito kung anong meron at bakit nagkakaganito ang mga babae sa school niya.

"Oh my gwapo nila!" sabi ng isang sophomore student.

"yeah nakakalaglag panty," pagsang-ayon naman ng kasama nito kaya napailing na lang si Bianca. Mukhang may bago na naman sila nakita. "swerte naman ng mga kakalse nila."

Iyan ang mga naririnig ni Bianca nasinabi ng mga babae kaya mas na- curious tuloy siya kung anong meron kaya lumapit ito kung saan maraming babae. Marites din kasi ito minsan, hindi papahuli sa chismis.

"Excuse me," sabi nito upang makita iyong pinagkaguluhan nila at napaatras ito ng makita kung sino ito. Tiningnan pa niya ulit ito upang masigurado kung tama ang kanyang nakita. "Ano ginagawa nya rito?" Tanong ni Bianca sa kanyang isipin. Agad natumalikod si Bianca upang makaalis, natatakot ito na baka makita siya.

"Hey, babaeng may curly hair." Narinig niya na tawag ni Lance. Pero hindi niya ito pinansin at nagpatuloy lang sa paglalakad. Narinig pa niya ang mga bulong-bulungan kung sino 'yong tinawag. Napaisip naman si Bianca na madami naman ang curly ang buhok sa school kaya hindi pwedeng hindi siya ang tinawag nito.

"Bianca!" Napatigil ito ng marinig na tinawag ang kanyang pangalan. Nakatingin natuloy sa kanya 'yong mga ibang estudyante. Huminga ng malalim si Bianca bago ito lumingon.

"Bakit?" Lumapit ito sa kanya at may nakasunod na lalaki.

"Can you help us find this room? Wala naman kaming maayos nasagot nakuha sa ibang babae. Number pa nila binigay sa amin." Tiningnan ni Bianca ang hawak nito, nakalagay doon ang room nila. Hindi na ito

nagulat nasa 3A pala ang mga ito, kung saan ang lahat nang matalino doon nakalagay.

"Okay, sundan n'yo ako." Doon napagtanto ni Bianca nabagong student pala ang mga ito kaya wala silang alam sa pasikot-sikot ng school. Lalo tuloy naiingit 'yong mga babae kay Bianca.

"Hi Bianca," bati sa kanya noong mukhang chickboy.

"Close tayo?" Mataray nasabi nito kaya natawa 'yong ibang kasama nito.

"Ayy, bet ko 'yan. Iñigo pala." Inilahad nito ang kanyang kamay.

Nilagpasan lang ito ni Bianca kaya napakamot na lang sa ulo ang lalaki.

"Pare, suplada naman 'tong chicks nakilala mo." Narinig ni Bianca ang sinabi ng lalaki kaya napataas na lang ang kanyang kilay dahil dito. Binilisan niya ang kanyang lakad upang dumating agad doon, gusto na niya makaalis agad.

"Nandito natayo." Napatingin si Bianca sa room dito. Bihira lang kasi siya makapunta rito. Isa ito sa kanyang pangarap na section pero hindi kaya ng kanyang utak. "Alis na ako." Nagmamadali itong umalis, hindi na niya hinintay na makapagsalita sila. Pagdating niya sa classroom ay sinalubong siya ni Misha ng hampas sa notebook.

"Aray ko." Hinarang nito ang kanyang kamay.

"Kaibigan ba talaga kita, bakit hinayaan mo ako kahapon sa kapatid mo." Inis nasabi nito sabay hampas ulit kaya umilag si Bianca.

"Para magbati na kayo."

"Tandaan mo Bianca, kaibigan mo ako, kuya mo lang 'yon." Pagbabanta nito kaya napangiti na lang ito. Napailing na lang ito, sa tuwing nag- aaway ito ng kanyang kapatid ay nadadamay talaga siya.

"Okay, hindi na mauulit." Tinaas nito ang kamay upang ipakita ang pagsuko.

"Bianca, kilala mo ba 'yong gwapo na lalaki," sabi ni Ellen nakapapasok pa lang.

"Ayy.. hindi masyado. Nakilala ko lang one time sa may event."

Pagsisinungaling nito sa kaklase, wala itong balak na sabihin kung bakit niya talaga kilala ito.

"Close ba kayo? Ipakilala mo naman ako," nakangiting sabi nito.

"Hindi eh." At umupo na ito sa kanyang upuan. Habang si Misha ay panay ang tanong kung sino 'yong tinutukoy ni Ellen.

"Asan na 'yong sagot mo?" Tanong agad ni Fiona ng makarating kaya natigil si Misha sa kakakulit at tiningnan si Fiona. Kinuha ko naman sa bag ko at binigay sa kanya. Kinuha niya ito at agad na tiningnan. "Make sure tama ito," mataray na sabi nito saka umalis at umupo sa may likuran. Napalingon ako ng may sumipa sa upuan ko. "Ikaw ba sumagot nito?" Nainis si Bianca sa inasal nito pero tinaasan pa niya ang kanyang pasensya. Ayaw niya ng gulo.

"Oo, gusto mo explain ko pa sayo?" sagot nito. Hindi naman siya natakot kasi siya naman talaga ang sumagot nito pero tinuruan lang siya ni Lance kung paano at tiningnan din kung tama ba nilagay niya.

"Liar," medyo napalakas ang sabi nito kaya napatingin 'yong mga kaklase namin.

 

"Bahala ka kung ayaw mo maniwala. Hindi kita pipilitin. Magsasalita pa sana ito pero dumating na 'yong guro nila kaya tumahimik na si Fiona.

Nagkaroon lang sila ng discussion at sa sumunod na subject ay hindi pumasok 'yong teacher nila. Kaya nagyaya naman agad si Misha na pumunta sa canteen dahil nagugutom na ito. Hindi kasi ito kumain ng umagahan.

Pagpasok nila sa canteen ay napaatras si Bianca dahil nakita niya ang kaibigan ni Lance. Kaya naisip niya na nandito din si Lance. Dali-dali itong tumalikod para umalis pero nabonggo ito bigla sa malapad na dibdib. Tiningnan niya ito kung sino pero napaatras siya sa gulat ng makita na si Lance.

"Para ka yatang nakakita ng multo," naka-smirk na sabi nito.

"Hindi no," tanggi nito, pero hindi siya nito pinansin at nilagpasan siya nito. Hinawakan ni Bianca ang kaibigan upang hilahin paalis, natulala kasi ito ng makita ang grupo ni Lance.

"Aray ko, bakit ba tayo aalis," sabi nito ng bumalik na sa katinuan. "Nagugutom ako bes," dagdag nito. Kaya walang nagawa si Bianca at sinamahan ang kaibigan. Pumila sila upang kumuha ng pagkain saka naghanap ng table.

"Kilala mo ba 'yon?" Tanong ni Misha sa kaibigan saka sumubo ng pagkain.

"Oo, siya 'yong tutor ko."

"W-what?" Gulat na sabi nito, muntik pa nga mabuga 'yong kinain niya.

"Gulat na gulat?"

"Ang gwapo naman kasi," Nakangiting sabi nito sabay subo ulit. "Isumbong kita kay kuya," pagbabanta nito sa kaibigan.

"Break na kami, kaya pwede na ako lumandi."

"Sigurado ka? Ayaw mo na talagang balikan?"

"Joke lang, nagpa-hard to get lang ako. Bihira lang umuwi 'yong lalaki na 'yon. Kailangan ko rin ng effort niya," sagot nito. Napailing na lang si Bianca at kinain na lang ni Bianca ang kanyang pagkain. Minsan napatingin sa table nina Lance. Nakikita rin niya na maraming lumapit na babae dito nagbibigay ng pagkain or tubig. Para tuloy silang artista, bago pa lang sila dito at iba na ang trato ng mga estudyante sa kanila. Sinasamba sila ng mga kababaihan. Kahit sino naman kasi, ang gagawapo nila.

Pagkatapos ng klase nila ay nagpasya sila magkaibigan n pumunta muna sa mall. Tulad ng dati ay nakasuot ito ng mask upang hindi makilala.

Bigla tumunog ang kanyang cellphone at nakita natumawag ang kanyang kapatid. Sinabi sa kanya na kanina pa nandoon ang kanyang tutor kaya napatingin ito sa oras. Napamura ito ng makita ang oras, hindi niya ito namalayan. Dali-dali siyang umuwi.

Pagpasok niya sa study room ay nagkasalubong na ang kilay ng kanyang tutor. "Fifteen minutes late," sarcastic nasabi nito. Kaya agad umupo si Bianca at nanghingi nang sorry. Pero hindi siya pinansin nito.

Pagkatapos siya turuan ay gusto sana niya magtanong kung bakit lumipat ito pero ayaw naman isipin ni Bianca na interesado siya sa buhay nito. Bago ito umalis sinabihan siya na every Monday at Friday na

lang ito magtuturo dahil magiging busy siya.

Isang linggo na din tinuturuan ni Lance si Bianca. Makikita na rin ang kaunting improvement nito, madami natutunan si Bianca dahil

magaling magturo si Lance. Alam nito kung paano ipaliwanag kay Bianca upang madali nitong maiintindahan ang mga bagay na mahirap unawain.

Pero hanggang ngayon hindi pa rin sila magkasundo dahil na rin sa ugali ni Lance na sobrang cold at masungit. Kapag nagtagpo naman ang kanilang landas sa school ay hindi sila nagpapansinan. Iniiwasan din ito ni Bianca lalo't alam niya na sikat si Lance sa school. Ayaw na ni Bianca na madagdagan ang kanyang mga haters.

Malapit na rin gaganapin ang kanilang school foundation. Kaya lahat ng mga estudyante ay abala lalo na 'yong mga may sinalihan na activity. Kaya itong si Bianca laging pinipilit ng kaibigan na sumali sa mga activity para naman may pagkaabalahan. Pero wala talagang hilig si Bianca sa mga ganyan.

"Hello pretty, are you alone?" Biglang sabi ng isang lalaki at agad tumabi nang-upo kay Bianca. Napataas naman ang kilay ni Bianca dahil sa inasal nito. Tiningnan niya ang lalaki, hindi maitanggi na may hitsura ito pero halata sa pagmumukha na playboy ito. Nasa likod kasi ng school si Bianca gusto niya dito magtambay dahil sa sariwa na hangin at tahimik.

"May nakita ka bang kasama ko? Siguro naman wala, di ba?" Mataray nasabi nito, nakaramdam ito ng inis dahil sinira nito ang kanyang moment na mag-isa.

"Hey, chill ka lang. Huwag ka naman magtaray," sabi nito sabay taas ng kamay.

"Umalis ka kung ayaw mo matarayan."

"Sungit mo talaga, Bianca, papangit ka niyan." Agad naman napatingin si Bianca dito ng marinig ang kanyang pangalan. Nagtataka ito kung bakit siya kilala.

"Stalker ba kita?" Tiningnan ito ni Bianca. Pero tumawa lang ng malakas ang lalaki kaya mas lalong naiinis si Bianca. "May nakakatawa ba?"

"Sa gwapo ko na ito? Pagkakamalan mo na stalker. Nakakasakit ka naman ng feelings. Sino ba naman ang hindi nakakilala sa iyo. Ang laki ng billboard mo sa Edsa," paliwanag nito ng matapos na tumawa.

Napatahimik naman si Bianca sa kanyang narinig. Pinagalitan niya ang kanyang sarili dahil hindi niya ito naisip na posibleng may nakakilala sa kanya dahil kahit saan nakikita ang pagmumukha niya.

"By the way, I'm Inigo. We can be friends." Nakangiting sabi nito pero hindi ito pinansin ni Bianca. Wala siya sa mood makipagkaibigan. "Kilala mo ba si Nathan?" Tanong nito kaya nagtaka naman si Bianca kung sino ito. Nag-isip ito kung may partner ba siya sa photoshoot na ang pangalan Nathan.

"Hindi ko kilala 'yang sinasabi mo."

"Uyy, ayaw ipaalam," pang-aasar nito. "Sige na, sabihin mo na sa akin.

Sure naman ako na magkilala kayo. Hindi naman iyon hihingi ng tulong sa iyo kung hindi ka kilala."

"Sino ba kasi iyan," inis na sabi ni Bianca.

"""Yong kaibigan ko, ikaw kaya hiningan niya ng tulong para hanapin 'yong classroom namin." Bigla naman naalala ni Bianca iyon at naiisip na ang tinutukoy pala nitong si Nathan ay ang kanyang tutor. Ito lang naman ang humingi ng tulong sa kanya."Hindi ko siya totally nakilala. Nagtagpo lang ang landas namin somewhere. At galing na din mismo sa bibig mo di ba na kilala ako kahit nino." Tumayo na si Bianca dahil mas lalo lang siya naiinis sa kakulitan nito. Naglakad na ito at hindi na nagpaalam, nang bigla tumunog ang cellphone ni Bianca kaya binuksan niya ang kanyang bag para kuhanin ang cellphone."FUCK-"Napatingin si Bianca, hindi kasi niya namalayan na may tao pala sa harapan niya dahil abala ito sa pagkuha ng kanyang cellphone. "Sorry," tarantang sabi nito ng makita kung ano ang nangyari. Natapon sa damit nito ang pintura na hawak."Tumabi ka nga," galit nasabi nito."Teka lang," pigil ni Bianca. "Sorry, babayaran ko na lang 'yang damit mo." Nag-alalang sabi ni Bianca. Halata kasi sa suot nito na mamahalin dahil kailangan pa pumunta sa abroad para makabili ng ganyang brand. Nainis ito sa kanyang sarili dahil nagging suki na siya sa banggaan."Hindi ko kailangan 'yan. Sa susunod tumingin ka sa dinadaanan mo. Huwag kang tanga," inis nasabi nito at tuluyan ng umalis. Naiwan si Bianca sa gitna ng hallway habang ang mga estudyante sa paligid ay nagbulong-bulongan dahil na rin sa kanilang nasaksihan.Labis nahiya si Bianca sa nangyari kaya lumakad ito ng nakayuko. Sa dami-dami niya pwede matapunan si Lance pa talaga. Kilala nito ang masungit na ugali pero hindi nagalit si Bianca dito sa nangyari kanina dahil siya naman talaga ang may kasalanan. Kahit sino ganoon ang magiging reaksyon."Bes, anong problema? Bakit ganyan ang mukha mo?" Napatingin si Bianca sa nagsasalita at nakita niya ang kanyang kaibigan sna sobrang pawis na pawis. Halata nagaling ito sa practice kaya ganyan ang hitsura. Kaya umupo sila sa may bench at sinabi lahat ni Bianca kung ano ang nangyari."Naku! Alam mo gwapo na sana 'yang tutor mo kaya lang minsan 'yong ugali nakakinis. Hayaan mo na lang 'yon," wika ni Misha sa kaibigan kaya natawa na lang si Bianca dito. "Bes, kailangan ko na bumalik sa practice. Break lang kasi namin kaya nagpahangin ako. Sumali ka na kasi para naman may pagkaabalahan ka.""Sige umalis ka na. Huwag muna ako alalahanin." Nakangiting sabi nito sa kaibigan."Mauna ka ng umuwi, hanggang 10 pm ang practice kasi namin." At tumakbo na ito ng alis. Nagpasya si Bianca na pumunta sa kanilang library upang magbasa.Pagdating niya doon ay walang gaanong tao, dahil na rin abala ito sa mga activity para sa darating na foundation day nila sa school. Pagkatapos kumuha ng aklat ay pumunta si Bianca sa pinakasulok. Nagbasa lang siya ng ilang pahina at hindi namalayan na nakaidlip siya ng kaunti. Paggising niya ay wala ng tao sa loob kaya nagmamadali siyang lumabas. Papunta na siya sa parking area ng bigla bumuhos ang malakas na ulan. Kaya tinakbo na lang ni Bianca ang papunta sa parking area.

Pagdating niya doon ay basang-basa na siya dahil sa ulan. Nakaramdam na siya ng lamig dahil dito. Pumasok agad ito sa sasakyan at pinaandar ito para makauwi. Pero hindi ito gumagana, sinubukan niya ulit niya i- start pero wala pa rin. Napahampas na lang ito sa kanyang manubela.Kinuha ang kanyang cellphone sa bag upang matawagan ang kapatid pero hindi niya ito makontak. Sinubukan naman nito ang kanyang ama, pero hindi ito sinasagot. Walang choice si Bianca kung hindi sumakay ng taxi. Lumabas ito sa kanyang kotse at ni-lock ito bago tumakbo sa may sakayan. Basang-basa na si Bianca ng sumilong sa may waiting shed.Lahat ng kanyang nakikitang taxi ay may sakay kaya naghintay pa ng ilang minuto si Bianca. Nagbabakasali na makakasakay rin dahil nilalamig na talaga siya.Bigla may huminto na kulay pula na sasakyan at bumukas ang bintana ng sasakyan. "Hey.. sumakay ka na. Wala talagang taxi na hindi puno ngayon lalo't sa oras na ito," sabi ng lalaki. Kilala niya ito dahil ito ang nangugulit sa kanya kanina sa likod ng school. Pero hindi niya matandaan ang pangalan nito. Nagdadalawang isip pa si Bianca kung sasakay ba ito.Nilalamig na siya dahil sa kanyang basa nadamit kaya pumayag na lang ito kahit nahihiya dahil tinarayan niya ito kanina."Suotin mo iyan para hindi ka lamigin." Inabot ni Iñigo ang kanyang jacket kay Bianca ng makapasok na ito sa kotse"Salamat." sabi nito sabay suot dahil nilalamig na talaga."Saan bahay ninyo?" Tanong nito.Kaya sinabi ni Bianca ang kanilang address at pinaandar na ni Iñigo ang kanyang sasakyan. Buong biyahe ay tahimik lang sila. Medyo natagalan sila sa kanilang biyahe dahil sa traffic lalo't maulan pa. Pagdating nila sa bahay ni Bianca ay hinubad nito ang suot na jacket at binalik kay Iñigo. Nagpasalamat ito dahil hinatid siya nito. Kung hindi siya tinulungan siguro hanggang ngayon ay nandoon pa rin siya nag-aabang ng taxi. Pumasok na si Bianca sa kanilang bahay. Nagulat naman ang kanilang kasambahay na makita siyang basang-basa. Nagmamadali itong umakyat sa kanyang kwarto at pumasok sa kanyang banyo upang makapag-hot shower dahil nabasa siya ng ulan at nilalamig siya.Pagkatapos ay pinatuyo niya ang kanyang buhok saka nahiga sa kama. Nagpadala lang ito ng pagkain sa kanyang kwarto dahil wala siya sa mood na bumaba para kumain. Matapos kumain ay agad ito nagpasya na matulog dahil napagod talaga ito.

Chapter 5

 

Paggising ni Bianca ay masama ang kanyang pakiramdam. Hinila niya ang kanyang kumot upang balutin nito ang kanyang katawan dahil sa sobrang lamig naramdaman. Hinang-hina ang kanyang katawan at masakit ang ibang parte ng kanyang katawan. Wala siyang lakas upang tumayo para kumuha ng gamot."Bianca," boses ng kanyang kuya."Bakit?" mahinang sabi ni Bianca. Hindi niya alam kung naririnig ba siya nito."Hindi ka ba papasok?" Tanong nito."Mamaya na," sagot niya at narinig niya na may kausap ang kanyang kapatid, unti-unti nawala ang boses ng kanyang kuya kaya naisip niyang nakaalis na ito. Kaya pinikit na lang ni Bianca ang kanyang mga mata upang makapagpahinga at makabawi ng lakas.Ilang oras na ang lumipas ay hindi pa rin bumaba si Bianca at nagtataka na si Manang Rosie dito. Kaya nagpasya siyang umakyat sa taas upang tingnan ito. Nakailang tawag na siya dito pero hindi pa rin sumasagot, kanina pa siya kumakatok sa pintuan nito. Kinakabahan na siya dahil kilala niya si Bianca, agad itong sumasagot. Nagmamadali nitong kinuha ang susi ng kwarto nito sa baba upang matingnan niya ito.Nang mabuksan niya ang kwarto nito ay nakita niya si Bianca na sobrang nakabalot ng kumot ang buong katawan. Nilapitan niya ito upang masuri. "Bianca, hindi ka ba papasok?" Tanong nito at dahan- dahan natinanggal ang kumot nakatakip dito. Nagulat ito sa kanyang nakita dahil nilalamig ito. Kaya nilagay nito ang kanyang palad sa noo nito pero agad din niya binawi dahil sobrang init. "Naku! Ang taas ng lagnat mo. Bakit hindi ka man lang nagsabi namasama na pala pakiramdam mo ikaw talagang bata ka. Mabuti na lang at tiningnan kita." Nag-alalang sabi nito at agad natumayo upang kumuha ng gamot.Pagbalik nito ay may dala na itong isang basong tubig at gamot para sa lagnat. "Inumin mo ito para bumaba iyang lagnat mo." Ibinigay ang gamot nahawak, tinulungan niya ito makaupo sa higaan.Ininum naman agad ni Bianca ang gamot at nahiga na-ulit. Kumuha si Manang Rosie ng maliit na-towel at binasa ito para ipunas sa katawan ni Bianca upang bumaba naman ng kaunti ang lagnat nito. Pagkatapos ay bumaba siya upang magluto ng sopas para magkaroon ng laman ang tiyan ni Bianca. Matapos maluto ang sopas ay bumalik ito sa kwarto ni Bianca upang pakainin ito."Mamaya na ako, manang, hindi pa naman ako nagugutom," tanggi nito dahil gusto lang nito magpahinga. Wala siyang lakas dahil labis itong nanghihina. Wala rin itong ganang kumain."Kumain ka muna kahit kaunti lang. Para naman may laman 'yang tiyan mo." Pinilit nito si Bianca upang makakain lang kahit ilang subo, nag- alala ito sa kanyang kalagayan.Hindi nagtagal ay napapayag nito itong kumain. Kaunti lang ang nakain ni Bianca, hindi man lang niya naubos ang dala nitong pagkain. Wala itong gana nakumai kaya hinayaan na lang ito ni manang dahil ang importante ay nakakain ito kahit kaunti."Magpapahinga lang muna ako," mahinang sabi nito at nahiga na ulit.Umalis na rin si Manang Rosie dahil may kailangan pa siyang trabahuin sa baba. Nang mag-tanghali na ay binalikan nito si Bianca upang matingnan ang kalagayan at pinakain na din niya ito saka pinainom ng gamot. Nag-alala talaga siya dito.

Simula pagkabata ay siya na ang nag-aalaga kay Bianca dahil laging wala ang mga magulang nito sa bahay. Tinuring na din niya ito na parang tunay na anak. Minsan naawa siya dito dahil busy ang mga magulang nito at wala itong panahon para dito. Nakita ni Manang Rosie kung gaano ka-uhaw si Bianca sa pagmamahal sa magulang lalo nasa ina nito.Alas singko na ng hapon, nagulat si Rosie ng makita ang tutor ni Bianca. "Naku! Hijo, hindi yata makapag-aral si Bianca ngayon, masama kasi'yong pakiramdam niya," paliwanag ni Rosie kay Lance."Ganoon po ba, aalis na lang po ako.""Iho, nakakahiya man pero pwede ba na makisuyo sa iyo?""Ano po ito," magalang nasabi ni Lance."Pwede ba na mamaya ka na umuwi. Kailangan ko lang bumili ng gamot at mga sangkap para sa lulutuin ko. Hindi ko kasi maiwan si Bianca, nakikiusap sana ako nabantayan muna siya. Pangako madali lang ako, babalik din ako agad." Walang choice si Rosie kung hindi makiusap dito dahil wala pa ang lalaking amo nito dahil nasa trabaho pa. Natuwa naman ito ng pumayag si Lance. Dali-dali naman umalis si Rosie habang si Lance ay umupo na lang sa sofa."Manang," tawag ni bianca. Narinig ni Lance ang pagtawag nito kaya naisipan na lang niya na umakyat, baka may kailangan ito."Ano kailangan mo?" Tanong ni Lance ng makapasok siya. Nakita niya si Bianca sobrang balot ng kumot tanging ulo lang nakalabas nito, para itong isang pagong."Nasaan si Manang? Bakit ka nandito?" Nagtatakang tanong nito ng makita ang lalaki."May binili lang siya kaya binilin ka niya sa akin," walang buhay nasagotnito."Umalis ka na, okay lang ako. Wala rin ako kailangan," taboy ni Bianca dito."May sakit ka lang, lumalabas na 'yong tunay mo na-ugali. Kung hindi lang nakiusap sa akin si Manang." Sumandal ito sa may pader at nilagay ang kamay sa bulsa."Paki mo ba? Umalis ka na nga," mahinang sabi nito. Hindi na lang nagsalita si Lance at hinayaan na lang ito. Inintindi niya ito dahil alam nito na may sakit ito."Bakit nandyan ka pa rin?""Binilin ka sa akin. Hindi naman ako ganoon kasama may konsensya din ako kapag may nangyari sa iyo. Ako pa masisi.""Kaya ko naman sarili ko. Hindi na ako bata na kailangan mong bantayan." Pilit itong bumangon sa kama. May sasabihin sana ito pero hindi naituloy dahil bigla na lang siya natumba. Mabuti na lang at mabilis ang mga kamay ni Lance kaya nasalo niya ito kung hindi sa sahig ito babagsak."Ang tigas kasi nang-ulo," sabi ni Lance dito."Bitawan mo nga ako." Sinubukan naman bitawan ni Lance ito pero alam niya na mahina pa katawan nito kaya agad naman niyahinawakan."Huwag na matigas ang ulo," banta nito. Napatingin si Bianca dito at napakaseryoso ng mukha nito. Hindi na lang sumagot si Bianca at hinayaan si Lance na alalayan siyang maupo sa kama. Pagkatapos ay umupo si Lance sa bakanteng upuan sa study table nito."Magpagaling ka na agad. Kumain ka kasi ng gulay upang hindi kamadaling magkasakit." Tumaas naman ang kilay ni Bianca sa kanyang narinig."Magaling na ako. Isa pa healthy foods lahat kinakain ko. Wala naman tao gusto magkasakit.""Dapat lang, hindi ko nagawa trabaho ko ngayon dahil pumunta ako dito. Bukas na lang kita turuan. Saka kung healthy foods kinkain mo dapat malakas resistensya mo at hindi ka madaling magkasakit," sabi nito."Kahit huwag na, hindi ko na kailangan naturuan mo. Huwag ka rin makiala sa akin," mataray nasabi nito sabay irap kay Lance."Hindi rin naman kita gusto turuan, kung hindi lang ako pinilit ng magulang ko. Hindi ko naman gagawin 'to, wala naman kasi akong pak kung bumagsak ka." Napaisip naman si Bianca sa sinabi nito. May point naman kasi ito, sa kanila dalawa siya ang mas nakinabang."Magpasalamat ka na lang sa ama mo dahil concem siya sayo kaya nakiusap naturuan kita," dagdag nito."Oo na, tama ka na," nakasimangot na sabi nito. Alam naman nito na hindi siya mananalo."Hmm..I want to say sorry." Nagulat naman si Bianca sa kanyang narinig at nagtataka ito kung bakit ito nag-sorry sa kanya."Para saan?""Tsk.. Hina mo talaga, about what happened yesterday." Naalala naman ni Bianca agad kung ano nangyari kahapon at kung bakit ito naghingi ng sorry. "Tsk, sana hindi ko na lang 'yon sinabi." Mahinang sabi ni Lance at napakamot ito ng ulo pero sapat na marinig ito ni Bianca. Napakunot naman ang noo nito, naisip niya na nahihiya ito."Teka nga, seryoso ka ba?""Mukha ba ako nagbibiro?""Chill lang, normal lang nareaksyon ito. Hindi kasi talaga ako makapaniwala. Kasi naman hindi naman halata sa mukha mo na mag- sorry kapag nakagawa ng kasalanan." Tiningnan ito ng masama ni Lance kaya napa-peace sign agad si Bianca dito."Bahala ka nga," sabi nito at tumayo ito saka lumabas sa kwarto. Naiwan naman mag-isa siya kaya nahiga na lang siya ulit sa kanyang kama upang magpahinga. Ilang minuto na ang nakalipas ng lumabas si Lance, gumaan na rin ang pakiramdam ni Bianca. Kaya naisipan niya na bumaba muna kasi nauuhaw siya. Bumangon siya saka lumabas sa kanyang kwarto. Nasa may hagdanan pa siya nang marinig ang ingay sa kanilang TV. Naisip ni Bianca na nakauwi na ang kanyang kuya."Kuya naman, ang lakas naman ng sounds ng TV. Tinutupak ka na naman ba?" Inis nasabi nito ng makalapit siya pero nagulat ito ng makita na hindi ang kanyang kuya kung hindi si Lance. Buong akala niya ay umuwi na ito."Nandito ka pa?""Wala pa si Manang," sagot nito pero hindi man lang siya tiningnan, nasa pinanood ang atensyon nito.

"So?""Paulit-ulit? Sirang plaka lang? Marunong ako sumunod."Inirapan ito ni Bianca, hinayaan na lang ito ni Bianca at pumunta sa kusina. Binuksan niya ang refrigerator upang uminom ng tubig saka kinuha ang paborito nitong cheesecake. Bumalik siya kung nasaan si Lance upang manood na lang din. Umupo ito saka inabot ang remote ng TV upang ilipat ang channel. Wala siyang pake kung magalit sa kanya si Lance pero hindi niya gusto ang pinanood nito na basketball. Wala naman kasi ito alam, isa pa bahay niya ito."Bakit mo nilipat?" May inis nasabi nito."Pake mo? Ako may-ari nito.""Kahit na, nakita mo naman sigurong nanonood ako." Halata nito napinipigilan lang nito ang kanyang inis."Hindi ko naman kasi naiintindihan 'yong pinanood mo."Inabot ni Lance ang remote nang hindi napansin ni Bianca saka madaling nilipat ito. Napatingin naman agad si Bianca dito habang nakataas ang kilay. "Kainis ka naman eh, hindi ko nga 'yan gusto."" Kukunin na sana niya ang remote pero mabilis natinaas ni Lance 'yong kamay n'ya. Dahil mataas si Lance hindi ito maabot ni Bianca."Bahala ka nga," inis nasabi nito, sumasakit ulo niya dito. Mamaya na lang naisipan ni Bianca nakunin ito kapag hindi nakatingin si Lance. Pilit na lang niya ito pinanood kahit hindi niya gusto. Tumayo muna ito upang kumuha ng tubig. Pagbalik niya ay bigla na lang uminit ang ulo niya ng makitang kinain ni Lance ang cheesecake niya."Bakit mo kinain?""Ang alin?""Iyang cheesecake ko." Tumaas ang kikay nito habang nakaturo sa cheesecake nakinakain ni Lance."Nagutom ako eh," walang gana nasagot nito."Hindi naman 'yan sa iyo eh." Gusto ni Bianca magpapadyak sa inis, ito pa naman ang last cheesecake."I thinkt it's for me, so I eat it.""Kainis ka talaga." Pinalo nito sa braso si Lance. "Wala naman akong sinabi para sayo yon.""Nanakit ka dahil sa cheesecake?" Hinarang naman nito ang kanyang kamay upang hindi siya matamaan."Oh! Ano nangyari dito?" Gulat natanong ni Manang nang makapasok at makita sila. Marami itong dala kaya nagmamadali naman lumapit si Lance dito upang tumulong. Nagpasalamat naman ang matanda. Pagkatapos ay nagpaalam na rin si Lance na umalis. Pinigilan pa ito ni Manang dahil doon na lang sana kumain pero tumanggi na ito. Habang si Bianca ay bumalik na sa kanyang kwarto upang magpahinga. Itutulog na lang niya ang inis dahil sa cheesecake.Maaga naman pumasok si Bianca, bumawi ito dahil absent siya kahapon. Mabuti na lang talaga at gumaling na siya." Absent ka kahapon?" tanong ni Misha, bigla na lang ito sumulpot parang kabute. "Nagkasakit ako.""Ano? Bakit di mo sinabi? Di mo ko tinext o tumawag man lang?" sigaw nito kaya 'yong iba napapalingon sa kanila.

"Hey relax..."yong puso mo." Tinapik ko ito sa balikat."H'wag mo akong marelax-relax d'yan. Nagtatampo ako, hindi mo man ako sinabihan.""Jusmeyo naman, Misha. Paano pa kita masabihan nakahiga ako buong araw.""Oh sige okay na... pero next time sabihin muna..." Inakbayan ako nito. "Sige praktis muna kami, kita tayo mamaya."Paalam nito sabay takbo kaya naiwan na naman akong mag-isa."An gaga naman, nakabusangot 'yang mukha mo." Familiar kay Bianca ang boses kaya nilingon niya ito at nakita niya si Lance. Inirapan lang niya ito. "Sungit naman. Meron ba?""Iwan ko sayo." Nagsimula na itong maglakad ayaw niya makita ang pagmumukha nito. Hindi pa niya nakalimutan ang ginawa nito sa pagkain sa kanyang paborito na cake."Ms. Sungit.." Nauna pa itong naglakad kay Bianca. Kaya binilisan niya ang lakad at nagtungo sa classroom. Pero nagtaka ito dahil sobrang tahimik ng lahat. Nagtataka ito kung ano ang meron."Oh! Bakit ang tahimik n'yo?" Tanong nito sa kanyang katabi."Ehh kasi nakakainis. Dapat kasi may sasalihan tayo na activity this coming event." Nagulat naman si Bianca sa kanyang narinig."Sure na 'yan?""Oo, "yong hindi pa nakasali ay dapat sumali na ngayon kaya 'yan sila nag-iisip kung saan sasali." Napasimangot naman si Bianca, napaisip na rin ito kung saan siya sasali."Uyy, Bianca, walang klase tayo two weeks dahil busy lahat sapaghahanda at praktis para sa even," Sabin g kanilang class president na si Jin. Tumango lang si Bianca at napasandal sa upuan. Sumasakit ang kanyang ulo sa kaiisip. Lumabas na lang ito upang makapag-isip kung saan siya sasali. Nagpunta siya sa bulletin board upang tingnan kung saan mabuti sumali."Dance contest, Solo voice, Acoustic Band." Napakamot ito sa kanyang ulo, wala naman kasi itong talent para sa ganyan. Hindi naman ito magaling sumayaw o kumanta, ganda lang talaga ambag niya sa mundo na ito. "Ms. And Mrs. Intrams." Naisip ni Bianca napwede siya dito kaya lang baka may Q and A at doon pa siya sumabit. Nakakahiya naman para sa kanya, madami pa naman tao. "Theater.." Madami pa siyang binasa pero wala talaga siyang mapili. Naglibot-libot na lang ito at napahinto siya ng makakita ng nagsasayawan parang nasa disney sila."Wow, ang ganda" sabi nito, nagulat ito ng tumigil ito at tumingin sa kanya."Ohh my!! Si Bianca girl.." May lumapit kay Bianca at inakbayan ito. "May nasalihan ka na ba?" Umiling lang si Bianca. "Perfect.." Pumalakpak ito. "Dito ka na lang sa amin, sigurado ako bagay ka sa role na ito."Mabilis na-umiling si Bianca. "Pasensya na, pero hindi yata ako para d'yan. Mapapahiya ko lang kayo.""No..no..bawal tumanggi. Saka your so perfect para sa role. Hindi munakailangan mag-audition dahil pasok ka agad.""Teacher," sigaw ng isang babae palapit sa kanila.

"Bakit Kate? Ang ingay mo." Napatingin naman si Bianca sa babae, hinihingal ito dahil sa kakatakbo."May nahanap na akong prinsipe," masayang sabi nito. Nagtaka naman si Bianca kung ano ibig sabihin nito."Sure? Sigurado ka prinsipe mukha niyan. Baka naman...""Vaness, dalhin mo na si kuya rito.." sigaw ng babae at napatingin siladito, hinihintay iyong tinawag ng babae. Gusto na sana tumakas ni Bianca pero dahil minsan may lahing chismosa ito kaya nakikinig ito sa usapan."Kuya naman... ehh h'wag papilit." Boses ng babae, pero nagulat ako kung sino kausap at hatak-hatak nito. Gusto matawa ni Bianca dahil sa pagmumukha ni Lance. Hindi ito maipinta at salubong ang kilay nito. Abot tenga naman ang ngiti ng guro nila ng makita si Lance. Para itong nanalo sa lotto. "Whoah! tamang-tama naman 'yang nakuha mo n'yo. Masyadong perfect at pang prince charming talaga," tuwang-tuwanasabi nito."I'm sorry, sir, I'm not interested, Please excuse me." Aalis sana ito pero mabilis napigilan."I'm sorry pero bawal tumanggi dito. Saka may napili na akong partner sayo. At sure ako na perfect kayo sa isa't-isa."Ayaw ko talaga.""Wait.. ayaw mo ba maka-partner ang dyosa na ito," sabay hila sa akin. Nagulat naman ako dahil sa ginawa nito. Napatulala ako habang nakatingin kay Lance.

 

Chapter 6

 

 

Hindi naman mapasok sa isip ni Bianca ang pinagsasabi nito,

naguguluhan siya sa sinabi ng guro na siya ang maging partner ni

Lance. Kaya nakatulala lang siya nakatingin kay Lance habang ang guro ay patuloy sa pamimilit kay Lance.

"Basta final na ito, kayo ang gaganap na prinsesa at prinsipe."

"Ayaw ko.." Nagkatinginan naman si Bianca at Lance dahil sabay silang nagsabi. Pero ayaw paawat si Mr. Araneta.

"Oppps, ang rule ko dito ay bawal tumanggi. Please lang, huwag n'yo na akong i-stress lalo akong magiging chaka nito. Hays..pasok na kayo para sa praktis," sabi nito at naglakad napapasok. Nagtaka naman si Bianca paglingon niya ay hindi niya nakita si Lance.

"Ate, pasok ka na," tawag ni Kate dito.

"Ha?" Sa isip ni Bianca kailangan niya makaalis sa medaling panahon.

"Nandoon na si kuya sa loob, kaya pasok na kayo. Tinawag na kayo ni sir."

Hindi naman makapaniwala siya sa kanyang narinig dahil ang kanina na ayaw sumali ay nauna pa sa loob. Parang wala sa sarili siya pumasok kahit naguguluhan pa siya. Napatanong siya sa sarili kung tama ba itong pinasok niya.

"Bianca girl, bilis na... Wait! Ano name mo?" sabay tingin nit okay Lance.

"Nathan," walang gana nasagot nito.

"Okay, lumapit ka." Sinunod naman ni Lance ang sinabi nito. "Dapat magkaharap kayo," sabi nito sabay hawak kay Bianca at pinaharap kay Lance. Nakaramdam naman nang-ilang si Bianca dahil dito. "Hawakan mo ang kamay ni Bianca." Nagulat naman si Bianca sa sinabi nito, gusto niya manapak pero baka siya pa mapunta sa guidance kapag ginawa niya ito. Napapigil naman sa paghinga si Bianca ng hawakan ni Lance ang kanyang kamay.

"Breathe.." mahinang sabi ni Lance.

"Ha?"

"Huminga ka, baka mahimatay ka dito. Bakit ka ba kinakabahan?" Napakunot naman ang noo ni Bianca dahil sa sinabi nito.

"Excuse me. Ako? Kinakabahan? In your wildest dream, bakit naman ako kakabahan?" Lakas loob nasabi ni Bianca.

"Kung hindi ka kinakabahan, bakit ang lamig ng kamay mo?" Mabilis naman binawi ni Bianca ang kanyang kamay at tiningnan ng masama si Lance.

"Serious guys." Napatingin naman si Bianca sa guro. "Hawakan mo ulit si Bianca." Utos nito kaya walang nagawa si Bianca. "Ito sayawin n'yo. Dapat ang paa n'yo ganito." Turo nito pero hindi ito makuha ni Bianca.

"FUCK!" Mahinang sabi ni Lance ng maapakan siya ni Bianca at tiningnan niya ito ng masama. Hindi lang ito ang unang beses na matapakan siya nito, ikatatlong beses na siyang naapakan ni Bianca.

"Sorry.." Nahihiyang sabi ni Bianca.

"Be serious."

"Tsk, ang hirap kaya," reklamo nito.

"Makinig kasi, kanina pa masakit paa ko." Napabusangot na lang ang mukha ni Bianca. Ayaw na niya makipagtalo kasi siya naman ang mali.

 

Inulit naman nila at normal na yata sa routine ni Bianca ang apakan ang paa ni Lance kaya hindi na maipinta ang mukha nito. Iyong gagawin kasi nila ay yayain ni Lance si Bianca sa pagsayaw at magsayawan sila.

"Bianca, concentrate.Ikaw kaya maapakan," pasigaw nasabi ni Lance.

"Sinusubukan ko naman."

"Bianca, magpahinga ka muna at mamaya na natin ituloy ito."

Nakahinga ng maayos si Bianca dahil sa narinig. Kanina pa siya napagod sa kanila ginagawa. Pero wala pa rin ito makuha sa steps.

"Sa wakas makapagpahinga na rin 'yong paa ko," sarkatiskong sabi nito sabay tingin kay Bianca. Nahihiya man siya sa pag-apak niya sa paa nito pero wala siyang magawa dahil wala talaga siyang talent dito. Ilang oras lang ang kanilang pahinga ay tinawag na-ulit sila upang mag-practice ulit.

"Bianca, hindi ganyan. Dapat 'yong paa mo ay di maapakan 'yong kay lance." lyan lagi 'yong sigaw ni Mr. Araneta. Lagi nito napapansin ang mali ni Bianca. Gusto na talaga ni Bianca mag-walk out, naiinis na siya. Pero baka sabihan pa siya na hindi maganda ang ugali.Napasubo na siya kaya sisikapin niya matuto. Naging masaya lang si Bianca ng pina- uwi na sila. Agad ito nakatulog pag-uwi sa bahay dahil sa sobrang pagod nito.

Dalawang linggo ng nag-iinsayo sila para sa kanilang sayaw at medyo nakuha na ito ni Bianca. Pero paminsan-minsan nagkakamali siya, lalo tuloy siyang kinabahan dahil tatlong araw na lang ay gaganapin na ang event sa school at i-perform na nila ito.

Napatingin naman si Bianca sa kanyang cellphone ng tumunog ito at ng makita niya ay si Lance ang tumatawag. Hindi na siya magtaka kung bakit may number ito sa kanya, sigurado nakuha niya it okay Mr.

Araneta.

"Ano kailangan mo?" sabi niya dito ng sagutin niya.

"I p.m. practice, bawal ma-late," sabi nito at agad nabinaba. Gusto ibato ni Bianca ang kanyang cellphone dahil sa inis. Pero pinakalma na lang niya ang kanyang sarili. Nagbabasa na lang ito ng Twilight: Breaking dawn, hindi ito nagsasawa nabasahin ito. Kahit paulit-ulit na ay kinikilig pa rin siya sa lovestory ni Bella at Edward.

"Bianca," tawag ni Manang Rosie dito

"Pasok po," sabi nito, hindi naman kasi naka-lock ang pinto.

"Ma'am, may bisita po kayo," wika nito ng makapasok. Nagtaka naman si Bianca kung sino ang kanyang bisita. Alam nito na hindi iyon si Misha dahil busy din ito sa practice.

"Sino manang?"

"It's me," masayang sabi nito sabay pasok sa kanyang kwarto. Nagulat naman si Bianca sa kanyang nakita. Napatalon ito sa at medaling lumapit sa kanyang bisita.

"Joe, kailan ka naka-uwi?" Hindi maipaliwanag ni Bianca ang kanyang saya naramdaman. Isa ito sa kanyang matalik na kaibigan, nag-aaral ito sa ibang bansa.

"Miss me?"

"Super!" Mas hinigpitan pa nito ang pagkakayakap.

Natawa naman si Joe dahil dito. "Hey! chill lang sis hindi ako

makahinga."

"Sorry, na-miss lang talaga kita. Sobrang tagal na natin hindi nagkikita," paliwanag nito. "Wait? Bakit umuwi ka? May problema ba?"

"Actually, dito na ako mag-aaral..Pinayagan na ako ni daddy," masayang sabi nito kaya nagtatalon sila sa tuwa. Pagkatapos ng ilang taon ay magkakasama na sila.

"My gosh, sobrang saya ko, Joe. Teka, alam nab a ito ni Misha?"

"Hindi pa, ikaw una kung pinuntahan. Hindi ko kasi makontak ito."

"Busy sa practice kasi iyon."

"Kaya pala. Marami kayong dapat ikwento sa akin. Ang tagal ko kaya nawala."

"Ikaw rin naman, sa baba muna tayo. Magmeryenda sabayan nang kwentuhan." Inakbayan ni Bianca ang kaibigan at bumaba sila. Naghanda naman si Manang Rosie nang-snack para sa dalawa.

"Alam mo ba nun nasa Korea ako, muntik na ako madisgrasya." Muntik na maibuga ni Bianca ang ininum dahil sa sinabi nito pero nagtataka siya na ito lang ang muntik mamatay pero masaya.

"Gaga ka ba? Muntik ka na mapahamak pero nakangiti ka. Naalog ba iyang utak mo?"

"Ayy, sis, alam ko na 'yang iniisip mo..Masaya ako kasi may nagligtas sakin at super gwapo sis..Tapos na love at first sight yata ako non_" Kinikilig nasabi nito.

"Jowa mo na ba 'yon?"

"I hope so, kaya lang hindi ko nalaman pangalan. Umalis agad matapos ako tulungan," malungkot nasabi nito.

"Ano sabi nun? Hindi ba nagpakilala?"

"Sinabi lang niya na h'wag raw akong tatanga-tanga." Hindi mapigilan ni Bianca ang mapatawa dahil sa sinabi ng kaibigan. Napahawak ito sa kanyang tiyan dahil sumasakit na ito sa kakatawa. Naisip ni Bianca kung siya ang nasa sitwasyon ni Joe ay maiinis siya nito dahil wala naman gusto madisgrasya.

"Ang bad mo," sabay hampas sa braso ng kaibigan.

"Kasi naman, sis. Ma-love at first ka pa sa ganoon na ugali pa."

"Sis, kahit suplado 'yon. Bet na bet ko kagwapohan nun tapos ang bait pa niya." Hindi na lang umangal si Bianca sa kaibigan. Nirerespeto naman nito ang gusto ng kaibigan. "Sana bigyan kami ng pagkakataon na magkita."

"Kung para talaga kayo sa isa't-isa, magkikita kayo," sabi nito sa kaibigan. Napahaba pa ang kanilang pagkwe-kwentuhan. Natigil ito ng tumunog ang cellphone kaya binasa niya at nataranta siya ng mabasa ang message ni Lance. Inis na inis ito dahil kanina pa sila naghihintay, nakalimutan niya ang kanilang practice dahil napasarap ang kanilang kwentuhan.

"Joe, kailangan ko na-umalis. May practice kasi kami."

"It's okay, baka magalit na 'yong mga kasama mo."

"Sobra lalo na 'yong isa don. Magkasalubong na naman iyong kilay non." Nagpaalam na si Joe at nagmamadali naman nag-ayos si Bianca. Ilang minute na siyang late, hindi pa naman mahilig maghintay iyong

partner niya. Kahit anon a lang sinuot ni Bianca, iyong una niya nakuha sa kanyang closet. Nagpahatid na lang si Bianca upang mapadali siya.

Pagdating niya sa lugar kung saan sila magpa-practice ay agad niya nakita ang nakakunot na noo ni Lance. Halatang inip na inip na ito. Napangiti naman si Mr. Araneta ng makita siya. "Kanina ka pa naming hinihintay, traffic ba?"

"Sigurado ako nakalimutan 'yan, hindi traffic."

Tiningnan ni Bianca si Lance sabay taas ng isang kilay. "I'm sorry, sir." Paghingi ng tawad.

"It's okay, start natayo sa practice," sabi nito kaya nagtayuan na iyong ibang kasama nila.

Hinawakan ni Lance ang kamay ni Bianca upang magkasimula na. "Sinabihan nakita sa oras pero nagpaka-VIP ka naman."

"Alam mo ang kontrabida mo talaga, malaki ang galit mo sa akin."

"Nagsasabi lang ng totoo. Hindi mo pa nga kabisado tapos ikaw pa-late sa practice." Nagsimula na silang sumayaw. "Baka naman sinadya mo kasi natakot ka na talaga, baka magkamali ka." Inapakan ni Bianca ang paa nito. "Fuck, nanadya ka ba?" Inis nasabi nito at nagkaslubong ang kilay nito.

"Sorry, nagkamali lang." Paghingi ng tawad nito pero lihim itong natutuwa dahil sinadya talaga niya tapakan ito.

"Tsk..halata naman nas sinadya," bulong nito kaya napataas ang kilay ni

Bianca.

"Problema mo?" Hindi ito sinagot ni Lance at napasigaw si Bianca ng bigla siya nitong inikot. "Gago ka ba? Balak mo ba ako patayin? Paano kung natapilok ako?" Inis nasabi nito.

"Nasa step 'yon, tandaan kasi." Gusto pa sana sumagot ni Bianca pero tinawag sila dahil nahuhuli na sila sa iba. "Umayos ka," saad nito at hinawakan ulit si Bianca.

Hindi alam ni Bianca kung bakit hindi talaga sila magkasundo, ang init ng kanilang dugo para sa isa't-isa. Buong praktis ay nakasimangot si Bianca habang salubong naman ang kilay ni Lance.

"Bianca, titigan mo si Lance. Dapat may emosyon," sabi ni Mr. Araneta. "Hindi ganyan. Ano ba kayo! Para naman sumasayaw kayo sa lamay. Dapat with feelings, makikita ng manonood na inlove na inlove kayo sa isa't-isa. 'Yan ang concept natin," stress nasabi nito.

Napahinga naman ng malalim si Bianca, paano niya masusunod ang gusto ng guro kung naiinis siya kapag nakikita ang pagmumukha ni Lance. Kaya panay ang reklamo ni Mr. Araneta sa kanilang dalawa.

"Umayos naman kayo, guys. Ilang araw na lang. Please cooperate." Nakaramdam naman nang-awa si Bianca sa guro at mukhang pagod na ito. Kanina pa ito talak ng talak dahil sa kanilang performance. Kaya huminga siya ng malalim at ngumiti ito. "Kalimutan muna natin an gating alitan. Naawa na ako ni Mr. Araneta," pakumbaba ni Bianca.

"Sure," maikli nasagot nito at mas lumapit pa kay Bianca kaya napasinghap si Bianca at napatulala. Kaunti na lang ang namamagitan sa kanilang dalawa. Hindi maiwasan ni Bianca natitigan si Lance at doon niya napansin ang napakaganda na mata nito.

"Perfect..dapat ganyan," masayang sigaw ni Mr. Araneta. "Ipagpatuloy

lang ninyo iyan at sigurado ako natayo ang mananalo."

"Contest p "to," gulat natanong ni Bianca dahil sa kanyang narinig.

"Pumayag ka dito pero hindi mo alam ang sinalihan mo," mahinang sabi ni Lance. Hindi na lang niya pinansin ang sinabi nito. Hanggang ngayon ay gulat pa rin ito, buong akala niya ay presentation lang ito.

"Ouch.." Napahawak ito sa kanyang noong pitikin ito ni Lance.

"Tulala ka."

"Nag-isip lang, makapitik naman 'to." Napasimangot si Bianca pero ngumiti lang si Lance dahil sa reaksyon nito. "Halaka! Marunong ka pala ngumiti?" Gulat natanong nito ng makita si Lance. "Dapat nakangiti ka lagi para naman hindi ka pinaglihi sa sama ng loob," dagdag nito pero hindi ito pinansin ni Lance.

Bumalik sila sa pag-practice, medyo kabisado ni Bianca lahat. Pero hindi pa rin nito mapigilan matapakan si Lance kapag nagkakamali. Hindi na lang nagreklamo si Lance dahil nasanay na siya sa dalaga. Nagpahinga lang sila saglit at bumalik naman sa pag-practice dahil ilang araw na lang. Pawis na pawis si Bianca matapos ang kanilang practice.

Napatingin ito kay Lance naka-upo sa may-bench nahinihimas ang paa nito. Lumapit siya dito at nakita niyang namumula ang paa nito. Nakonsensya naman si Bianca sa kanyang nakita, alam nito na siya ang may kasalanan nito.

"Sorry," nahihiyang sabi nito sabay yuko.

"It's okay, mawawala din ito." Inabutan siya nito ng panyo. "Punasan mo pawis mo," sabi nito sabay alis. Naiwan naman si Bianca nakatulala habang hawak ang panyo nabinigay nito. Paglingon niya ay wala na si Lance, nakaalis na ito. Wala siyang nagawa kung hindi ginagamit ang binigay nito dahil nakalimutan niya magdala dahil sa kamamadali

kanina.

"Ang bago naman nito," mahinang sabi ni Bianca. Napailing na lang ito at kinuha ang bag saka lumabas upang umuwi na. Gusto na nitong magpahinga dahil sobrang pagod ito sa practice. Kailangan niya bumawi ng energy.

Madaling lumipas ang araw at nagsimula na ang kanilang event. Hindi naman maiwasan ni Bianca na makaramdam ng labis na kaba dahil sa gagawin nila mamaya. Natakot ito na magkamali at baka ito pa maging dahilan ng pagkatalo ng kanyang grupo. Nababahala ito nab aka

makalimutan niya ang steps.

"Saan ka na umabot? Sa Mars na ba?" Napatingin naman ito sa kanyang kaibigan. "Ang lalim kasi nang-inisip mo. Kanina pa ako panay ang salita pero hangin lang pala kausap ko."

"Sorry, kinakabahan lang kasi ako. Hindi ko maiwasan mag-overthink," malungkot nasabi nito sa kaibigan.

"Hey, huwag ka maging nega. Kaya mo iya, ako number one taga-cheer sa'yo." Napangiti naman si Bianca dahil sa sinabi ng kanyang kaibigan, pinapalakas nito ang kanyang loob. "Sayang wala si Joe, may lakad kasi. Hindi ka niya makikita."

"Mabuti na din 'yon, baka pagtawanan pa ako. Mabuti na iyong ikaw lang ang tumawa."

"Judger 'yan? Pero seryoso, i-enjoy mo lang ang performance n'yo.

 

Magkamali ka man, okay lang 'yan. Wala naman perfect sa mundo na ito." Niyakap ni Bianca ang kaibigan pero agad naman ito bumitaw.

"Restroom muna ako, ikaw ang magbantay nito." Tumango lang si Misha. Kami kasi ang nagbabantay sa aming booth. Nagbebenta kami ng cupcakes dahil ito ang naisip ng section naming. Habang iyong iba na-section ay marriage booth, horror booth, movie booth at marami pa. May mga rides din na pwede sakyan, sobrang napaka-bongga talaga. Pinaghandaan talaga ng paaralan naming.

Pagbalik ko nakita ko si Misha naka-usap ang isang customer namin. "Ate, bigyan n'yo naman ako nang-discount," paki-usap nito.

"Okay fine, ang kulit mo. Ibibigay ko na lang 450 pesos, last na 'yan. Wala ng tawad." Natawa naman si Bianca sa pagmumukha ng kaibigan.

"Thank you, ate," tuwang-tuwa nasabi nito sabay abot sa bayad. Nilagay naman ni Misha sa box ang cupcakes sabay abot sa bumili at

nagmamadaling umalis ang lalaki.

"Pasalamat talaga siya mabait ako, ayaw kasi ako tigilan. Kanina pa iyon tumawad." Nagpatuloy lang sila sa pagbabantay sa kanilang tinitinda. Hanggang sa makatanggap siya ngang-text galling sa kay Mr. Araneta. Pinaalala nito na maagang pumunta para mamaya. Sinabihan lang niya ito na okay. Wala naman siyang balak na hindi sumipot. Kahapon pa nakahanda ang kanyang damit nasusuotin. Napakaganda ng kanyang damit para ito isang prinsesa sa Disney.

Nang hapon na ay nagpaalam na si Bianca na-umuwi upang kunin ang kanyang susuotin. Kailangan din niya maligo dahil ang lagkit na niya dahil sa pawis at amoy araw na ito. Pagdating niya sa bahay ay agad ito nag-shower at inihanda ang kanyang gamit na kailangan sa presentation.

Nagpahatid si Bianca sa school saka nagtungo ito sa dressing room kung saan sila aayusan at magbibihis ng damit. Pinabihis agad si Bianca ni Mr. Araneta saka agad nilagyan ng make-up.

Habang inaayusan si Bianca ay sobrang lamig ng kanyang kamay dahil sa labis na kaba. Nagtaka naman ito dahil kanina pa siya nandoon pero hinya niya napansin si Lance.

"Guys, maghanda na, kayo na susunod," sigaw ni Mr. Araneta.

Napahawak si Bianca sa kanyang dibdib at sobrang lakas ng tibok ng kanyang puso.

"Sir, hindi ko yata napansin si-"

"Lance ba? Naki! Kanina pa 'yon, nasa labas lang." Napatango naman si Bianca sa kanyang narinig.

Tinawag na sila upang lumabas at maghanda dahil patapos ang presentation ng ibang grupo. Nakita naman ni Bianca agad si Lance. Hindi naman mapigilan nito nahumanga dahil sobrang gwapo nito at bagay na bagay sa kanya ang kanyang suot. Para itong isang tunay na prinsepe.

"Fantastic performance. Let's move on to the next participants. Give a round of applause, pepz," sabi ng MC. Napahinto naman si Bianca dahil sa labis na kaba.

"Let's go." Napatingin naman si Bianca ng marinig ang malamig na boses ni Lance. "Nauna na sila." Napatingin naman si Bianca sa kanilang kasamahan. Nagmamadali siyang sumunod dito.

 

Nagsimula ng sumayaw ang kanilang grupo habang naghihintay si Bianca at Lance sa kanilang paglabas. Nauna sumunod si Lance sa kanilang kasamahan. Naiwan naman si Bianca na hindi mapakali dahil sa labis na kaba. Maya-maya ay kailangan na nitong lumabas.

Huminga ng malalim si Bianca at lumabas na ito. Palakad-lakad ito hanggang sa lapitan siya ni Lance nasumayaw. Nang tanggapin niya ang kamay ni Lance ay nagsigawan ang mga tao. Kinalig ang mga naonood sa kanila. Nagsimula na silang sumayaw pero wala pa rin tigil ang hiyawan ng mga nanonood.

Nagtitigan sila ni Lance. Parang matutunaw si Bianca sa titig ni Lance. Nakalimutan nito na marami ang nanonood sa kanila. Nadala ito sa kanilang titigan. Kinilig naman ang mga nanonood dahil sa chemistry ng dalawa. Hindi maiwasan ni Bianca matapakan si Lance pero hindi ito hadlang sa kanilang performance. Sa panghuli ay napasinghap si Bianca dahil sobrang lapit nila sa isa't-isa. Kaunti na lang ay mahahalikan na niya ito.

Nagpalakpakan naman ang mga tao ng matapos sila at agad sila umalis sa stage. "Sobrang galling n'yo. Lalo na kayo Bianca at Lance, hindi ako nagkamali sa aking napili," masayang salubong ni Mr. Araneta. "Bianca, are you okay?" Nilapitan nito si Bianca at nagulat ito ng hawakan niya at maramdaman ang napakalamig na kamay nito. "Jusmeyo, ang lamig ng kamay mo."

Nahihiyang ngumiti si Bianca at dahan-dahan binawi ang kanyang kamay. "Kinakabahan po," Pag-amin niya.

"Naku! Ang galling n'yo nga. Para ka naman hindi sanay sa spotlight."

"Iba po kasi iyong sayaw."

"Kung sabagay, pero napakagaling n'yo."

Nang mahimasmasan siya ay hinanap agad niya si Misha. Kanina pa natapos ang sayaw din nito. Kinuha ang kanyang cellphone upang tawagan ang kanyang kaibigan.

"Hello," sagot nito.

"Nasaan ka?"

"Nasa labas ako, bes," sagot nito. Binaba nito ang tawag at agad nalumabas upang hanapin ang kaibigan. Nakita naman nito agad kasama ang kanyang kapatid.

"Hi, sis!" bati nito. Inirapan lang niya ang kanyang kapatid.

"Hindi mo ako pinanood no? Kasi kasama mo ito?" Turo ko sa aking kapatid.

"Bes, sorry. Kasi ito nagpasundo pa." Lumapit ito upang yakapin ako pero napasimangot lang ako.

"Bakit ka ba nandito?" Mataray natanong nito sa kanyang kapatid.

"Chill, alam mo naman malapit na akong bumalik. Sinulit ko lang kasama girlfriend ko," sabay akbay nit okay Misha. Hindi mapigilan ni Misha na mang-blush.

"Eh di kayo na," saad nito sabay irap saka tumalikod.

"Hoy saan ka pupunta?" Narinig niya ang tanong ni Misha.

"Bibigyan ko kayo nang-time. Baka naman ma-istorbo ko kayo," sagot nito at tuluyan nabumalik sa loob. Nanood na lang ito ng ibang presentation hanggang sa matapos at sinabi na kung sino ang nanalo.

 

Nagulat si Bianca dahil nakuha nila ang 2nd place. Hindi siya

makapaniwala at nakita niya ang kanyang mga kasamahan nagtatalon sa tuwa.

Nauna umuwi si Misha at kanyang kapatid kaya naghanap na lang ito na pwedeng masakyan. Sobrang lalim na ng gabi at kung minamalas naman si Bianca ay wala pa rin ito mahanap nasasakyan. Napatingin ito ng biglang may huminto na sasakyan. Nakita nito kung sino nagmamaneho.

"Sumakay ka na," sabi ni Lance. Umiling lang si Bianca, hindi naman makapal ang kanyang mukha. "Gabi na baka mapaano ka." Napatingin naman si Bianca dito, hindi niya akalain na may mabuting puso. Nahihiya man pero sumakay na lang ako.

"Thank you," sabi nito ng makarating sa kanila sabay labas sa sasakyan. Umalis naman agad si Lance kaya pumasok niya sa loob ng bahay.

 

Chapter 7

 

 

Napasipa na lang si Bianca sa kanyang sasakyan dahil sa sobrang inis. Kung kagabi wala siyang masakyan, ngayon naman ay bigla tumirik ang kanyang sasakyan. Mabuti na lang at wala silang pasok ngayon dahil abala sa celebration sa school. Isang lingo ang kanilang event kaya pwede siya late na pumasok.

Kinuha ni Bianca ang kanyang cellphone sa bag upang tawagan ang kapatid para magpatulong. "Kung minamalas ka naman," inis nasabi nitong makita ang cellphone na-lowbat. Itinapon niya ito sa loob ng sasakyan dahil sa inis. Hindi pala niya ito na-charge kagabi dahil nakatulog siya agad dahil sa pagod.

"Problema, miss?" Napalingon naman si Bianca sa kinaroroonan ng boses. Nakita niya ang isang lalaki nakasakay sa motor. "Nasiraan ka ba? Sabay ka na lang sa akin," dagdag nito. Umiling lang si Bianca, hindi niya ito kilala. Baka mapaano pa ito kung sasama siya, mas mabuting maghanap na lang siya ng taxi at iiwan na lang niya ang kanyang sasakyan. "Alam ko iyang iniisip mo, hindi ako masamang tao. Same school lang tayo."

Nagulat naman si Bianca sa sinabi ng lalaki. Pero ayaw pa rin nito maniwala kaya bumaba ang lalaki sa motor at may kinuha siya sa kanyang bag sabay pakita kay Bianca. "Cirus Jan Monterel," basa nito sa

ID.

"Siguro hindi mo ako nakikita kasi malaki ang school, pero kilala kita dahil sikat ka na-model. Kaya huwag ka mag-alala, hindi ako masamang tao." Nakikita naman ni Bianca na mabuting tao ito. Kaya pumayag na lang siya pero bago iyon kinapalan muna niya ang kanyang mukha manghiram ng cellphone upang tawagan ang kanyang kapatid upang puntahan ang kanyang sasakyan.

"Salamat," sabay abot sa cellphone. "Wait, safe ba 'yan?" Tanong nito, first time niya sumakay ng motor at natatakot siya dito.

Napatawa naman ang lalaki dahil sa tanong ni Bianca. "Oo naman, ilang taon ko na itong gamit. Suotin mo ito." Sabay abot ng helmet kay Bianca. Kinuha naman ito ni Bianca at sinuot bago sumakay. Noong una ay napakapit ito sa leather jacket ni Cirus dahil sa takot. Pero nasanay ito habang tumatagal.

Mabilis lang sila nakarating sa school dahil medaling nakakasingit ang motor sa ibang sasakyan. Bumaba na si Bianca at hinubad ang suot na- helmet saka ibinalik kay Cirus. "Salamat pala, pasensya na kung kanina inisipan kitang masama na gusto mo lang naman tumulong."

"No problems," saad nito. Nagpaalam na si Bianca at pumasok na ito sa loob ng school. Madaming tao ang sa kanilang school, may taga ibang paaralan din pumasok. Naka-uniform pa ito, ganito talaga tuwing may event ang kanilang school. Dinadayo ito ng ibang estudyante pero may mga patakaran ang school bago sila makapasok.

Hinanap agad ni Bianca ang mga kaibigan. Hindi naman niya ito matawagan dahil lowbat siya pero kanina ay nabasa niya ang text ng kaibigan na nauna ito sa school. Naisip ni Bianca na pumunta sa booth nila baka nandoon si Misha. Kasama nito kaibigan nila na si Joe. Napangiti naman ito ng makita ang kaibigan, nagliwanag naman ang mukha nito ng makita siya.

"Bianca!" Tumayo ito at sinalubong si Bianca ng yakap. "Ang pretty mo talaga, as always."

"I know right," sabi nito.

 

"Ang hangin, signal number 2," natatawang sabi ni Misha. "Pero huwag ka mabahala Joe, mas maganda tayo kasi endanger species tayo. Iniingitan." Hinampas naman ni Joe ang balikat ni Misha habang panay ang tawa ni Misha.

"Maka-endanger ka d'yan."

"True naman, endanger beauty natin dahil nanganganib maubos." Napailing na lang si Bianca sa kaibigan.

"Hali na kayo, may basketball games kasi ngayon. Naririnig ko nasabi ng mga estudyante," sabi nito sabay hila sa mga kaibigan.

"Naku, Joe, kilala kita. Mga yummy na papa lang hanap mo doon," sabi ni Misha sa kaibigan, ngumiti lang si Joe at patuloy sa paghila sa mga kaibigan. Pagkarating nila doon ay narinig nila ang sigawan ng mga estudyante sa naglalaro.

"Ayy, mga bata pa ang naglaro, hindi pa ang senior," disappointed nasabi nito. "Ayaw ko sa bata." Nagyaya ito agad nalumabas kaya panay ang tukso ni Misha dito. Umikot na lang sila sa buong campus at minsan pumapasok sa mga booth.

Habang kumakain ay nagpaalam muna si Bianca sa mga kaibigan upang pumunta sa booth kung saan nagbebenta ng K-pop nagamit. Mahilig kasi ito mag-collect. Kahapon pa niya gusto bilhin iyon pero nakalimutan niya ang kanyang wallet. Nagdarasal si Bianca na sana wala pang bumili nito.

Lumapit agad si Bianca ng makarating dito at hinanap ang nagustuhan niya kahapon pero hindi niya ito makita.

"Miss, nasaan iyong hawak ko kahapon." Hindi makatiis si Bianca na magtanong.

"Ikaw pala, ate, pasensya na talaga naunahan na po kayo. May nakabili na kanina." Nalungkot naman si Bianca sa kanyang nalaman.

"Bakit mo binenta? 'Di ba sabi ko babalikan ko iyon."

"Triple po kasi binayad niya kaya hindi na po kami nakatanggi," paliwanag nito.

"Baka may iba pa kayo na ganoon?"

Umiling lang ito." Last na po 'yon, ate," malungkot nasabi nito. "Ate, iyon pala si kuya." Napalingon naman si Bianca sa tinuro nito.

"Pakiusapan n'yo na lang si, kuya, baka pumayag po."

Nagmadali naman nilapitan ni Bianca ang nakatalikod na lalaki. Kinalabit niya ito pero nagulat ito ng makita kung sino ito.

"What?" Naka-poker face ito. Nahihiya si Bianca na humingi ng pabor dito. "May kailangan ka?"

"Kasi..." Napakamot ito sa kanyang ulo. "Ikaw ba nakabili si BTS doon?" Nahihiyang sabi sabay turo sa booth.

"Ito ba?" Pinakita nito, tumango lang si Bianca. Nagdarasal ito nasana pumayag ito nabilhin niya ito.

"Pwede ko ba iyang bilhin?" Pa-cute nasabi nito. Pero napasimangot ito ng umiling si Lance at tinalikuran siya nito sabay lakad. Pero sinundan ito ni Bianca, wala itong balak nasumuko. "Please naman ohhh.." Para itong buntot na panay ang sunod.

"Ayaw nga kasi," inis nasabi nito. Pero hindi pa rin nakinig si Bianca at kinulit pa rin niya ito. Ayaw niya ito tantanan kaya panay ang sunod niya

sa binata. "Pwede ba, huwag ka sumunod. Para kang aso."

"Sige na, may lalakihan ko ang bayad."

"Naku naapakan n'yo ang bilog," sabi ng freshmen na bata. Naguluhan

naman si Bianca sa sinabi nito habang si Lance ay wala pa rin reaksyon ang mukha nito.

"Wait," angal ni Lance ng pinusasan siya nito. "Ano 'to?"

"Rule kasi kuya kapag naapakan n'yo bilog ay sasama po kayo sa akin," nakangiting sabi nito. Nagulat din si Bianca ng may humawak sa kanya saka pinalapit kay Lance at nilagyan ng isang posas ang kamay.

"Peace na po tayo. Huwag na kayo magalit. Kailangan n'yo lang sumama sa amin." Nalukot naman ang mukha ni Bianca, gusto lang naman niya makuha iyong BTS pero nangyari pa ito sa kanya.

"Dahan-dahan naman, madadapa ako," reklamo nito. Ang bilis kasi maglakad ni Lance kaya napapasunod si Bianca dahil iisang posas lang gamit nila. Pero parang wala itong narinig. Inalayan naman sila ng kasamahan ng babae at nakasunod sila dito. Ang lalaki ng hakbang ni Bianca dahil mabilis maglakad si Lance.

"Teka, ikukulong n'yo kami d'yan?" Tanong ni Bianca.

"Oo, ate, pero ten minutes lang tapos makakalabas na kayo." Tinanggal nito ang posas at pinasok sila sa loob. Napasimangot na lang si Bianca, sobrang malas niya ngayong araw na ito. Una nasiraan ng sasakyan tapos hindi niya nabili iyong gusto niya saka nakulong pa siya.

"Kasalanan mo 'to," sisi nit okay Lance.

"Keep quit, sakit mo sa tenga." Umupo ito sa may gilid sabay sandal sa may dingding at pinikit ang mata.

"Bakit ka ganyan. Nakakainis ka talaga." Nagpapadyak ito sa inis. Gusto ni Bianca pabilisin ang oras, sigurado siya na magtataka na iyong mga kaibigan niya dahil hindi pa ito nakabalik. Mas lalo itong naiinis dahil iyong kasama niya ay parang wala lang nangyari at may gana pa itong matulog.

Palakad-lakad si Bianca at hindi ito mapakali, sobrang bored na siya. Panay tingin nito sa kanyang relo upang matingnan ang oras. Lumipas ang mga oras at nakita ni Bianca ang babae kanina. "Ate, kuya,

makakalabas na kayo."

Tuwang-tuwa naman si Bianca dahil sa wakas ay makakaalis na ito. Nilingon niya si Lance pero napaatras ito ng makita niyang nasa likuran na ito, mukhang bored ito. Lumapit si Lance kaya panay ang atras ni Bianca hanggang sa wala naitong maatrasan. Pigil nito ang kanyang hininga dahil sobrang lapit ni Lance.

Napasinghap ito ng kunin nito ang kanyang kamay. May nilagay ito sa kanyang kamay at bigla na lang umalis. Nakatulala lang si Bianca, hanggang ngayon ay ramdam pa rin niya ang mainit na kamay ni Lance. Napatingin ito sa binigay nito at nagmamadali itong lumabas ng makita kung ano ito. Gusto nitong magpasalamat dahil dito pero hindi niya ito nakita. Panay ang lingon ni Bianca pero hindi niya ito makita.

"Hoy, bruha! Kanina ka pa naming hinanap." Nagulat naman si Bianca ng makita ang mga kaibigan.

"Naubos na lang naming iyong pagkain pero hindi ka pa rin nakabalik. Ano nangyari?"

 

"Pasensya na, nahuli kasi ako," sagot nito.

"Talaga? Sino partner mo?" sabay akbay nit okay Bianca at panay ang

tukso.

"Hindi ko kilala," pagsisinungaling nito. Baka mas lalo pa itong tuksuin ni Misha kapag nalaman.

"Pero pogi ba?"

"Medyo, tala na madami pa tayong hindi napuntahan." Pag-iiba nito sa usapan, mabuti na lang at effective ito. Naisipan ni Bianca nasa

susunod na lang ito magpapasalamat kapag nagkita sila. Masaya na ito dahil nakuha ang gusto niya.

"Hey, Bianca." Napatingin naman ito sa tumawag sa kanya.

"Cirus," sambit nito.

"Oh, nagkrus na talaga landas natin," nakangiting sabi nito. "Hi, Misha.." Napatingin naman si Bianca sa kaibigan. "Kilala mo?" tanong nito.

"Naku, Bianca, sino naman hindi makakilala sa captain ng basketball team. MVP tayo last year dahil sa kanya." Nagulat naman si Bianca sa kanyang narinig.

"Ikaw talaga, Mish, dahil sa team naming iyon."

"Sus, napaka-humble mo pa." Napakamot naman si Cirus sa kanyang ulo. "Teka, ito pala kaibigan ko si Joe. Made in U.S.A yan." Binatukan naman ni Joe si Misha.

"Hello, Cirus pala." Inilahad nito ang kanyang kamay at tinanggap

naman ni Joe. "Gusto ko muna kayo maka-bonding kaya lang kailangan ako ng team ko." Pag-amin nito saka nagpaalam sa amin.

"Hindi mo bet 'yon, Joe? Ilalakad kita." Tanong ni Misha.

"Kay Bianca na lang 'yon."

"Bakit ako?"

"Single ka pa kasi hanggang ngayon."

Tiningnan ko ito ng masama."Paalala lang, single ka rin kaya huwag mo ipasa sa akin."

"Hindi ko bet kasi kaya pass na lang." Pinitik ito ni Misha sanoo kaya napahawak ito sabay hampas sa balikat ni Misha.

"Choosy mo kasi, bahala kayo. Magaling pa naman iyon sa basketball." Umiling na lang ako at hinayaan si Misha na magsalita at naunang maglakad. Sinundan naman ako agad ng dalawa. Inikot naming ang buong campus, panay ang tawa namin. Patingin-tingin din ako sa paligid pero hindi ko nakita si Lance.

"May hinahanap ka ba?" Mabilis akong umiling. "Guilty yan? Sino ba hinahanap mo?"

"Naghahanap ako ng pwede kainan kasi nagugutom na ako sa kalalakad natin," palusot nito.

"May alam ako, doon sa booth ng senior," sabi ni Misha sabay hila sa mga kaibigan. Pagdating nila doon ay may ibat-ibang klase ng streetfoods. Tinuro naman ni Misha ang kanyang lulutuin habang si Joe ay gumaya lang sa kanya at si Bianca ay softdrinks lang. Hindi kasi ito masyado kumakain ng ganito dahil pinagbawalanito ng ina. Huli kain niya dito iyong kasama niya si Misha natumakas sa klase tapos pagkagabi ay dinala siya sa hospital dahil hindi natunawan.

 

"Bakit hindi ka kumain, Bianca? Ikaw pa naman nagyaya kumain tayo?" tanong ni Joe.

"Busog pala ako, nauuhaw lang," pagsisinungaling niya. Ayaw naman isipin niya sa makarinig na maarte siya.

Pagkatapos nila kumain ay binayaran na nila saka nagpasya na umuwi dahil hapon na. Hinatid naman ni Misha si Bianca dahil wala itong masakyan. Pagdating sa bahay ay agad niya nilagay ang binigay ni Lance sa kanyang collections. Napangiti naman si Bianca habang nakatingin sa kanyang collections. Malaki na rin nagastos niya dito pero hindi siya nasasayangan.

Kinabukasan naisipan niya na hapon napumunta sa school, wala

naman siyang gagawin doon. Wala naman siyang sport kaya mabuti na lang magpahinga siya. Natulog siya pagkatapos ay nag-work out. Nagpaluto din siya ng paborito niyang pagkain kay manang.

"Hindi ka pumasok?" Tanong ng kanyang kuya.

"Mamaya pa, wala naman kaming klase. Saka attendance lang 'yon," sagot nito.

"Tamad mo," saad nito sabay pitik sa ilong kanyang kapatid.

"Kuya!" Inis nasabi nito sabay himas ng kanyang ilong. "Ang sama mo! Mabaog ka sana."

"Uyy, wag ganyan."

"Bahala ka," sabi nito sabay walk-out. Narinig pa niyang tinatawag siya ng kanyang kapatid. Pero hindi siya nakinig at patuloy lang sa pag-akyat

sa taas.

Nahiga ito sa kama at inabot ang cellphone saka nahiga sa kama. Naisipan niyang maglaro na lang nang-ML. Hanggang sa hindi niya namalayan ang oras at naisipan na lang huwag napumasok.

 

Chapter 8

 

 

Buong araw nakatambay lang siya sa kwarto, wala naman pasok at wala rin siyang photoshoot kaya buong araw ako nakahiga sa kwarto at naglalaro nang-ML. Nang makaramdam ito ng sakit sa mata ay tinigil muna niya at bumaba. Doon niya nakita ang ama at kapatid na nag- uusap. Napalingon naman ito sa kanya ng maramdaman ang kanyang presensya.

"Nandito nap ala ang prinsesa natin." Tumayo ang kanyang ama at lumapit dito sabay akbay.

"Mabuti lumabas ka, akala ko kasi doon kana hanggang bukas," sabi ng kanyang kapatid. Kaya lumapit si Bianca dito upang kurutin.

"Dad, ohh.. mapanakit," sumbong nito sa kanyang ama.

"Hayaan muna ang kapatid mo, Matt, nanlalambing lang 'yan!" Napakamot na lang si Matteo sa kanyang ulo. Alam naman nito na wala itong laban sa kapatid.

Natigil sila ng tawagin na sila ni manang upang kumain. Habang kumakain napapatingin si Bianca sa ama at kapatid, naiisip nito sana nandoon ang kanyang ina at isa pang kapatid para masaya at kumpleto sila nagsalo-salo. Pero alam ni Bianca sa sarili na malabo itong mangyari dahil alam niya na mas importante sa kanyang ina ang trabaho kesa pamilya nito.

Pagkatapos nila kumain ay niligpit ni manang ang kinainan nila at si Bianca ay bumalik sa kanyang kwarto. Pagkatapos mag-shower at matuyo na ang buhok ay natulog na ito.

Kinabukasan naging abala ito sa school lalo't malapit na ang kanilang monthly exam. Kaya abala sila mag-aral para sa nalalapit na exam. Umuwi si Bianca sa sobrang pagod at parang naubos ang laman ng kanyang utak dahil sa mga lesson nila ngayon. Nahiga ito sa kama ng ilang minute at ng may energy na siya ay nagpalit ito sa kama at pumunta sa study room upang hintayin ang kanyang tutor.

Hindi alam ni Bianca kung pupunta ba ang tutor nito dahil wala din ito noong nakaraan. Pero napagpasyahan niya maghintay muna ng ilang minute bago bumalik sa kwarto. Kinuha niya ang kanyang cellphone upang maglaro ng 4pics.

"Season." Napalingon naman agad si Bianca ng marinig ang boses ni

Lance.

"Ha?" Naguguluhan nasabi ni Bianca dito.

"Tsk..season ang sagot d'yan." Inilagay nito ang gamit sa table. Tumatango-tango naman ako at nilagay ang sinabi niya. Sa wakas nasagutan na rin ito, kanina pa sumasakit ang utak ko sa kaiisip. "Stop doing that! We need to start." Napabuntong hininga na lang si Bianca at pinatay ang phone saka humarap kay Lance. "Wait! Ano nangyari sa labi mo?" Curious natanong ni Bianca ng mapansin niya na may maliit nasugat ito. "Uyy.. nabingi ka na?"

"Mind your own business. We must get started. Wala lang ito." Pero hindi nakinig si Bianca at tumayo ito saka naglakad. Tinawag pa ito ni Lance pero hindi ito lumingon, patuloy lang ito hanggang sa huminto ito sa may first aid kit. Kinuha niya ito at saka bumalik sa kinaroronan ni Lance. "What's that?"

"Syempre gamot, ano tingin mo pagkain." Pilosopo nasagot nito kaya napailing na lang si Lance. "Kailangan malinis at magamot iyan baka ma-infection pa."

 

"Balak mo ba mag-nurse?"

"Ewan..siguro.. baka.. hindi ko alam. Ang gulo mo naman. Gagamutin

ka lang gusto ko na agad mag-nurse. Halaka!" Binuksan ito ni Bianca at kinuha ang mga kailangan.

"Stop that one. We need to start. I'm okay."

"Alam mo..huwag ka na lang umangal d'yan. Pasalamat ka gagamiton ko iyan. Kaya manahimik ka." Tumayo si Bianca at lumapit kay Lance. Nilinis nito ang sugat nito saka nilagyan nang-ointment. "Finish!" Tuwang-tuwa nasabi ko.

"Good.. so we can start our discussion?" Niligpit muna nito iyong mga ginamit saka binalik sa nilagyan nito. Bumalik ito sa pagkaka-upo saka nagsimula si Lance sa pagtuturo. Nakinig si Bianca mabuti sa tinuro niya. Natigil lang ito ng biglang tumunog ang kanyang cellphone ni Lance. "Excuse me." Sinagot nito ang cellphone saka medyo lumayo.

"Girlfriend mo?" Tanong ni Bianca ng bumalik siya. Napatingin naman si Lance kaya napayuko na lang si Bianca. Nahiya si Bianca dahil sa tanong nito, pinagalitan ang sarili kung bakit nagtanong pa. Baka ano isipin nito.

"Friend," mailking sagot. "Let's continue," dagdag nito. Nagpatuloy sila hanggang sa matapos. Niligpit ni Lance ang mga gamit habang nakatingin lang si Bianca. "May lakad ka Sunday?"

"Ha? Bakit? Wala naman siguro."

"Be my date.." Natulala naman si Bianca sa sinabi nito, hindi ito mapasok sa kanyang utak. "Hey!" Napakurap naman si Bianca.

"Wait! Tama ba rinig ko? Date?" Tumango lang si Lance. "Bakit? Type mo ako? o crush?" Napataas naman ang kilay ni Bianca nang humalakhak si Lance ng tawa. Tiningna ito ni Bianca ng masama.

"You're not my type." Napahawak ito sa kanyang t'yan dahil sa kakatawa.

"Hindi mo ako type? Pero niyaya mo ako nang-date, napaka-indenial mo naman," sabi nito sabay irap.

"Wala akong ibang maisip na pwede ko isama. So baka free ka. It's my friend birthday." Paliwanag nito. "But if you don't want to go, it's okay. I understand."

"Okay.."

"Okay? Do you mean you will go with me?" Tumango lang si Bianca, napangiti naman si Lance dahil dito. "Are you sure?"

"Duh...oo nga, paulit-ulit ka naman. Unli bes?"

"Thanks.."

"Uyy..huwag ka mag-isip ng ano. Ayaw ko lang may utang na loob ako. Pumayag lang ako dahil doon sa binigay mo sa akin na gusto ko, pandagdag ko kasi iyon sa collection." Paliwanag nito baka ano pa isipin

ni Lance.

"Okay, I will pick you up here," sabi nito saka umalis. Naiwan naman si Bianca nakatunganga at napaisip kung tama ba pumayag siya nasumama kay Lance. Napabuntong hininga na lang ito saka pumunta nasa kanyang kwarto. Naglaro lang ito nang-ML saka ng makaramdam ng antok ay natulog na ito.

Pagod man si Bianca dahil kagagaling lang niya sa photoshoot pero kailangan niya mag-ayos dahil maya-maya ay dadating na si Lance. Kinuha niya ang kanyang damit nasusuotin at mga kailangan. Hindi naman niya kailangan mag-gown dahil sa beach gaganapin ang party. Kaya nagdala lang ito ng damit na pangligo at pamalit saka nagsuot siya nang-dress na pang-beach.Mabuti na lang talaga at pinayagan ito nang-ama ng magpaalam siya. Kahit pagod si Bianca ay nakaramdan siya ng kaunting excitement dahil matagal na rin ito hindi nakapunta sa beach. Na-miss din niya ito, pero naisip din niya na hindi naman siya siguro mag-enjoy dahil wala ang mga kaibigan nito at hindi niya kilala ang mga tao doon."Nandito nasundo n'yo, ma'am," sabi ng kanilang katulong."Coming." Kinuha nito ang gamit saka nagmamadaling bumaba. Paglabas nito nakita niya agad si Lance nakasandal sa sasakyan nito. Lumapit si Bianca dito at pumasok nasa sasakyan.Sobrang tahimik nila sa kanilang biyahe kaya nababagot si Bianca. Kaya may hinanap ito sa kanyang bag at ng makita niya ay nilagay niya sa kanyang tenga ang headseat saka naghanap ng maganda na-music. Hanggang sa hindi nito nalaman nakatulog ito."Hey..wake up. We've already arrived." Unti-unti naman minulat ni Bianca ang mata at napasinghap ito dahil sobrang lapit ni Lance. "Stop dreaming, labas na," sabi nito saka lumayo at lumabas sa sasakyan. Inayos muna ni Bianca ang sarili baka nagkagulo ang buhok nito saka lumabas sa sasakyan.Kinuha naman ni Lance ang mga gamit nila. Ito na nagdala habang si Bianca ay inikot ang paningin sa plaigid. Hindi nito maiwasan na mamangha dahil sa napakaganda na paligid."Walk faster." Napatingin naman si Bianca dahil malayo-layo na si Lance sa kanya. Hindi niya ito namalayan dahil sa pagkamangha sa paligid. Tumakbo siya papunta kay Lance saka nag-peace sign ng makarating dito."Hey bro, musta?" May lumapit sa kanila na lalaki, mukhang kilala ito ni Lance."Fine.." Napatingin naman si Bianca dahil sa sagot nito. Parang buntot ni Lance si Bianca, sunod lang ito ng sunod. Nagsisi natuloy si Bianca nasumama, muka siyang PA na sumusunod sa boss nito. Dahil nagsawa na si Bianca sa kasusunod ni Lance ay naglakad ito sa ibang direksyon. Hanggang sa makarating ito sa may malaki na bato. Umupo si Bianca at pinagmasdan ang dagat."Hi Miss! Nag-iisa ka?" Napalingon naman siya at nakita ang parang may lahi na lalaki."May kasama ako, nandoon." Turo nito kung saan ang direksyon ni Lance."Kasama ka pala sa birthday party ni Candice? Ngayon lang kita napansin? Kaibigan ka ba ni Candice?" Umiling lang si Bianca dahil hindi naman nito kilala ang tinutukoy ng lalaki. "Sino ba kasama mo?""Kilala mo si Lance Hernandez? Siya kasama ko," sagot ko dito."Ganoon ba, Miss. Sige mauna na ako." Paalam nito ng marinig ang pangalan ni Lance. Nagtaka tuloy si Bianca sa kinilos nito. Pero hindi pa rin nawala ang inis ni Bianca dahil pinabayaan lang siya ni Lance na mag-isa.

"Miss, baka pwede mahingi number mo?" Napakunot naman si Bianca dahil sa inis. "Mag-isa ka yata, Miss. Gusto mo samahan kita?""May kasama ako," mataray nasagot nito. "Nakikita mo don." Turo nito. "Nand'yan ang kasama ko. Kilala mo ba si Lance?""Mauna na pala ako, Miss." Nangmamadali itong umalis, napailing na lang si Bianca."Bianca? Ikaw nga.""Kilala ba kita?""I'm Ace, kaibigan ni Lance.""Hindi ako nagtanong," sabi nito sabay irap kaya napatawa itong si Ace."Bakit ka nag-iisa?""Tanong mo kaya sa magaling mo na kaibigan." Mas nainis si Bianca ng marinig natumawa lang ito. "May nakakatawa ba?""Wala, nakakatawa lang hitsura mo. Halatang inis ka kay Nathan.""Umalis ka nga. Sinira mo moment ko." Taboy nito at hindi na ito pinansin. Binalik niya ang kanyang tingin sa dagat."Kanina pa kita hinanap." Napalingon naman ito ng makilala ang boses."Hinanap talaga?" Nakataas ang isang kilay nito."Amoy LQ yata dito." Napakamot ng ulo si Ace. Tiningnan naman ito ng masama ni Bianca. "Alis na ako, baka madamay pa ako." Tinapik nito ang balikat ni Lance saka naglakad palayo."Let's go to the party.""Ayaw ko, OP lang ako doon. Dito na lang ako.""Fine, we will stay here." Tiningnan ko ito ng may pagtataka."Sino nagsabi na kasama ka? Bakit naupo ka?" Tanong nito ng tumabi ito."You don't own this place. So I can stay here as long as I want.""Ako naka-una kaya maghanap ka nang-""Nathan..." Hindi natapos ni Bianca ang sasabihin ng marinig ang sigaw ng babae. Napatingin naman si Bianca sa babae at hindi niya maiwasan mapansin ang pananamit nito na halos kinapos na yata sa tela. "Akala ko hindi ka makakarating." Napatingin naman ito kay Bianca. "Sino 'to?" Turo niya kay Bianca. "You look so familiar? Saan ba kita nakikita?" Nag-isip ito."Kilala mo?" Tanong ni Bianca."Former classmate" maikling sagot nito."Grabe ka naman Nathan, para naman wala tayong pinagsamahan." Malandi nasabi nito kaya napailing na lang si Bianca."I'm just telling the truth, Candice. You're my former classmate, right?""Nakakatampo ka na." Napasimangot naman si Candice."Happy birthday, Candice. Please excuse us." Hinawakan ni Lance ang palapulsohan ni Bianca at hinila ito. Hindi alam ni Bianca kung saan sila pupunta. Nagpadala lang ito kay Lance. Napahinto sila sa may parang kweba."Teka lang.. Bakit tayo nandito?" Nagtatakang tanong ni Bianca. Pero hindi ito sinagot ni Lance. "Wait..pinagtataguan mo ba iyong babae na 'yon? Umalis natayo dito. Hindi ba party 'to kaya halika kumain tayo.""Tataba ka lang n'yan. Model ka pa naman.""May diet naman. Saka hindi ako madaling tumaba. Kaya bumalik natayo doon.""Mamaya na..""Alam mo, natatakot ka sa babae na 'yon. Ex mo 'yon no? Sabi n'ya may pinagsamahan kayo. Kaya mo ba ako dinala dito kasi balak mopagselosin iyon? Naku! Lumang style na 'yan." Hinampas ito ni Bianca sa braso nang tawanan lang ako nito."Hindi ko ex 'yon. Balik natayo doon, baka ano pa maisip mo dahil sa gutom." Nilagay nito ang kamay sa bulsa at nauna itong naglakad. Pagdating nila doon ay pina-upo lang si Bianca dahil si Lance na ang kumuha ng pagkain.Nagulat naman si Bianca ng umupo ang babae kanina. Tiningnan siya nito. "Candice." Inilahad nito ang kamay at ngumiti pero halatang napipilitan lang ito."Bianca..""So girlfriend ka? Nauto ka rin ba?" Napakunot naman ang noo ni Bianca dahil sa sinabi nito. Hindi niya maintindihan ang ibig sabihin nito. "Oh! Isa ka sa lumandi sa kanya." Tiningnan nito si Bianca ng may panghuhusga."Teka lang.. hindi na yata maganda ang sinasabi mo.""As far as I know. I didn't invite you. So for sure sinama ka. Hindi ka naman kaladkarin na babae siguro kaya napasama ka lang dito. So may relasyon kayo. Isa lang din nasa isip ko. Si Nathan nang-uto sa iyo or ikaw ang lumandi sa kanya." Pinipigilan ni Bianca ang sarili. Ayaw niya nanggulo baka kumalat pa ito sa media. Hindi ito school niya na matatakpan ang nangyayari. "So tama ako?""I'm sorry pero mali iyang iniisip mo." Mahinahon na sabi nito at ngumiti."Stop smilling. Alam ko naman na-fake lang 'yan.""Candice...""Oh! Nathan...bumalik ka naman. Nag-uusap pa kami.""Stop that..""Ang ano?""I know you, Candice. Hayaan mo si Bianca.""Protecting her? Alam na ba niya ang pagkatao mo?" Tiningnan nito si Lance at nilipat ang tingin kay Bianca. "Oh!" sabi nito sabay takip ng bibig. "So hindi ka niya alam.""Excuse us." Hinila nito si Bianca paalis hanggang sa dumating sila sa sasakyan. Tiningnan lang ni Bianca si Lance. Tahimik nila sa loob ng sasakyan nito."Aalis na ba tayo?" Nagtatakang tanong nito ng pinaandar ang sasakyan. Naguguluhan si Bianca sa nangyayari. Hindi niya akalain na ito ang mangyayari sa pupuntahan nila. Hindi man lang siya nakaligo o nakakain. Biglaan na lang sila umalis. "I'm sorry, kakain na lang tayo sa labas," sabi nito habang nagmaneho. Kaya hinayaan na lang ito ni Bianca. Huminto sila sa may restaurant at pumasok sila. Nagulat naman si Bianca sa order ni Lance dahil sobrang dami nito, para itong nagpapiyesta."Bakit ganoon na lang iwas mo sa babae na iyon?" Tanong nito habang hinihintay ang pagkain. "Uyy, sumagot naman kayo.""Alam ko naman na ayaw ako nitong makita. Masisira lang araw niya.""Pero bakit ka pumunta doon?""Dahil sabi niya, hindi naman ako makatanggi. Malaki ang kasalanan ko sa kanya. Dahil sa kanya nawala ang taong mahal niya.""Wait ang gulo.""Huwag mo na lang intindihin iyon. Kalimutan mo na lang.""Kainis ka naman, tapusin muna. Bakit galit sa'yo 'yon? Inagaw mo jowa nun. Oh my Gee... beke ka?"Tiningnan ito ni Lance. "If I kiss you to prove that I'm not gay," he saidin a serious tone. Mabilis naman tinakpan ni Bianca ang bibig dahil satakot. Nanahimik na lang ito hanggang sa dumating ang pagkain.

 

 

Chapter 9

 

 

"Uuwi na ba tayo?" Tanong ni Bianca nang palabas na sila sa restaurant.

"Babalik tayo sa resort."

"Halaka! May topak ka ba?" Nakakunot ang noo nito. "Umalis ka

doon tapos babalik ka! Ano 'yon? Joke? Pumunta tayo sa birthday tapos kumain sa labas tapos babalik. Iba na yan. Magpa-check up ka na," dagdag nito.

"Ingay mo. Let's go na." Nauna itong naglakad kung saan naka-park ang sasakyan nito. Nakasimangot na sumunod si Bianca dito. Tahimik ang biyahe pabalik sa resort. Hindi naman malayo ang restaurant na kinainan nila kaya nakabalik sila agad sa resort.

Nilapitan naman sila ng mga kaibigan ni Lance. Pero nagpaalam lang si Lance dito at hinatid si Bianca sa kanyang room saka iniwan siya ito. Hindi man lang sinabi kung saan ito pupunta. Kaya nagpalit na lang si Bianca ng panligo. Hindi niya kailangan si Lance upang ma- enjoy ang resort. Kaya naman niyang mag-isa.

Lumabas na siya sa kanyang room at agad nagtungo sa may dagat upang maligo. Naghanap siya ng tahimik na lugar kung saan walang tao. Doon siya lumangoy nang lumangoy hanggang sa mapagod. Umahon na ito upang bumalik sa kanyang room dahil napagod at nilalamig na ito. Pero napahinto siya ng makitang may babaeng umiyak. Lumapit siya dito ng kaunti at doon niya nakita si Candice.

Nagtaka naman ito kung bakit ito umiiyak. Nakaramdam ng awa si Bianca kaya nilapitan niya ito. "Okay ka lang?" tanong nito.

Tiningnan naman ito ni Candice at mabilis napinunasan ang kanyang luha saka tiningnan ng masama si Bianca. "Bakit ka nandito?"

"Nakita kasi kitang umiiyak kaya nilapitan kita. Ano ba prob."

"Hindi ako umiiyak." Putol nito sa sinabi ni Bianca. "Umalis ka na dito."

Alam ni Bianca nagsisinungaling ito, halata sa kanyang mga mata na kagagaling lang nito sa iyak. Kahit anong tago nito ay nakikita ang lungkot sa kanyang mga mata. "Hindi naman masamang aminin na umiyak ka. Kahit sino naman ay umiiyak lalo na kapag hindi na kaya.

Hindi ibig sabihin na umiyak ka ay mahina ka na."

"Pakialam mo ba? Close ba tayo?" inis na sabi nit okay Bianca. "Umalis ka na. Hindi kita kailangan dito!"

"Sorry, kung pakiramdam mo nangingialam ako. Galit ka ba sa akin?

 

May nagawa ba akong mali? Tungkol ba ito kay Lance?" Hindi

mapigilan natanong ni Bianca.

"Lance.." Mapait na sambit nito.

"Oo, para kasing nag-iiwasan kayo."

"You mean Nathan. Gaano mo kakilala si Nathan?" Nagulat naman si Bianca sa tanong nito. Hindi siya makasagot dahil hindi naman sila close ni Lance. Nagtaka nga ito kung bakit siya sinama nito. "Bakit hindi ka nagsasalita?"

"Naku! Kung may relasyon kayo ni Lance. Huwag ka magselos sa akin. Hindi-" Napatigil si Bianca dahil bigla itong tumawa.

"So wala ka talagang alam? Halata naman hindi mo masagot ang tanong ko. Nagtaka ako kung bakit ka niya dinala dito kung hindi naman kayo gaano ka close. Bakit naman ako magseselos? Alam mo sa tuwing nakikita ko siya ay galit ang aking nararamdaman," diin nasabi nito. Na-curious tuloy si Bianca kung bakit galit it okay Lance. "Niloko ka ba niya?"

"Sana ganoon lang, pero dahil sa kanya nawala ang pinaka-

importante sa buhay. Siya ang dahilan kaya naging walang kwenta ang buhay ko," galit nasabi nito sabay walk out kaya naiwan si Bianca nakatulala.

"Hindi mo yata kasama si Nathan?" Napatingin si Bianca sa kanyang likuran at nakita niya ang kaibigan ni Lance, hindi niya matandaan ang pangalan nito. Nakasandal ito sa may puno at isang kamay nito ay nasa may bulsa habang ang isang kamay ay may hawak na yosi. "Blue pala, kasing blue ng buhok ko." Pakilala nito at lumapit sa kanya.

"Weird.." mahinang sabi ni Bianca.

"Nasaan ba si Nathan?" Tanong nito.

"Hindi ko alam. Hindi naman ako tanungan ng nawawala." Mataray nasagot nito. Tumaas ang kilay ni Bianca ng tawanan lang siya nito. "Close ba kayo ni Candice? Nakita kung nag-uusap kayo?"

Naupo si Bianca sa may damuhan, ngayon lang siya nakakita ng lalaki na tsismoso. "Hindi kami close. Kaano-ano ba iyon ni Lance? Bakit ang laki yata ng galit ng babae na 'yon?"

"Teka, binanggit mo Lance kay Candice?" Tumango lang si Bianca.

 

Nagtaka naman ito ng biglang batukan ni Blue ang sarili at parang

malaki ang problema nito. Nakasanayan kasi ni Bianca na Lance ang itawag dito. "Bad words 'yan kay Candice."

"Bakit?" Naguguluhang tanong ni Bianca.

"Iyon kasi tawag ni Candice sa boyfriend niya noon."

"Wait ang gulo mo.lbig mo sabihin ay ex ni Lance 'yon?"

"Wala ka talagang alam? Hindi ba sinabi ni Nathan sa iyo?"

"Magtatanong ba ako kung alam ko?" Inis na wika nito. Gusto na nitong batukan si Blue.

"Kaya galit si Candice kay Nathan dahil sinisi niya ito sa pagkawala ng kakambal nito." Litong-lito naman si Bianca sa kanyang narinig.

"May kakambal si Lance?"

Hindi nakasagot si Blue dahil biglang nakita si Lance napapalapit. Nagmamadali itong nagpaalam kay Bianca. Kaya napapadyak na lang si Bianca sa inis, may gusto pa itong malaman pero iniwan na siya ng mokong. Kaya naisipan na lang niya nabumalik sa kanyang room upang magpalit. Nakita pa nito si Lance pero inirapan lang niya ito at nilagpasan saka nagmamadaling pumunta sa kanyang room.

Agad itong nag-shower saka mabilis nagbihis. Nagpasya itong suotin ang oversized shirt at saka short. Pinatuyo muna nito ang buhok saka lumabas upang magpahangin. Madilim na ang kalangitan kaya naisipan niyang maglakad-lakad hanggang sa nakita niyang si Lance at Candice nag-uusap. Para itong nagtatalo kaya biglang pumasok sa isipan ni Bianca ang sinabi ni Blue kanina.

Gusto sana nitong lumapit pa upang marinig niya ang pinag-usapan ng dalawa pero takot itong mahuli. Nakita niyang umalis si Candice, hindi alam ni Bianca kung ano pumasok sa kanyang utak at sinundan niya ito. Nakita niya si Candice na umiiyak. Naririnig nito ang mga hikbi nito. Nakaramdam si Bianca nang awa kaya nilapitan niya ito at hinimas ang likuran nito. Napatitig naman si Candice dito. "liyak mo lang iyan hanggang sa mawala ang sakit."

"Sana ganoon lang kadali," umiiyak nasabi nito. "Dalawang taon na pero hanggang ngayon ay nandito pa rin iyong sakit." Turo nito sa kanyang dibdib. "Ang sakit isipin kung bakit siya pa ang nawala. Ang dami naming plano gawin pero bigla na lang naglaho." Hindi alam ni Bianca kung ano ang kanyang sasabihin. Ang ginawa na lang niya ay niyakap niya ito, mas lumakas pa ang iyak ni Candice.

Nang mapagod na ito sa kaiiyak ay humiwalay ito sa pagkakayakap ni Bianca. "I'm sorry, tinarayan pa kita noong una. Napakabuti mo pala na tao, nadamay kita sa galit ko kay Nathan."

"It's okay.." Nginitian ito ni Bianca.

"Hindi naman ako ganito noon. Siguro nasaktan lang ako. hanggang ngayon kasi hindi ko tanggap nawala na siya. Hindi na naming matutupad ang lahat ng pangarap namin na magkasama. Parang kahapon lang nasa tabi ko siya habang pinag-usapan namin ang gusto naming gawin pagkatapos mag-aral. Pero-" Hindi na naman nito mapigilan na maluha. "Lagi kung sinasabi kung bakit siya pa ang nawala. Bakit siya pa ang namatay?" Namamaos na ito sa kakaiyak.

"Hindi natin hawak ang buhay ng tao. Alam kung mahirap tanggapin pero alam mo ba kung nakikita ka niya ngayon at ganyan ang nangyayari sa iyo, sigurado ako na malulungkot siya." Pinunasan ni Bianca ang luha nito. "Magpatuloy ka, tuparin n'yo pangarap ninyo. Huwag mo hayaan na makulong sa nakaraan."

"Pero hindi ganoon kadali."

"Alam ko, kaya simulan mo alisin ang galit at poot d'yan sa puso mo. Upang makapagsimula ka ulit. Sigurado ako matutuwa siya habang nakatingin sa langit.

"Thank you.." Niyakap siya ni Candice.Pinunasan nito ang luha saka ngumiti. "Friends." Inilahad nito ang kanyang kamay.

"Friends." Tinanggap ito ni Bianca. Nanatili pa sila doon hanggang sa magpasyahan napumunta sa kani-kanilang room. Nagtatawanan pa sila habang lumalakad. Napahinto sila ng makita si Lance habang papalit-palit ang tingin ni Lance sa dalawa.

"Maiwan ko muna kayo.." Paalam nito at pumunta nasa kanyang kwarto upang makapagpahinga. Hinayaan na lang niya ang dalawa na mag-usap. Kailangan nila ito. Kahit si Bianca ay nagulat sa kanyang nawalan. Marami siyang tanong kung bakit sinisi nito si Lance sa pagkawala ng kambal. Pero wala naman siyang karapatan makisali kaya pinilit na lang niya ang sarili na makatulog.

Kinabukasan maaga nagising si Bianca kaya nag-ayos na ito ng kanyang gamit para sa pag-alis nila. Nagligo na rin ito saka nag-ayos sa kanyang sarili. Paglabas nito ay nakita niya ag siad Lance kalalabas lang sa kanyang kwarto, nakaayos na rin ito.

"Let's go," sabi nito. Nagulat si Bianca nang kunin nito ang kanyang bag nahawak at ito na nagdala. Palabas na sila ng result ng makita

nila si Candice.

"Mag-iingat kayo," nakangiting sabi nito at tinapik si Lance saka niyakap si Bianca. Nagulat naman si Bianca sa kinikilos nito.

"Thank you," sabi ni Lance.

"Ako magpasalamat sa inyo. Huwag n'yo kalimutan tumawag sa akin. Lumabas din tayo minsan kapag hindi na-busy," saad nito.

Nagpaalam na sila at nagpunta sa kotse ni Lance. Tahimik sila buong biyahe, dumaan muna sila sa drive thru upang bumili ng pagkain at doon na nila kinain sa sasakyan. Ilang oras din ang kanilang biyahe bago sila nakarating.

"Bianca," tawag ni Lance kaya napatingin si Bianca dito. "Thank you.."

"For what?" nagtatakang tanong nito. Wala naman itong matandaan na ginawa upang magpasalamat ito.

"Ewan ko kung ano napag-usapan n'yo ni Candice but I'm happy that we were okay. Thank you dahil sabi ni Candice hindi siya magigising kung hindi dahil sa iyo." Hindi naman alam ni Bianca ang kanyang sasabihin. "Can we go out next weekend, pasasalamat. I don't accept no."

"Halaka! Wala naman akong ginawa. Hindi ka dapat magpasalamat sa akin."

"Basta labas tayo this weekend." Nagulat si Bianca nang makita niyang ngumiti si Lance. Bihira lang talaga ito. "Hey.."

"A-Ah.. labas na ako," nauutal nasabi ni Bianca. Namumula ang pisngi nito dahil nahihiya siyang nakatulala nakatingin kay Lance. Mabilis pa sa kidlat ito lumabas at pumasok sa bahay. Kaya hawak nito ang dibdib at habol ang hininga ng makarating sa loob ng bahay. Pinagalitan naman nito ang kanyang sarili dahil sa kahihiyan kanina.

"Anong nangyari sa mukha mo, princess? Nasunog sa araw?" Nagtatakang tanong ng kanyang ama.

"Daddy," gulat nasabi nito ng makita ang ama.

"Bakit namumula iyan?"

"Wala ito, daddy, akyat na ako." Paalam nito at nagmamadaling umakyat sa taas saka nagtungo sa kanyang kwarto. Mabilis ito tumalon sa kanyang kama at nahiga. Tinakpan niya ang kanyang mukha ng unan at nagpagulong-gulong sa kama hanggang sa mahulog. "Ouch, ang sakit," maiiyak nasabi nito habang hawak ang

sa may pwetan.

"Kasalanan mo ito, Lance," inis nasabi nito sabay bato sa unan. Para itong bata na inagawan ng lollipop. Bumalik ito sa kanyang kama at bigla na naman naisip ang ngiti ni Lance kanina. Binatukan nito ang kanyang sarili. Pinikit nito ang kanyang mata pero ang ngiti ni Lance ang kanyang nakikita. "Ano ba nangyayari sa akin?" Tanong nito sa kanyang sarili. Inabot nito ang kanyang cellphone upang maglaro nang-ML upang mawala sa kanyang isip si Lance.

Sobrang lapad ng ngiti nito matapos ang game dahil nanalo ito. Naisipan niya buksan ang kanyang instagram. Pero nabitawan nito ang kanyang cellphone kaya nag-landing ito sa kanyang mukha. Hinihimas-himas nito ang natamaan ng cellphone at muling tiningnan kung hindi ba siya nagmamalikmata. "Nag-follow siya talaga siya sa akin." Napa-upo si Bianca sa kanyang kama at tiningnan kung totoong account ba ito ni Lance.

Wala itong gaanong post ng kanyang sarili. Kung meron may ay naka- mask kung hindi nakatalikod. Pero kahit ganoon ay madami pa rin itong followers. Nagtaka naman si Bianca kung bakit ito nag-follow sa kanya. Nagdalawang isip si Bianca kung i-follow back niya ito. Pero napasigaw ito ng hindi inaasahan napindot niya at na-follow back niya ito. Napatayo ito sa kama at nagpalakad-lakad sa kanyang kwarto dahil sa nagawa.

Napatingin ito bigla sa kanyang cellphone nang umilaw ito at nag- pop na may message si Lance. Nagtalo pa ang kanyang isipan kung titingnan ba niya. Huminga siya ng malalim saka kinuha ang cellphone at binasa ang message nito.

_lancenandez: may naiwan ka sa sasakyan ko.

Napakunot naman ang kanyang noo at iniisip kung ano naiwan niya. Hanggang sa may pinadala itong picture. Napatakip siya sa kanyang bibig ng makita ang sunglasses na binili pa niya sa New York noong may-shoot siya.

its.bianca: Kukunin ko na lang 'yan kapag nagkita tayo. Itago mo 'yan, mahal yan.

_lancenandez: noted ma'am

Napailing na lang si Bianca ng mabasa ang message nito. Nilagay niya sa kanyang drawer ang cellphone saka nahiga sa kama hanggang sa makatulog ito. Nagising ito hapon na kaya bumaba siya upang kumain dahil nakaramdam ng gutom. Agad naman siya

pinaghanda ni Manang ng pagkain.

"Si daddy?"

"Umalis ma'am." Tumango lang ito at kumain ulit. Matapos kumain ay niligpit ni Manang ang kinainan nito. Nanood muna ito ng show sa Netflix hanggang sa magsawa at bumalik sa kanyang kwarto. Nahiga ito at nakatulala nakatingin sa kisama. Bumangon ito at kinuha ang cellphone sa drawer. Nagulat ito ng makita ang umuulan na-message ni Lance.

_lancenandez: busy ka?

_lancenandez: labas tayo..

_lancenandez: ibalik ko lang 'to baka masira at makabayad pa ako.

_lancenandez: psst..

_lancenandez: galit ka?

_lancenandez: nadistorbo yata kita. I'm sorry..

Ilan lang 'yan sa message ni Lance. Nagulat naman si Bianca kung ano nakain nito. Nag-reply siya dito at sinabing nakatulog siya. Naghintay siya ng ilang minute sa reply nito pero wala pa rin kaya ibinalik na lang niya ito sa drawer. Kinuha niya ang kanyang laptop at doon nanood ng C-drama.

 

 

Chapter 10

 

Naging busy si Bianca sa school dahil sa mga kailangan niyang mapasa na activity. Kakatapos lang din ng kanilang exam kaya

sobrang stress ng kanyang utak sa pag-aaral. Hindi naman nasayang ang pagpupuyat nito dahil naipasa niya ang exam. Natutuwa din ang ilan sa mga guro niya dahil sa malaking improvements nito.

Nagpasalamat talaga si Bianca kay Lance dahil mahaba ang pasensya nito upang turuan siya.

Kinuha niya ang kanyang susuotin para sa lakad nila ni Lance. Hindi nito alam kung saan siya nito dadalhin. Kinukulit niya itong paaminin sa instagram dahil doon sila nag-uusap pero ayaw talaga nitong sabihin. Naisipan niyang suotin ay ripped jeans saka white tops. Inihanda nito ang kanyang mask at cap para mamaya. Kailangan niya ito para iwas sa gulo. Nag-spray lang siya nang perfume bago

nagmamadaling bumaba.

"Saan tayo pupunta?" tanong nito nang makapasok sa sasakyan. Nginitian lang ito ni Lance kaya hinampas niya ito sa balikat. "Uyy, sabihin muna sa akin." Pangungulit nito.

"Makikita mo mamaya pagdating natin doon," sabi nito habang seryosong nakatingin sa daan. Hindi na lang niya ito kinulit, hinayaan na lang niya dahil hindi talaga niya mapaamin. Ilang oras din ang kanilang biyahe hanggang sa huminto ang sasakyan. Napatingin si Bianca sa paligid, hindi pa siya nakapunta sa lugar na ito. Sinuot muna niya ang kanyang mask at cap bago lumabas sa kotse.

"Saan ba tayo?" sabi nito nang makalapit kay Lance. Pumunta muna sila sa kabilang kanto. "Purple 7 café," basa ni Bianca sa shop bago itopumasok. Napatakip na lang siya sa kanyang bibig ng makita kung anong klaseng café ito. Hindi niya alam kung saan siya unang pupunta.

"Uhh..ano nangyari sa'yo?" Napatingin si Bianca kay Laurent nang magsalita ito. Dahil sa labis natuwa ay bigla niya itong niyakap.

"Sorry," sabi nito nang ma-realize nito ang kanyang ginawa. Nadala lang siya dahil sa labis natuwa. Kahit sinong army fans dalhin sa lugar na ito ay magwawala. Sa bawat sulok ay makikita ni Bianca ang mga hinahangaan niya na BTS. "Ang gwapo talaga ng mga asawa ko," saad nito sabay haplos sa larawan nito.

"You are acting like a child." Tiningnan nito nang masama si Lance. Hindi kasi nito alam ang nararamdaman ni Bianca, hindi niya akalain na may ganito palang lugar. Sana madalas na siyang nakatambay dito. "You want me to take you a picture?"

 

"Talaga? Okay lang sa iyo na maging photographer ko for today?" Tumango lang ito kaya mabilis inabot ni Bianca ang kanyang cellphone upang makunan siya nang picture.

"Kunin mo 'yang mask mo." Umiling naman si Bianca baka may makakilala sa kanya. "Don't worry wala naman ibang tao dito maliban sa crew ng café," sabi nito.

"Sigurado ka? Baka may papasok."

"Sigurado ako, we have three hours to enjoy this place," sabi nito. Kaya inalis ni Bianca ang suot na-mask at cap. Ngumiti siya ng napakatamis at kinunan siya ni Lance nang picture sa bawat sulok. Napailing na lang si Lance dahil sa kinikilos nito, para itong bata lalo na noong nakita niya ang mga BTS dolls. "Let's eat," yaya nito matapos ang mahabang oras na pagkuha ng larawan.

"Vanilla Latte sa akin saka Blueberry Cheeseceke," masayang sabi ni Bianca. Ibibigay sana niya ang kanyang bayad dito pero tumanggi si Lance kaya na-upo na lang ito at hinintay si Lance na makabalik. "Thank you pala dito," nakangiting sabi nito nang makabalik si Lance.

"I hope you like it."

"Super, grabe hindi ko maipaliwanag iyong saya nararamdaman ko. Gusto ko i-uwi lahat ngang picture nila. Napatingin naman si Bianca kay Lance nang marinig ang tawa nito. Kay sarap nito pakinggan parang isang musika. Bumalik lang sa sarili si Bianca ng marinig ang boses ng isang crew at binigay ang kanilang order.

"Enjoy, ma'am and sir," sabi nito sabay alis.

"Oh My Gee! Ang cute nang lalagyan nila ng drinks. Sobrang cute ng chibi na mukha." Tuwang-tuwa na sabi ni Bianca. Kinuha niya ang kanyang cellphone upang kunan ito ng larawan.

"Give me that," wika ni Lance sabay turo sa cellphone nito. Binigay naman ito agad ni Bianca. "Smile," sabi nito sabay click.

"Wait lang..hindi pa ako ready!" Napangiti naman si Lance sa sinabi nito. Kumuha pa ito ng ilang larawan bago sila kumain. Habang kumakain panay naman ang kwento ni Bianca dito, kung paano siya kabaliw sa BTS. Kinuwento pa nito kung paano ito tumakas upang pumunta sa concert nito. Kung paano ito nabaliw sa kabibili ng mga merch. Nakatingin lang si Lance dito at nakikinig sa bawat sinasabi ni Bianca.

Matapos nila kumain ay namili muna si Bianca kung ano bibilhin niya na mga merch. Sa dami nito ay naguguluhan siya kung ano kukunin nito. Ilang oras din ito tumitingin habang nakatingin lang si Lance dito at hinihintay na makapili siya. Paglabas nila sa shop ay si Lance ang may dala sa mga pinamili nito. Hindi pa rin maalis ang ngiti sa labi ni Bianca.

Nagpunta rin sila sa mall at parang yaya lang ni Bianca si Lance dahil ito ang nagdadala sa mga pinamili ni Bianca. Sa bawat sulok ng store ay laging nakikita ni Bianca ang kanyang mukha kaya mas tinakpan talaga nito ang kanyang mukha dahil sa takot na may makakilala sa kanya.

"May gagawin ka ba?" Tanong ni Laurent habang naglalakad sila papunta sa parking area.

"Wala naman. Bakit?"

"May pupuntahan sana ako, if okay lang sa iyo na sumama." "Sure.."

"Talaga?" Ngumiti lang si Bianca sabay tango nito. Sumakay na sila sa sasakyan. Hindi alam ni Bianca kung saan sila pupunta. Nakita lang nito nahuminto si Lance sa isang flower shop. Bumaba ito at pagbalik nito ay may dala ng bulaklak. Tahimik ang kanilang biyahe hanggang sa makarating sila sa sementeryo.

Nauna bumaba si Lance at nagmamadali naman sumunod si Bianca. Matatakutin ito kaya napahawak ito sa may damit ni Lance. Hindi naman siya sinita nito at hinayaan lang. Napatingin si Bianca sa puntod ng huminto sila. "Ethan Lance Hernandez," basa nito sabay tingin kay Lance. Naisip ni Bianca na ito ang pumanaw na kakambal ni Lance.

Nilinis muna ni Lance ang puntod saka nilagay ang dalang bulaklak nito. Naupo ito sa may damuhan. Nakamasid lang si Bianca sa bawat kilos ni Lance. "Kumusta, bro! Pasensya na kung hindi nakita nadadalaw. Sobrang busy ko sa school, alam muna kailangan ko maging Top 1 tulad mo para hindi magalit si mommy."

Nagulat naman si Bianca sa kanyang narinig. "Teka bro, may kasama pala ako. Si Bianca." Nabigla naman si Bianca sa sinabi nito, hindi nito alam kung ano ang gagawin. Kakausapin ba niya ito tulad ni Lance. "She helps me a lot, bro para maging okay kami ni Candice. Nagka-usap na kami ni Candice. Matagal din may galit sa akin iyong nobya mo. Kahit sino naman talaga magagalit kaya hindi ko siya

masisisi."

"Pasensya ka na, bro. Dahil sa akin nawala ka, hindi muna tuloy natupad ang pangarap mo maging isang magaling at kilalang doctor. Patawarin mo ako, bro." Naawa si Bianca sa kanyang nakikita. Hindi niya ito masisisi kung bakit malamig at masungit ito. Sa kabila pala ng lahat ay may dinadala itong sakit.

"I wish you were here, bro. At ako na lang ang nawala. I'm so tired and scared of making a mistake that mom will get mad. I'm not like you, bro, na sobrang bait." Alam ni Bianca napinipigilan lang nito ang sarili na maiyak. Naawa siya kay Lance, para itong nabubuhay sa hindi niya katauhan. Pilit niya ginagawa kung ano ang buhay at ugali ng kanyang yumaong kapatid.

"Lance..." tawag ni Bianca, napatingin naman si Lance dito. "Huwag mo sisihin ang sarili mo." Hindi mapigilan na sabihin ni Bianca dito. Tiningnan lang siya ni Lance hindi ito nagsalita.

"Alis na kami, bro. Sa susunod ulit." Tumayo ito at nagpagpag saka naunang maglakad. Sinundan naman ito ni Bianca hanggang sa makabalik sila sa sasakyan. Sobrang tahimik nila, walang nagsalita sa kanilang dalawa.

"Don't blame yourself, Lance," basag ni Bianca sa katahimikan.

"You don't know the whole story," malamig nasabi nito.

"Pero mali iyang ginagawa mo. Hindi iyan magugustuhan ng kakambal mo. Hindi ka Diyos nahawak mo ang buhay ng tao. Para alam mo kung kailan ito mawawala."

"Madali mo 'yang sabihin kasi hindi mo alam ang totoo. Ako ang dahilan kung bakit nawala ang kakambal ko, dapat ako ang mamatay." Mapait na sabi nito at napapikit na lang si Lance.

"Hindi naman tama na isisi mo lahat sa sarili mo. Wala naman gusto mangyari iyon. Kaya pakawalan mo na iyan," giit ni Bianca. Hindi na nagsalita si Lance at pinaandar nito ang sasakyan. Nanahimik na lang si Bianca, alam nito na mahirap pa kay Lance tanggapin lahat. Kailangan pa nito ng mahabang panahon.

Pagdating niya sa bahay ay agad ito bumaba. Nagpasalamat siya kay Lance bago ito pumasok sa loob ng bahay. Sinalubong naman siya ni Manang upang tulungan nadalhin ang kanyang mga pinamili. Nag- shower siya agad dahil sobrang lagkit na niya. Matapos patuyuin ang buhok ay natulog na ito.

Kinabukasan maaga naman itong pumasok. Sinalubong siya agad ng

kanyang kaibigan. Habang papunta sa kanilang room ay panay ang kwento nito tungkol sa ginawa nila noong weekend.

"Excuse me." Napatingin naman si Bianca kung sino bumonggo sa kanya. Nakita nito si Rachel na nakangiti. "Paharang-harang kasi sa daan," sabi nito sabay irap.

"Aba! gusto yata nito nang-away." Susugurin na sana ito ni Misha, mabuti na lang at mabilis napigilan ni Joe.

"Kumalma ka!"

"Misha naman, masyado ka namang warfreak. Hindi naman kita ina- ano, pero para kang aso tumatahol na." Nagtawanan naman ang mga kasama ni Rachel.

"Sumusobra ka, sino sa atin manghihiram ng mukha sa aso kung masapak kita." Inis na sabi ni Misha at tinaas ang kamay nito, pero hinawakan ito ni Joe.

"Misha, tama na 'yan." Awat ni Bianca dito. Lumapit siya kay Rachel at kinuha ang kamay saka iniligay ang pera. "Ito bente pesos, maghanap ka nang kausap. Huwag mo kami abalahin. Mahal ang oras namin." Inirapan ito ni Bianca sabay lakad.

Naiwan naman si Rachel na parang gulat sa ginawa ni Bianca. Habang panay naman ang tawa ni Misha at Joe bago ito sumunod sa kaibigan.

"Hoy, bes kung alam mo lang ang mukha ni Rachel. Sobrang nakakatawa," sabi ni Misha sabay hampas sa aking balikat habang naglalakad sila papunta sa room.

"Sayang naman iyong bente, bes," singit ni Joe.

"Tama si Joe, saying 'yong bente. Akin na lang sana iyon," sabi nito sabay tawa.

"Pamasko ko na lang iyon."

"Ayy, bongga! Advance pamasko si mayor." Napailing na lang si Bianca sabay pasok sa room nila.

Maingay ang buong klase dahil wala pa ang kanilang guro, natahimik lang ito ng pumasok ang Math teacher nila. "Ms. Min, solve this one." Napatayo naman si Bianca ng marinig ang kanyang apelyido habang ang kanyang mga kaklase ay nagsimula ng magbulungan. Lumapit si Bianca sa pisara at sinagutan ito.

"Good job, you improved so much." Puri nit okay Bianca. Napangiti

naman si Bianca sa kanyang narinig. Malaki talaga ang natulong ni Lance. Hindi kasi ito tumigil sa pagtuturo sa kanya hanggang sa hindi niya ito makuha.

"Ang galling ng bessy ko." Nakangiting sabi ni Misha. "Pakilala mo kami sa tutor mo para naman makapagpasalamat kami," dagdag nito.

"Oo nga," pagsang-ayon ni Joe.

"Soon kapag hindi 'yon busy. Sabihan ko muna," sabi nito at bumalik nasa pakikinig. Matapos ang kanilang klase sa subject na Math ay pumunta sila sa cafeteria upang kumain. Napatingin naman si Bianca sa paligid. Hindi niya nakita si Lance.

"May hinahanap?" tanong ni Misha sa kaibigan. Umiling naman si Bianca dito. "Amini, halata mo kaya."

"Wala nga kasi." Nauna na itong pumila sa dalawa, panay naman ang pangungulit ni Misha at Joe kay Bianca. Hindi na lang niya ito

pinansin.

Matapos nila kumain ay bumalik na sila sa kanilang room. Hinihintay nila ang kanilang guro sa susunod na-subject. Kinuha naman ni Bianca ang cellphone at saka binuksan ang instagram. Abala ito sa katitingin sa picture ng biglang may message si Lance.

_lancenandez: no class?

its.bianca: Hinihintay pa namin 'yong teacher.

_lancenandez: labas tayo

Hindi naman alam ni Bianca kung ano ang kanyang i-reply. Tama ban a mag-cutting siya. Pero naiisip niya na hindi niya maiintindihan ang discussion nito dahil wala siya mood kasi inaantok na ito. Bored na rin ito.

its.bianca: Gee

Matapos niya mag-reply ay tumayo ito. Alam niya na masama ang mag-cutting pero wala talaga siya sa mood making sa kanyang teacher. "Saan ka pupunta?" Nagtatakang tanong ni Misha, napatingin naman si Joe sa kanya.

"Clinic, masama pakiramdam ko." Pagsisinungaling niya sa kanyang kaibigan, ayaw naman niya aminin na mag-cutting siya baka sumama pa at mahuli sila.

"Samahan ka naming." Mabilis naman umiling si Bianca, mabuti at

napapayag niya itong huwag siya samahan. Paglabas niya ay

nakasalubong pa niya ang kanyang guro, sinabi nito napupunta ito sa clinic dahil masama ang pakiramdam. Mabuti na lang at napaniwala niya ito.

Mabilis siyang nag-message kay Lance kung saan sila magkikita. Sinabi nito hihintayin siya nito sa labas. Mabuti na lang at nadaan sa kanyang acting skills ang guard at sinabi na pinauwi siya dahil masama ang pakiramdam. Hinanap niya agad si Lance at nakita niyang nakasandal ito sa poste habang ang isang kamay ay nakalagay sa bulsa at ang isang kamay ay nakahawak sa kanyang bag. Nilapitan ito agad ni Bianca.

"Saan tayo pupunta?" Excited natanong nito.

"D'yan lang." Naglakad na si Lance kaya sinundan ito ni Bianca. Hindi niya alam kung saan siya dadalhin ni Lance. May pinasukan lang itong mga eksena na hindi pamilyar kay Bianca. Ngayon lang siya nakapunta dito dahil kapag nagka-cutting sila ni Misha ay sa mallito pumupunta. Mabuti na lang at nakasuot ito ng mask, marami pa naman tao ang kanilang dinaanan. Labas na ito ng school kaya hindi na-safe para sa kanya.

"Bakit dito?" Nagtatakang tanong ni Bianca nang huminto sila sa may internet café.

"Maglalaro ako.." Napasimagot naman si Bianca sa sagot nito. Sana pala ay hindi na siya sumama dahil hindi naman siya mag-enjoy sa lugar na ito.

"Kainis ka naman. Bahala ka d'yan." Nag-walk out ito at naglakad pabalik. Nagdarasal n asana hindi siya maligaw dahil hindi niya kabisado ang bawat sulok nito. Napasinghap ito ng biglang may humawak sa kanya, nakahinga lang ito nang maluwag ng makita kung sino ito. "Ginugulat mo naman ako. Bakit ka nandito? Akala ko ba maglalaro ka?"

"Baka ano mangyari sa iyo dito. Bumalik natayo doon. Delikado ang lugar na ito lalo nasa tulad mo." Nakaramdam naman nangtakot si Bianca. Napatingin siya sa paligid, medyo creepy din at tago ito. Kaya napipilitan nasumama ito pabalik.

Pumasok na sila sa loob ng internet café, nakasimagot si Bianca pero hindi naman ito nakikita ni Lance dahil natatakpan ito nang-mask. Naiinis si Bianca pero wala siyang magawa, takot naman ito mapahamak. Nagsimula nang maglaro si Lance, nakatingin lang si Bianca dito. Minsan nagugulat siya ng may sumisigaw, hindi siya sanay dito lalo na kung bigla na lang nagmura."Ano ba makukuha mo sa laro na 'yan?""Happiness," sagot nito habang seryoso itong nakatingin sa nilalaronito."Papiliin ka, 'yang laro o girlfriend mo.""I will always choose my girl." Hindi naman mapigilan humanga sa sagot nito."Bakit?""Why not? I will not let my girl be exchanged in this game. It's just a game. It's okay if I don't play, as long as my girl will not feel neglected." Naisip ni Bianca naswerte ang maging girlfriend nito."Wow, pang-miss universe naman. Sino ba jowa mo ngayon?" "May nakikita ka ba?""Ang sama mo, sige na sagutin muna." Pamimilit nito, gusto din kasi nito malaman kung anong klase ang jowa nito. Sigurado siyang mahilig din ito sa matalino tulad niya."Wala nga..""Ehh, KJ mo naman. Sige na hindi ko ipagkakalat." Nakangiting sabi nito sabay taas ng kamay."Manahimik ka na lang. Matatalo ako sa iyo, eh." Napasimagot naman ito, kinalabit niya ito pero hindi siya nito pinapansin. Abala na ito sa laro."Bahala ka d'yan," sabi nito at tumayo saka lumabas sa internet café. May nakita siyang bakanteng upuan sa labas ng internet café kaya naisipan niyang doon na lang hintayin si Lance. Hindi naman niya gusto sa loob sobrang ingay."Hi ganda!" Napatingin naman si Bianca ng biglang may nagsalita. Napakunot ang kanyang noo sa kanyang nakita. Natakot siya dahil dito dahil para itong naghahanap ng away, hindi na lang niya ito pinansin. "Whoah! Masungit naman, bet ko 'yan. Mag-isa ka lang. May kasama ka ba?""Ako!" Kilala ni Bianca ang boses nito. Paglingon niya ay nakita niya si Lance, nasa bulsa nito ang mga kamay."Nathan..ikaw pala." Gulat nasabi ng lalaki. "Sige, pasok na ako," nagmamadali itong umalis na parang takot na takot."Bakit ka lumabas?" tanong nito, gusto ito sapakin ni Bianca dahil hindi nito makuha na ayaw niya sa loob."Tapos ka na?""Iniwan ko, nawala ka kasi." Nagulat si Bianca sa sagot nito, siguradong natalo na 'yon dahil iniwan niya. "Kain tayo," yaya nito. Natuwa naman si Bianca kaya tumayo ito agad. Sabay silang naglakad ni Lance, takot lang nito mawala. Nagtaka si Bianca nang huminto sila sa may maliit na kainan. Hindi pa nakakain sa Bianca sa ganitong lugar. "Malinis dito saka masarap." Para naman nabasa ni Lance ang iniisip nito."Nathan, ikaw pala," nakangiting sabi ng tinder. Nagtaka naman si Bianca dahil halatang close sila ng may-ari ng karendirya. Si Lance na ang pumili ng makakain nila. Naghanap si Bianca ng mauupuan. Napili niya ang pinakasulok para hindi siya makita ng mga tao. Napatingin naman siya ng biglang may pagkain sa mesa. Nakita niya si Lance nabitbit ito. Matapos mailgay lahat ng pagkain ay ibinalik niya ang tray saka umupo."Bakit pala Nathan tawag nila sayo?" Nagtatakang tanong ni Bianca at sumubo na ito ng pagkain. Napatingin naman siya sa pagkain dahil sobrang sarap nito."Nathan naman talaga tawag nila, ikaw lang naman tumatawag sa akin ng Lance," sagot nito."Sigurado ka?""Oo naman, kahit parents ko Nathan tawag sa akin.""Halaka, dapat pala Nathan na-itawag ko sa'yo.""I prefer you call me Lance,' sabi nito."Okay, teka kumakain ka pala ng ganito?" nagtatakang tanong nito. Halata naman na mayaman ito dahil sa sasakyanat pananamit nito ay halatang pangmayaman."Masarap naman dito bakit hindi." Tama naman ito, naiisp ni Bianca mabuti hindi ito maarte tulad ng iba.Matapos nila kumain ay binayaran ni Lance ang kanilang kinain saka naglakad na sila ulit. Hindi alam ni Bianca kung saan na naman sila pupunta."Kuya Nathan!" Napatingin ako sa bata natumatakbo papunta sa kinaroroonan nila. Tuwang tuwa ito ng makita si Lance. "Laro tayo," sabi nito sabay hawak sa kamay nito."Sure." Pumalakpak naman ang bata dahil sa sagot ni Lance. Kaya umupo na lang si Bianca sa may damuhan habang nakatingin kay Lance at iyong bata naglalaro. Napangiti si Bianca habang nakatungin nito, nakikita niya ang isang ugali nito maliban sa pagiging cold at suplado. Hindi mo akalain na mabait at masayahin ito kapag mga bata na ang kaharap."Ate, Sali ka sa amin." Nakangiting sabi ng bata nang lumapit it okay Bianca. Tumatalon-talon naman ito sa tuwa nang tumayo si Bianca. Naghabulan sila, minsan si Lance ang taya, minsan naman si Bianca o ang bata. Sobra silang nag-enjoy, natigil lang ito nang mapagod sila sa kakatakbo. Nahiga sila sa may damuhan."Ang ganda ng kalangitan," mahinang sabi ni Bianca."Ate, parang aso 'yon." Turo ng bata sa ulap."Oo, iyon din tingnan mo," masayang sabi nito."Kuya Nathan, girlfriend n'yo si ate?" Nagulat naman si Bianca sa sinabi ng bata. Napatingin ito kay Lance kung ano reaksyon nito.

 

 

Chapter 11

 

Pagkatapos sabihin ni Lance na hindi niya nobya si Bianca ay tumayo ito saka nagpaalam upang bumili ng pagkain. Kaya tanging si Bianca at ang bata lang naiwan. Nga-usap lang sila at sinabi nito kung paano nakilala si Lance. Hindi naman makapaniwala si Bianca sa bawat sinabi ng bata. Iba-iba ito sa kanyang nakilala, gusto tuloy niya makilala ang ganoon na-side ni Lance.Napatingin naman siya sa oras, nagtataka ito kung bakit hindi pa rin nakabalik si Lance. Kanina pa kasi iyon umalis. Pinanuod na lang ni Bianca ang bata nanghuhuli ng salagubang. Pero nabigla si Bianca ng biglang may humawak sa kanya, hindi niya kilala ito. "Sumama ka sa amin," matigas na sabi nito sabay hila kay Bianca. Hindi naman maipaliwanag ni Bianca ang kanyang kaba, hindi niya ito kilala at nagtataka ito kung ano ang pakay nito sa kanya."Bitiwan mo ako o sisigaw ako," lakas loob nabanta nito at pilit inaalis ang mga kamay nakahawaknito sa kanya."Huwag ka na-umangal pa, kung ayaw mo masaktan." Mas hinigpitan nito ang pagkakahawak kay Bianca kaya namimilipit si Bianca sa sakit."Bitawan mo ang ate ko," sigaw ng bata ng makita nito si Bianca napinipilit."Bwiset may asungot pa. Bilisan mo d'yan." Utos ng lalaki sa kanyang kasama. Bigla naman tinakpan nito ang ilong ni Bianca ng panyo. Unti-unti nakaramdam nanghilo si Bianca hanggang sa nawalan siya ng malay.Nagising si Bianca dahil sa ingay, unti-unti niyang minulat angkanyang mata at nilibot ang paningin nito. Hindi siya pamilyar dito, hindi niya alam kung nasaan siya. Huli niyang natandaan bago siya nawalan ng malay ay narinig niya ang sigaw ng bata. Ginalaw nito ang kanyang kamay pero nakatali ito."Gising ka na pala." Napatingin si Bianca sa lalaki nasa harapan niya. Ito iyong lalaki sa internet cafe."Bakit ako nandito?" tanong nito pero ngumisi lang ang lalaki. "Wala naman akong kasalanan sa inyo. Please, pakawalan n'yo na ako." Pagmamakaawa nito, kinakabahan na si Bianca. Hindi niya ito kilala, natakot ito baka may gawin itong masama sa kanya."Relax lang, mamaya na kapag dumating si Nathan," sabi ng lalaki. Nagtaka naman ito kung ano ba nagawa ni Lance sa kanila. Nagalit ba ito dahil sa laro nito nainiwan sa internet cafe.

"Pwede kayo makulong sa ginawa n'yo. Kaya pakawalan n'yo na ako," sigaw nito pero tinawanan lang siya ng lalaki."Manahimik ka kung ayaw mo takapan 'yang bunganga mo." Banta nito kaya napatigil si Bianca. "Masunurin ka pala."Pinili na lang ni Bianca manahimik dahil hindi naman niya kilala ito baka ano pa gawin nito sa kanya. Napatingin naman si Bianca ng biglang may lumapit na lalaki, nakakatakot ang hitsura nito. May malaking peklat ito sa mukha."Sigurado ba kayo napupunta si Nathan? Mahalaga ba ito sa kanya." Tinuro nito si Bianca."Oo boss, nakita ko silang magkasama. Sinundan din namin sila," sagot ng lalaki na kausap ni Bianca kanina."Siguraduhin n'yo kung ayaw n'yo malintikan sa akin.""Chill lang boss, sigurado kami. Makakaganti rin tayo sa Nathan na 'yon."Hindi maisip ni Bianca kung ano kasalanan nagawa ni Lance dito. Natatakot siya sa kanyang sarili, hindi mapagkatiwalaan ang mga mukha nito. Halatang mahilig ito sa away."Boss nasa labas na ang Phantom Knight," sabi ng lalaki na hinihingal, halatang kagagaling lang sa takbo. Nagtaka naman si Bianca kung sino ang Phantom Knight na sinasabi nito."Humanda kayo," sigaw ng lalaki na may peklat sa mukha. Nagsihanda naman ang mga tauhan nito akala mo susugod sag era."Hindi pa rin nagbabago itong mabantot muna ugali. Nandamay ka pa." Napatingin naman si Bianca dahil kilala niya ang boses na iyon. Unti-unti niyang nakikita ito ng makalapit nasa kanilang kinaroroonan. Nakita niya si Lance na magkasalubong ang kilay at nasa bulsa nito ang isang kamay. May mga kasama itong apat na lalaki, isa lang kilala nito si Ace."Kumusta! Matagal na hindi tayo nagkita," nakangising sabi ng lalaki."Ito nanahimik na sana kung hindi ka lang malaking gago nanggulo ka ba talaga.""Totoo pala ang balita natumigil na kayo at watak na ang Phantom Knight. Pero bakit parang buo pa yata kayo napumunta nito." Nakangising sabi nito at nilalaro ang baseball bat nahwak. "Mahalaga ba talaga itong babae na ito," dagdag nito sabay tingin kay Bianca.

"Kung sabagay, maganda at makinis. Mukhang masarap." Nanindig naman ang balahibo ni Bianca sa kanyang narinig."Wala naman akong pake d'yan." Nagulat naman si Bianca sa sinabi ni Lance. Gusto niya itong murahin."Sigurado ka? Bakit ka nandito. Ayaw mo pa talaga aminin.""Totoo naman kasi, hindi ko naman 'yan kamag-anak. Pakawalan muna 'yan," mariing sabi ni Lance.Malakas natumawa ang lalaki. "Paano kung ayaw ko?" nakangising sabi nito at parang iniinis nito si Lance."Naghahanap ka bang sakit sa katawan?" sarkastiskong tanong niAce."Hindi pa rin nawala 'yang yabang mo Ace," sabi ng payat na lalaki."Pwede ba ninyo pakawalan muna ako, mamaya na 'yang reunion n'yo?" Hindi matiis ni Bianca hindi magsalita. Napatawa naman ang isang kasamahan ni Lance kaya tiningnan ito ng masama ni Bianca. "Pakawalan ko na ba, boss?" Tumango lang ang lalaki kaya may lumapit kay Bianca at tinanggal ang tali nito. Napatingin naman si Bianca sa kanyang kamay namumula. Gusto niyang sapakin ang lalaki pero nangunguna ang takot nito. Nagulat naman si Bianca ng bigla siya nitong tinulak sa kinaroroonan ni Lance. Mabuti na lang at nahawakan ito agad ni Lance kung hindi nasubsob na ito sa sahig."Dalhin mo siya sa labas," utos ni Lance at hinawakan si Bianca ng kasama ni Lance at dinadala nito palabas. Napalingon naman si Bianca kay Lance hanggang sa hindi niya ito makita dahil nakalabas na sila."Huwag ka mag-alala. Kaya na nila 'yon," sabi ng lalaki. Hindi naman makapaniwala si Bianca dahil mukhang wala lang sa kanya. Nag- alala naman si Bianca dahil tatlo lang sina Lance habang napakarami iyong nasa loob.Napatingin naman si Bianca sa lalaking nagdala sa kanya sa labas. Sumandal ito sa may pader saka doon nagyoyosi. Ilang oras nalumipas, pabalik-balik lang ng lakad si Bianca. Hindi ito mapakali. Gusto na nitong tumawag ng police. Pero napatingin ito ng may palabas. Nakita niya si Lance at mga kasamahan nito. May kaunting galos ang mukha nila at madumi ang mga suot nito."Ano nangyari?" salubong ng lalaki sa kanila sabay patay sa yosi nito. "Ayun, tulog lahat," mayabang na sabi ni Ace.

"Nakaka-miss din ito, matagal rin hindi nagamit ito." Pinakita ng lalaki na-blonde ang buhok ang kanyang kamao."Maraming salamat," sabi ni Lance sa mga kasamahan sabay tapik nito."Ano ka ba! Kahit wala na iyong grupo natin. Matatag pa rin ang samahan at saka handa kami tumulong sa iyo.""Sa susunod ulit, bro." Nagpaalam na ang mga kaibigan ni Lance. Sinundan naman ni Bianca si Lance na naglalakad. Gusto niya magtanong pero baka magalit ito. Kating-kati na siyang malaman ang totoo. Bakit galit sa kanya ang lalaki nadumukot sa kanya.Napahinto sila isang itim na motor. Sumakay dito si Lance at inabot kay Bianca ang isang helmet. Naguguluhan man ay tinanggap ito ni Bianca. "Sakay.." Nagmamadaling sinuot ni Bianca ang helmet at hindi ito maayos kaya hinawakan siya ni Lance upang mapalapit dito. Ito na ang nag-ayos sa pagsuot ng helmet. Inalayan din siya nitong sumakay sa motor. Napakapit naman nang mahigpit si Bianca kay Lance ng pinaandar nito ang motor.Nakasandal sa may likuran ni Lance si Bianca habang nakapikit ang mga mata. Nang huminto ang sasakyan ay unti-unti niyang minulat ang kanyang mga mata. Hindi alam ni Bianca kung nasaan siya. Bumaba lang siya at tinanggal ang suot na helmet. Sinundan niyang naglakad si Lance hanggang sa makarating sila sa may-ilog. May mga bulaklak rin sa paligid kaya namangha si Bianca sa ganda ng lugar. Napatingin siya kay Lance nahumiga sa damuhan sabay pikit ang mga mata. Unti-unti na rin lumubog ang araw kaya.Napatingin siya sa kalangitan, sa paglubog ng araw ay natapos na naman. Sa pagsikat nito ay panibagong yugto na naman. Napatingin si Bianca kay Lance, hindi nito alam kung natutulog ba ito. Lumapit ito sabay upo sa tabi nito. "Lance..." Nagbabasakali itong sumagot. Narinig ni Bianca ang malakas na buntong hininga nito kaya alam nito na hindi ito tulog. "Okay ka lang?""I failed him again." Hindi maintindihan ni Bianca kung ano ibig nitong sabihin. "Akala ko nakatakas na ako, patuloy pa rin pala ako hinahabol ng nakaraan," malungkot na sabi nito."Dahil ba ito kanina?"Bumangon si Lance sabay upo sa tabi nito. Kumuha ito ng maliliit na bato saka niya tinatapon sa ilog. "Isa sa grupo ni Greg ang nakaaway ko noon. Hindi ko akalain na hanggang ngayon abot pala langit ang galit nito sa akin. Akala ko tapos na, matagal na rin ako tumigil." Hindi nagsalita si Bianca nakikinig lang siya dito."When Ethan died, tinigil ko na ang pagpasok sa gulo dahil ito ang pangako ko sa kanya.""Sorry," mahinang sabi ni Bianca. Nakokonsensya siya dahilpakiramdam niya ay kasalanan niya. Kung hindi siya nakuha nun ay hindi sana siya ginamit para mapapunta sila Lance."It's not your fault. Kasalanan ko lahat. Kahit anong takas ko ay hindi ko pa rin matatakasan ang buhay ko noon," malungkot na sabi nito. "Ako dapat ang nawala, hindi ang kapatid ko. Pero siya ang kinuha ng mga nakaaway ko, akala kasi nila na ako iyon. Hindi marunong lumaban si Ethan kaya nabugbog at nasasak ito." Hindi alam ni Bianca kung ano ang kanyang sasabihin. Ngayon naiintindihan niya kung bakit masama ang loob ni Candice dito at kung bakit sinisisi nito ang kanyang sarili sa pagkawala ng kapatid. Hinayaan lang ito ni Bianca na ilabas lahat ng sakit."Nadala ko pa sa hospital si Ethan pero hindi kinaya ng kanyang katawan dahil sa maraming dugo nawala. Hanggang ngayon dala ko pa rin ang pagsisisi. Kung sana nakinig lang ako." Naalala ni Lance ang bawat sandal, noong nasa hospital siya kung saan naliligo siya sa dugo ng kanyang kapatid. Nagmakaawa siya sa doctor na gawin ang lahat upang mabuhay ang kapatid.Pero nawala pa rin ito, sinalo lahat ni Lance ang galit at poot ng kanyang mga magulang dahil sa pagkawala ng kanyang kapatid. Siya ang sinisi sa pagkawala ng kanyang kapatid. Kahit magkatulad sila ng mukha ni Ethan ay magkaiba naman sila sa ugali. Mahilig sa away si Lance habang si Ethan ay nasa bahay lang abala sa pagbabasa at pag-aaral.Nagsimula sa isang grupo nakaaway ni Lance hanggang sa dumami ang kanilang nakakabangga. Malakas din ang grupo ni Lance kaya kinatatakutan ito ng lahat. Pero madami naman ang may galit ang gusto silang pabagsakin. Araw-araw ay lagi itong napapaaway, lagi naman itong pinagsasabihan ng kakambal natumigil na. Kung nakinig sana siya hanggang ngayon buhay pa ang kakambal niya."Lance.." Hinawakan ni Bianca ang kamay nito. "Pakawalan mo ang nand'yan." Turo nito sa dibdib niya. "Hindi matutuwa ang kakambal mo. Masakit man dahil nawala siya pero lagi mong isipin nawala kang kasalanan. Hindi mo kasalanan. Ang dapat sisihin ay iyong sumaksak sa kapatid mo. Hindi ikaw..." Nakatigtig si Bianca dito.

Hindi alam ni Bianca kung ano ang nagtulak sa kanya kung bakit bigla na lang niya niyakap si Lance.Ilang minuto din silang magkayakap bago bumitiw si Bianca. Medyo madilim na ang kalangitan kaya tumayo na si Lance. Inabot niya ang kanyang kamay upang alalayan si Bianca makatayo. Tahimik silang bumalik kung nasaan ang motor nito. Hindi din alam ni Bianca ang kanyang sasabihin kahit siya ay nagulat dahil bigla niyang niyakap si Lance. Maraming tumatakbo sa kanyang isipan.Tahimik sila buong biyahe hanggang sa makarating sila sa bahay ni Bianca. "Salamat sa paghatid," sabi nito sabay abot sa suot niya na- helmet. Kinuha naman ni Lance ang helmet."Thank you for making me feel better," sabi nito sabay paandar sa motor. Nakatingin lang si Bianca sa palayong motor hanggang sa hindi na niya ito matanaw.

 

Chapter 12

Napabangon si Bianca sa kanyang kama dahil sa ingay ng kanyangcellphone. Inaantok pa siya dahil ilang oras lang ang kanyang tulog dahil sa kaiisip kay Lance. Gusto na niyang batukan ang sarili.Dinampot niya ang kanyang cellphone at agad nasinagot na hindi tinitingnan."Lumabas ka dahil nasa labas kami." Napatingin agad siya sa kanyang cellphone upang makita kung sino ang timawag."Joe?" medyo gulat na sabi niya."Yes, it's me. Nananaginip ka ba bes?" Narinig niya na may tumatawa sa kabilang linya. Sigurado itong si Misha iyon. "Bumalik ka nasa earth, Bianca. Lumabas ka na," dagdag nito. Kaya nagmamadali itong bumaba, narinig pa niyang tinatawag siya ni Manang pero patuloy lang siya lumabas at nagpunta sa gate."Bakit hindi na lang kayo pumasok. Pwede naman sa loob n'yo na ako hintayin," reklamo nito nang mabuksan ang gate. Tinawanan lang siya ng kanyang mga kaibigan."Look at your face, para kang inaway ng sampung tao. Saka maganda kasi kung ikaw ang mag-welcome sa mga bisita mo," nakangising sabi ni Joe. Nauna pumasok ang dalawa kaya napakamot na lang si Bianca sa kanyang ulo sabay sunod sa dalawang kaibigan."Mukhang wala ka naman sakit? Okay ka na ba?" tanong ni Misha sabay upo sa may sofa."Sinong maysakit?" gulat na tanong ni Manang sabay lagay ng juice at cookies sa mesa."Si Bianca po, umuwi po siya kahapon ng maaga. Pinuntahan ka naming sa clinic pero wala ka na. Baka nakauwi ka, kaya dinalaw ka naming ngayon," salaysay ni Misha."Pero madilim umuwi si Bianca kahapon," nagtatakang saad ni Manang. Napatingin naman si Misha at Joe sa kanyang kaibigan. 'punta muna ako sa kusina,' paalam ni Manang."Ano 'yon?" Nakataas ang isang kilay ni Misha habang tinatanong ito."Wala, baka nalimutan lang iyon ni Manang," sabi nito. Ayaw naman nito sabihin kung ano talaga ang totoo. Hindi pa siya ready."Sigurado ka?" Paniniguro ni Misha."Ano ka ba, Misha! Balak mo yata maging imbestigador. Manood na lang tayo nang-movie sa kwarto mo," masayang sabi ni Joe. Pumayag naman si Bianca sa sinabi ng kaibigan. Nauna pa itong pumunta sa kanyang kwarto habang nakasunod lang siya dito. Naghanap muna sila ng magandang panuorin sa Netflix. Nagtalo pa si Misha at Joe kung ano ang panunoorin.Tahimik silang nanonood, paminsan-minsan nagsasalita si Misha. Nagrereklmo ito kung bakit ganoon ang nangyari. Natapos nila ang kanilang pinanood na sobrang maga ng kanilang mata dahil sa kaiiyak."Kainis ka naman! Bakit kasi iyon napili n'yo," reklamo ni Misha. "Pinapaiyak n'yo ako, nakakainis ang ending."Hinampas naman ito ni Joe sa balikat. "Hindi lang naman ikaw umiyak." Pinunasan nito ang luha. Kumuha din ng tissue si Bianca saka pinunasan ang mga luha. Sobra silang naiyak sa kanilang pinanood. Hindi kasi nagkatuluyan ang bida dahil namatay ang babae dahil sa sakit. Hindi na rin nagmahal ang lalaki. Naging malungkot ang lalaki na bida at nanirahan itong mag-isa hanggang sa bawian ito ng buhay."That is what the film teaches us, hindi lahat happy ending. Pero mawala man ang tao na mahal natin ay mananatili pa rin dito," sabay turo sa dibdib nito. "Lumipas man ang ilang taon, nandyan pa rin ang pagmamahal natin doon. That was what we called "greatest love". We will never forget the person and our feelings will never fade.""Wow, nagsalita ang single!" singit ni Misha kaya hinampas ito ni Joe ng unan. Pumagitna naman si Bianca sa dalawa upang awatin ito. Nagtinginan silang tatlo saka nagtawanan."Bianca, naalala mo ba noon kung paano nagpapansin itong si Misha sa kuya mo noon," panunukso ni Joe dito. Natawa naman si Bianca kapag naalala ang pinaggagawa ng kaibigan sa kuya niya."Worth it naman, ilang years na kaya kami. Alam mo salita na pang- forever na talaga," nakangiting sabi ni Misha sabay yakap sa unan. Napasimangot ito ng batukan ni Joe. "Janisha Loesie, mapanakit ka na! Bitter mo kasi!""Hindi naman, I love myself." Sabay pa-cute nito. "I don't need a man to be happy," sabay kindat nito. Napailing na lang si Bianca at niyaya ang kanyang mga kaibigan na kumain. Sobrang ingay nila kumakain habang pinag-uusapan ang nakaraan. Panay tawa nila habang naalala ang mga kagaguhan naginawa nila.Pagkatapos kumain ay bumalik ito sa kwarto at nanood ulit ng palabas sa Netflix. Pinili nila panuorin ay comedy kaya panay ang tawa at hampasan nila. Hindi nila namalayan ang oras hanggang sa gumabi na. Ilang palabas na rin ang kanilang natapos. Napagpasyahan ni Joe at Misha nadoon matulog kay Bianca. Sobrang saya naman ni Bianca dahil matagal na rin nagsama sila.Kinabukasan sabay pumasok silang tatlo, habang papunta sa kanilang room nagpaalam muna si Joe napumunta sa restroom kaya silang Bianca at Misha na lang ang naiwan."Hi Bianca!" Napalingon naman si Bianca kung sino tumawag sa kanya nakita niya si Ace ang kaibigan ni Lance. Nasa may gilid din si Lance kasama ng ilang kaibigan nito at parang hindi siya nitonakikita. Ngumiti lang si Bianca kay Ace saka hinatak si Misha maglakad."Ang gwapo naman nun," bulong ni Misha.Kinurot ni Bianca ang tagiliran ng kaibigan. "Sumbong kita kay kuya," banta nito pero tinawan lang ito ni Misha."Wala naman magagawa 'yon.""Misha...""Joke lang," sabi nito sabay peace sign. "Mas gwapo pa kuya mo doon saka mahal ko," bawi nito. Kaya umiling na lang si Bianca at pumasok sa kanilang room dahil nakarating na ito.Pagkatapos ng kanilang klase ay nagpaalam muna si Bianca pumunta sa library sandal may kailangan lang siyang isauli. Nakasalubong niya si Lance pero parang hangin lang siya dito. Hindi siya nito pinansin. Napasimangot naman ito, nasanay naman itong hindi pinapansin noon. Pero akala kasi nito magkaibigan na sila simula noong lumabas sila."Para ka naman natalo sa lotto. Anong mukha iyan?" Natawang sabi ni Misha nang umupo si Bianca sa harap nito. Matapos nito magpunta sa library ay pumunta ito agad sa cafeteria dahil nandoon si Misha at Joe."Wala naiinis lang," sabi nito sabay agaw sa juice ni Misha. Tiningnan naman ito ni Misha ng masama dahil sa ginawa nito. Pero hindi ito pinansin ni Bianca dahil naiinis pa rin siya kay Lance."Cutting tayo," nakangiting sabi ni Misha. Umiling naman si Bianca dahil nag-cutting na siya. Ayaw naman niyang mapapadalas ang cutting niya."KJ mo naman," nakasimangot na sabi nito.

"Sa susunod na lang, Misha.""Okay, ang pangit naman kung ako lang mag-cutting. Mas masaya kung tayong tatlo." Nginitian lang ito ni Bianca. Matapos nila kumain ay nag-ikot ikot muna sila sa school. Minsan lang nila ito ginagawa dahil sobrang laki ng school. Hindi kaya nitong ikutin isang araw kaya kung saan lang kaya nila ay doon lang hanggang sa naupo sila sa may damuhan. Nasa likod sila nang-gym.Nakatingin lang sila sa mga ulap, naalala ni Bianca noongmagkasama sila ni Lance. Nakatingin din siya sa kalangitan noon. Napangiti siya kapag naalala ito. Iniling naman niya ang kanyang ulo at napasimangot kung paano parang hangin lang siya nito.Ilang oras sila nanatili magkaibigan doon hanggang sa bumalik na sila sa kanilang room para sa kanilang klase. Mabili lang naman lumipas ang oras hanggang sa matapos ang kanilang klase at nagsiuwian na mga estudyante. Pag-uwi naman ni Bianca ay agad siyang nilapitan nang-ama."Princess.." tawag nito sa kanya. "May ginawa ka bas a tutor mo?" Nagtaka naman si Bianca sa sinabi ng ama."Hindi kita naintindihan, dad," gulong-gulo na sagot nito sa ama. Narinig pa nito ang pagbuntong hininga ng ama."He called me and told me that he would stop teaching you," her dad answered in frustration. Nagulat naman si Bianca sa sinabi ng ama. Nagtaka ito at naisip niya kaya ba ito umiiwas kanina na parang hindi siya nag-exist. Nagalit ba ito sa kanya dahil sa pakikialam niya sa kakambal nito. Gustong sabunutan ni Bianca ang kanyang sarli dahil sa inis pero ayaw naman niya ito ipakita sa ama kaya ngumiti siya dito."Baka busy siya, dad," sabi nito saka nagpaalam nasa ama upang pumunta sa kanyang kwarto. Agad naman siya nahiga sa kama at tinakpan ang mukha ng unan sabay sigaw. Naiinis siya kay Lance gusto niya itong maka-usap kung ano problema nito.Hindi namalayan ni Bianca nakatulog nap ala ito. Kaya ng magising siya ay suot pa nito ang damit nasuot kahapon sa school. Napatingin siya sa oras at napabangon ito dahil malapit na siya ma-late.Sa pagmamadali niyang pumasok sa school sa takot na ma-late ay bigla itong may nakabunggoan. Nagulat ito nang makita kung sino ito. Pero napakunot ang noo nito ng hindi man lang siya tulungan pulutin ang libro nahulog at bigla na lang siya iniwan. Inis niyang kiniha ang libro saka naglakad papunta sa kanyang room."Kung hindi niya ako papansinin, bahala siya. Hindi ko rin siya papansinin. Gago," sabi nito. Buong klase wala siya sa sarili nakatulala lang ito. Kahit saan na-umabot ang kanyang isip. Hanggang matapos ang klase at para itong zombie naglakad papunta sa canteen. Bumalik lang ito sa sarili ng may nabunggo ito."Bianca!" Tuwang-tuwa na sabi nito ng makilala siya."Cirus..." sambit niya"Kumusta na? Sa canteen ba kayo pupunta? Sabay natayo," nakangiting sabi nito.Tiningnan naman ni Bianca ang mga kaibigan. "Sure," sang-ayon nito sabay ngiti. Madali naman nagong close si Cirus sa mga kaibigan nito. Kaya tuwang-tuwa sila nagkwe-kwentuhan habang kumain.Matapos nila kumain ay nagpaalam na si Cirus sabay pasalamat sa kanila. Pagbalik nila sa kanilang room ay hinintay nila ang kanilang subject teacher. Napasimangot naman sila lahat nang sinabi nito na may quiz sila. Nagpasalamat naman siya dahil iyong tinuro ni Lance ang lumabas sa quiz. Pero matapos ang test ay hindi niya mapigilan na maisip si Lance. Malaki din kasi ang tinulong nito sa kanya."Problema mo?" Nagtatakang tanong ni Misha sa kaibigan nang makita itong binagok ang ulo sa may desk."Wala sa quiz lang," palusot nito. Dahil pwede nalumabas ang tapos sa quiz ay nagpaalam muna si Bianca sa mga kaibigan. Gusto niya mapag-isa dahil lagi na lang niya iniisip si Lance. Gusto na nito batukan ang sarili. Nagpunta ito sa may likod nang-gym upang doon magpalipas hanggang pwede nalumabas sa school. Naupo siya sa may damuhan at pinagmasdan ang bulaklak kung saan may dumapo na paro-paro."Being alone?" Napalingon naman agad si Bianca."Cirus! Ikaw pala. Bakit ka nandito?" nagtatakang tanong nito. Umupo ito sa may tabi niya."Gusto ko magbasa nito." Pinakita ang libro nahawak. Inabutan din ito nang chips ni Cirus kaya nagpasalamat siya at kumuha dito. Nagpasalamat naman siya dito."Tungkol saan ba 'yang libro na 'yan?"

"It's about crime," sagot nito. Tumango lang si Bianca, hindi naman siya mahilig sa ganyan na book, binabasa niya ay pocketbook or wattpad lang kapag free time niya. Tiningnan ito ni Bianca na seryoso sa pagbabasa. Naalala na naman niya si Lance kung gaano ito ka seryoso sa mga binabasa. Napailing na lang si Bianca dahil naalala na naman niya ito.Nanatili sila doon ng ilang oras hanggang nagsi-uwian na ang mga estudyante. Tumayo si Bianca saka sumunod naman si Cirus. Nagpagpag muna sila bago naglakad paalis. Pero nagulat na lang si Bianca ng makasalubong niya si Lance. Parang kanina lang iniisip niya ito ngayon nasa harap na niya. Nginitian siya ni Ace pero parang wala naman nakita si Lance. Nilagpasan na lang niya ito."May problema ba?" Nag-alalang sabi ni Cirus, umiling lang si Bianca sabay ngiti. Naghiwalay lang sila ni Cirus nang sumakay na ito sa kanyang sasakyan. Pag-uwi naman niya sa kanila ay pagulong-gulong ito sa kama. Lagi kasi niya naiisip si Lance. Gusto mainis ni Bianca sa sarili dahil bakit laging naiisip si Lance.Inabot nito ang kanyang cellphone sabay tingin sa instagram ni Lance. Wala itong bagong post kaya nag-scroll na lang ito sa mga dating post hanggang mapagod. Tumayo ito saka nag-shower at nagpalit ng pantulog. Baka malimutan na naman kasi niya magpalit ng damit. Kaunti lang din ang kinain nito dahil wala naman itong gana. Ginawa lang nito ang kanyang activity at assignment bago ito nahiga sa kama.Hindi naman ito makatulog kaya lumabas muna ito upang magtimpla ng gatas. Nagbasakali na makatulog kapag nakainom nito. Pero hindi pa rin ito dalawin ng antok nang makabalik ito sa kanyang kwarto. Naglaro na lang ito nang-ML pero nakailang game na siya pero hindi pa rin sumusuko ang kanyang mga mata. Hindi parin ito inaantok."Kasalanan mo ito, Lance," inis na sabi nito sabay tapon ng unan.

 

Chapter 13

 

 

Apat na araw na rin parang hindi magkakilala si Lance at Bianca sa tuwing nagku-krus ang kanilang landas. Wala naman lakas na loob si Bianca kausapin ito. Kaya paminsan-minsan ay tinitingnan na lang niya ito kapag nasa iisang lugar sila. Maraming gusting itanong si Bianca kung bakit bigla na lang ito nagbago pero hinayaan na lang niya ito. Baka ano pa kasi ang isipin nito.

Sa apat na araw marami naman nangyari, naging abala ito sa paggawa ng kanilang project. Mabuti na lang at tinutulungan siya ni Cirus. Naging malapit na rin it okay Cirus, magaan ang loob nito. Ito ang kasama niya palagi sa cafeteria lalo na kapag wala si Misha at Joe dahil may ginawa.

Nasa isang Japanese restaurant siya ngayon kasama ang kaibigan nito, gusto kasi ipakilala ni Joe ang kanyang crush na kaibigan niya raw. Noong isang araw malakas itong tumili dahil sa sobrang kilig. Sinabi nito na nakita niya ang taong matagal niyang gusto makita. Hindi niya akalain nasa Pilipinas lang pala magtatagpo landas nila.

Araw-araw ito nakangiti at nasa cellphone lang ang atensyon dahil ka-text nito iyong crush niya. Pinilit pa nito si Bianca at Misha nasumama para naman makilala nila. Wala naman nagawa ang dalawa dahil wala naman pasok kaya sumama na lang sila. Gusto din kasi nila makilala kung sino at anong ugali nito.

"Gwapo ba 'yan, Joe?" tanong ni Misha sa kaibigan, ngumiti lang si Joe na parang kinikilig.

"Sobra.." abot tenga ang ngiti nito.

"Ano ba 'yan, late naman," reklamo ni Bianca.

"May may ginawa o na-traffic lang," tanggol ni Joe dito. Ininom na lang ni Bianca ang juice nito. "Nandito na siya," nakangiting sabi ni Joe sabay tayo at kumaway. Dahan-dahan naman lumingon si Bianca at Misha upang makita iyong sinasabi ni Joe.

Napatulala si Bianca nang makilala ang taong palapit sa kanila. Pumikit pa ito bago ulit tumingin para makasigurado baka guni-guni lang kasi nakita niya pero hindi pa rin nagbago. Nakasuot ito ng light blue jeans saka plain white shirt, simple lang suot niya pero ibang aura ang binibigay nito sa kanya. Mas lalong naman nagpapalakas ng kanyang appeal. Hindi akalain ni Bianca makikita niya si Lance, pero

ang nakakagulat ay ang kanyang dating tutor at crush ng kaibigan ay

iisa.

"Mabuti nakarating ka," masayang salubong ni Joe dito. "Ito pala

mga kaibigan ko si Bianca at Misha," pakilala nit okay Lance. Tahimik lang si Bianca at Misha, hindi nila alam kung anong sasabihin. "Hoy, magsalita naman kayo," sabi ni Joe.

"Ayy, pasensya sabog lang. Maupo ka muna," sabi ni Misha nakangiti sabay siko kay Bianca. Hindi naman makapagsalita si Bianca dahil hindi nito alam kung ano ang kanyang sasabihin. Hindi komportabli si Bianca dahil magkaharap sila ni Lance, naiilang ito.

"Order muna tayo," mungkahi nito. Tumango lang si Lance. Kinuha ni Bianca ang menu upang matakpan na rin iyong mukha niya.

"Bianca!" Siniko naman ito ni Misha. Tiningnan niya nang masama si Misha dahil sa ginawa nito. "Baliktan iyang pagkakahawak mo," mahinang sabi nito. Nakarinig naman siya ng mahinang tawa. Agad na tiningnan ni Bianca at tama ang kaibigan nito. Baliktad ang hawak nito sa menu. Nag-init naman ang mukha ni Bianca dahil sa hiya. Gusto nito lamunin ng lupa dahil sa labis nakahihiyan.

Pagkatapos sabihin ang kanilang order ay abala sila sa pag-uusap habang hinihintay ang order. Minsan sumasali si Bianca para hindi naman siya masabihan na KJ. Pero madalas tahimik lang ito at nakikinig sa usapan.

"Okay ka lang, Bianca? Ang tahimik mo yata ngayon." Nag-alalang tanong ni Joe.

Ngumiti lang si Bianca dito. "Oo naman, medyo sumakit lang ulo ko," pagsisinungaling nito.

"Iyan kasi lagi ka nakababad sa cellphone mo," sabi ni Misha at nag- wink kay Bianca. Alam nito kung bakit tahimik ang kaibigan,na- ikwento ni Bianca dito.

"You should use anti-radiation," singit ni Lance pero hindi sumagot si Bianca dito.

 

Nagpasalamat na lang si Bianca dahil dumating na iyong order nila. Tahimik silang kumakain, minsan nagsasalita si Joe. Hindi naman maiwasan ni Bianca matingnan si Lance at kung paano ito abutan ng pagkain ni Joe. Nakaramdam naman ng kirot si Bianca sa bawat nakikita niya, kung gaano ka-close ang dalawa.

Matapos kumain ay binayaran ni Lance ang kanilang kinain. Nagyaya si Joe namamasyal muna sila dahil maaga pa. Mabilis naman tumanggi si Bianca at sinabing hindi ito sasama dahil mas sumasakit ang kanyang ulo. Mabuti na lang at napaniwala niya ito. Sinuot muna niya ang kanyang mask bago ito naglakad para sumakay nang-taxi. Sinundo lang kasi siya ni Joe kaya hindi nito dala ang sasakyan.

Nagulat ito ng may biglang huminto nasasakyan sa kanyang harap. Nakita niya si Misha nakangiti. "Sakay na!" Sumakay naman agad si Bianca dito.

"Bakit ka nandito?" Nagtatakang tanong nito sabay alis sa suot nitong mask.

"Wala naman akong balak maging thirdwheel sa dalawa na 'yon. Iniwan mo ba naman ako," sabi nito sabay paandar sa sasakyan.

"Masama kasi pakiramdam ko," sabi nito sa kaibigan.

"Hoy, kung si Joe uubra iyang drama na sakit mo. Pwes, sa akin hindi. Hindi ka magaling na-artist, modelling ka lang talaga," saad nito sabay tawa. Kaya inabot ni Bianca ang buhok nito sabay hila kaya napasigaw ako. "Kapag nabangga tayo, lagot ka sa akin," banta nito sa kaibigan kaya natawa na lang ito.

Hininto ni Misha ang sasakyan sa lumang park kung saan sila

madalas nandoon noong bata pa sila. Maganda pa rin ang paligid, may mga bulaklak sa gilid at nandoon pa rin iyong ilang layuan pero kinakalawang na.

"Bakit tayo nandito? May problema ka? Nag-away na naman kayo ni kuya?" sunod-sunod natanong nito sa kaibigan.

"Wait lang, kapeng mainit mahina ang kalaban," sabay taas ang kamay nito. "Una nandito tayo para magmuni-muni saka wala akong problema at hindi kami nag-away ng my loves ko. Ikaw ang may problema," sabi nito sabay turo kay Bianca. Napataas naman ang kilay ni Bianca dahil sa sinabi ng kaibigan. "Upo muna tayo."

 

Nagpunta ito sa may swing, pinunasan muna nila bago sila naupo. "Bianca," tawag ni Misha. Napatingin naman si Bianca dito. "Okay ka lang?"

"Oo naman," mabilis na sagot nito.

"Talaga? Hindi ka ba nasaktan sa nakita mo kanina?" Mabilis na

umiling si Bianca. "Hindi ko rin akalain na iyong laging sinasabi ni Joe na gusto niya makita ay 'yong tutor mo. Alam ko dinahilan mo lang iyang sakit ng ulo mo upang makatakas."

"Misha.."" Hindi alam ni Bianca kung ano ang kanyang sasabihin.

"Alam ko naman kasi na may feeling ka sa lalaki na iyon. Kay." "Hindi totoo iyan,"mabilis na tanggi nito.

"Patapusin muna ako. Huwag na tumanggi, nahuhuli kaya kita kanina panay ang sulyap mo sa lalaki na 'yon. Nakakalungkot lang dahil iisang tao na naman ang gusto n'yo ni Joe. Mauulit na naman ang dati."

"Mali ka naman nang-iniisip, Misha," tanggi nito. Hindi naman niya gusto si Lance, alam niya ito sa kanyang sarili.

"Don't lie to me, Bianca. I know you. Even if you keep hiding your feelings, iba iyong nakikita ko sa mga mata. Everytime you look at them, it's full of pain." Umiling lang si Bianca, hindi siya naniniwala dito. Siguro marami siyang gusting itanong kay Lance. Pero iyong may nararamdaman, hindi ito totoo.

"Huwag muna ipilit, Mish. Hayaan na natin si Joe at Lance."

"Masaya ka ba? Hindi ba masakit iyan," sabay turo sa may dibdib nito. Ngumiti lang si Bianca saka umiling. "Sinasabi mo lang 'yan dahil ayaw mo saktan si Joe. Indenial ka pa nawalang feelings. Halata naman. Ilang beses ka ba magpaparaya, Bianca?" Hindi naman makasagot si Bianca, alam naman niya sa sarili nawala siyang nararamdaman kay Lance. Isa pa ayaw nito masaktan ang kaibigan, nakikita niyang masaya kanina si Joe.

Hinayaan na lang ni Misha ang kaibigan, nanatili muna sila doon ng ilang oras doon bago nagpasyang umuwi. Pagdating nito sa bahay ay agad ito nahiga sa kama. Kinuha nito ang cellphone saka nakita ang picture na-send ni Joe sa GC nilang magkakaibigan. Nakita nitong

nakangiti si Joe habang si Lance naman ay naka-poker face lang. Kilig na kilig nasinabi nito sa GC kung saan sila namasyal. Ini-off na lang ni Bianca ang kanyang cellphone saka napatingin sa may kisame. Nakatulala ito habang iniisip iyong sinabi ni Misha sa kanya kanina. Umiling ito saka tumayo at nagtungo sa banyo saka nag- shower. Matapos patuyuin ang buhok ay nahiga ito sa kama saka pinikit ang kanyang mata.

Pumasok si Bianca sa school na sobrang laki ng eyebags, hindi kasi ito makatulog kagabi kahit anong pilit ang kanyang gawin. Laging pumapasok sa kanyang isip si Lance.

"Okay ka lang?" napatingin naman si Bianca sa kanyang likuran. Napangiti ito ng makita si Cirus nakapapasok palang sa school.

"Oo naman," sabi nito sabay ngiti.

"Sabay tayo mag-lunch mamaya," wika nito kaya tumango si Bianca bilang pagsang-ayon. Nagpaalam na sila sa isa't-isa at naglakad na si Bianca patungo sa kanyang room. Pagpasok niya ay nakita niya si Misha at Joe kaya ngumiti ito. Umupo na ito sa kanyang upuan at hinintay ang kanilang guro.

Pagkatapos ng klase ay nagpunta na silang magkaibigan sa cafeteria. Nang makita ni Bianca si Cirus ay kumaway ito, nakangiti naman lumapit si Cirus sa kanila. "Ngayon pa kasi kami pinalabas," sabi nito sabay kamot.

"Okay lang, kararating lang din namin," saad ni Bianca. Tumayo muna sila upang kumuha ng pagkain bago bumalik sa kanilang inuupuan. Habang kumakain ay panay ang kwento ni Cirus kung gaano ka stress ang school year niya ngayon.

"Ano ba kukunin mo pag-college?" Tanong ni Misha dito.

"Hindi ko pa alam, eh. Medyo magulo pa utak ko," nakangising sabi ni Cirus.

"Uyy.. Lance dito kayo may space pa naman," tawag ni Joe dito. Hindi naman lumingon si Bianca, nagpatuloy lang itong kumain. Gusto niya matapos agad kumain, sobrang ackward siya ngayon dahil nandoon si Lance.

"Ikaw Bianca? Ano balak mo pag-college," tanong ni Cirus dito.

 

Napatingin naman ito ni Cirus, pero nabigla siya ng hawakan ni Cirus ang kanyang mukha sabay punas sa malapit sa kanyang bibig. "ang dungis mo kumain," natatawang sabi nito, napayuko naman si Bianca dahil dito. "May naisip ka na ba?"

"Wala, may panahon pa naman ako mag-isip," mahinang sagot nito.

"Kung sabagay sa atin dalawa, ikaw ang may mahabang panahon pa."

"Ikaw Lance, ano balak mo kunin pag-college?" Tanong ni Joe dito, napatingin naman si Bianca dito pero agad din niya binawi at doon naka-focus sa kanyang pagkain.

"BS Biology," tipid na sagot ni Lance.

"Wow!" nakangiting sabi ni Joe. "Chemical Engineering iyong balak ko, gusto ko pa ipaalam sa parents ko. Kasi gusto nila Archi. Ayaw ko naman nun," dagdag ni Joe. Naisip ni Bianca na mabuti pa iyong mga kaibigan niya alam na iyong gusto nila habang siya naguguluhan pa kung ano ba talaga ang kunin niya pagtungtung nang-college. Naguguluhan siya kung ano ba ang gusto niya. Hanggang ngayon wala pa rin itong mahanap na sagot.

"Okay ka lang?" mahinang sabi ni Cirus sa kanya. Nginitian lang ni Bianca si Cirus sabay tango.

"Mauna na kami," paalam ni Lance sa kanila at tumayo na ito sabay lakad paalis. Hindi na rin pinakinggan ang sinabi ni Joe dito.

Wala na rin gana kumain si Bianca kaya hindi na lang niya tinapos ito. Nag-usap na lang sila ni Cirus. Niyaya siya nitong lumabas pero tumanngi ito, sinabihan niyang marami pa siyang gagawin kahit wala naman talaga. Wala din itong photoshoot pero wala talaga siya sa mood nalumabas.

Nagpaalam na si Cirus sa kanila dahil kailangan na nitong bumalik sa kanyang klase. Hinintay na lang ni Bianca at Joe na matapos si Misha bago ito bumalik sa kanilang room. Pinilit ni Bianca ang sarili na makinig sa discussion, pilit niya inaalis sa kanyang isipan si Lance. Kailangan niyang makinig at mag-aral mabuti dahil wala na si Lance upang tulungan siya sa pag-aaral. Tanging sarili na lang niya ang makakatulong sa kanya.

 

"Okay ka lang?" mahinang sabi ni Misha, nag-thumbs up lang ito upang sabihin dito na okay lang siya.

Nag-inat inat si Bianca ng matapos ang kanilang klase. Naglakad na sila palabas sa room. Nagpaalam muna si Misha napupunta sa library, sumama naman si Joe. Niyaya pa si Bianca nasumama sa kanila pero umiling lang ito. Gusto na nitong maka-uwi saka mahiga sa kanyang malambot na kama. Pagod na pagod na siya. Naglakad na siya kung nasaan ang sasakyan nito.

"Ahhh.." sigaw nito ng biglang may humila sa kanya. Napatingin siya kung sino ang taong ito. Pero bigla siyang nanigas sa kanyang kinaroroonan at pigil ang hininga nito ng makita si Lance. Seryoso itong nakatingin sa kanya at sobrang lapit nila sa isat isa. Hindi maipaliwanag ni Bianca ang kanyang sarili, sobrang bilis ng tibok ng kanyang puso.

"Let's talk," malamig na sabi nito habang nakatingin at hawak nito ang palapulsuan ni Bianca.

 

Chapter 14

 

 

"Bitawan mo nga ako," sabi ni Bianca sabay tulak kay Lance. "Ano ba kailangan mo sa akin?" Inis na tanong nito. Hindi maipaliwanag ni Bianca ang kanyang sarili, noong hindi siya nito pinapansin gusto niya makausap pero nang lumapit na ito sa kanya ay ayaw na naman niya makausap.

"I'm sorry," mahinang sabi ni Lance, umiwas ito nang tingin kay Bianca.

"Sorry saan? Sa pag-iwas mo sa akin na parang hindi tayo

magkakilala o sa biglaan mo pagtigil sa pagtuturo sa akin?" Hindi na mapigilan ni Bianca ang kanyang sarili.

"I know you're wondering why I stopped to be your tutor and get away from you. But it is good for you. Being close to me can cause you harm," he explained to Bianca.. Hinawakan niya ang balikat ni Bianca at tinitigan ito. "I don't want you to be hurt or put in danger," he added.

"Teka nga, hindi kita naiintidihan." Napakunot ang noo nito. "May pa danger, hurt at harm ka pa nalalaman. Ipaliwanag mo nga sa akin." "I can cau-"

"Naku Lance, wala tayo sa amerika kaya huwag mo akong ma-english d'yan. Ipaliwanag mo nang maayos." Binitawan ni Lance si Bianca saka napahilamos ito sa kanyang palad.

"Fuck! Why did I try to explain it to you." Parang pasan nito ang buong mundo at tinatanong ang sarili na tama ba ang ginawa niya. "I'm sorry for disturbing you. I need to go." Aalis na sana ito pero bigla itong binato ni Bianca ng notebook. "What the hell.." Nayayamot na sabi nito sabay lingon kay Bianca.

"Huwag mo akong murahin." Masama ang tingin nito kay Lance. "Aalis ka lang agad? Pagkatapos mo akong guluhin dito. Bigla ka na lang aalis? Ganyan ka ba talaga, Lance." Naiinis na sabi nito. Lumapit it okay Lance. "Umayos ka naman." Pinulot nito ang notebook natinapon sabay hampas sa braso ni Lance.

"Nanakit ka na," reklamo ni Lance sabay himas sa braso niya.

"May reklamo?" Nakataas ang kilay nito. Umiling lang si Lance. "Bilis sabihin muna, mahal ang oras ko."

"I can pay. How much is your time?" Tiningnan lang ito nang masama ni Bianca.

 

"Oo na mayaman ka na. Huwag mayabang. Bilis magsalita ka na." Inirapan niya ito. Hinawakan siya ni Lance sa may pulupulsuan. "Hoy, saan mo ko dadalhin?"

"We need to talk in some place, not there. They have a lot of students passing by." Napaisip naman si Bianca sa sinabi nito kaya hinayaan na lang niya ito kung saan siya dadalhin. Napahinto sila sa isang milk tea shop. Pumasok sila doon saka pinili ang pinakadulo upang walang tao makakita sa kanila. "What do you want?"

"Kahit ano," mataray na sabi nito. Naiinis na rin si Bianca sa sarili dahil sa ugali nito. Baka ano pa sabihin sa kanya ni Lance. Umalis muna si Lance at pagbalik niya ay may dala na itong milk tea.

"Here is your order, maam, kahit ano," pilosopo na sambit nito. Kaya tiningnan ito nang masama ni Bianca sabay kuha sa milk tea. "I'm sorry sa pag-iwas ko sa iyo. Alam kung mali ang ginawa ko, pero ayaw kung mapahamak ka Bianca," mapait na sabi nito. Napatingin naman si Bianca dito. "Kahit pala tumigil ako ay patuloy pa rin nila ako hahabulin. Ayaw kung madamay ka, Bianca. Hindi ko mapapatawad sarili ko."

"Dahil ba ito sa nangyari noong isang araw. Kaya biglaan kang lumayo?" Tumango ito. "Hindi naman siguro.."

"Pwede ka nilang gamitin tulad ng dati upang makaharap lang nila ako. Ayaw kung madamay ka, baka matulad ka ng kakambal ko. Hindi ko mapapatawad aking sarili kapag may nangyari sa iyo."

"Kahit na kapakanan ko ang iniisip mo, naiinis pa rin ako sayo. Akala ko pa naman nakukulitan ka sa akin. Alam mo iyong madami kang katanungan sa isip mo. Kaya naiinis pa rin ako sayo," nakasimangot na sabi nito.

"I'm sorry," malungkot na sabi nito.

"Basta iyong inis ko sayo abot Jupiter," sabi ni Bianca sabay irap. Napataas ang kilay nito nang marinig ang mahinang tawa ni Lance. "Ba't ka tumatawa?"

"Nothing, you're so cute when you get mad," he chuckled. Kaya

tumayo si Bianca upang iwan n asana niya ito pero mabilis

nahawakan ni Lance ang palapulsuan nito. "Sorry na," malambing na sabi nito.

Biglang bumilis ang tibok ng puso ni Bianca. "O-Oo na, k-kaya

bitawan mo ako," nauutal na wika nito at inalis ang kamay ni Lance.

 

Bumalik ito nang-upo pero hindi makatingin kay Lance at nasa hawak lang nito na-milk tea. "Pagkatapos ban g pag-uusap natin nito ay iiwasan mo ulit ako? Dahil takot ka pa rin sa pwede mangyari?" Lakas loob natanong ni Bianca, para naman maging handa ang kanyang sarili kung iiwasan pa siya ni Lance.

"I don't know. Hindi ko alam ang sarili ko, gusto kita layuan pero hindi ko naman kayang hindi ka pansinin. Ilang araw ko na din pinipigilan sarili ko na kausapin ka."

"Bakit natatakot ka sa akin lumapit? Hindi ka ba natatakot sa mga kaibigan na kasama mo na pwede din sila gamitin?"

"They can protect themselves, so hindi ko kailangan mag-alala." Medyo naguguluhan naman si Bianca sa sagot nito kaya tiningnan niya si Lance na may halong pagtataka. "Kasama sila sa grupo ko kaya kaya nila ipagtanggol ang sarili nila," paliwanag nito

"Kaya pala... Pwede mo naman hindi ako iwasan, siguro hindi naman iyon mauulit. We can be friends," nakangiting sabi ni Bianca sabay abot ng kanyang kamay. "If gusto mo lang naman," dagdag nito.

"We can be friends or more friends," naka-smirk na sabi nito sabay kuha sa kamay ni Bianca.

Hinugot naman agad ni Bianca ang kamay. "Sira ulo, mauna na ako, kailangan ko na umuwi."

"Ihahatid na kita," sabi ni Lance.

"May sasakyan ako," mataray niyang sagot sabay tayo.

"I know, hindi ko naman sinabi na sa bahay n'yo. Sa parking area din, nandoon kasi sasakyan ko."

"Bahala ka d'yan," sabi ni Bianca sabay naunang maglakad upang matago ang hiya dahil mali pala ang kanyang iniisip. Nakasunod lang sa kanya si Lance hanggang sa makarating sila sa sasakyan nito. "Mauna na ako," sabi nito sabay pasok sa kanyang sasakyan.

"Keep safe," sabi nito sabay kaway, tumango lang si Bianca saka sinirado ang pinto sa sasakyan. Piandar na nito ang sasakyan pero bago ito umalis ay tiningnan muna niya sa salamin si Lance naiwan nakatayo, hinihintay siya makaalis.

Kinabuksan abala si Bianca sa mga gawain sa school, napatapos ang kanilang klase sobrang pagod na pagod siya. Nagtungo sila sa canteen upang kumain, kaunti lang kinain ni Bianca dahil wala siyang

gana kumain. Gusto niya matulog buong araw.

"Hindi ka ba natulog kagabi?" Nagtatakang tanong ni Misha dito.

"Baka naglaro ka na naman," singit ni Joe. "Itigil muna iyang ML mo baka mapaano ka ba dahil lagi kang late matulog," dagdag nito sabay inom ng juice.

Napasandal na lang si Bianca sa upuan at pinikit ang kanyang mga

mata. Hindi naman dahil sa ML kaya madaling araw na siyang gumising kung hindi dahil kay Lance. Hindi nila namalayan na medaling araw na pala. Para tuloy itong call center inumaga dahil sa katawag. Kasalanan din naman niya dahil nag-enjoy ito kausap si Lance. Kahit saan saan napupunta ang usapan nilang dalawa.

"Oh ano nangyari dito?" Napamulat naman si Bianca nang maramdaman na may tumabi sa kanya, nakita nito si Cirus na nakangiti. Pinitik nito ang kanyang ulo kaya napasimangot ito. "Bakit ang laki ng eyebags mo?"

"Sa kakalaro niya 'yan." Si Misha na ang sumagot.

"Naku, itigil na kasi iyan," sabi nito sabay gulo ng kanyang buhok. Pilit naman hinihuli ni Bianca ang kamay nito upang pigilan. Napatigil lang ito nang makita si Lance na pumapasok sa cafeteria. "Natulala ka nab a sa kagwapuhan ko?"

Hinampas ni Bianca ito sa braso. "Kapal," sabi nito sabay kuha sa kanyang juice sabay inom. Narinig naman nitong tumawa si Cirus. Tumayo si Bianca. "Kuha muna ako ng tubig," paalam nito saka naglakad. Bubuksan na sana niya ang fridge pero may naunang nagbukas nito. "What do you want?" Hindi na kailangan lingunin ni Bianca kung sino ito dahil kilala na niya ang boses nito.

"W-Water," nauutal na sabi nito. Kumuha si Lance ng tubig saka sinirado ang fridge. Nilingon ito ni Bianca pero napasinghap ito dahil sobrang lapit ni Lance sa kanya.

"Here is your water, ma'am," he smiled, saka nilagay sa kamay nito ang bottle sa tubig. Doon lang nagising si Bianca sa katinuan nang

maramdaman ang malamig na tubig.

"Thank you," sabi nito saka nagmamadaling umalis. Pinaypayan niya ang kanyang sarili dahil sa sobrang init.

"Ba't ang pula-pula ng mukha mo?" Nagtatakang tanong ni Misha nang makabalik siya.

 

"Wala, mainit lang," palusot nito. Kinuha naman ni Cirus ang bottle water saka binuksan saka inabot sa kanya. "Thank you," sabi niya dito sabay inom nito. Napatingin naman siya kung saan nandoon si Lance kasama ang mga kaibigan. Nagulat ito nang nakatingin ito sa kanyang kinaroroonan kaya nagkatinginan sila. Umiwas naman agad si Bianca.

Pagkatapos nila kumain ay bumalik na sila sa room nito upang sa susunod na subject. Tiningnan nito ang kanyang phone ng tumunog

From: LanceSungit

Labas tayo after class.

Nag-reply lang siya dito bago binalik ang kanyang cellphone sa bag. Nakinig lang siya buong klase at hinihintay na matapos ang klase. Matapos ang klase ay nagpaalam na ito sa kanyang mga kaibigan saka nagmamadaling pumunta sa labas. Nakasandal lang ito sa kanyang kotse tapos panay ang tingin nito sa kanyang relo. Hindi pa rin kasi dumating si Lance.

"Late na ba ako?"

Tinaasan ito ng kilay ni Bianca. "Five minutes late lang naman," sabay irap nito at bukas sa kanyang sasakyan. "Mauna ka susunod ako," sabi niya dito at ni-lock ang pinto. Pero kumatok si Lance sa may bintanan ng sasakyan kaya binuksan niya ito. "Ano?"

"Hindi ko dala sasakyan ko, pwede makisabay?" Nakangising tanong

nito.

"Kainis, pumasok ka na," sabi niya dito. Nag-salute naman si Lance sabay ikot at binuksan ang sasakyan nito.

"Let's go.."

"Saan? Hindi ko alam."

"Oo nga pala no," sabi nito sabay kamot sa may batok nito. "Pwede ako magmaneho?" Tiningnan ito ni Bianca nang masama. "Don't worry magaling akong driver," sabi nito sabay kindat.

"Arrghh..kainis..." Pigil ni Bianca ang sarili at lumabas ito para magpalit sila nang uwesto ni Lance.

"Seatbelt, ma'am," nakangising sabi nito. Nang makita ni Lance na maayos na ito ay pinaandar na niya ang sasakyan. "Smile ka na, papangit ka n'yan. Matagal kasi natapos klase naming kaya medyo late ako. Sorry.."Sabi nito habang nakatingin sa daan.

 

"Okay lang," mahinang sagot nito.

Sinandal lang ni Bianca ang sarili sa upuan at pinikit ang mata. Balak sana niyang umuwi ng maaga at matulog kaya lang hindi siya

nakatanggi sa sinabi ni Lance. Medyo na-miss din niya kasing lumabas kasama si Lance, madami kasi itong nasusubukan na bago. Iyong hindi niya nagagawa dahil pinagbawal ng kanyang ina noong bata pa siya.

Huminto si Lance sa isang pizza shop at nagmamadali itong lumabas sa kotse. Pagbalik nito ay may dala na itong pagkain. Nginitian lang nito si Bianca at pinaandar lang ang sasakyan. Napatingin si Bianca dahil pamilyar sa kanya ang dinadaanan nila.

Tama naman ang kanyang hinala kung saan siya dinala ni Lance doon sa huli nilang pinuntahan nang makuha siya nito sa mga kalaban nito. Kahit si Bianca ay gusto niya ang lugar na ito dahil tahimik at napakaganda ng paligid. Naunang bumaba si Lance at kinuha nito ang dala na pagkain. Nakasunod lang si Bianca dito hanggang sa makarating sila.

Hinubad ni Lance ang suot na jacket at nilatag sa may damuhan. Nilagay niya ang pagkain doon saka umupo. "Sit down, ma'am," nakangiting sabi nito sabay tapik sa may tabi niyo. Umupo naman si Bianca doon. "Maganda dito lalo na kapag palubog na ang araw," sabi nito sabay tingin sa kalangitan. Napatingin naman si Bianca kay Lance, napangiti ito habang pinagmamasdan si Lance. "Enjoying the view?"

Napaiwas naman si Bianca nang tingin dito. "A-Ah..o-oo," nauutal na sabi nito, narinig niya ang mahinang tawa ni Lance.

"Eat," sabay subo ng pizza kay Bianca. Namula naman si Bianca dahil sa ginawa nito. "Masarap ang pizza nila, hindi ka magsisisi," sabay kindat nito sa kanya.

"Huwag muna ako subuan, kaya ko naman kumain." Kumuha ito ng pizza sa box. Napalingon siya kay Lance nang humiga ito. Iyong isang kamay niya ay ginawa niyang unan habang ang isa naman ay nakahawak sa pizza at kinakain ito.

"Masarap pa ako titigan?"

"Ano?" Malakas na sigaw ni Bianca.

"Just kidding. I mean the pizza?" nakangising sabi nito.

 

"Oo," sabi nito sabay tingin sa kalangitan. Napaganda ng kalangitan,

at sobrang sariwa din ng hangin dahil napapaligiran sila ng kahoy. Ito na yata ang paboritong tambayan ni Bianca simula ngayon.

Nakakatulong ito mag-relax dahil tanging ingay lang ng mga ibon ang maririnig mo.

"Sobrang ganda," mahinang sabi nito pero sapat na upang marinig ni Bianca.

"Oo napakaganda talaga ng kalangitan." Pagsang-ayon ni Bianca sabay ngiti.

"Yeah, but you're the most beautiful." Napalingon naman si Bianca dito at doon niya nakitang nakatitig pala sa kanya si Lance.

 

Chapter 15

 

 

Madalas tumambay sina Lance at Bianca doon sa kanilang tambayan. Pagkatapos ng klase ay doon agad sila pumupunta. Gusto-gusto

naman ni Bianca doon dahil nakaka-relax ang lugar. Lalo na't naging busy na sila sa school dahil malapit na ang break. Mabuti na lang ay tinutulungan siya ni Lance sa pag-aaral at free pa ito.

"Okay na ba 'to?" sabay pakita kay Lance iyong gawa niya.

"Mali ang solusyon mo sa number five," sabi nito.

"Nakita mo agad ang mali? Eh! Hindi mo nga tiningnan nang maayos," reklamo ni Bianca dito. Saglit lang kasi nito tiningnan ang sagot nito.

"Obvious naman kasi mali ang sagot mo sa number five. Mali ang formula na ginamit mo," sabi nito habang abala ito sa paglalaro sa cellphone ni Bianca. "Oh! Mataas na iyang rank mo." Sabay pakita kay Bianca.

"Wow ang galing, akala ko hanggang legend lang ako. Mas naging mahirap kasi." Tuwang-tuwa na sabi nito nang makita na-mythic na ang kanyang rank.

"Madali lang naman," mayabang na sabi nito. "D'yan na tayo sa activity mo. Hindi kasi tama iyang formula mo." Kinuha nito ang ballpen at notebook ni Bianca saka sinulat ang tamang formula. Habang sinasagutan ay pinapaliwanag nito kay Bianca kung paano i- solve.

"Ganyan lang pala kaikli," nakasimangot na sabi nito, ang haba kasi nang solution niya tapos mali pa ang kinalabasan.

"May isang way pa d'yan." Sinagutan naman niya sa ibang paraan, hindi maiwasan ni Bianca na mamangha habang nakatingin kay Lance. "lyan," sabi nito.

"Wow! Pero mas madali iyong una," sabi ni Bianca at kinuha ang notebook. Napatingin ito sa kanyang relo. "Naku, kailangan ko na umalis. May pictorial pala ako ngayon." Nagmamadaling nilagay ni Bianca ang kanyang mga gamit sa kanyang bag.

Tumayo na rin si Lance at kinuha ang jacket sa may damuhan saka pinagpag ito. Kinuha nito ang bag ni Bianca at siya na ang nagdala. Hindi na nagulat si Bianca dahil lagi naman itong ginagawa ni Lance sa kanya. Pinagbuksan din nito ng sasakyan si Bianca.

"Thank you sa paghatid," nakangiting sabi ni Bianca nang makarating na sila.

"What time ka matatapos?" Tanong nito kay Bianca."Hindi ko alam, text na lang kita kapag naka-uwi na ako." Lumabas na ito sa kotse at nagmamadaling pumasok sa building.Sinalubong naman agad si Bianca ng kanyang manager at make-upartist. Inayusan agad si Bianca ng kanyang team. Matapos aynagsimula na sila sa kanyang pictorial."Nice shot, Bianca!" Puri ng kanyang manager. Napangiti na lang si Bianca sa sinabi nito. Nagpalit na ito ng damit saka kinuha ang gamit nito."Aalis na ako," sabi nito bago lumabas. Kinuha muna niya ang kanyang cellphone upang tawagan ang kanilang driver upang magpasundo. Pero nagulat siya nang makita ang sasakyan ni Lance. Lumapit siya dito saka nagulat siya nang makita si Lance na mahimbing natutulog.Napangiti si Bianca at kinunan niya ito nang-picture. Nilagay muna niya ang kanyang cellphone sa kanyang bulsa saka kinalabit ito, mabuti na lang at bukas ang bintana nito."Tapos ka na?" Napaupo ito nang maayos."Hindi ka umuwi?" Umiling lang ito. "Bakit?""Wala kang dala na sasakyan, delikado naman kung mag-commute ka pa," paliwanag nito. Umatras si Bianca nang buksan nito ang sasakyan. Umikot ito saka binuksan ang sasakyan. "Pasok ka na," sabi nito."Thank you," sabi ni Bianca saka pumasok sa sasakyan. Umikot naman si Lance at saka pumasok nasa loob ng sasakyan. Tinulungan nito si Bianca sa pag-ayos sa seatbelt."Kumain muna tayo," sabi ni Lance, tumango lang si Bianca bilang pagsang-ayon.Nag-take out lang sila ng pagkain sa drive thru at doon na nila kinain sa loob ng sasakyan. Mas safe kasi ito para kay Bianca upang umiwas na rin sa mga fans nito."Hindi ka ba nahihirapan? Pinagsabay ang modelling saka pag-aaral mo?" Tanong ni Lance saka kumuha ng tissue at pinunasan ang gilid ng labi ni Bianca. "Para kang bata kumain," sabi nito.Napayuko naman si Bianca dahil nahihiya siya dito. Kinuha niya ang kanyang drinks saka ininom. "Nasanay na siguro ako, pero noong kanyang drinks saka ininom. "Nasanay na siguro ako, pero noong una ang hirap talaga. Minsan kapag maraming shoot ay late na ako nakakatulog tapos kinabukasan naman may pasok sa school.""You can quit modelling and focus on your studies.""Ayaw ko rin umasa sa parents ko. Nakaka-pressure kasi lalo't iyong mga kapatid ko lahat ay successful. Napagsabay nila ang career at studies nila. Gusto ko rin lahat ng gusto ko nabibili ko gamit ang sariling pera.""I'm proud of you." Hindi maiwasan mapangiti si Bianca sa sinabi nito. Kahit minsan hindi niya iyon naririnig sa kanyang sariling ina. Pero masaya para sa feeling kung makakarinig ka ng ganyan na salita.Pagkatapos nila kumain ay inihatid ni Lance si Bianca sa bahay nito. Nagpasalamat naman si Bianca bago ito pumasok sa loob ng bahay. Napahinto si Bianca dahil sa kanyang nakita."Mom." Hindi makapaniwala si Bianca na makita ang ina, paglingon din niya ay nakita niya ang kanyang nakakatandang kapatid. "Kuya..""Ganitong oras ka na ba umuuwi, Bianca?" Diritsong tanong ng kanyang ina."May shoot kasi ako, mom." Paliwanag nito sa ina."Sana totoo iyan. I don't want to hear na gumagala ka lang. Focus in your studies. Hindi ko gusto ang grade mo." Napayuko na lang si Bianca habang nagsasalita ang ina. Gusto niya makasama ang ina pero hindi sa ganitong paraan na panay ang mali lang nito ang napapansin. Iba-iba ito sa kanyang ama na sinusopurtahan siya palagi."Mom, tama na 'yan. Umakyat ka na, princess," sabi ng kanyang kuya. Nagpaalam lang ito sa kanyang ina saka pumunta sa kanyangkwarto. Nagpalit ito ng damit bago nahiga sa kanyang kama. Napayakap siya sa kanyang unan, iniisip kung bakit biglaan ang pag- uwi ng ina at kapatid.Napatayo ito nang makarinig ng katok. Pagbukas niya ay agad niya nakita ang ina. "Bumaba ka na, kakain na tayo." Utos nito sa kanya. Kahit busog na si Bianca ay bumaba pa rin ito upang kumain. Ayaw nitong tanungin pa siya kung sino kasama niya kumain.

Kumpleto silang pamilya ngayon, kahit papaano ay napapangiti si Bianca. Kahit hindi ito sanay sa presensya ng ina ay masaya ito dahil pagkatapos ng ilang taon ay kumpleto na sila."Eat this." Nilagyan ng kanyang ina ng gulay. Gusto sana umangal ni Bianca pero natatakot ito sa ina. Kumain na lang siya at dahan-dahan tinabi ang gulay sa may gilid. "Bakit hindi mo kinakain. It's good in your health, it have a lot of vitamins." Kalmado lang ang pagkakasabi ng kanyang ina pero may diin ito."Mom, hindi ko po gusto ang lasa niyan," pag-amin ni Bianca sa ina."When I said eat that one. You must follow me, Bianca!""Pero-""Save it. I don't want to hear anything. Kainina mo 'yan. Excuse me, nawalan ako nang gana." Tumayo ang ina nito saka iniwan sila. Napailing na lang ang kanyang ama."Dapat sinunod mo si mommy, princess." Pagkatapos sabihin iyon ng kanyang kapatid ay umalis na din ito."Okay lang 'yan, princess. Masasanay ka din sa mommy mo, nasanay na din ako sa ugali noon." Tumango lang si Bianca saka tinapos ang kanyang pagkain at nagpaalam na ito sa kanyang ama. Pagbalik nito sa kanyang kwarto ay nahiga ito habang hindi mapigilan na maiiyak.Pangarap din ni Bianca makaramdam nang pagmamahal ng isang ina. Tulad nang nakikita niya sa ina ng kaibigan na si Misha. Sobrang layo ng loob ng kanyang ina sa kanya. Hindi namalayan ni Bianca nakatulog na siya.Kinabukasan maaga siyang ginising ng kanyang ina. Ayaw nitong ma- late ito sa kanyang klase, nakahanda na rin ang kanyang kakainin. Napanguso na lang ito nang makita ang pagkain nakahanda, mga pagkain na ayaw niyang kainin."Maganda iyan sa katawan mo," sabi ng kanyang ina nang makita siyang nakatingin sa pagkain. Ayaw na nitong mag-away sila kaya pilit niya itong kinakain kahit medyo nasusuka ito. Pinahatid din siya ng kanilang driver papunta sa school, hindi ito hinayaanmagmaneho."Parang biyernes santos yata iyang mukha mo." Sabi ni Misha, nasa may cafeteria sila kakatapos lang ng kanilang klase."Umuwi na si mommy."

 

"Si tita? Kaya pala," sabi ni Misha."Lance dito kayo." Napatingin naman ako sa kinawayan ni Joe.Nakita ko si Lance kasama ng kanyang mga kaibigan. Lumapit ito sa kanilang table at umupo ito sa tabi ni Bianca. "Hindi ka na nag-text? Hindi na din kita nakikita dito sa school.""Busy lang," sabi ni Lance at kinain na nito ang pagkain. Kinuha ni Bianca ang can juice upang buksan. Pero nagulat ito nang kuhanin ni Lance at ito ang nagbukas. "Here.""T-Thank you," nauutal ko na sabi. Medyo nagulat din si Joe sa ginawa ni Lance."Pakibukas nito Lance," suyo ni Joe. Hindi na ito kinuha ni Lance at agad binuksan gamit ang isang kamay. Nakangiti naman si Joe dahil sa ginawa nito, kilig na kilig ito. Panay naman ang sulyap ni Joe kay Lance.Matapos nila kumain ay naghiwalay na sila at pumunta sa kanilang klase. Habang hinihintay ang kanilang guro ay nag-uusap muna sila sa kanilang plano this coming break."Bahay lang siguro ako," sabi ni Misha."Ewan ko, hindi naman ako makalabas agad dahil nandyan si mommy.""Siguro bibisita lang ako kay lolo," sabi naman ni Joe.Nang dumating na ang kanilang guro ay natahimik sila. Nakinig sila ng mabuti sa tinuturo nito. Mabuti na lang at nakakasabay na si Bianca sa klase. Bago lumabas ang kanilang guro ay binigyan sila ng activity na dapat ipasa sa susunod na klase."Labas naman tayo." Nakabusangot na sabi ni Misha. "Gusto ko mag- enjoy.""Gee ako d'yan.""Pass guys, may pupuntahan ako." Gusto man sumama ni Bianca pero nakapangako na siya kay Lance. Nag-text ito sa kanya kanina at niyaya siya na tumambay sa kanilang tambayan."Ayy..sayang naman..""Next time na lang," nakangiting sabi ko."Wala na kaming magawa."

 

Nagpaalam na si Bianca sa kanyang mga kaibigan. Inayos na nito ang gamit bago nagmamadaling lumabas. Nasa labas na siya ng kanilang school nang nilapitan siya ni Rachel. Matagal na rin hindi siya hindi nito ginugulo. Napataas ang kanyang kilay habang kaharap ito. Nagtataka kung ano ang kailangan nito sa kanya."Miss me?" Nakangiting sabi nito na parang may binabalak namasama."Nope..""Oh!" sabi nito sabay hawak sa kanyang dibdib. "I saw you last time, with a guy. He is so familiar." Napakunot naman ang noo ni Bianca sa kanyang narinig. "Oh! Nakita ko siya kasama si Joe sa canteen last time. Did Joe know that?" Para naman binuhasan nang malamig na tubig si Bianca sa kanyang narinig.

 

Chapter 16

 

"Hey!" Napalingon si Bianca nang marinig ang boses ni Lance. Pagkatapos siya takutin ni Rachel na sasabihin nit okay Joe ang kanyang nakita ay iniwan siya nito. "Are you okay?" nag-alalang tanong ni Lance, inilagay nito ang kanyang palad sa noo ni Bianca. "Hindi ka naman mainit.""I'm okay." Umatras si Bianca, natatakot ito na baka nasa paligid lang si Rachel nagmamasid."Are you sure? You don't look okay. Ihahatid na lang kita sa inyo. So you can rest.""No, I'm okay." Ngumiti si Bianca. "Let's go," yaya nito. Naunang naglakad si Lance habang nakasunod lang si Bianca. Pero panay pa rin ang lingon nito. Napatingin ito kay Lance nang makita na hindi sasakyan ang dala nito kung hindi motor."Oh! Bakit ganyan mukha mo?""Nakakatakot kaya 'yan. Mukhang hindi safe." Nakangusong reklamo nito, natawa naman si Lance dahil sa sinabi ni Bianca."Don't worry, you're safe with me." Inabutan nito ng helmet si Bianca."Pambabae yata 'to," sabi ni Bianca habang tinitingnan ang helmet."I buy that one for you." Sumakay na ito sa motor saka sinuot ang helmet nito. "Come here." Pinalapit nito si Bianca saka tinulungan sa pagsuot nang helmet. Inalayan din niya itong sumakay. "Kumapit ka."Mahigpit naman humawak si Bianca, mukha na itong nakayakap kay Lance. Sobra naman nag-enjoy si Bianca habang tinitingnan ang kanilang nadadaanan. Huminto si Lance sa isang kainan, nasanay naman si Bianca sa hilig ni Lance. Mayaman ito pero gusto nito kumakain sa karinderya, hindi naman umaangal si Bianca dito dahil masasarap naman ang pagkain at malinis ang lugar."Girlfriend mo ba ito, Nathan?" Tanong ng isang babae habang nag- serve sa kanilang order."Hindi pa po, Aling Berna," sagot ni Lance."Sayang naman, bagay pa naman kayo," nakangiting sabi ng babae.Napayuko naman si Bianca dahil ramdam niyang nag-iinit ang kanyang mukha. "Maiwan ko na kayo, tawagin n'yo lang kung may kailangan kayo," sabi nito bago umalis.

 

"Kumain na tayo," sabi ni Lance, tumango lang si Bianca habang nakayuko pa rin ito. "Masarap ito, kainin mo 'to." Napangiti na lang si Bianca."Kilala ka talaga dito?" Tanong ni Bianca dito, para naman maymapag-usapan sila."Oo, dito kasi kami kumakain ng mga kaibigan ko."""Talaga naman bilib ako sa inyo. Ang yayaman n'yo at mamahalin ang mga gamit n'yo pero kumakain kayo sa ganito.""Mas masarap kasi ito kesa sa mahal na restaurant. Lutong bahay talaga," saad nito. Napatingin si Bianca sa cellphone ni Lance ng bigla itong tumunog. Tiningnan naman ito ni Lance saka pinatay."Baka importante iyan." Hindi mapigilan ni Bianca na sabihin ito."Nangungulit lang, balak ko na mag-change ng number," sabi nito at nilagay ang cellphone sa bulsa."Sino ba 'yan? Bakit ka kinukulit?""Kaibigan mo," diritsong sagot nito."Si Joe?" Naalala na naman ni Bianca ang sinabi ni Rachel. Natatakot ito kung baka ano sabihin nit okay Joe. Mas mabuti na siya ang magsabi na kaibigan niya si Lance kesa si Rachel at gagawa nang kwento."Oo. Kasalanan "to ni Blue, ibinigay ba naman ang number ko." May kaunting inis ang himig ng kanyang boses. Napayuko na lang si Bianca, kilala niya ang kaibigan makulit talaga ito. Hindi na ito magtataka kung namimilit ito sa mga kaibigan ni Lance upang makuha ang number nito."Ayaw mo ba sa kaibigan ko?" Lakas loob na tanong nito.Napatingin naman si Lance sa kanya, uminom muna ito ng tubig. "Okay lang naman maging kaibigan iyong kaibigan mo. Pero alam ko kasi hindi iyon ang gusto niya sa akin. I can be her friend, but more than a friend, malabo," sagot nito."Bakit? Maganda naman si Joe.""May iba akong gusto," diritsong sagot nito saka bumalik na sa pagkain. Habang si Bianca ay nagulat naman sa sinabi nito. Medyo nasaktan siya nang malaman na may gusto pala itong iba. Iniling na lang nito ang kanyang ulo sabay balik sa pagkain.

 

Pagkatapos nila kumain ay nagpunta sila sa soccer field. Naupo sila sa may damuhan habang nakatingin sa kalangitan. Napatingin si Bianca kay Lance nang tumayo ito at lumapit sa mga bata na kakatapos pa lang maglaro. Bumalik ito sa kinaroronan ni Bianca na may dalang bola."Maglalaro muna ako," nakangiting paalam nito at pinahawak muna nito ang kanyang cellphone kay Bianca."Sure." Tumakbo pabalik si Lance sa kinaroroonan ng bata.Hindi naman makapaniwala sa nakita si Bianca. Sobrang galing ni Lance maglaro at sobrang bilis ng bawat galaw nito. Napatingin si Bianca sa hawak niyang cellphone, nagulat ito nang makita kung sino ang lockscreen ni Lance. "Bakit ako," mahinang sabi ni Bianca habang nakatingin sa cellphone. Siya kasi ang lockscreen ni Lance, nakangiti siya habang nakatingin siya sa may kalangitan."Hey!" Tumakbo papunta sa kanya si Lance, sobrang pawis na pawis ito. Kaya mabilis niya tinago ang cellphone nito.Kinuha naman ni Bianca ang kanyang panyo sa bag sabay abot kay Lance. "Punasan mo pawis mo," sabi nito."Thanks, ma'am," nakangiting sabi nito sabay upo sa kanyang tabi. "Akin na 'to," sabi nito sabay pakita sa panyo. Tumango lang si Bianca sabay ngiti.Nagpasya na silang umuwi nang medyo madilim na ang kalangitan. Nagpasalamat naman si Bianca dito bago pumasok sa loob ng bahay. Pagpasok niya ay napayuko ito nang makita ang galit na tingin ngina."Anong oras na, Bianca? Kanina pa tapos ang klase mo." Lumapit sa kanya ang kanyang ina saka tiningnan ito. "Saan ka galing? Alam mo bang ilang oras naghintay ang driver natin sa school! Kung hindi pa nito nakita ang kaibigan mo, baka umabot ng gabi 'yon! Saan ka galing!" ma-authoridad na sabi nito."Mom." Kinakabahan si Bianca, hindi nito alam kung ano ang kanyang sasabihin."Ano? Bakit lagi na lang sakit nang-ulo ang binibigay mo? Bakit hindika gumaya sa mga kapatid mo?" Nanginginig na ang boses nito dahil sagalit at pinipigilan na masaktan ang anak. 'Your a big disappointment. Alam mo ba iyon?"

 

"I'm sorry," mahinang sabi ni Bianca habang tumutulo ang luha nito. Nasaktan ito dahil sa sinabi nang-ina."Sorry? For what? Dahil ganyan ka!!""Nagsisisi po ba kayo na sinilang ninyo ako?" Kinakabahan na tanong nito sa ina."Huwag na natin pag-usapan iyan. Umakyat ka sa taas at mag-aral ka doon. Hindi ko gusto iyong mga grade mo, ibang-ibang sa kapatid mo." Utos nito sa anak."Dahil hindi ako si Kuya Brax at Kuya Matt. Bobo ako, mom. Hindi ako ang pangarap ninyo na anak." Pagkatapos sabihin ito ni Bianca ay tumakbo ito paakyat. Narinig pa nito ang tawag ng kanyang ina pero hindi nito pinansin at tuloy-tuloy ito sa pagtakbo.Pagdating niya sa kanyang kwarto ay ni-lock niya agad at doon umiyak nang umiyak. Hindi ito ang unang beses na lagi siyang sinasabihan nang-ina na isa siyang malaking failure, disappointment at hindi siya tulad ng kanyang mga kuya. Kahit anong gawin niya at palagi itong mali sa tingin ng kanyang ina. Lagi siyang kinokontrol nang-ina kaya makakahinga lang siya nang maluwag kapag ang ina nito ay nasa ibang bansa upang magtrabaho.Pumunta si Bianca sa kanyang kama saka niyakapa ang unan at doon umiyak. Pinipigilan din ito na makagawa siya nang-ingay. Hanggang sa makatulog ito.Kinabukasan ay sobrang maga ng mga mata nito nang gumising. Agad ito naligo at nagbihis. Pagbaba niya ay tahimik lang siyang kumakain kasama ang buong pamilya. Pagkatapos kumain ay tumayo na ito saka kinuha ang gamit."Papasok na po ako." Paalam nito sa kanyang magulang at kapatid."Umuwi ka nang maaga," bilin ng kanyang ina, tumango lang si Bianca at lumabas na ng bahay. Hinatid siya ng kanilang family driver sa kanyang school.Habang naglalakad papunta sa kanyang room ay wala ito sa sarili. Ayaw sana nitong pumasok pero sigurado siyang magagalit ang ina nito. Ayaw ni Bianca na mapagalitan ulit at makakarinig nang masasakit na salita."Hey, okay ka lang?" Napatingin si Bianca kung sino biglang umakbay sa kanya.

 

"Misha!""Kanina pa kita tinatawag pero hindi mo man lang ako pinapansin. Anong problema? Spill the tea!""Wala.." mahinang sabi nito. Pero nagulat ito ng bigla siyang hinila ni Misha at ibang direksyon tinatahak nila."Garden tayo, pag-usapan natin 'yan. Absent muna tayo sa firstsubject." Nagulat naman si Bianca sa sinabi nito. Gusto pa sananitong umangal dahil baka makarating ito sa ina at mapapagalitan na naman siya. Pero mapilit si Misha."Spill the coffee!" sabi nito sabay upo sa may damuhan. Pero hindi nagsalita si Bianca nakatulala lang ito. "Let me guess. Hmm.. kay Lance ba 'yan?" Napatingin naman si Bianca sa sinabi nito. "Or sa mommy mo?""Pwede both..." Malakas itong napabuntong hininga."Explain mo na. I hate thrill at pa suspense.""Nasaktan lang ako sa sinabi ni mommy.""Ngayon pa? Sanay ka naman kay tita." Alam kasi ni Misha na hindi talaga close ito sa ina at kapag nandyan ang ina ay nangingialam ito. Palagi rin siya nito pinapagalitan."Siguro kahit anong pilit ko sa aking sarili na okay lang ako at sanay na. Pero nasasaktan pa rin pala ako." Nagulat si Bianca at niyakap siya ni Misha."Nandito lang ako, willing ko ipahiram iyong mommy ko. Para hindi ka na malungkot." Natawa na lang si Bianca sa sinabi nito. Noong bata pa sila lagi itong sinasabi ni Misha na ipapahiram ang kanyang mommy dahil mabait ito. Para hindi na din siya maghanap nang kalinga ng isang ina."Huwag mo ako tawanan, sa iyo ko lang ipapahiram ang mommy ko. Para hindi ka na malungkot." Nakasimangot na sabi nito."Hindi na tayo bata, Misha. Tanggap ko na talaga na ganoon si mommy. Pero kahit ganoon mahal ko iyon." Pinunasan naman agad ni Bianca ang kanyang mga luha. Niyakap naman siya nang mahigpit ni Misha."Nandito lang ako.." Hinayaan nitong umiyak si Bianca hanggang sa maging okay ito."Thank you.." Nginitian lang ito ni Misha.

 

"Wait! Kanina sabi mo both. So ano problema mo kay Lance?" nagtatakang tanong nito sa kaibigan."Kinausap ako ni Rachel, tinatakot niya akong sasabihin niya kay Joe ang kanyang nakita." Pag-kwento mito."Anong nakita niya?" Naguguluhan naman ito sa sagot ng kaibigan."Nakita niyang magkasama kami ni Lance. Alam kasi nito na-crush 'yon ni Joe.""Walang hiya talagang babae na iyon. Dapat sabihin mo na kay Joe ito bago pa masabi ni Rachel." Napatakip naman sa bibig si Misha ng may maalala. "My Gee sissy, nakita kop ala kahapon si Rachel at Joe nag-uusap. Uwian na iyon."Kinabahan naman si Bianca sa kanyang narinig."Pero maiintindihan naman ni Joe kapag nagsama kayo kasi tutor mo yon.""Paano kung magtampo siya. Hindi ko sinabi sa kanya na si Lance at Nathan ay iisa. Baka ano isipin niya. Oh baka kahit anong sinasabi ni Rachel sa kanya."Hinawakan ni Misha ang kamay ng kaibigan. "Positive vibes lang tayo. Huwag na mag-isip ng kahit ano. Sasamahan kita kausapin si Joe." Niyakap naman ni Bianca ang kaibigan dahil sa sinabi nito.Tumayo si Misha at tumingin sa kanyang relo. "Time na para sa next class," sabi ni Misha. Kaya tumayo si Bianca sabay kuha ng kanyang bag. Naglakad na sila papunta sa kanilang room. Pagpasok nila doon ay tumingin sa kanila ang ilang kaklse nila."Wala yata kayo kanina?" Tanong ni Acel sa dalawa."Late na kami, katakot naman pumasok sa class ni Mr. Roxas kung late ka." Si Misha na ang sumagot habang si Bianca ay agad na umupo. Napatingin siya sa upuan ni Joe pero hindi niya ito nakita."Teka, hindi n'yo ba kasama si Joe?" tanong ni Acel kay Misha."Wala rin siya." Tumango lang si Acel kaya napatingin si Misha kay Bianca."Tawagan mo kaya," sabi ni Bianca dito.Kinuha ni Misha ang kanyang phone saka tinawagan si Joe. "Cannot be reach," sabi nito."Bakit kaya absent siya." Nag-alalang ito para sa kaibigan.

 

"Puntahan na lang natin after class," sabi ni Misha."Bawal ako, kailangan ko umuwi nang maaga. Baka mas magalit sa akin si mommy," malungkot na wika nito."Fine, ako na lang pupunta."Natahimik lang sila nang pumasok ang kanilang guro. Nagkaroon sila sa quiz, nagpasalamat na lang si Bianca dahil alam niya ang mga sagot.Matapos ang kanilang klase ay pumunta ito sa canteen. Hindi rin nito nakita si Lance kase nag-text ito sa kanya kanina nasa library muna ito para pag-aralan ang kanilang report.Pagbalik nila sa kanilang room ay nagulat si Misha at Bianca nang makita si Joe. Tumingin lang ito sa kanila pero agad din itong umiwas. Lalapitan sana ito ni Bianca pero pumasok na rin iyong teacher nila. Naisip na lang ni Bianca na mamaya niya ito kakausapin.Gusto ni Bianca mapadali ang oras upang maka-usap ang kaibigan. Nagtataka ito kung bakit hindi man lang siya nito pansinin. Naisip agad ni Bianca ang sinabi ni Misha kanina, nakita niya itong kausap si Rachel.Nang matapos ang klase ay nagmamadaling niligpit ni Bianca ang kanyang gamit. Nakita niya si Joe na nagmamadaling umalis. Halos takbuhin na ni Bianca at Misha palabas upang mahabol lang si Joe. "Joe," hinihingal na sabi ni Bianca sabay hawak kay Joe.Napatingin naman si Joe dito sabay alis sa kamay ni Bianca. "Bitawan mo ako. Huwag mo akong sundan." Mariin na sabi nito. Pero hindi nakinig si Bianca at sinundan pa rin niya ang kaibiga."Joe, anong problema mo?" Inis na sabi ni Misha, napapagod na kasi ito sa kakasunod."Problema?" Nakataas ang isang kilay nito nang humarap. "Tanungin mo kaya iyang ahas nating kaibigan." Nanlilisik ang mata nito sagalit. "I trust you. Sinasabi ko palagi sa inyo kung gaano ko ka gusto si Nathan." Napailing ito sabay tawa. "Then lalandiin mo?""Landi?"

"Oh, gulat ka yata, Bianca? Huwag ka nang magmaang-maangan, sinabi na sa akin lahat ni Rachel. Nilandi mo si Nathan, inakit mo siya. Hindi ako makapaniwala sa iyo." Umiiyak na si Joe, wala na itong pake kung may makakita sa kanya. Nasaktan siya sa kanyang nalaman, para siyang sinaksak patalikod."Hindi ko nilandi si Nathan." Depensa ni Bianca sa sarili."Liar! Hindi sana ako maniniwala ni Rachel. Pero may pinakita siyang picture magkasama kayo ni Nathan."""Joe, ganito mo na lang ba sisirain iyong friendship natin? Naniniwala ka kay Rachel? Kilala mo si Bianca kesa kay Rachel. Bakit hindi mo pakingnan ang kanyang paliwanag," singit ni Misha. Wala siyang kinakampihan sa dalawa dahil pareho niya itong kaibigan. Nasasaktan siya sa tuwing nag-aaway ito, matagal na silang magkaibigan."Para ano Misha!? Para lokuhin ako ulit." Sigaw ni Joe at napahigpit ang hawak nito sa notebook. "I trust you, Bianca." Patuloy pa rin tumutulo ang luha niya. "Malandi ka! Mang-aagaw ka! Traydor ka! Nilandi mo si Nathan!" Sigaw ni to kay Bianca."Hindi niya ako nilandi." Napalingon silang tatlo dahil sa isangmalamig na boses. Nakita nila si Lance nakasandal sa puno habang ang mga kamay nito ay nasa bulsa. Ilang hibla ng buhok nito ay inihangin.

 

Chapter 17

 

"She never flirted with me." Naglakad palapit si Lance sa kanila habang ang mga kamay ay nasa bulsa nito. Huminto ito sa harapan ni Joe habang nakatalikod ito kay Bianca."'She didn't steal me from you either. You don't own me," seryosong sabi nito habang nakatingin kay Joe.Nagulat naman si Joe sa sinabi nito, hindi niya ito inaasahan. "Pero mas una tayong nagkakilala. Inagaw ka lang naman ni Bianca sa akin," paliwanag nito."I don't remember where we first met. You're the only one who suddenly approached me at school and kept pestering my friend." Walang ganang sabi nito, lumingon ito kay Bianca. "Kung sa inyong dalawa mas una ko pa yatang nakilala si Bianca," dagdag nito sabay turo kay Bianca."Of course not, una tayong nagkita sa Korea noong tinulungan mo ako," saad ni Joe. "Hindi mo na ba ako naalala?" Hinawakan ni Joe si Lance sa braso nito, nakataas naman ang isang kilay ni Lance sa ginawa ni Joe."I'm sorry pero hindi ko maalala. Madami na akong natulungan." Napasimangot naman si Joe sa kanyang narinig, pinipigilan nito ang kanyang mga luha. "Don't let this ruin your friendship. We didn't do anything wrong to you. We are close because I only teach her in her lessons.""Joe.." Sabay na tawag ni Misha at Bianca ng biglang tumakbo si Joe."Hayaan n'yo muna siya. Kailangan niyang mapag-isa at makapag- isip." Pigil ni Lance sa kanila nang balak nilang sundan si Joe."Tama si Mr. Tutor, Bianca. Kailangan muna natin hayaan si Joe. May kailangan tayong puntahan." Hinila ni Misha si Bianca kaya hindi na ito nakapagpaalam kay Nathan."Saan ba tayo?" Tanong nito sa kaibigan ng kanina pa siya nito hinihila. Kanina pa sila na parang may hinahanap."Baka nandito 'yon." Hinila na naman nito si Bianca papasok sa cafeteria. Inikot ni Misha ang kanyang paningin na parang may hinahanap nang makita ang hinanap ay hinila na naman nito si Bianca. Napahinto sila sa isang table kung nasaan nandoon si Rachel at mga kaibigan nito."May kailangan kayo?" Nagkasalubong ang kilay nito.

 

"Oo, ikaw bruha ka." Sabay turo nito kay Rachel."Oh! Ano ginawa ko sayo, Misha? Bakit galit na galit ka? Bago 'yan ha!" Pang-iinis ni Rachel dito."Sa akin wala, pero sa mga kaibigan ko meron." Nagulat ang lahat ng biglang itapon ni Misha ang juice sa mukha ni Rachel."Fuck!""Alam mo hindi ko alam kung bakit laking galit mo kay Bianca. Wala naman siyang ginawa sayo. Hindi niya kasalanan na maganda siya kesa sayo.""How dare you!" Namumula na ito dahil sa galit. Sasampalin sana nito si Misha pero nahawakan ni Bianca ang kamay nito."Huwag na huwag mo sasaktan ang kaibigan ko," banta ni Bianca dito."Oh! Parang alam ko na kung bakit kayo sumugod dito. Kulang kasi kayo, dapat tatlo diba kayo?" Nakangising sabi nito at binawi ang kamay nito. Kumuha ito nang tissue upang punasan ang mukha. "Nagalit na ba 'yong bestie n'yo? Kahit ako naman, magagalit talaga lalo't aahasin ng kaibigan iyong gusto ko. Right girls?" Tumingin ito sa kanyang mga kaibigan at mahinang bumungisngis."Ano ba nagawa ko saiyo, Rachel? Bakit ang laki na lang nang galit mo sa akin. Ano sinabi mo kay Joe?""Nakikita palang kita, Bianca, kumukulo na iyong dugo ko." Inis na sabi nito sabay irap. "Saka sinabi ko lang naman kay Joe iyong nakita ko. I just being honest, naawa na kasi ako sa kanya," dagdag nito. "Sabihin mo lang naiinggit ka kay Bianca," singit naman ni Misha.Hindi naman maipaliwanag ang reaksyon ni Rachel sa sinabi ni Misha. Napataas ang kilay nito. "Excuse me, bakit naman ako maiinggit? Kung sa aming dalawa mas may laman pa utak ko. Grades n'ya nga laging pasang awa.""At least nakapasa. Alam mo itong kaibigan ko may chance pa tumalino kapag nag-aral na. Ikaw kahit anong paretoke o skin care gamitin mo. Hindi mo mapapantayan ang ganda ng aking kaibigan,. Kaya galit na galit ka sa kanya dahil naiinggit ka!" Mataray na sabi ni Misha. Nagulat naman iyong mga estudyante nakarinig sa cafeteria sabay bulong-bulungan.

 

"Let's go, Bianca. Hayaan natin itong mga ingitera na ito." Hinila nito si Bianca paalis."Ang kapal ng mukha mo, Misha para laitin ako," sigaw ni Rachel. "Bumalik ka dito!"Napahinto naman si Misha, sabay lingon kay Rachel." Truth hurts, dear. I'm just telling you the truth. Ang bobo may pag-asa pang tumalino. Ikaw kahit anong papaganda mo, hinding-hindi mo matatalo ang natural na ganda ng kaibigan ko. Duhh!" Inirapan niya ito sabay hila kay Bianca. Narinig pa nito ang sigaw ni Rachel pero hindi na ito pinansin at tuluyan na silang lumabas sa canteen."Ayy, kaloka..nalimutan kung sampalin 'yong bruha. Nanggigil ako sa kanya." Inis na sabi ni Misha."Tama na 'yon, baka ma-guidance pa tayo.""Handa akong pasukin iyang guidance office kapag kaibigan ko nausapan" Halata sa boses ni Misha ang inis. Bigla naman itong niyakap ni Bianca dahil sa mga sinabi nito."Thank you, Misha..""Para sa inyo ni Joe. Bukas kakausapin ko si Joe, siguro malamig na yung ulo nun. Kung hindi tatawagan ko mamayang gabi. Ayaw kung masira ang pagkakaibigan natin dahil lang sa hindipagkakaintindihan."Napangiti si Bianca sa sinabi ni Misha. Kahit siya hindi niya hahayaan masisira ang matagal na nilang pagkakaibigan. Nagpasya na silang umuwi dahil wala na silang klase at panay ang reklamo ni Misha dahil hindi ito nakasampal kay Rachel.Pagdating naman ni Bianca sa kanilang bahay ay agad ito nagtungo sa kanyang kwarto upang magbihis. Bumaba lang ito nang tawagin siya ng kanilang katulong dahil kakain na. Nakita niya agad ang kanyang magulang at kuya nakaupo na. Umupo si Bianca sa kanyang pwesto. Doon lang sila nagsimulang kumain, sobrang tahimik nila."Bianca, ayusin mo iyang grades mo. Dapat this year malalaki iyang grades mo," sabi ng kanyang ina, napatango lang si Bianca bilang pagsang-ayon sa sinabi ng ina. Kahit alam niyang mahihirapan siya sa gusto ng ina. "Gumaya ka sa mga kuya. Hindi ako binibigyan ng sakit sa ulo," dagdag nito.

 

Napahigpit na lang ang hawak ni Bianca sa kutsara dahil nasaktansiya sa sinabi ng ina. Simula bata laging pinapamukha nito sa kanya na sakit lang siya sa ulo. Laging bukang bibig ng ina na dapat gayahin niya ang kanyang mga kapatid na matalino sa klase. Pinipigilan ni Bianca ang kanyang luha, nawalan na tuloy siya nang ganang kumain."Gusto ko kapag college ka doon ka mag-aaral sa New York. Kaya pagbutihan mo pag-aaral mo at dapat maipasa mo ang ang exam sa school sa New Yok. Don't disappoint me like you always do," saad nito bago ito tumayo."It's okay, princess. Huwag muna isipin iyong sinabi nang mommy mo. She just wants what's best for you," sabi ng kanyang ama, pilit na ngumiti lang si Bianca saka nagpaalam na ito.Pagpasok ni Bianca sa kanyang kwarto ay doon na tumulo ang kanyang luha na kanina pa niya pinipigilan."Ano ba itong grades mo!""Bagsak ka na naman sa Math. Ang dali lang nito.""Bianca, bakit hindi ka gumaya sa kapatid mo.""Lagi na lang sakit sa ulo binibigay mo sa akin.""You dissappoint me.""Again, low grade.. such a disappointment.""Anak ba talaga kita..""Mapapahiya ako sa iyo nito."Napahikbi na lang si Bianca nang maalala ang ilang paulit-ulit nasinabi ng kanyang ina noon sa kanya. Kahit sinanay na niya ang kanyang sarili sa mga sinasabi ng ina ay nasasaktan pa rin ito. Minsan naisip niya sana hindi na lang siya sinilang para hindi niya araw-araw marinig sa bibig ng ina kung gaano ito nagsisisi na pinanganak siya.Nagising si Bianca na sobrang mugto ng kanyang mga mata dahil sa kakaiyak kagabi. Naligo na ito saka nagbihis na para pumasok. Naglagay na lang siya ng concealer upang hindi mahalata ang mugto niyang mata. Nakahinga ito nang maluwag ng hindi makita ang ina. Pumasok na ito agad at hindi na kumain ng agahan."Bianca.." Napalingon naman si Bianca nang marinig ang kilalang boses. Napangiti ito nang makita kung sino ang tumawag sa kanya.

 

"Cirus! Kumusta!""Ito gwapo pa rin, medyo busy dahil malapit na ang break.""Kaya pala hindi kita gaano nakikita sa campus.""Miss mo naman." Nakangising sabi nito sabay akbay kay Bianca."In your wildest dream..""Bro, dumudugo ilong ko. Translate mo sa tagalog, please.." Hinampas ito ni Bianca sa balikat kaya bigla na lang tumawa si Cirus.Nang makita ni Bianca si Misha ay nagpaalam na ito kay Cirus at tumakbo palapit kay Misha. Nagulat naman si Misha ng bigla itong sumulpot sa kanyang likuran."Nakausap muna si Joe," hinihingal nitong tanong."Tumakbo ka ba?" nagtatakang tanong ni Misha."Oo, kanina pa kasi kita tinatawag pero hindi mo yata ako narinig."Pinakita niya ang airpods nito. "Malakas music ko, alam muna. Pasensya na talaga," paliwanang nito."Okay lang. Si Joe?" Balik ni Bianca sa kanyang tanong."Tinawagan ko kagabi pero hindi sinagot. Huwag kang mag-alala kakausapin ko siya ngayon." Tinapik nito si Bianca sa balikat saka nginitian. Tumango na lang si Bianca, gusto na talaga nitong magkabati sila ni Joe. Hindi siya sanay na may tampuhan sila.Pagpasok nila sa kanilang classroom ay agad tumingin si Bianca sa upuan ni Joe. Nalungkot naman ito ng hindi makita ang kaibigan. Umupo na ito sa kanyang upuan at panay ang tingin sa may pintuan, nagbabasakaling makita ang kaibigan.Nagsimula na ang kanilang klase ay wala pa rin si Joe. Kaya nag-alala si Bianca para sa kaibigan. Napansin naman ni Misha ang pagkatulala ni Bianca kaya kinalabit niya ito."Baka late lang." Nakangiting sabi nito sabay kindat.Natapos ang kanilang klase pero hindi nito nakita si Joe hanggang sa sumunod na klase. Kaya wala sa sarili si Bianca buong araw dahil sa kaiisip sa kaibigan. Sinisi nito ang sarili kaya nagalit sa kanya si Joe. Kung hindi lang sana siya naglihim at noong nakita niya si Lance at Joe magkasama ay sinabi niya agad ang totoo ay hindi sana sila nagkatampuhan. Malakas napabuntong hininga si Bianca.

 

"Bes, ang lalim nun. Baka malunod tayo," biro ni Misha. Napailing na lang si Bianca, kanina pa ito nagbibiro upang mapatawa siya. Panay din pampalakas loob nito na magkakayos sila at huwag na mag-alala.Papunta na sila sa parking area nang makita nila si Lance at mga kaibigan nito. Kumaway naman si Lance sa kanila at lumapit kasunod ang mga kaibigan nito."Uuwi na kayo?" Tanong ni Lance nang makalapit ito."Oo," maikling sagot ni Bianca."Master, invite muna lang sila sa birthday party ni Ace. Para namanmarami tayo at happy vibes lang," singit ng lalaki na kulay red ang buhok."Okay lang ba sa inyo?""Kailan ba yan?" Si Misha na ang nagtanong."Now..""Mag-invite naman kayo agad-agad. Hindi ba uso ang one week before sa inyo," wika ni Misha. "Isa pa, ganito ayos namin." Tinuro ni Misha ang sarili nakasuot pa nang uniform."Sus! sa iyo na babe na maganda.. hindi ka lang naman nag-iisa. Same pa nga tayo oh. Importante masaya tayo saparty.Party!madlang people." Pasigaw na sabi nito sabay taas ang kamay na parang may music kaya napatukan ito ng kanyang kasama."Sa iyo lalaki na may saltik." Nakataas ang isang kilay ni Misha habang tinuturo ang lalaking red ang buhok. Napatawa naman ang mga kaibigan nito sa narinig maliban kay Lance na seryoso ang mukha. "Stop calling me babe. Eww ka.. Saka matagal ko na alam na maganda ako," dagdag nito sabay irap."Boom...""Double kill..""Defeat.."Tukso ng mga kaibigan nito kaya napasimangot naman ito. Natigil lang sila ng sumingit na si Lance.

 

"Sama kayo?" Tumingin naman si Bianca sa kaibigan kung payag ba ito. Tumango si Bianca ng mag-thumb ups si Misha. "Misha, doon ka kay Inigo sumakay," sabi ni Lance. Gusto pa sana umangal ni Misha pero naisip niya ayaw din niya maging third-wheel kaya pumayag na lang ito.Nakasunod lang si Misha at Bianca kay Lance at sa mga kaibigan nito hanggang sa huminto sila kung saan makikita ang mga napakamahal at magarang sasakyan."Ferrari 458, Bugatti, Royce?" Namamangha na sabi ni Misha nang makita ang mga sasakyan. "Expensive huh?""Misha.."" Awat ni Bianca sa kaibigan, kilala niya ito."Amoy expensive para sa isang high school student na may ganitong sasakyan. Bigatin natin. Yayaman n'yo naman." Nakangising sabi nito, napailing na lang si Bianca sa pinagsasabi ng kaibigan."Let's go.." sabi ni Lance nawalang paki sa mga sinasabi ni Misha. Binuksan nito ang sasakyan para kay Bianca. Inalayan pa niya itong sumakay."Ayy.. bongga may pa ganun.""Inggit ka lang.." Narinig ni Bianca bago na-close ang sasakyan. Kinausap muna ni Lance ang kanyang mga kaibigan bago ito pumasok sa kotse. Tahimik sila buong biyahe, minsan tinitingnan ni Bianca si Lance kung saan seryoso ito nakatingin sa daan."Bago ba itong sasakyan mo? Ngayon ko lang ata ito nakita?" Basag ni Bianca sa katahimikan. Wala naman itong alam at hilig sa mga sasakyan pero naghahanap lang talaga siya ng pwede maging topic nila."Bigay ni daddy. Let me say na kabayaran ito sa na-close ko na deal," sagot nito habang ang paningin sa daan."Deal saan?""To our company, new investors.""Sa edad muna yan?""When Ethan died, ako na pumalit sa kanyang trabaho. Bata pa lang kami ako na iyong blacksheep sa pamilya. Siya naman sinanay ni daddy sa business, sinasama sa mga meeting. Habang ako masaya kasama mga kaibigan ko. Hindi naman ako hinahanap sa amin dahil na kay Ethan lahat ng kanilang atensyon."

 

Nakaramdam nang-awa si Bianca dito, ramdam kasi nito ang sakit na dinadala nito."Pero nagbago lahat ito nang mawala si Ethan. My family blames me for what happened. Sino ba naman hindi magagalit sa akin kung ang paborito nilang anak ay nawala dahil sa akin," mapait na sabi nito. "Hanggang ngayon patuloy pa rin ako namumuhay sa anino ni Ethan. lyong kakambal ko na mabait, masunurin, matalino, magaling at perpektong anak.""Lance..." Ito lang tanging lumabas sa bibig ni Bianca. Hindi nito alam kung ano ang kanyang sasabihin."It's okay, sanay na ako. Huwag mo ako kaawaan." Napatingin si Bianca sa bintana nang huminto ang sasakyan sa isang malaking bahay. Old fashion ang design ng bahay pero hindi maipagkakaila ang ganda nito. Para itong munting palasyo.Nauna lumabas si Lance saka pinagbuksan si Bianca ng sasakyan. Nagpasalamat naman si Bianca dito at agad hinanap si Misha. Nakita niya ang kaibigan kaya kinawayan niya ito. Lumapit sila sa kinaroroonan nito.Nakasulod lang sila kay Lance nang pumasok sa bahay. Napatingin agad sila sa loob ng bahay, sobrang mamahalin ang mga gamit. Nakita nila ang ibang estudyante sa school nila habang iyong iba naman ay hindi familiar sa kanila."Late kayo bro!" Salubong ni Ace sa mga kaibigan sabay tapik sa balikat sa bawat isa."May kasama pala kami. Si Bianca at Misha," sabi ni Lance sa kaibigan."Hello girls! May pagkain doon." Tinuro nito kung saan ang pagkain. "Tapos nandoon naman ang mga alak, If you want," sabi nito sabay kindat."They don't drink." Lance said in a serious tone."Baka lang naman bro," nakangising sabi ni Ace.Pumunta muna sila kung saan ang mga pagkain. Sinamahan naman sila ni Ace pero agad din nawala dahil inasikaso ang bisita."Wala 'yong parents n'ya?" Tanong ni Bianca habang kumakain sila.

 

"Singapore, may business meeting," sagot nito. Tumango na lang si Bianca, kaya pala nagagawa nito ang gusto sa birthday niya sa isip ni Bianca.Matapos kumain nila ay nag-alisan na mga kaibigan ni Lance. Nakita ni Bianca na si Inigo may kausap ng babae. Habang si Blue naman ay uminom na."Baka gusto mo sumama sa mga kaibiga mo. Okay lang kami ni Misha," sabi ni Bianca. Hawak nito ang isang baso na may juice habang ang kanilang paa ay nakababad sa tubig sa pool."Dito lang ako. Don't worry.""Baka lang naman. Hindi muna kailangan kami bantayan.""Dito lang ako," madiin na sabi nito. Hindi na lang nagsalita si Bianca habang si Misha abala sa kanyang cellphone. Alam ni Bianca na ka- text nito ang kanyang kapatid. Nang lumalim na ang gabi ay inihatid ni Lance si Bianca habang si Misha ay si Inigo ang naghatid."Hindi ito uwian ng isang estudyante." Narinig ni Bianca ang malamig na boses ng ina nang makapasok ito. Na-estatuwa naman si Bianca sa kanyang kinatatayuan.